บทที่ 316 ไม่คู่ควรกับนามสกุลหลงจริงๆ
ฉินอีหลินเดินไปข้างหลังหลงหลิงอย่างเงียบๆ มือทั้งสองข้างตบไปที่แผ่นหลังของหลงหลิง ทันใดนั้นหลงหลิงก็กระโดดขึ้นอย่างรวดเร็วใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ
“ฉินอีหลิน คุณจะทำให้ฉันตกใจตายหรือไง！”หลงหลิงตะโกนใส่ฉินอีหลิน โกรธจนใบหน้าปูด
“ยัยบ้าผู้ชาย คิดถึงอ้ายหลุนอีกแล้วใช่ไหม”ฉินอีหลินจี้จุดของหลงหลิงโดยตรง ใบหน้าเต็มไปด้วยความหยอกล้อ
“บ้าจริงๆเลย รู้แล้วคุณยังจะพูดอีก”
ทันใดนั้นหลงหลิงก็เปลี่ยนจากเสือที่ถูกปลุกให้ตื่นเป็นลูกแมวว่านอนสอนง่าย
“ดูถูก ดูถูกอย่างร้ายแรง！”
เมื่อเห็นท่าทางของหลงหลิง แล้ว ทำให้ฉินอีหลินก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความรู้สึกเช่นนี้
แม้ว่าอ้ายหลุนจะหล่อมาก มีเสน่ห์มาก แต่ก็ไม่มีเสน่ห์ในแบบของลี่โม่อวี่
“ช่างเถอะ ไม่พูดกับคุณแล้ว พูดไปคุณก็ไม่เข้าใจอยู่ดี！”หลงหลิงโบกมืออย่างรำคาญและไม่อธิบายอีก
“ฉันหิวแล้ว ไปทานอาหารกันเถอะ”ฉินอีหลินไม่ได้กินอะไรเลยในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เธอรู้สึกว่าเธอหิวมากจนผอมแล้ว
“อืมอืม ฉันขอให้ห้องครัวทำโจ๊กผักให้คุณเป็นพิเศษ”เมื่อพูดถึงทานอาหารหลงหลิงก็สนใจขึ้นมาทันที ทั้งสองคนไปทางห้องอาหารตระกูลหลงด้วยกัน
……
แม้ว่าข่าวเกี่ยวกับอ้ายหลุนและฉินอีหลินจะถูกปิดกั้นแล้ว แต่รูปภาพและวิดีโอที่แพร่กระจายบนอินเทอร์เน็ต ก็ยังทำให้พวกเขาสองคนดังไปทั่วในแวดวงบันเทิงของประเทศ M อย่างรวดเร็ว
แม้จะถูกสัมภาษณ์โดยผู้สื่อข่าวอีกครั้ง อ้ายหลุนก็พูดตรงๆว่าฉินอีหลินเป็นเพื่อนของตัวเอง ครั้งนั้นก็แค่เรื่องล้อเล่นเท่านั้น
แต่สำหรับนักข่าวปาปารัสซี่ที่มีไหวพริบและความฉลาดแล้ว ความเคลื่อนไหวเล็กน้อยจะถูกทำให้กลายเป็นข่าวใหญข่าวดังขึ้นมาได้ ดังนั้นข่าวที่ฉินอีหลินเป็นแฟนสาวของอ้ายหลุนนั้นจึงเริ่มแพร่กระจายโฆษณาไปทั่ว ตัวเอกทั้งสองคนได้รับการผลักดันให้อยู่ในอันดับต้น ๆ ของความคิดเห็นสาธารณะในช่วงเวลาหนึ่ง
ตระกูลที่อ้ายหลุนอยู่นั้นเป็นตระกูลเก่าแก่ที่มีอำนาจไม่น้อยไปกว่าตระกูลหลงเลย คุณปู่ของอ้ายหลุนซึ่งก็คือผู้มีอำนาจของตระกูลในปัจจุบัน
คุณปู่ของอ้ายหลุนเลี้ยงดูอ้ายหลุนดั่งสิ่งล้ำค่าอันเป็นที่รัก มิเช่นนั้นสำหรับเรื่องที่เป็นดารานั้น ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่อนุญาตให้อ้ายหลุนไปเป็นเด็ดขาด
อย่างไรก็ตามท้ายที่สุดแล้วอ้ายหลุนจะต้องเป็นผู้สืบทอดตระกูล จะให้เขาออกไปแสดงหน้าตาของเขาต่อโลกภายนอกได้อย่างไร
แต่ Geoffrey ที่รักหลานชายมากขนาดนี้นั้น กลับปล่อยให้อ้ายหลุนทำตามใจขนาดนี้ ในแง่หนึ่งเขาหวังให้อ้ายหลุนมีความสุข ในทางกลับกันนี่ก็เป็นการฝึกฝนแบบหนึ่งสำหรับเขาไม่ใช่หรือ
“Geoffrey”
อ้ายหลุนนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร มีเพียงพวกเขาสองคนอยู่ในบ้าน บรรยากาศค่อนข้างแปลก
โต๊ะอาหารขนาดเท่าฝ่ามือ วางอาหารเช้าแบบอเมริกันง่ายๆไว้สองชุด
“อ้ายหลุน ผมได้อ่านข่าวช่วงนี้ มีข่าวเกี่ยวกับคุณบนอินเทอร์เน็ตไม่น้อยเลย”
“Geoffrey ผมมีชื่อเสียงมากขนาดนี้ เป็นข่าวเล็กๆน้อยๆเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้”อ้ายหลุนอยากหลอกให้ผ่านๆไป
“ใช่เหรอ？”Geoffrey ดูออกว่าอ้ายหลุนต้องการปิดบัง ยิ้มอ่อนๆแล้วจึงทานอาหารต่ออย่างสง่างาม
“มีอะไรแตกต่างหล่ะ ผมทานอิ่มแล้ว ไปถ่ายละครก่อน”อ้ายหลุนไม่อยากพูดหัวข้อนี้ต่อ จึงรีบหนีออกจากโต๊ะดั่งลม
“พ่อบ้าน ไปสืบรายละเอียดของฉินอีหลินคนนี้ เชิญให้เธอมาเป็นแขก ใช่แล้ว เชิญหญิงสาวที่อยู่ข้างๆเธอด้วย”
พ่อบ้านผิวดำคนหนึ่งอยู่ด้านหลัง Geoffrey พยักหน้าอย่างเคารพ ถอยหลังไปไม่กี่ก้าวแล้วหันหลังเดินจากไป
ด้วยวิธีการของ Geoffrey แล้วเขาได้รับข้อมูลเกี่ยวกัฉินอีหลินอย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นว่าฉินอีหลินเคยแต่งานมาก่อนแล้วนั้น เขาก็ไม่ได้แสดงอะไรออกมา และยังคงสั่งให้พ่อบ้านเชิญฉินอีหลินมาที่บ้านของตน และเชิญหลงหลิงมาด้วย
เมื่อ Geoffrey เห็นว่าฉินอีหลินเป็นลูกสาวของหัวหน้าครอบครัวของตระกูลหลงในปัจจุบัน และเขาก็ได้โทรหาหลงเซี่ยวเทียนก่อนล่วงหน้า
ใครจะรู้ว่าคนสองคนที่มีอำนาจสามารถทำให้สั่นสะเทือนไปทั่วโลกนั้น กำลังคุยอะไรกันเพื่อลูกหลานของตัวเอง แต่ไม่มีใครรู้ว่าเนื้อหาของการโทรคุยกันคืออะไร
……
ไม่นาน ฉินอีหลินก็ได้รับจดหมายเชิญจาก Geoffrey และหลงหลิงก็ได้รับจดหมายเชิญเช่นกัน แต่ฉินอีหลินดูเหมือนจะจนปัญญาอย่างช่วยไม่ได้ แต่บนใบหน้าของหลงหลิงกลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“อีหลิน คุณรู้ไหม？ไม่เพียงแค่อ้ายหลุนจะเป็นดาราดังของฮอลลีวูด คุณปู่ของเขา Geoffreyก็มีอำนาจในประเทศ Mมากเหมือนกัน
คุณดูท่าทางที่ยอดเยี่ยมของอ้ายหลุนแล้ว ก็คงจะรู้ถึงความสามารถของพวกเขา”ดวงตาของหลงหลิงเป็นประกายรู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้รับจดหมายเชิญจากตระกูลอ้ายในครั้งนี้ เธอถูกรับเชิญเพียงเพราะการให้เกียรติฉินอีหลินเท่านั้น ถึงได้ให้ติดตามไป
“หลิงเอ๋อ ไม่ไปได้ไหม！”
ฉินอีหลินใบหน้าเต็มไปด้วยความเครียด เธอไม่ชอบการติดต่อระหว่างตระกูลแบบนี้ที่สุด โดยเฉพาะยังเกี่ยวข้องกับอ้ายหลุนอีก
“เหมือนจะไม่ได้ คนที่เชิญเราคือ Geoffrey เลยนะ”
หลงหลิงกระพริบตา ไม่รู้ว่าทำไมเพื่อนของตัวเองถึงไม่อยากไป
ในเวลานี้ หลงเซี่ยวเทียนก็ได้ผลักประตูเข้ามา เขาเห็นจดหมายเชิญในมือของฉินอีหลินและหลงหลิง ไม่ได้แสดงสีหน้าที่ประหลาดใจใดๆ ฉินอีหลินรู้ว่าหลงเซี่ยวเทียนต้องรู้เรื่องนี้มาก่อนหน้านี้แล้วแน่นอน
ไม่รอให้ฉินอีหลินเปิดปากพูด หลงเซี่ยวเทียนจึงพูดว่า：“อีหลิน การเชิญจาก Geoffrey ในครั้งนี้นั้น แม้แต่พ่อก็ไม่สามารถปฏิเสธได้เหมือนกัน”
ถ้านับจากความอาวุโสแล้ว Geoffrey เป็นคนรุ่นเดียวกับหัวหน้าครอบครัวสองรุ่นที่แล้วของตระกูลหลง หลงเซี่ยวเทียนเป็นเพียงคนรุ่นหลังเท่านั้น
“หนูรู้แล้วค่ะ”ฉินอีหลินเห็นว่าไม่อยากไปก็คงไม่มีประโยชน์ จึงตอบตกลงไป สำหรับที่ลี่โม่อวี่แล้ว เธอค่อยอธิบายแล้วกัน
แต่ฉินอีหลินไม่รู้คือจดหมายเชิญที่เธอถือไว้ในมือนั้นล้ำค่าเพียงใดสำหรับคนอื่น
นับตั้งแต่หลงเซี่ยวเทียนเข้ารับตำแหน่งหัวหน้าครอบครัว คนของฝ่ายลูกเมียน้อยต่างเงียบหายไป ไม่มีการเคลื่อนไหวที่ใหญ่โตอะไร แต่สายลับที่พวกเขาจัดวางไว้ในคนของฝ่ายลูกเมียหลวง ก็ยังส่งข้อมูลทุกรูปแบบเกี่ยวกับบุคคลสำคัญของฝ่ายลูกเมียหลวงไปในมือของฝ่ายลูกเมียน้อยอย่างปลอดภัย
“อะไรนะ！คุณบอกว่า Geoffrey เชิญฉินอีหลินและหลงหลิง？”
หลงว่านชิงตะโกนใส่คนรับใช้ในห้องของเธอ ในสายตาของหลงว่านชิงแล้ว พวกเขาเป็นสุภาพบุรุษที่มีเกียรติจริงๆของตระกูลชนชั้นสูง ฉินอีหลินจะได้รับการเชิญของตระกูลอ้ายได้อย่างไรกัน คนที่ควรได้รับการเชิญควรจะเป็นเธอ
แต่เมื่อนึกถึงข่าวเกี่ยวกับอ้ายหลุนและฉินอีหลินที่เห็นบนอินเทอร์เน็ตก่อนหน้านี้ หลงว่านชิงก็เข้าใจคร่าวๆแล้ว
แต่เธอคิดว่าฉินอีหลินเป็นฝ่ายที่ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นเพื่อที่จะตามจีบอ้ายหลุน ในเวลานั้นเธอคิดว่าจะไม่มีหวัง แต่ไม่คาดคิดว่าฉินอีหลินจะได้รับจดหมายเชิญของ Geoffrey นี่ไม่สามารถทำให้เธอทนได้
ไม่สนใจการหักห้ามของคนรับใช้ หลงว่านชิงเดินไปตามถนนสายยาวของตระกูลหลงไปยังห้องนอนของฉินอีหลิน
เมื่อไปถึงครึ่งทางเธอก็พบฉินอีหลินที่มาพร้อมกับหลงหลิง หลงว่านชิงไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ชี้ไปที่ฉินอีหลินและเริ่มตะโกนด่าว่า：“ฉินอีหลิน คุณมันยัยแพศยา！ยังกล้าที่จะไปอ่อยอ้ายหลุน ฝันอยากเป็นผู้หญิงของเขา ฉันขอเตือนให้คุณตายใจซะ เหยียบเรือสองแคม แล้วยังเป็นผู้หญิงแพศยาที่ท้องไม่มีพ่ออีก！”
หลงว่านชิงเบิกตากว้างจ้องฉินอีหลินด้วยสายตาอาฆาตแค้น ใบหน้าบิดเบือนไปเพราะความอิจฉาริษยา
เพี๊ยะ——
เมื่อฉินอีหลินได้ยินเช่นนั้นแทนที่จะโกรธกลับหัวเราะ เธอยกมือขึ้นแล้วตบลงไปโดยที่ไม่มีการเตือนใดๆ！
“คำพูดแบบนี้ยังสามารถพูดออกมาได้ คุณไม่คู่ควรกับนามสกุลหลงจริงๆ”
