บทที่ 216 เหน็บแนม1
ซินเหยาท่าทางตื่นเต้นมาก หัวเราะเบาๆ “ท่านชายโจว๋วางใจได้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ รออีกสักพักท่านชายก็เข้าไปกับข้าก็แล้วกัน ไม่ต้องปลอมตัวเป็นคนติดตามข้า ท่านชายโจว๋มีตำแหน่งสูงศักดิ์ มาปลอมตัวเป็นคนติดตาม ท่านชายจะไม่เสียชื่อหรือ? เดี๋ยวบอกว่าเป็นสหายของข้าก็พอ”
โจว๋หยุนถิงพูดด้วยความซาบซึ้งใจ “ขอบคุณน้องหยาว น้องหยาวช่างมีคุณธรรม”
ซินเหยาถามอย่างแปลกใจ “เมื่อกี้ท่านชายพูดถึงเรื่องจัดงานขุมทรัพย์ ไม่ทราบว่ามันเป็นงานเกี่ยวกับอะไร?”
โจว๋หยุนถิงพูด “ร้านจี้โม่เป็นสถานที่ที่รวมกลุ่มของพวกนักวิทยายุทธ เพราะเบื้องหลังร้านจี้โม่มีอำนาจแข็งแกร่ง ไม่มีใครกล้าก่อกวน ดังนั้นจึงมีนักวิทยายุทธที่จนตรอกไม่มีทางไปมากมาซ่อนตัวอยู่ที่นี่…..แค่พวกเขามีเงินค่าห้อง อยู่ที่ร้านจี้โม่ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาก่อกวนแล้ว นานแสนนานมาแล้วที่ร้านจี้โม่เป็นที่รวมกลุ่มของเหล่านักวิทยายุทธ และมีกฏเกณฑ์ไม่มีลายลักษณ์อักษรอีกด้วย”
“กฏอะไร?”
“กฎของที่นี่ ห้ามผู้ใดต่อสู้กัน”
“ห้ามผู้ใดต่อสู้กันงั้นรึ? คงต้องเป็นผู้มีวิทยายุทธแกร่งกล้าเข้ามาควบคุมแน่ๆถึงจะสามารถถือตัวได้ขนาดนี้”
ซินเหยาแปลกใจ
ทำไมในเมืองหลวงถึงมีสถานที่รุนแรงไม่กลัวความผิดเช่นนี้ได้?
หรือว่าเป็นเพราะมีการจัดการเงียบๆอยู่
ดูท่า ร้านจี้โม่ยังมีคนลึกลับที่ผู้คนไม่รู้จักอีกเยอะ
โจว๋หยุนถิงพูด “น้องหยาวเคยได้ยินคู่กระบี่และสาวใช้หรือไม่?”
ซินเหยาพูด “เคยได้ยินเรื่องดาบคู่ แต่ไม่เคยได้ยินคำว่าคู่กระบี่และสาวใช้ ท่านชายโปรดอธิบายให้คลายความสงสัยด้วย!”
โจว๋หยุนถิงพูด “ได้ยินมาว่าท่านชายเยาแน่เจ้านายร้านจี้โม่อ่อนน้อมถ่อมตัวมาก แม้แต่พวกเจ้านายสหายล้วนไม่ธรรมดา แต่คนในร้านจี้โม่อ่อนน้อมมาก ขอแค่เจ้าไม่ก่อเรื่องวุ่นวาย ก็ได้รับการต้อนรับอย่างดีแน่นอน!”
ซินเหยาพูด “ถ้าก่อเรื่องล่ะ?”
โจว๋หยุนถิงพูด “คนในร้านจี้โม่ไม่ได้ทำอะไรกับเจ้า แต่คู่นักกระบี่และคู่สาวใช้น่ะ พวกเขาไม่ปล่อยเจ้าไปแน่!”
ซินเหยาพูด “คู่นักกระบี่และสาวใช้เป็นใครกัน?”
โจว๋หยุนถิงพูด “ที่มาของคู่กระบี่และสาวใช้ไม่มีใครรู้ บนแผ่นดินนี้ไม่มีใครเคยได้ยินข่าวลืออะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย แต่ว่าเมื่อเข้าไปร้านจี้โม่จะเห็นทั้งสี่คนนี้เลย”
ซินเหยาพูด “ทำไมล่ะ?”
โจว๋หยุนถิงพูด “คู่นักกระบี่! คือนักกระบี่หยิ่งเจี้ยนหารยี้! และนักกระบี่เฟิงฮัวโหล่หยูน! สองคนนี้ไม่เคยปรากฏตัวในแผ่นดิน แต่ฝีมือกระบี่เหนือชั้นถึงขั้นปรมาจารย์ เคยมีคนเห็นนักกระบี่หยิ่นเจี้ยนหารยี้ ได้ยินว่าเขาเป็นผู้ยากจะคาดเดา เกรงว่านอกจากปรมาจารย์ทั้งสี่แล้ว ไม่ว่าผู้ใดก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา มีคนในแผ่นดินเคยบอกว่า ถ้าลองเรียงลำดับเซียนนักกระบี่ ฝีมือเขาถึงอันดับที่สาม!”
ซินเหยาพูด “แล้วที่หนึ่งกับที่สองคือใคร?”
โจว๋หยุนถิงพูด “ที่หนึ่งก็ต้องเป็นนายท่านโจว๋ ส่วนที่สองก็ยังเป็นนักกระบี่ปีศาจบ้าคลั่ง! สองคนนี้ล้วนเป็นปรมาจารย์ชั้นสูง ไม่ต้องพูดถึงเลย แต่เจี้ยนหารยี้อายุแค่ยี่สิบปี แต่ที่ผ่านมากระบี่หยิ่น ของเขาไม่เคยพ่ายแพ้แก่ใคร น่าเกรงกลัวยิ่งนัก!”
ซินเหยาพูด “แล้วฮวาโหล่หยูนล่ะ?”
โจว๋หยุนถิงพูด “เจ้าฮวาโหล่หยูนมีคนมากมายเคยได้ยินชื่อ แม้แต่ข้าก็เคยได้ยิน คนๆนี้อำพรางตัวอยู่ในเมืองหลวง มีความคล่องแคล่วฉลาดเฉียบแหลม ทักษะรำกระบี่ไม่ธรรมดา คนผู้นี้มีเป็นปราชญ์ด้านวรณคดี ขึ้นชื่อในเมืองหลวง แต่เรื่องกระบี่นั้นไม่มีใครรู้ได้ เขาลงมือต่อสู้น้อยมากและไม่พกกระบี่ คนอื่นๆจึงไม่รู้ว่าทักษะกระบี่ของเขาเป็นอย่างไร แต่เขาเป็นผู้ปกป้องลับของร้านจี้โม่ เขามีชื่อเสียงพอๆกับกระบี่หยิ่น ดังนั้นฝีมือวรยุทธ์ของเขาย่อมเก่งพอๆกัน”
ซินเหยา “ผู้ปกป้องลับคืออะไร?”
โจว๋หยุนถิงพูด “ผู้ปกป้องลับก็คือพวกทหารต่างถิ่นที่โรงเตี๊ยมหรือโรงแรมออกเงินให้เพื่อมาทำหน้าที่ปกป้อง ก็เหมือนอาชีพผู้คุ้มกันนั่นแหละ”
ซินเหยาถาม “แล้วคนรับใช้คู่นั้นก็เป็นผู้คุ้มกันใช่หรือไม่?”
โจว๋หยุนถิงพยักหน้า “สาวรับใช้คู่นี้ชื่อหงจู๋กับชีวหยุน เป็นคนรับใช้ของร้านจี้โม่ รับผิดชอบความปลอดภัยของร้านจี้โม่ และก็ต้องรับผิดชอบเรื่องจิปาฐะทั้งหมดของร้านจี้โม่ อย่าได้ดูถูกคนรับใช้สองคนนั้นเชียว พวกนางเป็นนักวิทยายุทธมีความแข็งแกร่งมาก ถ้าแขกทั่วไปกล้าก่อเรื่องที่ร้านจี้โม่ ไม่จำเป็นต้องใช้คู่นักกระบี่หรอก แค่สาวรับใช้คู่นั้นจัดการก็พอแล้ว!”
ซินเหยาพูด “ถ้าเช่นนั้น ร้านจี้โม่ก็ใช้ผู้คุ้มกันทั้งหมดสี่คนน่ะสิ?”
โจว๋หยุนถิงพูด “ดูท่าจะเป็นเช่นนั้น! แต่ไม่มีใครรู้ว่าความจริงเป็นอย่างไร! ร้านจี้โม่แห่งนี้มีความลับมากเกินไป มีการจัดการที่เงียบเชียบ นอกจากผู้คุ้มกันสี่คนนั้นแล้ว ข้าก็แทบไม่รู้เรื่องร้านจี้โม่เลย!”
“อื้ม”
ซินเหยาคิด
องค์กรร้านจี้โม่เคร่งครัดมาก มีขั้นตอนปฏิบัติการลับ เหมือนองค์กรลับในศตวรรษที่ 21 เลย
สำนักข่าวกรองกลาง CIA ก็ชอบใช้แผนแบบนี้!
ทันใดนั้น….
คนก็ฮือฮาขึ้นมา!
โจว๋หยุนถิงมอง พูดว่า “ถึงเวลาแล้ว ประตูเปิดแล้ว น้องหยาว พวกเราเข้าไปกันเถอะ!”
ซินเหยาพูด “ท่านชายไม่ได้มากับสหายสองคนรึ?”
โจว๋หยุนถิงพูด “พวกเขาอยู่ทางนั้น พวกเราเข้าไปก่อนเถอะ”
โจว๋หยุนถิงชี้ไปที่ร่างผู้ชายสองคนในกลุ่มคน
คนหนึ่งร่างสูงใหญ่
อีกคนหนึ่งร่างผอมบาง
ซินเหยาพูด “โจว๋เจ้าสามกับโจว๋หวูนเฟิง?”
สองคนนั้นมาทำอะไรน่ะ?
พี่สี่กำลังจะทำอะไร?
ตอนแรกซินเหยาคิดว่าโจ๋หยุนถิงแค่เข้ามาดูสถานการณ์ในงาน แต่เขาพาท่านอาสามกับโจว๋หวูนเฟิงมาด้วยนี่ซิ ดูท่า เรื่องนี้ผิดปกติ! ตระกูลโจว๋ต้องเข้าไปพัวพันกับผลประโยชน์ของร้านจี้โม่ไม่น้อย
เดิมทีนางคิดว่าเป็นแค่งานชมสมบัติ ไม่ได้สนใจอะไร
นางเป็นสายลับ มีสมบัติอะไรที่ไม่เคยเห็นบ้าง? มีสมบัติชิ้นไหนที่ไม่เคยขโมยบ้างล่ะ?
สมบัติของนักวิทยายุทธพวกนี้ ซินเหยาไม่สนใจ แค่คิดว่าไหนๆก้มาแล้ว และได้เจอโจว๋หยุนถิง ก็จะเข้าไปดูสถานการณ์เสียหน่อย
