บทที่ 361 ถือว่าแกโชคดีไป
ท่าทางของเมิ่งจื่อทำให้ทั้งสามระเบิดพลังในการต่อสู้
พวกเขาต่างรู้ว่าเมิ่งจื่อไม่ไหวแล้ว ความโกรธที่อัดแน่นถูกระบายไปที่ศัตรู ในชั่วพริบตาด้วยพลังของพวกเขาทั้งสามคน พวกเขาต่อต้านศัตรูอื่นๆได้อย่างคาดไม่ถึง
ในที่สุดร่างของเมิ่งจื่อที่ถือมีดก็ล้มลงกับพื้น ก่อนที่เขาจะล้มลงเขายังคงกำมีดไว้แน่นเพื่อจบชีวิตศัตรู
เมิ่งจื่ออิงกำแพงล้มลง ศัตรูรู้ว่าเขาไม่ไหว จึงไม่สนใจที่จะโจมตีเขาเป็นครั้งสุดท้าย
คนที่เหลืออีกเก้าคนค่อยๆล้อมพวกลี่โม่อวี่ทั้งสามคน
เมิ่งจื่อปิดเปลือกตาเล็กน้อยเผยให้เห็นร่องรอยความเหนื่อยล้าก่อนที่จะตาย เขามองไปที่วงล้อมต่อสู้ที่ห่างไปไกลและไม่เกี่ยวข้องกับเขาอีก เขาอธิษฐานอย่างเงียบๆจากนั้นก็ก้มหัวลง
ทั้งสามคนในวงล้อมย่อมเห็นเมิ่งจื่อล้มอยู่มุมกำแพง ในใจพวกเขาต่างเสียใจ
มีเพียงแววตาของเสี่ยวเป้ยที่เปลี่ยนไป เมื่อก่อนเพราะเขามีเมิ่งจื่อเขาถึงมีความสุข
เพราะเมิ่งจื่อมองว่าเขาเป็นพี่น้อง ตอนนี้เมิ่งจื่อจากไปแล้ว สายตาของเขาก็เศร้าหมอง
มีดสะท้อนแสงสีขาวของศัตรูพุ่งมาหน้าเสี่ยวเป้ย แต่เสี่ยวเป้ยกลับไม่ขยับ ราวกับว่ายอมรับชะตาชีวิตของตัวเองตามเมิ่งจื่อไป
ในช่วงเวลาที่สำคัญลี่โม่อวี่ปลีกตัวเข้าไปเตะแขนที่ถือมีด
“เสี่ยวเป้ยตื่นสิมา นายจะให้เมิ่งจื่อตายเปล่าหรอ?” เสียงของลี่โม่อวี่ดังในหูเสี่ยวเป้ยราวกับเสียงฟ้าผ่า
“ห๊ะ!”
พอได้ยินดังนั้นเสี่ยวเป้ยก็ได้สติ แต่ดวงตาที่หม่นของเขาถูกแทนที่ด้วยความเกรี้ยวโกรธ
ตอนนี้เขาไม่ได้มองลี่โม่อวี่ เขาพุ่งเข้าหาศัตรูตรงหน้าเขาเหมือนรถถัง
เสี่ยวเป้ยโจมตีศัตรูอย่างไม่สนผลที่ตามมาและมีดของศัตรูที่ฟันเข้าหาตัวเขา ทำให้ศัตรูค่อยๆถอยร่น
ลี่โม่อวี่กับฉินอีหลินต่างระเบิดพลังระเบิดพลังที่เหลืออยู่ออกมา ในที่สุดพวกเขาก็เริ่มบังคับศัตรูที่เหลืออีก 9 คนถอยหลัง
ในตอนนั้นเองสถานการณ์ก็เปลี่ยนไป
ไอผีแดงที่ไม่มีร่วมต่อสู้ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังเสี่ยวเป้ยราวกับผี
ลี่โม่อวี่เห็น ขณะกำลังจะเตือน ใบมีดสั้นสีแดงเข้มของไอผีแดงก็แทงเข้าไปในร่างของเสี่ยวเป้ยจากด้านหลัง เสี่ยวเป้ยมองลงอย่างไม่กล้าเชื่อก็พบว่าที่หน้าอกตัวเองมีปลายมีดโผล่ขึ้นมา
เสี่ยวเป้ยชูกำปั้นขึ้นอยากจะโจมตีครั้งสุดท้าย แต่ไอผีแดงดึงมีดสั้นออกอย่างไร้ความรู้สึกทำให้เลือดพุ่งออกมาแล้วเสี่ยวเป้ยก็ล้มลงมาทันที
“เมิ่งจื่อ ฉันจะไปอยู่เป็นเพื่อนนายแล้ว” เสี่ยวเป้ยยิ้มอย่างโล่งใจ แต่ตาเบิกกว้าง
จริงๆแล้วลี่โม่อวี่รับรู้การมีอยู่ของไอผีแดงมาโดยตลอด เขารู้สึกได้ถึงเจตนาฆ่าที่ไม่ชัดเจนที่คอยจับตาสนามรบมาตลอด ถึงกระนั้นลี่โม่อวี่ก็ยังคงล้มเหลวในการช่วยชีวิตเสี่ยวเป้ย
ไอผีแดงหันกลับมาช้าๆแล้วจ้องลี่โม่อวี่อย่างเย็นชาราวกับกำลังจ้องเหยื่อ
“แกแข็งแกร่งมาก” ไอผีแดงพูดจีนอย่างไม่ค่อยคล่องนัก
“ฉันจะฆ่าแก” ลี่โม่อวี่ตอบเขาด้วยตาที่แดงก่ำและน้ำเสียงที่โกรธจัด
ไอผีแดงหัวเราะเยาะแล้วเริ่มโจมตีก่อน ไม่กี่อึดใจทั้งสองก็ปะทะกัน
ศัตรูที่เหลือมองไปที่ฉินอีหลินนิ่ง พวกเขารู้นิสัยผู้นำดี ถ้าหากศัตรูที่เขาหมายตาแล้วคนอื่นๆที่เหลือก็ไม่สามารถยื่นมือเข้ามาได้ หากยื่นมือเข้ามาเขาจะฆ่าคนนั้นทิ้ง
เพราะการระเบิดพลังของเสี่ยวเป้ยก่อนหน้านี้ทำให้เขาอาศัยการโจมตีอย่างไม่คิดชีวิตจัดการศัตรูได้สองคน ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีกหนึ่งคน
ดังนั้นตอนนี้ฉินอีหลินต้องเผชิญหน้ากับนักฆ่าที่เหลืออีก 6 คน แต่กำลังของร่างกายเธอก็ใกล้จะเกินขีดจำกัดแล้ว
อาจเป็นเพราะความศรัทธา ขณะที่ฉินอีหลินเผชิญกับการโจมตีของศัตรูทั้งหกนั้น เธอจึงไม่ได้ดูเหมือนกำลังตกที่นั่งลำบากเลย แต่กลับค่อยๆเริ่มโจมตี
อีกด้านหนึ่งลี่โม่อวี่กับไอผีแดงได้ปะทะกันมาหลายรอบ พูดได้ว่านอกจากไป๋หลางแล้ว ไอผีแดงเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดที่ลี่โม่อวี่เคยเจอในชีวิตนี้
ส่วนไอผีแดงก็ขมวดคิ้วให้กับฝีมือลี่โม่อวี่ เขาไม่คิดว่าฝีมือของชาวตะวันออกผู้นี้จะเฉียบคมได้ขนาดนี้
มีดสั้นสีแดงเข้มในมือของไอผีแดงเปรียบเสมือนแสงเย็นๆในความมืด ที่มักจะโจมตีทุกจุดสำคัญของลี่โม่อวี่อย่างรวดเร็ว
ในขณะเดียวกันลี่โม่อวี่ก็สามารถสกัดกั้นการโจมตีอย่างไม่รั่วไหล เขามักสามารถปัดการโจมตีของไอผีแดงได้อย่างรวดเร็ว
ด้วยเหตุนี้ไอผีแดงจึงปวดหัว
ครั้งนี้เขาประเมินเป้าหมายต่ำเกินไป เมื่อเห็นฉินอีหลินเริ่มโจมตีคนที่เหลืออีก 6 คนกลับ ไอผีแดงก็โจมตีพลางพิจารณาการต่อสู้ขั้นต่อไป
เขาไม่สามารถยื้อมันต่อไปได้อีก การต่อสู้ตรงนี่จะดึงดูดความสนใจของผู้คนที่สัญจรไปมา หากตำรวจมาก็ยากที่จะรับมือได้
เขาต่อสู้กับลี่โม่อวี่พลางแสดงท่าทีถอยด้วย
พอลี่โม่อวี่รู้สึกงงงวยกับการกระทำของไอผีแดง ไอผีแดงก็ซัดหมัดใส่ลี่โม่อวี่ หมัดนั้นทำให้เขาถอยหลังไปในวงต่อสู้ของฉินอีหลินอย่างกะทันหัน แถมยังอยู่ข้างหลังฉินอีหลินด้วย
การเคลื่อนไหวที่ราบรื่นทำให้ลี่โม่อวี่ไม่มีเวลาตอบโต้ ไอผีแดงไม่ได้ใช้มีดสั้นโจมตีฉินอีหลิน เขาใช้มือที่ไม่มีอาวุธมาทำท่าสับมีดแล้วฟันที่หลังคอฉินอีหลินอย่างแรง
ฉินอีหลินซึ่งกำลังจดจ่ออยู่กับการต่อสู้เพิ่งรู้สึกตัว แต่มันก็สายเกินไปแล้ว เธอรู้สึกเพียงว่าดวงตาเธอมืดลงแล้วเธอก็สลบไป
ลี่โม่อวี่อยากเข้ามาช่วย แต่ก็ถูกอีก 6 คนขวางทางทันทีไอผีแดงจับไหล่ซ้ายที่ถูกลี่โม่อวี่ตีแล้วมองเขาอย่างเย็นชา
ทันใดนั้นที่หน้าซอยก็มีเสียงเบรกรถอย่างเร่งรีบไอผีแดงที่คอยระวังก็รู้ว่ากำลังเสริมของลี่โม่อวี่มาแล้ว เขาเหลือบมองลี่โม่อวี่ที่ถูกล้อมอย่างไม่เต็มใจแล้วพูดน้ำเสียงทื่อๆว่า “ถือว่าแกโชคดีไป”
“คุ้มกันฉัน” ไอผีแดงยิ้มอย่างยั่วยุ จากนั้นแบกฉินอีหลินไปต่อหน้าสีหน้าโกรธจัดของลี่โม่อวี่แล้วหนีไปทางท้ายซอย
แม้ว่าลี่โม่อวี่จะออกแรงอย่างเต็มที่ แต่ทั้งหกคนก็มากั้นเขาด้วยท่าทีต้องตาย ตอนนั้นเขาทำได้เพียงเฝ้าดูไอผีแดงที่แบกฉินอีหลินไปไกลออกไปเรื่อยๆ
“อ้ากกก!”
ลี่โม่อวี่เหมือนระเบิดที่ถูกจุด คนทั้งหกที่เสียพลังจากการต่อสู้ตรงหน้าถูกหมัดแข็งของเขาซัดล้มลงทันทีสองคน
พอคนอื่นๆอีกสี่คนเห็นแววตาที่เหมือนสัตว์ร้ายของลี่โม่อวี่ แม้คนที่กล้าไม่กลัวอันตรายอย่างพวกเขาก็ยังดูกลัว
ขณะที่พวกเขาทั้งสี่กำลังจะหลบหนี การโจมตีจากลี่โม่อวี่ได้เกิดขึ้นซะก่อน ฉินอีหลินถูกไอผีแดงพาตัวไป เมิ่งจื่อกับเสี่ยวเป้ยก็ตายไปแล้ว ความโกรธทั้งหมดของลี่โม่อวี่หล่อหลอมกลายเป็นการโจมตีที่พุ่งใส่คนทั้งสี่ที่กำลังจะหนี
ในที่สุดกำลังเสริมก็ปรากฏตัวขึ้นที่หัวซอย เมื่อมองไกลๆร่างที่กำลังถือปืนคือGeoffrey ดูเหมือนว่าเขาได้รับข่าวถึงจะรีบมาเสริม
