ตอนที่711
“ใช่สิ” ปาณีบอก “ธีระยังไม่ได้กลับมาฉันก็เลยต้องไป”
หลังจากที่พวกเธอทำร่วมกับสโนวี่เรื่องทั้งหมดเขาก็เป็นคนจัดการดูแลแต่บางครั้งก็มีงานที่ต้องประสานกับบริษัทสำนักงานใหญ่เลยต้องไปประชุม
ปกติปาณีต้องไปเรียนเรื่องประชุมมีแต่ธีระเป็นคนไปแต่วันนี้กลับเป็นปาณี
ไวยาตย์ช่วยอธิบายเรื่องประชุมที่ปาณีต้องไปวันนี้เป็นบริษัทย่อยในภายใต้บริษัทสำนักงานใหญ่ของเขาจะมีการประชุมเป็นประจำและจะมีรุ่นพี่ของบริษัทมาสอนพวกเขา
แต่ว่าการประชุมแบบนี้อย่างระดับธามนิธิปกติก็จะไม่ไปปรากฏตัวในนั้นก็เลยธามนิธิเองก็ไม่ค่อยรู้ว่าในบริษัทมีประชุมแบบนี้ด้วย
ฟังที่ไวยาตย์พูดจบธามนิธิก็เข้าใจแล้ว
เขามองปาณี “ฉันจะรอดูนะ”
นอกจากในบ้านแล้วไปเจอกับเธอที่อื่น
ปาณีมองเขาอย่างไม่เข้าใจ “คุณอาจะรอดูอะไร?”
“……” ธามนิธิก้มหัวลงดื่มชาตัวเองและไม่ได้ตอบเธอ
ตอนบ้ายปาณีมาถึงในบริษัทนี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาหลังจากหย่ากับธามนิธิ
เมื่อเธอเข้าออกบ่อยก็เลยทุกคนก็รู้จักเธอและรู้ว่าเธอเป็นภรรยาของธามนิธิ
แต่ตอนนี้ถานะของเธอกลับเป็นภรรยาเก่าของธามนิธิผู้หญิงที่ถูกธามนิธิทิ้ง
ก็เลยทำให้สายตาทุกคนที่มองเธอมันดูซับซ้อน
“สวัสดีค่ะคุณปาณี” คนที่รู้จักคนหนึ่งเข้ามาทักปาณีอย่างมีมารยาท
ปาณีพยักหน้า สวัสดีดีค่ะพี่ญาณี”
พี่ญาณีคนนี้เป็นหนึ่งในเลขาของท่านประธานตำแหน่งต่ำกว่าไวยาตย์หนึ่งขั้นแต่ก็ถือว่าเป็นตำแหน่งสูงในบริษัท
เขามองปาณี “ไม่ได้เจอกันนานเลยวันนี้เธอมาที่บริษัททำไมหรอ?”
เมื่อก่อนผาณีมาที่นี่ก็มาหาแต่ธามนิธิแต่ตอนนี้กลับเห็นปาณีมาทุกคนก็อยากรู้เหตุผลว่าเธอมาทำไม
“ฉันมาประชุม” ปาณีรู้สึกตลกแล้วเธอจะมาทำอะไรได้อีก?
พี่ญาณีก็มารู้สึกตัว “อ่อแล้วช่วงนี้เธอเป็นยังไงบ้าง”
นึกถึงที่ปาณีโดนธามนิธิทิ้งเขาก็รู้สึกสงสารปาณี
ปาณีพยักหน้า “ก็สบายดี”
พี่ญาณีเห็นรอมยิ้มมี่สดใสของปาณีก็พยักหน้าอย่างไว้ใจเขาพูดกับปาณีพร้อมกับเดินไปห้องประชุมด้วย “ฉันได้ข่าวว่าเธอหย่ากับคุณธามนิธิแล้ว?”
“…….” ถ้าไม่ใช่พี่ญาณีพูดปาณีเองก็เกือบลืมแล้วว่าตอนนี้เธอกับธามนิธิอยู่ในระหว่างที่หย่ากันแต่อยู่ด้วยกันแบบนี้
อย่างน้อยในสายตาของคนอื่นเธอกับธามนิธิคือหย่ากันแล้ว
ปาณีกำลังสับสนว่าจะตอบยังไง
พี่ญาณีก็มองเธออย่างกังวล “ขอโทษฉันไม่ได้ตั้งใจจะไปทำให้เธอเสียใจ”
เห็นปาณีทำหน้าเข้มเขาคิดว่าเป็นเพราะโดนเขาพูดแทงใจ
ปาณียิ้ม “ไม่เป็นไร
พี่ญาณีรีบมาปลอบใจปาณี “ที่จริงฉันก็เคยหย่าเรื่องหย่ากันเนี่ยตอนนี้มันดูง่ายไปหมดยังดีที่เธอไม่มีลูกก็เลยไม่มีภาระอย่าคิดมากนะไว้คราวหน้าพี่สาวคนนี้จะแนะนำให้เธอ!”
“……” ถ้าคุณอาได้ยินแบบนี้แล้วสีหน้าจะเป็นยังไงกัน
เธอเดินเข้าไปในห้องแล้วนั่งลงที่ตัวเอง
พอเห็นเธอก็มีคนแอบคุยซุบซิบกัน “อันนั้นคือปาณีหรอ?”
“เหมือนจะใช่นะ! ได้ยินมาว่าตอนนี้เธอทำงานที่snow culture”
ตอนที่712
“พวกเธอว่าถ้าคุณธามติธิมาเห็นเธอมันจะเป็นยังไงกัน”
“จะมีอะไรล่ะ?” มีเสียงคนพูดดูเหยียด “เมื่อก่อนคิดว่าคุณธามนิธิน่าจะชอบเธออยู่แต่หลังๆค่อยมาพบว่ามันคิดมากไปเท่านั้นเองโลกมันก็แบบนี้แหละคนที่รวยจริงๆเขาจะไปชอบซินเดอเรลล่าได้ไง?”
ธามนิธิกับปาณีเปรียบได้กับพระมหากษัตริย์กับซินเดอเรลล่า
ปาณีได้ยินที่พวกพูดก็รู้สึกเศร้าหน่อยรู้สึกเหมือนตัวเองโดนรังเกียจ
การจะเป็นผู้หญิงของธามนิธิมันไม่ง่ายเลย
ตอนเธอดีคนอื่นก็จะรู้สึกเธอไม่เหมาะกับเขา
พอตอนที่เธอไม่ดีคนอื่นก็จะมาหัวเราะเยาะเธออีก
ปาณีนั่งอยู่กับที่ถือปากกาแล้วว่ดในกระดาษรอเวลาแป๊บเดียวก็ถึงเวลาประชุมแล้วมีผู้นำหลายท่านเข้ามา
ขนาดธามนิธิที่ปกติไม่มาร่วมประชุมนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น
ตอนเขาเข้ามาเวลาแรกสายตาก็หันไปมองที่ปาณีสบตากับเธอ
ปาณีรู้สึกเหมือนตัวเองโดนสายตาที่สวยของเขาช็อคใส่เลยรีบหันไปมองทางอื่นในใจก็แอบพูด : ไม่เห็นเขา ไม่เห็นเขา
อาจจะเป็นเพราะทุกคนรู้สึกว่าเธอหย่ากับธามนิธิแล้วเลยทำให้ปาณีไม่อยากทำตัวสนิทต่อหน้าคนอื่น
ที่ของเธออยู่แถวแรกตอนประชุมเริ่มธามนิธินั่งลงข้างเธอ
ปาณีทำหน้าอึ้ง “……”
ทั้งๆที่มีที่เยอะแบบนี้นั่งที่ไหนไม่นั่งแต่กลับมานั่งข้างเธอ!
หน้าอกก็ปาณีแอบตื่นอย่างไม่เป็นจังหวะรู้สึกว่าสายตาของทุกคนมองมาที่เธอคนเดียว
ตอนนี้ความสัมพันธ์ของเธอและธามนิธิมันพูดยากแถมเขายังไม่หลบซ่อนอีก
รองประธานของฝ่ายดำเนินการกำลังพูดอยู่ข้างหน้าและแชร์ประสบการณ์ของตัวเองปาณีที่อยู่ข้างล่างก็ตั้งใจฟังและจดบันทึก
ธามนิธิที่นั่งอยู่ข้างๆก็มองเธอที่ก้มหัวลงโต๊ะตั้งใจฟังมากขนาดมองยังไม่กล้ามองเขาก็แอบยกยิ้มขึ้นมา
เพื่อที่จะไม่รบกวนเธอเขาก็ไม่ได้มาคุยกับเธอก่อน
ท่านรองประธานพูดจบก็เป็นธามนิธิที่ขึ้นไปพูด
ปาณีไม่เคยตอนเขาประชุมมาก่อนนี่เป็นครั้งแรก
ถึงแม้เขาจะรับมือทำงานจากที่บ้านไม่นานแต่ก็มีประสบการณ์ด้านธุรกิจมากพอ
ปาณีนั่งอยู่ข้างล่างตั้งใจมองเขาไม่คิดว่าคุณอาของเธอจะมีความสามารถแบบนี้
เธอพึ่งพบครั้งแรกว่าที่จริงแล้วในโลกนี้ไม่ได้มีเพียงทัดธนที่เก่งคนเดียว
เพียงเพราะธามนิธิไม่ค่อยออกหน้าออกตา
และตอนเขาพูดก็มีความสนุกทำให้คนฟังเข้าไปง่าย
ธามนิธิแบบนี้เธอไม่เคยเห็นมาก่อน
ธามนิธิกำลังพูดเรื่องปัญหาเรื่องหนึ่งก็มองไปทางปาณีสบตากับเธอพอดี
สายตาเธอดูตั้งใจมากความอบอุ่นแบบนั้นมันเป็นพลังวิเศษที่ไม่สามารถอธิบายออกมาได้ดูจนเขาเกือบทำตัวไม่ถูก
ธามนิธิหันไปมองทางอื่นตั้งแต่นั้นมาก็ไม่ได้มองเธออีกเลยตั้งใจพูดจนหมดจากนั้นก็ออกไปเลย
เขามีประชุมบ่อยๆและบางครั้งก็จะสอนคนอื่นบ้างเหมือนวันนี้แต่การที่เกือบเล่าลงไปต่อไม่ได้แบบนี้มันเป็นครั้งแรก
เขารู้สึกได้ถึงลึกๆว่า : ผู้หญิงคนนี้มีผลกระทบต่อเขามากๆ
ฟังพวกผู้นำพูดจนจบเวลาเกือบสองชั่วโมงปาณีก็เลยรีบไปเข้าห้องน้ำ
ตอนที่713
ไม่นานก็มีเสียงคนเข้ามาพร้อมกับเสียงหัวเราะเบาๆ “วันคุณธามนิธิมองยังไม่มอฃปาณีเลยแถมยังไม่ได้คุยกันสักคำดูเหมือนเขาไม่ชอบปาณีเลยสักนิด”
“ถ้าชอบก็แปลกสิเธอว่าปาณีมีจุดไหนที่จะทำให้คุณธามนิธิชอบได้?”
เมื่อก่อนตอนปาณีเป็นภรรยาธามนิธิทุกคนรู้สึกมันเป็นเรื่องที่เหมาะสม
แต่ตอนนี้เธอหย่ากับธามนิธิคนที่ดูถูกเธอก็มีเพิ่มขึ้น
ปาณีนึกไปถึงเมื่อก่อนตอนที่ปาณีมาบริษัทคนพวกนี้เป็นมิตรต่อเธอมากแต่ไม่คิดว่าพอเลิกกันพวกเขาก็เริ่มดูถูกเธอกัน
เธอเข้าห้องเสร็จออกมาจากห้องน้ำก็ได้รับข้อความจากธามนิธิ “ขึ้นมาชั้นบน”
น้ำเสียงแบบคำสั่งแถมปาณีก็เป็นคนเชื่อฟังตลอดเลยนั่งลิฟต์ขึ้นไป
ในห้องทำงานท่านประธานพี่ญาณีเห็นปาณีมาก็รีบเดินไป “คุณปาณีมาทำไมคะ?”
เมื่อก่อนปาณีสามารถเข้าออกที่นี่ได้ตามสบายเพราะตอนนี้เธอเป็นภรรยาของธามนิธิ
แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนกันเธอเป็นแค่ภรรยาเก่าของธามนิธิจะให้หรือไม่ให้ปาณีเข้าไปมันก็เป็นปัญหาที่ซับซ้อน
ปาณีพูดอย่างมีมารยาท “ฉันมาหาคุณธามนิธิค่ะ”
พี่ญาณีทำตัวไม่ถูก “เออคือ……คุณธามนิธิตอนนี้ไม่ว่างหรือว่าเธอจะกลับไปก่อน?”
สำหรับเขาปาณีก็แค่อยากใช้การประชุมเป็นข้ออ้างแล้วมาหาธามนิธิเพราะที่ประชุมเมื่อกี้ดูเหมือนธามนิธิและปาณีไม่ได้สนิทกันเลย
อาจตะเพราะคุณธามนิธิลืมไปว่ามีภรรยาเก่าคนนี้
ปาณีมองพี่ญาณีกำลังจะพูดอะไรธามนิธิก็เปิดประตูเขายืนอยู่หน้าประตูพูดกับปาณี “เข้ามา”
มองไปก็ราวกับว่าเธอไปทำผิดอะไรใส่เขา
พี่ญาณีเห็นธามนิธิมาพูดแบบนี้ก็ชะงักไปสักแป๊บแล้วปล่อยปาณีเข้าไป
รู้สึกสีหน้าของธามนิธิน่ากลัวมากนี่ปาณีไปทำอะไรผิดใส่เขาหรือเปล่า?
เขาเริ่มเป็นห่วงปาณีขึ้นมา
ปาณียิ้มให้พี่ญาณี “งั้นฉันเข้าไปก่อนนะ”
เธอเข้าไปประตูห้องพึ่งปิดธามนิธิก็โผล่เข้ามากอดเธอจากด้านหลัง!
เสียหายใจเขาหนักมากราวกับอนทดมานานมาก
ปาณีชะงักไปสักแป๊บไม่คิดว่าอยู่ๆเขาจะมากอดเธอแบบนี้
โดยเฉพาะเมื่อกี้เธออยู่ข้างนอกพึ่งคุยกับพี่ญาณีเสร็จ
ทั้งที่รู้ว่าระบบกันเสียงของที่นี่ดีแต่ปาณีก็อดกังวลไม่ได้ว่าพี่ญาณีจะได้ยินหรือเปล่า
เธอชะงักไปหลายวิแล้วค่อยมารู้สึกแล้วพูดกับเขาเบาๆ “ทำอะไรเนี่ย?”
ที่นี่เป็นห้องทำงานนะ
เขาทำแบบนี้มันดูไม่ค่อยดี!
และธามนิธิก็ไม่ใช่พวกโรคจิตอยู่ในที่ห้องทำงานแบบนี้เขาจริงจังมากกว่าใครอีก
ธามนิธิกอดเธอแล้วกดเสียงตัวเองไว้ “เมื่อกี้ทำไมเธอมาอ่อยฉันตลอดเลย?”
อ่อย?
นี่มันใส่ร้ายเกินไปไหม!
ทำไมปาณีจำไม่ได้ว่าเคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อน
เธอตอบโต้ “ใช่ที่ไหน?”
“ตอนฉันขึ้นไปพูดไง” ธามนิธิก้มหัวลงปากอันเร่าร้อนของเขาหอมลงมาที่แก้มเธอ
โดนเธอมองแบบนั้นมันเป็นการอ่อยถึงกับตายเลยนะเขาอุตส่าห์กดดันตัวเองไว้ไม่กล้าอยู่ที่นั่นนานพอพูดจบก็ออกมาเลย
ปาณีรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงบางที่ในร่างกายเขาอย่างชัดเจนไม่คิดว่าเขาเป็นคนแบบนั้น
ก็อดยิ้มไม่ได้ “ฉันก็แค่ตั้งใจดูไปหน่อยไปอ่อยคุณอาได้ยังไง? จะอ่อยคุณอานี่มันง่ายขนาดนั้นเลย?”
ตอนที่714
ธามนิธิไม่ฟังคำอธิบายเลยด้วยซ้ำแถมยังวางมือลงที่ที่ไม่ควรวาง
ปาณีตอบโต้ “ไม่เอาตรงนี้”
ที่นี่เป็นห้องทำงานแค่ลองนึกก็รู้สึกอายแล้ว
แต่ธามนิธิราวกับจะสู้กับเธอว่าจะเอาตรงนี้ทำเอาจนปาณีเกือบโดนเขาทำจนไม่มีแรง
ตอนนี้เธอเริ่มมึนๆแล้วเกือบโดนเขากินจนหมดแต่เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นเป็นเสียงของไวยาตย์ “คุณธามนิธิครับ”
ไวยาตย์ยืนเคาะประตูอยู่หน้าห้องปกติห้องทำงานของธามนิธิไม่เคยล็อกประตูแต่วันนี้กลับล็อกเขาเลยรู้สึกแปลก
ไม่ใช่เขาอยากทำลายเวลาหวานแหววของธามนิธิแต่เขานึกภาพไม่ออกจริงๆว่าคุณธามนิธิตอนนี้เขามาถึงขั้นนี้แล้ว
เขาคิดว่าธามนิธิเป็นคนจริงจังตลอดแต่ไม่คิดว่าเขาจะทำเรื่องที่ไม่สามารถบรรยายได้ในห้องทำงานแบบนี้?
การปรากฏตัวของไวยาตย์ทำเอาปาณีรีบลุกขึ้นมาจากอ้อมกอดของธามนิธิทั้งตัวก็เริ่มตื่น
เธอรีบลุกขึ้นนั่งที่โซฟาแล้วจัดเสื้อตัวเองให้เรียบร้อยแล้วให้ธามนิธิไปเปิดประตู
ไวยาตย์เดินเข้ามาเห็นปาณีอยู่ตรงนี้ก้รู้สึกผิดคาด “ปาณีก็อยู่นี่หรอครับ”
ปาณีหน้าแดงราวกับเป็นไข้รู้สึกแก้มตัวเองร้อนมากกลัวโดนไวยาตย์จับความพิรุธได้เธอเลยตอบไป “อือ”
หลังจากไวยาตย์เข้ามาก็มายืนคุยเรื่องงานกับธามนิธิปาณีสงบสติได้แล้วก็ลุกขึ้นเห็นพวกเขาน่าจะยังคุยไม่เสร็จในเร็วๆนี้เลยพูดกับธามนิธิ “งั้นฉันกลับบ้านก่อน?”
เธอเห็นธามนิธินั่งกดความอยากของตัวเองอยู่ตรงนั้นก็อดหัวเราะไม่ได้
ธามนิธิมองเธอแล้วตอบแบบไม่พอใจ “อือ”
ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้อารมณ์ของธามนิธิเป็นยังไง
หลังจากปาณีไปไวยาตย์ก็โดนธามนิธิด่าเรื่องงานไปสองรอบ
พอเลิกงานธามนิธิก็กลับบ้านเป็นเวลาแรกน้าลำมุงมองเธอ “ธามนิธิ”
“ปาณีล่ะ?”
“ยังไม่กลับมาเลย” คุณน้าทาย “อาจจะยังอยู่ในโรงเรียนมั้ง!”
ธามนิธิ “……”
เธอบอกเธอจะกลับบ้านเขาก็คิดว่าเธอจะกลับบ้านจริงๆ! ขนาดโทรศัพท์ก็ไม่โทรมานี่ถือว่าวิ่งมาเสียเปล่าสินะ?
หลังจากที่ปาณีออกมาจากบริษัทธามนิธิก็มีสายเรียกเข้าจากทัดธนบอกมีคนจะแนะนำให้เธอรู้จักเลยเรียกเธอไปกินข้าวด้วย
เธอกินเสร็จก็แปดโมงกว่าถึงจะกลับถึงบ้าน
เธอสะพายกระเป๋าเข้าไปในห้องนอนเห็นธามนิธิใส่ชุดนอนนั่งอยู่ข้างเตียงทองหน้าเธออย่างซับซ้อน
สายตาของเขาดูน่ากลัวมากและบรรยากาศในห้องก็ดูแปลกๆ
ปาณีถาม “เป็นอะไร?”
ธามนิธิไม่ตอบเธอ
ปาณีนึกถึงที่วันนี้กลับดึกไปหน่อยที่จริงก่อนกลับมาก็อธิบายให้เขาแล้วแต่ก็อดที่จะอธิบายอีกรอบไม่ได้ “วันนี้คุณทัดธนนัดฉันกินข้าวฉันเลยไปเขายังแนะนำคนให้ฉันรู้จักด้วยนะ”
เพราะเธอช่วยทัดธรในเรื่องของพลอยตอนนี้ทัดธนเลยดีต่อปาณีมากถ้าช่วยเธอได้ก็จะดูแลเต็มที่
ปาณีมองเธอแล้วลุกขึ้นไปเทน้ำให้ตัวเองเมินเธอเลย
เห็นเขาแบบนี้ก็รู้ว่าเขากำลังโกรธอยู่
ปาณีเดินเข้าไปกอดเขาจากด้านหลังแล้วอ้อน “คุณอาโกรธหรอคะ? เพราะฉันกลับมาดึก? แต่ฉันก็ต้องทำงานไง!”
ธามนิธิเสียงเรียบๆราวกับว่าไม่ได้โกรธ “เธอทำงานมันก็เป็นเรื่องที่ควรทำเพราะยังไงในสายตาเธอคุณอาก็เป็นคนไม่สำคัญ
ตอนที่715
“……” นี่ยังบอกว่าไม่โกรธอีก?
ปาณีไม่เพียงแต่รู้สึกว่าเขาโกรธแถมยังโกรธมากๆด้วย
เธอไปอิงไหล่เขาแล้วอ้อนสุดๆ “ไม่ใช่คุณอาสำคัญที่สุดในใจฉันแล้วอะไรคือคุณอาไม่สำคัญ”
“โกหก” เขาบ่นเธอ
ฉันไม่ได้คนขี้โกหกสักหน่อย!
“ขอโทษ” ปาณีบอก “วันนี้ฉันไม่ถูกเองอย่างงี้แล้วกันคุณอาพูดตรงๆเลยว่าอยากให้ฉันทำอะไร?”
เป็นเธอเสียเปรียบเองเพื่อที่จะง้อเขาเธอยอมลงทุน
ธามนิธิ “ไม่มีอะไร! รีบปล่อยมือสิตอนนี้ฉันเห็นเธอแล้วรำคาญ”
ตอนคิดถึงเธอเธอก็ไม่อยู่ข้างๆแล้วปล่อยเขาทิ้งไว้คนเดียวไปกินข้าวกับคนอื่นเขายิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ
ตอนนี้เลยไม่สนใจเธอเลย
พูดจบเขาก็เอามือปาณีออกแล้วเดินไปอีกฝั่ง
ปาณีมองแผ่นหลังของเขาก็รู้สึกน้อยใจ
ธามนิธิไม่สนใจเธอแล้วเปิดประตูไปห้องสมุดเลย
ปาณีก็ไม่ได้รีบเดินตามไปวันนี้เธอมีเรียนแถมกลางคืนก็ไปกินข้าวกับคนอื่นอีกเหนื่อยจะตายอยู่แล้วเลยรีบไปอาบน้ำจะได้สบายหน่อย
อาบน้ำเสร็จออกมาทีแรกเธอว่าจะไปหาธามนิธิแต่ยังไม่ได้ออกไปเธอก็รู้สึกปวดท้องมากเลยไปนอนอยู่บนเตียง
กลางคืนสิบเอ็ดโมงธามนิธิยังอยู่ในห้องสมุดเขาดูหนังสือเล่มก่อนที่อ่านอยู่จนจบก็พบว่าปาณีไม่มาหาเขาสักที
บางครั้งที่เขาโกรธเธอก็จะมาง้อ!
แต่วันนี้ไม่มา?
ความรู้สึกผิดหวังแบบนี้ทำให้เขารู้สึกไม่ค่อยสบายใจ
แต่สุดท้ายก็ลุกขึ้น
แต่สุดท้ายก็ลุกขึ้นแล้วกลับไปในห้องนอนจะดูว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่
แต่พอเปิดประตูก็เห็นเธอนอนอยู่บนเตียง
เขากำลังโกรธอยู่แต่เธอกลับมาหลับแบบนี้……
ธามนิธิก็อดที่จะหัวเราะแห้งๆในใจไม่ได้
ปาณีนอนอยู่บนเตียงกอดหมอนกอดไว้เหงื่อก็ไหลออกมาบนหน้าผากท้องก็ปวดมากเธอคิดว่าหลับก็คงจะหายดีแต่ก็พบว่าตอนหลับก็ปวดจนนอนไม่หลับ
ธามนิธิเดินมาเห็นหน้าตาเธอดูเจ็บปวดมากทีแรกที่ยังโกรธอยู่ตอนนี้ในใจก็บีบแน่นไปหมด “ปาณี?”
เธอเป็นไข้!
ปาณีได้ยินเสียงเขาแล้วพูดเสียงเบา “ปาดท้อง”
ธามนิธิอุ้มเธอขึ้นมา “ปวดมากไหม?”
“อือ”
ทันใดนั้นธามนิธิก็วุ่นวายสับสนไปหมด
เธอปวดแบบนี้อยู่ที่นี่แต่เขากลับไปโกรธเธออยู่ควรตายจริงๆ
ไม่รอนานเขาก็รีบอุ้มเธอไปที่โรงพยาบาล
ตอนเช้าแสงอาทิตย์ส่องเข้ามาจากหน้าต่างปาณีก็เปิดตาแล้วเห็นธามนิธิก้มหัวนอนอยู่ขอบเตียงและในกำมือเขาก็จับมือเธอไว้ตลอด
เมื่อเธอปวดท้องอาจจะเพราะคืนก่อนกินเยอะเกินไปเลยทำให้เป็นแบบนั้นเขาส่งเธอมาโรงพยาบาลดูแลเธอเกือบทั้งคืนพึ่งได้หลับไปนาน
บนตัวเขายังใส่ชุดนอนอยู่เพราะเป็นห่วงเธอเขาก็ไม่สนใจภาพลักษณ์ภายนอกเขาด้วยซ้ำ
เห็นธามนิธิสภาพนี้ปาณีก็ไม่ได้ไปรบกวนเขา
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ธามนิธิค่อยตื่นเขายกหัวขึ้นมามองปาณีที่มองเขาด้วยสายตาที่อ่อนโยน “ตื่นแล้ว?”
ปาณีไม่ได้ตอบแต่กลับยื่นมือไปจับหน้าเขา……
มือของเธอเย็นหน่อยธามนิธิกุมมือที่เธอจับหน้าเขาแล้วถาม “ดีขึ้นหรือยัง?”
“อือ” ก็ไม่ใช่โรคใหญ่อะไร
แต่ปาณีก็ถือว่าได้เห็นผลกระทบของการชอบกินแล้ว
