บทที่ 181 กำจัด2
ฮ่องเต้ให้แรงที่มีทั้งหมดตะโกนออกมาสุดเสียง!
แต่ทว่ายามที่เขาพูดนั้นปีศาจชั่วร้ายก็ถูกปลดปล่อยระเบิดออกมา..
“ปั้ง!”
“ปั้ง!”
“ปั้งๆๆๆๆ!”
เสียงเมื่อกี้เป็นเสียงกระดูกที่แตกดังออกมา แต่ตอนนี้กลับเป็นเสียงของปีศาจร้ายที่ปะทุออกมา กล้ามเนื้อ โลหิต กระดูกทั้งหมดล้วนมีแต่เลือดสีสดไหลอาบเหมือนกับขาของปายกุ้ยเหริน
เลือดเนื้อแตกซ่าน…
โลหิตหยดลง…
กลิ่นคาวเลือดลอยไปทั่วสารทิศจนทำให้รู้สึกคลื่นไส้
ที่แห่งนี้นั้นแปลกประหลาดและน่าสะพรึงขวัญถึงที่สุด!
สุดท้ายฮ่องเต้อำมหิตก็เปลี่ยนไปเป็นศพที่ร่างกายเต็มไปด้วยเส้นเลือด…แตกสลายและจากนั้นก็ล้มลงไป!
ชายชุดดำสูดหายใจเข้าลึกๆพลางพูดว่า “เขาไม่หายใจแล้ว! เขาตายแล้ว! พวกท่านรีบไปเร็วเข้า!”
“อิ้อ!”
“เร็วเข้า!”
“ไปเร็ว!”
ทั้งสามนั้นตกใจจนตัวสั่นเทิ้มพากันประคองปีนกำแพงกันออกไปและหายลับไปกับความมืดอย่างรวดเร็ว!
“แม่นาง!”
“ท่านรีบฟื้นขึ้นสิ!”
“โหมกงกำลังถูกตีข้าปกป้องท่านไม่ไหว!”
“ฟื้นขึ้นมา!”
“แม่นาง…”
วิญญาณของฮ่องเต้อำมหิตเหมือนกับลอยเคว้งไปในอากาศยิ่งอยู่ยิ่งอ่อนแอ…จนกระทั่งสูญสิ้นสติสัมปชัญญะอย่างสมบูรณ์
ชายชุดดำเห็นร่างของฮ่องเต้อำมหิตที่นอนอยู่บนพื้นพลางพูดด้วยความเคารพ “ท่านนี่ใครๆก็หลงรัก! แต่ว่าเสียดายที่ท่านตายแล้ว! แถมยังไม่สามารถช่วยผู้หญิงที่ตัวเองรักได้อีก!”
เขายกกระบี่ในมือขึ้นมา…
เตรียมที่จะสังหารซินเหยาที่สลบอยู่บนพื้น…
“ตายซะเถอะ!”
กระบี่ของชายชุดดำแทงลงไปด้วยความเร็ว!
“เก้ง!”
ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดังขึ้น!
กระบี่ของเขาถูกขวางไว้และกระเด็นไปชนกำแพงจากนั้นก็ตกลงมาจนเกิดเสียงดัง!
ท่ามกลางความมืดมิดนี้ยังมีสิ่งอื่นซ่อนอยู่อีกหรือ?
ชายชุดดำเอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “เจ้าเป็นใคร? ออกมาเดี๋ยวนี้! เจ้าสามารถใช้อาวุธลับโจมตีกระบี่ข้าได้ วิชาต้องดีมากแน่ๆ แล้วใยถึงต้องซ่อนตัวด้วย?”
“กร๊ากกก…”
ทันใดนั้นท่ามกลางความมืดก็มีเสียงราวกับสัตว์แปลกประหลาดดังออกมา!
ชายชุดดำถึงกับตกตะลึง
นี่…นี่มันตัวอะไรกัน!
เงียบ!
นี่มันเงียบเกินไป!
ท่ามกลางความแปลกประหลาดนี้กลับมีสิ่งลึกลับแสนอันตรายหลบซ่อนอยู่ที่ไหนสักที่แห่งนี้….
ภายใต้ความมืดก็มีดวงตาสีแดงเปล่งประกายออกมา…
ชายชุดดำเอ่ยเตือนอีกครั้ง “ออกมา! เลิกซ่อนตัวได้แล้ว!”
เงาสีขาวเล็กๆก็เคลื่อนย้ายไปมาอย่างรวดเร็วและทันใดนั้น…ก็หายลับไปในความมืด!
ต้องไม่ใช่คนแน่ๆ!
คนไม่น่าเล็กขนาดนั้น!
ถ้าเป็นเด็กสามขวบก็ไม่น่าตัวเล็กขนาดนั้นได้!
ชายชุดดำแปลกประหลาดใจ!
เขานั้นรู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก! เขาไม่รู้ว่าตัวเองตอนนี้กำลังเผชิญหน้ากับอะไรอยู่! แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ว่าจะเป็นตัวอะไรก็น่ากลัวยิ่งนัก!
เรื่องแรกที่ทำหลังได้สติก็คือนางกำลังแอบใช้กำลังภายในและพบว่ากำลังภายในของนางนั้นไม่มีสิ่งใดมากั้นไว้แล้ว…พละกำลังก็ฟื้นกลับมาอย่างสมบูรณ์!
ก่อนหน้านี้ที่โดนพิษกำลังภายในของนางก็ใช้การไม่ได้และถูกคนลอบตีจนสลบไปและถูกสะกดจุดจนขยับไม่ได้อีก ทว่าหลังจากฉีดเซรุ่มถอนพิษสักพักพละกำลังก็กลับมาอย่างอัตโนมัติ….
กำลังของนางก็ฟื้นฟูแล้วกำลังภายในที่รุนแรงก็ทำลายจุดที่ถูกสกัดกั้นไว้ภายในชั่วพริบตา!
กำลังภายในของนางนั้นพอที่จะใช้ทำลายอะไรก็ตามที่สกัดกั้นกำลังไว้ได้
ซินเหยาลุกขึ้นยืนลืมตาและตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นอยู่ด้านหน้า…
ศพของนางสนมทั้งสองอยู่ที่ประตู…
มีชายชราผิวหนังแห้งผากนอนจมกองเลือดอยู่ ลมหายใจรวยรินจนไม่สามารถขยับตัวได้…
และยังมีศพที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดแขนขาใช้การไม่ได้…ไม่มีแม้กระทั่งผิวหนัง ทั้งร่างนั้นถูกระเบิดอาบไปด้วยเลือด ราวกับถูกปืนพกยิงกราดไปทั่วร่างกาย…
มันน่าเวทนาเกินกว่าที่จะทนดูได้….เส้นเลือดนั้นเละเทะจนแทบมองไม่ออก
ซินเหยาคิด “ไม่รู้ว่าใครกันที่ช่างโชคร้ายเช่นนี้? น่าเวทนายิ่งนัก”
ปืนพก…
ซินเหยามองไปที่พื้นระเกะระกะ ปืนเลเซอร์ของนางนั้นตกอยู่ในกองเลือด…
นางรีบหยิบขึ้นมาจากนั้นก็มองไปที่กล่องเซิ้น….
นางเปิดกล่องเซิ้นและเก็บปืนไว้ในกล่อง!
ตอนนี้กำลังของนางก็ฟื้นฟูแล้วไม่มีใครแอบโจมตีนางได้อีกปืนนั้นก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป!
นางปิดกล่องเซิ้น…
ทันใดนั้นก็มีคนมากมายพุ่งเข้ามา…
นำโดยหลี่เหลียนคัง มู่หรงหยุนและโจ๋วชิงหยี…
“น้องหญิง!”
โจ๋วชิงหยีเห็นซินเหยาไม่เป็นอะไรมากก็รีบวิ่งเข้าไปกอดซินเหยา!
ซินเหยา “พวกท่านมากันได้อย่างไร?”
โจ๋วชิงหยี “ฝ่าบาทได้ยินว่าเจ้าโดนวางยาพิษ ก็เลยให้พวกข้ารีบมาช่วยเจ้า! ขอบคุณฟ้าดินที่เจ้าไม่เป็นอะไร!”
ซินเหยาตกตะลึง “ฮ่องเต้อำมหิตละ? เขามาหรือเปล่า? อยู่ไหนละ?”
“ฝ่าบาท…” พลันหลี่เหลียนคังก็ก้มมองศพที่นอนจมอยู่ในกองเลือดจนจำไม่ได้ว่าเป็นใครที่พื้น ทันใดนั้นก็ตกตะลึงจนหน้าซีดขาว…
เขานั้นรับใช้ปรนนิบัติฮ่องเต้มานานหลายปี
ถึงแม้ฮ่องเต้จะเปลี่ยนกลายเป็นฝุ่น
เขาก็จำได้
