บทที่ 175 เข้าตำหนักเย็น2
“อ้อ! ได้!”
เหม่ยเฟยจับมือของซินเหยานำมือขวาของนางวางตรงที่ตรวจจับอัตโนมัติที่อยู่บนกล่อง…
“ระบบตรวจจับอัตโนมัติเริ่มต้นทำงาน กรุณาสแกนลายนิ้วมือยืนยันตัวตน”
ทันใดนั้นกล่องเซิ้นก็มีเสียงออกมา
เหม่ยเฟยและหยิงเฟยฟังไม่รู้เรื่องทำได้แค่ตกตะลึง
ผิดกับป๋ายกุ้ยเหรินที่ยังคงสงบนิ่ง “เจ้าเห็นกุหลาบตรงมุมที่เปล่งแสงหรือไม่?”
เหม่ยเฟยพยักหน้า
ป๋ายกุ้ยเหริน “เอานิ้วกลางขวาของนางมาวางไว้ตรงนี้!”
“ได้!”
เหม่ยเฟยจับนิ้วกลางขวาของซินเหยาขึ้นมาเตรียมที่จะวางลงไป…
ฉับพลันป๋ายกุ้ยเหรินก็เรียกขึ้นมา “ช้าก่อน! ไม่ใช่! ไม่ใช่นิ้วกลาง! นิ้วชี้! นิ้วชี้ข้างขวา!”
เหม่ยเฟย “นิ้วไหนก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ?”
ปายกุ้ยเหรินพูดด้วยความโมโห “โง่! ต้องไม่เหมือนกันสิ! นี่มันกล่องเซิ้นเชียวนะ! ท่านเทพท่านรู้ว่าเจ้าใช้นิ้วไหน! ถ้าหากว่าผิดขึ้นมาก็จะเปิดไม่ได้อีกเลย! นิ้วชี้ข้างขวา! เร็ว!”
เหม่ยเฟย “รอบนี้เจ้ามั่นใจว่าจะไม่ผิดใช่ไหม?”
ป๋ายกุ้ยเหริน “ไม่ผิดแน่นอน! วางเร็ว!”
“ได้!”
เหม่ยเฟยนำนิ้วชี้มือขวาของซินเหยากดเบาๆลงตรงไฟLEDลายกุหลาบสแกนนิ้วมือ
จากนั้นทั้งสามคนก็อดทนรอเวลา
เวลาผ่านไปเพียงไม่กี่วินาที…
ทว่าทั้งสามกลับตื่นเต้นราวกับรอมาเนิ่นนาน…
ในที่สุด…
ภายในกล่องเซิ้นก็มีเสียง “ติ๊ดติ๊ด” ดังออกมาอย่างรวดเร็ว
“กำลังตรวจสอบลายนิ้วมือ…”
“ติ๊ดติ๊ดติ๊ดติ๊ดติ๊ด….”
“ตรวจสอบลายนิ้วมือสำเร็จ! กรุณาสแกนลายนิ้วมือนิ้วขั้นต่อไป”
ระบบของกล่องเซิ้นส่งเสียงรายงาน…
ป๋ายกุ้ยเหรินเองก็ฟังไม่ได้ความ แต่นางกลับค่อยๆนึกถึงความทรงจำที่อยู่ในหัว ครั้งที่แล้วซินเหยาเปปิดกล่องเซิ้นยังไงนะ!
ภาพความทรงจำก็ลอยเข้ามาในหัวของนางจากนั้นก็รีบพูดออกมา “เร็วเข้า! มือซ้าย! ครั้งนี้เปลี่ยนเป็นมือซ้าย!”
เหม่ยเฟยยกมือซ้ายของซินเหยาขึ้นอีกครั้ง…
“นิ้วไหนละ?” เหม่ยเฟยถาม
ป๋ายกุ้ยเหรินตอบกลับว่า “ครั้งนี้ข้าจำได้ชัดเจน! นิ้วนางข้างซ้าย! ใช่! นิ้วนาง! รีบวางลงไปเร็วเข้า!”
เหม่ยเฟยจับนิ้วนางข้างซ้ายของซินเหยาจากนั้นวางลงตรงไฟLED!
กล่องเซิ้นใกล้จะเปิดแล้ว…
ป๋ายกุ้ยเหรินรอด้วยความตื่นเต้นดีใจ….
ส่วนทางด้านหยิงเฟยก็เตรียมการอย่างเงียบๆ เมื่อส่งสัญญาณเมื่อใดก็ตามมู่หลางที่ดักซุ่มอยู่ก็พร้อมที่จะพุ่งเข้าโจมตีแย่งชิงของล้ำค่าในกล่องและกล่องเซิ้นได้ทันที…
กล่องเซิ้นส่งเสียงร้องเตือนต่อไป
“กำลังตรวจสอบลายนิ้วมือขั้นที่สอง…”
“ติ๊ดติ๊ดติ๊ดติ๊ดติ๊ด….”
“ตรวจสอบลายนิ้วมือขั้นที่สองสำแร็จ! ยืนยันตัวตน! สายลับรหัสกุหลาบดำ! ปลดล๊อคสำเร็จ!”
………..
“ติ๊ง!”
เสียงเตือนครั้งสุดท้าย กล่องเซิ้นปลอดล๊อคสำเร็จ!
ป๋ายกุ้ยเหรินพูดออกมาอย่างดีใจ “เปิดแล้วๆๆ! รีบเปิดเร็ว!”
นางผลักเหม่ยเฟยออกจากนั้นก็รีบเปิดกล่องเซิ้นอย่างรีบร้อน..
“ว้าวว!”
ทำไมของข้างในมันถึงได้ระเกะระกะแบบนี้ละ?
ป๋ายกุ้ยเหรินมองตาค้าง!
ของแหลกหระหลาดพวกนี้ล้วนแต่เป็นสิ่งที่นางไม่เคยเห็นมาก่อน!
หยิงเฟยแลเหม่ยเฟยมองอย่างประหลาดใจ…
เหม่ยเฟยพูดด้วยความประหลาดใจ “นี่มันอะไรกัน? หรือว่านี่มันคือของจากสวรรค์?”
หยิงเฟย “ในเมื่อนี่เป็นกล่องเซิ้นเป็นกล่องจากท่านเทพ ของข้างในก็ต้องเป็นของจากสวรรค์สิ!”
ป๋ายกุ้ยเหรินหัวเราะ “ไม่ว่าของพวกนี้จะเป็นอะไร! อย่างน้อยพวกมันก็อยู่ในกล่องเซิ้นนี่มากว่าร้อยสามสิบปีแถมยังอยู่ดีไม่มีรอยขีดข่วนสักนิด นี่ต้องไม่ใช่ของธรรมดาแน่นอน! ของพวกนี้เป็นสมบัติที่มีค่าและหายากที่สุดในโลก!”
หยิงเฟยก็พูดขึ้นมาทันทีว่า “ไทเฮาอยู่ๆก็เปลี่ยนไปสวยงามเหมือนวัยเยาว์ได้แน่นอนว่าต้องใช้ของจากในกล่องเซิ้นนี้แน่ๆ!”
เหม่ยเฟยกลับคิดได้ถึงปัญหาอีกอย่าง “แต่ว่า พวกเราไม่รู้ว่าของล้ำค่าพวกนี้คืออะไรและก็ไม่รู้ผลของมันและวิธีการใช้ก็ไม่รู้? แล้วเจ้าจะทำอย่างไร?”
“หึ!”
“นางพูดถูก!”
“ถึงจะให้พวกเจ้าไป พวกเจ้าก็ไม่รู้ว่ามันใช้อย่างไร!”
ทันใดนั้นก็มีเสียงหัวเราะเย็นเยียบมาจากด้านหลัง!
เสียงมาจากด้านหลัง….
ทั้งสามคนตกใจและหันหลังกลับไปมอง
ป๋ายกุ้ยเหรินเป็นคนแรกที่ตกใจจนหน้านั้นซีดไปหมด
ซินเหยายกยิ้มมุมปาก “พวกเจ้าสามคนนี่ทำก่อนคิดกันจริงๆ ช่วยข้าเปิดกล่องแบบนี้ก็ยังไม่ไร้ประโยชน์เสียทีเดียว!”
เหม่ยเฟยตกใจจนสั่นไปทั้งตัว “ผี! ผีหลอก!”
หยิงเฟยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นางยังไม่ตาย! ผีเผออะไรกัน!”
นางเป็นคนชอบสังเกตจึงเห็นใบหน้าอันซีดขาวของซินเหยาหน้าผากเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อเห็นได้ชัดว่าเป็นผลมาในพลังภายในขับพิษออกมา….
หลิงเฟยพูดออกมา “นางยังไม่ได้ถอนพิษ! ตอนนี้นางกำลังใช้พลังภายในขับพิษออกมาเพื่อถ่วงเวลา!”
ป๋ายกุ้ยเหรินเองก็สังเกตเห็นกำลังและสติที่ยังพร่าเลือนของซินเหยาจึงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ที่แท้เจ้าก็แกล้งหมดสติมาตลอดสินะ? คิดไม่ถึงเลยว่าจะให้เจ้ามาหลอกพวกข้าทุกคนแบบนี้!”
ซินเหยา “หลอกพวกเจ้าจะไปยากอะไร?”
แววตาของป๋ายกุ้ยเหรินนั้นแสดงให้เห็นถึงความอาฆาตมาดร้าย “ในเมื่อเจ้าจะแกล้งหลอกก็ทำต่อไปสิ! รอจนกว่าจะนำพิษในร่างออกมาจนหมดค่อยมาจัดการพวกเรา! น่าเสียดาย เจ้ารีบร้อนเกินไป! มองดูเจ้าอ่อนแอแบบนี้ แม้ว่าเจ้าจะฟื้นฟูกำลังภายในขึ้นมาได้ก็ไม่อาจจะสู้กับเราสามคนได้หรอก”
ซินเหยา “เจ้าพูดถูก! ข้ายังไม่ได้ถอนพิษ! แถมยังพละกำลังตอนนี้ก็ยังไม่ฟื้นฟู! อย่าพูดว่าสามคนเลยแค่หนึ่งในพวกเจ้าตอนนี้ข้าก็สู้ไม่ได้!แต่ว่านะข้าเพียงแค่ใช้เวลาครึ่งชั่วยามก็สามารถขับพิษในร่างออกมาได้หมดแล้ว!”
