บทที่ 473 การปฏิรูปสู่ไททัน
“เรื่องค่าชดเชยจำเป็นต้องมีอยู่แล้ว เดี๋ยวผมจะให้เซ่เว่ยเหาและคนอื่นๆมาหารือกัน”ลู่เฉินพยักหน้าพูด
“อืม ใช่แล้ว ตอนนี้ยานอวกาศซี-หวั้งของเรามี 110,000 คน ซึ่งมีขนาดเท่ากับเมืองเล็กๆ ถ้าเราไม่สร้างระบบเศรษฐกิจ ฉันเกรงว่าจะมีปัญหาในภายหลัง” จู่ๆหลินอี้จุนก็พูดขึ้นมา
ลู่เฉินผงะ ในฐานะนักธุรกิจ เขาควรจะคิดถึงเรื่องนี้ แต่เพราะช่วงนี้เขายุ่งมากจึงไม่มีเวลามาคิดถึงเรื่องนี้
“อืม นี่เป็นคำแนะนำที่ดี ในการประชุมในช่วงบ่าย ผมจะเสนอให้คุณจัดการเรื่องนี้ พอถึงตอนนั้นคุณให้เฉินกวางซิงกับลี่ชิงเฉิงมาช่วยคุณก็ได้ พวกเขาสองคนเป็นหัวกะทิในแวดวงธุรกิจ มีสายตากว้างไกล” ลู่เฉินพูด
“สกุลเงินล่ะ? จะยังใช้สกุลเงิน RMB อยู่หรือเปล่า?” หลินอี้จุนถามลู่เฉินด้วยความสงสัย
ลู่เฉินคีบเนื้อเข้าปากและเคี้ยวอย่างช้าๆ คำถามนี้ก็น่าคิด
“ตามความคิดของฉัน ตอนนี้เราไม่ได้อยู่บนโลกแล้ว ตอนนี้เราอยู่บนอวกาศที่เต็มไปด้วยดวงดาว คนอีกครึ่งหนึ่งบนยานอวกาศไม่ใช่ชาวหัวเซี่ย เพราะฉะนั้นทางที่ดีที่สุดไม่ต้องใช้สกุลเงิน RMB ก็น่าจะดีกว่า” หลินอี้จุนพูด
“อืม ที่คุณพูดก็มีเหตุผล ตอนนี้ไม่ใช่ยุคสมัยของโลกแล้ว ตอนนี้มนุษย์เราเข้าสู่ยุคจักรวาลแล้ว ถ้าจะใช้เงินสกุล RMB ดูจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ งั้นก็ใช้…เหรียญจักรวาลเป็นไง?” ลู่เฉินพยักหน้าพูด
“เหรียญจักรวาล? เว่อร์ไปหรือเปล่า งั้นรอประชุมตอนบ่ายคอยตัดสินใจอีกที?” หลินอี้จุนยิ้ม
“ได้ งั้นให้ทุกคนมาตัดสินใจด้วยกัน ก็แค่คำเรียก ผมยังไงก็ได้” ลู่เฉินพูด
หลังจากทานอาหารเสร็จ ลู่เฉินก็เข้าไปที่ห้องกัปตันก่อน
ในห้องกัปตันนอกจากจะมีผู้ช่วยเฉินจือหราน ยังมีตู้เฟย เมื่อเห็นลู่เฉินมาถึงแล้ว ทั้งสองก็ลุกขึ้นทักทาย
“นายเพิ่งจะตื่นเหรอ?” ตู้เฟยถาม
ลู่เฉินพยักหน้าและนั่งลงในที่นั่งของกัปตันและหยิบบุหรี่ออกมา
“ฉันได้ยินมาว่าหลายคนสงสัยว่าเราจะชดเชยให้กับครอบครัวของทหารที่เสียชีวิตบนดาวอังคารหรือไม่ ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะดังอยู่ไม่น้อย” ตู้เฟยพูด
“ชดเชยแน่นอนอยู่แล้ว และยังต้องชดเชยด้วยมาตรสูงด้วย พวกเขาอุตส่าห์สละชีพเพื่อมนุษยชาติอย่างพวกเรา พวกเขาควรได้รับการจดจำไว้ในหน้าประวัติศาสตร์และครอบครัวของพวกเขาก็ควรได้รับค่าตอบแทนที่มีมาตรฐานสูง” ลู่เฉินปล่อยควันบุหรี่
เมื่อวานเขาเหนื่อยเกินไปจึงเข้านอนก่อน การที่เขาไม่ได้หยิบมาพูดในตอนนั้นไม่ได้แปลว่าเขาไม่ใส่ใจเรื่องนี้
ลู่เฉินหันไปทางเฉินจือหราน “จัดทำรายงานและป่าวประกาศไปทั่วยานอวกาศเพื่อแจ้งให้ทุกคนทราบว่าเราไม่เพียงแค่ให้ค่าชดเชยมาตรฐานสูงแก่ครอบครัวเหล่านักสู้ทั้งหมดที่สละชีพบนดาวอังคารในครั้งนี้ แต่จะทำการติดดาวเกียรติยศให้กับเหล่านักสู้ที่สังเวยชีวิตเพื่อมนุษยชาติอย่างยิ่งใหญ่ พิธีติดดาวจะจัดขึ้นหลังจากออกจากไททันแล้ว”
“ค่ะ” เฉินจือหรานพยักหน้าพร้อมกับจดบันทึกคำพูดของลู่เฉิน
“ยังมีอีก แจ้งเจ้าหน้าที่ระดับสูงทุกคนให้มาประชุมตอนบ่ายสามโมง” ลู่เฉินพูด
แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่พวกเขาไปที่ไททัน แต่เขาก็คิดว่าตอนนี้เรื่องบางเรื่องควรได้รับการแก้ไข
ตัวอย่างเช่น ปัญหาการดำรงชีวิตของมนุษย์ธรรมดาชั้นสองที่ตอนนี้พวกเขายังคงพักอยู่ในเต็นท์ ทุกวันจะไปต่อแถวรับอาหารแห้งที่โรงอาหารวันละสองมื้อ โดยมีข้าวหนึ่งมื้อ ดังนั้นการยืดเวลาออกไปไม่ใช่ทางออกอย่างแน่นอน
ต้องรู้ว่าตอนที่อยู่บนโลก คนเหล่านี้ล้วนเป็นชนชั้นหัวกะทิ หากใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไปประมาณครึ่งเดือนอาจจะเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นได้
การประชุมครั้งนี้ถือว่าเป็นการประชุมที่ใหญ่ที่สุดนับตั้งแต่ยานอวกาศซี-หวั้งออกจากโลก ครั้งนี้มีผู้เข้าร่วมประชุมมากกว่า 100 คนและรวมถึงหลายๆคนที่ไม่มีคุณสมบัติในการเข้าร่วมประชุมมาก่อน เช่น เฉินกวางซิง ลี่ชิงเฉิง และคนอื่น ๆ ก็ได้รับเชิญในครั้งนี้ด้วย
ประเด็นหลักของการประชุมครั้งนี้คือการปฏิรูป ซึ่งทั้งหมดเกี่ยวกับวิธีการแก้ปัญหาการดำรงชีวิตของคนธรรมดาชั้นสอง
ประการแรกหลินอี้จุนได้ยกประเด็นเดิมเกี่ยวกับการฟื้นฟูระบบเศรษฐกิจและสกุลเงิน
เธอเน้นย้ำประเด็นหนึ่งนั่นคือหลังจากฟื้นฟูระบบเศรษฐกิจและแก้ปัญหาค่าเงินแล้ว ก็ควรจะแก้ปัญหาการจ้างงานของผู้คนนับหมื่นในเวลาอันสั้น
สำหรับเรื่องนี้ ลู่เฉินก็ได้พิจารณาว่าโครงการบางอย่างสามารถยกให้นักธุรกิจจัดการดำเนินการให้เสร็จสิ้นได้ ซึ่งจะช่วยลดแรงกดดันให้กับฝ่ายวิจัยและการผลิตได้
ปัญหานี้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว สุดท้ายสกุลเงินก็ถูกกำหนดให้เป็นสกุลเหรียญมนุษย์
การออกสกุลเงินเหรียญมนุษย์ โดยหลักพิจารณาจากการเปลี่ยนแปลงทางระบบเศรษฐกิจ ทว่าที่สำคัญก็คือทุกคนสามารถมีเงินสกุลเหรียญมนุษย์เพื่อใช้ในการดำรงชีวิตได้
จากนั้นลู่เฉินก็นำการปลูกและการเพาะพันธุ์พืชทุกชนิดของชั้นห้าให้รัฐบาลใหม่ดำเนินการ และให้รัฐบาลใหม่เสนอตำแหน่งงานเป็นจำนวนมาก
หลังจากเซ่เว่ยเหากับหวังเหวยปรึกษาหารือกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็ให้คำมั่นสัญญาว่าจะจัดหางาน 30,000 ตำแหน่งให้กับประชาชน
เมื่อควบคู่ไปกับการจ้างงาน 10,000 ตำแหน่งในแผนกธุรกิจของหลินอี้จุน ภายในระยะเวลาอันสั้นก็สามารถแก้ไขปัญหาการว่างงานได้ถึง 40,000 ตำแหน่ง
ไม่จำเป็นต้องพูดทุกคนก็รู้ว่านี่คือขีดจำกัดของยานอวกาศซี-หวั้ง
ยิ่งไปกว่านั้นลู่เฉินก็ได้ทำการยกเลิกงานที่ใช้หุ่นยนต์ไปจำนวนมากแล้ว เพื่อให้ประชาชนมีการจ้างงาน
ดังนั้นสถานการณ์ในตอนนี้ก็ไม่มีเรื่องที่ต้องให้ลู่เฉินจัดการแล้ว
เขารู้ว่าเมื่อระบบทำงานได้แล้ว หลายคนจะไม่มีข้าวให้กินแล้วเว้นแต่พวกเขาจะได้รับการสงเคราะห์จากรัฐบาล
แต่นี่ไม่ใช่วิธีที่ดี เมื่อเวลาผ่านไปหลายคนจะถูกเลี้ยงให้ออกมามีความคิดขี้เกียจ
เพราะพวกเขารู้ว่าถึงอย่างไรรัฐบาลก็จะเป็นคนช่วยพวกเขา และไม่ยอมเห็นพวกเขาอดตาย จะทำงานหรือไม่ก็ไม่ต่างกัน
แน่นอนว่ายังมีอีกประเด็นหนึ่งนั่นคือการทำงานของหุ่นยนต์ทำให้เสียพลังงานไปไม่น้อย หากให้มนุษย์มาทำงานแทนที่มันก็ถือว่าเป็นช่วงเวลาเหมาะเจาะ เนื่องจากตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงขาดแคลนพลังงาน
การใช้พลังงานของคน 110,000 คนเป็นตัวเลขทางดาราศาสตร์ ตอนนี้ยังอยู่ในระบบสุริยะที่ยังพอมีพลังงานแสงอาทิตย์รองรับพวกเขาได้ประมาณสองในสาม แต่เมื่อต้องออกจากระบบสุริยะและอยู่ระหว่างทางไปยังกาแลคซีใกล้เคียง พวกเขาจะต้องพึ่งพาการแสวงหาทรัพยากรบนไททันในครั้งนี้
“หวังว่าไททันครั้งนี้จะเป็นความหวังของมนุษยชาติของเรา!”
เมื่อมองไปที่ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวที่มืดมิดด้านนอก สีหน้าของลู่เฉินดูเคร่งขรึม
เรียกได้ว่าการเดินทางไปไททันครั้งนี้สามารถกำหนดอนาคตของมนุษยชาติได้จริงๆ
มนุษย์ 110,000 คนสุดท้ายของพวกเขาจะสามารถเอาชนะความยากลำบากนี้ได้หรือไม่ และพวกเขาจะไปถึงพร็อกซิมาคนครึ่งม้าbได้สำเร็จหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับการเดินทางไปยังไททันครั้งนี้
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว แม้ว่าจะอยู่บนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวแห่งจักรวาล แต่สำหรับคนที่มีงานยุ่ง เวลาก็ผ่านไปเร็วเหมือนบินได้ ไม่ทันไรยานอวกาศซี-หวั้งก็มาถึงวงโคจรไททันโดยไม่รู้ตัว
หลังจากที่ทุกคนทราบข่าวต่างก็ให้ความสนใจกับเรื่องนี้เป็นครั้งแรก
จะสำเร็จหรือไม่ขึ้นอยู่กับศึกในครั้งนี้
