บทที่ 287 ดูแลตัวเองดีๆ
ฝูงชนรอบๆ แยกย้ายกันตั้งแต่ชายร่างใหญ่วิ่งหนีไป เหลือก็เพียงลี่โม่อวี่และขอทานสองคน ก่อนหน้านี้ไม่ได้มองอย่างละเอียดนัก พอมองตอนนี้ ลี่โม่อวี่รู้สึกว่าชายขอทานคนนี้ลึกซึ้งคาดเดาได้ยากเข้าไปทุกที
ขอทานมองสำรวจเช่นเดียวกับเขา “ขอบคุณนะ” ขอทานกล่าวขอบคุณกับลี่โม่อวี่อย่างจริงใจ
“จริงๆแล้ว ถึงฉันจะไม่ปรากฏตัวออกมา คุณก็รับมือพวกเขาได้อย่างสบายๆ ใช่ไหมล่ะ?” ลี่โม่อวี่กล่าวอย่างไม่ใส่ใจ
ขอทานไม่ได้แสดงท่าทีว่าเห็นด้วย แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีต่อต้านหัวเราะออกมา เขารู้สึกว่าคนตรงหน้าน่าสนใจมาก จริงๆแล้ว เขามีประสบการณ์จากการเป็นนักบวชวัดเส้าหลิน แต่เพราะว่าทำผิดศีลอดไม่กินเนื้อ เขาจึงไม่มีหน้ากลับไปที่วัดเส้าหลิน ทำได้แต่มาเร่ร่อนอยู่ในเมือง
ขอทานยิ้มเบาๆ พูดกับลี่โม่อวี่ “ฉันชื่อไป๋หลาง ยินดีที่ได้รู้จัก”
ลี่โม่อวี่มองยิ้มที่จริงใจของขอทาน รู้สึกว่าคนนี้เป็นคนมีความสามารถที่หาจับตัวได้ยาก ก็เกิดรู้สึกเสียดายคนมีความสามารถขึ้นมา “ถ้าเกิดไม่มีที่ให้ไป ฉันเสนอที่ที่หนึ่งให้คุณได้นะ แค่บอกว่าฉันเป็นคนแนะนำมา”
ขอทานถาม “รวมค่ากินค่าอยู่ด้วยไหม?”
“อืม แน่นอน”
“ดี อย่างนั้นฉันจะทำงานกับคุณ”
ลี่โม่อวี่โทรหาลูกน้องตัวเอง รับตัวไป๋หลางไป เพียงแต่ตอนนี้ลี่โม่อวี่ยังไม่รู้ ในภายภาคหน้า การพัฒนาความสามารถของ ไป๋หลาง จะมีประโยชน์ที่ไม่มีใครมาแทนที่ได้ แน่นอนว่านี่เป็นสิ่งที่จะเกิดขึ้นในภายหลัง
ลี่โม่อวี่ส่ง ไป๋หลาง เสร็จ ถึงนึกเรื่องของฉินอีหลินและลูกๆ ออก จากนั้นก็รีบมุ่งตรงไปยังทางเข้าโรงหนัง เขาพบฉินอีหลินและลูกๆ ทั้งสองกำลังรอเขาอยู่แต่ไกล เขารีบเดินเข้าไปหา ฉินอีหลินส่งตั๋วใบหนึ่งให้เขา แล้วมองบนใส่เขาอย่างโมโห “ไปทำอะไรมา ทำไมนานขนาดนี้?”
“ไม่มีอะไร พอดีเจอคนคุ้นเคย ไปเถอะ ไปดูหนังกัน” จากนั้นก็อุ้มหลงหมิงเจ๋อและหลงจิ่นเซวียนเข้าโรงหนังไป
เช้าวันต่อมา ที่โถงบ้านตระกูลลี่ ลี่หยินหูนั่งอยู่ตรงที่นั่งหลัก และตามด้วยลี่อานโก๋ หยางผิง และยังมีลี่โม่อวี่กับฉินอีหลิน
ลี่หยินหูเอ่ยปากกล่าว “ถึงแม้ฉันจะแก่จนไม่ควรไปก้าวก่ายเรื่องของหนุ่มสาวอย่างพวกเธออีก แต่ฉันก็อยากจะพูดประโยคหนึ่ง โลกเราตอนนี้ไม่แน่นอน พวกเธอต้องปกป้องตัวเองดีๆ ตระกูลลี่จะรุ่งเรืองหรือเปล่ามันไม่สำคัญ พวกเธอปลอดภัยก็พอ”
ลี่อานโก๋ ลี่โม่อวี่พยักหน้ารับ แต่ว่าลี่โม่อวี่สัญญากับฉินอีหลินไว้แล้ว ว่าจะต้องทำให้ตระกูลลี่กลับมารุ่งเรืองเหมือนก่อน
“อีหลิน การไปตระกูลหลงครั้งนี้ เธอต้องระวังกว่าเดิมมากๆ มีเรื่องอะไรรูปบอกโม่อวี่ ถึงจะต้องต่อสู้ ยังไงฉันก็จะปกป้องพวกเธอ” ลี่หยินหูเผยใบหน้าที่เต็มไปด้วยพลังเป็นครั้งแรก
แม้จะว่าพ่ายแพ้ แต่พลังอำนาจก็ยังคงอยู่ ถึงแม้ว่าท่านลี่จะตัดขาดกับเรื่องแบบนี้มาครึ่งชีวิตแล้ว แต่ว่าเครือข่ายในมือของเขา ล้วนไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะรับได้
ครึ่งหนึ่งของตระกูลลี่ในเมืองหลวง เฉลียวฉลาดราวปีศาจครึ่งเทพ
สิ่งที่กล่าวมามิใช่แค่คำพูดลมๆ แล้งๆ
ฉินอีหลินพยักหน้าด้วยความซาบซึ้งอย่างมาก
ฉินอีหลินจะต้องไปแล้ว ถึงจะไปบ้านตระกูลหลง แต่ลี่โม่อวี่รู้ว่าการกลับไปครั้งนี้ ไม่รู้ว่านานแค่ไหนถึงจะได้เจอฉินอีหลินอีก เด็กทั้งสองคนก็รู้ว่าแม่พวกเขาจะต้องจากบ้านไปไกล ร้องไห้โวยวายไม่ให้ฉินอีหลินจากไป จนโดนหยางผิงดุไปครั้งหนึ่ง แล้วปล่อยลี่โม่อวี่และฉินอีหลินอยู่ที่หน้าบ้านตระกูลลี่กันสองคน
“โม่อวี่ ฉันจะกลับมาเร็วๆ นี้ คุณต้องดูแลตัวเองดีๆ นะ” ฉินอีหลินมองลี่โม่อวี่ด้วยความลึกซึ้ง มองชายที่ตนเองฝากฝังทั้งชีวิตไว้
“อีหลิน วางใจเถอะ หลังเธอไป ฉันจะพัฒนาไปให้ดี ไม่ช้าก็เร็วฉันจะพาเธอออกมาจากบ้านตระกูลหลงอย่างยิ่งใหญ่” ลี่โม่อวี่พูดด้วยความแน่วแน่
ฉินอีหลินเอียงหน้าซบลงบนแผ่นอกของลี่โม่อวี่ ลี่โม่อวี่ก็โอบกอดเธอแน่น ทั้งสองมีความสุขกับช่วงเวลาแห่งความเงียบสงบ
ไม่นานนัก ก็เห็นรถสีดำคันหนึ่งขับเข้ามาแต่ไกล และหยุดลง หลงเซี่ยวเทียนนั่งอยู่เบาะด้านหลัง เงียบนิ่งไม่พูดอะไร เขากำลังครุ่นคิด เรื่องพายุนองเลือดที่ต้องเจอในตระกูลหลงเร็วๆ นี้
ฉินอีหลินจำใจอำลาลี่โม่อวี่และเดินขึ้นรถไป
บนรันเวย์ของตระกูลซือ เครื่องบินโดยสารขนาดเล็กกำลังจอดนิ่งอยู่ที่นั่น รถของฉินอีหลินและหลงเซี่ยวเทียนหยุดลง หลงเซี่ยวเทียนลงมาจากบนรถ ก็เห็นประตูของเครื่องบินกำลังเปิดอยู่ จากนั้นหลงเซี่ยวเทียนก็พาฉินอีหลินขึ้นเครื่องบินไป
หลงเสี่ยวเซินรอพวกเขาทั้งสองคนอยู่บนเครื่องบินแล้ว เมื่อขึ้นมา ฉินอีหลินก็เรียกด้วยเสียงหวาน “คุณลุง!”
หลงเสี่ยวเซินตอบรับอย่างดีใจ จากนั้นก็ให้พวกเขาทั้งสองรัดเข็มขัดนิรภัยดีๆ
เครื่องบินบินขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่เหลือร่องรอยใดไว้ในอากาศ
“ครั้งนี้พวกเราจะไปสำนักงานใหญ่ของตระกูลหลง สำนักงานใหญ่ของตระกูลหลงอยู่ที่ประเทศ M มาตลอด” หลงเสี่ยวเซินพูดกับฉินอีหลิน
ฉินอีหลินพยักหน้า แล้วหลงเสี่ยวเซินก็พูดต่อทันที “ก่อนจะถึงตระกูลหลง ฉันอยากจะบอกพวกเธอว่า ภารกิจครั้งนี้ของพวกเธอต้องลำบากมาก อีกทั้งเทียนตี้ นายเองก็ไม่ได้กลับตระกูลหลงมา 20 ปีแล้ว สถานการณ์คร่าวๆ ของตระกูลตอนนี้นายคงไม่ค่อยเข้าใจ”
หลงเซี่ยวเทียนพยักหน้าเงียบๆ จากตระกูลหลงไป 20 ปี ลืมลักษณะเดินของตระกูลหลงไปตั้งแต่นานแล้ว
ตอนนี้หลงเสี่ยวเซินมาพูดให้เขาฟัง ไม่ว่าจะเขาจะไม่เต็มขนาดไหน ก็ล้วนแต่ปฏิเสธไม่ได้
รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง
“สำนักงานใหญ่ของตระกูลหลงตอนนี้ แบ่งแยกกันเป็นสายเลือดโดยตรงและสายเลือดทั่วไป ฝั่งสายเลือดโดยตรงคือฉัน ลุงสองของเธอ และยังมีพ่อของเธอด้วย ส่วนฝั่งสายเลือดทั่วไปก็คือ พวกคนที่จู่โจมแม่เธอตอนนั้น ไปตระกูลหลงครั้งนี้ สิ่งที่เธอต้องเผชิญหน้าด้วยก็คือพวกเขา”
ฉินอีหลินฟังจบ ก็เริ่มเข้าใจเกี่ยวกับตระกูลหลงคร่าวๆ ในใจเธอก็เริ่มคิดวางแผนในการเดินทางไปตระกูลหลงครั้งนี้ด้วย หลงเซี่ยวเทียนที่อยู่ข้างๆ เมื่อได้ฟัง ก็ยังคงเงียบนิ่งไม่ส่งเสียง แววตาที่ลึกซึ้งมองพ้นกระจกเครื่องบินออกไป มองไปยังที่ไกลๆ ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
เครื่องบินบินไม่เร็วมากนัก หลงเสี่ยวเซินที่นั่งอยู่บนเครื่องพูดคุยเล่นไปเรื่อยกับฉินอีหลิน
“อีหลิน ตระกูลหลงตอนนี้ ทั้งฉัน พ่อของเธอแล้วก็ลุงสองของเธอนับว่าเป็นคนรุ่นเก่าของตระกูลไปแล้ว หลังจากนี้ก็เป็นรุ่นของพวกเธอ จริงๆ ลุงเองก็มีลูกสาวอยู่คนหนึ่ง โตกว่าเธอสองปี เธอชื่อว่าหลงหลิง ไปแล้วพวกเธอก็ทำความรู้จักกันได้นะ แล้วก็ ลุงสองของเธอมีลูกชายคนหนึ่งชื่อว่าหลงจื้อเฟิง ส่วนคนอื่นพอเธอไปถึงแล้วค่อยทำความรู้จักก็ได้”
ฉินอีหลินพยักหน้ารับ
“ถ้าถึงตระกูลหลงแล้วเธอจะกลัวไหม?” จู่ๆ หลงเสี่ยวเซินก็ถามขึ้น
ฉินอีหลินชะงักไปเล็กน้อย “คุณลุงคะ ฉันเองก็ผู้หญิงยิงเรือคนหนึ่ง ดูแลจัดการเรื่องหลังบ้านก็พอแล้วค่ะ เรื่องแก่งแย่งชิงดีอำนาจพวกนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน อีกทั้งถึงแม้พวกเขาจะตามตัวฉันเจอ ฉันก็ไม่มีอะไรให้กังวลแล้วค่ะ ทหารมาใช้ขุนพลต้านรับ น้ำมาก็ใช้ดินต้านไม่ว่าจะมาวิธีไหนก็สามารถรับมือได้”
หลงเสี่ยวเซินมองฉันอีหลินด้วยความชื่นชมอย่างยิ่ง พูดอย่างทอดถอนใจ “ถ้าเกิดหลงหลิงได้สักครึ่งของเธอก็คงดี ถ้าเป็นอย่างนี้ฉันคงวางใจได้”
จากนั้น บนเครื่องบนก็เข้าสู่ความเงียบงันไปพักใหญ่
หลังจากที่ฉินอีหลินจากไป ลี่โม่อวี่ก็เริ่มลงมือจัดการเรื่องในมือของเขา เด็กทั้งสองคนก็ให้ลี่อานโก๋ช่วยดูแล เด็กๆ ร้องอยากเจอแม่ทุกวันจนลี่โม่อวี่รู้สึกลำบากใจไม่น้อย
แต่เขาคิดว่าถ้านานวันเข้า เด็กๆ ก็คงจะชินแล้ว เขาขับรถไปและโทรหาลูกน้องไปด้วย “สองวันมานี้มีคนชื่อไป๋หลางไปหาพวกคุณที่นั่นไหม”
ตอนแรกลี่โม่อวี่ให้ไป๋หลางไปที่ผับแห่งหนึ่งในความดูแลของเขา เจ้าของผับตอบกลับ “พี่เจ๋ มีอยู่คนหนึ่งครับ เขาบอกว่าคุณบอกให้เขามา ผมก็เลยรับเขาไว้”
“อย่างนั้นให้เขาไปรอฉันที่ออฟฟิศ”
ลี่โม่อวี่ตัดสาย เหยียบคันเร่งรถสปอร์ตเร็วราวกับบินไปตามถนน เขาสนใจไป๋หลางคนนี้มาก บางทีเขาอาจจะช่วยอีหลินได้
