ตอนที่16 ซินเหยาเป็นขยะไร้ว บนโลกนี้ คิดอยากจะบรรลุความสําเร็จในเชิงยุทธ์ เงื่อนไขเบื้องต้นคือสิ่งสําคัญที่สุด ซึ่งก็คือการฝึกร่างกระดูกเหล็กอานุภาพเกรียงไกรที่สามารถ ทําสายได้กระทั่งกําแพงเหล็กที่แข็งแกร่ง เดิมที่ซินเหยาในฐานะเด็กผู้หญิงแล้ว ระดับความแข็งแกร่งของกระดูกก็เทียบบุรุษไม่ติดอยู่อักโข อีกทั้งนางตั้งแต่อายุสามหรือสี่ปีก็เริ่มได้รับการ ฝึกฝนสายลับนรก การฝึกซ้อมทําให้โครงกระดูกของตนนั้นยืดหยุ่นและกระชับ อ่อนนุ่มยืดหยุ่นจนไร้ที่เปรียบ กระดูกประเภทนี้มีความเป็นไปได้ที่จะเคลื่อนไหวในระดับความยิ่งที่สมบูรณ์มากยิ่งขึ้น ดังนั้นตามธรรมชาติกระดูกของนางจึงอ่อนนุ่มกว่าเด็กผู้ หญิงทั่วไปในวัยเดียวกัน ข้อบกพร่องของกระดูกที่อ่อนนิ่ม กับพรสวรรค์เชิงยุทธ์ระดับสีม่วงเมื่อเผชิญกับข้อเท็จจริงอันน่าตื่นตระหนก ก็ดูเหมือนจะไม่มีนัยยะสําคัญเท่าไร
ถึงแม้ว่าจะมีข้อตําหนิที่น่าเสียดายเล็กน้อย แต่กลับไม่ได้เป็นการสิ่งขัดขวางซินเหยาที่กลายเป็นน่าอิจฉาริษยาและตกตะลึงของฝูงชน แต่ทว่า ยามที่ทุกคนดื่มต่ําอยู่กับความตื่นเต้นหาได้เปรียบ ฉากอันน่ากลัวพลันเกิดขึ้น แสงสีม่วงที่เหลือโดดเด่นหนึ่งเดียวในหินทดสอบ ค่อยๆหายไปทีละน้อยหลังจากนั้นก็หายลับไปอย่างสมบูรณ์ หินทดสอบเปลี่ยนเป็นโปร่งแสง กลายเป็นปริซึมคริสตัลสีใส “ไม่มีสิ่งั้นหรือ?”
“เกิดอะไรกันขึ้น?”
“แล้วสีม่วงสะ?”
“สีม่วงหายไปได้อย่างไร? “เหตุใดจึงเกิดเรื่องแปลกประหลาดเช่นนี้ได้ว”
“หรือนางจะไม่มีเลยสักสีเดียว?” “นี่หมายความว่าว่าอะไร? สิ่งนี้หมายความว่าอย่างไร?”
“ซินเหยามีพรสวรรค์หรือเป็นขยะไร้คํากันแน่?” ในท้ายที่สุด เหล่าผู้อาวุโสสกุลโจว์ชี้ชัดว่า ซินเหนาเป็นผู้ไร้ค่า! เพราะสีในตอนสุดท้ายของนางนั้นโปร่งแสง อีกทั้งยังไม่มีสีอะไรเลยแม้แต่สีแดงที่เป็นระดับต่ําสุดก็ไม่คล้าย นี่เป็นเพียงขยะขั้นสูง!
“บ้านรองกําเนิดขยะออกมาอีกแล้ว” “พวกมันที่แท้สมควรเป็นพี่น้องกัน” “น่าเสียดาย ขยะผู้หนึ่งเข้ามาพักอยู่ในเรือนส่วหว ช่างน่าเสียของ “ช้าหรือเร็วนางก็ต้องถูกขับไล่นา” “พวกเราสกุลเจียครั้งนี้อับอายขายหน้าเสียแล้ว” ความตื่นเต้นและความคาดหวังครั้งใหญ่ ความแตกต่างอันโหดร้ายทําให้ผู้คนผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด ท่ามกลางความเยาะเย้ยเสียดสี ผู้คนไม่ยินดีและแยกย้ายกันไป เหลือเพียงโจวซินเหยา โจวหยุนถึงและโจว หลัวสามคนพี่น้อง
โจวหยุนถึงใบหน้าหมดหวัง กระทั่งสิ้นหวังอยู่บ้าง โจวหลัวกลับรู้สึกยินดีปรีดาในความโชคร้ายของผู้อื่น กล่าวปลอบใจ “ท่านที่บนโลกนี้ไม่มีผู้มีพรสวรรค์มากขนาดนั้นยอมรับความจริงเสียเถิด” โจวหยุนถึงนิ่งเงียบไม่กล่าววาจา โจวหลัวกสาว “ท่านพี่ใคร่อยากปรึกษากับท่านสักเรื่อง” “โจวหยุนถึงการ พูดมา” โจวหลัว “ปีที่แล้วท่านเคยรับปากข้า ข้าได้รับการเลื่อนกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับห้าท่านละยกเรือนลั่วหวีให้กับข้า” โจวหยุนถึงกล่าวอย่างโมโห “ หรือเจ้าคิดจะขับไล่น้องสาวแท้ๆของตนเองไปรับหรือ เพื่อบ้านหลังหนึ่งงั้นหรือ? โจวหลัวโกรธหน้าแดงจนถึงลําคอ จ้องไปที่ชินเหยาและในจากไปด้วยอาการที่ไม่พอใจ ขึ้นเพยาเดินเข้าไปหาไม่กี่ก้าวพลันเห็นตรงตกใจวิทยุนกิ่งที่เขียกขึ้น รู้สึกเจ็บแปลบอยู่ภายในใจ ที่จริงแล้วนางกลับไม่ได้สนใจผลลัพธ์จากการวัดระดับหินทดสอบเลยแม้แต่นิด นางกระทั่งไม่เคยคาดคิดเลยว่าวรยุทธ์ของโลกใบนี้มีประโยชน์เพียง โตสไหรับนางตัวยทักษะด้านการต่อสู้สายลับ และการต่อสู้ระยะประชิตเกรงว่ายังคงมีเพียงไม่กี่คนที่พอเป็นคู่มือชื่องบาง เสียงโจวหยุนถึงอีกอักอยู่ในลําคอ กล่าวพลางตั้งสติ “ซินเหยา เจ้าอย่ากังวลเกินไป เด็กผู้หญิงรอานจับอาวุธไม่ใช่เรื่องที่อะไร กุลสตรียังควรสุภาพ เรียบร้อยหน่อยถึงจะดี เจ้างดงามดุจเทพธิดาเช่นนี้เดิมที่ก็ไม่เหมาะร่ําเรียนยุทธ์หรอก” น่า ซินเหยายิ้มบาง “พี่สี่ การปลอบใจของท่านอาจจะยังร่ําเรียนมาไม่พอนะ”
