บทที่ 244 แสร้งเป็นหมูให้เสือตายใจ1
นางเป็นหญิงสาวที่เยาว์วัยเพียงนี้ จะมีทักษะเพียบพร้อมเหนือธรรมดาเข้าขั้นศักดิ์สิทธิ์ระดับนี้ได้อย่างไรกัน
เขามีชีวิตอยู่เป็นเวลานานเพียงนี้!
ก็เพียงแต่เคยได้ยินทักษะเพียบพร้อมอันน่าทึ่งประเภทนี้ตามตำนานเล่าขายมาเท่านั้น แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยเห็นด้วยตาตนเองเลยสักครั้ง!
หรือว่า…
จะได้ประจักษ์แก่สายตาอย่างที่ตำนานเล่าขายจริงๆ ในคืนนี้…
สายตาของถางเปิ่นขุยล้วนเป็นแววหวาดสะพรึงเต็มไปหมด
น้ำเสียงของคุณชายรูปวิการ ประดุจสายน้ำแร่อบอุ่นที่ไหลผ่านมาอย่างนุ่มนวล “พี่น้องอัปลักษณ์ระวัง! นี่คือวิถีดาบสองเพลงตามตำนานเล่าขาย!”
วิถีดาบสองเพลง!
ก็คือการลงดาบฉับเดียว!
แต่กลับมีดาบสองเล่มพุ่งโจมตีมาจากสองทิศทางในเวลาเดียวกัน!
นี่คือสุดยอดปรมาจารย์แห่งวิถีดาบ
มีเพียงตอนที่กำลังภายในถึงจุดที่มั่นคง และความถี่ในการออกดาบอยู่ในระดับจำกัดแล้วเท่านั้นจึงจะสามารถปล่อยการเคลื่อนย้ายของดาบที่เกินกำลังและน่าเกรงขามเช่นนี้ออกมาได้!
ตำนานกล่าวว่า…
ใต้หล้ามีเพียงคนเดียวในโลกที่เคยฝึกฝนวิถีดาบในตำนานประเภทนี้จนสำเร็จ!
คนผู้นี้ก็คือโจว๋เทียนหัง!
ยอดฝีมือสิบขั้นเพียงหนึ่งเดียวเมื่อหลายร้อยปีก่อน
นอกจากยอดฝีมือสิบขั้นตามตำนานแล้วยังต้องเป็นยอดฝีมือสิบขั้นที่ช่ำชองวิถีดาบ จึงจะสามารถฝึกเพลงดาบที่มีขีดจำกัดประเภทนี้ได้สำเร็จ
ทว่า เป็นไปไม่ได้เลยที่วรยุทธ์ของหงจู๋จะถึงสิบขั้นได้!
แต่ว่า…เพลงดาบที่นางกำลังจะงัดออกมา กลับเป็นวิถีดาบสองเพลงจริงแท้แน่นอน!
ซินเหยาปราดมองแวบหนึ่ง ก่อนหัวเราะเบาๆ ดาบยาวในมือเริ่มจะสั่นระริกขึ้นมา…
เคร้งเคร้งเคร้ง
ดาบในมือของซินเหยา เริ่มสั่นคลอนอย่างดุเดือด!
สวรรค์!
หรือว่านางเองก็คิดอยากจะงัดวิถีดาบสองเพลงออกมาเหมือนกันกระนั้นเชียว
นี่เป็นถึงเพลงดาบต้องห้ามขั้นสูงสุดในคัมภีร์ตามตำนานเชียวนะ!
ทั้งสองคนนี้ เป็นผู้ใดกันแน่
จู่ๆ หงจู๋ก็กรีดร้องเสียงดังลั่นขึ้นมา ทั้งร่างกายราวกับจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ จากนั้นดาบในมือก็แหวกม่านอากาศตรงเข้าไปจู่โจมซินเหยา!
ซินเหยาเองก็เรียนรู้กระบวนท่าของนางโดยสมบูรณ์ ร่างกายของนางเองก็พุ่งทะยานออกมาเช่นเดียวกัน…
“เพล้ง!”
ดาบยาวสองด้ามปะทะกันกลางอากาศอย่างดุเดือด…
แต่ว่า กลับมีเงาดาบสั่นคลอนจนนับครั้งไม่ถ้วน
การดวลเพลงดาบที่มีข้อจำกัดสองครา
สะเทือนทั่วฟ้าดิน!
คนทั้งสองกลายเป็นแสงและเงาวิบวับก็ไม่ปาน ภายใต้การปะทะไขว้กันของดาบ แสงกะพริบวาบไปอย่างรวดเร็ว เร็วเสียจนไม่อาจมองเห็นได้ชัดเจนด้วยตาเปล่า…
“ตู้ม!”
ทันใดนั้น
เกิดเสียงระเบิดที่น่าตกใจดังลั่นออกมากลางอากาศ
ดาบที่เดินทางมาถึงขีดจำกัดของความถี่ สั่นไหวอย่างรับแรงกดไม่ได้แล้วจริงๆ ก่อนจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ
หงจู๋ถูกสะเก็ดระเบิดชิ้นส่วนจำนวนมหาศาลของดาบในมือตนเองโจมตี ร่างกายราวกับว่าวที่ถูกกระตุกจนร่วงดิ่งลงมา…
ดาบในมือของซินหยา ยังอยู่ดีไม่บุบสลาย ตัวบุคคลยิ่งสงบนิ่งก่อนจะล้มลงกับพื้นเบาๆ…
“ตู้ม!”
หงจู๋ทรุดฮวบล้มตึงลงบนพื้น สีหน้าซีดขาว กระอักเลือดสดๆ ออกมาอย่างบ้าคลั่ง!
ชีวหยูนลอยตัวถลาเข้ามาทันควัน และประคองนางขึ้น
หงจู๋ผลักชีวหยูนออกอย่างเฉยเมยเล็กน้อย มองทางซินเหยาก่อนเอ่ยด้วยความโกรธ “เจ้า…เจ้าเป็นใครกันแน่ วิถีดาบสองเพลงไม่อาจลอกเลียนแบบได้ นอกเสียจาก…ตัวเจ้าเองจะเป็นวิถีดาบที่มีขีดจำกัดประเภทนี้อยู่แล้ว!”
ซินเหยากล่าวเบาๆ “ข้าไม่เห็นจะรู้เลยว่าวิถีดาบสองเพลงคืออะไร เจ้าทำอย่างไร ข้าก็แค่ทำตามก็เท่านั้นเอง”
หงจู๋กล่าว “เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน ไม่ว่าเจ้าจะฉลาดเพียงใด ไม่ว่าหน่วยความจำของเจ้าจะดีเลิศขนาดไหน เจ้าเองก็มิอาจลอกเลียนแบบวิถีดาบที่มีขีดจำกัดเยี่ยงนี้ออกมาได้”
ซินเหยาเอ่ย “ทำไมรึ”
หงจู๋กล่าว “เพราะว่ามีเพียงยอดฝีมือสิบขั้นเท่านั้นที่จะสามารถงัดเพลงดาบประเภทนี้ออกมาได้”
ซินเหยาพูด “เช่นนั้นเจ้าเป็นยอดฝีมือสิบขั้นหรือ?”
หงจู๋ส่ายหน้า “เหลวไหล! ถ้าหากข้าเป็นยอดฝีมือสิบขั้น จะถูกหัวขโมยอย่างเจ้าตีจนพ่ายแพ้ได้อย่างไรกัน”
ซินเหยายิ้มเล็กน้อย “ฮ่าๆ ตัวเจ้าเองก็มิใช่ยอดฝีมือสิบขั้นเสียหน่อย ก็ยังสามารถงัดอะไรนี่นะ…วิถีดาบสองเพลงอะไรนี่ออกมาได้เลย ทำไมข้าจะงัดออกมาบ้างไม่ได้กันเล่า”
หงจู๋กล่าว “เจ้า…”
“น้องสาว เจ้าไปพักผ่อนเสียหน่อยก่อนเถิด ที่เหลือให้ข้าจัดการเอง!” จู่ๆ ชีวหยูนก็เอื้อนวจีขึ้น
“ดี! พี่สาวท่านจงระวัง เจ้าคนผอมโซนี่วรยุทธ์สูงส่งนัก เขากำลังแสร้งเป็นหมูให้เสือตายใจอยู่!” หงจู๋เอ่ยเตือนอย่างระแวดระวัง
ชีวหยูนพยักหน้า ก่อนกล่าว “น้องสาวโปรดวางใจ ข้าจะระวังตัวเอาไว้”
ซินเหยาเอ่ย “จะเปลี่ยนคนแล้วหรือ ดูท่า วันนี้ข้าไม่เอาชนะพวกเจ้าทั้งสี่คน เรื่องนี้ก็คงไม่จบไม่สิ้นกันเลยสินะ”
ชีวหยูนอย่างใจเย็น “ลมปากของเจ้ามันช่างระห่ำนัก!”
ซินเหยาเอ่ยเบาๆ “นี่ไม่ได้บ้าระห่ำเลย แต่เป็นพวกเจ้าทั้งสี่คนต่างหาก! ไม่ใช่ว่ามีแผนสามัคคีกันอยู่แต่แรกแล้วหรือ จะสู้กับข้าด้วยการเปลี่ยนตัวสำรอง? พวกเจ้าคิดอยากลดทอนพลังกายของข้า?”
ชีวหยูนนิ่งสงบไม่ส่งเสียง เห็นได้ชัด อุปนิสัยของนางนั้นเยือกเย็นและถูกยับยั้ง
ซินเหยากล่าวต่อ “อีกอย่าง เกรงว่าจะไม่ใช่การลดทอนพลังกายที่เรียบง่ายขนาดนี้กระมัง อากาศพิษในห้องนี้มีมากพอที่จะฆ่าวัวร้อยกว่าตัวได้ พวกเจ้าอยากให้ข้าสูดหายใจเข้าไปอย่างทรมาน และสูญเสียความต้านทานต่อควันพิษกระมัง ถ้าหากข้าไม่ได้เดาผิดล่ะก็ สิ่งที่พี่สาวคนนี้ถนัดจะต้องเป็นกำลังภายในแน่นอน!”
คราวนี้สีหน้าของชีวหยูนเปลี่ยนเป็นตะลึงพรึงเพริด ขณะมองไปที่ซินเหยา
