ตอนที่ 51
ธามนิธิมองไปยังใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ดวงตาของเธอใสสะอาดมาก
“ตื่นได้แล้ว! แม่บ้านทำของว่างไว้ให้เธอแล้ว”
“จริงหรอคะ? ทำอะไรไว้คะ?” ปาณีรู้สึกมีแรงขึ้น มาทันที เธอลุกขึ้นจากเตียง จากนั้นรีบคว้าเสื้อผ้าวิ่ง เข้าไปในห้องน้ำ เธอทำ ธุระส่วนตัวนิดหน่อยและถือ โอกาสเปลี่ยนเสื้อผ้าเลย
การกระทำของเธอคล่องแคล่วว่องไวมาก ไม่ถึง ห้านาทีก็เสร็จหมดทุกอย่าง จากนั้นเธอก็วิ่งออกมาจาก
ห้องน้ำ
เป็นนักกินตัวยงจริงๆ!
เพียงแค่ได้ยินว่ากิน ราวกับไม่เอาแม้กระทั่งชีวิต
ตัวเอง
ปาณีลงไปชั้นล่างพร้อมกับธามนิธิ ลำมุงพูดว่า “คุณหนูปาณี เร็วๆค่ะ รีบมาดูว่าน้าทำอะไรไว้ให้คุณ
หนู?”
มีของหวานที่แม่บ้านลงมือทำเอง และยังมี ไอศกรีมอีกด้วย จันวิภาทานไปแล้ว ปาณีนั่งลงพร้อมกับ พูดว่า “ขอบคุณค่ะคุณน้า”
จันวิภามองดูท่าทางของเธอที่น้ำลายไหลซะ ก่อน ทั้งที่ยังไม่ทันได้กินเลย “เธอนี่เป็นนักกินจริงๆเลยนะ!”
“ช่วยไม่ได้ ก็หนูอยู่ในวัยกำลังโตไม่ใช่หรอคะ?” ปาณีนำถ้วยของธามนิธิมา และวางไว้ตรงหน้าเขา จาก นั้นก็เอาช้อนให้เขาด้วย “คุณอา”
“เธอกินเลย!” ธามนิธิไม่ค่อยชอบทานของพวกนี้
เท่าไหร่
เขาไม่ใช่หญิงสาวอายุสิบกว่าปีอย่างเธอสัก
หน่อย
ปาณีพูดว่า “ทานหน่อยสิคะ! อากาศร้อน ทาน แล้วจะได้เย็นๆ”
เมืองชยุตเป็นเมืองที่ขึ้นชื่อเรื่องอากาศร้อน เหมือนอยู่ในเตาไฟเชียวล่ะ แม้ภายในบ้านจะมีแอร์ แต่ อย่างไรก็ตาม ในช่วงฤดูร้อน แบบนี้ แม้ร่างกายจะไม่ ร้อน แต่ก็สามารถทำให้เราใจร้อนหรือหงุดหงิดได้ ทาน ไอศกรีมหวานๆเย็นๆในเวลานี้ ไม่รู้จะมีความสุข มาก ขนาดไหน
ธามนิธิตอบว่า “วางไว้ก่อน”
สายตาของเขาตกอยู่บนตัวของปาณี ไม่มีทาง เลยที่จะเชื่อมเธอและคนที่ติรยาพรรณนาถึงให้เป็นคน เดียวกันได้
ปาณีถือช้อน และเริ่มกินอย่างเอร็ดอร่อย “ไอศกรีมอันนี้อร่อยจังเลย!”
ไอศกรีมฮาเก้นดาส ข้างนอกขายแพงมาก สิบกว่าหยวนได้เล็กนิดเดียว
เมื่อก่อนปาณีเคยกินครั้งหนึ่ง อร่อยจนพูดไม่ออก เลยแหละ ไม่คิดเลยว่าจะได้กินที่นี่อีก
ช่วงเวลาในพริบตานี้รู้สึกได้ถึงความสุขที่เอ่อล้น ออกมา!
“ถ้าอย่างนั้นก็ทานเยอะๆเลยนะคะ” ลำมุงยิ้มแล้ว พูดว่า “รู้ว่าคุณหนูต้องชอบแน่ๆ วันนี้คุณนายเลยให้คน ส่งมาสองถัง คุณหนูทานได้อีกนานเลยค่ะ!” “เยี่ยมขนาดนี้เลยหรอคะเนี่ย?” สองถัง ปราณี นึก
ภาพไม่ออก “อยู่ไหนคะ? หนูขอดูหน่อย”
เธอลุกขึ้นเดินตามลำมุงเข้าไปในครัวโดยเร็ว
มองดูลักษณะท่าทางของเธอแล้ว ทำให้จันวิภา หัวเราะออกมา “ปาณีของนายนี่ชอบกินจริงๆ! ไม่ เหมือนลูกชายของฉัน ทุกครั้งที่ให้กินของดี เขายังจะ เลือกมากอีก”
สำหรับคนอย่างพวกเขาที่คลอดออกมาแล้วไม่ เคยขาดอะไรเลย คนที่ซื้อไอศกรีมทีเป็นถังเป็นถัง ไม่มี ทางที่จะเข้าใจความสุขของปาณีได้
มองดูท่าทางของปาณีแล้ว กลับทำให้รู้สึกน่า สนใจมากกว่า ปาณีเห็นไอศกรีมสองถังด้วยตาของตัวเอง แทบ
ไม่อยากจะเชื่อเลย “นี่ต้องกินนานขนาดไหนคะเนี่ย? และต้องแพงมากแน่ๆเลย!”
ลำมุงยิ้มด้วยความเอ็นดู
แต่ไม่ได้พูดอะไร
ปาณีกลับไปนั่งที่ของตัวเองตามเดิม หยิบช้อน แล้วนั่งทานไอศกรีมของตัวเองต่อ ธามนิธิมองเห็น สภาพนี้แล้ว อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “เธอมั่นใจนะว่าจะทาน เยอะขนาดนี้”
“ให้หนูอีก10ชุด หนูก็ยังไหว” เธอพูดด้วยความ ภาคภูมิใจ
ธามนิธิแย่งช้อนมาจากมือเธออย่างคนที่ได้ เปรียบกว่า “ฉันกลัวว่าเธอจะปวดท้องตอนกลางคืนแล้ว นอนไม่หลับอีก”
ลำมุงเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ปาณีกำลังอยู่ใน ช่วงเวลาพิเศษ “ใช่ๆๆ! ผู้หญิงในช่วงเวลาสองสามวันนี้ ต้องทานของเย็นน้อยหน่อย ถ้าคุณชายไม่พูดขึ้นมานาก็ ลืมสนิทเลย คุณหนู ทานน้อยๆหน่อยนะคะ เดี๋ยวน้าเก็บ ไว้ให้ รอหายดีแล้วค่อยมาทานต่อ”
” ปาณีมองไปยังธามนิธิอย่างน่าสงสาร “แต่ หนูเพิ่งกินไปสองคำเองนะ!”
