บทที่ 363 ในใจนั้นอบอุ่น2
แต่ว่า ตอนที่กำลังนับเงินอยู่แล้วมือเป็นตะคริว เดี๋ยวก็รู้เองว่ามันทรมานมากแค่ไหน
ห้าคนปิดประตูเข้ามา นับตั๋วเงินตลอดหนึ่งวันเต็ม
ในตอนท้าย เมื่อเข้าสู่ยามราตรี ยอดจำนวนทั้งหมดถูกคำนวณออกมาแล้ว
ห้าวันมานี้มียอดขายรวมทั้งหมดห้าล้านสี่แสนแปดหมื่นหกพันหกร้อยสิบเจ็ดตำลึง
ค่าธรรมเนียมลงนามของร้านค้าสิบเอ็ดแห่งมูลค่ารวมทั้งหมดสองล้านสี่แสนตำลึง
ยอดขายห้าล้านสี่แสน ค่าธรรมเนียมลงนามสองล้านสี่แสน บวกกับเงินที่ซินเหยาโกงเอามาจากมือของไทเฮา…
ตอนนี้ในมือของซินเหยามีเงินทั้งหมดแปดล้านห้าแสนตำลึง
ถึงแม้ยอดขายจะเริ่มชะลอตัวลงบ้าง…
ตลาดในวังหลวงก็ค่อยๆ ถึงจุดอิ่มตัว
แต่ว่าในอีกสามวันข้างหน้า อย่างน้อยยังพอมีรายรับเข้าบัญชีหนึ่งล้านกว่าตำลึง
ถึงเวลานั้น ซินเหยาก็จะมีเงินทั้งหมดหนึ่งพันตำลึงเหนาะๆ แล้ว…
ตอนที่จวนเฉิงเสี้ยงควบคุมจัดการระเบียบข้อบังคับของราชสำนัก ตอนที่ท้องพระคลังในหนึ่งปีรายรับน้อยนั้นก็มีตั้งสองสามหมื่นตำลึง…
ถ้าหากยุคนี้ก็มีการจัดอันดับคนรวยแล้วละก็…
อย่างน้อยซินเหยาก็อยู่ในร้อยอันดับแรกแล้ว!
แต่ความรวยเหล่านั้นเป็นสมบัติในครอบครองของแต่ละตระกูล ถ้าหากจัดอันดับนับทรัพย์สินส่วนตัว อย่างน้อยซินเหยาต้องอยู่ในสิบรายชื่อแรก
หลังจากนับตั๋วเงินทั้งหมดเสร็จแล้ว ทุกคนต่างพากันเหนื่อยจนทรุดลง
แม้แต่อารมณ์แห่งความสุขก็ดันไม่ขึ้นแล้ว
ซินเหยาจัดเก็บตั๋วเงินให้เรียบร้อย จากนั้นก็ออกจากวังคืนแล้วคืนเล่าเพื่อเอาตั๋วเงินยอดน้อยไปแลกเป็นตั๋วเงินใหญ่ที่มีวงเงินหนึ่งล้านตำลึง…
สถิติสุดท้ายมีจำนวนเงินทั้งสิ้นแปดล้านห้าแสนหกหมื่นตำลึง
ซินเหยาตรงไปฝากไว้ในโรงรับฝากเงินแปดล้านตำลึง นำตั๋วเงินพกติดตัวเข้าวังไปเพียงห้าแสนหกหมื่นตำลึงเท่านั้น…
ที่พนันไว้กับฮ่องเต้อำมหิต ก็ชนะอย่างง่ายดายแล้ว
ซินเหยาคิดอยากจะตรงกลับไปรับเงินเดิมพันที่ตนเองเป็นฝ่ายชนะ
เมื่อนางปรากฏตัวในวังหลวงอันมืดมิดเพียงลำพัง…
ทันใดนั้นก็ค้นพบว่าตนถูกคนสะกดรอยตาม
นับตั้งแต่นาทีแรกที่นางก้าวเข้าวังก็มีเงาดำสองทอดคอยติดตามซินเหยาไม่ห่างตลอดเวลา…
อีกอย่าง เงาดำดูเหมือนจะติดตามมาอย่างใกล้ชิด…
ทั้งยังไม่กังวลว่าจะถูกจับได้
ซินเหยาเป็นหน่วยกองฉุกเฉินพิเศษคนหนึ่ง การสะกดรอยตามหรือโต้ตอบการสะกดรอยถือเป็นงานถัดของนาง…
ถ้าหากเป็นเพียงการสะกดรอยตามธรรมดา ต้องกลัวว่าจะถูกจับได้ถึงร่องรอยการสะกด แหวกหญ้าให้งูตื่นเป็นแน่
มีเพียงลอบสังหารเท่านั้นถึงไม่กลัวถูกจับได้ กลัวก็แค่เป้าหมายเดินหายไป!
ท่ามกลางความมืด ดวงหน้างามวิไลของซินเหยาผุดประกายรอยยิ้มเย็นชา
เงาสองทอดนี้ จะต้องตามนางมาหลายวันแล้ว…
เพียงแต่ระวังมาโดยตลอด สอดแนมในที่ลับ ไม่ได้เปิดเผยข้อบกพร่อง
คืนนี้เห็นว่านางอยู่คนเดียว รีบร้อนลงมือ จึงได้ตามมาในระยะประชิด…
ซินเหยามีสัญลักษณ์หงส์อยู่ในมือ สามารถสัญจรไปทั่ววังได้อย่างไร้ขีดจำกัด เมื่อรู้ว่าถูกคนสะกดรอยตาม ย่อมไม่อาจเลือกเดินบนเส้นทางตรอกซอยมืดแคบอีกต่อไป
ที่ไหนมีแสงไฟสว่าง นางก็เดินไปที่นั่น
ที่ไหนมีองครักษ์มาก นางก็เดินไปทางนั้น…
ทักษะการสะกดรอยตามเกรดต่ำประเภทนี้อยู่เบื้องหน้าของปรมาจารย์เจ้าตำรับของนาง มันเป็นของกล้วยๆ มาก…
ใช้เวลาไม่นาน…
ซินเหยาก็สลัดเงาดำสองอันนั้นได้อย่างง่ายดาย
แต่ว่านางก็ไม่มีอารมณ์ไปหาฮ่องเต้อำมหิตเพื่อรับของรางวัลเสียแล้ว
จึงตรงกลับมายังตำหนักชิงหย่า
ตำหนักชิงหย่ามีองครักษ์มาคอยอารักขามากกว่าร้อยนายอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ไม่มีสถานที่ไหนปลอดภัยยิ่งกว่าตำหนักชิงหย่าอีกแล้ว
วันถัดมา ซินเหยาไม่ได้เล่าเรื่องที่ถูกคนสะกดรอยตามเมื่อคืนนี้ให้แก่โจว๋ชิงหยีและนายหญิงเซียวฟัง
วรยุทธ์ของโจว๋ชิงหยีไม่อ่อนด้อย แต่ว่าอุปนิสัยอ่อนแอเกินไป ส่วนนายหญิงเซียวยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย
หลายวันมานี้ นายหญิงเซียวในฐานะนางปรนนิบัติมักจะเห็นซินเหยาเป็นลูกสาวแท้ๆ ที่ตนให้กำเนิด และดูแลนางอย่างดีเสมอมา…
ซินเหยาไม่อยากให้พวกนางทั้งสองคนกังวลใจมากเกินไป
อีกอย่าง บอกพวกนางไป ก็ช่วยอะไรไม่ได้
อย่างไรเสียถ้านางโดดเด่น ตั้งครรภ์ หารายได้ ซ้ำยังเอาชนะเหมยเฟย หญิงเฟย คนตระกูลป๋ายจนราบคาบท่ามกลางวังหลวง…
ตอนนี้ซินเหยากลายเป็นหัวข้อที่ร้อนแรงที่สุดในวังหลังแล้วเรียบร้อย
คนที่ได้รับความนิยมไม่ได้มีมากนัก
ผู้ที่ต้องการทำร้ายนาง ย่อมต้องมีไม่น้อยอยู่แล้ว
เงาดำสองทอดเมื่อคืนนี้ เห็นได้ชัดว่าต้องการหาโอกาสลงมือสังหารนาง!
ซินเหยากลับไม่คิดอยากจะไล่ตาม อย่างไรเสียภายในวังหลังที่ซับซ้อนแห่งนี้ คิดอยากจะหาก็หาคนที่อยู่เบื้องหลังไม่พบ…
ในปัจจุบัน…
เรื่องราวที่สำคัญมากถึงมากที่สุดของนาง
ก็คือสืบหารายละเอียดของไทเฮาให้ชัดเจน!
แม่มดเฒ่านางนี้ ภายนอกเป็นเจ้านายแห่งวังหลัง ควบคุมดูแลนางสนมนางในทั้งหลายแหล่…
แต่ว่าเบื้องหลัง…
นางจะทำพิเรนทร์อะไรกันแน่
นางและกล่องเซิ้นที่สอง มีความเกี่ยวข้องกันอย่างไร
ถ้าหากนางเป็นเจ้าของกล่องเซิ้นที่สองจริงๆ แล้วเจ้าหน้าที่ฉุกเฉินพิเศษในอนาคตกันเล่า?
เจ้าหน้าที่ฉุกเฉินพิเศษในอนาคตคือใครกัน
อ้านซิง? อ้านปิง?
แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย!
สองพี่น้องคู่นี้เติบโตอยู่ที่นี่ตั้งแต่เด็ก ย่อมเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเป็น เจ้าหน้าที่ฉุกเฉินพิเศษในอนาคต
มามาอาวุโสหลายคนที่อยู่ข้างกายไทเฮา?
ก็ไม่ใช่
เช่นนั้นมามาอาวุโสหลายคนนั้น ถึงแม้จะหยิ่งยโสจองหองไปเสียหน่อย แต่ก็เป็นเพียงแค่บริวารที่ร้ายกาจทารุณ ไม่ได้มีราศีของเจ้าหน้าที่ฉุกเฉินพิเศษเลย…
การข้ามเวลาของซินเหยา…ตัวตน…กล่องเซิ้น…
ล้วนมีความพิลึกพิสดารมากมายก่ายกอง!
ตอนนี้ นางเริ่มสงสัย…แรกเริ่มตอนที่เจ้าหน้าที่ฉุกเฉินพิเศษของตัวนางเองข้ามเวลามา เร็วกว่าตัวของนางหนึ่งร้อยสามสิบปี…
บางทีนี่อาจจะไม่ใช่ตัวเลขที่บังเอิญ
หนึ่งรอยสามสิบปี?
ข้างในนี้มีความลับอะไรอยู่กันแน่นะ
หนึ่งร้อยสามสิบปีก่อน…
เกิดอะไรขึ้น?
เรื่องราวทั้งหมดมะรุมมะตุ้มยุ่งเหยิง…แต่ว่า ดูเหมือนเรื่องทุกเรื่องจะมีความเชื่อมโยงกันอย่างแยกขาดไม่ได้…
ซินเหยารู้ดีว่าการที่จะไขปริศนาทั้งหมดมันจำเป็นที่จะต้องค้นหาเงื่อนงำที่สำคัญที่สุด!
และเบาะแสที่วางอยู่ต่อหน้าต่อตาของนางก็คือ…ไทเฮา!
นางตัดสินใจที่จะบุกเข้าไปในตำหนักซูหนิง!
ซินเหยาตัดสินใจจะสืบที่ตำหนักซูหนิงในยามกลางคืน
ถึงแม้นางจะสูญเสียกำลังภายในแล้ว ทว่าความรู้เรื่องวิถีดาบยังคงอยู่ อีกทั้งโลกก่อนนางเป็นเจ้าหน้าที่ฉุกเฉินพิเศษคนหนึ่ง…ความสามารถไม่ธรรมดา แม้แต้บริษัทแม่FBIทางอเมริกันที่ปิดล้อมอย่างแน่นหนาก็ยังเข้าออกได้อย่างอิสระ
นับประสาอะไรกับตำหนักซูหนิงขี้ปะติ๋วแห่งหนึ่ง?
