บทที่ 499 ให้ฐานะแก่นาง
กู้อ้าวเวยต้องการก็คือการทรมาน
พอมาถึงงานในวัง นางก็นั่งอย่างเป็นองค์หญิงคนหนึ่ง ทุกท่าทางไม่เคยผิดพลาด แม้เรียกซูพ่านเอ๋อก็เรียกว่าพี่ใหญ่
นางร้ายกาจมาก
แต่ตามที่นางบอกไว้ ซ่านจินจื๋อต้องอดทนกลั้นความโกรธไว้ ต้องให้ซูพ่านเอ๋อและกู้จี้เหยาเชื่อใจ ทุกครั้งที่ทำ นางก็จะแอบมองด้วยความสะใจ
เอาความเจ็บปวดของเขามาเป็นความสุขของตน
“ข้าไม่เคยไปเอ่อตาน ไม่ทราบว่าน้องพี่รู้ประเพณีที่นั่นไหม?” ซูพ่านเอ๋อพูดขึ้น พูดตอนที่ซ่านจินจื๋อกำลังอยู่กับตนเอง
กู้อ้าวเวยก็ไม่เคยอยู่ที่เอ่อตานนาน แต่ก็อยากจะฉีกหน้าที่ปลอมของนางออกมา แล้วก็ยิ้มตอบว่า “ต้องรู้แน่นอน แต่ถ้าบอกตอนนี้ ท่าพี่ก็จะไม่สนุกเมื่อร่วมงานฉลองนะ”
สายตานั้นก็ถูกเก็บคืนไป
“แต่ว่าท่านพ่อตามหาท่านพี่ยากมาก ถ้าเป็นไปได้ ไม่ทราบว่าฝ่าบาทจะให้ท่านพี่กลับไปกับข้าได้หรือไม่” กู้อ้าวเยลุกขึ้น แล้วทำความเคารพด้วยแบบชาวเอ่อตาน
ที่แคว้นชางหลาน ถึงแม้นางจะทำไม่ดี แต่ก็ไม่มีใครสังเกต
“ได้แน่นอน” หน้าของต้วนโฉงมีรอยยิ้มขึ้น ฮองเฮาก็มองมายังกู้อ้าวเวย
ฮองเฮาคนนี้ไม่มีอำนาจมานานแล้ว เรื่องถึงขั้นนี้ อ๋องจิ้งเองก็ไม่อยากคบค้าสมาคมกับนาง องค์ชายสามใกล้จะครองราชย์ นางจะไม่พอก็เป็นธรรมดา แต่เพื่อจะเป็นฮองไทเฮา นางจะต้องอดทน โชคดีที่แม่ขององค์ชายสามได้เสียไปแล้ว
แต่กู้อ้าวเวยเหมือนจะคิดได้ว่า อ๋องจิ้งกับฮองเฮาเคยติดต่อกัน
กู้อ้าวเวยจัดการให้ต้วนโฉงกลับแคว้นเอ่อตานหลังจากสงคราม
“รอสถานการณ์สงบลง ค่อยกลับไปก็ได้ ถ้าระหว่างทางมีอะไรเกิดขึ้น ก็จะไม่ดี” ต้วนโฉงแสดงความคิดเห็น
กู้อ้าวเวยก็ยิ้มๆ แล้วก็ชูคอขึ้น จริงๆ แล้วนางปรึกษากับฮ่องเต้แล้ว
อยู่กับกษัตริย์ก็เหมือนอยู่กับเสือ พอจบสงครามเดี๋ยวนางก็ถูกส่งตัวกลับแคว้นเอ่อตานอยู่ดี
แต่ตอนนี้รู้ว่าซูพ่านเอ๋อทำเรื่องแย่ๆ ไว้มากมาย กู้อ้าวเวยคงไม่ยอมให้นางตายอย่างสบายใจง่ายๆ แน่ แผนครั้งที่แล้วก็ต้องเปลี่ยนไป
พูดจบ อ๋องจงผิงก็พาคนเข้างานมา ปกติคุณหนูใหญ่จะยืนตรงส่วนคนรับใช้ ด้านหลังของอ๋องจงผิงพร้อมกับหยินเชี่ยว ทำให้กู้อ้าวเวยตกใจ แล้วรีบนั่งลง ฟังอ๋องจงผิงพูดแสดงความเคารพฮ่องเต้
คนมาครบแล้ว บรรยากาศก็ดีขึ้น กู้อ้าวเวยไม่มีอะไรจะพูด ได้แต่นั่งเหม่อ
พอใกล้จบงาน นางถึงรู้ตัวว่ามีคนมานั่งข้างๆ
ซูพ่านเอ๋อยิ้มและรินเหล้าให้นาง แล้วพูดว่า “จะให้ข้าไปแคว้นเอ่อตาน คงจะเอาชีวิตข้าสินะ”
“พี่ใหญ่พูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไร?” กู้อ้าวเวยรับจอกเหล้ามา แล้วตอบว่า “ให้ตำแหน่งองค์หญิงแคว้นเอ่อตาน เจ้ายังไม่พอใจหรือ?”
ซูพ่านเอ๋อมองกู้อ้าวเวย สำหรับนางแล้ว กู้อ้าวเวยก็แค่ทหารแพ้ศึก
“ซ่านจินจื๋อดีต่อข้ามาก เจ้าคงจะไม่รู้” นางหัวเราะเยาะ แล้ววางจอกเหล้าลง “เจ้าคิดว่าจะสามารถเป็นฮองเฮาแคว้นชางหลานหรือ?”
คงจะคิดสินะ
กู้อ้าวเวยนิ่งตอบ แล้วเอาเล็บขูดๆ จอกเหล้า เศษผงหล่นลงไปในเหล้า แล้วนางก็ดื่มไป ร่างกายก็ไม่สบาย แล้วนางก็เอามือวางบนไหล่ซูพ่านเอ๋อ พูดว่า “ซ่านจินจื๋อเป็นของข้า”
ซูพ่านเอ๋อหน้าชา แต่ตอนนี้ยังระเบิดด่าออกมาไม่ได้
เพราะกู้อ้าวเวยเอามือดึงกระโปรงลงไว้ จนนางต้องก้มลง
ก่อนที่ตาจะปิดลงยังมีสีหน้าเยอะเย้ย
ลมได้พักมาโดนหน้าของซูพ่านเอ๋อ ในตอนนั้น ซ่านจินจื๋อก็มาเอาตัวของกู้อ้าวเวยไปกอดไว้ แล้วตะโกนเรียกว่า “รีบไป ตามหมอมานี่”
ต้วนโฉงตบโต๊ะแล้วมองมายังซูพ่านเอ๋อ
ซูพ่านเอ๋อตกใจมาก จนต้องกระโจนไปหาซ่านจินจื๋อ
แต่เขาได้กอดกู้อ้าวเวยไปแล้ว ลุกขึ้นเดินออกไปแล้ว
นางกำหมัดไว้แน่นค้างไว้ในอากาศ
“กู้อ้าวเวย เจ้าสมควรตาย”
……
เอานางมานอนไว้ที่ห้องด้านข้าง ซ่านจินจื๋อนั่งอยู่ข้างเตียง สายตาก็จ้องมองมองตลอดเวลา กู้จี้เหยารีบเข้ามาด้วย กำผ้าเช็ดหน้าไว้แน่นไม่พูดอะไร
“คุณหนู” หยินเชี่ยวก็ตามอ๋องจงผิงเข้ามา แต่ถูกหลิ่วเอ๋อร์ปิดปากไว้ แล้วจ้องมองหมอหลวงรักษา
หมอหลวงก็วินิจฉัยได้ไม่ตรง
“ฝ่าบาทถูกวางยาพิษ แต่เหมือนว่าจะไม่ได้ถูกวางยาเมื่อครู่นี้ ร่างกายท่านอ่อนแอมาก ตอนนี้ห้ามใช้ยาอะไร รอฟื้นขึ้นมาค่อยดูอาการอีกที”
พวกหมอหลวงก็สรุปผลออกมา
หลิ่วเอ๋อร์ขยับมาใกล้ซ่านเซิ่งหาน แล้วพูดเบาๆ ว่า “เป็นแผนของคุณหนู”
ซ่านจินจื๋อกำมือนางไว้แน่น แล้วก็ให้คนอื่นออกไป
รอหมอหลวงกลับไปแล้ว นางก็ลืมตาขึ้น แล้วก็กำมือของซ่านจินจื๋อ “ถ้านางจะวางยาข้าจริงๆ มีหรือข้าจะไม่รู้”
“เจ้าจะทำอะไรกันแน่? จะให้ข้าเป็นห่วงหรือ?” ซ่านจินจื๋อพยุงนางลุกขึ้นนั่ง แล้วก็เอานางเข้ามากอดไว้ “ถ้าอยากทรมานนาง ข้ามีวิธี”
“ข้าอยากกระชากหน้ากากนางออก” กู้อ้าวเวยซบอก แล้วก็ปัดมือที่คอออก “ข้าจะให้นางอายุยืนกว่าใครเขา แล้วก็จะให้เจ้าทนอยู่ข้างกายนาง”
“เพื่อที่จะทรมานข้า เจ้าถึงกับยอมให้นางเป็นเสี้ยนหนามของเจ้าหรือ?” ซ่านจินจื๋อไม่เข้าใจ
“ข้าเห็นนางเป็นคนที่ตายไปแล้ว” กู้อ้าวเวยออกจากอ้อมอกเขา แล้วมาลงนอน “ถึงตอนนั้นนางก็จะปลอมตัวว่าเป็นองค์หญิงแคว้นเอ่อตาน เป็นสายสืบของแคว้นเจียงเยี่ยน นางจะเป็นลูกสาวของกู้เฉิง”
“นางจะเป็นฮัวลี๋ กลายเป็นญาติของกู้จี้เหยา”
กู้อ้าวเวยไม่สนใจคนอื่นที่จะฟัง แล้วก็ลุกขึ้นยืน “ครั้งนี้ เป็นแค่จุดเริ่มต้นเล็กๆ เพราะซูพ่านเอ๋ออยากจะฆ่าข้า เลยเผยโฉมหน้าที่แท้จริงออกมา”
