แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน
ตอนที่616
คนของบ้านวิสิทธิ์เวชต่างก็ชอบธามนิธิกันทั้งนั้น
เห็นธามนิธิกำลังดื้อดึงถลำลึกไปในทางไม่ถูกไม่ควร ไปหลงเสน่ห์ผู้หญิงที่ไม่มีเกียรติไม่มีศักดิ์ศรี ทำเอาคุณนายเยอซอร้อนใจเป็นอย่างมาก
นลินพูดว่า ：” ให้หนูไปเรียกเหรอคะ ？น่าจะไม่ดีมั๊งคะ ？ตอนนี้ชนันกับธามนิธิเกลียดหนูเข้าไส้ พวกเขาคิดว่าตั้งเเต่ตอนนั้นที่ธามนิธิเกิดเรื่อง หนูไม่สนใจใยดีเขา แต่แม่บุญธรรมก็รู้ดีว่า ตอนนั้นหนูกำลังเรียนอยู่เมืองนอก เเละหนูก็ไม่รู้จริงๆว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา คิดดูว่า หนูน่ะรักเขาขนาดนี้ ถ้าหนูรู้ว่าเขาเกิดเรื่องล่ะก็ทำไมหนูจะไม่กลับมา ？เป็นเพราะพ่อกับแม่หนู ท่านกลัวว่าเรื่องนี้จะกระทบกับการเรียนของหนู ก็เลยปิดบังเรื่องนี้เอาไว้ ทำให้หนูไม่รู้เรื่องของเขาเลย ”
” เห้อ ” คุณนายเยอซอถอนหายใจ ：” ที่พ่อแม่ของเธอทำแบบนั้น ก็เพราะว่าหวังดีกับเธอ พวกเขามีลูกสาวเเค่เพียงคนเดียวนี่นา พวกท่านคงกลัวว่าหากเธอรู้ว่าธามนิธิเกิดเรื่องเเล้วเธอจะเสียใจ ก็เลยต้องปิดบังเรื่องนี้เอาไว้ เเต่วิธีการแบบนี้ก็ออกจะไม่ค่อยเหมาะสมสักเท่าไหร่ เเต่เรื่องมันก็ผ่านมาแล้วเธอก็อย่าคิดมากไปเลยนะ ”
นลินพูดว่า ：” ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ ถึงเเม้เรื่องนี้จะเป็นฝีมือของพ่อกับแม่หนู แต่หนูก็ต้องรับผิดชอบกับเรื่องนี้ด้วย หนูก็ทำผิดต่อธามนิธิ จนถึงตอนนี้หนูก็ได้เเต่หวังว่าถ้าหนูมีโอกาส หนูก็จะกลับไปอยู่กับเขาอีกครั้ง เเต่ตอนนี้เขาดันไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น เขาทำไมไม่มีความรับผิดชอบต่อตัวเขาเองล่ะคะ ？”
” มันเป็นแบบนี้นะ ” คุณนายเยอซอพยายามอธิบาย ” ธามนิธิเป็นคนดี จะปล่อยให้ผู้หญิงแบบนั้นมาทำลายคนดีๆอย่างเขาไม่ได้เด็ดขาด ”
หลังจากพูดคุยอยู่กับนลินได้ครู่หนึ่ง คุณนายเยอซอก็ให้คนไปตามธามนิธิขึ้นมา
ภายในห้องเงียบสงัด มีเพียงเสียงกดแป้นพิมพ์คีย์บอร์ดของปาณี เเละเสียงเดินหมากรุกของพวกเขาเท่านั้น
ปาณีได้ยินเสียงคนเคาะประตู จึงลุกเดินไปเปิดประตู
คนรับใช้เห็นเธอ จึงถามว่า ：” คุณธามนิธิอยู่ที่นี่หรือเปล่าครับ ？”
เขาอยู่ที่นี่
ปาณีกำลังจะอ้าปาก เมธชนันได้ยินเสียงเลยรีบตอบทันควัน ：” มีอะไรหรือเปล่า ？”
คนรับใช้เดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะพูดกับพวกเขาว่า ：” คุณนายเยอซอให้มาเรียนว่า ท่านไม่ได้เจอคุณธามนิธินานมากเเล้ว เลยอยากเชิญคุณธามนิธิขึ้นไปคุยด้วยสักหน่อยน่ะครับ ”
ธามนิธิเงยหน้าขึ้นมามอง ：” ฉันรู้เเล้ว ”
ธามนิธิกับคนในบ้านวิสิทธิ์เวชมีความคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี กับคุณนายเยอซอก็เหมือนกัน
เมื่อก่อนเขาก็เคยเป็นคู่หมั้นของนลิน เเละนลินก็เป็นลูกบุญธรรมของเธอด้วย ก็เลยทำให้ค่อนข้างคุ้นเคยกันดี เเละพูดคุยกันอยู่บ่อยๆ
ธามนิธิบอกกับเมธชนันว่า ：” เดี๋ยวกลับมาค่อยเล่นต่อ ”
เมธชนันรีบพูดเตือนเพื่อน ：” นายก็รู้ว่าอาของฉันคอยโอ๋น้านลินอยู่ตลอด ฉันเดาว่าอาของฉันน่าจะเรียกนายขึ้นไปคุยเรื่องน้านลินเเน่ๆ ”
ดูเหมือนชนันจะติดเชื้อมาจากปาณีเเน่ๆ เพราะตอนนี้เขาก็เรียกนลิน มีสุวรรณ์ว่าน้านลินตามเธอไปเสียแล้ว
ธามนิธิตอบรับคำเตือนของเพื่อน ：” อืม ”
จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืน
เขาหันไปมองทางปาณี เธอบอกเขาว่า ：” ฉันต้องไปด้วยรึเปล่า ？”
คุณอาต้องออกไปพบปะผู้คน ปาณีเลยไม่รู้ว่าตัวเองต้องไปกับเขาด้วยหรือเปล่า
ธามนิธิพูดกับเธอว่า ：” เธอยังมีงานต้องทำนี่ ทำงานไปเถอะ นี่ก็น่าจะใกล้เวลากินข้าวเเล้ว ”
เขาคาดการณ์เอาไว้ว่า คุณนายเยอซอคงจะไม่ค่อยปลื้มปาณีสักเท่าไหร่ จะดีกว่าถ้าไม่พาเธอไปโดนคนอื่นเสียดสีทิ่มแทงให้ไม่สบายใจเปล่าๆ
อย่างน้อยก็หลบเลี่ยงไม่ให้เธอต้องถูกคุณนายเยอซอพูดให้เจ็บช้ำน้ำใจ
” อ่อ ค่ะ ”
เขาไม่ให้เธอไป เธอก็ไม่ไป ปาณีเดินกลับมาที่หน้าจอคอม เเล้วก็ทำงานของเธอต่อ
บ้านที่คุณนายเยอซออาศัยอยู่ในตอนนี้ อยู่อีกอาคารหนึ่ง
เมื่อธามนิธิเดินเข้าไปในบ้านนั้น ก็ได้เจอทั้งคุณนายเยอซอเเละนลิน มีสุวรรณ์ เขารู้ทันทีว่า นี่คงจะเหมือนกับที่เมธชนันพูดเอาไว้ไม่มีผิด
คุณนายเยอซอพูดกับเขา ：” ธามนิธิ เข้ามาๆ น้าคิดถึงจะเเย่เเล้ว ”
” คุณน้า ไม่เจอกันนานเลยนะครับ ”
ธามนิธินั่งลงบนโซฟา
” ไม่เจอกันซะนาน เธอก็ยังดูสุภาพอ่อนน้อมไม่เปลี่ยนเลยนะ ” คุณนายเยอซอเห็นเขามาคนเดียว เลยแกล้งถามเขาว่า ：” ได้ยินว่าเธอพาแฟนมาด้วยนี่ ทำไมไม่พาด้วยล่ะ ？”
ตอนที่617
” เธอติดธุระน่ะครับ ผมก็เลยให้เธอพักผ่อนอยู่ในห้อง ”
ธามนิธิเหลือบมองนลินเเวบหนึ่ง เเววตาของเขาดูเยือกเย็นดุจดั่งน้ำเเข็ง จนทำให้นลินไม่กล้าแม้จะปริปากพูดอะไรออกมา
ทันที่ที่ธามนิธิปรากฏตัว บรรยากาศทั่วทั้งห้องก็ดูเหมือนจะเยือกเย็นขึ้นมาในบัดดล
คุณนายเยอซอรีบหัวเราะออกมา เพื่อผ่อนคลายบรรยากาศในขณะนั้น ：” เธอกับนลินอดีตก็เคยเป็นถึงคู่หมั้นคู่หมาย เเล้วทำไมตอนนี้พอเจอหน้ากันถึงได้ดูเหมือนเป็นศัตรูกันซะอย่างงั้น ？”
ถึงแม้จะอยู่ต่อหน้าคุณนายเยอซอ แต่ทัศนคติของเขาก็ไม่เคยเปลี่ยน ” สิ่งที่เธอทำ คนทั่วทั้งเมืองชยุตต่างก็รู้ดี ถ้าจะให้พูดว่าเป็นศัตรู ก็คงไม่ผิด ”
คุณนายเยอซอถอนหายใจเฮือกใหญ่ อยากจะทำตัวเป็นทูตสันติภาพสักหน่อย ：” ธามนิธิ นลินเค้ายังชอบเธออยู่นะ เรื่องที่ผ่านมาน่ะเป็นฝีมือของพ่อแม่เธอทั้งนั้น เธอก็อย่าไปถือสาหาความเลย พ่อแม่ก็อยากจะทำเพื่อลูกทั้งนั้นเเหละ บางครั้งก็เลยคิดทำอะไรไม่รอบคอบ เรื่องนั้นมันไม่เกี่ยวอะไรกับนลินเลยนะ เธอคิดว่าอย่างไรล่ะ ？”
ธามนิธิได้ยินดังนั้นก็รู้ทันทีเลยว่า นลินคงจะพูดกล่อมหูเเม่บุญธรรมของเธอไปไม่ใช่น้อย
ไม่อย่างนั้น คุณนายเยอซอคงจะไม่พูดแบบนั้นออกมาอย่างแน่นอน
ธามนิธิพูดอย่างเกรงใจว่า ：” ใช่ครับ คุณน้าพูดถูกต้องเเล้วครับ พ่อแม่ก็ต้องทำเพื่อลูกด้วยกันทั้งนั้น ”
นลินมองไปที่ธามนิธิ คิดไม่ถึงว่าเขาจะเห็นด้วยกับคำพูดของเเม่บุญธรรม
คุณนายเยอซอพูดแกมหัวเราะ ：” เธอคิดได้ก็ดีเเล้ว เธอกับนลินก็คบกัน รู้จักกันมานานเเล้ว เเละยิ่งตอนนี้เธอก็หย่าเเล้วด้วย มันจะดีกว่าถ้าพวกเธอทั้งคู่กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง เธอเห็นว่ายังไง ？”
ไม่ดีอย่างเเน่นอน ！
” คุณน้าครับ ผมมีแฟนเเล้วครับ ” ธามนิธิตอบ ：” คุณน้าล่ะครับว่าอย่างไรบ้าง ？”
คุณนายเยอซอพูด ：” ผู้หญิงกะเลวกะลาดข้างนอกพวกนั้น พวกไม่มีหัวนอนปลายเท้า เธอน่ะไม่รู้หรอกว่า ผู้หญิงพวกนั้นอาจจะเเค่อยากได้เงินของเธอ ไม่เหมือนกับนลิน ที่ดีกับเธอมาโดยตลอด ระหว่างเธอสองคนถ้ามีเรื่องอะไรที่ยังคาใจกันอยู่ เปิดใจคุยกันเสียก็จบ ”
” ไม่มีหัวนอนปลายเท้า ？” ธามนิธิหันไปมองหน้านลิน เพียงเห็นสายตาของเขา เธอถึงกับออกอาการกินปูนร้อนท้อง
ธามนิธิหัวเราะเบาๆ ：” คำพูดนี้ คุณหนูนลินบอกให้คุณน้าพูดอย่างนั้นเหรอครับ ？”
คุณนายเยอซอตอบว่า ：” ไม่ใช่ ”
เธอจะไปบอกเขาได้อย่างไรว่านลินบอกให้เธอพูด
ธามนิธิพูดว่า ：” ถ้าอย่างนั้นแสดงว่า ความหวังดีของคุณน้าคงจะใช้ผิดที่ผิดทางเสียเเล้วล่ะครับ ครั้งก่อนคุณหนูนลินยังบอกกับผมอยู่เลยว่าเธอชอบชนัน ยังให้ผมช่วยสานสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาอยู่เลย ”
นลินถึงกับนิ่งอึ้งไปชั่วครู่ คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเปลี่ยนสถานการณ์ให้เป็นแบบนี้ไปได้
นลินมองไปที่ธามนิธิ ตัวเธอเองก็เคยพูดแบบนั้นเอาไว้จริงๆ ก็เลยไม่รู้ว่าจะเถียงเขายังไง
คุณนายเยอซอได้ยินถึงกับอึ้งไปเล็กน้อย เมื่อกี้นลินเพิ่งพูดกับเธอว่าชอบธา
มนิธิ เเต่มาตอนนี้เขากลับบอกว่าเธอชอบเมธชนัน เธอเริ่มรู้สึกสับสนละ
คุณนายเยอซอยิ้มออกมา ” ไม่น่าจะใช่หรอกมั๊ง ？”
” ก็เธอเป็นคนพูดแบบนั้นเอง ผมเคยโกหกคุณน้าหรือเปล่าครับ ？” อุปนิสัยของธามนิธิเป็นคนที่มีจิตใจดี ถ้าให้ต้องมานั่งโกหกด้วยเรื่องแบบนี้ เขาไม่คิดจะทำอย่างเเน่นอน
ด้วยนิสัยใจคอของเขา คุณนายเยอซอก็ต้องเชื่อมั่นในตัวเขาอยู่เเล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าหากว่าเขาพูดโกหกจริงๆ ก็ถือเป็นการปฏิเสธอย่างชัดเจนตรงไปตรงมา คุณนายเยอซอไม่พูดอะไรต่อเเล้ว อีกทั้งยังเปลี่ยนหัวข้อการสนทนาไปเลยด้วย ” ถ้าอย่างนั้น เธอคิดว่าจะคบหาดูใจกับแฟนเธอคนนี้เเล้วจริงๆใช่มั๊ย ？”
ธามนิธิตอบว่า ：” ฉันชอบเธอมากๆเลยครับ ก็คงจะเหมือนที่คุณอาปฏิบัติต่อคุณน้า ชั่วชีวิตมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น ไม่มีวันพรากจากกัน ตอนที่ขาผมได้รับบาดเจ็บ เธอก็คอยดูเเลอยู่เคียงข้างผมเสมอ ถึงแม้ว่าฐานะทางครอบครัวของเธออาจจะไม่ทัดเทียมกับคุณหนูนลิน ไม่มีการศึกษาสูงๆเหมือนคุณหนูนลิน เเต่ทว่า …… ในใจของผม เธอเป็นคนเดียวที่ไม่เหมือนใคร เเละผมก็เชื่อว่าคุณน้าเองก็คงไม่ยอมเห็นผมทำผิดต่อผู้หญิงที่ดีกับผมมาโดยตลอดใช่มั๊ยครับ？ ”
ตอนที่618
คุณนายเยอซอคนนี้ ภายนอกอาจจะดูเหมือนเเข็งกร้าว เเต่จุดอ่อนของเธอก็คือคุณปรานต์ สามีผู้ล่วงลับ เธอเป็นคนที่ร่างกายมีปัญหาทำให้มีบุตรยาก เมื่อตอนที่เธอสามีของเธอยังอยู่เธอรู้สึกมีปมด้อยกับเรื่องนี้มาก เเต่อย่างไรก็ตาม คุณปรานต์ก็ไม่เคยทอดทิ้งเธอไปไหน พวกเขาทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกันเป็นอย่างมาก จนถึงเมื่อคราวที่คุณปรานต์จากโลกนี้ไป ก็ไม่เคยมีลูกแม้เเต่คนเดียว
เรียกได้ว่าความรักของท่านทั้งสองคือรักเเท้จริงๆ
ไม่เช่นนั้น จะมีผู้ชายที่ไหนที่ไม่อยากจะมีทายาทเอาไว้สืบสกุล ?
เมื่อเป็นเช่นนั้น คุณนายเยอซอถึงได้มีความรักอย่างลึกซึ้งให้กับผู้เป็นสามี
ธามนิธิพูดแทงใจเธอขนาดนี้ เเละเป็นคำพูดที่มีเหตุมีผล จนทำให้คุณนายเยอซอรู้สึกว่าสิ่งที่เธอพูดไปมันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง
เธอพูดกับเขาว่า ：” ความตั้งใจของฉันก็คือความหวังดีที่ฉันมีต่อเธอ ฉันเห็นเธอเป็นผู้ชายที่เพียบพร้อม มีชาติตระกูลดี ฉันก็หวังว่าเธอจะได้เเต่งงานกับผู้หญิงที่เหมาะสมกับเธอ ”
ธามนิธิส่งยิ้มให้เธอ ” ความหวังดีของคุณน้าผมทราบดีครับ เเต่สำหรับภรรยาของผมเเล้ว เธอเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดในโลกใบนี้ของผม จริงอยู่ว่าผมยังหนุ่ม เเละด้วยศักยภาพของผม ผมยังสามารถหาผู้หญิงที่ทัดเทียมกับผมได้ แต่สิ่งที่ผมต้องการมีเพียงอย่างเดียวก็คือ ในยามที่ผมลำบากเธอจะอยู่เคียงข้างผมเสมอ จริงๆเเล้วผมก็ต้องขอบคุณคุณนลินด้วยนะครับ ที่ใช้สถานการณ์จริงมาสอนให้ผมได้ค้นพบสัจธรรมนี้ ”
ประโยคสุดท้ายของเขา มันเห็นๆได้ชัดว่าเขาจงใจเสียดสีทิ่มแทงใครบางคน
เขาตั้งใจที่จะพูดให้นลิน มีสุวรรณ์ได้ยิน
-
คุณนายเยอซอไม่ได้รั้งตัวธามนิธิเอาไว้ ได้เพียงเเค่มองดูเขาเดินจากไป
นลินนั่งอยู่บนโซฟา คุณนายเยอซอพูดกับเธอว่า ：” ท่าทางของเขา เธอก็คงได้เห็นเเล้วสินะ ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากช่วย แต่มันทำอะไรไม่ได้จริงๆ เธอก็ควรจะปล่อยเขาไปซะ ！ฉันเห็นท่าทีที่เขาเเสดงต่อเธอ ก็ดูไม่มีความสนใจในตัวเธอเลยแม้เเต่น้อย ”
ทางเดินของเธอก่อนหน้านี้ นลินก็เป็นคนเลือกเอง เลยทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาต้องกลายเป็นแบบนี้
จากนี้เธอก็คงหมดหนทางที่จะไปต่อเเล้วจริงๆ
นลินคิดไม่คิดว่า คำพูดเพียงไม่กี่ประโยคของธามนิธิ จะทำลายทุกสิ่งอย่างลงได้ แถมยังทำให้แม่บุญธรรมพูดแทนเขาเสียอีก
-
ธามนิธิกลับไปที่ห้องนั้น เมธชนันก็ออกไปหลังจากที่เขาไปไม่นาน จึงเหลือเพียงปาณีเพียงคนเดียวที่อยู่ในห้องนั้น
พอเขาเดินเข้ามา เธอจึงเงยหน้าขึ้นมองเขา ” มันโอเคมั๊ยคะ ？”
ปาณีแอบถามเมธชนันเกี่ยวกับคุณนายเยอซอ จึงได้รู้ว่าคุณนายเยอซอเป็นแม่บุญธรรมของนลิน เเละยังคอยเป็นเเบ็คให้เธอด้วย
มิน่า นลินนลิน มีสุวรรณ์ถึงได้ทะนงตนขนาดนี้ อีกทั้งชอบทำตัวกำเริบเสิบสาน ที่เเท้ก็มีคนของบ้านวิสิทธิ์เวชคอยเป็นเเบ็คให้นี่เอง
ธามนิธิเดินเข้ามาหาเธอ ก่อนจะโอบกอดเธอจากด้านหลัง ” ทำงานเสร็จหรือยัง ？”
” อืม ” ปาณีพิงซบไปที่อ้อมกอดเขา ：” เมื่อครู่นี้ฉันกำลังคิดๆว่า ถ้าคุณไม่กลับมาเเล้ว ฉันจะทำยังไงดี ？”
ธามนิธิจูบไปที่กลางกระหม่อมของเธอ ” ก็เมียผมอยู่นี่ จะไม่กลับมาได้ยังไงล่ะ ？”
” กลัวคุณจะโดนยัยแม่มดจับตัวไปน่ะสิ ” ปาณีทำท่าเบะปาก พูดเสียงเศร้า ” ตั้งเเต่คุณลุกขึ้นมาได้จนหายดี ก็มีเเต่คนจ้องจะเเย่งคุณไป ฉันรู้สึกแย่มากเลยค่ะ ”
ธามนิธิพูดกับเธอว่า ：” ทำไมถึงคิดมากแบบนี้ล่ะ ？” ผมเป็นของคุณ ต่อให้มีคนคิดจะเข้ามาเเย่งเอาผมไป ผมก็ไม่ไปหรอก ”
เขาจับมือเธอมากุมไว้ ก่อนจะดึงมือเธอมาทาบไว้ที่หน้าอกของเขา ” ตรงนี้สลักชื่อปาณีเอาไว้เเล้ว เมื่อไหร่ที่คุณต้องการผม ผมจะมาปรากฏตัวตรงหน้าคุณเสมอ ”
เขาพูดคำรักหวานซึ้งด้วยท่าทางมุ่งมั่นจริงจัง จนปาณีอดขำออกมาไม่ได้
หลังจากนั้นไม่นาน เมธชนันก็มาเรียกพวกเขาไปกินข้าว ทั้งสองพากันเดินลงมาที่ชั้นล่าง
ข้างล่างมีคนจำนวนไม่น้อย มีโต๊ะอาหารถูกจัดไว้หลายโต๊ะ
นลินนั่งอยู่ข้างๆแม่บุญธรรมของเธอ กำลังมองดูปาณีที่เดินคู่กันมากับธามนิธิ พร้อมด้วยเมธชนัน ทั้งสามกำลังเดินลงบันไดมาชั้นล่าง
จอมพลนรเทพนั่งอยู่ในตำเเหน่งที่นั่งหลัก โดยมีบรรดาบุคคลสำคัญนั่งอยู่เคียงข้างเขา เมื่อท่านจอมพลเห็นธามนิธิจึงเรียกให้เขาเข้าไปหา
จริงๆก็ไม่มีอะไรหรอก จอมพลนรเทพเเค่เรียกให้ธามนิธิไปนั่งด้วยกันกับเขาเท่านั้นเอง ซึ่งนี่ถือเป็นเรื่องปกติที่ปฏิบัติกันมาโดยตลอด
ตอนที่619
เเต่สิ่งที่ทำให้นลินเจ็บใจที่สุดก็คือ ปาณีก็ได้ไปนั่งที่โต๊ะตัวนั้นกับธามนิธิด้วย
แต่ก่อน นอกจากแม่ของเมธชนันเเล้ว ก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะมีโอกาสได้ไปนั่งตรงนั้น
เเต่นั่นก็เป็นเพราะเกียรติยศของคุณผู้หญิงแห่งบ้านวิสิทธิ์เวช เเต่ปาณีเป็นใครมาจากไหน ？
ในตอนนั้นเองที่นลินรู้สึกว่า มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้ ปาณีมีสิทธิ์อะไร ！
ขณะที่ปาณีนั่งอยู่ข้างๆธามนิธิ โดยไม่ได้คิดอะไรมาก เธอก็เเค่คิดง่ายๆว่า คนเราก็เป็นมนุษย์ที่มีหนึ่งจมูกสองตาเหมือนๆกัน ในเมื่อคนอื่นนั่งได้ เธอก็น่าจะนั่งได้เหมือนกันไม่ใช่หรือ ？
อีกทั้งคนที่นั่งร่วมโต๊ะกับเธอ ก็ไม่ได้มีทีท่าว่าการที่เธอมานั่งร่วมโต๊ะจะเป็นการไม่เหมาะสมเเต่อย่างใด ทุกคนต่างก็เรียบง่ายเป็นกันเอง
มีบางคนที่ถามเขาด้วยความสงสัยใคร่รู้ ：” ธามนิธิ นี่ภรรยาคุณเหรอ ？”
ธามนิธิตอบอย่างภาคภูมิใจ ：” ใช่เเล้วครับ ”
” นายนี่โชคดีจริงๆ ！แอบซ่อนภรรยาแสนสวยเอาไว้ที่บ้านแบบนี้นี่เอง มิน่าล่ะ ถึงไม่ยอมออกมาดื่มมากินกับพวกเราเลย ”
ธามนิธิหัวเราะ ก่อนจะบอกพวกเขาว่า ：” ทำยังไงได้ พอดีภรรยาค่อนข้างเข้มงวด เธอไม่ค่อยชอบให้ผมดื่มเหล้าน่ะครับ ”
ปาณีรู้สึกกระอักกระอ่วน ：” …… ”
ดูเหมือนว่าคนที่โดนเข้มงวดกวดขันน่าจะเป็นเธอเสียมากกว่าล่ะมั๊ง ？
เคยดื่มไปครั้งหนึ่ง ทำเอาโดนเขาบ่นไปยกใหญ่ แถมยังโดนเขารังเกียจอีกด้วย
แต่การที่เขาพูดแบบนั้น ทำให้ทุกคนรู้ว่าเขารักเธอมากแค่ไหน
สำหรับพวกเขาเเล้ว พวกเขาจะจดจำผู้หญิงที่อยู่เคียงข้างธามนิธิเท่านั้น เเละจะไม่จดจำว่าครั้งหนึ่งเขาเคยหมั้นหมายกับใคร หรือเกือบจะแต่งงานกับใคร
ดังนั้นในสายตาของพวกเขา นลิน มีสุวรรณ์ จึงเป็นเพียงเเค่คนที่ไม่มีตัวตนคนหนึ่ง
นลินคิดมาตลอดว่าจอมพลนรเทพรังเกียจปาณี แต่ผลสุดท้าย ก็ไม่ใช่อย่างที่เธอคิด
จอมพลนรเทพดีต่อปาณีมากๆ ” ยัยหนู กินเยอะๆ ไม่ต้องเกรงใจนะ คิดเสียว่าที่นี่เป็นบ้านของตัวเองก็เเล้วกัน ต่อไปก็ให้ธามนิธิพามาเที่ยวที่นี่บ่อยๆล่ะรู้มั๊ย ”
ปาณีพนักหน้าตอบท่านกลับไป ” หนูจะมาบ่อยๆค่ะ ”
ภาพแห่งความสามัคคีปรองดอง ทำให้นลินรู้สึกว่าตัวเองเป็นเพียงคนนอกขึ้นมาในบัดดล ยังไม่ทันกินอิ่มเธอก็รีบกลับออกไปเสียก่อน
-
เมื่อกลับมายังที่พัก หลังจากอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ปาณีก็นั่งลงบนเตียง เริ่มต้นแกะซองอั่งเปาที่เพิ่งได้รับมาในคืนนี้
เพราะว่าคืนนี้เธอไปในฐานะแฟนของธามนิธิ ดังนั้นบรรดาคุณลุงคุณอาทั้งหลาย ต่างก็มอบอั่งเปาให้เธอเป็นของขวัญในวันเเรกพบ
ถึงเเม้ว่าปาณีจะโตจนป่านนี้เเล้ว เเต่เธอก็ยังไม่เคยถูกรุมรักได้ขนาดนี้
เป็นเพราะธามนิธิ ที่ทำให้เธอรู้สึกถึงการได้รับความรักอันอบอุ่นเช่นนี้
ธามนิธิเอนตัวนอนลงข้างๆเธอ เขามองดูเธอด้วยสายตาอันนุ่มนวลอ่อนโยน ในสายตาเขา ไม่ว่าเมียจะทำอะไร ก็น่ารักสำหรับเขาเสมอ
เขาพูดกับเธอว่า ：” มีความสุขขนาดนั้นเลยเหรอ ？”
” มีความสุขสิ ” ปาณีพูดด้วยน้ำเสียงแห่งความสุข ：” พวกเขาใจดีกันมากๆเลย จนฉันรู้สึกเกรงใจ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเคยได้อั่งเปาเยอะเเยะมากมายขนาดนี้เลยนะคะ ”
ธามนิธิพูดกับเธอด้วยความเอ็นดู ：” ผมว่าคุณรีบนอนดีกว่า ！นี่มันก็ดึกแล้วนะ ยังไม่ง่วงอีกเหรอ ？”
” ยังไม่ง่วงเลยค่ะ ” ปาณีพูดกับเขา ：” เมื่อคืนนี้ฉันนอนไปเยอะเลยค่ะ วันนี้ก็เลยไม่ง่วงเลยสักนิด ”
” จริงอ่ะ ？” ธามนิธิทำสายตาแบบไม่ค่อยเชื่อนัก
ปาณีบอกว่า ：” จริงเเท้เเน่นอน ”
พอเธอพูดจบ ก็ถูกธามนิธิดึงเข้าไปกอดไว้ในอ้อมเเขน
เธอนอนคว่ำลงบนตัวเขา โดยที่เเขนของเขาโอบรัดอยู่รอบตัวเธอ เขามองหน้าเธอด้วยสายตาอันนุ่มลึกเเละเต็มไปด้วยความรักอันลึกซึ้ง ” ถ้างั้นขอผมสำรวจดูหน่อย ”
” …… ” นี่ใช่มั๊ยที่เรียกว่า ตกลงไปในหลุมที่ตัวเองขุดเอาไว้ ？
มือของธามนิธิค่อยๆสอดแทรกผ่านไปใต้ชุดนอนของเธอ ทำเอาปาณีเนื้อตัวอ่อนปวกเปียกขึ้นมาทันที
เขาคิดถึงเรื่องตั้งท้องขึ้นมา จึงถามเธอว่า ：” เมื่อก่อนตอนที่หมอจัดยาจีนให้คุณกิน หลังจากที่กินเข้าไปแล้ว คุณรู้สึกยังไงบ้าง ？”
” รู้สึกดีขึ้นเยอะเลยค่ะ ” ปาณีถูกเขารุกเร้าจนเสียงอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด ” เดี๋ยวนี้ตอนประจำเดือนมา ก็ไม่ค่อยปวดเเล้วล่ะค่ะ ”
ตอนที่620
“ฉันแค่กำลังคิดว่าช่วงนี้พวกเราไม่ได้ทำนั่นเลย อาจจะท้องแล้วก็ได้?”ธามนิธิถามขึ้นอย่างตรงไปตรงมา
เดิมทีพวกเขาก็คือสามีภรรยา ตอนนี้จึงมีอะไรก็พูดออกมาตรงๆ
ปาณีเอ่ย “เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ”
“ทำไม?” เธอพูดขึ้นอย่างมั่นใจ ทำให้ธามนิธิไม่เข้าใจอยู่บ้าง
ปาณีมองดูเขาและเอ่ย “ไม่ท้องหรอกค่ะ ฉันทานยา”
ก่อนหน้านี้ถ้าหากเขาไม่ได้ป้องกัน เธอก็มักจะไปซื้อยามาทานทุกครั้ง
นั่นเพราะเธอไม่อยากตั้งท้องจริงๆ
ได้ยินคำพูดของเธอ ธามนิธิก็นิ่งงันไป มือที่ซุนซนไปมาบนร่านของเธอก็หยุดลงเช่นกัน
บรรยากาศแปรเปลี่ยนเป็นตึงเครียดขึ้นมา ปาณีที่มองดูเขาอยู่จึงเอ่ยถาม “เป็นอะไรไปคะ?”
“ทำไม……”น้ำเสียงของธามนิธิฟังดูเหมือนกำลังอดกลั้นอยู่บางส่วน “เรื่องนี้เธอไม่บอกฉัน?”
เดิมทีเขาคิดว่าพวกเขาอาจจะมีลูก แต่คาดไม่ถึงว่าเธอกลับแอบทานยาลับหลังเขา
ไม่น่า ถึงไม่มีผลตอบรับอะไรเลยสักนิด
สีหน้าของธามนิธิดูเย็นชาเมื่อรู้ว่าภรรยาที่ตนเองรักมากที่สุดแอบทานยาหลังเสร็จกิจทุกครั้ง เรื่องพวกนี้เขาทำใจให้เบิกบานขึ้นมาไม่ได้จริงๆ
ปาณีรู้สึกว่าเขาไม่พอใจอยู่บ้าง แต่ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเป็นเช่นนี้ “พวกเราไม่ใช่คุยกันดีแล้วหรือคะว่าไม่อยากมีลูก ถ้าฉันไม่ทานยา เกิดตั้งท้องขึ้นมาจะทำยังไง? ตอนนี้ฉันก็ยังต้องไปเรียนอยู่”
พวกเขาคุยกันเรียบร้อยดีแล้วว่าไม่อยากมีลูก ดังนั้นเธอจึงไม่เข้าใจว่าตนเองผิดอะไรที่ทานยา
แต่ธามนิธิยังคงอารมณ์ไม่ดี เขาปล่อยตัวเธอและหมดอารมณ์ลงอย่างกะทันหัน “นอนเถอะ”
“คุณอา?”คนที่เพิ่งจะอยากได้ตัวเธออยู่หยกๆเมื่อกี้ อยู่ดีๆกลับเย็นชาขึ้นมากะทันหัน
ท่าทีแบบนี้ของเขา ทำให้ปาณีรู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง
ธามนิธิพลิกตัวและไม่ได้เอ่ยอะไร
ปาณีนั่งอยู่ด้านข้างและมองดูเขา “คุณโกรธหรือคะ? เพราะอะไรกัน?”
ธามนิธิไม่ได้ตอบเธอว่าเพราะอะไร
เช้าวันรุ่งขึ้น ยามนั่งทานอาหารเช้าอยู่ชั้นล่าง ปาณีจ้องมองดูคนที่เอาแต่โกรธและไม่ยอมพูดกับตนมาตั้งแต่เมื่อคืนจนกระทั่งตอนนี้ ก็คิดอยากจะเป็นฝ่ายเอ่ยชวนเขาคุยขึ้นก่อนแต่ก็กลัวว่าเขาจะไม่สนใจตนและรู้สึกประดักประเดิก
เธอก้มหน้าลง ไม่ได้ส่งเสียงใดๆออกมา ในใจรู้สึกเจ็บปวดอยู่บ้าง
เมธชนันที่นั่งอยู่มุมหนึ่ง รู้สึกว่าบนนยากาศตรงหน้านั้นออกจะแปลกประหลาดไปสักเล็กน้อย
ทั้งคู่ที่มักจะทำให้เขาเป็นหมาหัวเน่ามาโดยตลอด ถึงแม้ว่าปากของเขาจะคอยเอ่ยประท้วงแต่ที่จริงแล้วกลับเคยชินกับความรักอันเปิดเผยของทั้งคู่
ตอนนี้กลับแปรเปลี่ยนมาเป็นความเย็นชาแบบนี้เข้าอย่างกะทันหัน เขาที่อยู่ตรงกลางก็ไม่รู้ว่าตนสมควรจะพูดอะไรดี
เขามองไปยังปาณี เอ่ยถามขึ้นอย่างเบาๆ “พวกเธอทะเลาะกันหรือไง?”
ในความรู้สึกของเขา ธามนิธิไม่ใช่คนที่โกรธง่าย แต่พอโกรธขึ้นมาแล้วน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง
ปาณีรู้สึกว่าต่อให้ทะเลาะกันจริง แต่เรื่องนี้นั้นเป็นเรื่องของคนสองคน ดังนั้นจึงเอ่ยตอบปฎิเสธไปเสียงเบา “ไม่นี่”
ธามนิธิทานอาหารเช้าไม่หมด เขายืนขึ้นและเอ่ย “ฉันอิ่มแล้ว”
หลังจากนั้นก็เดินออกไปจากห้องอาหาร
ปาณีจ้องดูด้านหลังของเขา จู่ๆก็มีความรู้สึกเสียใจขึ้นมา ดูเหมือนว่าคุณอาจะกำลังโกรธเธออยู่จริงๆ ยิ่งไปกว่านั้นยังโกรธมาตั้งแต่เมื่อคืนอีกด้วย
เมธชนันเอ่ย “เธอทำอะไรลงไปหน่ะ? เขาถึงได้โกรธขนาดนั้น”
“……..”คุมการตั้งท้องเรื่องแบบนี้ ปาณีจะเอ่ยพูดกับเมธชนันได้อย่างไรกัน?
เธอก้มหน้าลง “เป็นเรื่องที่ซีเรียสเรื่องหนึ่งหน่ะ”
ปาณีก็แค่ไม่อยากตั้งครรภ์ ดังนั้นเธอจึงกินยาเข้าไป
แต่คิดไม่ถึงว่าธามนิธิกลับโกรธเธอขนาดนี้
ทานข้าวเสร็จ ปาณีขึ้นไปชั้นบนและมองดห็นไวยาตย์อยู่ตรงนั้น เธอเอ่ย “ไวยาตย์”
ไวยาตย์เอ่ยถามเสียงเบา “เธอทำให้คุณธามนิธิโกรธหรือ?”
“……..”ปาณีพยักหน้า “อืม”
ไวยาตย์รับถือเธออยู่บ้าง “ตอนนี้เขาโอ๋เธอยิ่งกว่าชีวิต เธอทำอะไรลงไปหน่ะ? ฉันเพิ่งพูดกับเขาแต่เขาไม่สนใจฉันสักนิด”
