บทที่ 163 แก่ตายในวังหลวง1
ซินเหยาอธิบาย “นี่คือมาสคาร่า เครื่องสำอางยี่ห้อดังจากฝรั่งเศส LANCOME! เป็นมาสคาร่าที่ล้ำค่าที่สุดดีที่สุดของโลก ออกแบบหัวแปรงไม่เหมือนใคร! ละเอียดคมชัด เส้นใยเล็กพิเศษ…อืม อืม เอาเป็นว่าทำให้ขนตาดวงตาผู้หญิงคมเฉี่ยวทันที!”
ซินเหยาเริ่มสวมบทนักขายอธิบายของมีค่าของตัวเอง แต่ไทเฮาและอ้านซินไม่เข้าใจว่ามาสคาร่ามันคืออะไร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคำว่า LANCOME เลย
สุดท้ายนางสรุปว่า “เอาเป็นว่า LANCOME เป็นเครื่องสำอางที่ยี่ห้อดีที่สุดในโลก มาสคาร่าแท่งนี้มีเงินก็ซื้อไม่ได้!”
หลังจากนั้น ซินเหยาก็หยิบโลชั่นออกมา “นี่คือโลชั่นที่ดีที่ดีในอเมริกา Estee Lauder!”
ต่อด้วยหยิบแผ่นมาร์กบอกว่า “นี่คือแผ่นมาร์กญี่ปุ่น Sheseido ของญี่ปุ่นเข้มข้นกว่า แต่ของชิ้นนี้คุณภาพไม่เลว!”
ต่อมาคือน้ำหอม….
“นี่คือน้ำหอม CHANNEL ยี่ห้อ CHANNEL ดีพอๆกับ LANCOME กับ Estee Lauder น้ำหอมยี่ห้อนี้เป็นแบรนด์ชั้นนำของโลก! ของชิ้นนี้ปฏิเสธไม่ได้นะ!”
“และยังมี OLAY L’oreal Paris พวกนี้ยี่ห้อก็ดี! ที่ล้างเครื่องสำอางก็ใช้ดี!”
ซินเหยาหยิบของแปลกๆออกมาอธิบาย
แน่นอน มีเป็นแค่ส่วนหยึ่งของสาวสายลับอย่างเธอเท่านั้น!
อีกอย่าง นี่ยังไม่ใช่ของที่ดีที่สุด
เครื่องสำอางที่ดีที่สุด ทำไมเธอต้องหยิบออกมาให้ยายแม่มดไทเฮาใช้ด้วยล่ะ?
เธอเลือกแค่เครื่องสำอางที่เธอไม่ชอบออกมาและใช้แล้วรู้สึกดีน้อยกว่าเท่านั้นเอง!
เครื่องสำอางที่ดีที่สุด เธอต้องไว้ใช้เอง
ใครจะรู้อาจจะได้กลับไปยุคศตวรรษที่ 21 ก็เป็นได้!
ตั้งแต่นี้ไป เครื่องสำอางพวกนี้ไม่มีให้ซื้อแล้ว!
ไทเฮามองของกองใหญ่ ของแปลกประหลาด อึ้งงงไปสักพัก “ของพวกนี้….คือเครื่องประทินผิวงั้นรึ?”
ซินเหยายิ้ม “ไทเฮา! พระองค์ลืมเครื่องประทินผิวพวกนั้นไปได้เลย ใช่ไม่ดีเพคะ เอาเป็นว่า ไทเฮาทรงไม่ต้องสนอะไรมาก แค่รอให้อ้านซินช่วยพระองค์ขับพิษสักสามสี่ครั้ง! ก็ใช้เครื่องสำอางพวกนี้ได้ ถึงเวลา หม่อมฉันรับประกันว่าพระองค์จะเปลี่ยนเป็นคนละคน! อ่อนเยาว์ สวย!”
ไทเฮาได้ยินก็ตื่นตาตื่นใจ ดีใจจนทนไม่ไหวแล้ว “ข้าต้องรออีกนานเท่าไหร่?”
ซินเหยาตอบ “กำจัดสิวครั้งหนึ่งประมาณสองสามวัน สามครั้ง ก็ประมาณเจ็ดแปดวันเพคะ!”
ไทเฮากัดฟัน “ดี! ข้าจะรออีกเจ็ดแปดวัน ต้องอ่อนเยาว์ลงหลายสิบปี!”
ซินเหยาพูด “ไทเฮาเพคะ! ช่วงนี้ทรงอย่าแต่งหน้านะเพคะ ทรงอย่าใช้แป้งประทินผิว มันเหมือนจะยิ่งทำลายผิวช้าๆ ทรงปล่อยให้หน้าเป็นไปตามธรรมชาติจะดีเพคะ ใช้น้ำหรือนมล้างไม่กี่ครั้งก็พอแล้วเพคะ”
ไทเฮาตรัสเสียงเครียด “ปล่อยให้หน้าเป็นไปตามธรรมชาติจะไปพบผู้คนได้อย่างไร?”
ซินเหยาพูด “งั้นพระองค์ทรงพักผ่อนอยู่ในตำหนักซูหนิงสองสามวันเถอะเพคะ!” นางแอบคิดในใจ แก่ขนาดนี้ไม่แต่งหน้า งั้นก็อย่าออกไปให้คนอื่นตกใจเลยดีกว่า!
นอกจากจะพักอยู่ในตำหนัก ถามเรื่องการไต่สวนโจว๋หยุนถิง และบอกว่าฮ่องเต้อำมหิตทรงไต่สวนโจว๋หยุนถิงอย่างไร นางต้องยอมยุติเรื่องราวแน่ๆ”
วันนี้สอง ฮ่องเต้อำมหิตปล่อยโจว๋หยุนถิงแล้ว!
และไม่แก้หนังสือเรื่องไซอิ๋ว!
ยังไงก็เอาผิดโจว๋หยุนถิงไม่ได้ ให้จำว่าทำพรเกียรติฝ่าบาทเสื่อมเสียและสั่งสอนเขา แล้วปล่อยเขาไป ทำเป็นคนใจกว้า
อย่างไรเสียหนังสือไซอิ๋วไม่ใช่หนังสือกบฎ ให้เขาผู้เป็นฮ่องเต้พูดคนเดียวก็พอแล้ว!
ภาพวาดพระถัมซังจั๋งในไซอิ๋ว ไม่ได้น่าเกลียดขนาดนั้น!
แม้พระถัมซังจั๋งจะดูจุกจิกและอ่อนแอ แต่อย่างน้อยได้ขึ้นชื่อว่ามีคุณธรรม
ฮ่องเต้อำมหิตยกลิกสั่งห้ามหนังสือไซอิ๋ว ไม่ถูกต้องสงสัย นับเป็นการตัดสินใจที่ฉลาดปราชญ์เปรื่อง
เพราะไซอิ๋วออกมาแค่สองบท!
หลังจากนั้นร้านหนังสือของพี่ชายสี่ก็ถูกปิดตัวลง
และเถ้าแก่โจว๋หยุนถิงก็ถูกจับไป!
ประชาชนทั้งเมืองหลวงต่างเฝ้ามองเบื้องหลังของนิทานเรื่องนี้! ความทรมานเคี่ยวกรำทีละคนๆ ผ่าบาททรงรีบปล่อยโจว๋หยุนถิงเร็วขึ้น ให้เขาเขียนบทที่สามต่อ
ครั้งนี้ฮ่องเต้อำมหิตทรงตัดสินใจได้ถูกต้อง!
อย่างน้อยก็ได้รับความชื่นชมจากประชาชน!
แต่ตอนโจว๋หยุนถิงอยู่ในคุกไม่ได้ลำบากมากนัก ไม่มีอุปสรรคใหญ่อะไร จิตใจมีความสุขดีมาก
แต่ที่เขาเริ่มรู้สึกเสียดายคือเขายากจะมีโอกาสได้พบซินเหยา!
หลังจากออกจากคุกมา เขาก็กลับไปที่ร้านหนังสือพี่ชายสี่ทันที ตีพิมพ์ไซอิ๋วบทที่สามต่อ! ครั้งนี้ฝ่าบาททรงยืนยันด้วยพระองค์เองว่าไซอิ๋วไม่ใช่หนังสือกบฏ ต่อไปตีพิมพ์ได้ตามสบาย!
แต่เมื่อเรื่องราวผ่านไป ร้านหนังสือพี่ชายสี่และโจว๋หยุนถิงได้รับความนิยมจากประชาชน!
ชื่อเสียงของโจว๋หยุนถิงก็เหมือนหนังสือเรื่องไซอิ๋ว ผ่านไปก็กลายเป็นสิ่งที่ประชาชนชื่นชอบยินดี
รอจนไซอิ๋วบทที่สามตีพิมพ์เสร็จ แค่เวลาชั่วโมงเดียวก็ขายหมด!
โจว๋หยุนถิงจ้างนายช่างพิมพ์คนใหม่มาต่วยตีพิมพ์ทั้งคืน แต่เมื่อพิมพ์ออกมาได้กองหนึ่งก็ขายหมดทั้งกอง
ไซอิ๋วกลับมาฮือในเมืองอีกครั้ง…..
แต่ซินเหยากับชิงหยี่อยู่ในวังต้องห้าม ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย ไทเฮาทรงใส่พระทัยส่งหญิงรับใช้ให้มาปรนนิบัติ สาวรับใช้เป็นสาวรับใช้ระดับสูง นางชื่อว่าเสว่เอ๋อร์ เป็นสาวที่พิจารณาคำพูดและดูสีหน้าเจ้านาย รับใช้นายได้ดี
