บทที่ 977 กลยุทธ์เทียบเท่ากัน
เงยหน้ามองตาไทเฮาที่อยู่ไม่ไกล
แต่เห็นแค่รูปร่างของไทเฮา มองไม่เห็นสีหน้าของนาง
แต่ก็รู้สึกขนลุกจากสันหลังขึ้นมาที่คอ พุ่งขึ้นในความทรงจำในหัว และเหมือนจะนึกคิดกลับไปถึงตอนที่พบกันที่อารามไป๋หม่า นางก็ค่อยๆ ลุกขึ้น แล้วค่อยๆ เดินไปนั่งข้างๆ ไทเฮา กุ้ยมามาก็เอาขนมมาวางข้างๆ มือนาง
“คุณหนูฉูก็ยังชื่นชอบรสชาติเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะ”
“กุ้ยมามาก็เช่นกัน” กู้อ้าวเวยยิ้ม แล้วเอาขนมมากิน
ตระกูลตงฟางและคนตระกูลจี้ก็มองไปยังผู้หญิงสองคนที่กำลังมารยาใส่กัน
คนตระกูลจี้อาศัยที่ซ่านจินจื๋อไม่บอกความจริง ก็เลยสร้างเรื่องขึ้นมา เพื่อที่จะหาประโยชน์ให้กับตระกูลจี้สักหน่อย
ส่วนตระกูลตงฟางก็ไม่ได้ล้างมนทิลให้กับตงฟางซวนเอ๋อ แต่ไปจับจ้องกับทีท่าของฮ่องเต้ที่มีต่อพวกเขา
แต่ทั้งสองฝั่งก็มีแผนในใจ แต่ก็อาศัยจังหวะนี้เรียกคุณหนูฉู พูดจาก็แปลกๆ แล้วไทเฮายังเรียกว่าเวยเอ๋อ ทุกคนก็รู้ได้ ทั้งยังเริ่มกลัวอยู่ในใจ
ถ้าคนนี้เป็นพระชายาจิ้งจริงๆ ทำไมถึงยังได้มีชีวิตแล้วมายืนอยู่ตรงนี้ได้?
กุ้ยมามาได้ยินด้านข้างก็สีหน้าเปลี่ยน แล้วก็รินชาดอกไม้ ไทเฮาก็ยิ้ม “นี่คือชาที่ฮองเฮาทำเองเลย รสชาติดีมาก”
แล้วเอาชั้นนั้นดันมาทางกู้อ้าวเวย กู้อ้าวเวยก็ยิ้ม แล้วยกมาจิบ พูดว่า “ไม่ทราบว่าไทเฮาเคยได้ยินหรือไม่ว่า แคว้นเอ่อตานมีผลไม้รสหวานชนิดหนึ่ง ไม่มีชื่อ มีชาวบ้านไม่น้อย……. อ่อ ไม่สิ ชาวแคว้นเอ่อตานไม่น้อยเรียกมันว่าลูกเอ่อตันแดง”
แกล้งทำพูดหลุดปาก กู้อ้าวเวยทำท่าแกล้งเอามือปิดปาก
พอฮองเฮาได้ยินก็ยิ้มพูดว่า “งานเลี้ยงในวังวันนี้ จัดขึ้นเพื่อใต้เท้าทั้งสองท่านโดยเฉพาะ ถึงแม้จี้ซูและซวนเอ๋อจะทำให้เราเสียใจ แต่ทั้งสองนั้น ก็เป็นสาวงามที่มีจิตใจดีทั้งคู่ ข้าคิดว่าเรื่องนี้ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด”
ตระกูลตงฟางก็ไม่ขัดต่อความคิดของฮงเฮา แต่ใต้เท้าจี้ไม่สนใจเลย
ในเมื่ออ๋องจิ้งไม่เปิดโปงเรื่องนี้ ก็แสดงว่าจะให้พวกเขาก่อความวุ่นวาย ยิ่งมากยิ่งดี ตอนนี้เห็นลูกสาวตระกูลจี้ แม้แต่ฮ่องเต้ก็ยังเกาะไม่อยู่ ก็ต้องให้อ๋องจิ้งขึ้นมาเป็นฮ่องเต้แทน จ้องมองด้วยสายตาโกรธ แล้วก็ยกแขนเสื้อเดินขึ้นหน้ามา แล้วคุกเข่าลงที่พื้นอย่างแรง พร้อมก้มโขกหัวสามครั้ง ตะโกนพูดว่า “ขอให้ฝ่าบาทให้ความเป็นธรรมแก่จี้ซูด้วย”
พอเห็นใต้เท้าจี้โกรธจนเลือกขึ้นหน้า แต่ต้องโขกหัวให้ผู้ที่สูงกว่า
ซ่านต้วนโฉงขมวดคิ้ว ทำหน้านิ่งดังเดิม “นี่ท่านกำลังจะบังคับข้าหรือ?”
“กระหม่อมไม่ได้บังคับฝ่าบาท แต่จี้ซูเป็นลูกสาวแก้วตาดวงใจของกระหม่อม เป็นคนอ่อนแอไม่สู้คน และก็ชื่นชอบในความกล้าหาญของอ๋องจิ้ง เพิ่งตั้งครรภ์ได้ไม่นาน พอเข้าไปในตำหนัก ก็ต้องจบชีวิตเพราะใต้เท้าคุณหนูตงฟาง กระหม่อมผู้เป็นพ่อ เสียใจอย่างที่สุด” พอพูดไป ก็โขกหัวอีก จนหัวถลอก เลือดไหลเปื้อนตำหนัก
ในวังมีรอยเลือดไม่เป็นมงคล ทุกคนวางตะเกียบลง หนุ่มๆ ของตระกูลจี้ก็พากันออกมาคุกเข่าด้านหน้า เพื่อที่จะขอร้องฮ่องเต้
ฮองเฮาก็หน้าเสีย ตระกูลจี้ยังตามตื๊อไม่เลิก แล้วเห็นฮ่องเต้ก็หน้าไม่ดี งานงเลี้ยงนี้ไม่อร่อยเสียแล้ว พอมองไปทางพ่อของตระกูลตงฟาง ก็หวังว่าตระกูลตงฟางจะอดทนน้อยหน่อย
ด้านหน้าวุ่นวายมาก กู้อ้าวเวยที่อยู่ข้างกายของไทเฮาก็ได้โอกาสขอตัวออกมา
แต่ไทเฮาก็เอ่ยปากพูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน “เกิดใหม่ได้หลายรอบ ไม่ทราบว่าเวยเอ๋อไปเรียนวิชาพวกนี้ที่ไหนมา ถึงได้มีชีวิตยืนยาว ไม่ตาย”
“เวยเอ๋อเคยได้ยินแต่ หายนะยืดยาวเป็นพันปี แต่หม่อมฉันก็รอดมาได้แค่ครั้งสองครั้ง เวยเอ๋อไม่อาจรอดได้เสียทุกครั้ง” กู้อ้าวเวยยิ้มมุมปาก เห็นซ่านต้วนโฉงกำลังพูดกับใต้เท้าจี้ แล้วยังมองมาที่นาง แล้วก็พูดว่า “ไทเฮาจะมีแผนอะไรมากแค่ไหน เวยเอ๋อไม่ทราบ แต่แผนของเวยเอ๋อมีไรบางนั้น ไทเฮาท่านจะทราบมากน้อยเพียงใดกัน?”
คำพูดเสียดสีเช่นนี้ ทำให้ไทเฮาขมวดคิ้ว แล้วก็พูดว่า “แผนในมือเจ้าก็แค่พวกวิชาการแพทย์”
“ถ้าการตายแล้วฟื้นเรียกว่าเป็นการแพทย์ มันก็ดูด้อยค่าไป” เห็นไทเฮาไม่ยอมหลุดไต๋ออกมา นางก็จะไม่นั่งพูดอยู่ที่นี่ต่อ แล้วก็ลุกขึ้นจากไป ขันทีทางด้านหลังก็มาแทนที่ของกุ้ยมามา
แต่เสียดายที่มีดที่ซ่อนอยู่ในเสื้อของขันทีนั้นยังไม่ได้เอาออกมา ก็มีมือมาจับขันทีไว้
เฉิงซานทำหน้านิ่งดังเดิม แล้วลากเอาขันทีที่หน้าตาบูดเบี้ยวมาทางข้างๆ แล้วก้มหัวคำนับกู้อ้าวเวย “ท่านอ๋องให้มาเชิญคุณหนูไปนั่งด้วย เหมือนมีเรื่องจะคุยด้วย”
พอเห็นท่าทางของเฉิงซาน กู้อ้าวเวยก็เบาใจลงมาบ้าง
ไทเฮาถึงขนาดอยากจะกำจัดตนเองขนาดนี้ ช่างกล้าจริงๆ
“นั่นเป็นลูกชายของเจ้า” กู้อ้าวเวยพูดทิ้งท้ายไว้ แล้วทำความเคารพจากไป เดินไปทางซ่านจินจื๋อ แล้วนางก็หายใจใส่ซ่านจินจื๋อ งานเลี้ยงกับงานฆ่า มันเป็นเพียงเสี้ยววินาที
อาศัยจังหวะที่วุ่นวาย ก็กลับมานั่งข้างซ่านจินจื๋อ มือของผู้ชายก็แอบเอามาวางและระทบกับมือของนาง แล้วก็เอาซุบรังนกมาวางตรงหน้าโดยไม่รู้ตัว “ตอนนี้ทุกคนเริ่มโมโหกันแล้ว จุดประสงค์ของเราก็ถือว่าสำเร็จแล้ว”
“ดูเหมือนว่าท่านพี่จะรู้จักยู่จุนจริงๆ” กู้อ้าวเวยผ่อนคลายหัวไหล่ “เจ้าให้คนตระกูลจี้มาวุ่นวายที่นี่ เพื่ออะไรกันแน่?”
“ใต้เท้าจี้เหมาะที่จะเป็นหูตาให้ข้า” ซ่านจินจื๋อพูดข้างหูกู้อ้าวเวย
ก็เข้าใจได้ กู้อ้าวเวยมองไปทางซ่านต้วนโฉงและตระกูลตงฟาง ตอนนี้ไม่ใช่แค่การต่อสู้ของตระกูลจี้และตระกูลตงฟาง คณะราชทูตของเย่นเจียงก็ยังบ่นกันไม่หยุด ข่าวของกองทัพแคว้นเอ่อตานบุกประชิดเขตแดน คงจะส่งมาถึงในอีกไม่นาน ซ่านต้วนโฉงจะนิ่งได้สักนานแค่ไหน
“ในเมื่อเรื่องนี้เป็นเรื่องในครอบครัวของอ๋องจิ้ง ก็ให้อ๋องจิ้งเป็นคนจัดการก็แล้วกัน” ซ่านต้วนโฉงค่อยๆ ลุกขึ้น แล้วมองไปยังรอยเลือดบนพื้นพรม แล้วหันไปมองซ่านเชียนหยวน “เรื่องของคณะราชทูตของเย่นเจียง หยวนเอ๋อไม่ต้องยุ่งเกี่ยว ให้ใต้เท้าจี้จัดการ ถ้าใต้เท้าจี้แก้ไขเรื่องนี้ได้ ข้าจะช่วยทวงความเป็นธรรมให้เอง”
กู้อ้าวเวยกัดฟัน ไม่นึกว่าฮ่องเต้จะโยนเรื่องนี้กลับมาจนได้
ซ่านจินจื๋อกดเอวของนางเอาไว้ แล้วพูดว่า “กระหม่อมจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย”
“เช่นนี้ก็ดี” ก่อนไปซ่านต้วนโฉงยังหันมามองกู้อ้าวเวย “ในเมื่อคุณหนูฉูมีวาสนากับราชวงศ์ตระกูลซ่านของเรา ต่อไปก็เชิญเข้าออกวังตามสบาย”
ทุกคนก็ตกใจ กู้อ้าวเวยก็ต้องตอบรับไป
ซ่านต้วนโฉงทำเช่นนี้ ก็เพื่อที่จะเปิดเผยตัวตนของนางให้ทุกคนรู้
หลังจากจบงาน ซ่านจินจื๋อกางร่มคันเดียวกับนาง แต่ก็ถูกไทเฮามาห้ามไว้ “ซ่านจินจื๋อ อย่าหลงผิดเหมือนกับพี่น้องของเจ้า”
“คำนี้ คงต้องคืนให้กับท่าน” ซ่านจินจื๋อกอดเอวกู้อ้าวเวยแน่น “ได้ยินว่า ช่วงนี้ท่านเข้าออกชินเทียนเจียน (แผนกดูดาว) บ่อยๆ ……..”
“ซ่านจินจื๋อ” ไทเฮารีบตัดบทเขา “ข้าทำเช่นนี้ ก็เพื่อเจ้า อย่าทำให้ข้าผิดหวัง
