บทที่ 303 ฉินอีหลินต้องตายอย่างสิ้นซาก
“อีหลิน ได้รู้จักเธอดีจริงๆ”
หลงหลิงเอ่ยประโยคนี้ขึ้นมาทันใด จากนั้นใช้สายตานับถือมองไปยังฉินอีหลิน
“เอาล่ะ ฉันขอถามเรื่องสำคัญหน่อย” ฉินอีหลินท่าทางจริงจังมองหลงหลิงแล้วถาม “คุณลุงกับพ่อพวกเขาวางแผนจะเลื่อนพิธีส่งมอบตำแหน่งหรือเปล่า”
“ไม่เลื่อน อาสามประกาศวันพิธีไปแล้วแล้ว”
เมื่อฉินอีหลินได้ฟังดังนั้นก็ผ่อนลมหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง ความจริงเธอไม่อยากให้เรื่องของเธอไปกระทบกับการรับตำแหน่งของหลงเซี่ยวเทียน
มองส่งหลงหลิงกลับไปแล้ว ฉินอีหลินคิดแล้วรู้สึกไม่ถูก
แม้ครั้งนี้แผนขัดขวางของคนเชื้อสายรองจะไม่สำเร็จ แต่จากนิสัยของพวกเขา คงจะไม่ยอมจบไปง่ายๆแบบนี้แน่
ดวงตาของเธอมองตรงไปด้านหน้า คิดเงียบๆ ความจริงสิ่งที่ฉินอีหลินคิดไว้ไม่ผิดเลย ตอนนี้หลงเจี้ยนเรียกหลงเจ๋อมาและกำลังตำหนิเขา
หลงเจี้ยนนั่งอยู่บนโซฟาด้วยใบหน้าทะมึนทึง และหลงเจี้ยนก็ยืนกล้าๆกลัวๆอยู่ตรงหน้าหลงเจี้ยนในตอนนี้ ไม่กล้าเงยหน้า
“ครั้งนี้นายลงมือไม่สำเร็จ พูดมาสิ ฉันสมควรลงโทษนายยังไง” น้ำเสียงของหลงเจี้ยนเผยความสงสัยออกมาอย่างไม่ต้องคาดเดา
หลงเจ๋อเมื่อได้ยินแข่งขาพลันอ่อนแรง คุกเข่าลงบนพื้นอย่างห้ามไม่ได้ ตอนนี้เขาไม่ได้ไปนึกถึงว่าเข่ามีคุณค่าแล้ว เขาเพียงแค่อยากรักษาชีวิตตัวเอง
“คุณลุงเจี้ยน ให้โอกาสผมอีกสักครั้งเถอะครับ ความผิดครั้งที่แล้ว ครั้งนี้ผมจะต้องทำให้สำเร็จได้แน่นอน ได้โปรดเถอะครับ” หลงเจ๋อคลานอยู่บนพื้น ใช้สายตาอ้อนวอนมองไปยังหลงเจี้ยน
หลงเจี้ยนปรายตามองเขาเล็กน้อย ไม่พูดอะไร
หลงเจี้ยนไม่อยากฆ่าเขา เขาคิดว่าเขายังมีประโยชน์ จึงเอ่ยปากอีกครั้ง “ฉันให้โอกาสนายครั้งสุดท้าย ถ้าครั้งนี้ไม่สำเร็จ นายก็ไม่ต้องกลับมาแล้ว”
หลงเจ๋อได้ยินแล้วก็รู้สึกซาบซึ้ง รีบโคกหัวอย่างนอบน้อมเพื่อแสดงความขอบคุณ มองหลงเจ๋อด้วยสายตาดุร้ายชั่วครู่ หลงเจี้ยนจึงโบกมือให้เขาออกไป
……
ฉินอีหลินยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจเงียบไปชั่วครู่ เธอก็เรียกพยาบาลเฝ้าไข้เข้ามา “เปลี่ยนห้องพักผู้ป่วยให้ฉันหน่อยนะคะ”
พยาบาลได้ยินก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ทำไมคะ ฉันดูแลไม่ดีตรงไหนหรือเปล่าคะ”
สำหรับคำขอที่กะทันหันของฉินอีหลิน พยาบาลหวาดระแวงเล็กน้อย ถ้าหากเหตุผลเป็นเพราะเธอจริงๆ งั้นเธอก็คงต้องเก็บข้าวเก็บของออกจากงานไปเป็นแน่
“ไม่ใช่เพราะเหตุนั้นหรอกค่ะ ยังไง คุณทำตามก็พอแล้วค่ะ ห้องนี้ก็ให้มันปกติเหมือนเดิม” ฉินอีหลินไม่อยากอธิบายมาก พยาบาลคิดว่านี่เป็นลูกสาวของผู้นำคนต่อไป จึงพยักหน้า รับคำของฉินอีหลิน
ในขณะที่ใครก็ไม่รู้เรื่อง ฉินอีหลินถูกย้ายออกไปยังห้องที่ไกลจากห้องนั้น ขณะเดียวกันก็สั่งให้โรงพยาบาล ทำห้องที่เธอเคยอยู่นั้นให้เป็นเหมือนปกติ
สำหรับคำขอของฉินอีหลิน แม้โรงพยาบาลจะแปลกใจอยู่บ้าง แต่ไม่กล้ามีใครกล้าหือกับตระกูลหลง จึงได้แต่ทำตามเงียบๆ
ฉินอีหลินไม่ได้รบกวนคนของหลงเซี่ยวเทียน เธอไม่อยากเพิ่มความกดดันให้หลงเซี่ยวเทียน
หลังจากที่ฉินอีหลินจัดการเรื่องทั้งหมดแล้ว เมื่อมาอยู่ห้องใหม่แล้ว เธอจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาลี่โม่อวี่ ลี่โม่อวี่ยังไม่นอน เขากำลังเตรียมจะโทรหาฉินอีหลินอยู่แล้ว ไม่คิดว่าฉินอีหลินจะชิงโทรมาก่อน
“ผมกำลังจะโทรหาคุณ” เมื่อได้รับโทรศัพท์เขาจึงบอกยิ้มๆ
“ดูเหมือนว่าคุณจะเข้าใจฉันจังเลยนะ” ฉินอีหลินยิ้มอย่างมีความสุข
ได้ยินน้ำเสียงของฉินอีหลินว่าดีขึ้นมากจากเมื่อวานแล้ว เขาก็วางใจขึ้นมา “คุณดีขึ้นบ้างหรือยัง ต้องดูแลตัวเองด้วย”
“อืม ฉันไม่เป็นไรแล้ว” ฉินอีหลินยิ่งคิดถึงลี่โม่อวี่ ก็ยิ่งไม่อยากให้เขากังวลกับเธอ เธอกลัวว่าลี่โม่อวี่จะรับรู้ถึงสถานการณ์ของเธอในตอนนี้ แล้วทำอะไรที่เกินกำลังตนเอง
“ตอนนี้สถานการณ์ทางนั้นของคุณพ่อเป็นยังไงบ้าง” ลี่โม่อวี่นึกถึงพิธีส่งมอบตำแหน่งขึ้นมา จึงขมวดคิ้วถาม
แต่เมื่อลี่โม่อวี่พึ่งเอ่ยประโยคนั้นจบ เขาก็ได้ยินเสียงระเบิดชัดเจนมาจากปลายสายอีกฝั่ง
ข้างหูได้ยินเสียงตระหนกของฉินอีหลินส่งมา “โม่อวี่ ฉันไม่เป็นไร ฉันวางก่อนนะ ค่อยติดต่อไปใหม่”
วางสายไป เธอก็เห็นพยาบาลที่ดูแลเธอก่อนหน้านี้วิ่งเข้ามา ใบหน้าของพยาบาลสาวตื่นกลัว “เครื่องมือในห้องที่คุณอยู่ก่อนหน้านี้ระเบิดขึ้นมา ยังดีที่คุณย้ายออกมาก่อน”
พยาบาลพูดไปด้วย ถอนหายใจไปด้วย พยาบาลเองก็แปลกใจกับลางสังหรณ์ต่อเหตุการณ์ของฉินอีหลิน แต่เธอก็วางใจที่ฉินอีหลินไม่ได้เป็นอะไรไประหว่างการดูแลของเธอ
ได้ยินพยาบาลบอกแบบนั้น ใบหน้าของฉินอีหลินจึงมีรอยยิ้มปรากฏให้เห็น
หลงเจี้ยนคนพวกนั้นก็ยังคงโง่อยู่แบบนั้น เปรียบกับการลอบสังหารของแก๊ง K ยังห่างไกลนัก
จากการระเบิดครั้งนี้ ฉินอีหลินยิ่งดูแคลนคนเหล่านั้นเพิ่มมากขึ้น ในสายตาของเธอ คนพวกนั้นก็เหมือนสุนัขที่โดนแย่งอาหาร กัดโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น สุดท้ายก็ต้องหิวจนตาย
การระเบิดครั้งนี้เป็นฝีมือของหลงเจ๋อ ไม่รู้เขาใช้วิธีไหน ให้ห้องเดิมของฉินอีหลินเกิดระเบิดขึ้น
เขาใช้หัวใจของเขา คาดไม่ถึงว่าฉินอีหลินจะคิดนำไปก่อนหนึ่งก้าว หลงเจ๋อคิดยังไงก็คิดไม่ออก แผนการครั้งนี้เขาก็ไม่ได้พลาดอะไรออกมาทำให้ฉินอีหลินได้รับรู้ล่วงหน้า
ตอนนี้หลงเจ๋อยืนอยู่กับหลงเจี้ยน รายงานผลต่อหลงเจี้ยนอย่างลำพองใจ
“คุณอาเจี้ยน คุณวางใจได้ แผนการครั้งนี้เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ ฉินอีหลินต้องตายอย่างสิ้นซากแน่ ตำแหน่งผู้นำตระกูลหลงจะต้องเป็นท่านแน่นอนครับ”
ลี่โม่อวี่หลังจากที่ฉินอีหลินวางสายไปแล้วเขาได้แต่นั่งสะกดอารมณ์อยู่ตรงนั้น เขาไม่กล้าคาดเดาได้เลยว่าฝั่งฉินอีหลินนั้นเกิดอะไรขึ้น เขารู้สึกว่ารอบกายของฉินอีหลินเต็มไปด้วยอันตรายที่พร้อมจะเกิดได้ทุกเมื่อ แต่เขากลับทำอะไรไม่ได้ ความรู้สึกไร้ความสามารถแบบนี้เกิดขึ้นมาในหัวใจ แม้กระทั่งต้องเผชิญหน้ากับตระกูลหลงเขาก็ไม่เคยคิดจะก้มหัว แต่ตอนนี้ฉินอีหลินอยู่ในอันตรายทำให้เขารู้สึกทรมานเป็นที่สุด
ตอนนี้ลี่โม่อวี่ต้องพยายามทุกทางเพื่อค้นพบอำนาจของตนเอง พัฒนาจนกระทั่งต่อสู้กับตระกูลหลงได้ ไม่ต้องมองแววตาจากใครอีก แต่ตอนนี้ความรู้สึกที่สูงที่สุด ทั้งหมดนี้กลายเป็นพลังที่ไร้ซึ่งรูปร่าง ผลักดันให้เขาพัฒนาเพิ่มอำนาจของตัวเอง
……
ตระกูลหลง
ไม่นานหลงเซี่ยวเทียนและหลงเสี่ยวเซินก็ทราบข่าวการระเบิดของห้องพักผู้ป่วยของฉินอีหลิน สามพี่น้องรีบวางงานในมือลงแล้วตรงไปที่จุดเกิดเหตุ
เมื่อหลงเซี่ยวเทียนมาถึงที่เกิดเหตุ ก็ได้รับแจ้งว่าในห้องพักผู้ป่วยนั้นไม่มีคน ในขณะที่ทุกคนกำลังร้อนใจ ก็มองเห็นพยาบาลที่ดูแลฉินอีหลินค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ กวักมือเรียกพวกเขา จากนั้นพาพวกเขาไปห้องพักผู้ป่วยที่ฉินอีหลินพักอยู่
มองเห็นฉินอีหลินนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยอย่างปลอดภัย เหล่าหลงเซี่ยวเทียนก็พากันถอนหายใจ ฉินอีหลินเห็นพ่อมาถึงแล้ว รีบอธิบายเรื่องก่อนหน้านี้ให้พวกเขาฟัง
“หลงเจี้ยนคนนี้ช่างกล้ามากจริงๆ”
หลงเซี่ยวเทียนโกรธถึงขีดสุด เขาทุบลงไปที่ผนัง ดวงตาวาวกล้าด้วยความโกรธ
หากไม่ย้ายออกจากห้องพักผู้ป่วยเดิม ไม่กล้าคิดถึงผลที่จะตามมาเลย
