บทที่24 ท่านอ๋องเป็นคนจริงจังกับความรัก
ฮองเฮาขมวดคิ้ว กุ้อ้าวเวยร่างกายผอมบาง ใบหน้าก็ใช้เครื่องสำอางปกปิดสีหน้าที่ซีดขาวไว้
กุ้อ้าวเวยทำความเคารพและไปนั่งข้างซ่านจินจื๋อทันที พอนั่งลงก็ถอนหายใจ ซ่านจินจื๋อกลับเห็นนางหายใจไม่สะดวก ตรงลำคอมีเหงื่อออกหน่อยๆ
“เช่นนั้นพระชายาจิ้งก็พักผ่อนดีๆนะ”ฮองเฮายิ้ม ข้ารับใช้ในวังสองคนก็สั่งคนด้านนอกเอากล่องสองกล่องเข้ามาและมองไปทางกุ้อ้าวเวย: “ตอนวันที่พวกเจ้าแต่งงาน ข้าก็ฝ่าบาทก็ยังไม่ได้มาแสดงความยินดีด้วยเลย หลายวันมานี้ก็ไม่เห็นท่านอ๋องพาพระชายามาเข้าเฝ้าในวังบ้างเลย ข้าก็เลยมาหาและนำของขวัญมาให้ด้วยเลย”
“ขอบพระคุณพระเชษฐภคินี”ซ่านจินจื๋อยืนขึ้นมา
ซู๋เซ่อทำท่าเข้ากันได้ดี พูดต่อว่า: “ท่านอ๋องไม่ต้องเกรงใจหรอก แต่ฝ่าบาทให้ข้าถามให้หน่อยว่า ตั้งแต่ท่านอ๋องแต่งงานก็ขอลาป่วยทันทีไม่มาประชุมเลย หรือว่าอาการป่วยของท่านยังไม่หายดี?อยากให้ฝ่าบาทส่งหมอมาไหม?”
พอแต่งงานแล้วก็ไม่ได้ไปประชุมเพราะต้องดูแลซูพ่านเอ๋อด้วยและยังมีเลือดในอกของกุ้อ้าวเวย และต่อมาเพราะเขาทำความดีให้ฝ่าบาทมามาก ก็เลยลาป่วยอยู่ในจวนเลย ไม่ได้ไปประชุมอยู่นานมาก
“ข้าไม่ปิดบังแล้วกัน ร่างกายของข้าไม่ค่อยสบายหลังจากออกรบมานาน หมอสั่งให้ข้ารักษาตัวดีๆ บวกกับฤดูการที่เปลี่ยนแปลงก็เลยเป็นผู้ป่วยติดเตียงไปเลย”ซ่านจินจื๋อยิ้มอย่างช่วยไม่ได้
ฮองเฮาก็ไม่พูดอะไรอีก และหันไปพูดกับกุ้อ้าวเวยว่า: “พระชายาจิ้งเป็นลูกสาวของเฉิงเสี้ยง และเป็นคนรุ่นหลังของตระกูลหยุน ท่านอ๋องอย่าได้ทำให้นางเสียใจเด็ดขาด”
“ต้องเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว”ซ่านจินจื๋อก็ลุกขึ้นมาด้วย
กุ้อ้าวเวยลุกขึ้นมา ในใจก็คิดว่าแค่เรียกมาพูดเรื่องไร้สาระเช่นนี้ไม่ต้องเรียกมาก็ได้นะ โชคร้ายเสียจริง!
ฮองเฮาไม่รู้ว่าเดินมาข้างนางเมื่อไหร่ จับมือนางและพูดว่า: “เวยเอ๋อ เจ้ากับข้าไม่ได้เจอกันมานานแล้ว พาข้าเดินชมจวนหวังเถอะ”
กุ้อ้าวเวยจำไม่ได้ว่าตัวเองกับฮองเฮาเจอกันเมื่อไหร่ แต่ก็ต้องตอบตกลงไป
แต่เสียดายนางไม่เข้าใจเรื่องในจวนหวังเลย แต่กลับเป็นซ่านจินจื๋อที่รู้ตัว รีบให้ข้ารับใช้สองคนตามไปและพูดว่า:“ดูแลพระชายาดีๆ”
“เจ้าค่ะ ท่านอ๋อง”ข้ารับใช้คนนี้ก็รู้ดี แม้กุ้อ้าวเวยไม่เคยเจอนางมาก่อน นางกลับรู้ว่ากุ้อ้าวเวยกับฮองเฮาชอบอะไร ก็เดินตามพวกนางไปหลังสวนดอกไม้
ฮองเฮาถอนหายใจ เดินช้าลงมองไปทางนางและพูดว่า: “เวยเอ๋อ ไม่คิดว่าท่านอ๋องจะเป็นห่วงเจ้าขนาดนี้ เจ้าช่างโชคดีจริง”
“ฮองเฮา……”
“ตอนนี้ก็มีแค่พวกเราสองและข้ารับใช้ เจ้าก็เรียกข้าพี่ซู๋เถอะ”ซู๋เซ่อยิ้มใจดี แต่กุ้อ้าวเว่ยกลับงงไปหมด
ทำไมความทรงจำของคนในร่างนี้ไม่มีหน้าของซู๋เซ่อเลย?
นางทำหน้าไม่เข้าใจ ซู๋เซ่อก็ตบมือนางเบาๆพูดว่า: “ถ้าไม่ได้ท่านพ่อช่วย ข้าก็ไม่ได้มานั่งอยู่บนตำแหน่งฮองเฮาหรอก ถ้าเวยเอ๋อมีเรื่องอะไรให้ช่วยก็มาหาพี่ซู๋ได้เลยนะ”
กุ้อ้าวเวยก็ไม่รู้จะพูดอะไร ฮองเฮากลับมาถามเรื่องชีวิตของนางกับซ่านจินจื๋อแต่นางก็พูดได้อย่างไม่ผิดพลาด พอเดินไปอีก พิษในร่างที่กินเข้าไปเมื่อครู่ทำให้นางรู้สึกอ่อนแรง ก็เลยต้องพูดว่า: “พี่ซู๋ เวยเอ๋อรู้สึกไม่สบายตัว……”
“เช่นนั้นเจ้าก็กลับไปพักผ่อนเถอะ แต่ต้องรักษาตัวดีๆนะ อย่าให้สนมในจวนหวังต้องไต่ปีนขึ้นมาได้”ซู๋เซ่อกระซิบข้างหูนางก่อนไป
กุ้อ้าวเวยอยากไปพักผ่อน แต่ซ่านจินจื๋อก็พูดต่อว่า: “ฮองเฮามาคราวนี้เพราะอยากมาตรวจสอบดูเจ้ากับข้า ถ้าเจ้าตอนนี้กลับไปในห้องเจ้าตอนนี้ ฮองเฮาจะรู้ว่าพวกเราไม่ดีกัน”
“สามีภริยาไม่ดีกันก็เป็นเรื่องปกติ พวกเขารู้แล้วจะเป็นไรไป?”กุ้อ้าวเวยกินยาลงไป พยุงเก้าอี้เอาไว้ กุมขมับไว้แน่น
“ในราชวงศ์ใครไม่รู้บ้างว่าฝ่าบาทนับถือตระกูลหยุนมากแค่ไหน ถ้าพวกเขารู้ว่าเราไม่ดีกัน จะต้องคิดว่าพ่านเอ๋อรังแกเจ้า”
“ถ้าเป็นเช่นนี้ เพื่อแม่หญิงพ่านเอ๋อ ท่านอ๋องรักนางมากเลยนะเจ้าคะ”กุ้อ้าวเวยยิ้มประชด ก็ลุกขึ้นเดินไปทางวิหารเฟิงหมิง จะไปนอน
พอเดินไปถึงห้อง นางก็ล้มตัวลงนอนทันที
พิษในร่างกายยังไม่สลายไป นางก็ไม่คิดอะไรมากก็นอนลงไปเลย เฉิงยีที่ยืนด้านนอกก็หลับตาฟังเสียงในห้องก็มีเสียงคนหลับ เขาถึงจะออกไปจากวิหารเฟิงหมิง มาถึงตรงหน้าซ่านจินจื๋อพูดว่า: “พระชายากลับไปก็นอนเลยครับ ดูอาการแล้วก็เหมือนคนถูกยาพิษ”
“ทางฮองเฮาเป็นอย่างไรบ้าง?”ซ่านจินจื๋อมองไปทางข้ารับใช้ที่คุกเข่าอยู่
“ฮองเฮาเหมือนพูดดีกับพระชายา ยังบอกให้พระชายาระวังสนมแต่พระชายาดูเหมือนไม่สนใจ ไส้ศึกในวังก็มารายงานว่า ช่วงนี้ฝ่าบาทได้ติดต่อกับตระกูลหยุน และซู๋เซ่อก็บอกกับฝ่าบาทให้ยกเลิกงานแต่งของท่านอ๋องกับพระชายาเสีย แต่ฝ่าบาทไม่ตกลง”ข้ารับใช้คนนั้นพูดอย่างระมัดระวัง
ซ่านจินจื๋อวางหนังสือในมือลง เขาก็แค่ตอบตกลงเพราะพ่านเอ๋อป่วย แต่ไม่คิดว่าอำนาจทุกฝ่ายกลับจับจ้องมาที่พวกเขา
ฝ่าบาทเป็นพี่ชายเขาก็เชื่อเขาอยู่แล้ว แต่ฮองเฮากลับกลัวว่าเขาจะไปแย่งตำแหน่งฮ่องเต้ ก็เลยไม่ตกลงให้เขาแต่งงานกับกุ้อ้าวเวย ตอนนี้ก็ได้แต่งงานกันแล้ว ฮองเฮาก็ต้องมาทำดีกับกุ้อ้าวเวยอยู่แล้ว
วันนี้เขาทำตัวเหมือนเป็นห่วงกุ้อ้าวเวย นางคงจะหลอกใช้กุ้อ้าวเวยเพื่อทำงานให้ตัวเอง พอคิดถึงตอนนี้ เขาก็ยิ่งไม่ชอบกุ้อ้าวเวย: “ดูกุ้อ้าวเวยให้ดี อย่าให้นางได้ติดต่อกับฮองเฮา พออาการป่วยของพ่านเอ๋อดีขึ้น แม้นางจะไม่มีประโยชน์ แต่จะให้นางโดนคนอื่นหลอกใช้ไม่ได้”
“ครับ/ค่ะ”เฉิงยีกับข้ารับใช้พูดพร้อมกันและเดินออกไปทันที
พอตีหนึ่ง กุ้อ้าวเวยถูกปลุกขึ้นมาจากอาการเจ็บ นางจับไหปลาร้าไว้ หลังเย็นเฉียบ ข้างในตัวเจ็บปใดไปหมด นางรีบลุกขึ้นมาควานหายาแต่กลับเห็นถุงยาด้านในว่างเปล่า
นางหัวใจเต้นเร็ว!นางเอาแค่ยาในขวดมา แค่เดินไปกับฮองเฮาก็กินไปแล้วกว่าครึ่ง
“ตายจริง”นางพูดพรึมพรำ ถ้าอยากผสมยา ก็ต้องไปหาหมอเมี่ยวหาร
นางลังเล ร่างกายก็เจ็บปวดขึ้นมาเรื่อยๆ นางรีบลุกขึ้นมา เปลี่ยนเสื้อผ้าสะอาด ไปหาเมี่ยวหารทันที
