ตอนที่ 766
ปาณีเคยถามราคากับร้านแถวนี้มาก่อนแล้ว ราคาก็จะอยู่ที่ห้าหลัก ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะหาสามีรวยได้แล้ว แต่ก็ไม่กล้าใช้เงินฟุ่มเฟือย
อีกอย่าง เธอคิดว่าซื้อเสื้อรองเท้าราคาไม่กี่ร้อยก็ถือหรูแล้ว
พูดจบ ธามนิธิก็จับมือเธอไว้ และดึงเข้าไปในร้าน!
สำหรับคุณธามนิธแล้ว ของที่ผู้หญิงของเขาอยากซื้อก็ต้องซื้อซื้อซื้อให้เธอ…
”ยินดีต้อนรับค่ะ” เสียงของพนักงานที่อ่อนโยนดังขึ้นจากในร้าน
ปาณีรู้สึกว่าน้ำเสียงนี้คุ้นหูมาก เลยมองไปที่ซุ่มเสียง ปรากฏว่าเธอเห็นใบหน้าที่คุ้นตาที่ทำให้ปาณีแทบจะสะดุ้งตกใจ เธอคือติรยา
นับตั้งแต่ตระกูลพิมพ์สารล้มละลาย เวลาที่ติรยาอยู่โรงเรียนก็จะไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ชอบอวดรวยแล้ว ทุกวันก็จะเอาแต่หุบปากเงียบ ไม่ไปหาเรื่องใคร นอกจากเข้าเรียนแล้ว เวลาอื่นก็แทบจะไม่เห็นเธอเลย
บางคนบอกว่าเธอทำงาน ซึ่งปาณีก็ไม่เคยเห็นมาก่อน นี้เป็นครั้งแรกที่ได้เห็น
เมื่อติรยาเห็นปาณีกับธามนิธิก็อดไม่ได้ที่จะสะดุ้งตกใจ
ครั้งก่อนที่เธอเห็นธามนิธิ เป็นตอนที่เขานั่งบนรถเข็นคนพิการ แต่ตอนนี้เขา…ยืนได้แล้ว
ผู้ชายคนนี้มีออร่าที่สูงศักดิ์ปลดปล่อยออกมา
ติรยามองเขาแวบหนึ่ง และนึกถึงตอนที่ตัวเองเคยดูถูกปาณีเมื่อครั้งก่อนว่า ปาณีแต่งงานกับคนพิการเพื่อหวังเงินทอง หน้าไม่อาย แต่เธอนึกไม่ถึงจริงๆว่า ตอนนี้เธอกับปาณีจะแตกต่างกันมากขนาดนี้
ร้านแบบนี้เมื่อก่อนปาณีแทบจะไม่เข้าเลย แต่ตอนนี้ไม่เพียงแต่เข้ามา แถมยังมีผู้ชายที่ทั้งหล่อเหลาและร่ำรวยคนหนึ่งมาด้วย
ในใจเลยรู้สึกปวดร้าว
ในโลกใบนี้มักจะเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดมากมายเสมอ
พนักงานอีกคนถามปาณีว่า : “ไม่ทราบว่าคุณทั้งสองสนใจสินค้าตัวไหนค่ะ สินค้าของเราเพิ่งมาใหม่หมดเลยค่ะ”
ปาณีตอบว่า : “ฉันสนใจรองเท้าคู่นั้นค่ะ”
พนักงานถามว่า : “ไม่ทราบว่าคุณต้องการดูสินค้าไหมค่ะ?”
”ค่ะ” ปาณีพยักหน้า
ติรยาสวมถุงมือและเดินไปหยิบร้องเท้าออกมาให้ปาณีดู
ช่วงนี้เธอทำงานที่นี้ตลอด และคิดว่าน่าจะไม่มีอะไร เพราะสถานที่แบบนี้คนที่มาล้วนเป็นคนมีเงิน เพราะถ้าหากลูกค้าซื้อหนึ่งชิ้น เธอก็จะได้ค่าตอบแทนไม่น้อย
แต่พอมาพบกับปาณี เลยกลายเป็นเรื่องที่น่าอายที่สุดสำหรับเธอ
เพราะปาณีเป็นคนที่เธอเคยดูถูกที่สุด
เมื่อนึกถึงคำพูดที่ตัวเองพูด ติรยาก็แทบจะทนไม่ได้ที่จะกัดลิ้นตัวเองให้ขาด
ปาณีรับร้องเท้า และมองดูสักพัก คิดไม่ถึงว่ามันจะสวยกว่าที่ตัวเองจินตนาการไว้เสียอีก
ปาณีถามว่า : “ลองสวมดูได้ไหมค่ะ?”
”ได้ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณสวมไซส์อะไรค่ะ” คนที่พูดคือติรยา เสียงของเธอดูเก้อเขินมาก
ปาณีบอกไซส์รองเท้าของตัวเอง จากนั้นติรยาก็ยืนขึ้นไปหา
เมื่อรองเท้าคู่ที่มีไซส์พอดีของปาณีมาถึง ติรยาก็คุกเข่าลงบนพื้นต่อหน้าปาณี และถอดรองเท้าให้เธอ แล้วลองสวมรองเท้าคู่ใหม่ให้เธอด้วย
ร้านแบบนี้มีการบริการที่ดีมาโดยตลอด เพราะพวกเขามีคติว่า ลูกค้าคือพระเจ้า
นี้เป็นครั้งแรกของปาณี เมื่อเห็นติรยาทำถึงขั้นนี้ เธอก็ตกใจมาก ถึงแม้เธอจะรู้ว่าเป็นหน้าที่งานของเธอ แต่ในใจเธอเกิดความรู้สึกสับสนขึ้นมา
เมื่อก่อนเธอเป็นถึงคุณหนูที่สูงส่ง แต่ตอนนี้กลับเป็นถึงขั้นนี้แล้ว
พนักงานอีกคนทักทายธามนิธิว่า : “คุณผู้ชาย ร้านเรามีชานะค่ะ โปรดรอสักครู่”
ตอนที่ 767
เธอไปรินน้ำให้ธามนิธิ และธามนิธิก็นั่งลงข้างๆ
ส่วนติรยาก็กำลังคุกเข่าช่วยปาณีลองสวมรองเท้าอยู่ เธอเอาแต่ก้มหน้า ปกติเวลาเธอต้อนรับลูกค้า มักจะไม่เป็นแบบนี้ แต่พอลูกค้าเป็นปาณี ในใจของเธอก็พะวงว่า ในใจของปาณีตอนนี้ต้องหัวเราะเยาะเธอแน่
ดังนั้นช่วงเวลาสั้นๆในตอนนี้ สำหรับเธอถือเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานมาก
หลังจากที่เธอช่วยลองสวมเสร็จ ก็ถามว่า : “คุณรู้สึกอย่างไรบ้างค่ะ? รองเท้ารุ่นนี้ของเรา ไม่เพียงผลิตระดับมาตาราฐานแล้ว แต่ความสบายก็ถือเป็นจุดเด่นเหมือนกันค่ะ”
ในตอนที่เธอพูด เธอก็ยังเผยรอยยิ้มให้
อาจจะเป็นเพราะเธอปฏิบัติต่อปาณีดีมากเกินไป ปาณีเลยไม่พูดจาประชดประชัน “สวยดีค่ะ”
”เดี่ยวฉันช่วยเอาไปใส่ในกล่องให้นะค่ะ” เธอมีท่าทางที่ดีมาก จนมองไม่ออกว่าเมื่อก่อนสองคนนี้เป็นศัตรูกัน
เวลาผ่านไปนานมากแล้ว ปาณีเลยรู้สึกได้ว่า ผู้หญิงที่สูงส่งและสูงศักดิ์คนนี้ ในตอนนี้ไม่เหลือความหยิ่งยโสแล้ว แต่เหมือนกับเธอถูกความเป็นจริงตามสนองแล้ว
เหมือนกับตอนนี้ เพื่อให้ปาณีซื้อรองเท้า เธอยอมอดกลั้นอารมณ์และแสดงท่าทางที่แบบนี้
สุดท้ายปาณีก็ซื้อรองเท้าคู่นี้
หลังจากออกจากร้าน เธอก็ไปเข้าห้องน้ำ
ตอนออกจากห้องน้ำ เธอก็เห็นติรยายืนอยู่เบื้องหน้าธามนิธิ และกำลังพูดคุยกับเขาอยู่
เนื่องจากปาณีอยู่ไกล เลยไม่ได้ยินที่พวกเขาพูด เธอจึงเดินไปหา เมื่อติรยาเห็น เธอก็เผยแววตาน่าสงสารมองมาที่ปาณี
หลังจากสบตากับปาณีสักพัก เธอก็พยักหน้าต่อธามนิธิอย่างมีมารยาท จากนั้นก็กลับไปเข้าร้านของเธอ
ที่นี้อยู่ห่างจากร้านของเธอประมาณหนึ่งร้อยเมตรกว่าได้ เห็นได้ชัดว่า เธอจงใจออกมาหาธามนิธิ
เมื่อปาณีเดินมาถึงข้างธามนิธิ เขาก็ช่วยเธอถือรองเท้าที่เพิ่งซื้อ แต่เธอยื่นมือดึงกลับมา “หนูถือเองได้”
ให้อาช่วยถือของ มันจะดูไม่ดี
ธามนิธิพูดว่า : “ไม่ต้อง”
เขาเอาถุงถือไว้ที่มืออีกข้าง และยื่นมือจับมือของเธอไว้
ปาณี “…”
เธอเงยหน้ามองธามนิธิอย่างอ่อนโยน แต่ในใจสงสัยมากกว่าว่าเมื่อกี้เขากับติรยาคุยอะไรกันอยู่ “เมื่อกี้ติรยาออกมาหาอาโดยเฉพาะเลยหรอ”
”อืม”
ปาณีถามว่า : “พวกอาคุยอะไรกันหรอ?”
ถ้าหากธามนิธิรู้ว่าเธอกับนิรยารู้จักกัน และยังเป็นศัตรูคอยขัดขว้างชีวิตเธอด้วย อีกทั้งปาณียังเกลียดเธอมากถึงขนาดฝันยังเกลียดเธอขึ้นกระดูกเลย
ถึงแม้ว่าตระกูลพิมพ์สารจะล้มละลายแล้ว และติรยาเองก็ดูสงบเสงี่ยมเจียมตัวมากแล้ว แต่คนอย่างติรยาก็ยังคงเป็นคนที่ควรต้องระวัง
เมื่อก่อนติรยาแสร้งแกล้งทำตัวเป็นคนอ่อนโยนหลอกเธอมานาน
และตอนนั้นปาณีก็คิดไม่ถึงด้วย หลังจากที่ติรยาเผยธาตุแท้ ตัวเองจะกลายเป็นคนโง่เขลาต่อหน้าเธอไปเลย
แต่ตอนนี้เมื่อเห็นติรยาล้มจมถึงขั้นนี้ ปาณีก็กังวลว่าเธออาจจะสนใจธามนิธิ
เพราะอาของเธอตอนนี้ไม่ใช่ผู้ชายที่นั่งบนรถเข็นพิการแล้ว แต่เป็นคนที่อยู่ที่ไหนแล้วล้วนมีผู้หญิงมาคอยตามกรีดกราด
ธามนิธิกุมมือปาณีเดินไปข้างหน้า และพูดอย่างเย็นชาว่า : “เปล่าไม่มีอะไร”
”เห็นได้ชัดว่าคุยกันอยู่นานมากเลยเมื่อกี้”
เพราะเธอไม่ได้ยิน แต่เห็น ดังนั้นจะบอกว่าไม่ได้คุยกันได้ยังไง?
ธามนิธิพูดว่า : “ไม่ได้พูดคุยอะไรกันจริงๆ”
ท่าทางของเขาทำให้ปราณีสงสัยว่าพวกเขาพูดคุยอะไรกัน
เป็นไปได้ไหมที่ติรยาจะฉวยโอกาสตอนที่ตัวเองไม่อยู่มาหวานเสน่ห์เขา?
เขาจะรู้สึกว่าติรยาสวยหรือเปล่า และอาจจะมีใจให้เธอด้วยหรือเปล่านะ?
ตอนที่ 768
เพราะติรยาก็ถือว่าเป็นคนสวยจริงๆ
อีกอย่างปาณีก็อยู่กับธามนิธิมานานแล้ว บางทีเขาอาจจะเบื่อแล้วก็ได้
ไม่นาน ปาณีก็ยิ่งคิดฟุ้งซ่าน
และระหว่างทางกลับบ้าน เธอก็ไม่คุยกับธามนิธิเลย
-
วันจันทร์ ตอนเช้า ธามนิธิตื่นขึ้นจากเตียงใหญ่ และพบว่าข้างๆไม่มีปาณีแล้ว
เธอไปทำงานแล้ว
เขานั่งอยู่บนเตียง และเพิ่งนึกได้ว่าตั้งแต่เขาเจอกับนิรยา เธอก็ไม่คุยกับเขาอีกเลย เมื่อวานเธอเอาแต่ยุ่งอยู่กับงาน วันนี้ก็ไปทำงานที่บริษัทตั้งแต่เช้าด้วย
ปกติปาณีเป็นคนที่มีจิตใจดี และดีต่อธามนิธิมาก อีกอย่างเธอไม่เคยโกรธแค้นใคร แม้เกิดเรื่องเล็กน้อย เธอก็ไม่เอามาใส่ใจ
ดังนั้นเขาเลยไม่ได้อธิบายเรื่องของติรยาให้เธอฟัง
แต่ดูท่าครั้งนี้ เธอน่าจะโกรธจริงๆ?
อีกอย่างก็จองตั๋วเครื่องบินของวันพรุ่งนี้ให้เธอด้วย เพราะอยากพาเธอไปอยู่ที่นั้นด้วย
ท่าทางของปาณีตอนนี้ทำให้เขารู้สึกกังวลใจทันที ปาณีของเขาคงไม่ใช่เพราะเรื่องนั้น เลยไม่อยากไปเมืองสิงเป็นเพื่อนเขาหรอก ใช่ไหม?
ไม่เช่นนั้น เธอจะหลบซ่อนจากเขาทำไหม?
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ธามนิธิก็รีบยืนขึ้นทันที และรีบไปอาบน้ำเตรียมตัว
ไม่นาน ไวยาตย์ก็มาถึงที่บ้าน เมื่อเห็นท่าทางรีบร้อนของธามนิธิ ก็ถามอย่างสงสัยว่า : “คุณธามนิธิ คุณจะออกไปไหนครับ?”
”ทำงาน” บนหน้าของเขาเผยสีหน้าจริงจัง
ไวยาตย์มองเขาอย่างมึนงง ไม่ใช่บอกว่าเป็นวันหยุดหรอ?
ในเวลานี้เขายังจะนึกถึงเรื่องทำงานอีก
แต่ หัวหน้าของตัวเองเป็นคนบ้างาน แล้วเขาจะทำยังไงได้?
นอกจากยอกรับชะตากรรม และไปทำงานกับธามนิธิ
-
ตอนบ่ายสองกว่า ปาณีนั่งอยู่ในห้องทำงาน เธอกำลังปรึกษาเรื่องงานกับผู้ช่วยกีวี
ผู้ช่วยคนนี้มีหน้าที่หลักคือรับผิดชอบวีแชทบริษัทหลักในระบบสาธารณะของเธอ เพราะปาณีดูแลรับผิดชอบคนเดียวไม่ไหว เพราะเธอยังต้องรับผิดชอบงานของบริษัทอีก ถือได้ว่าเป็นงานหนักมาก ดังนั้นธีระเลยช่วยหาผู้ช่วยให้เธอโดยเฉพาะ
ทันใดนั้น ประตูห้องทำงานก็ถูกผลักออก ฝนที่อยู่หน้าฟรอนท์ก็เดินเข้ามาอย่างเบิกบานใจ “ประธานปาณี หัวหน้ามาแล้วค่ะ”
”หัวหน้าหรอ?” ปาณีรู้สึกแปลกใจ หัวหน้าอะไรทำไมเธอต้องตื่นเต้นขนาดนี้ด้วย?
”ประธานธีระบอกมาค่ะ ฉันเองก็ไม่รู้ แต่เขามีหน้าตาหล่อเหลามากเลยค่ะ คุณออกไปดูสักหน่อยเถอะค่ะ!” เมื่อฝนพูดจบ ก็เดินออกไปเลย
ปาณีกับกีวีเดินออกจากห้องทำงานพร้อมกัน จากนั้นก็เห็นธามนิธิยืนอยู่ในห้องทำงานของบริษัท และกำลังพูดคุยกับธีระอยู่
บริษัทแห่งนี้ ธามนิธิก็มีหุ้นส่วนเหมือนกัน ตอนที่ขายบริษัทให้กับปาณี ปาณีได้รับหุ้นส่วนของบริษัทครึ่งหนึ่ง แต่เพราะเธอมีเงินไม่เพียงพอ ดังนั้นหุ้นหลักของบริษัทเลยเป็นของธามนิธิ
ถึงแม้เขาจะเป็นหัวหน้า
แต่เธอก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่า เขาจะมาทำไหม?
ธีระแนะนำให้ทุกคนว่า “นี้คือท่านประธามธามนิธิของบริษัทเบนนิซิสกรุ๊ป และเป็นหัวหน้าใหญ่ของบริษัทเราตอนนี้ด้วย ตอนนี้ท่านเป็นผู้ถือหุ้นหลัก นี้เป็นครั้งแรกที่เขามาบริษัทเลย”
นับตั้งแต่ซื้อบริษัทนี้มา ธามนิธิก็ไม่เคยมาเลยสักครั้งเดียว
ทุกคนเลยรู้จักแต่ธีระ แต่พอได้ยินธีระแนะนำตัว ทุกคนถึงเพิ่งจะรู้จักว่า เขาคือท่านประธานธามนิธิ!
มีใครบ้างที่จะไม่รู้จักบริษัทเบนนิซิสกรุ๊ป?
เมื่อก่อนพวกเขาเป็นบริษัทที่อยู่ภายใต้ของบริษัทเลยนิซิสกรุ๊ป แต่ตอนนี้ได้แยกตัวออกมาแล้ว แต่ก็ยังมีส่วนเกี่ยวข้องกับบริษัทเบนนิซิสกรุ๊ปอยู่นิดหน่อย ฉะนั้นจะบอกว่าธามนิธิเป็นหัวหน้าก็ถือว่าเหมาะสม
แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจก็คือ หัวหน้าใหญ่ท่านนี้หล่อมาก
อีกอย่าง เขามาอย่างกะทันหัน ไม่ได้บอกใครด้วย
ปาณีเดินไปหาต่อหน้าเขา มองเขาและพูดว่า “อามาทำไหมค่ะ?”
”มาตรวจสอบ” ท่าทางของเขาดูเคร่งขรึมมาก และยังมีสีหน้าจริงจังด้วย
ตอนที่ 769
”…” ตรวจผีอะไรล่ะ! คิดว่าหนูจะเชื่อคำพูดหลอกหลวงของอาหรอ!
แต่ เนื่องจากฐานะของธามนิธิในตอนนี้ และอยู่ต่อหน้าทุกคนด้วย ดังนั้นปาณีเลยไม่ได้หักหน้าเขา แต่พาเขาเข้าไปในห้องประชุม และเชิญเขานั่งลง
พนักงานต้อนรับส่วนหน้ารินน้ำให้เขา ปาณีบอกกับธามนิธิว่า เธอจะกลับห้องทำงานเพื่อพูดคุยกับกีวีเรื่องงานต่อ
กีวีมองปาณี “ประธานปาณีค่ะ เราปล่อยให้หัวหน้าใหญ่อยู่คนเดียว มันจะดูเหมาะสมหรอค่ะ?”
ปาณี : “…”
ธามนิธิมารับเธอ ดังนั้นเธอคิดว่า ให้เขารอเธอทำงานเสร็จ แล้วค่อยมาหาเขาอีกที ก็น่าจะไม่มีปัญหา ใช่ไหม?
เพราะพรุ่งนี้จะไปอยู่แล้ว ดังนั้นปาณีเพิ่งพบว่ามีงานอีกหลายอย่างที่เธอยังทำไม่เสร็จ
ปาณีไม่คิดอะไรมาก เธอพูดกับกีวีว่า : “ไปทำงานกันเถอะ!”
กีวีตอบว่า “ค่ะ”
ผลปรากฏว่า เลิกงานแล้ว แต่งานของเธอยังไม่เสร็จเลย
หลังจากธีระกับธามนิธิพูดคุยกันอยู่สักพักใหญ่ ก็ได้ตัดสินใจทำเรื่องที่ทำใฟ้ปาณีต้องประหลาดใจ : วันนี้บริษัทจะจัดงานเลี้ยง และเชิญธามนิธิไปด้วย
ที่จริงก็ไม่มีปัญหาอะไร หัวหน้ามาตรวจสอบบริษัท ดังนั้นการเชิญเขาเลี้ยงข้าว ก็น่าจะเป็นเรื่องที่เหมาะสม
เพียงแต่…
ปาณีคิดไม่ออกจริงๆ ตกลงว่าเขามารบกวนอะไรกันแน่!
งานของเธอยังทำไม่เสร็จ จะไม่ไปก็ไม่ได้ สุดท้ายก็ทำได้เพียงวางมือจากงานที่ทำอยู่ และไปกับพวกเขา
-
ตอนกินข้าว ปาณีดูเงียบผิดปกติ ธีระนั่งอยู่โต๊ะใหญ่ด้านข้างโดยมีหน้าที่เป็นพิธีกร
ธีระเองก็ถูกบีบบังคับให้ทำเหมือนกัน เมื่อก่อนเขาเป็นแค่พนักงานธรรมดาของธามนิธิคนหนึ่ง และเขาแทบจะไม่กล้าพูดมากกับธามนิธด้วย แต่เพราะธามนิธิมาบริษัทวันนี้ และปาณีก็ไม่ต้อนรับแขกเขา ดังนั้นคนที่รู้ฐานะของธามนิธิกับปาณีเพียงคนเดียวก็คือเขา สุดท้ายเขาก็ต้องเป็นคนกลางคอยปลุกเร้าทุกคน
เขามองปาณี และส่งสายตาหาเธอตลอด เพื่อหวังว่าเธอจะหันมาสนใจเขาบ้าง
แต่ปาณีกลับพูดน้อย เธอเอาแต่คิดถึงเรื่องงาน เพราะยังมีงานที่ยังทำไม่เสร็จอีกเป็นกอง เธอเลยไม่มีกะจิตกะใจสนใจธามนิธิ
ทันใดนั้น หญิงสาวที่อายุน้อยที่สุดของบริษัทก็ลุกขึ้น และพูดกับธามนิธิว่า : “ท่านประธานธามนิธิค่ะ เดี่ยวฉันเติมเหล้าให้ค่ะ”
ธามนิธิพูดว่า : “ขอโทษครับ ผมไม่ดื่ม”
”งั้นก็ดื่มชาค่ะ” หญิงสาวพูดอย่างเคารพ : “นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เจอท่านประธาน ท่านประธานรู้ไหมค่ะว่า ท่านหล่อมาก ไม่ทราบว่าท่านมีแฟนหรือยังค่ะ ฉันสามารถจีบคุณได้ไหม?”
ธามนิธิยกแก้วขึ้น และพูดว่า “ผมไม่มีแฟนครับ”
จากนั้นก็ดื่มชาอย่างให้เกียรติ
ปาณี : “…”
หญิงสาวเปิดเผยจะจีบขนาดนั้น อากลับพูดว่า อาไม่มีแฟนหรอ?
อาหมายความว่ายังไง!
แถมยังดื่มชาที่คนอื่นรินให้อีก!
ไม่รู้ว่าทำแบบนี้จะทำให้คนเข้าใจผิดหรือเปล่า?
เรื่องของติรยาวันก่อนก็ยังไม่เคลียร์เลย และปาณีก็ไม่ได้ซักถามด้วย ตอนนี้คิดไม่ถึงว่าเขายังจะสานสัมพันธ์กับหญิงสาวของบริษัทเธอต่อหน้าต่อตา!
ดินถล่มฟ้าถลายแน่!
เมื่อหญิงสาวเห็นธามนิธิดื่มชา ก็แสดงท่าทางดีอกดีใจ เหมือนกับมองเห็นความหวัง
ถ้าหากมีแฟนหล่อขนาดนี้คนหนึ่ง เธอคงยิ้มขณะฝันแน่
ธีระกับไวยาตย์นั่งดูอยู่ด้านข้าง และไม่รู้ว่าประธานธามนิธิจะทำอะไรกันแน่
ทั้งที่ปาณีก็อยู่ที่นี้ด้วย
แต่นี้เป็นประธานธามนิธิ!
หากไม่รู้ความคิดของเขา พวกเขาก็ไม่สามารถขัดขวางอะไรได้
ปาณีกลัวว่าหญิงสาวคนนั้นจะคิดเป็นจริง เพราะถ้าหากรู้เข้า เธอต้องเสียใจมากแน่เลย
สุดท้ายก็ทนไม่ไหว และพูดเตือนว่า : “เขาไม่มีแฟน แต่เขามีภรรยาแล้ว”
อีกอย่าง ภรรยาของเขาก็นั่งอยู่ที่นี้ด้วย
แค่ประโยคเดียว ทำเอาหญิงสาวหน้าแข็งทื่อ “จริงหรอค่ะ?”
ตอนที่ 770
”เธอไม่ได้ดูข่าวมาหรอ?” ปาณีมองหญิงสาวคนนั้น ปกติทุกคนก็น่าจะเคยดูข่าวมาแล้วนะ!
ความใจกล้าของหญิงสาว ปาณีเองก็รู้สึกชื่นชม
หญิงสาวพูดว่า : “ดูแล้วค่ะ แต่ฉันนึกว่าเป็นแค่ข่าวปลอม คุณแต่งงานแล้วจริงๆหรอค่ะ?”
เธอมองมาที่ธามนิธิ และพบว่าสายตาของธามนิธิจ้องมองแต่ปาณีอยู่
โดยปกติแล้ว หากถูกคนหักหน้า ใครก็ต้องไม่พอใจ?
แต่ในแววตาของเขา หญิงสาวกลับมองเห็นแววของเซอร์ไพรส์
ในดวงตาของธามนิธิมีแววตาของความเซอร์ไพรส์และความสุขที่กำลังจ้องมองปาณีอยู่ ส่วนปาณีก็สบตาเขาสักพัก จู่ๆก็รู้สึกเหมือนติดกับดักของเขา จากนั้นก็รีบหลบตาทันที
อยากสลบให้ตาย เธอกำลังทำอะไรอยู่?
เพราะเห็นเขากับผู้หญิงคนนั้นพูดคุยกัน เธอเลยทนไม่ไหว
เขาเองก็ไม่ใช่เด็ก ที่จริงเธอไม่น่ายุ่งกับเขาเลย
ปาณีรู้สึกว่าคนที่พูดเมื่อกี้ไม่ใช่ตัวเอง เหมือนกับตัวเองถูกวิญญาณเข้าสิงร่าง
ธามนิธิพูดกับหญิงสาวว่า : “ใช่ครับ ผมไม่มีแฟน แต่ผมมีภรรยาแล้ว”
-
หลังจากกินข้าวเสร็จ ทุกคนก็แยกย้าย ส่วนปาณีกับธามนิธิก็กลับไปที่สวนจตุจักร เธอผลักประตูห้องและเดินเข้าไป ส่วนธามนิธิก็เดินตามหลังเธอ และมองเธอโดยไม่รู้จะพูดอะไร ทั้งที่จริงอยากคุยมาก สุดท้ายก็ไม่ได้เอ่ยปาก
ปาณีนั่งลง เมื่อนึกถึงงานที่ตัวเองยังทำไม่เสร็จ เธอก็ปวดหัวสักพัก
จู่ๆธามนิธิก็พูดว่า “ปาณี”
”มีอะไรค่ะ?” เธอตอบอย่างเย็นชา ขณะเดียวกันก็อดกลั้นความรู้สึกขุนเคืองอยู่
หลังจากเจอกับติรยา เธอก็มีท่าทางแบบนี้กับธามนิธิ
ธามนิธิพูดว่า : “ช่วยเตรียมเปิดน้ำให้ผมอาบน้ำหน่อย”
”…” ปกติเวลาเขาอาบน้ำเอง เขามักจะเตรียมน้ำเอง นอกจากปาณีจะเสนอตัวช่วยแทนเขา…
นี้เป็นครั้งแรกที่เขาสั่งเธอแบบนี้
ในใจของปาณีประหลาดใจ
เขาทำเกินไปขนาดนั้น แล้วเธอจะช่วยเขาทำไหม?
ในใจของเธอเริ่มต่อต้าน แต่ขณะเดียวกันจู่ๆขาก็ขยับเหมือนสั่งการได้เอง และเดินเข้าไปในห้องน้ำ…
ช่วยไม่ได้ คำขอของธามนิธิ เธอปฏิเสธไม่ลงอยู่แล้ว
ธามนิธิมองเธอที่เผยท่าทางไม่พอใจ แต่กลับเชื่อฟัง ไม่รู้ทำไหม จู่ๆในใจก็รู้สึกเอ็นดูขึ้นมา
เขาพบว่าปาณีเป็นคนจิตใจดีจริงๆ เพราะเหตุนี้พวกเขาเลยทะเลาะกันน้อยมาก
แต่เรื่องของนิตยาเป็นเหมือนเข็มที่ทิ่มแทงหัวใจของเธออยู่ ดังนั้นเรื่องนี้ไม่สามารถทำใจได้ลงเร็วขนาดนั้นได้
ธามนิธิเดินเข้าห้องน้ำ เมื่อเห็นปาณีเตรียมน้ำเรียบร้อย ก็พูดว่า “ได้เเล้ว”
ขณะที่เธอกำลังจะออกไป ธามนิธิก็พูดว่า : “หยิบชุดนอนมาให้อาด้วย”
ธามนิธิคิดในใจว่าเขาสั่งเธอขนาดนี้ เธอคงต่อต้านแน่ และอาจจะจะโต้เถียงกับเขา
แต่ใครจะไปรู้ ปาณีทำตามสิ่งที่เขาสั่งอย่างเชื่อฟัง
“……”
เธอไม่ได้โกรธหรอ?
เพียงชั่วพริบตา ปาณีก็เดินเข้ามาพร้อมถือชุดนอน และวางไว้บนแท่น
ขณะที่เธอกำลังจะเดินออกไป ธามนิธิก็ทนไม่ไหว สุดท้ายก็จับมือเธอ
“……”
ในใจของปาณีรู้สึกสับสน และมองดูเขา พร้อมพูดว่า : “มีอะไร?”
ธามนิธิมองเธออย่างจริงจัง และยื่นมือออกมาดึงเธอไว้ในอ้อมแขน และถามว่า : “โกรธอาหรอ?”
”หนูเปล่าค่ะ” เขาโอบกอดเธออย่างกะทันหัน ทำให้บรรยากาศอึดอัดเมื่อกี้เริ่มดีขึ้น
ปาณีเกือบจะใจอ่อนแล้ว และพยายามหักห้ามใจตัวเองอยู่ และพูดในใจว่า :
ปาณี เธออย่ายอมแพ้! จะใจอ่อนกับเขาแบบนี้ไม่ได้?
ถามนิธิถามเธออย่างไม่ค่อยแน่ใจว่า : “พรุ่งนี้หนูยังจะไปเมืองสิงกับอาไหม?”
