บทที่ 477 การช่วยเหลือ
“กัปตัน เกิดเรื่องไม่ดีแล้ว ปากเหมืองแร่ Oxidized oreถล่ม คนงานขุดแร่สี่ร้อยกว่าคนถูกขังไว้ด้านใน ถ้าขุดเข้าไป ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาขุดนานเท่าไหร่ ก็ไม่รู้ว่าจะมีคนสักกี่คนที่สามารถทนรอความช่วยเหลือได้ ตอนนี้พวกเรากำลังถกเถียงกันเรื่องปัญหานี้กันไม่จบไม่สิ้นกันสักที”
เซ่เว่ยเหากล่าว
เขากับพวกของหวังเหวยและยังมีผู้เชี่ยวชาญอีกหลายคนที่กำลังปรึกษากันอยู่ ถ้าต้องการช่วยเหลือคนงาน จัดอยู่ในระดับความยากมาก อีกทั้งก็มาทราบว่ายังมีคนมีชีวิตอยู่หรือไม่
“อะไรนะ?” ลู่เฉินตะลึง จากนั้นก็ร่างกายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ก็ตัวแข็งทันที
“อุ้ย ขอโทษค่ะกัปตัน ฉันไม่ได้ตั้งใจ!” สำลีที่อยู่ในมือของพยาบาลที่กำลังเช็ดทำความสะอาดปากแผลของลู่เฉินอยู่ หยุดค้างทันที
ความเจ็บแสบของลู่เฉินได้ตีเข้ามาอีกระลอก เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พร้อมทั้งส่ายหน้าให้พยาบาล เพราะไม่ได้โทษว่าเธอเป็นคนทำให้เจ็บ
“ถ้าพวกเราไปขุดปากเหมืองแล้วละก็ อาจจะทำให้เสียเวลาไปมาก จนไม่สามารถมีเวลาเอาวัสดุตัวอื่นกลับคืนมาได้ ประเด็นสำคัญก็คือ เหมืองเหมืองแร่ Oxidized oreเป็นเหมืองที่ลึกมาก ความลึกสามสิบกว่าเมตร ในเวลาไม่กี่ชั่วโมง ไม่สามารถขุดจนเปิดปากเหมืองได้” เซ่เว่ยเหา
“อุปกรณ์ต่างๆ ไม่เอากลับมาได้ แต่ชีวิตของคนงานสี่ร้อยคนต้องขุดออกมาให้ได้ ถึงจะเป็นศพสี่ร้อยศพ ก็ต้องพาขึ้นตัวยานอวกาศซี-หวั้งทั้งหมด พร้อมทั้งจัดงานฝังศพให้พวกเขาอย่างสมเกียรติที่สุด!” ลู่เฉินพูดด้วยอารมณ์ตัดสินใจอย่างแน่วแน่
พวกเขาเป็นมนุษย์เพียงเล็กน้อยเท่านี้ เสียชีวิตไปหนึ่งคนก็เหมือนว่าหายไปอีกคน ถ้ายังมีความหวังในการช่วยชีวิตอยู่ ถึงแม้ว่าจะไม่มีความหวังหลงเหลือไว้เลย เขาก็ต้องช่วย จนกว่าดาวเคราะห์น้อยนั่นจะมา เขาจะไม่ทิ้งเศษเสี้ยวความหวังใดๆ เลย
คนงานสี่ร้อยคนทำงานเพื่อมนุษยชาติให้ได้มีชีวิตอยู่ต่อแต่ถูกขังอยู่ในเหมืองถ้ำตอนยังมีชีวิตอยู่ เขาจะปล่อยทิ้งไม่ดูดำดูดีพวกเขาแล้วหนีไปเลยเหรอ?
ยังไม่ถึงวินาทีสุดท้าย เขาก็ไม่ยอมปล่อยโอกาสทิ้งไป!
เมื่อได้ยินคำพูดอันหนักแน่นของลู่เฉินแล้ว หัวใจของบรรดาพยาบาลและหมอเต้นโครมคราม
นี่แหละคือกัปตันของพวกเขาอย่างแท้จริง!
นี่แหละเป็นความหวังและความเชื่อที่จะทำให้พวกเขาทุกคนรอดชีวิต!
“เย็บแผลเร็วๆ” ลู่เฉินมองตามที่คุณหมอสาวแล้วพูดขึ้น
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องชุ่ยๆ เขาจำเป็นต้องไปดูพร้อมทั้งสั่งการงานตรงหน้าด้วยตนเอง
“ค่ะ ค่ะ” คุณหมอสาวเป็นคนล้างทำความสะอาดปากแผลให้กับลู่เฉิน เธอนิ่งกว่าพยาบาลคนหลายตั้งเยอะ ไม่นานก็ทำความสะอาดเสร็จ
ปากแผลบริเวณศีรษะของลู่เฉินเย็บไปทั้งหมดสิบสองเข็ม ถ้าเป็นคนทั่วไป ก็ต้องพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลแล้ว
เมื่อคุณหมอเย็บแผลเสร็จแล้ว พร้อมทั้งปิดปากแผลเรียบร้อย พวกเขาก็พาหลินตงกับเสี่ยวจิงเดินจากตัวยานอวกาศซี-หวั้งออกไปด้านนอก แล้วขึ้นรถสำรวจพร้อมมุ่งหน้าไปทางเหมืองแร่ Oxidized oreทันที
บริเวณเหมืองแร่ Oxidized oreในเวลานี้สถานการณ์ยุ่งเหยิง เมื่อรู้ว่าคนในครอบครัวของตนเองถูกขังไว้ในถ้ำแล้ว บรรดาญาติต่างรีบมา พร้อมทั้งรีบขุดดินทันที
ถึงแม้ว่าเหมืองแร่ Oxidized oreเพิ่งเปิดเหมืองก็ตาม แต่ก็เป็นเหมืองที่ลึกที่สุด ดังนั้นใช้เวลาเพียงน้อยนิดก็ไม่สามารถขุดขึ้นมาได้
เซ่เว่ยเหาก็สังเกตการณ์ที่หน้าปากเหมืองด้วยตนเอง อารมณ์การตัดสินใจอย่างแน่วแน่ของลู่เฉิน เขาไม่อาจจะประมาทได้
หวังเหวยกับตู้เฟยและคนอื่นๆ ต่างแยกย้ายไปทำงานตามที่ตนเองรับผิดชอบในเหมือง
พวกเขาต่างทราบดีว่าพวกเขามีเวลาเพียงสิบกว่าชั่วโมงเท่านั้น ทุกคนต่างรีบร้อนมาก
บรรดาญาติๆ เห็นว่าลู่เฉินมาแล้ว ต่างมาล้อมตัวลู่เฉินเอามา
“กัปตัน คุณต้องช่วยชีวิตลูกชายของฉันออกมาให้ได้” ตระกูลจางของฉันมีลูกชายคนนี้คนเดียวแล้ว เขาทำเพื่อมวลมนุษยชาติให้อยู่ต่อ หลายปีมานี้ก็ทุ่มเทในการขุดแร่ออกมา เพื่อยานอวกาศซี-หวั้ง สร้างผลงานอันยิ่งใหญ่ให้กับมวลมนุษยชาติ คุณต้องช่วยเขาออกมา! คนแก่อายุหกสิบกว่าปีนั่งคุกเข่าพร้อมทั้งเรียกร้องต่อหน้าลู่เฉิน
“คุณวางใจได้เลย พวกเราจะไม่ยอมทิ้งพวกเขาไว้แน่” ลู่เฉินรีบประคองคนแก่ของตระกูลจางให้ลุกขึ้น พร้อมทั้งพูดอย่างแน่วแน่
“กัปตัน คุณอย่าทิ้งพวกเขานะ พวกเขาเป็นฮีโร่ของมวลมนุษยชาติ ถึงแม้ว่าจะเป็นศพ ก็ต้องขุดออกมาให้ได้!”
บรรดาญาติยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่องๆ พวกเขาต่างทราบดีในเรื่องที่ดาวเคราะห์น้อยมุ่งหน้ามาทางไททัน พวกเขายังมีเวลาอยู่สิบกว่าชั่วโมงที่ต้องไปจากไททันให้ได้ ไม่งั้นทุกอย่างก็ต้องเผชิญหน้ากับความวินาศสันตะโร
ดังนั้นทุกคนเลยเป็นห่วงผู้บริหารระดับสูงว่าจะปล่อยทิ้งคนงานที่ยังมีชีวิตอยู่ให้ถูกดินถล่มอยู่ในถ้ำเหมือง
ถูกฝังทั้งเป็นอยู่ในถ้ำเหมือง ต่างเป็นญาติพวกเขาทั้งสิ้น ถ้าไม่ใช่ลูกชาย ก็คือสามี หรือพ่อของใครสักคน พวกเขาไม่อาจจะยอมรับในการที่จะปล่อยให้ชีวิตถูกปล่อยทิ้งไป
“กัปตัน ขอร้องแหละคุณต้องช่วยพี่ชายฉันให้ได้ ที่ฉันมีชีวิตอยู่รอดถึงทุกวันนี้ การที่ได้มาประจำการอยู่ที่ยานอวกาศซี-หวั้ง ช่วงที่ชุลมุนกันตอนนั้น พี่ชายฉันเป็นคนปกป้องฉันอย่างสุดชีวิต ฉันไม่อยากเห็นเขาตายในสภาพเช่นนี้! กัปตัน ฉันเชื่อใจคุณ คุณต้องหาวิธีในการช่วยเหลือพวกพี่ชายออกมาใช่หรือไม่!” ในเวลานั้น โจวเฉินเฉินนั่งคุกเข่าอยู่ด้านหน้าลู่เฉิน
ลู่เฉินพยุงตัวโจวเฉินเฉินให้ลุกขึ้น ตอนเมื่อเขาอยากจะพูดปลอบใจสักสองสามคำ ก็จำได้ว่าเป็นโจวเฉินเฉิน
ถึงแม้ว่าเขาเคยเจอโจวเฉินเฉินมาแล้วสักครั้ง แต่เขาจดจำได้ดี พลันนึกถึงผู้หญิงคนนั้นที่เป็นน้องสาวโจวเจินเฟ่ย
ในเวลานั้นโจวเจินเฟ่ยมาหาเรื่องเขา จนทำให้ตระกูลโจวต้องกระอักไปแล้วหนึ่งครั้ง ไม่คิดเลยว่าตระกูลโจวมาอยู่ที่ภาคกลาง โจวเจินเฟ่ยยังคงหนีไปอยู่ที่ยวี่โจวกับโจวเฉินเฉินแทน
ประเด็นสำคัญก็คือ พวกเขายังเข้าไปสู่ในอุทยานวิทยาศาสตร์แห่งแรกหัวเซี่ย
“วางใจได้เลย ฉันจะไปยอมปล่อยคนทิ้งไว้สักคน พี่ชายของนายช่วยชีวิตนานให้รอดออกมาจากช่วงวุ่นวายในตอนนั้น นั่นหมายความว่าเขาเป็นคนที่โชคดีพอตัว ครั้งนี้ เขาก็ต้องไม่เป็นไร” ลู่เฉินปลอบใจโจวเฉินเฉินที่กำลังทำหน้าโศกเศร้าเสียใจร้องไห้ฟูมฟายอยู่ จากนั้นก็มุ่งหน้าไปทางเซ่เว่ยเหา
ทุกคนเมื่อได้ยินคำพูดของลู่เฉิน รีบแหวกทางให้อย่างรีบร้อน
เมื่อลู่เฉินเดินมายืนด้านช้างของเซ่เว่ยเหา พร้อมทั้งกล่าวว่า “พวกนายขุดแบบนี้มันมีประโยชน์อะไรกัน รอให้พวกนายขุดไปถึงตำแหน่งของพวกเขา ถึงเวลานั้นคนก็เสียชีวิตไปหมดแล้ว ตอนนี้ไปจัดแจงให้ฝ่ายก่อสร้างในการทำเครื่องขุดเจาะออกมาหนึ่งเครื่อง เอาวัสดุที่มี ในหนึ่งชั่วโมงต้องทำให้เสร็จ”
เซ่เว่ยเหากะพริบตาปริบๆ พร้อมทั้งพยักหน้าอย่างรีบร้อน
เขาก็มีนิสัยค่อนข้างรีบร้อน ดังนั้นเลยไม่ทันคิดเรื่องนี้
ในสมองของทุกคนต่างมุ่งเป้าที่ดาวเคราะห์น้อยดวงนั้นที่กำลังพุ่งเป้ามาที่ไททัน จนทำให้พวกเขาขาดสติสัมปชัญญะที่มีอยู่ตามปกติไปได้
ระยะเวลาผ่านไปสี่สิบกว่านี้ ในที่สุดเซ่เว่ยเหาก็พาคนกลุ่มหนึ่งขับรถขุดเจาะมาหา
เมื่อเห็นว่ามีเครื่องขุดเจาะแล้ว ในใจของทุกคนต่างถอนหายใจอย่างโลกอก ขอแค่ไม่ถูกแร่ Oxidized oreถูกถล่มทับจนตาย ยังไงก็ต้องมีโอกาสรอดชีวิต
เพราะว่าบนตัวของพวกเขาทุกคนต่างใส่ชุดอวกาศเอาไว้ ดังนั้นขอแค่ไม่ถูกทับจนเสียชีวิต ยังไงก็สามารถทนได้เจ็ดถึงแปดชั่วโมง
ตอนนี้มีเครื่องขุดเจาะแล้ว ทุกคนต่างโล่งใจ พร้อมทั้งรีบหลีกทางให้ไปอีกทาง เพื่อให้เครื่องขุดเจาะได้ปฏิบัติงาน
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ก็สามารถสร้างเครื่องขุดเจาะขึ้นมาได้อีกเครื่อง การที่เครื่องขุดเจาะสองเครื่องได้ปฏิบัติงานในเวลาเดียว ใช้เวลาในการขุดเจาะมาห้าชั่วโมงกว่า ก็สามารถขุดไปถึงใต้ถ้ำเหมืองได้
ระยะที่เหลือเพียงน้อยนิด เพื่อไม่ให้คนข้างล่างได้รับบาดเจ็บไปด้วย เลยต้องใช้คนงานในการไปขุดทาง
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ก็ได้เห็นชุดอวกาศ ทุกคนต่างดีใจ พร้อมทั้งระมัดระวังในการดึงขึ้นมา
ทุกคนต่างห้อมล้อมเอาไว้ เพื่อจะได้มองว่ายังมีชีวิตอยู่หรือเสียชีวิตไปแล้ว
#### บทที่ 478 ขีดจำกัดอันสูงสุด
บทที่ 478 ขีดจำกัดอันสูงสุด
“หลีกทางหน่อย อย่างขวางทาง ส่งตัวพวกเขาไปรักษาตัวที่ยานอวกาศซี-หวั้งก่อน พวกเขายังมีชีพจรอยู่!”
บุคลากรทางการแพทย์หลายคนส่งเสียงตะโกนดังลั่น พร้อมทั้งกั้นบรรดาญาติพี่น้องหลบไปอีกทาง
จากนั้นคนงานทุกคนก็ถูกดึงออกมาพร้อมทั้งส่งขึ้นรถทันที
ทว่าพวกเขาจะเป็นหรือตาย ไม่มีใครรู้ได้จริงๆ
“กัปตัน เหลือเวลาแค่อีกสองชั่วโมง ดาวเคราะห์น้อยใกล้พุ่งชนเข้ามาทุกขณะแล้ว ถ้ายังถ่วงเวลาไปอีกนิด ตัวยานอวกาศซี-หวั้งจะพุ่งขึ้นท้องฟ้าก็คงได้รับผละกระทบไปด้วย”
เวลานั้นเอง ลู่เฉินได้โทรศัพท์วิดีโอคอลมาหาต้าติงเฉิง
ลู่เฉินตะลึงไปชั่วขณะ เพราะว่าคนงานที่ถูกฝังทั้งเป็นเพิ่งจะขึ้นมาได้หนึ่งร้อยกว่าคนเอง หัวใจของเขารุ่มร้อนไปด้วยความโกรธ
เขาเองก็ไม่รู้ว่าความโกรธเช่นนี้มันมาจากไหน มันเป็นความรู้สึกที่โกรธแค้นเป็นอย่างมากอย่างไม่มีที่มาที่ไป
“รอสักเดี๋ยว ก่อนครึ่งชั่วโมงสุดท้ายถึงจะไป!” ลู่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงคร่ำเคร่ง
“กัปตัน ทำเช่นนั้นมันอันตรายมาก ถึงแม้ว่าพวกเราสามารถเบี่ยงทิศทางของดาวเคราะห์น้อยไปได้ แต่ว่าอัตราในการพุ่งชนของไททันมันค่อนข้างมีพลังมหาศาล จนสามารถทำให้ยานอวกาศซี-หวั้งได้รับผลเสียหายอย่างหนัก ถ้ามีเรื่องผิดพลาดเพียงเล็กน้อย นั่นย่อมหมายความว่ายานอวกาศซี-หวั้งจะแหลกสลายเป็นผุยผง!” ติงต้าเฉิงกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
ลู่เฉินเคร่งขรึมทันที คนงานในหน้างานก็เหลือสามร้อยกว่าคนที่ยังไม่ได้ขุดตัวเอาออกมาจากถ้ำ ส่วนดาวเคราะห์น้อยทางนั้นก็จะเข้ามาพุ่งชนอีกสองชั่วโมง แผนการของพวกเขาในเวลานี้ที่จำเป็นต้องทำคือต้องไปจากไททัน ไม่งั้นตอนที่ยานอวกาศซี-หวั้งทะยานขึ้นสู่ขอบฟ้า ก็จะเกิดผลกระทบอย่างหนัก ถ้าเกิดเรื่องผิดพลาดขึ้นมาจนถูกรัศมีแรงดึงดูดดาวเคราะห์ทั้งสองดวงที่พุ่งชนกันทำให้ต้องพังพินาศไปด้วย
อัตราความเร็วแสงของรัศมีแรงดึงดูด ย่อมรวดเร็วยิ่งกว่าความเร็วของยานอวกาศซี-หวั้งในเวลานี้ จนสามารถไล่ตามหลังยานอวกาศซี-หวั้งมาได้ทัน!
“ทำยังไงดี? จะทิ้งคนงานอีกสามร้อยกว่าชีวิตไปเหรอ?” ดวงตาของลู่เฉินฉายแววตาสับสน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเจอกับเหตุการณ์นี้
เวลานั้นตอนที่อยู่บนโลก ตอนที่เขาเลือกที่จะทิ้งมวลมนุษย์ส่วนใหญ่นั้น เขาแทบไม่กะพริบตาด้วยซ้ำ
ทว่าเวลานี้ เขากำลังลังเล แถมยังมีความรู้สึกสับสนอยู่ในใจ
การที่ต้องเลือกนั้นมันช่างยากเย็นแสนเข็ญเสียจริง!
คนอื่นๆ ต่างสัมผัสได้ว่าเวลานี้ถึงเวลาที่กำหนดเอาไว้แล้ว
เวลา ณ ขณะนี้ เป็นเวลาที่นัดหมายกันไว้ตั้งแต่แรก เป็นเวลาที่ทุกคนต้องมาอยู่บนตัวยานอวกาศซี-หวั้งเพื่อจะได้ไปจากที่นี่
ทว่าเวลานี้ พวกเขายังมีคนงานอีกสามคนที่ยังไม่สามารถขุดขึ้นมาได้
ณ วินาทีนี้ ทุกคนต่างมองไปทางลู่เฉิน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นดวงตาที่ฉายความรู้สึกสับสนออกมาแล้ว ทุกคนต่างใจสั่นเล็กน้อย
พวกเขาต่างทราบดีว่ากัปตันต้องทำการตัดสินใจแล้ว
กัปตันจะทิ้งพวกเขาไปจริงๆ เหรอ?
แม้กระทั่งบรรดาญาติที่ยังไม่ขุดไม่เจอตัวญาติพี่น้องของตนเอง ถึงกับขาอ่อนเลยทีเดียว
พวกเขาไม่สุขใจ ถ้าได้เห็นหน้าญาติพี่น้องเป็นครั้งสุดท้ายก็ยังดี
พอถึงเวลานี้ จิตใจของพวกเขาสงบลงไปเยาะ พวกเขาต่างทราบดีว่าถึงจะขุดออกมาได้ โอกาสรอดนั้นก็มีไม่เยอะ
พวกเขาก็แค่ยังกอดความหวังอันดื้อดึงเอาไว้ ก็แค่อยากมีคำว่าถ้าเท่านั้นเอง
ถ้าญาติพี่น้องยังมีชีวิตอยู่ล่ะ?
“กัปตัน คุณต้องออกคำสั่งแล้ว พวกเราไม่กล่าวโทษคุณหรอก แค่สวรรค์ไม่อยากให้มนุษย์อย่างพวกเราได้มีชีวิตอยู่ต่อเท่านั้นเอง!” ชายชราคนหนึ่งมองใบหน้าที่กำลังสับสนอยู่ของลู่เฉิน เขาเป็นคนพูดกับลู่เฉินเอง
“กัปตัน คุณออกคำสั่งเถอะ พวกเราที่เป็นมนุษย์ที่เหลืออยู่ยังต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป พวกเราทำได้ดีเต็มกำลังที่สุดแล้ว แค่ชีวิตของพวกเขามันถึงเวลาเท่านั้นเอง!”
“ใช่ กัปตัน คุณไม่ต้องสับสนอีกแล้ว ออกคำสั่งเถอะ!”
“กัปตัน เห็นแก่คนส่วนมาก พวกเราเข้าใจอารมณ์ของคุณเป็นอย่างดี ออกคำสั่งเถอะ!”
เวลานั้น บรรดาญาติของผู้ที่ได้รับผลกระทบต่างขอร้องลู่เฉินกันอย่างไม่หยุด เพื่อขอร้องให้เขาเห็นแก่คนส่วนมาก ต้องพาทุกคนออกไปจากที่นี่ก่อน
ลู่เฉินน้ำตารื้น มีน้ำไหลลงอาบแก้ม แต่เป็นเลือดสีแดง ก็ไม่รู้ว่าเป็นเลือดที่ผสมกับเหงื่อ หรือว่าน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นเลือด
เขาสูดลมหายใจเข้าปอด จากนั้นก็พูดกับติงต้าเฉิง “ภายในสิบนาที ช่วยฉันวิเคราะห์หน่อย ถ้าพวกเราเอาตัวยานอวกาศซี-หวั้งบินไปฝั่งตรงข้ามวงโคจรของดาวเสาร์ มันจะสามารถป้องรัศมีแรงดึงดูดในการพุ่งชนของไททันได้หรือไม่”
“ได้ ฉันจะให้นักดาราศาสตร์วิเคราะห์ทันที!” ติงต้าเฉิงกล่าว
ลู่เฉินมองไปทางกลุ่มที่อยู่ด้านหน้าของตนเอง พร้อมทั้งตะโกนเสียงดังลั่น “พี่น้องทุกคน ญาติพี่น้องผู้ประสบภัยทุกท่าน ฉันได้ให้หัวหน้านักวิทยาศาสตร์ติวต้าเฉิงไปวิเคราะห์ออกมา ความเป็นไปได้ที่พวกเราไปหลบอยู่ด้านหลังดาวเสาร์ ถ้าพวกเราสามารถไปหลบด้านหลังของดาวเสาร์ เพื่อให้ดาวเสาร์บังรัศมีแรงดึงดูดของไททัน เช่นนั้นพวกเราก็จะมีโอกาสในการพาพี่น้องที่อยู่ใต้ดินทั้งหมดกลับขึ้นมาได้!”
พวกเขาต่างเป็นญาติพี่น้องของฉันเช่นเดียวกัน ถึงแม้ว่าจะมีโอกาสเพียงน้อยนิด ฉันลู่เฉินก็ไม่วันทิ้งพวกเขาเอาไว้
ในเวลาเดียวกัน ฉันก็ไม่จะทิ้งใครไว้สักคน!
ทุกคนรออีกสักสิบนาทีเถอะ
หลังจากสิบนาทีแล้ว ฉันจะออกคำสั่งทันที!”
ทุกคนตัวสั่นเทา ตอนที่พวกเขาก้าวเท้าขึ้นยานอวกาศซี-หวั้ง ลู่เฉินก็ประดุจดั่งความหวังของพวกเขาแล้ว และยังเป็นความเชื่อมั่นของพวกเขาด้วย
ในเวลานี้เมื่อได้ยินลู่เฉินพูดออกมาจากอกเช่นนี้ ถึงแม้ว่าวันนี้จะไม่สามารถช่วยเหลือญาติของพวกเขาให้ออกมาได้ พวกเขาก็ไม่เสียใจอีกแล้ว
เขาเป็นกัปตันที่ทำดีสุดกำลังแล้ว พวกเขาสามารถรับสภาพกับความจริงเรื่องนี้ได้
“ทุกท่าน ใช้เวลาที่เหลืออยู่สิบนาที ทุกคนร่วมแรง ใช้แรงที่มีในการขุดหาวีรบุรุษของมวลมนุษยชาติออกมาหลายๆ คนเถอะ!” ลู่เฉินตะโกนเสียงดังลั่น
ทุกคนต่างลงมือขุด
ไม่นาน คนงานหลายคนก็ถูกดึงออกมาจากถ้ำเหมือง ทุกคนไม่ได้สนใจเลยว่าเขาจะเสียชีวิตหรือว่ายังมีชีวิตอยู่ก็ตาม จัดการเอาเขาไปทิ้งไว้ที่รถพยาบาล แล้วไปขุดต่อ
เจ็ดนาทีผ่านไป ติงต้าเฉิงก็ติดต่อมาที่ลู่เฉินอีกครั้ง “กัปตัน หลังจากผ่านการวิเคราะห์จากพวกเรามาแล้วหลายๆ รอบ ถ้าพวกเราไม่ใช้ระบบต่อต้านแรงโน้มถ่วง แต่ใช้เทคโนโลยีนิวเคลียร์ฟิวชันในการปรับเปลี่ยนการเดินเครื่องแล้ว พวกเราสามารถออกเดินทางในครึ่งชั่วโมงสุดท้ายได้ ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงก็สามารถไปถึงวงโคจรของดาวเสาร์ และสามารถหลบอยู่ด้านหลังของดาวเสาร์ได้อย่างมิดชิด”
“ดี งั้นพวกนายเตรียมอุปกรณ์ต่างๆ ในการที่จะไปจากที่นี่ในตอนนี้เลย ครึ่งชั่วโมงสุดท้ายต้องออกไปจากที่นี่” ลู่เฉินพูดเสียงเคร่งขรึม
“ได้” ติงต้าเฉิงตอบรับ จากนั้นก็วางสาย
ลู่เฉินมองไปทางกลุ่มคนที่กำลังกระวีกระวาดกันอยู่ จากนั้นก็ใช้เสียงป่าวประกาศดังลั่น “ทุกท่าน พวกเราสามารถไปหลบด้านหลังของดาวเสาร์ได้ ดังนั้น พวกเรามีเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงสิบนาที ทุกคนรีบเร่งมือ เอาเหล่าวีรบุรุษของพวกเรากลับขึ้นมาให้ได้ทั้งหมด!”
ทุกคนที่ได้ยินต่างสั่นศีรษะ พร้อมทั้งชูกำปั้นขึ้น แล้วลงมือทำงานกันอย่างหนักหน่วง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดาญาติที่ประสบภัย ต่างใจเต้นโครมคราม พร้อมทั้งขุดดินอย่างเอาเป็นเอาตาย
ในที่สุด ในสถานการณ์ที่ทุกคนลงมือช่วยกันอย่างแข็งขัน ภายในเวลาสิบนาที คนงานทุกคนก็สามารถเอาตัวออกมาได้ทั้งหมด และก็ไม่ได้มีใครไปตรวจสอบว่ามีคนรอดหรือเสียชีวิตกี่คน ในเวลานี้เหลือเวลาเพียงสิบสองนาที ทุกคนต่างมุ่งหน้ากลับไปที่ยานอวกาศซี-หวั้ง
แม้กระทั่งเครื่องมือดีๆ ทั้งหลายก็ทิ้งไว้ตรงนั้นเลย
ทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องควบคุมยาน เมื่อได้ยินว่าทุกคนสามารถกลับมาขึ้นยานอวกาศซี-หวั้งได้สำเร็จ ลู่เฉินก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ฉันออกคำสั่งให้ เดินเครื่องเทคโนโลยีนิวเคลียร์ฟิวชัน เพื่อไปจากไททัน!”
“คำสั่งกัปตัน เดินเครื่องเทคโนโลยีนิวเคลียร์ฟิวชันทุกตัว…”
เมื่อคำสั่งของลู่เฉินได้มีคำสั่งลงมาในวินาทีนั้น ตัวเครื่องเทคโนโลยีนิวเคลียร์ฟิวชันก็เริ่มเดินเครื่อง จากนั้นตัวยานอวกาศซี-หวั้งมีเสียงดังกระหึ่มเพื่อทะยานขึ้นสู้ขอบฟ้าของไททัน
ทว่าในเวลานี้ พวกเขาสามารถมองเห็นดาวเคราะห์น้อยดวงมหึมาดวงนั้น มันกำลังพุ่งตัวมาทางไททัน
