บทที่ 344 หนักใจมากเลยใช่ไหม1
ซินเหยาพูด “หนักใจมากเลยหรือ”
โอหยางซิงเฉินพูด “ก็ไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่คนคนนั้นออกจากวังหลวงไปแล้ว ไม่รู้ว่าจะกลับมาเมื่อไหร่ ถ้าหากเขากลับมา ข้าจะช่วยยืมมาให้เจ้า ดีไหม”
ซินเหยายิ้มพยักหน้า “ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง ยากอะไร ยังไงข้าก็ไม่รีบ ตอนนี้ที่ข้าก็มีอยู่ชิ้นนึง ได้ยินว่าในวังหลวงก็มีอีกชิ้นนึง ข้าคิดหาวิธีไปเอามาก็ได้ มีสองชิ้นก็สามารถใช้ได้แล้ว”
โอหยางซิงเฉินพูด “ขอโทษจริงๆ”
ซินเหยาพูด “หนอนหนังสือ เจ้ายังไม่เคยทำอะไรผิดต่อข้า ขอโทษอะไร พอแล้ว ข้างนอกยังมีคนรอข้าอยู่ ข้าต้องรีบกลับเข้าวังหลวง”
โอหยางซิงเฉินพูด “เจ้าต้องกลับไปอีกหรือ”
ซินเหยาพูด “ใช่แล้ว เจ้าดูแลตัวเองดีๆล่ะ แล้วเจอกันใหม่”
“เจ้าต้องดูแลตัวเองดีๆนะ ไม่ว่าเวลาไหน ขอแค่เจ้าอยากหนีไปจากที่นี่ ข้าจะอยู่ที่ร้านจี้โม่รอเจ้า…..”
“อืม”
ซินเหยาตอบด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ ไม่ได้พูดอะไรมาก แล้วก็เดินจากไป
ทันใดนั้น…
ก็มีเสียงที่ไพเราะดังมาจากด้านหลัง
ซินเหยานิ่ง….
“แต่งเพลงใหม่เสร็จก็หยิบเหล้าขึ้นมาดื่ม”
“อากาศก็เหมือนกับปีที่แล้ว”
“พระอาทิตย์ตกดินแล้วเมื่อไหร่จะกลับมา”
“ดอกไม้ร่วงโรยไปอย่างไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี”
“นกนางแอ่นบินกลับมาดังเดิม”
“ดอกไม้หอมไปตามทางเพียงลำพัง”
ดอกไม้ร่วงโรยไปอย่างไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี , นกนางแอ่นบินกลับมาดังเดิม งั้นหรือ?
น้ำเสียงอบอุ่นปนเศร้าโศก บรรยากาศเต็มไปด้วยความโศกเศร้า….
“ดอกไม้ร่วงโรยไปอย่างไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี”
โอหยางซิงเฉินทำไมเขาท่องกลองบทนี้ได้
ซินเหยาตกใจ
นี่คือกลอนที่เศร้าของหยานซูในราชวงศ์ส้งเหนือ เขียนบรรยายความเสียใจเศร้าโศก ความโดดเดี่ยว
ซินเหยาหันกลับไปมองเงานั่น…..
ยืนเป็นสง่าแต่กลับแลดูโดดเดี่ยว
“เจ้าหนอนหนังสือนี่……”
ซินเหยาออกจากร้านจี้โม่ไปอย่างสลดใจ
นางไม่ได้ถามว่าทำไมโอหยางซิงเฉินถึงได้ท่องกลอนบทนี้ได้
หรือบางทีอาจจะเป็นเพราะผู้สูงส่งคนนั้นบอกเขาก็ได้
ในคืนที่เหงา
ในความมืด มีลมเย็นๆพัดมาพร้อมกับอะไรแปลกๆที่เห็นไม่ชัด
แสงระยิบระยับจากโคมไฟในตอนค่ำ
ในมือของโอหยางซิงเฉินถือหินทดสอบที่แวววาวเอาไว้
“ปริซึมหกเหลี่ยมหรือ?”
น้ำเสียงต่ำเย็นชา จ้องมองด้วยสายตาที่เย็นชาเช่นกัน
เขายิ้มเย้ยออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ
ใบหน้าที่ขาวสะอาดสะอ้านราวผิวเด็ก
อยู่ภายใต้แสงจากโคมไฟที่กระทบกับปริซึมหกเหลี่ยม
ปรากฏความเย็นแปลกๆขึ้น
ซินเหยากลับมาถึงวังแล้ว
หลายวันแล้วนางไม่ได้ออกมา และไม่ได้กระทำอะไรใดๆทั้งนั้น
ตำหนักชิงหย่าเงียบราวกับป่าช้า
ทหารองครักษ์ร้อยกว่าคนล้อมรอบตำหนักชิงหย่าเอาไว้
ไม่กี่วันนี้ฮ่องเต้อำมหิตเองก็กำลังจัดการกับเรื่องของจวนอ๋องโจว๋และจวนเฉิงเสี้ยงถึงจะตัดต้นไม้แก่ร้อยกว่าปีสองต้นนี้ได้แล้วแต่ก็ยังมีเรื่องยุ่งอีกมากมายให้จัดการ
ครั้งนี้ที่ซินเหยากลับเข้ามาในวัง ทำให้ทุกคนต่างแตกตื่นกัน
ตั้งแต่เม๋ยเฟยและหญิงเฟยตายไป
ทุกคนก็ล้วนกลัวซินเหยา
แต่ครั้งนี้ ซินเหยาถูกปลดจากตำแหน่งฮองเฮาเป็นแค่กุ้ยเฟยธรรมดา
สนมในวังมีมากมาย
ในวังมีข่าวลือว่า เพราะนางท้องลูกของฮ่องเต้อยู่ จึงไม่ถูกจับไปขัง
วันนี้
สถานะของซินเหยาเทียบกับเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว
หากไม่ใช่เพราะเด็กในท้องนางก็เป็นเพียงแค่นักโทษคนหนึ่งเท่านั้น ไม่มีทางได้เป็นหรอกฮองเฮา
สนมในวังต่างพากันพูดถึงเรื่องของนาง ไปทั่ววังหลวง
แต่ สุดท้ายแล้วก็ยังไม่มีใครกล้าบุกไปที่ตำหนักชิงหย่าที่มีทหารล้อมรอบอยู่
ทุกคนต่างแปลกใจว่าโจว๋กุ้ยเฟยวันๆหลบอยู่แต่ในตำหนักชิงหย่า คิดจะทำอะไรแปลกๆอีก
ลำดับขั้นของสนมในวังก็เหมือนกับลำดับขั้นของขุนนางที่มีการแบ่งตำแหน่งสูงใหญ่
แน่นอนว่าใหญ่สุดก็คือฮองเฮา รองลงมาจากฮองเฮาก็มีฮวงกุ้ยเฟยสามคน รองจากกุ้ยเฟยก็มีกุ้ยเหยินหกคน ฉายเหยินสิบสองคน
สนมธรรมดาก็มียศต่ำกว่าฉายเหยินอีก
จากฮองเฮาถูกปลอดมาเป็นสนมแน่นอนว่านางไม่ได้กลายเป็นที่รักของฮ่องเต้แล้ว
ขนาดนางในยังถูกแบ่งเป็นขั้นสามขั้นหกขั้นเก้าตามลำดับ
ในวังหลวงที่วุ่นวายนี้ ต่างมีกฎของใครของมัน ทำหน้าที่ของใครของมัน ไม่ยุ่งเกี่ยวต่อกัน
ซินเหยาสนมเล็กๆคนหนึ่ง พักอยู่ในตำหนักที่เล็กๆอย่างตำหนักชิงหย่า ทำอะไรลับๆล่อๆมาหลายวัน
ไม่กี่วันมานี้ ตำหนักชิงหย่าไม่ให้คนเข้าออกเลย
ขนาดมามาที่ไทเฮาส่งมายังเข้าไปไม่ได้
สุดท้าย ไทเฮาจึงได้ส่งนางในคนสนิทอย่างอ้านซิงมาถามข่าวคราว
ไม่นานนักอ้านซิงก็กลับมารายงาน
ไทเฮาถามขึ้นด้วยความรีบร้อน “เป็นอย่างไรบ้างแล้วห๊ะ”
อ้านซิงพูด “หม่อมฉันเองก็เข้าไปข้างในไม่ได้เพคะ”
ไทเฮาถามด้วยความแปลกใจ “โจว๋กุ้ยเฟยคนนี้ยังคงคิดสินะว่าตัวเองนั้นสูงส่งนางเป็นเพียงแต่สนมเล็กๆคนหนึ่ง กล้าไม่ยอมให้เจ้าเข้าไป”
อ้านซิงพูด “ไทเฮาส่งทหารองครักษ์ไปปกป้องตำหนักชิงหย่าเอาไว้แบบนั้น ตอนนี้ใครจะกล้าเข้าไป เมื่อสักครู่หม่อมฉันเจอกับชุ่ยเอ๋อร์นางในคนสนิทของฮองเฮา นางมาส่งข่าวแต่ก็ถูกกักไว้หน้าประตูไม่ได้เจอโจว๋กุ้ยเฟยเหมือนหัน”
ไทเฮาถาม “ส่งข่าว ส่งข่าวอะไร หรือว่าฮองเฮารู้จักกับโจว๋กุ้ยเฟยมาก่อน”
อ้านซิงส่ายหัวไปมา “มิใช่เช่นนั้นเพคะ เหมือนว่าฮองเฮาได้ยินว่าโจว๋กุ้ยเฟยคือฮองเฮาองค์ก่อนหน้าและตอนนี้นางยังตั้งท้องอยู่อีก จึงอยากเชิญโจว๋กุ้ยเฟยไปที่ตำหนักยู้หวาชมดอกไม้”
