บทที่342 จะลืมได้อย่างไร1
ซินเหยาเองก็ไม่มั่นใจว่าตนนั้นท้องจริงไหม
แต่ ตอนนี้มันคือทางเลือกเดียวที่ดีที่สุดที่จะยกมาปฏิเสธเขาในเวลานี้
“ข้าไม่รังเกียจ ไม่รังเกียจจริงๆนะ” โอหยางซินเฉินยืนยัน
“งั้นเจ้าก็ไม่ต้องมาล้อเล่นแบบนี้แล้ว พวกเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรือ”
“เจ้าคิดว่าข้ากำลังล้อเล่นอยู่หรือ”
“แล้วไม่ใช่หรือ”
“ไม่ใช่ ข้าพูดจริงๆ ข้ารู้ว่าตอนนี้เจ้ากำลังลำบาก มีเรื่องอีกมากรอให้เจ้าไปแก้ไข ขอแค่เจ้ายินดี ข้าจะพาเจ้าหนีไปจากที่นี่เอง ไปตอนนี้เลยก็ได้ นับจากนี้ไปเราจะหายไปจากโลกนี้ ไปในที่ที่ไม่มีใครสามารถหาเราเจอ”
สายตาของเขาน่าดึงดูดยิ่งนัก
ผู้ชายคนนี้
อบอุ่น
สง่างาม
จนไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าปฏิเสธ
ซินเหยาพูด “ข้าจะทิ้งคนจวนอ๋องโจว๋ได้อย่างไรกัน พวกเขายังตกอยู่ในอันตราย”
โอหยางซิงเฉินพูด “เจ้าตัดใจจากฮ่องเต้ไม่ได้ใช่ไหม”
เขาพูดด้วยสายตาที่ทิ่มแทง….
บรรยากาศ ณ เวลานี้มันดูอึดอัดเสียจริง….
ซินเหยายิ้มแล้วพูดว่า “หนอนหนังสือ เจ้าอย่าบังคับข้าอีกเลยได้ไหม พวกเราเป็นเพื่อนกัน เจ้าเป็นเพื่อนที่ข้าไว้ใจมากที่สุด ข้ามีความลับและเรื่องในใจข้าก็บอกเจ้าหมดทุกเรื่อง เจ้าทำแบบนี้ จะยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ของเราดูห่างเหินกันนะ”
สายตาของโอหยางซิงเฉินปรากฏความเจ็บปวดขึ้นมาครู่เดียวแล้วเขาก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนพร้อมกับพูดว่า “ขอโทษ ข้าเสียมารยาทไป แต่….ช่างมันเถอะ ไม่พูดแล้ว เพื่อน ข้ารู้ ข้าเข้าใจ พวกเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไปตลอด”
ซินเหยารู้สึกเจ็บจี๊ดในใจ
โอหยางซิงเฉินทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดนี้ด้วยการพูดขึ้นว่า “อ่อใช่แล้ว เมื่อกี้เจ้าบอกว่าจะมายืมของอะไรจากข้านะ เจ้าอยากยืมอะไร”
ซินเหยาพูด “งานรวมของมีค่าครั้งที่แล้วเจ้ายังจำได้ไหม”
โอหยางซิงเฉินพูด “จะลืมได้ไง”
ซินเหยาพูด “ข้าอยากรู้ว่าของนั่นยังอยู่ที่ร้านจี้โม่หรือเปล่า”
โอหยางซิงเฉินพูด “ของอะไร กล่องเซิ้นหรอ”
ซินเหยาพูด “เจ้ารู้แล้วไม่ใช่หรือว่าข้าสั่งให้สี่ผู้คุ้มกันเอากล่องเซิ้นมาคืน”
โอหยางซิงเฉินยิ้มบางๆสายตาที่สุดใสอบอุ่นราวกับฤดูใบไม้ผลิ “ดูแล้วไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็คงปิดเจ้าไม่ได้ ถึงแม้ข้าจะไม่รู้ว่าเจ้ากับสี่ผู้คุ้มกันมีความสัมพันธ์กันอย่างไร แต่ตอนที่พวกเราเลิกกัน เจ้าก็รู้แล้วว่ากล่องซ้นอยู่ที่ไหน หลังจากนั้นหนึ่งวัน สี่ผู้คุ้มกันก็เอากล่องเซิ้นมาที่ร้านจี้โม่……”
ซินเหยายิ้ม โอหยางซิงเฉินฉลาดจริงๆ นางรู้ว่าปิดเขาไม่ได้และก็ไม่อยากปิดบังเขาด้วย
โอหยางซิงเฉินพูด “ข้าไม่ได้ถามอะไรทั้งนั้น แต่ก็พอจะเดาออกว่าเจ้าสั่งให้พวกเขาเอากล่องมาคืน เจ้าอยากให้ข้าเก็บพวกเขาไว้ ข้าก็ทำตามแล้ว”
ซินเหยายิ้มพร้อมกับพูดขึ้นว่า “เหมือนว่าตั้งแต่ที่เก็บพวกเขาสี่คนไว้ ก็ทำให้มีผลกับธุรกิจของเจ้านะ วันนี้ข้ามาไม่เห็นมีแขกเยอะเลย”
โอหยางซิงเฉินพูด “ธุรกิจหรือ ข้าไม่เคยสนใจ สรุปเจ้าอยากยืมอะไร”
“ทายดู เจ้าฉลาดขนาดนี้ต้องทายถูกแน่”
“งานรวมของมีค่ามีของอยู่สองสิ่ง หากไม่ใช่กล่องเซิ้นก็คงเป็นหินทดสอบ”
“ใช่”
“เจ้าอยากได้อันนี้”
“ใช่”
“ของสิ่งนี้สำหรับเจ้าแล้วคงไม่มีประโยชน์อะไร หินทดสอบนี้สามารถทดสอบวรยุทธของคนอายุน้อยได้ แต่เจ้าก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว วรยุทธของเจ้าก็สูงส่ง ของชิ้นนี้สำหรับเจ้าแล้วมันไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลย”
“ใครบอกว่าไม่มี มีสิ”
“มีตรงไหน”
“ของชิ้นนี้เงินทองไม่สามารถซื้อได้ สำหรับผู้หญิงแล้วมันคือของที่มีค่าที่สุด แต่สำหรับผู้ชายไม่ได้มีประโยชน์อะไร”
“มันมีประโยชน์ยังไง”
“บอกเจ้าไปก็เท่านั้น เจ้าไม่ใช่ผู้หญิง เจ้าแค่ให้ข้ายืมไปก็พอแล้ว”
ซินเหยาตบถุงผ้าข้างหลังเบาๆพร้อมกับพูดขึ้นว่า “หินทดสอบของจวนอ๋องโจว๋อยู่ที่นี่แล้ว”
โอหยางซิงเฉินถามขึ้นด้วยความแปลกใจ “เจ้ามีแล้วทำไมยังจะต้องมายืมข้าอีก”
ซินเหยาพูด “ของชิ้นนี้สำหรับผู้หญิงแล้วมันคือของที่มีค่ามาก ถึงแม้ข้าเองก็ยังคงใช้ไม่ค่อยเป็น แต่เงินทองไม่สามารถซื้อมันได้แน่ ชิ้นเดียวจริงๆมันก็พอแล้ว แต่ข้าจะเปิดคลินิกเสริมความงาม ชิ้นเดียวมันไม่พอ”
“คลินิกเสริมความงามคืออะไร”
“เจ้าลองทายดู”
“ทายไม่ถูกข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน”
โอหยางซิงเฉินส่ายหัวไปมาอย่างผู้ไม่รู้และไม่อาย นี่คือผู้ชายที่อ่อนน้อมถ่อมตน
“เขาไม่ใช่หน่อยสอดแนมจากอนาคต”
“ถ้าหากเขาเป็นหน่อยสอดแนมจากอนาคต เขาจะต้องรู้ว่าคลินิกเสริมความงามคืออะไร”
ซินเหยาแอบคิดในใจ
นางตั้งใจพูดถึงคลินิกเสริมความงาม เพื่อรอดูปฏิกิริยาของเขา
ถึงแม้จะไม่ค่อยมีความเป็นไปได้ แต่นางก็มักจะคิดว่าโอหยางซิงเฉินนั้นมีแต่เรื่องราวแปลกๆ
ตอนแรกสี่ผู้คุ้มกันบอกว่าเขาเป็นคนที่น่ากลัว ซินเหยาเองก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง….
สี่ผู้คุ้มกันไม่พูดโกหกแน่นอน
แต่ โอหยางซิงเฉินที่นางรู้จัก คือคนที่มีจิตใจดี เป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบที่สุด
นิสัย บุคลิก วรยุทธ รูปร่าง หน้าตา…..
ไม่มีใครเทียบได้
และยิ่งไปกว่านั้นคือเขาเป็นคนที่มีจิตใจดี
แต่สายตาเมื่อกี้ของเขามันดูน่ากลัวอยู่
ซินเหยาอาจจะต้องมาพิจารณาเขาใหม่เสียแล้วว่าเขาเป็นคนยังไงกันแน่
ซินเหยาแอบสงสัยว่าเขาอาจจะเป็นหน่วยสอดแนมที่มาจากโลกอนาคต
เพราะเขารู้เรื่องเกี่ยวกับศตวรรษที่21มากเกินไป
