นักฆ่าฮองเฮาของข้า / สุดยอดนักฆ่า มเหสียอดรัก – ตอนที่ 18

ตอนที่18 ข้าไม่โทษท่านหรอก ซินเหยารีบกล่าวต่อ “พี่สี่ ข้าอยากจะช่วยท่านจริงๆ แต่ข้าก็ช่วยไม่ได้” โจวหยุนถึงกล่าวด้วยความกังวล “น้องหญิงเจ้าน่าจะทราบพี่สิใช่ว่าจะต้องให้เจ้าประสบความสําเร็จที่ยิ่งใหญ่ไม่จําเป็นต้องมีความสามารถ มากมาย แต่หากเจ้าจะยืนหยัดอยู่ที่จวนอ๋องโจว เจ้าก็จําเป็นจะต้องรักษาฐานะและศักดิ์ศรีของตนเอง แต่เจ้าในยามนี้ทั้งไร้การศึกษา ทั้งไร้วรยุทธ์ ขยะไร้ค่ามากเป็นสองเท่า! พี่ปวดร้าวใจยิ่งนักอนาคตหลังจากนี้ของเจ้าอาจจะเลวร้ายยิ่งกว่าพี่สี:
ไร้การศึกษา ไร้วรยุทธ์ 7 ขยะไร้ค่าสองเท่า? ซินเหยายิ้มบาง
นางที่เป็นสายลับอัจฉริยะ พอเดินทางข้ามมาโลกใบนี้แล้วอย่างไรจึงได้กลายเป็นขยะ? นี่ไม่ใช่ว่าเป็นการดูถูกไปหน่อยหรือ? โจวหยุนถึงกล่าว “ซินเหยา พี่นี่เพื่อเจ้าแล้วกังวลใจแทบตาย แต่ตัวเจ้าเองกลับไม่ร้อนใจเลยสักนิด” ซินเหยาหัวเราะตอบ “พี่สี่ ท่านอย่าได้เป็นห่วงข้า” โจวหยุนถึงตอบ “ข้าจะไม่กังวลได้อย่างไรกันเล่า? ขยะไร้ค่าที่อยู่ในจวนต้องโจว์นั้นไร้สถานะแม้แต่น้อย! นี่เจ้ารู้หรือไม่? ทดสอบพรสวรรค์ด้านการ ต่อสู้ก็ไม่ผ่าน แม้แต่พี่สาวร่วมอุทรของเจ้า ยังจ้องจะเล่นงานน้องสาวแท้ๆอย่างเจ้าเสบ แล้วเจ้าคิดว่าผู้อื่นจะทําอะไรกับเจ้าบ้าง?”
ซินเหยาตอบ “พี่สี่ ซินเหยามีหนทางรับมือ ท่านโปรดวางใจก็พอ” ซินเหยาทราบว่าโจวหยุนถึงถึงแม้จะไร้เดียงสาไปหน่อย หัวเก่าเกินไปบ้าง แต่กลับเป็นผู้มีจิตใจดีงามคนหนึ่ง เป็นคนในโลกนี้ที่นางเชื่อถือได้โดยไม่ จําเป็นต้องเผื่อใจ “ช่างเถิดๆ กลับก่อนแล้วค่อยว่ากันหลายวันมานี้ไม่ค่อยสงบ พวกเรารีบสักหน่อย คนขับรถ ยับให้เร็วหน่อย โจวหยุนถึงให้เร่งความเร็วมากขึ้น ซินเหยาเองเพิ่งสังเกตเห็น ถึงแม้ว่าพวกเขาจะนั่งอยู่ภายในรถม้าหรู แต่ข้างนอกมีเสียงอึกทึกวุ่นวายไปฏิทยุดหย่อน “พี่สี่ ดูเหมือนจะเกิดเรื่องงั้นหรือ?”
“อืม” “มีอะไรงั้นหรือเจ้าคะ?” “สองสามวันนี้เมืองหลวงมีกฎอัยการศึก” “เพราะเหตุโดกัน?” “ช่วงก่อนหน้านี้พระราชวังหลวงมีนักฆ่า หน่วยองครักษ์ส่วนพระองค์ได้ปิตเมืองแน่นหนา เพื่อจับกุมนักฆ่า”
“อ้อ นักฆ่าหรือ” ซินเหยาส่งเสียงตอบรับโดยไม่ได้ถามอะไรอีกเรื่องของนักฆ่าไม่ได้เกี่ยวข้องกับนางเสียหน่อย คํากล่าวของโจวหยุนถึงนั้นไม่ได้ผิดเลย การต้อนรับซินเหยาที่จวนอ๋องโจว จากชนชั้นเจ้าหญิงร่วงหล่นเป็นทาสหญิงไปในทันที ต่อให้แม้โจวหยุนถึงที่หัวเบี้ยรับผิดชอบธุระน้อยใหญ่ของจวนอ๋องโจว์เคยสั่งว่าไม่อาจละเลยซินเหยาอยู่ก่อนแล้ว แต่ซินเหยาก็ยังประสบกับการ ต้อนรับเป็นซา คนสกุลใจว่#ไม้ที่มีอซุบซิบนินทาลับหลังนาง แม้กระทั่งอาหารการกินในยามปกติก็ลดมาตรฐานลงไปหลายมุม ไม่มีเนื้อสัตว์ ไม่มีน้ํา แกง มีแค่เพียงกับข้าวผักชีตๆสองจาน ซินเหยาตระหนักในใจ ถ้าหากพี่สี่มิใช่หัวเบี้ยของจวนฮ่องโจว เกรงว่าแม้แต่กับข้าวที่เย็นซีดก็คงไม่มีคนมาส่งให้นาง ต้องไปหารับประทานที่ครัว ด้วยตนเอง พี่สาวแท้ๆของนาง คุณหนูหกโจวปีหลัวน้าหญิงรับใช้ติดตามนามว่ายีหยุน มาเอ็ดตะโรอยู่ครั้งหนึ่ง ใช้วาจาดุจยาพิษสาปแช่งซินเหยาเพื่อแย่งซึ่ง เรือนล้วหวีที่ซึ่งแต่เดิมนั้นเป็นของนาง ในจวนฮ่องโจวเรือนส่วหวีไม่นับว่าเป็นบ้านลานสวนที่หรูหราวิเวกวังเวงอยู่บ้างด้วยเพราะห่างไกลจากเรือนหลัก ค่อนข้างเงียบสงบ ยามปกติน้อย คนที่จะไปมาหาสู่
คุณหนูหกสกุลโจว่ที่นับว่ายังได้รับความสําคัญในจวนอ๋องโจว์ต้องการเรือนเดี่ยวหลังสักหลัง โจวหยุนถึงเองก็เคยรับปากว่าจะยกเรือนล้วหวีให้แก่ นาง แต่นางกลับเกลียดชังขินเหยาที่มาแย่งเรือนแสนสงบแห่งนี้ไปยังเกลี่ยดชังซินเหยาที่มาแย่งพี่ชายเพียงหนึ่งเดียวของนางบางครั้งกระทั่ง ตัวนางเองก็ยังสับสน
” ถูกคุณหนูนิสัยเสียประเภทนี้รังควานชนเหยาขี้คร้านเกินไปที่จะปะทะกับนาง จะอวดประชันก็ดี จะแข่งขันทั้งบ้านก็ดี ล้วนเป็นนางที่ทึกทักทั้งสิ้น อย่างไรก็ตามขึ้นเหยามีได้สนใจ หนึ่งเดียวที่ยังพอใส่ใจอยู่บ้างก็คือสถานะคุณหนูเก้ารวมอ่องโจานเป็นพาสปอร์ตผ่านทางดีที่สุดในโลก รอจนนางเข้าใจและคุ้นเคยกับโลกแห่งนี้มากขึ้นอีกหน่อย พี่น้องงั้นหรือ? บ้านงั้นหรือ? สิ่งเหล่านี้นางไม่สนเลยแม้แต่น้อย ท่าทีที่ไม่แยแสของซินเหยาทําให้โจว หลัวพาสโกรธมากยิ่งขึ้น บางรู้สึกว่าชินหยากําลังดูถูกนาง เยาะเย้ยนาง! ก่อนที่คุณหนูเจ้าอารมณ์ร้ายจะจากไป กล่าวเตือนชิ้นเหยาด้วยความอาฆาตรุนแรง นางจะไม่ยอมรามืออย่างเด็ดขาด! ซินเหยาประคองรอยยิ้มอย่างอ่อนโยน และบางครารอยยิ้มก็ทําให้ศัตรูเดือดกาลยิ่งกว่าอาวุธ ซินเหยาเข้าใจถึงข้อนี้อย่างลึกซึ้ง ยิ่งไปกว่านั้นใจไปหาที่อารมณ์ร้ายยังห่างไกลคุณสมบัติเกินกว่าที่จะเป็นศัตรูของนาง! ซินเมษาจึงร้านจะสนใจนาง โจว์ปีหลัวพาหญิงรับใช้ตัวร้ายเดินจากไปไม่นาน โจวหยุนถึงก็รีบร้อนเดินเข้ามาฝึก