ตอนที่606
ดังนั้น ต่อให้นลินจะทำเรื่องไม่ดีต่อธามนิธิ ความรู้สึกที่อาของเขามีต่อนลินก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปแลย
เมธชนันก็ขี้เกียจที่พูดเรื่องเเย่ๆของนลิน จึงได้แต่อธิบายไปว่า ：” เมื่อคืนนี้ผมมีเเขก ”
” เเขกที่ไหนกัน ถึงได้สำคัญขนาดนั้น ？” คุณนายเยอซอเลิกคิ้วด้วยความไม่พอใจ ” นี่แกกะไม่ไว้หน้าอาของแกเลยใช่มั๊ย ？”
เมธชนันขำออกมาเบาๆ ก่อนจะพูดว่า ：” ผมก็ไม่ทราบเลยว่าคุณหนูนลินจะเอาเรื่องนี้มาฟ้องคุณอาได้ ก็เลยทำให้เป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน คุณอาก็อย่าโกรธไปเลยครับ ”
น้ำเสียงของเขาฟังดูสบายๆ แต่อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดเลยว่าคำพูดของเขามันเเฝงไปด้วยการเสียดสี ชัดเจนเลยว่าเสียดสีเรื่องที่เธอวิ่งเเจ้นมาฟ้องอาของเขา
นลินยืนอึ้งไปครู่หนึ่ง เมธชนันเหมือนพกอาวุธเเหลมคมมาด้วย เเต่ละคำนั้นแฝงไปด้วยการเสียดสีที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของเขา จนทำให้นลินรู้สึกเริ่มจะหน้าแหกจนหมอจะไม่รับเย็บอยู่เเล้ว
นลินทำเป็นพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน ：” ฉันไม่ได้ฟ้องนะ ก็เเค่เมื่อคืนนี้ ฉันไม่รู้จะกลับยังไงจริงๆ ถึงขอให้เเม่บุญธรรมออกไปรับฉัน ”
” นี่มันน่าตลกมากเลยนะ ” เมธชนันพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ：” คุณหนูนลินเป็นเด็กหรือยังไงกัน เเค่เรียกรถกลับเองก็ทำไม่เป็นรึ ？”
จงใจให้คนออกไปรับ ยังจะมีหน้ามาพูดว่าไม่ได้ฟ้องอีกเหรอ ？
” เรียกแท็กซี่ ？” คุณนายเยอซอพูดเข้าข้างอีกฝ่าย ：” นลินเป็นเเค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ดึกดื่นขนาดนั้นให้เรียกรถกลับเองมันไม่อันตรายแย่เลยหรือไง ？เมื่อไม่กี่วันมานี้เพิ่งจะเห็นข่าวตามหน้าอินเตอร์เนตอยู่หยกๆ แกไม่คิดอะไรบ้างเลยรึไง ？”
ยังไงซะ เมธชนันก็คงจะหนีไม่รอดเสียเเล้ว ความผิดของเขามาเต็มขนาดนี้ ปล่อยนลินทิ้งเอาไว้โดยไม่สนใจใยดีเธอ ผู้หญิงหน้าตาสะสวยแบบเธอ ถ้าดึกดื่นเรียกรถกลับเอง เเล้วไปเจอพวกคนเลวเข้าจะทำอย่างไร ？
เมธชนันเป็นคนที่ไม่ชอบโต้เถียงกับใคร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบ้านหลังนี้ด้วยเเล้ว ถ้าอยากจะทะเลาะกับอาของเขา ก็ไม่มีทางจะชนะเธอได้อย่างแน่นอน
แม้เเต่แม่ของเขาเองเวลามาที่นี่ ยังต้องยอมแพ้ให้แก่อาของเขา
เมธชนันทำท่ายิ้มปะเหลาะให้อาของเขา ” ผมไม่ดีเองครับ ผมผิดไปแล้วคร้าบ อย่าโกรธผมเลยนะครับคุณอาคนสวย ”
คุณนายเยอซอเห็นว่าเขาสำนึกผิดเเล้วเลยเริ่มอารมณ์ดีขึ้น ” ครั้งนี้ก็ให้เเล้วไปนะ ถ้ามีครั้งหน้าล่ะก็ คอยดูว่าฉันจะจัดการแกยังไงเหอะ ”
” ผมยังมีธุระต้องไปทำ ตอนนี้ผมไปได้รึยังครับ ？” เมธชนันถามอาของเขา
คุณนายเยอซอรู้สึกว่าเขากำลังเริ่มหงุดหงิดละ เลยบอกเขาว่า ：” ไปเหอะๆ ！”
เมธชนันไม่ได้กลับมาที่บ้านหลังนี้บ่อยๆ ถึงจะกลับมาก็อยู่ที่นี่ได้ไม่นาน โดยปกติเเล้วคุณนายเยอซอก็ไม่ค่อยมีเวลาคุยกับเขาสักเท่าไหร่อยู่เเล้ว
เมื่อเห็นเมธชนันเดินออกมาข้างนอก นลินก็เดินตามเขาออกไปตามทางเดิน ขณะที่เมธชนันกำลังสาวเท้าเดินไปข้างหน้า นลินก็เรียกเขาไว้ ” ชนัน ”
เมื่อเขาได้เสียงเรียกจึงหยุดเดิน นลินเดินเข้ามาเเละพยายามที่จะจับมือเขา ” คุณโกรธฉันเหรอ ? ”
เมื่อเธอพยายามเเตะไปที่มือเขา เมธชนันก็รีบปัดมือเธอออกอย่างเเรงจนเธอถอยเซไปด้านหลังหลายก้าว ถอยไปจนชิดผนัง
ยังไม่ทันรอให้เธอได้ปริปาก เมธชนันก็เดินหนีไปเรียบร้อยเเล้ว
ถ้าเป็นเมื่อก่อน เมื่อไหร่ที่นลินรู้สึกน้อยใจเมธชนัน เพียงเเค่เธอบอกกับเเม่บุญธรรม แม่บุญธรรมก็จะไปพูดกับเมธชนัน พูดกับเขาแค่คำสองคำเขาก็จะเปลี่ยนท่าทีอย่างรวดเร็ว เรียกได้ว่าดีกับเธอมากขึ้นเป็นร้อยเท่าเลยก็ว่าได้
เเต่ตอนนี้เธอไม่คิดไม่ฝันเลยว่า แค่เพราะแม่บุญธรรมพูดกับเขาแค่สองสามประโยค กลับทำให้เขายิ่งโมโหมากขึ้นไปอีก
-
นลินเดินลงมาชั้นล่างด้วยอารมณ์หงุดหงิด เมธชนันมาที่นี่ ถ้าอย่างนั้นก็เเสดงว่า ธามนิธิก็น่าจะมาด้วย
เธอเดินไปที่อาคารหลักของบ้าน เเล้วก็ได้เห็นธามนิธิกับปาณีจริงๆตามที่คาดไว้
ณ เวลานี้ จอมพลนรเทพยังคงมีเเขกอยู่ พ่อบ้านได้เเจ้งรายงานให้ท่านทราบเเล้ว เเละให้พวกเขารออยู่ก่อน
ปาณียืนเคียงคู่อยู่กับธามนิธิ เขาหยิบลิ้นจี่สดๆในถาดผลไม้มาปอกเปลือกก่อนส่งให้กับปาณี เธอค่อยๆกินอย่างเงียบๆ ภายใต้การดูเเลเป็นอย่างดีจากคุณอา
เพราะว่าปาณีกำลังรู้สึกตื่นเต้น มีเพียงการกินเท่านั้นที่จะช่วยให้เธอจิตใจสงบลงได้บ้าง
นลิน มีสุวรรณ์ในชุดกระโปรงยาว เดินเข้ามาอย่างสง่างาม
ลำพังตัวเธอเอง ไม่มีสิทธิ์ที่จะได้เข้ามาเหยียบที่บ้านวิสิทธิ์เวชหรอก ทว่าวันนี้ เป็นเพราะเธออาศัยบารมีของเเม่บุญธรรม ถึงได้มีโอกาสเข้ามาที่นี่
ตอนที่607
ได้เห็นธามนิธิคอยประคบประหงมเอาใจปาณีเเบบนี้ ทำเอานลินถึงกับหน้าชาเลยทีเดียว
ถ้าหากตอนนี้ธามนิธิยังคงนั่งอยู่บนรถเข็น เเล้วเขาจะดีกับปาณีมากขนาดไหน นลินก็คงไม่รู้สึกติดใจอะไร
เเต่ว่าตอนนี้ ธามนิธิดีขึ้นจนเป็นปกติเเล้ว เห็นๆอยู่ว่าเขาน่ะฐานะความเป็นอยู่ดีเเค่ไหน เขาสามารถหาผู้หญิงที่ดีกว่ายัยนั่นได้ถมเถ เเต่กลับคอยเอาอกเอาใจอยู่กับยัยเด็กนั่น เห็นเเบบนี้เเล้วยิ่งทำให้นลินรู้สึกขัดหูขัดตาเป็นอย่างมาก
เพราะเธอคิดว่า มีเพียงผู้หญิงที่เพียบพร้อมเท่านั้น ที่คู่ควรกับผู้ชายที่ยอดเยี่ยมโดดเด่นที่สุดในโลกใบนี้ เเต่ยัยเด็กปาณี ……
การให้ยัยเด็กปาณีได้อยุ่กับคนอย่างธามนิธิ มันช่างเป็นอะไรที่เสียของ เสียเวลา เหมือนตำน้ำพริกละลายแม่น้ำชัดๆ
ยัยเด็กนั่นจะรู้บ้างมั๊ยว่าเเต่ก่อนมีผู้หญิงมากมายขนาดไหน ที่อยากจะเเต่งงานกับเขา ？
ยัยเด็กปาณีมันมีสิทธิ์อะไร ก็เเค่เพราะว่าดวงดีหรอก ไม่เห็นจะมีอะไรที่คู่ควรกับความรักที่เขามอบให้เลยสักนิด
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากที่ธามนิธิเเนะนำปาณีให้กับเพื่อนๆของเขา แม้เเต่เพื่อนๆของเขายังพากันประคบประหงมยัยเด็กนั่นอย่างกับไข่ในหิน เเละจุดนี้เองที่ทำให้นลินเหลืออดเหลือทนเป็นที่สุด
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยสุขสว่างสดใส มันเคยเป็นของเธอมาก่อนทั้งนั้น
นลินเดินเข้าไปหาพวกเขา ” ธามนิธิ ”
พอได้เห็นน้านลินเท่านั้นเเหละ ลิ้นจี่ที่อยู่ในมือของปาณี ก็กลับกลายเป็นเหมือนไม่มีรสชาติไปในบัดดล
น้านลินนั่งลงข้างๆธามนิธิ สายตาก็คอยชำเลืองมองมาทางปาณี
ธามนิธิไม่พูดไม่จา ยังคงปอกลิ้นจี่ให้ปาณีต่อไป นลินนั่งลงบนโซฟาตัวที่อยู่ข้างๆ มองหน้าธามนิธิที่ไม่ได้สนใจตัวเองเลยแม้เเต่น้อย เธอพูดกับเขา ：” นี่คุณจะพาปาณีไปพบจอมพลนรเทพจริงๆเหรอคะ ？”
ธามนิธิเงยหน้าขึ้นมามองที่เธอแวบหนึ่ง ” เเล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณนลินไม่ทราบ ？”
นลินยิ้มออกมาด้วยท่าทีเป็นมิตร ：” ฉันก็เเค่กลัวว่าคุณจะมานั่งเสียใจทีหลัง กับสิ่งที่คุณทำลงไป ตอนนี้คุณก็กลับมาเป็นปกติเเล้ว จอมพลนรเทพท่านก็ดีใจมาก เเล้วฉันก็ยังได้ยินมาว่า ท่านจอมพลก็ตั้งใจจะให้คุณกลับเข้าประจำการในกองทัพอีกครั้ง แล้วคุณคิดดูสิ ถ้าคุณพาปาณีเข้าไปพบท่านตอนนี้ ท่านจะรู้สึกผิดหวังเเค่ไหน ？”
ปาณีที่นั่งอยู่ข้างๆ พอได้ยินที่นลินพูดก็รู้สึกว่า แม่งเอ๊ย ！ยัยป้านี่จะมาไม้ไหนอีก ？
ตัวเธอมันเเย่ขนาดนั้นเลยหรือไงวะ ？
เเล้วจะมารู้ดีได้ยังไงว่าเมื่อจอมพลนรเทพเห็นเธอเเล้วจะต้องผิดหวัง ？
เฮ่อะ ！ถึงเเม้เธอจะไม่ได้เพอร์เฟกต์ชนิดที่ใครเห็นใครก็รัก ไปไหนก็มีแต่ออร่า เเต่ปาณีก็ไม่อยากจะยอมรับง่ายๆว่า ตัวเธอมันเเย่ขนาดนั้นเลยเชียวหรือ
ธามนิธิมองหน้านลิน ” คุณคิดมากเกินไปแล้ว นอกจากคุณเเล้ว ต่อให้ผมพาใครไปพบท่าน ท่านก็จะไม่มีวันผิดหวัง ”
” …… ” เดิมทีนลินตั้งใจที่จะเล่นงานปาณี เเต่คิดไม่ถึงว่า จะกลายเป็นธามนิธิมาเล่นงานเธอซะได้
เมื่อถูกธามนิธิพูดถึงขนาดนี้ มันเหมือนกับว่าตัวเธอช่างไม่มีค่าอะไรเลยสักนิด
เธอพูดกับเขาอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก ：” ฉันก็เเค่หวังดีกับคุณ ถ้าคุณไม่เชื่อฉันก็เเล้วเเต่คุณเถอะ ”
นลินมองดูปาณีด้วยสายตาที่ส่อเเววรังเกียจอยู่ไม่น้อย ตั้งเเต่เมื่อคืนนี้ที่เขาพาเธอมาเปิดตัว นลินก็รู้สึกไม่ดีตั้งเเต่ตอนนั้นเเล้ว
เธอไม่คิดเลยว่าวันนี้เขาจะพายัยเด็กนั่นมาด้วย เเล้วยังคิดจะพาเธอไปพบจอมพลนรเทพอีก
หรือว่าธามนิธิคิดอยากจะอยู่กับปาณีจริงๆ ？
ในทันใดนั้นเอง นลินก็เริ่มพูดกับตัวเองในใจ ：
ให้เขาพายัยเด็กนั่นไปพบท่านจอมพลก็ดี รอให้ท่านได้เจอยัยเด็กนั่นก่อนเหอะ เธอไม่เชื่อหรอกว่าท่านจะชอบยัยปาณี เด็กที่มาจากบ้านนอก มารยาททางสังคมก็ใช่ว่าจะรู้ ยังมองไม่เห็นเลยว่ายัยเด็กนั่นจะมีอะไรดีสักอย่าง
จอมพลนรเทพเป็นคนที่ธามนิธิให้ความเคารพนับถือเป็นอย่างมาก พอถึงตอนนั้น ถ้าหากท่านจอมพลไม่ชอบปาณีขึ้นมา เธอเชื่อว่าคงยากที่สองคนนั้นจะลงเอยกันได้
ปาณีนั่งอยู่ข้างๆธามนิธิ เธอรู้สึกรับรู้ได้ว่าสายตาที่นลินมองมาที่เธอนั้นช่างเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน น้านลินต้องกำลังเหยียดหยาม เเละสบประมาทเธออยู่เเน่ๆ
ตอนที่608
เซ็ง ！นี่เธอมันเเย่ขนาดนั้นเลยรึไงวะปาณี ？
ในจังหวะนั้นเอง ผู้ชายในเครื่องแบบทหารก็เดินมาหาพวกเขา ” ธามนิธิ ”
ธามนิธิลุกขึ้นยืน ” ลุงยุด ”
ลุงยุดที่เขาเรียก คือคนสนิทที่ใกล้ชิดกับจอมพลนรเทพมากที่สุด
เขายิ้มให้ธามนิธิ ;” ในที่สุดก็มาจนได้ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ไว้คราวหน้าพวกเรากินข้าวกันสักมื้อนะ ”
ธามนิธิพยักหน้ารับคำ ：” ครับผม ”
ลุงยุดพูดกับเขาว่า ：” ไปกันเถอะ เดี๋ยวจะพาไปพบท่านจอมพล ”
ธามนิธิจูงมือปาณีเดินตามลุงยุดไป
นลินมองดูปาณีที่ตอนนี้กำลังกังวลใจเป็นอย่างมาก เเม้จะยังไม่ได้พบกับท่านจอมพลก็ตาม เเต่นลินกลับยิ้มมุมปากด้วยความสะใจที่ได้เห็นเธอเป็นอย่างนั้น
เธอจะรอดูว่า บทสรุปของธามนิธิจะเป็นอย่างไร
ปาณีเดินขึ้นไปชั้นบนกับธามนิธิ เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นกังวลเอามากๆ เลยจับมือเขาไว้เเน่น ก่อนจะกระซิบบอกเขาว่า ：” ฉันรู้สึกประหม่ามากเลย ทำยังไงดี ？”
เธอได้ยินชื่อของจอมพลนรเทพตั้งเเต่ตอนเเต่งงาน แม้เเต่พ่อกับแม่ของธามนิธิยังให้ความสำคัญกับท่านจอมพลเป็นอย่างมาก เเล้วยิ่งวันนี้ได้มาเห็นบรรยากาศอันน่าเกรงขรามของบ้านวิสิทธิ์เวชด้วย ยิ่งทำให้เธอรู้สึกกังวลมากขึ้นไปอีก
ประกอบกับได้ยินที่นลินพูดเมื่อครู่นี้เเล้วด้วย จิตใจของเธอตอนนี้ระส่ำระสาย จนหัวใจแทบจะหลุดออกมานอกร่างอยู่เเล้ว
ถ้าเกิดจอมพลนรเทพรังเกียจเธอขึ้นมาจริงๆ จะทำยังไงดี ？
ธามนิธิหันมามองปาณีก่อนจะหัวเราะออกมา เขากระชับมือเธอไว้เเน่น ” ไม่เป็นไรนะ ผมอยู่นี่ทั้งคน โดนน้านลินพูดให้ตกอกตกใจล่ะสิ ？”
เพราะได้ยินปาณีเรียกนลิน มีสุวรรณ์ว่าน้านลิน ธามนิธิก็เลยเรียกตามเธอบ้าง
ถ้านลินมาได้ยินเข้า คงจะโกรธเขาน่าดู
ปาณีได้ยินที่เขาพูดแบบนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
” ท่านจอมพล ธามนิธิมาเเล้วครับ ” ลุงยุดเดินเข้ามาด้านใน พร้อมทั้งรายงานให้ชายสูงอายุที่อยู่ในห้องนั้นได้รับทราบ
ยังไม่ทันได้เห็นคน ปาณีก็ได้ยินเสียงของชายสูงอายุดังลอดออกมา ” ให้พวกเขาเข้ามาได้ ”
คุณท่านชัยพรนั่งอยู่บนเก้าอี้ สวมเสื้อเชิ้ตคอกลมสีขาว อายุอานามน่าจะใกล้เคียงกับพ่อของธามนิธิ ทว่าแลดูมีอำนาจเเละน่าเกรงขามมากกว่า
เมื่อได้เห็นเขา ปาณียิ่งรู้สึกประหม่ามากขึ้นไปอีก
” ลุงทินพล ” ขนาดท่าทางของธามนิธิ ยังเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นมาทันที
ตอนที่อยู่กับพ่อของเขาเอง ยังไม่เห็นเขาจะดูจริงจังได้ขนาดนี้เลย
ท่านจอมพลเงยหน้าขึ้น ก่อนจะมองไปที่ปาณีที่ยืนเคียงข้างอยู่กับธามนิธิ เขาขมวดคิ้ว ก่อนจะพูดว่า ” ให้เธอออกไป ”
เพิ่งจะได้เจอกัน ปาณียังไม่ทันได้พูดอะไรสักคำ ท่านจอมพลก็เเสดงท่าทีรังเกียจเธอเสียเเล้ว
ปฏิกิริยาของท่านจอมพล ยังทำให้ธามนิธิเองก็ถึงกับอึ้ง
” ท่านจอมพล ” สีหน้าของลุงยุดก็ดูตกตะลึงไม่ต่างกัน
ส่วนปาณีก็ถึงกับมึนตึ้บ ทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว เธอยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนี่ ？
ท่านจอมพลพูดกับธามนิธิ ：” ถ้าว่ากันเรื่องของผู้หญิง เธอทำฉันผิดหวังมากเลยนะ ”
ทัศนคติของเขาเป็นข้อพิสูจน์ว่า คำพูดเมื่อครู่นี้ ‘ ให้เธอออกไป ‘ ก็คงเป็นเรื่องจริงจังสินะ เขาไม่ชอบปาณีจริงๆ ！
ถึงแม้จะรู้ดีว่าท่านจอมพลเป็นคนที่ธามนิธิให้ความสำคัญมาก เเต่ปาณีก็ไม่ได้เป็นคนหน้าด้าน เมื่อได้ยินที่ท่านจอมพลพูดแบบนั้น เธอก็จะไม่อยู่ที่นี่ให้ขวางหูขวางตาก็เเล้วกัน
เธอเข้าใจสถานการณ์ดี จึงพูดออกไปว่า ：” เดี๋ยวฉันออกไปรอข้างนอกก็เเล้วกันค่ะ ”
ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวไปด้วยความเจ็บปวด
ความรู้สึกเวลาที่โดนคนอื่นรังเกียจเหยียดหยาม มันโคตรเเย่เลยจริงๆ
คงจะเหมือนกับที่นลินพูดเอาไว้ ว่าเธอมันไม่ดีพอ เเละไม่คู่ควรที่จะเป็นภรรยาของธามนิธิ ที่เเท้เธอก็คงจะทึกทักไปเองคนเดียว
เมื่อเดินออกมาด้านนอก ปาณีหยุดยืนอยู่ตรงทางเดิน ค่อยๆก้มหน้ามองดูปลายเท้าของตัวเอง
เป็นเพราะเดี๋ยวนี้คุณอาของเธอดีกับเธอมาก ดังนั้นเธอก็เลยรู้สึกว่า เธอจะมีคุณสมบัติพอที่จะยืนเคียงข้างเขา
บรรดาคนใช้พากันมองไปที่เธอ ที่ยืนโดดเดี่ยวอ้างว้างอยู่ตรงประตู ก่อนจะพยักหน้าไปมาเเล้วก็เเยกย้ายกันไป
ตอนที่609
ที่ชั้นล่าง นลินนั่งอยู่โซฟา นิ้วมือเรียวยาวของเธอประคองก้นแก้วถือเอาไว้ เธอได้ยินที่พวกคนใช้พากันกระซิบกระซาบ ” ได้ยินว่าผู้หญิงคนนั้นที่คุณธามนิธิพามาด้วยน่ะ ถูกท่านจอมพลไล่ตะเพิดออกมา ”
” เป็นไปได้ยังไง ？”
” ท่านจอมพลออกจะรักใคร่เมตตาคุณธามนิธิ เเล้วตอนนี้เขาก็พาผู้หญิงคนหนึ่งกลับมาด้วย คิดว่าท่านจอมพลจะยอมเห็นดีเห็นงามด้วยอย่างนั้นรึ ？”
นลินที่กำลังจิบน้ำชาอยู่ พอได้ยินที่พวกเขาคุยกัน มุมปากของเธอก็ยกยิ้มอย่างสะใจ
ว่ายังไงนะ ？ท่านจอมพลไม่ชอบปาณีอย่างนั้นเหรอ เหมือนที่คิดไว้ไม่มีผิด ！
ท่านจอมพลรักใคร่ชื่นชมในตัวธามนิธิขนาดนี้ อีกทั้งยังตั้งความหวังในตัวเขาเอาไว้สูง จะเป็นไปได้อย่างไรที่ผู้หญิงธรรมดาๆอย่างปาณี จะได้รับการยอมรับจากท่านจอมพล ？
-
ท่านจอมพลนั่งอยู่บนเก้าอี้ เขาพูดกับธามนิธิ ：” นั่งลงสิ ”
ธามนิธิคาดไม่ถึงว่า เพียงเเค่ได้เจอเธอครั้งเเรก ปาณีกลับต้องถูกไล่ตะเพิดออกไปแบบนี้
” ลุงทินพลครับ ปาณีเป็นแฟนผมครับ ”
” ฉันรู้ว่านั่นเเฟนเเก ” ท่านจอมพลมองหน้าธามนิธิด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ” ก็เพราะรู้ว่าเธอเป็นแฟนแก ฉันก็เลยไม่อยากจะเห็นหน้ายังไงล่ะ ”
” เป็นเพราะว่าท่านยังไม่ได้รู้จักตัวตนของเธอ ถ้าท่านได้รู้จักเธอ ผมคิดว่าท่านต้องชอบเธอแน่ๆครับ ” ในสายตาของเขา ท่านจอมพลไม่ใช่คนที่จะดูถูกดูแคลนผู้อื่น ด้วยเหตุผลที่ไร้สาระเป็นเเน่
ดังนั้น ธามนิธิจึงไม่เข้าใจว่า เขาเพิ่งจะได้เจอเธอครั้งเเรกแท้ๆ เเต่กลับมีท่าทีรังเกียจปาณี เหตุผลมันคืออะไรกันเเน่
” ชอบอย่างนั้นเหรอ ？” ท่านจอมพลมองไปที่ธามนิธิ ” แกคิดว่าฉันจะชอบเธออย่างนั้นรึ ？ดูแกสิ ฉันน่ะตั้งหน้าตั้งตารอคอยให้แกกลับมาเป็นปกติ ฉันเฝ้าคอยให้แกกลับมาหาฉันในวันนี้ เเต่คิดไม่ถึงเลยว่า แกจะทำให้ฉันผิดหวัง ”
” …… ” ธามนิธิไม่เข้าใจจริงๆ ” ผมทำอะไรให้ท่านไม่พอใจหรือเปล่าครับ ？ถ้าหากว่ามี ผมก็ขอรับผิดชอบเเต่เพียงผู้เดียว เธอไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วย ”
ปาณีของเขา ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย
ท่านจอมพลพูดกับเขาว่า ：” ไม่ผิด มันเป็นความรับผิดชอบของเเก ฉันให้ความสำคัญกับแกมาก เเละคิดว่าแกเป็นคนที่มีความรับผิดชอบ เเต่ฉันคิดไม่ถึงเลยว่า แกเพิ่งจะหายเป็นปรกติดี แกก็ทิ้งภรรยาของแกที่เคยแต่งกันไปตอนที่ขาแกยังไม่หายดี เรื่องนี้ทำให้ฉันไม่พอใจแกมากๆ ！ดังนั้น ไม่ว่าแฟนคนนี้ของแกจะเป็นใครมาจากไหน ฉันก็ไม่ยินดีด้วยทั้งนั้น ”
เพราะเหตุนี้เองหรอกหรือ ที่ทำให้ท่านถึงกับไล่ให้ปาณีออกไป โดยที่แม้เเต่หน้าของเธอท่านก็ยังไม่อยากมอง
เมื่อได้ฟังที่ท่านจอมพลพูด ธามนิธิถึงกับอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาจึงค่อยๆยิ้มออกมา ” เพราะแบบนี้เองเหรอครับ ท่านถึงได้บอกให้เธอออกไป ？”
” แกยังจะยิ้มอีก ” ท่านจอมพลสีหน้าเคร่งเครียด อีกทั้งยังดูโกรธเขามากด้วย ” ที่ฉันอยากเห็นคือผู้หญิงคนนั้น ที่เเต่งกับแกตอนที่เเกยังนั่งอยู่บนรถเข็น ไม่ใช่คนที่อยู่ด้านนอกนั่น ไม่รู้แกไปคว้าเอามาจากไหน ”
ปมสงสัยในใจของเขา ในที่สุดก็คลายออกจนได้ ธามนิธิหัวเราะออกมาเบาๆ ” ถ้าเป็นอย่างนั้น ท่านก็คงจะเข้าใจผมผิดไปแล้วล่ะครับ ”
” เข้าใจแกผิดไปอย่างนั้นรึ ？” ท่านจอมพลกลับไม่ได้รู้สึกแบบนั้น
ท่านรู้สึกว่าธามนิธิชักจะได้ใจใหญ่เเล้ว ที่คิดว่าตัวท่านมองเขาผิดไป
รู้เพียงว่าเขาหย่าเเล้ว และได้ยินที่ชนันพูดว่าเขาพาแฟนมาด้วย ซึ่งไม่รู้ว่าเขาจะพาใครที่ไหนมา นั่นก็เลยทำให้ท่านจอมพลไม่คิดอยากจะเจอเธอตั้งเเต่เเรก
ธามนิธิอธิบายให้เขาฟัง ：” คนที่ผมพามาในวันนี้คือปาณี เมื่อก่อนท่านยังเคยไปร่วมงานเเต่งของพวกเราอยู่เลยครับ เเละผมก็ไม่เคยมีคนอื่นอีก ที่ผ่านมา ผู้หญิงที่ผมเเต่งงานด้วยก็คือเธอ และคนที่ผมอยู่ด้วยทุกวันนี้ก็ยังเป็นเธอ ”
” …… ” จอมพลนรเทพรู้สึกไม่ค่อยอยากจะเชื่อเขาสักเท่าไหร่ ” นี่แกพูดเรื่องจริงอย่างนั้นหรือ ？”
ที่เเท้เขาก็เข้าใจผิดไปเองอย่างนั้นเหรอ ？
” เป็นความจริงแน่นอนครับ ” ธามนิธิพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ：” ปาณีดีกับผมขนาดนี้ ก็เหมือนที่ท่านเคยพูดไว้ ยามที่ชีวิตผมตกต่ำ ย่ำแย่ที่สุดในชีวิต เธอเต็มใจที่จะอยู่เคียงข้างผม แล้วจะให้ผมทิ้งเธอได้อย่างไรกันล่ะครับ ？”
ตอนที่610
” แล้วที่ฉันได้ยินว่าพวกแกหย่ากันแล้วล่ะ มันเรื่องอะไรกัน ？”
” มันเป็นแค่ข่าวลือน่ะครับ ”
เพียงแต่ว่าข่าวลือนี้ เป็นข่าวลือที่พวกเขาเป็นคนปล่อยออกมาเอง
” หมายความว่าพวกแกยังไม่ได้หย่าจากกันอย่างนั้นรึ ？” แววตาของท่านจอมพล ไม่ได้ดูเคร่งขรึมเกรี้ยวกราดอย่างเช่นเมื่อสักครู่นี้อีกแล้ว
ธามนิธิพยักหน้า ” ไม่ได้หย่าครับ ”
ปาณียังคงเป็นภรรยาของเขา ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ฟังมาถึงตรงนี้ จอมพลนรเทพก็กลับมาชื่นชมพอใจในตัวเขาอีกครั้ง ไฟในใจก็ดับมอดลงเเล้ว ” ถ้าอย่างนั้นแกก็รีบไปเรียกเธอเข้ามา ”
เมื่อคิดได้ว่าตัวเองเข้าใจตัวหญิงสาวผิดไปแล้ว จอมพลนรเทพก็รู้สึกละอายแก่ใจยิ่งนัก
สมัยที่พวกเขาแต่งงานใหม่ๆ ท่านจอมพลอยากพบเธอมาก แต่ผลก็คือ เพราะว่าขาของธามนิธิยังไม่หายดี เขาจึงไม่ยอมที่จะพบหน้าใคร จนยืดเยื้อมาจนถึงวันนี้ …
แล้วเมื่อได้ข่าวว่าพวกเขาหย่ากัน ท่านจอมพลเลยรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก
แต่ก็คิดไม่ถึงเลยว่า เรื่องทั้งหมดจะกลายเป็นเรื่องเหลวเหลวใหลไร้สาระไปเสียได้
ปาณียืนโดดเดี่ยวอยู่ตรงทางเดิน กำลังคิดว่าจะออกไปจากตรงนั้น เธอรู้สึกว่าไม่คุ้นเคยกับผู้คนที่นี่ ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่สบายใจ ทำได้เพียงรอให้ธามนิธิออกมาก็เท่านั้น
” ปาณี ” เสียงของธามนิธิ ได้ทำลายความคิดที่กำลังฟุ้งซ่านของเธอ
เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา แววตาเธอดูเศร้าหมอง มีน้ำใสๆมาเอ่อตรงเบ้าตา ขอบตาเธอเริ่มเป็นสีแดงระเรื่อๆ
ธามนิธิรู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ เขาเดินเข้ามาหาเธอ ก่อนจะดึงตัวเธอเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขนของเขา ” เป็นอะไรไป ？”
ทันทีที่ได้เห็นสายตาของเธอ เขารู้สึกเหมือนกำลังโดนบีบที่หัวใจยังไงยังงั้น
เขากอดเธอไว้ เป็นการปลอบขวัญให้เธอสงบจิตสงบใจลงสักหน่อย ก่อนเขาก้มลงมองเธอ
ปาณีไม่กล้าสบตาเขา ” ฉันกลัวค่ะ ”
” กลัวอะไร ？” ธามนิธิมองดูเธออย่างอ่อนโยน
เขารู้ว่าเธอคงจะกลัวที่จอมพลนรเทพรู้สึกต่อเธอ
แต่จริงๆเเล้ว ในตอนเเรกที่เขายังไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร เขาเองก็กลัวเหมือนกัน
ปาณีพูดกับเขาว่า ：” ฉันกำลังคิดๆอยู่น่ะค่ะ ว่าถ้าเกิดท่านจอมพลไม่ชอบฉัน แล้วคุณก็จะไม่ได้อยู่กับฉันอีก ？”
สำหรับจอมพลนรเทพ ในสายตาของธามนิธิเขาถือเป็นบุคคลที่มีความสำคัญกับเขามาก
เธออยู่ข้างเขามานาน เธอรู้อยู่แก่ใจดี
มิฉะนั้น ครั้งนี้เขาคงไม่ตั้งใจที่จะพาเธอมาพบกับจอมพลนรเทพหรอก
เมื่อเป็นคนที่สำคัญต่อเขาแบบนี้ จะต้องมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจของเขาอย่างเเน่นอน
ธามนิธิหัวเราะออกมาเบาๆ ：” เด็กโง่ จะเป็นอย่างนั้นไปได้ยังไง ? ผมเป็นคนวิสัยทัศน์นะ ผมชอบใคร พวกเขาก็ต้องชอบด้วยอยู่เเล้ว ”
” แต่ว่า …… ” เมื่อสักครู่เพิ่งเห็นๆกันอยู่ว่า ท่านจอมพลรังเกียจเธอแค่ไหน
” มาเถอะ ” ธามนิธิยังไม่คิดจะอธิบายเธอตอนนี้ เขาจับมือเธอเเละพาเธอเข้าไปพบกับจอมพลนรเทพ
ปาณีเดินตามหลังเขาไปอย่างกล้าๆกลัวๆ เมื่อครู่นี้ เพียงได้เห็นหน้าเธอก็โดนจอมพลนรเทพด่าไปทีหนึ่งเเล้ว มาถึงตอนนี้เเค่ให้เงยหน้ามองเขาก็ยังไม่กล้าเลย
เมื่อเห็นท่านจอมพลนั่งอยู่ที่นี่ ทำให้เธอรู้สึกราวกับว่าโดนภูเขาหนักๆมากดทับเอาไว้
ในวินาทีถัดมา เธอก็ได้ยินเสียงที่ไม่ค่อยเกรี้ยวกราดของท่านจอมพล ถามเธอว่า ” เธอชื่อปาณีเหรอ ？”
ปาณีเงยหน้าขึ้นมองด้วยความคับข้องใจอยู่หน่อยๆ ภาพเบื้องหน้าของเธอ ไม่เพียงเเต่ไม่เคร่งขรึมเกรี้ยวกราด เเต่กลับดูเหมือนชายชราที่ใบหน้าดูเมตตาใจดี ปาณีไม่เข้าใจว่านี่มันเรื่องอะไรกัน เเต่เธอก็พยายามควบคุมตัวเองเอาไว้ ก่อนจะพยักหน้าตอบเขา ” ใช่ค่ะ ”
” นั่งลงก่อนสิ ” จอมพลนรเทพพูดด้วยความพึงพอใจ
เมื่อได้รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของปาณี เมื่อได้รู้ว่าเธอคือผู้หญิงในวันงานแต่งคนนั้น ที่ถูกคนมากมายหัวเราะเยาะ เเต่กลับยินยอมที่จะเเต่งงานกับธามนิธิ ก็ยิ่งทำให้จอมพลนรเทพมองเธอได้อย่างเจริญหูเจริญตามากขึ้นเรื่อยๆ
ปาณีไม่เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าเลยสักนิด เธออดไม่ได้ที่จะแอบชำเลืองมองไปหาธามนิธิ เขาชี้ให้เธอดูเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆ ” นั่งลง ”
เเล้วปาณีก็ค่อยๆนั่งลง
ใครก็ได้ช่วยบอกเธอที ว่านี่มันเรื่องอะไรกัน ？
คนที่ไล่ตะเพิดเธอให้ออกไปเมื่อสักครู่นี้ ทำไมตอนนี้กลับเปลี่ยนท่าทีจากหน้ามือเป็นหลังมือ ？
