บทที่ 179 หญิงสาวผู้ปั่นป่วน2
ทันทีที่จะลั่นไกปืน…
ทันใดนั้นป๋ายกุ้ยเหรินก็เอ่ยออกมาว่า “อย่าฆ่านาง!”
หยิงเฟยหันกลับไปมองป๋ายกุ้ยเหรินที่นั่งอาบเลือดอยู่ที่พื้นพลางมองหน้ามู่หลาง
มู่หลางเข้าใจโดยทันที เดินไปควบคุมจังหวะชีพจรที่ขาของนาง เลือดนั้นไม่ได้ไหลมากแล้วแต่ทว่านางก็ยังอ่อนแรงและหายใจรวยริน
หยิงเฟยถาม “ทำไมถึงไม่ฆ่านาง?”
ป๋ายกุ้ยเหริน “หยิงเฟย ตอนนี้ยังฆ่านางไม่ได้!”
หยิงเฟยยิ้มเย็นชา “เจ้าคิดว่าตอนนี้เจ้ายังเป็นคนสั่งการหรือ? หรือว่าเจ้ายังไม่เข้าใจเหตุการณ์ตอนนี้ ตอนนี้มีข้าคนเดียวเท่านั้นที่สั่งได้!”
ป๋ายกุ้ยหยางสีหน้าลำบากใจนางรู้ว่าไม่อาจรักษาชีวิตตัวเองได้และก็ไม่อาจสู้นางได้จึงทำได้เพียงพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง “ถ้าหากนางตายตอนนี้ก็เปิดกล่องเซิ้นไม่ได้สิ!”
หยิงเฟย “ไม่ใช่ว่าเมื่อกี้มีวิธีเปิดหรือไง? นางตายไปศพของนางก็ยังพอช่วยข้าเปิดกล่องเซิ้นได้แค่นั้นก็พอแล้ว!”
ป๋ายกุ้ยเหริน “ถ้านางตายก็เปิดหล่องเซิ้นไม่ได้เพราะถ้าหากนางตายจริงๆศพของนางก็เก็บไว้นานไม่ได้ ทำไมเจ้าไม่ตัดกำลังนางละตัดขาทั้งสองข้างของนางให้นางกลายเป็นคนพิการ ที่เหลือก็แล้วแต่เจ้าจะเมตตา!”
หยิงเฟยยิ้มเยาะ “ช่างอำมหิตเสียจริง! ได้! เอาแบบที่เจ้าบอกก็ได้!”
นางหันกลับไปมองใบหน้าระทมทุกข์และซีดขาวของซินเหยา ความอิจฉาในใจรุนแรง “หึ!ใบหน้านางจะต้องเสียโฉม!”
ป๋ายกุ้ยเหรินยิ้มอย่างเย็นเยียบ “เจ้านี่อำมหิตกว่าข้าอีกนะ!”
หยิงเฟยหันปืนไปทางป๋ายกุ้ยเหริน “ถ้าหากเจ้ายังพูดไร้สาระอีกละก็ ข้าจะฆ่าเจ้า!”
ป๋ายกุ้ยเหรินตัวแข็งทื่อไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีก!
หยิงเฟย “มู่หลาง!”
คนชุดดำ “ขอรับ!”
หยิงเฟย “ตัดขาทั้งสองข้าง! แล้วก็กรีดหน้านางสักสองสามแผลให้นางกลายเป็นนางอัปลักษณ์! ข้าอยากให้ใบหน้าอันสวยงามของนางต้องเสียโฉม!”
“ขอรับ คุณหนู”
ชายชุดดำดึงกระบี่ในมือออกมา!
จากนั้นก็ค่อยๆก้าวไปทางซินเหยา…
ซินเหยาที่นอนหมดสติอยู่ที่พื้น ณ ตอนนี้ไม่ได้รับรู้ถึงภัยที่กำลังคืบคลานเข้ามา…
กระบี่คมในมือของชายชุดดำ เข้าใกล้ใบหน้างดงามอ่อนช้อย…
“หยุดเดี๋ยวนี้!”
ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างราวกับสายฟ้าพุ่งโจมตีเข้ามา!
ชายชุดดำรู้สึกได้ถึงจิตวิญญาณของดาบที่แข็งแกร่งและรุนแรง ไม่สิ เป็นดาบที่พุ่งเข้ามา
เขาสามารถใช้ดาบขวางกระบี่ของเขาได้!
“เก็ง!”
กระบี่ในมือกระทบอย่างรุนแรงทำให้เกิดเสียงดังกังวานและเต็มไปด้วยพลัง!
“ที่นี่ไม่ศักดิ์สิทธิ์หรือ? ทำไมไม่แสดงตัว?”
ชายชุดดำรู้ว่ากำลังภายในของเขานั้นช่างแข็งกล้า ระมัดระวังตัวอย่างมาก ทันใดนั้นก็มีดาบทองพุ่งเข้ามา!
“ไม่นะ! ฮ่องเต้!”
น้ำเสียงเย็นเยียบคำราม
ร่างสูงใหญ่และสง่างามมาพร้อมกับอารมณ์เย็นเยียบพุ่งเข้ามาราวกับนกที่บินมาจากที่ไกลเข้ามายังภายในวิหาร
“ฝ่าบาท!”
หยิงเฟย เหม่ยเฟยและป๋ายกุ้ยเหรินต่างตกตะลึง!
ฮ่องเต้อำมหิตมองไปที่นางสนมทั้งสามพลางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ข้าจะมาจัดการกับพวกเจ้าทีหลัง!”
จากนั้นก็กวาดสายตาไปทางชายชุดดำ “เจ้าเป็นใคร?”
ชายชุดดำ “ถามกระบี่ในมือของข้าเถอะ!”
พูดจบดาบในมือของเขาก็แทงเข้ามาอย่างรวดเร็ว!
ฮ่องเต้อำมหิตตื่นตกใจ “มู่หลางกระบี่สายฟ้า? เจ้าคือมือสังหารกระบี่สายฟ้าที่หายไปนานในยุทธภพหรือ?”
ชายชุดดำยิ้มอย่างเยือกเย็น!
ทว่ากระบี่ในมือของเขากลับยิ่งเคลื่อนไหวรวดเร็วและดุดัน
ฮ่องเต้อำมหิตแอบทึ่งมือสังหารนักกระบี่มือหนึ่งในใต้หล้านี้กลับซ่อนตัวอยู่ในราชวังของเขา…
เขาแอบมองซินเหยาที่นอนหมดสติอยู่ที่พื้น ใบหน้าซีดขาวพิษคงจะยังไม่หมดแน่ๆ
“ข้าไม่มีเวลามาเล่นกับเจ้าตอนนี้!”
พลันฮ่องเต้อำมหิตก็ระเบิดเสียงกราดเกรี้ยว ภายในสาดซัด กระดูกสั่นสะเทือนไปทั่วร่างกายเกิดเสียงอันน่ากลัวดังออกมา…
โหมกงปะทุ…
ชายชุดดำเห็นดังนั้นใบหน้าก็ตกใจจนขาวซีด “วิชามารนอกรีต! โหมกงที่ไม่อาจมีใครสู้ได้ในตำนาน? จักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่ไม่คิดเลยว่าจะมาฝึกวิชามารเช่นนี้?”
มารร้ายในตัวฮ่องเต้อำมหิตนั้นกำลังสั่นสะเทือน เปลวไฟที่สีแดงในดวงตากำลังคลั่งไคล้อย่างรุนแรง..
ดาบในมือของเขา ปล่อยประกายไฟสีทองออกมาเรื่อยๆ…
ชายชุดดำตกตะลึง!
ฮ่องเต้อายุน้อยพระองค์นี้กำลังภายในช่างแข็งกล้ายิ่งนัก!
เกรงว่าโหมกงที่เขาฝึกฝนบำเพ็ญมาก็อย่างน้อยยี่สิบปี!
หรือว่าเขานั่นเริ่มฝึกตั้งตี่ขวบกัน?
ฮ่องเต้อำมหิตตอนนี้สูญสิ้นสัมปชัญญะไปจนหมดสิ้น ดาบในมือของเขาเต็มไปด้วยไอสังหารเต็มไปทั่วท้องฟ้าผสมผสานจนกลายเป็นผืนฟ้าตาข่ายดาบทำให้ชายชุดดำต้องเก็บกักความกลัวไว้ข้างใน!
ฝีมือของชายชุดดำนั้นรวดเร็วไม่มีใครต้านทานได้!
แต่เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับพลังที่รุนแรงและบ้าคลั่งของฮ่องเต้อำมหิตแล้ว ความสามารถของเขานั้นไม่อาจเทียบได้ แต่เขานั้นคงต้องพึ่งพากระบี่สายฟ้าของตนเองที่คอยปกป้องตนเองจากอันตรายได้ทุกครั้ง
“ปั้ง!”
ทันใดนั้นฮ่องเต้อำมหิตก็รวบรวมโหมกงเข้ากับดาบ!
เส้นสีทองนั้นราวกับสายฟ้าที่คลุ้มคลั่งขนาดใหญ่ที่ผ่าลงมาด้วยโทสะ!
ชายชุดดำตกใจจนหน้าขาวซีด!
เขานั้นต่อสู้มาตลอดชีวิตให้กระบี่สายฟ้าของตนจนมีชื่อเสียงในใต้หล้า!
กลับไม่เคยเห็นพลังที่รุนแรงและแปลกประหลาดขนาดนี้มาก่อน!
เขารู้ว่าวันนี้ต้องเป็นวันตายของเขาแน่ๆ!
เขาทำได้เพียงยื่นกระบี่ในมือออกไป…
ทว่าเขานั้นรู้ว่ากำลังภายในของเขานั้นไม่อาจต้านโหมกงที่ซัดสาดรุนแรงราวกับคลื่นทะเลที่กว้างสุดลูกหูลูกตาได้
