ตอนที่ 741
ปาณีพูดว่า : “คุณคงมาเยี่ยมนลิน มีสุวรรณ์ ใช่ไหมค่ะ?”
น้านลินเกิดเรื่องขนาดนี้แล้ว และอีกอย่างเขากับเธอก็มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกัน ถ้าหากเขาจะมาเยี่ยมก็ถือเป็นเรื่องปกติ
เมธชนันไม่ได้ปฏิเสธ แต่พยักหน้า “ป้าให้ผมมาเยี่ยมเธอสักหน่อย”
นับตั้งแต่นลินเกิดเรื่อง ป้าก็โทรหาเขาหลายรอบมาก สุดท้ายเขาก็จนปัญญาและต้องมาที่นี้
ปาณีมองเขาด้วยสายตาสับสน แต่ไม่ได้พูดอะไร ทันใดนั้นเมธชนันก็มองเธอด้วยสายตาไม่พอใจ “ความหมายว่าไง คุณไม่เชื่อหรอ?”
”ฉันเชื่อสิน่าแปลก” เขาเป็นผู้ชายที่นอนกับนลินด้วย ดังนั้นปาณีรู้สึกว่าเขามาเยี่ยมนลินด้วยความสมัครใจมากกว่า
แน่นอนว่า นี้เป็นเรื่องของเขา เธอไม่สามารถก้าวก่าย
เมธชนันเดินมาเบื้องหน้าของปาณี และพูดว่า : “หรือว่าคุณอยากไปเยี่ยมเธอเป็นเพื่อนผม?”
”ไม่ดีกว่า” ปาณีไม่เคยคิดเลย
”พวกเรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ไหม? เพราะคุณไม่ไป แล้วเธอรังแกผมจะทำไงดีล่ะ?” เมธชนันพูดหยอกล้อ
ปาณีมองใบหน้าของเขาที่มีรอยยิ้ม “เธอเป็นขนาดนั้นเลย คุณยังยิ้มออกอีกหรอ?”
ดูไม่เป็นกังวลเลยนะ?
”ทำไหมผมถึงจะยิ้มไม่ออกล่ะ?” เมธชนันถาม : “เธออยากตายสิดี! น่ารำคาญชะมัด”
เพราะคนที่อยากตาย ต่อให้คนข้างๆห้ามก็ห้ามไว้ไม่อยู่หรอก
เมธชนันเป็นใจจืดใจดำ ดังนั้นต่อให้นลิน มีสุวรรณ์ตายจริงๆ เขาก็ไม่รู้สึกผิดอะไรต่อเธอแน่
ขณะที่เมธชนันกำลังพูดคุยกับปาณีอยู่นั้น ธามนิธิก็เดินออกมาจากห้องหนังสือพอดี เมื่อเขาเห็นทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่ เขาก็ขมวดคิ้ว ความคับแค้นก็เอ่อล้นออกมา
เมธชนันเห็นเขาคนแรกก็ฉีกปากยิ้ม “ธามนิธิ”
ธามนิธิเดินเข้ามา สายตาของเขามองที่ปาณี และถามเมธชนันว่า : “พวกคุณกำลังคุยอะไรกันอยู่หรอ?”
ความหึงหวงกำเริบ ทำให้เขาไม่ชอบให้เมธชนันอยู่ใกล้กับปาณี
ถึงแม้ว่าเมธชนันอาจจะแค่พูดกับปาณีไม่กี่ประโยค แต่ก็ทำให้เขาไม่สบายใจอยู่ดี
แปลกจริงๆ ตอนที่นลินเข้ามาตีสนิทกับเมธชนันนั้น เขากลับไม่มีความรู้สึกนี้
เมญชนันพูดว่า : “เป็นอะไร กลัวผมลักพาตัวปาณีของคุณหรอ?”
พูดจบ เขาก็ถูกธามนิธิจ้องมองอย่างแรงแวบหนึ่ง
สำหรับธามนิธิแล้ว เขาไม่ชอบให้ใครเอาปาณีมาพูดล้อเล่น
หลังจากจ้องมองสักพัก ธามนิธิก็ได้ยินปาณีที่อยู่ด้านข้างพูดว่า : “คุณลักพาตัวฉันไปไม่ได้หรอก”
เขาหันหน้ามองปาณีผู้แสนน่ารัก ทันใดนั้นมุมปากก็ฉีกยิ้ม มีภรรยาดีแบบนี้ทำให้เขารู้สึกอุ่นใจขึ้นมา
เมธชนันเดินลงบันไดตามหลังธามนิธิ เขาพูดว่า : “ป้าให้ผมมาเยี่ยมนลิน คุณก็รู้ดีว่า เธอมักจะมองปาณีเป็นลูกสาวเสมอ”
ธามนิธิกวาดตามองเมธชนัน “คุณเคยนอนกับเธอมาแล้ว ก็ควรไปเยี่ยมสักหน่อยสิ”
เมธชนัน : “…”
เขาหันหน้าจ้องมองปาณี “คุณบอกคนอื่นด้วยหรอ?”
เกินไปแล้ว!
ปาณีมีเรื่องอะไรก็บอกธามนิธิหมดเลย
ถึงแม้เธอจะเป็นสามีภรรยากัน แต่ เขากับธามนิธิก็เป็นพี่น้องกันนะ!
ปาณีแสดงท่าทีบริสุทธิ์ : “ไม่ใช่ฉัน”
เธอไม่ได้บอกหรอก!
เธอรู้ว่าธามนิธิไม่น่าจะสนใจเรื่องพวกนี้
ธามนิธิพูดกับเมธชนันอย่างจริงจังว่า : “ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับปาณีเลย เธอไม่พูดเรื่องแบบนี้กับผมหรอก ไม่เหมือนคุณ…”
แววตาของธามนิธิดูสับซ้อนมาก “คุณไม่ควรทำแบบนั้นกับเธอ”
เขารู้ดีว่า เมธชนันไม่มีทางรับผิดชอบนลิน แต่กลับนอนกับเธอ
ทั้งที่รู้ว่านลินกำลังจะแต่งงานแล้วด้วย
ตอนที่ 742
พูดได้ว่า ธามนิธิบีบบังคับให้นลินแต่งงานจริงๆ แต่ไม่ใช่เพราะไม่อยากให้เธอมายุ่งเกี่ยวกับตัวเอง และไม่ได้อยากจะทำลายชีวิตของเธอทั้งชีวิตพังทลายด้วย
นลินเป็นคนหัวสมองไม่ว่องไว เธอได้รับการเอาอกเอาใจตั้งแต่เด็ก จนมักจะรู้สึกว่าโลกหมุนรอบตัวเองเสมอ
เธอเห็นแก่ตัว และมีนิสัยใจคิดที่ไม่ดี แต่สำหรับธามนิธิแล้ว เธอก็ไม่ใช่คนเลวทรามต่ำช้าอะไร
ไม่เหมือนกับเมธชนัน ที่ทำให้ชีวิตคู่ของเธอกับปิยพนธ์ต้องใช้ชีวิตอย่างไม่สงบสุข
เมธชนันมองธามนิธิด้วยสายตาเกินคาด “ผมนึกว่าคุณเป็นคนที่เกลียดเธอที่สุดเสียอีก คิดไม่ถึงว่าคุณจะพูดถึงเธอแบบนี้”
ธามนิธิพูดว่า : “ผมไม่ได้พูดแทนเธอ เเต่เพราะผมกลัวว่าคุณจะทำเรื่องไม่ดีเพื่อผมต่างหาก”
ธามนิธินึกถึงเรื่องเมื่อหลายปีก่อนขึ้น ในตอนนั้น เขากับเมธชนันออกไปเที่ยวข้างนอกด้วยกัน และมีคนล่วงเกินเขา เขาเลยขอให้เมธชนันช่วยเขาทุบตีคนๆนั้น
หลังจากกลับไป เมธชนันก็ถูกหัวหน้าตระกูลตีทำโทษ
เมธชนันสามารถยอมทำทุกอย่างเพื่อเขามาโดยตลอด
จนหลายครั้งทำให้หัวหน้าตระกูลโกรธเป็นผืนเป็นไฟ เพราะเขา
ธามนิธิเป็นคนที่สุขุมเยือกเยือกเย็น ทำการอะไรก็ไม่บุ่มบ่ามใจร้อน ดังนั้นหัวหน้าตระกูลเลยโปรดปราณธามนิธิมากกว่า
ส่วนเรื่องของนลิน เขาเองก็กลัวว่าเมธชนันจะทำแบบนั้นเพราะตัวเอง ที่จริงเขารู้สึกว่าเมธชนันไม่น่าจะเป็นคนที่ขี้โมโห
เมธชนันยิ้มแย้ม “ไม่หรอก เรื่องนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ คุณอย่าคิดมากไปเลย ผมก็แค่ไม่ค่อยถูกชะตากับเธอ เธอมายั่วยวนผมเอง หลังจากคุณดีขึ้น เธอก็ตามมารังความคุณอีก พอผมเห็นแบบนั้นก็เลยโมโห”
ธามนิธิพูดว่า : “เรื่องนี้คุณคอยดูให้ดีก็แล้วกัน”
พวกเขาลงไปข้างล่าง เมธชนันพูดว่า : “ผมจะไปโรงพยาบาลเยี่ยมเธอสักหน่อย เดี่ยวคืนนี้มาดื่มเหล้ากันนะ”
ธามนิธิพยักหน้า “ได้”
หลังจากที่เมธชนันพูดจบ เขาก็เดินออกนอกประตู
จากนั้นธามนิธิก็มองร่างเงาของเขาจากไป ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นแววตาสับสน
ปาณียืนอยู่ข้างๆธามนิธิ เธอมองดูเขา และพบว่าแววตาของเขาตอนนี้กำลังมองเมธชนันอยู่ แต่เธอไม่เข้าใจความหมายของแววตานั้น
ปาณีกุมมือของเขา และพูดว่า : “อาไม่ชอบเขาหรอ?”
ธามนิธินิ่งอึ้งสักพัก จากนั้นก็หันหน้ามองปาณี และถามด้วยความงงงันว่า : “ทำไหมถึงพูดแบบนี้ล่ะ?”
เธอเองก็คิดไม่ถึงว่าจะพูดแบบนี้ออกมาจนทำให้เขาประหลาดใจได้
ปาณีพูดว่า : “ก็ไม่รู้เหมือนกัน แค่รู้สึกว่าทุกคนที่เขามา อามักจะโทษเขาเสมอ
ความสัมพันธ์ของเขากับเมธชนันดีมาก แต่กลับมีแววตาที่สับซ้อน…
ธามนิธิจูงมือของปราณีไว้ และพูดว่า : “เปล่า อารู้จักกับเขามานานแล้ว เลยนึกถึงเรื่องอดีตขึ้นก็เท่านั้นเอง”
”อ๋อ”
ปาณีก็ไม่ซักถามอีก
เมื่อเมธชนันมาถึงโรงพยาบาล คนของบ้านมีสุวรรณ์ก็อยู่ด้วย เมื่อทัดพรเห็นเขาก็รู้สึกแปลกใจ “คุณชายเมธชนัน”
นลินนั่งอยู่บนเตียงผู้ป่วย เมื่อได้ยินเสียงของแม่ และทราบว่าเมธชนันมา ภายในใจก็เกิดความหวัง
สำหรับเธอแล้ว ในเวลานี้ คนที่เธออยากเจอที่สุดก็คือเขา
แต่เขากลับหลบซ่อนเธอมาโดยตลอด อายเธอ แต่สุดท้ายเขาก็มาเยี่ยมเธอ
เมื่อเห็นเธอเข้าโรงพยาบาล เขาก็น่าจะไม่ทำให้เธอทุกข์ทรมานเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ใช่ไหม?
ไม่นาน เมธชนันก็เดินเข้ามา สายตามองที่นลิน
ทัดพรพูดด้วยความดีใจว่า : “พวกคุณคุยกันตามสบายเลย เดี่ยวฉันออกไปข้างนอกสักพัก”
เธอรู้ดีว่านลินชอบเมธชนันอยู่ อันที่จริง เมื่อเทียบกับปิยพนธ์แล้ว ทัดพรพอใจให้เมธชนันเป็นลูกเขยมากกว่า
ไม่ว่าจะด้านไหนๆ เมธชนันก็ดีกว่าปิยพนธ์ทุกอย่าง
เมธชนันมองทัดพรเดินออกไป เขาไม่ได้ห้ามปราม ขณะเดียวกันนลินก็มองเขาอยู่ สายตาของเธอแฝงด้วยแววตาอบอุ่นใจ “เมธชนัน”
ตอนที่ 743
ตอนนี้เธอปฏิบัติต่อเมธชนันกับปิยพนธ์แทบจะเป็นสองมาตาราฐานเลย
เมธชนันเอามือข้างหนึ่งยัดลงในกระเป๋ากางเกง “เป็นยังไงบ้าง?”
มือของนลินยกผ้าห่มวางไว้ที่มุม และพูดว่า : “ก็ดีขึ้น”
เมธชนันนั่งลง และมองนลิน “ป้าให้ผมมาเยี่ยมคุณ”
”ฝากคุณบอกเธอด้วยว่าฉันไม่เป็นอะไรแล้ว” นลินก้มหน้าลง “ขอบคุณนะที่มาเยี่ยม”
”ไม่เป็นไร” น้ำเสียงของเมธชนันเย็นชามาก
นลินพูดว่า : “พ่อรับปากกับฉันว่าจะยอมให้ฉันหย่าแล้ว”
เมธชนันพยักหน้าอย่างไม่รู้สึกเกินคาด “อืม”
”เมธชนัน” นลินมองดูเขาอย่างเฝ้ารอ “พวกเรา…ยังสามารถอยู่ด้วยกันไหม?”
เหตุผลที่เธออยากหย่า เพราะอยากกลับไปอยู่กับเขา
การที่เขามาเยี่ยมเธอ ก็น่าจะแสดงให้รู้ว่าชอบเธออยู่
เมธชนันหัวเราะเหมือนกับประชดประชันว่าเธอเป็นคนโง่เขลา “แล้วคุณคิดยังไงล่ะ?”
เขาคิดไม่ถึงว่านลินจะยังมีความคิดนี้อยู่อีก
นลินก้มหน้าลง และมองดูเล็บเส้นขาวของตัวเองอยู่ “ฉันรู้ว่าพ่อแม่ของคุณอาจจะไม่ยอมรับ แต่ที่จริงฉันไม่สนใจหรอก ขอแค่ฉันได้อยู่กับคุณ ต่อให้ฉันไม่ได้แต่งงานด้วยก็ไม่เป็นไร”
เพราะเธอรักเขามาก เลยอยากอยู่กับเขา
ตอนนี้เธอทราบดีแล้วว่า ไม่มีชื่อเสียงก็ไม่เป็นไร สามารถอยู่เคียงข้างกับคนที่รัก ถือว่าเป็นเรื่องที่สำคัญกว่า
เมธชนันฉีกปากยิ้ม “ที่จริงที่ผมมาวันนี้ เพราะอยากจะมาเกลี้ยกล่อมคุณไม่ให้หย่ากับปิยพนธ์ต่างหาก”
คำพูดของเมธชนันทำให้นลินมึนงง คิดไม่ถึงว่าเขาจะมาเกลี้ยกล่อมเธอ
ดวงตาของเธอแทบจะระเบิดน้ำตาออกมา “คุณรังเกียจฉันแล้วหรอ?”
”ผมไม่สนใจผู้หญิงที่เคยผ่านคนอื่นมาก่อน” ในดวงตาของเมธชนันเผยแววตารังเกียจ
นลินพูดอย่างน้อยใจว่า : “ฉันไม่ได้ยินยอม อีกอย่างครั้งแรกของฉันก็มอบให้คุณแล้ว”
เมธชนันขมวดคิ้ว และไม่อยากมองท่าทางออดอ้อนของเธอที่เหมือนเเมวน้อย “ผมไปล่ะนะ”
”เมธชนัน” เมื่อเห็นเขาจะจากไป นลินก็เรียกเขา และพูดอย่างระทมทุกข์ใจว่า : “ถ้าหากไม่มีคุณแล้ว แล้ว ฉันมีชีวิตอยู่จะมีความหมายอะไรอีก? สู้ตายไปเลยจะดีกว่า”
เมธชนันหันหน้ามองเธอแวบหนึ่งด้วยแววตาไม่สงสาร และมองไม่เห็นแววตาความรู้สึกอื่นอีกด้วย “ถ้าหากคุณอยากตายก็ตายไปเลย! ผมจะไปงานศพคุณ”
เอาความตายมาข่มขู่เขาหรอ?
บ้าไปแล้ว!
เมธชนันเดินออกไปอย่างไม่ลังเล
นลินทำได้เพียงมองดูร่างเงาของเขาจากไป เธอรู้สึกเพียงได้รับผลกระทบทางจิตใจอย่างรุนแรง!
ถ้าหากรู้ว่าเขาจะมาเพื่อซ้ำเติมฉัน ไม่มายังจะดีกว่า!
เมื่อทัดพรเห็นเมธชนันเดินออกมาจากประตู ก็เรียกเขาทันที “คุณชายเมธชนัน”
เมธชนันนิ่งเงียบ จากนั้นก็มองทัดพรด้วยหางตาเพื่อทำให้ทัดพรไม่สบายใจ
ทัดพรประจบเขาว่า : “ทำไหมรีบกลับไปล่ะค่ะ? สามารถอยู่คุยเป็นเพื่อนนลินต่อได้นะ”
”ผมยังมีธุระ” พูดจบ เมธชนันก็จากไปเลย
เมธชนันรู้สึกว่าตัวเองแปลกไป เมื่อก่อนตอนที่นลินหมั้น เขายังรู้สึกสงสารเธออยู่ และทำร้ายเธอไม่ลงด้วย
แต่ตอนนี้ เขากลับรู้สึกว่าเขาไม่มีเยื้อใยอะไรต่อเธอแล้ว
อาจจะเป็นเพราะตัวเองกับปาณีรู้จักกันมากขึ้น ตอนนี้เขาเลยมองว่าปาณีดีกว่านลินมาก
ปาณียังคงอยู่หน้าประตูรดน้ำต้นไม้ดอกไม้อยู่ ทันใดนั้นเธอก็เห็นเมธชนันกลับมา เธอเลยพูดด้วยความแปลกใจว่า “ทำไหมกลับเร็วขนาดนี้?”
เมธชนันเดินมาหาเธอ และยืนข้างหลังเธอ พร้อมมองหน่อไม้ที่เพิ่งงอกในกระถางของเธอ “คุณกำลังทำอะไรอยู่หรอ?”
ตอนที่ 744
”ดอกไม้ที่ฉันปลูกเองค่ะ” ปาณีพูด : “คุณไม่อยู่โรงพยาบาลเป็นเพื่อนน้านลินอีกสักหน่อยหรอ”
”คุณเชื่อไหมว่าผมจะตีคุณให้ตาย?”
ปาณีพูดว่า : “จะตีหนูทำไหม? ดูท่าทางน้านลินดูจะชอบคุณออก”
”เธอชอบอาของคุณมากกว่า คุณไม่เคยเห็นเธอก่อนหน้านี้ ตอนเวลาอยู่ต่อหน้าอาของคุณ เธอคอยเอาอกเอาใจเขามากเลย”
เหตุผลที่เขาทำอย่างนี้ เพราะต้องการแย่งปาณีมาจากธามนิธิ
ถึงอย่างไรคนที่นลินรักมากที่สุดก็คงหนีไม่พ้นธามนิธิจริงๆ
ปาณีถลกตาขาวใส่เขา “อาของฉันเขาตัดขาดความสัมพันธ์กับเธอแล้ว และไม่ได้มีความสัมพันธ์คลุมเครือกับเธอเหมือนคุณ”
ประโยคนี้ของเธอทำให้เมธชนันรู้สึกไปไม่ถูก “ปาณี ผู้หญิงอย่างพวกคุณล้วนชอบผู้ชายแบบธามนิธิหรอ?”
”…” ปาณีรู้สึกว่าเขาดูท่าทางแปลกๆ ประโยคที่เขาถามดูเหมือนกับว่าไม่มีผู้หญิงชอบเขาเลย
หล่อขั้นเทพอย่างเขา และยังมีชาติตระกูลที่ดีอีก คงไม่ขาดตกบกพร่องเรื่องผู้หญิงแน่!
ปาณีพูดว่า : “แน่นอนว่าผู้หญิงชอบผู้ชายที่รักเดียวใจเดียว แต่ก็อาจจะมีผู้หญิงที่ชอบแบบคุณ แล้วทำไหมคุณต้องมาถามคำถามแปลกๆกับฉันด้วย?”
”…” เมธชนันยิ้มแย้ม “เมื่อก่อนผมก็เคยรักเดียวใจเดียว”
แต่ตอนที่เขารักเดียวใจเดียว นลินกลับไม่ชอบเขา
แต่การกระทำของเมธชนันกลับทำให้ปาณีรู้สึกว่าเขาหลายใจมากกว่า และไม่ได้รักเดียวใจเดียวเลย เธอรดน้ำต้นไม้ต่อไป โดยไม่เชื่อคำพูดของเขา
เมื่อเมธชนันเห็นเธอไม่สนใจตัวเอง ก็พูดขึ้นว่า : “ทำไหมไม่เชื่อกันล่ะ?”
”คุณไปหลอกผีเถอะ!”
”…” เมธชนันขมวดคิ้ว
ถึงแม้ปาณีจะรู้สึกรังเกียจเขา แต่เขากลับพบว่าตัวเองชอบคุยกับเธอมาก
ทั้งสองคนไม่มีใครพูด และนิ่งเงียบสักพัก จู่ๆเมธชนันก็พูดว่า : “ผมอ่านหนังสือของคุณแล้ว”
”หรอ” ปาณีรู้สึกชื่นชมเขานิดหน่อย “นึกไม่ถึงว่าคุณจะอ่านได้ด้วย”
”เขียนได้ดีและน่าสนใจดีนิ” เมธชนันชมเชย
ก่อนหน้านี้เขามักจะรู้สึกว่านลินดีพร้อมไปทุกอย่าง ทั้งสวย ทั้งอ่อนโยน…
แต่พอปาณีปรากฏตัว เขาถึงพบว่ารสนิยมของเขาเมื่อก่อนยอดแย่มาก
เขาพบว่าตัวเองกับธามนิธิมีความแตกต่างเยอะมาก ไม่ว่าจะเป็นรสนิยมที่ดีกว่าเขา อย่างเช่นสามารถแต่งงานกับภรรยาที่ดี เมื่อก่อนเพราะนลินชอบตามติดตัวเกินไป ธามนิธิเลยไม่มีความสนใจต่อเธอ ตอนนี้ธามนิธิกลับมาแต่งงานกับปาณี และใช้ชีวิตอย่างความสุขจนน่าอิจฉา
”ขอบคุณสำหรับคำชื่นชมนะค่ะ” ปาณีวางกระถางรดน้ำต้นไม้ และเดินเข้าบ้านไปเลย
เมธชนันถามว่า : “แล้วอาของหนูไปไหนแล้วล่ะ”
”อาไปประชุมแล้ว”
”น่าเบื่อเสียจริง ประชุมทั้งวันเลย”
ปาณีมองเมธชนัน และกระตุกคิ้วขึ้น “หรือว่าเพราะอาไม่อยู่เป็นเพื่อน คุณเลยผิดหวัง?”
เมธชนันเหมือนอยากพูดอะไรสักอย่าง เขาจ้องมองดวงตาของปาณี และถามอย่างสงสัยว่า : “หนูหมายถึงอะไรหรอ?”
”เปล่าค่ะ หนูแค่รู้สึกเหมือนกับคุณแอบรักเขา” เพราะทุกครั้งที่เมธนิธิพบเขา มักจะมีความรู้สึกแบบความรักอบอวล “ทุกครั้งที่พวกคุณอยู่เดียวกัน หนูมักจะรู้สึกว่าเป็นความรัก”
เมธชนันพูดว่า : “จะบ้าหรอ แค่ผมอยู่กับเขาด้วยกัน ก็เรียกว่าความรักหรอ?”
ปาณีเผยใบหน้าสงสัย : “คุณดูไม่ออกหรอว่า นั่นคือความรัก”
”…” เมธชนันถลกตาขาวใส่เธอ “ไปนอนดีกว่า”
เขามาเช้ามาก เลยแทบจะไม่ได้นอน
ปาณีมองดูเขาขึ้นไป จากนั้นเธอก็เตรียมตัวไปเรียน
ตอนบ่ายพวกเขากินข้าวข้างนอกกัน ปาณีก็ตามไปเหมือนกัน
พลอยก็อยู่ด้วย ส่วนเมธชนันก็ไปรับทัดธนมาด้วย
พลอยนั่งข้างเขา และมองเขา จากนั้นพูดว่า “พี่ชาย”
ตอนที่ 745
เนื่องจากช่วงนี้เธอมักจะอยู่กับทัดธนตลอด เลยไม่ได้เจอเมธชนันมานาน
พลอยมองเขาด้วยท่าทางเบิกบานใจ
เมธชนันมองน้องสาวตัวเอง และพูดว่า “ทัดธนคงไม่ได้รังแกเธอ ใช่ไหม?”
”เปล่าค่ะ” พลอยส่ายหน้า “พี่ทัดธนดีกับฉันมาก แต่เขาให้ฉันเรียกเขาว่าพี่ชาย และให้ฉันเรียกเขาว่าสามีด้วย ตกลงสามีคืออะไรหรอ?”
”…” เมธชนันเกาหัว ความรู้สึกเหมือนกับน้องสาวถูกหมูล้อม
แต่ที่จริงทัดธนกับพลอยจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ก็ควรที่จะเรียกเขาว่าสามี
หลังจากกินข้าวเสร็จ เมธชนันก็ชวนธามนิธิดื่มเหล้า นี่เป็นครั้งแรกที่ปาณีเห็นเขาดื่มเหล้า เธอนั่งอยู่ข้างๆ และช่วยพลอยแกะเปลือกกุ้งอยู่
ทัดธนมาจากบริษัทหลังจากประชุมเสร็จ เขาเดินเข้าไปในชั้นบ็อกซ์ ขณะเดียวกันพลอยก็เฝ้ามองเขาและพูดว่า “สามีค่า”
ตอนที่เธอเรียกสามีค่านั้น ให้ความรู้สึกหอมหวานมาก ปาณีเป็นผู้หญิงเหมือนกัน เลยรู้สึกอยากจะทำท่าทางนี้ด้วย เพราะมันน่ารักมากจริงๆ
ทัดธนตอบครับ และมองธามนิธิและเมธชนันแวบหนึ่ง “พวกคุณสองคนนี่จริงๆเลย”
”มาดื่มด้วยกันมา” เมธชนันเสนอความเห็น
”ไม่เอา” ทัดธนปฏิเสธ : “ผมคอไม่แข็งพอ เลยกลัวเมาแล้วทำให้พลอยตกใจ”
เขานั่งลง และพูดคุยกับพวกเมธนิธิสักพัก จากนั้นก็ไปส่งพลอย
มีผู้ชายสองคนดื่มเหล้ากันอย่างเมามัน ปาณีก็ไม่อยากอยู่ที่นี้แล้ว เธอเลยอาศัยกลับกับรถของทัดธนด้วย
กลางคืน เวลาห้าทุ่ม ปาณีโพสต์เรื่องราวใหม่ลงในเว่ยป่อที่บ้าน สักพักเธอก็เห็นรถยนต์ของธามนิธิจอดอยู่หน้าประตูบ้าน
ไม่นาน ประตูห้องนอนก็มีเสียงเคาะดังขึ้น เมื่อประตูถูกเปิดออกก็เห็นไวยาตย์กำลังประคองธามนิธิอยู่ และพูดกับปาณีว่า : “คุณธามนิธิเมาแล้วครับ”
หลังจากธามนิธิดื่มจนเมา เขาก็โทรหาไวยาตย์ให้มารับ
เมื่อไวยาตย์ส่งธามนิธิเข้ามา ปาณีก็รีบพาเขานอนลงบนเตียง
ไวยาตย์พูดว่า : “ถ้างั้นคุณช่วยดูแลเขาด้วยนะครับ ผมไปก่อนนะครับ”
ปาณีพยักหน้ารับ : “ได้ค่ะ จริงสิ แล้วเมธชนันเป็นยังไงบ้างค่ะ”
”ผมได้ให้น้าดูแลเขาอยู่ครับ” คืนนี้ทั้งสองคนดื่มหนักมาก ตอนที่ไวยาตย์ไปรับ เห็นแต่ขวดเหล้ากองอยู่…
ไม่นานไวยาตย์ก็จากไป ส่วนปาณีก็มองธามนิธิที่อยู่บนเตียง จากนั้นเธอก็ช่วยเขาถอดเสื้อคลุม รองเท้า และกางเกงออก
เธอนั่งมองดูธามนิธิสภาพหลังเมาสักพัก จากนั้นเธอก็นอนซบบนตัวของธามนิธิ เธอฉีกปากยิ้ม นิ้วมือของเธอลูบบนใบหน้าของเขา เธอก้มหน้าลงจูบเขาหนึ่งที
และรู้สึกว่าเขาหล่อขั้นเทพเสมอ
ปาณียอมใจตัวเองจริงๆ ดึกดื่นขนาดนี้แล้ว เธอยังเฝ้ามองดูใบหน้าของอาอีก คิดไม่ถึงว่าเธอจะรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเอง
เธอจูบบนใบหน้าของธามนิธิสักพักก่อนถอยออกไป จากนั้นเธอก็เตรียมของล้างหน้าให้เขา สองมือยื่นออกแล้วดึงตัวเธอ
เธอซบอยู่บนหน้าอกของเขา เมื่อเห็นเขาลืมตา “จูบพอหรือยัง?”
ปาณีคิดไม่ถึงว่าเขาจะตื่นมาอย่างกะทันหันขนาดนี้ เธอหลบตาอย่างเก้อเขิน “ไม่ใช่ว่าอาเมาหรอกหรอ?”
ธามนิธิขมวดคิ้ว “หนูเลยฉวยโอกาสตอนอาเมาหรอ?”
ปาณีพูดว่า : “เปล่าสักหน่อย ใช่ หนูฉวยโอกาสอา โอเคไหม?”
พูดจบ เธอก็จูบบนริมฝีปากของเขาอย่างกล้าหาญ และพูดว่า : “หนูจะจูบไม่ได้หรอ?”
ธามนิธิหัวเราะ เสียงหัวเราะที่เบิกบานใจ ทำให้คุณฟังรู้สึกสุขใจ “ได้สิ”
ปาณีซบบนหน้าอกเขา ดวงตาสีดำของเธอทั้งสองดวงจ้องมองเขาอยู่ “ทำไหมตื่นแล้วล่ะ?”
เขาพูดอย่างจริงจังว่า : “เพราะถูกจูบให้ตื่นไง”
