ตอนที่ 49 ผู้หญิงคนนี้มีคนจับตัวไปอย่างแน่นอน
ตะวันตกดิน โจวม่านเหวินโทรศัพท์หาหลินเซิงเกอด้วยความกังวลใจ
“หัวหน้าคะ คุณได้เจออีหลินไหม เธอไม่กลับมาตั้งแต่เมื่อคืน โทรศัพท์โทไปก็ปิดเครื่องตลอดเลย”
“ไม่ได้กลับบ้านทั้งคืนงั้นเหรอ?”
หลินเซิงเกอกำลังกินอาหารเช้า ได้ยินคำพูดของโจวม่านเหวินครวญครางเล็กน้อย “อาจจะกลับบ้านไปแล้วรึเปล่า?”
“แต่ถ้าเธอจะกลับบ้านไปก็ต้องบอกฉันก่อน อีกทั้งเสื้อผ้าของเธอของยังอยู่ที่นี่ ฉันเป็นห่วงว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ”
ขอบตาโจวม่านเหวินเริ่มเป็นสีแดง เธอไม่กล้าคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับอีหลิน ก่อนหน้านี้ก็โดนไล่ออก แล้วตอนนี้ก็ยังมาหายตัวไปอีก
“เธอใจเย็นๆนะ……”
หลินเซิงเกอพบว่า พวกเขารู้เรื่องราวเกี่ยวกับฉินอีหลินน้อยมาก นอกจากชื่อและเบอร์โทรศัพท์ของฉินอีหลิน.แล้ว อย่างอื่นก็ไม่รู้อะไรเลย
“เธอรีบโทรหาคนอื่น ให้ทุกคนช่วยกันค้นหา”
วางสายโทรศัพท์ หลินเซิงเกอจับเอาเสื้อโค้ทรีบวิ่งออกไปข้างนอก ไม่ว่าจะยังไง เธอก็เคยเป็นพนักงานของเขา
เวลาค่อยค่อยผ่านไปแต่ละนาที ดวงอาทิตย์เริ่มโผล่ขึ้นมา ริมถนนมีผู้คนเดินไปมาอย่างจำมากมาย แต่แล้วหลินเซิงเกอกลับไม่เห็นร่างอันบอบบางนั้นเลย
เช็ดเหงื่อที่หน้าผาก ทันทีที่หลินเซิงเกอหันศีรษะก็พบผู้ชายฝั่งตรงข้ามที่ดูคุ้นหน้า
มีผมหน้าม้าเล็กน้อย มีรอยแผลเป็น ประกอบกับดวงตาที่ไร้ความรู้สึก แต่งตัวด้วยชุดสูทดูสง่า
นั่นใช่คนที่เคยมารับฉินอีหลินเลิกงานก่อนหน้านี้รึเปล่า
คิดจะเดินก้าวเข้าไป แต่เขากลับเห็นผู้ชายจูงมือเด็กคนหนึ่ง ข้างกายตามด้วยผู้หญิงที่ใบหน้าดูเต็มไปด้วยความสุข
หลินเซิงเกอสับสน จ้องมองตรงหน้าท่าทางเหมือนกับว่าเป็นครอบครัว พ่อ แม่ ลูก กัน ด้วยความสงสัย ถ้าพวกเขาเป็นครอบครัวเดียวกัน นั้นฉินอีหลินเป็นอะไร?”
ลังเลเล็กน้อย สุดท้ายเขาตัดสินใจเดินตรงเข้าไป คงมีแค่เขาเท่านั้นที่สามารถติดต่อฉินอีหลินได้
“สวัสดีครับ”
หลินเซิงเกอมองดูผู้หญิงข้างกายแวบหนึ่งด้วยความอึดอัด ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี
ลี่โม่อวี่สังเกตใบหน้าผู้ชายคนนี้ ถ้าเขาจำไม่ผิด เหมือนกับว่าเขาเป็นหัวหน้าร้านอะไรสักอย่างของฉินอีหลิน
เลิกคิ้วเล็กน้อย เขาแปลกใจมากว่าหลินเซิงเกอมาหาเขาด้วยสาเหตุอะไร
“เอ่ออ คือ…..”
ลูบจมูกไปมา รู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อยแต่ก็ตัดสินใจพูดออกไป “คุณได้เจออีหลินบ้างไหม ตอนนี้เธอหายตัวไป”
“อะไรที่เรียกว่าหายไป?”
ลี่โม่อวี่ได้ยินที่ผู้ชายตรงหน้าพูด ยกคิ้วเชิงถาม ชั่วพริบตา สายตาก็เปลี่ยนเป็นโหดร้ายทันที เข้าไปใกล้หลินเซิงเกอซักถามทีละคำ
“คือว่า…..”
ความเปลี่ยนแปลงของชายตรงหน้าทำให้หลินเซิงเกอกลืนน้ำลายลงคอโดยไม่รู้ตัว สะดุ้ง แต่เมื่อคิดถึงความอ่อนโยนของหญิงสาว เขาก็อธิบายอย่างใจกล้า
“เดิมทีเธอพักอยู่ที่บ้านของพนักงานในร้านคนหนึ่งที่ชื่อว่า โจวม่านเหวิน. แต่ว่าวันนี้ตอนเช้าตรู่พนักงานคนนั้นโทรมาหาผมบอกว่าเธอไม่กลับบ้านทั้งคืน โทรศัพท์โทรไปก็ปิดเครื่อง ผมก็เพิ่งออกมาดู คุณสามารถช่วยตามหาเธอได้ไหม?”
ลี่โม่อวี่หรี่ตาฟังหลินเซิงเกอพูดจบ ความเศร้าในดวงตาของเขาไม่ได้จางหายไป
ฉินอีหลินกำลังเล่นเกมหนีออกจากบ้านกับเขาเหรอ เขาคุ้นเคยกับผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เหรอ?”
หรือว่าจริงๆแล้ว ผู้หญิงไม่ควรเอ็นดูมากเกินไป
มู่หลิงสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของคนรัก กรอกสายตาไปมา ยื่นมือไปโอบกอดมู่เนี่ยนอวี่ไว้ พูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล” โม่อวี่เป็นเพราะฉันรึเปล่าที่ทำให้อีหลินไม่ยอมกล่าวลา ทำไมถึงโง่อย่างนี้นะ หลบซ่อนตัวอย่างนี้ยิ่งทำให้ทุกคนเป็นกังวล”
ลี่โม่อวี่กวาดสายตามองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า ควักโทรศัพท์ออกมาโทรหาฉินตงไห่”คุณพ่อครับ อีหลินกลับบ้านแล้วหรือครับ?”
“ไม่นิ ตอนนี้เธอไม่กลับมาที่บ้านหลังนี้แล้ว แกก็รู้นิ มีอะไรงั้นเหรอ?”
. ฉินตงไห่เห็นว่าลูกเขยตัวเองโทรเข้ามาก็ประหลาดใจ เขาเข้าใจว่าประโยคที่ลี่โม่อวี่ถามขึ้นโดยไม่รู้ต้นสายปลายเหตุหมายความว่าอย่างไร แต่ภายในใจรู้เหมือนรู้ว่ามีลางไม่ดีจะเกิดขึ้น
“นั้นคุณแยกกันตอนไหน?”
“หลังจากทานข้าวเสร็จ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับอีหลิน?”
น้ำเสียงของฉินตงไห่ปะปนไปด้วยความกังวลใจอยู่ไม่สุข ซักถามอย่างร้อนรน
“เธอหายตัวไปครับ”
ไม่อยากพูดอะไรอีก ลี่โม่อวี่วางสายไปอย่างเงียบๆ
ภายในใจรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาอย่างกระทันหัน ทำให้ผู้ชายที่แข็งแกร่งร่างกายสั่นสะท้านไปทั้งตัว แม้แต่ตระกูลฉินก็ไม่รู้ว่าเธออยู่ไหน
ดูแล้วเธอตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าจะตัดความสัมพันธ์กับเขา ถอนหายใจออกมา พยายามทำเสียงของตัวเองให้นิ่งโทรหาเห้อห้าว
“รีบตรวจสอบหาตำแหน่งที่อยู่ของฉินอีหลิน.”
หลินเซิงเกอมองเห็นลี่โม่อวี่วางสายเรียบร้อยแล้ว ถอนหายใจออกมาเบาๆ
นึกถึงฉินอีหลินเขาคิดว่าควรจะต้องเตือนลี่โม่อวี่หน่อย “เมื่อคุณเจออีหลินแล้ว จำไว้ว่าคุณต้องพาเธอไปที่โรงพยาบาล เธอไม่ค่อยสบาย และตอนนี้ก็กำลังตั้งท้องอยู่ด้วย”
พูดจบ . หลินเซิงเกอก็หันหลังกลับ โดยไม่มองท่าทีของคนตรงหน้า
ท้ายสุดแล้วเขาก็ไม่มีสิทธิที่จะเป็นห่วงฉินอีหลิน
หลังจากที่ลี่โม่อวี่ได้ยินว่าฉินอีหลินตั้งท้อง เขาขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น ภาพความเจ็บปวดสะท้อนออกมาเหมือนกำลังตกนรกทั้งเป็น
มองดูผู้ชายที่เป็นแบบนี้มู่หลิงและ.มู่เนี่ยนอวี่ก็ทนไม่ไหวสั่นไปทั้งตัว
ไม่สนใจแม่ลูกข้างกายอีก ลี่โม่อวี่รีบโทรหาเห้อห้าวทันที “รีบเตรียมรถให้ฉัน อีกอย่างแค่สืบได้ว่าฉินอีหลินอยู่ที่ไหน ฉันจะไม่ต่อรองอะไรทั้งสิ้น
เมื่อกี้นี้เขาคิดว่าฉินอีหลินอารมณ์เสียแล้วหายตัวไป แต่เมื่อดูตอนนี้แล้ว ผู้หญิงคนนี้ต้องมีคนลักพาตัวไปแน่
“การกำเนิดบุตรคือหายนะสำหรับคุณผู้หญิง”
ร่างกายสั่นเทาพร้อมหลับตาลง เขาคิดถึงครั้งก่อนที่คุณหมอเคยพูดไว้
ลี่โม่อวี่ไม่อยากจินตนาการเลยว่า ถ้าบนโลกนี้ ขาดผู้หญิงที่ชื่อฉินอีหลินนั้น ชีวิตเขาจะยังจะสมบูรณ์แบบเหมือนเดิมหรือเปล่า
อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่ฉินตงไห่ได้ยินลูกเขยตัวเองบอกว่าลูกสาวได้หายตัวไป ก็รีบโทรหาอานหน้าทันที “เมื่อวานคุณกับอีหลินแยกกันตอนไหน? อีหลินหายตัวไป คุณรู้เรื่องนี้ไหม?”
อานหน้าทันทีที่ได้ฟังเสียงของฉินตงไห่ก็แทบเป็นลมหมดสติ ไม่สามารถทนฟังคำพูดเขาได้จนจบ
หายตัวไปมันคืออะไร?
ร่างกายสั่นไปทั้งตัว เธอไม่อยากคิดว่าบางทีลูกสาวตัวเองกำลังเผชิญหน้ากับอันตราย
รอบดวงตาของ.อานหน้าแดงขึ้นทันที “ฉัน ฉัน….. ฉัน จะรีบตามหาทันที”
“เหล่าพีผิง”
ณ เวลานี้ราวกับว่าอานหน้าสูญเสียบางอย่างไป เมื่อได้ฟังเรื่องราวการหายตัวเพียงข้ามคืน เธอตะโกนเรียกชื่อพ่อบ้าน “ลูกของฉันหายตัวไป เธอหายตัวไป……นายรีบออกตามหา รีบส่งคนช่วยกันตามหาด้วย”
“ครับ”
พ่อบ้านวัยกลางคนรู้ว่าคุณผู้หญิงสำคัญต่อหัวใจของคนเป็นแม่มาก ไม่กล้าทำให้เสียเวลา เขาจึงรีบไปตรวจสอบเรื่องนี้ทันที
ไม่ว่าใครที่จับตัวคุณผู้หญิงไป . เขาเหล่าพีผิงจะให้พวกมันชดใช้อย่างสาสม
จ้องมองพ่อบ้านผู้จงรักภักดีหายไป อานหน้าสั่นไปทั้งตัวกลั้นเสียงตัวเองไว้ไม่ให้ออกมา
ลูกสาวของตัวเองอยู่ใกล้สายตาของเธอแล้วกลับหายไป เป็นเพราะเธอที่ทำหน้าที่แม่บกพร่อง
