ตอนที่115 โลกไม่ยุติธรรม
“องค์ชายสาม จดหมายนี้เขียนว่าอย่างไร?”
เยว่ยืนข้างๆ และถามเบาๆ
เมื่อว่านฟางได้รับจดหมายนางค่อนข้างระมัดระวัง นอกจากใบสั่งยาของว่านฟางแล้ว ข้างในก็ยังมีจดหมายอีกหนึ่งฉบับสำหรับฝากให้องค์ชายสาม เยว่เอาจดหมายฉบับนี้จากมือว่านฟาง มอบให้กับองค์ชายสามแล้ว
ซ่านเซิ่งหานอ่านจดหมายในมืออย่างละเอียดถี่ถ้วนและส่งให้เยว่ที่อยู่ข้างกาย: “ข้าคิดว่านางเมื่อรู้ว่าว่านฟางอยู่ในมือข้าวันนี้ แล้วจะให้ข้อมูลบางอย่าง”
แค่เหลือบตามองดู ใบหน้าของเยว่ก็มืดครึ้ม
ในจดหมายกู้อ้าวเวยถามตรงไปตรงมา ซ่านเซิ่งหานเคยทำข้อตกลงกับโหวเซ่อใช่หรือไม่ เสื้อผ้าที่เคยวางยาพิษก่อนหน้าอยู่ในมือเขาใช่หรือไม่ หรือแม้กระทั่งเรื่องยาพิษในบ้านริมน้ำก็นำมาถาม
ประโยคคำพูดสุดท้ายทำให้เยว่อดไม่ไหวสาปแช่งด้วยเสียงเบา
“อย่าคิดว่านำตัวว่านฟางไปแล้วข้าจะให้ข่าวใดๆ เจ้ากับข้าร่วมมือกัน ไม่ได้หมายถึงข้าเป็นลูกน้องเจ้า”
“ดูเหมือนว่าการที่ข้าแย่งว่านฟางมาไว้ในตำหนักเป็นความผิดพลาด เสื้อผ้าที่วางยาพิษก็ง่ายดายเกินไป” ซ่านเซิ่งหานยิ้มเย็น และหยิบเอาพู่กันกับน้ำหมึกข้างๆ พูดต่อ “เยว่ เจ้าคิดว่านางรู้เรื่องความเกี่ยวข้องระหว่างข้ากับโหวเซ่อได้อย่างไร”
“เยว่ไม่ทราบ……” เยว่คุกเข่าลงอย่างรวดเร็วด้วยความเกรงกลัว
ซ่านเซิ่งหานดวงตาคมปราด ไม่รู้ว่าตนเองพลาดท่าตรงไหนกันแน่ แต่เพียงเห็นในซองจดหมายยังมีกระดาษอีกหนึ่งแผ่น จึงหยิบออกมา
“แม่นางเยว่ตั้งแต่เด็กทานยามากเกินไป ผงประทินโฉมใช้มาก รสกลิ่นเข้มข้น การตายของหวางฮุยบ้านริมน้ำ แม่นางเยว่ก็มีส่วนเกี่ยวข้อง
เรื่องบ้านริมน้ำตั้งแต่แรก กู้อ้าวเวยรู้อยู่แล้วว่าผู้ที่บงการข้างหลังโหวเซ่อเป็นเขาหรือ?
……
และในเวลานี้คนที่อยู่ในวิหารเฟิ่งหมิงอย่างกู้อ้าวเวยกำลังหยิบเข็มเงิน3เล่มออกจากถุงคาดเอว เข็มเงินนี้ไม่ใช่เข็มเงินที่นางเคยใช้ เข็มเงินนี้หนา และยาวกว่า
แม้ว่าบ้านริมน้ำวันนั้นดูเหมือนว่านางกำลังรักษาทุ้งโจวแต่นางก็ไม่ได้ไปดูหวางฮุย แต่ก่อนที่ทหารจะย้ายร่างของหวางฮุยไปยังโลงศพ นางใช้ข้ออ้างปรุงยาหาพบเข็มสามเล่มนี้ จุ่มในน้ำยา แต่เพราะเก็บไว้ในถุงของเยว่เป็นเวลานานเลยมีกลิ่นหอมติดมาด้วย
ยกมุมปากขึ้น เข็มสามเล่มนี้หล่นใส่ในแขนเสื้อขณะนางยกข้อมือขึ้น
และนอกประตูซ่านจินจื๋อกำลังเดินเข้ามา ยืนนิ่งต่อหน้านาง: “รอให้อาการเจ็บป่วยของพ่านเอ๋อร์รักษาหาย ข้าคงต้องให้เจ้าจากไป
“ข้ารู้” กู้อ้าวเวยลุกขึ้นยืนเช่นกัน: “แต่ว่า หนี้เลือดชดใช้ด้วยเลือด ท่านอ๋องควรต้องระวังข้าลงมือกับแม่นางพ่านเอ๋อร์”
“เจ้ากระทำได้?” ซ่านจินจื๋อจ้องมองนางอย่างเฉยชา
กู้อ้าวเวยทิ้งไว้เพียงรอยยิ้มเล็กน้อย ปลายนิ้ววาดวนไปบนโต๊ะ: “แน่นอนว่าไม่ มีกุ่ยเม่ยคอยดู ตัวข้าเองไม่มีทางที่จะทำร้ายแม่นางพ่านเอ๋อร์แม้ปลายผม ถ้าท่านเชื่อในตัวข้า ก็ให้เขาจากไป”
ซ่านจินจื๋อยืนนิ่งเงียบอยู่ที่เดิมโดยไม่ยอมตอบ
ถ้าไม่มีกุ่ยเม่ยคอยติดตามไม่ห่าง กู้อ้าวเวยอาจตกอยู่ในอันตราย ยิ่งไม่รู้ว่าอยู่ข้างนอกจะก่อเรื่องเดือดร้อนอะไรอีก
“ข้าก็แค่ชีวิตเดียว สูตรลับก็ส่งมอบให้เมี่ยวหานแล้ว ท่านอ๋องก็ควรให้ข้าอยู่อย่างอิสระภาพบ้าง หลังจากงานอภิเษกสมรสขององค์ชายสี่แล้ว ข้าจะกลับหลิ่งหนานตระกูลหยุน” กู้อ้าวเวยเล่นกับเส้นประคำที่ข้อมือ เส้นประคำนี้ได้ยินว่าชิงต้ายออกไปเช่าหามา สามารถปัดเป่าความชั่วร้ายได้
“เจ้าไม่กลัวคนอย่างโหวเซ่อ”
“อย่าได้เห็นข้าเป็นคนโง่เลยท่านอ๋อง องค์ชายหกได้ไปตามหาร่องรอยของโหวเซ่อ เวลานี้พวกเขายังไม่กล้าเผยตัว ท่านเพียงเพื่ออยากหาเหตุผลคอยดูข้า กลัวว่าหากข้าตายไปแล้วจะไม่มีใครทำยาให้แม่นางพ่านเอ๋อ” กู้อ้าวเวยตบโต๊ะ เดินประชิดผ่านข้างลำตัวซ่านจินจื๋อ: “ในจวนไม่สามารถรั้งข้าไว้ได้ ซ่านจินจื๋อ”
เสียงกระซิบสุดท้าย ซ่านจินจื๋อทำได้เพียงยืนนิ่งอยู่จุดเดิม เขาไม่สามารถจะหยุดรั้งนางไว้ได้
ว่ากันตามตรงตั้งแต่แรกก่อนแต่งเข้าตำหนักอ๋องกู้อ้าวเวยก็ไม่ใช่นกในกรงทอง ณ ตอนนี้ นกในกรงตัวนี้ขนปีกกล้าแกร่งแล้ว นางรู้วิธีที่จะได้รับความดูแลจากผู้อื่น และองค์ชายหกกับองค์ชายสี่คือผู้คอยสนับสนุนที่แข็งแกร่งของนาง
บางครั้ง ซ่านจินจื๋อก็นึกสงสัยว่านางมีส่วนไหนเป็นนางจิ้งจอก
ดูเหมือนว่าจะต้องรู้วิธีที่มัดใจพวกเขาไว้ได้ อีกทั้งต้องเดินนำหน้าสุดของผู้หญิงคนอื่นๆ เผยให้เห็นเพียงรอยยิ้มที่ดูเหมือนจะยิ้มของนาง
แต่ตอนนี้ เมื่อเขาหันกลับไป กู้อ้าวเวยก็เดินไปไกลแล้ว ด้านหลังสง่าผ่าเผย ราวกับนางไม่มีโชคชะตาใด ยิ่งไม่มีเรื่องราวใดสามารถกระทบต่อนาง
กู้อ้าวเวยเดินเข้าไปในร้านยาเหย้าด้วยความผ่อนคลาย ขายังไม่ค่อยหายดีของฉีหลินกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ มองมาที่นางด้วยรอยยิ้ม แมวดำน่ารักตัวเล็กๆก็วิ่งเข้ากำแพงข้างนาง ประกายตาคู่หนึ่งดวงโตมองนางด้วยความสนใจ
“เจ้ายังรู้ที่จะกลับมารึอย่างไร?” ฉีหลินกำลังส่งองุ่นเข้าปาก
เจ้าดูสบายเหมือนนกเขาที่แย่งรังนกกางเขน ช่างไม่รู้ว่าข้าอยู่ในตำหนักอ๋องเจ็บปวดมากมาย กู้อ้าวเวยขยับกายอุ้มพุทรา(ชื่อแมว)ไว้ในอ้อมแขน ลูบเส้นขนบนสันหลังขณะเดินไปนั่งลงข้างฉีหลิน: “ข้าว่าเจ้าก็ไม่มีใจที่จะอะไร ช่วยข้าทำบางสิ่งไม่ดีกว่า?”
“ลองว่ามาให้องค์ชายฟังดูก่อนว่าเรื่องอะไร”
“ช่วยข้ากับองค์ชายสามจับคู่กัน” กู้อ้าวเวยเอ่ยปากตรงไปตรงมา องุ่นในมือของฉีหลินร่วงลงสู่พื้น ดวงตาหนึ่งคู่ของเขาเบิกกว้างด้วยความสยอง: “เจ้าน่าจะสติเลือนราง เจ้ายังจำได้ว่าก่อนหน้าเคยรับปากกับท่านอ๋องไว้ ต้องให้ท่านอ๋องมีส่วนร่วมกับสำนักเยียนหยู่เก๋อร่วมมือกัน!
“ก็แล้วอย่างไร ในเมื่อท่านสุดท้ายก็ไม่ได้สืบทอดสำนักเยียนหยู่เก๋อ” กู้อ้าวเวยพูดตรงไม่อ้อมค้อม ยิ้มสนุกจ้องมองยังฉีหลิน: “ท่านพ่อของเจ้าอาจหวังว่าซ่านจินจื๋อต้องมีสักวันหนึ่งขึ้นนั่งบนบัลลังก์ ถึงได้ช่วยสอบถามข่าวทุกทิศ แต่ถ้าเขาไม่สามารถขึ้นนั่งบัลลังก์ควรจะเป็นอย่างไร?”
“แล้วทำไมต้องเป็นองค์ชายสาม?” ฉีหลินลดน้ำเสียงลง
กู้อ้าวเวยเพียงหัวเราะเบา คำพูดก่อนหน้านั้นที่พูดออกไป ซ่านจินจื๋อคงจะไม่ให้กุ่ยเม่ยติดตามนางอีกอย่างแน่นอน เวลานี้เฉิงยีเฉิงเอ้อยังไม่มา นางก็เพียงมีโอกาสนี้ที่หาผู้ช่วยสักคนเท่านั้น
“เพราะว่าวนมาถึงเขา” กู้อ้าวเวยกำหนดแล้ว
องค์รัชทายาทภายในสองปีจะต้องสละบัลลังก์ องค์ชายรองช่วงนี้ก็ไม่ได้ก่อปัญหา องค์ชายสามก็หลบซ่อนตัวนานแล้ว แต่แล้วก็ติดต่อกับโหวเซ่อ ข้าแค่ไม่รู้ว่าทำไมก่อนหน้านั้นเขาถึงปล่อยให้คนที่ซุ่มโจมตีตำหนักอ๋องอยู่วางยาพิษฆ่าเขาโดยตรง
“ข้าดูว่าเจ้าค่อนข้างคุ้นเคยกับองค์ชายสี่และองค์ชายหก……”
“ท่านคิดว่าซ่านจินจื๋อจะปล่อยผ่านพวกเขาไหม? สักวันหนึ่งซ่านเซียนหยวนคงจะเป็นท่านอ๋องผู้ไม่สนอะไร ส่วนองค์ชายหกซ่านเซิ่งหานอาจมีโอกาส ถ้าเขายึดตามลำดับขั้น ต้องการที่จะปีนขึ้นไปจริงๆ แต่ก็คงจะไม่ง่าย” กู้อ้าวเวยวิเคราะห์ด้วยความละเอียด พุทรา(ชื่อแมว)ในอ้อมกอดหมุนหนึ่งรอบบนหน้าตักนางด้วยความขี้เกียจ และขยับลงสู่พื้นอย่างมั่นคง
ฉีหลินมองดูในดวงตาที่เยือกเย็นของกู้อ้าวเวย อดไม่ได้ที่จะพูดว่า: “เจ้าทำเช่นนี้เพื่ออะไรกันแน่?”
“เพราะโลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมต่อข้า ข้าก็จะต้องทำให้โลกนี้เปลี่ยนไป” กู้อ้าวเวยยกยิ้ม ฉีหลินรู้สึกกลัวจนตัวสั่น
โลกใบนี้ สามารถเปลี่ยนแปลงได้จริงหรือ?
