บทที่ 304 ซินเหยาเป็นคนแบบใด1
ด้านในห้องเก็บฟืนดูเหมือนจะมีการเคลื่อนไหวยึกยักๆ อยู่…
ซินเหยากล่าวต่อ “เจ้าทำเรื่องผิดพลาดเช่นนี้”
“ท่านปู่ท่านพ่อพวกท่านคงจะโกรธมาก”
“ต่อให้ครั้งนี้พวกเขาไม่ฆ่าเจ้า!”
“ต่อจากนี้ไปเจ้าคงอยู่รอดยากในจวนอ๋องโจว๋แล้วล่ะ!”
“แต่ว่า ถ้าตอนนี้เจ้ายอมกลับตัวกลับใจด้วยตนเองแล้วละก็”
“เดือนหน้าข้าจะให้ท่านพ่อหาคู่ครองดีๆ ให้แก่เจ้า”
“ออกเรือนไปอย่างสง่างามด้วยยศถาบุตรีแห่งจวนอ๋องโจว๋”
นับแต่นี้เป็นต้นไปยังสามารถใช้ชีวิตอย่างรื่นรมย์มีความสุขต่อไปได้”
ชั่วขณะนั้น น้ำเสียงของซินเหยาพลันเปลี่ยนเป็นเย็นชา “ถ้าหากให้ข้าพังเข้าไปจับเจ้าด้วยตนเอง ดาบในมือของข้าคงไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้อง…”
“น้องสาวอย่าฆ่าข้า ข้าออกไป ข้าออกไปแล้ว!”
ทันใดนั้นก็มีน้ำเสียงหวาดกลัวลอยออกมาจากด้านในโจว๋ปี้หลัวกอดกล่องฉุกเฉินพิเศษกล่องที่สองพลางวิ่งตุปัดตุเป๋ ออกมา
ซินเหยาจ้องนางด้วยตาเย็นเยียบ
นางซ่อนตัวมาหนึ่งคืนเต็มๆ กลัวจนขวัญหนีดีฝ่อไปตั้งนานแล้ว นางรู้ว่าถ้าหากท่านปู่ท่านพ่อรู้เรื่องเข้า จะต้องฆ่านางตายด้วยน้ำมือตนเองอย่างแน่นอน!
ถูกจับกุมในตอนนี้ ก็ยิ่งเพิ่มความกลัวขึ้นเป็นทวี
นางมองเห็นสีหน้าตึ้งบึงของซินเหยา จึงวางกล่องฉุกเฉินพิเศษไว้บนพื้นด้วยความหวาดกลัว จากนั้นก็ถอยหลังไปหลายก้าว มองซินเหยาด้วยสีหน้าหวาดระแวง…
ซินเหยาชูดาบในมือขึ้น แววตาทอประกายเข่นฆ่า “เจ้ารู้หรือไม่ เจ้านี่ช่างโชคดีเสียจริงๆ!”
“เจ้าเป็นพี่สาวแท้ๆ ของข้า”
“แต่ไหนแต่ไรมาข้าไม่เคยคิดเลยว่าตนเองจะมีพี่สาว!”
“ถ้าหากข้าไม่ใช่คนของจวนอ๋องโจว๋ ครั้งนี้ข้าคงฆ่าเจ้าด้วยน้ำมือของข้าไปแล้วแน่ๆ!”
“แต่ว่า…”
“เจ้าก็เป็นพี่สาวแท้ๆ ของข้า”
“เมื่อก่อนเจ้าคุกคามทำร้ายข้ามาแล้วสองครั้งสามครา ครั้งนี้ยิ่งทำเกินกว่าเหตุเข้าไปใหญ่ ถึงขนาดขโมยกล่องเซิ้นที่สองไป!”
“เจ้าวางใจเถิด อย่าได้กลัว!”
“ในเมื่อข้ารับปากว่าจะไม่ฆ่าเจ้า ข้าก็จะไม่ฆ่าเจ้า! และไม่อาจให้ผู้อื่นมาฆ่าเจ้าได้!”
“แต่ว่า…นับจากนี้ต่อไปทางที่ดีเจ้าทำตัวดีๆ จะดีกว่า…”
“หลังจากแต่งงานแล้วก็จงเป็นผู้มีระบบระเบียบ”
“ถ้าหากเจ้ามีอุบัติร้ายใดๆ ข้าจะไม่ตามใจเจ้าอีกเป็นแน่!”
“เจ้าอย่าได้ท้าทายขีดความอดทนของข้านัก!”
“ความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้องระหว่างเราสองคนไม่ได้แน่นแฟ้นขนาดนั้น!”
“ไสไป!”
หลังจากกล่าวจบ ซินเหยาก็ตวาดเสียงลั่นอย่างเย็นชา!
“ได้ ได้ ขอบคุณน้องมาก!”
โจว๋ปี้หลัวตกใจเสียจนความอาจหาญแตกกระจาย ครั้งนี้ยังจะกล้าเสนอหน้าอยู่ต่อเสียที่ใด นางรีบวิ่งหนีเตลิดเปิงออกไป!
นางเพิ่งมาถึงหน้าประตูก็พบกับนักบอดี้การ์ดทั้งสี่ ส้งชิง หลัวเสี่ยวหู่ โจว๋หยุนถิง และคนอื่นๆ
เนื่องจากซินเหยาไม่ได้บอกผู้อาวุโสของตระกูลโจว๋ว่าสิ่งที่ถูกโจว๋ปี้หลัวขโมยไปนั้นคือกล่องเซิ้นที่สอง พอคนตระกูลโจว๋ได้ยินว่าหาของพบแล้ว จึงไม่ได้แห่กันเข้ามา มีเพียงโจว๋หยุนถิงคนเดียวเท่านั้นที่ตามเข้ามาดู
โจว๋ปี้หลัวถูกหลัวเสี่ยวหู่จับตัวไว้ในทันที
ซินเหยากล่าว “ปล่อยนางไป! พี่สี่ รบกวนท่านอารักขาพี่หกกลับไปหน่อยเถิด บอกกับท่านพ่อและพวกเขาว่าข้าหวังว่าพวกเขาจะไม่ไล่เค้นเอาความผิดกับพี่หกอีก พี่หกก็แค่นึกสนุกขึ้นมาเท่านั้นเอง…”
เดิมทีโจว๋หยุนถิงก็เป็นคนหนึ่งที่วิตกกังวลเป็นอย่างมาก
โจว๋ปี้หลัว โจว๋หนิงและเขาเป็นพี่น้องแท้ๆ ที่มีบิดามารดาคนเดียวกัน
พฤติกรรมของโจว๋ปี้หลัวนั้นเขารู้ดีตลอดมา จิตใจคับแคบ โดยเฉพาะขัดหูขัดตาที่ซินเหยากลับมาจวนอ๋องโจว๋แล้วแย่งความรักไปจากนาง
โจว๋หยุนถิงย่อมเกลียดที่นางไม่รู้จักแยกแยะ
แต่ว่าโจว๋หยุนถิงเข้าใจมากยิ่งกว่าว่าซินเหยาเป็นคนแบบใด มีเมตตา จิตใจดี สงบนิ่ง…ดูภายนอกนั้นมีท่าทีไม่ยี่หระ มักจะทำร้ายผู้อื่นด้วยสีหน้าหมางเมินไร้รอยยิ้ม…
แต่ว่าเขารู้ หากยั่วโทโสถึงขีดความอดทนของซินเหยา ซินเหยาจะต้องไม่ปล่อยนางไปเป็นอันขาด!
ได้ยินซินเหยากล่าวเช่นนี้ โจว๋หยุนถึงที่ร้อนรนใจก็นับว่าผ่อนคลายลงบ้างแล้ว!
โจว๋หยุนถิงมิได้เอ่ยคำใด ทำเพียงมองทางซินเหยาแวบหนึ่งเป็นการขอบคุณ จากนั้นก็พาโจว๋ปี้หลัวออกไปจากสำนักชิงหลง
ส้งชิงหอบเอากล่องเหล็กที่อยู่บนพื้นขึ้นมา ส่งมอบไปยังเบื้องหน้าของซินเหยา “ท่านอาจารย์! นี่คือกล่องเหล็กที่ช่วงชิงมาจากห้องใต้ดินของเฉินเปียว…ท่านอาจารย์ ท่านเปิดกล่องเหล็กนี้ได้หรือไม่”
ฮัวโหล่หยุนกล่าว “เจ้านาย! เข้าไปในห้องก่อนค่อยว่ากันจะดีกว่ากระมัง!”
ซินเหยาพยักหน้า
ทันใดนั้น คนขบวนหนึ่งก็มายังห้องของซินเหยา
เวลานี้ไม่ได้มีใครสังเกตรูปแบบการตกแต่งห้องอันหรูหราเลยสักนิด สายตาทุกคู่ต่างมองตกไปบนกล่องเซิ้นที่สองเป็นจุดเดียว
ส้งชิงและหลัวเสี่ยวหู่ถึงแม้จะไม่รู้ว่ากล่องเซิ้นที่สองคืออะไร แต่ว่ากล่องเทพเจ้าอันศักดิ์สิทธิ์แห่งราชวงศ์เทียนส้งนั้นพวกเราพอรู้บ้าง
ตอนที่พวกเขาทั้งสองได้ยินว่ากล่องเหล็กอันนี้เหมือนกับกล่องเทพเจ้าศักดิ์ศิทธิ์ในราชวังทุกประการ ก็มองหน้ากันอย่างตกอกตกใจ…
หงจู๋อดกล่าวไม่ได้มากที่สุด “เจ้านาย! พวกเราที่นี่มีเพียงท่านที่เคยเห็นกล่องเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ อีกทั้งยังเคยเปิดมันมาก่อน…ท่านว่ากล่องเหล็กอันนี้เหมือนกับกล่องเซิ้นทุกประการเลยหรือไม่”
ซินเหยาวางกล่องเหล็กไว้บนโต๊ะ จากนั้นก็มองสำรวจอย่างถี่ถ้วน…
กล่องเหล็กอันนี้ รูปร่างภายนอกและข้อมูลจำเพาะแทบจะเหมือนกับกล่องกองฉุกเฉินพิเศษของซินเหยาทุกประการ!
ซินเหยาระงับความหวาดระแวงในใจ และสังเกตรายละเอียดต่อไป…
ขอบและมุมของกล่องกองฉุกเฉินพิเศษนั้นแข็งและตรง คมกริบและทนทาน นี่คือคุณสมบัติที่เป็นเอกลักษณ์ของโลหะผสมไทเทเนียม…ฟันแทงไม่เข้า
ดังนั้นเพื่อขับเน้นคุณสมบัติพิเศษของโลหะผสมไทเทเนียม ผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปของโลหะผสมไทเทเนียมจำนวนมากจึงถูกผลิตขึ้นเป็นเส้นสี่เหลียมและแนวเส้นตรงอย่างจงใจ
ประการแรก พื้นผิวของกล่องเซิ้นที่สองนี้น่าจะเป็นโลหะผสมไทเทเนียม ข้อนี้ไม่ผิดแน่
นี่คือยุคที่เทคโนโลยีการเล่นแร่แปรธาตุยังไม่ถูกคิดค้นขึ้น จะมีโลหะผสมไทเทเนียมได้อย่างไรกัน?
นี่ต้องเป็นกล่องกองฉุกเฉินพิเศษกล่องหนึ่งแน่ๆ!
ซ้ำยังมาจากประเทศจีนในศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดอีกด้วย!
ซินเหยาไม่พบโลโก้ของกุหลาบทมิฬในมุมซ้ายขวาของกล่องกองฉุกเฉินพิเศษ เช่นนั้นนี่ย่อมไม่ใช่กล่องกองฉุกเฉินพิเศษของนางอย่างแน่นอ
