บทที่ 510 แผนการเสี่ยง
“วันนี้ที่ให้ทุกคนมาประชุมด่วนกันตอนนี้ ทุกคนคงมีคำถามอยู่ในในใจแน่
ผมจะไม่อ้อมค้อมละนะ ผมเสียใจที่ต้องบอกข่าวร้ายหนึ่งกับทุกคน
พวกเราจะสามารถอยู่ที่ดาวนี้ได้อีกแค่สองปีครึ่งเท่านั้น”
ในห้องประชุม เห็นผู้บริหารระดับสูงหลายคนที่รีบเร่งมา ลู่เฉินพูดอย่างขอโทษ
เศษดาวนิวตรอนไม่ใช่อะไรที่มนุษย์ตอนนี้สามารถยับยั้งได้เลย
ดังนั้นเขายอมรับความจริงข้อนี้ได้แล้ว
“ทำไม? พวกเราพึ่งจะสร้างประเทศได้ไม่นาน พวกเราสามารถยึดครองดาวดวงนี้ได้แล้ว และเริ่มคุ้นชินกับมัน ทำไมพวกเราต้องจากไปอย่างรีบเร่งแบบนั้นด้วย?” อวู๋กวางเจิ้งมองลู่เฉินอย่างสงสัย เขาไม่เข้าใจความหมายที่ลู่เฉินพูดจริงๆ
มีคนอีกมากที่คิดแบบเดียวกับเขา
ตอนนี้ก็แทบไม่มีใครเข้าใจคำพูดของลู่เฉินเหมือนกัน
สองปีมานี้พวกเขาลงหลักปักฐานบนดาวใหม่อย่างสุขสบาย หลายๆคนเริ่มวางแผนระยะยาวไว้แล้ว
จู่ๆลู่เฉินกลับบอกพวกเขาว่า มนุษย์จะอาศัยอยู่ที่ดาวใหม่ดวงนี้ได้อีกแค่สองปีครึ่งเท่านั้น กระทันหันแบบนี้จะให้พวกเขายอมรับได้ยังไง?
นี่ก็เป็นสาเหตุที่ลู่เฉินไม่ให้ฝ่ายวิทยาศาสตร์เผยแพร่ข่าวนี้ออกไป
ขนาดที่ประชุมระดับสูงยังเป็นแบบนี้
แล้วนับประสาอะไรกับชาวบ้านร้านตลาดล่ะ
“ติงต้าเฉิง นายมาบอกความจริงกับทุกคนเถอะ” เมื่อเผชิญหน้าข้อกังขาของทุกคน ลู่เฉินหันไปมองทางติงต้าเฉิงซึ่งเป็นหัวหน้าฝ่ายวิทยาศาสตร์มนุษย์ควบตำแหน่งนักวิทยาศาสตร์ด้วย
ติงต้าเฉิงกระแอมไอก่อนลุกขึ้นพูดว่า “เรื่องเป็นอย่างนี้ครับ พวกเราพึ่งค้นพบเศษดาวนิวตรอนกำลังบินมาทางดาวดวงนี้ด้วยความเร็วสูง อย่างมากสุดสามปี มันจะเข้าชนดาวดวงนี้
คิดว่าทุกท่านที่นั่งในที่นี่รู้ว่าดาวนิวตรอนคืออะไรนะครับ ผมจะได้ไม่พูดซ้ำ
เอาเป็นว่าเศษดาวนิวตรอนนี้ถ้าพุ่งเข้าชนดาวดวงนี้ ทั่วทั้งดวงดาวจะถูกทำลายเป็นผุยผงในพริบตาเลย”
“นี่ เป็นไปได้ยังไง?”
พอทุกคนได้ยินอย่างนั้น ไม่มีใครไม่ตะลึง
พวกเขาเป็นถึงผู้บริหารระดับสูงของหลายฝ่าย ต้องพอมีความรู้เกี่ยวกับดาราศาสตร์มาไม่มากก็น้อย แน่นอนว่ารู้ดีถึงความน่ากลัวของดาวนิวตรอน
และเข้าใจถึงคำพูดของลู่เฉินที่พูดก่อนหน้านี้แล้ว
ถ้าที่ติงต้าเฉิงพูดเป็นความจริง งั้นมนุษย์ก็ทำได้แค่ละทิ้งพร็อกซิมาคนครึ่งม้าbนี่แล้วไปหาดาวดวงใหม่อยู่แล้วล่ะ
ไม่งั้นก็จะโดนทำลายเละเป็นผุยผงเหมือนกับดาวดวงนี้
“สำหรับเรื่องนี้ ฝ่ายวิทยาศาสตร์เราก็แทบไม่อยากเชื่อ
แต่พวกเราผ่านการวิเคราะห์นับครั้งไม่ถ้วน จนแน่ใจแล้วว่ามันคือเรื่องจริง” ติงต้าเฉิงบอก
“ถ้าอย่างนั้น พวกนายค้นพบเศษดาวนิวตรอนได้ยังไงล่ะ?” มีคนถามออกมา
ติงต้าเฉิงมองไปทางผู้บริหารระดับสูงที่เอ่ยคำถาม ก่อนพูดต่อไปว่า “ตอนนั้นพวกเราตรวจสอบระบบ พอตรวจปุ๊บ ก็พบว่ามีตัวเลขที่น่าสงสัยอยู่
ตัวเลขพวกนี้วิเคราะห์ออกมาได้แล้วว่า มีดาวขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นที่รอบนอกดวงดาว จากนั้นก็พุ่งมาทางดาวเราด้วยความเร็วสูง”
“ตอนนั้นพวกเราเริ่มมีลางสังหรณ์ไม่สู้ดีนัก หลังผ่านการคำนวณอย่างง่ายแล้ว และแน่ใจได้ถึงน้ำหนักดาวที่ว่ารวมทั้งประมาณหนึ่งในพันเมื่อมาถึงดาวนี้ จากนั้นมันกลับเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ
ถึงอัตราความเร็วยังเพิ่มไม่มาก แต่ถ้าดูจากการพัฒนาเพิ่มความเร็วในตอนนี้ ผ่านการวิเคราะห์จองคอมพิวเตอร์ส่วนกลางแล้ว หลังจากมันเข้าชนดาวนี้ในอีกสามปี มันจะเพิ่มขนาดเป็นหนึ่งในสิบของดาวฤกษ์ มันก็คือ…
มันก็คือข้อมูลเศษดาวนิวตรอน
นี่เป็นผลการวิเคราะห์ที่ฝ่ายวิทยาศาสตร์เราตรวจสอบมาได้ในหลายปีนี้ครับ”
ทุกคนตกอยู่ในความเงียบงัน
สำหรับข้อมูลวิจัยต่างๆของฝ่ายวิทยาศาสตร์ที่มีติงต้าเฉิงเป็นหัวหน้า ทุกคนค่อนข้างเชื่อมั่นอยู่
หลายปีมานี้การที่มนุษย์สามารถแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ สาเหตุสำคัญมาจาก ฝ่ายวิทยาศาสตร์ได้บรรลุครั้งใหญ่ในการวิเคราะห์ด้านต่างๆ
ดังนั้นพวกเขาไม่มีเหตุผลที่จะสงสัยฝ่ายวิทยาศาสตร์
วินาทีนี้สีหน้าผู้บริหารระดับสูงดูไม่สู้ดีนัก
หลายคนถึงกับเต็มไปด้วยความโกรธและไม่พอใจ
“เรื่องนี้…” ลู่เฉินพึ่งพูดออกมาได้ไม่กี่คำ ก็รู้สึกหดหู่เอามากๆ
เขาทนไม่ไหวคว้าขวดเหล่มากรอกเหล้าขาวคำโตลงคอ หลังจากของเหลวเย็นฉ่ำเข้าลำคอ ก็กลายเป็นความร้อนประดุจไฟเผาเข้าไป ซึ่งก็เหมือนจิตใจเขาตอนนี้
พูดตามตรง เขาเองก็หมดหวังนะ
มีแวบหนึ่ง เขาแทบอยากฆ่าคนน่ะ
“เรื่องนี้อย่าพึ่งกระโตกกระตากไป พวกเราต้องเก็บไว้เป็นความลับสูงสุด ปรับระบบป้องกันความลับรั่วไหลเป็นระดับS….” ลู่เฉินวางขวดเหล้าลง คิดๆก่อนพูด
ทุกคนอึ้งไปตามๆกัน ระดับป้องกันความลับรั่วไหลระดับS เป็นระดับสูงสุดแล้วเนี่ย
ถ้าใครเผลอแพร่ข่าวออกไป ระดับสูงสั่งยิงได้เลย พวกเขาทำได้แค่รับคำสั่งเท่านั้น
ช่วยไม่ได้ เดิมลู่เฉินไม่อยากให้ที่บริหารระดับสูงรู้เรื่องนี้
แต่ถ้าไม่ให้พวกเขารู้ คำสั่งอีกมากมายต่อมาก็อธิบายไม่ได้
แถมมนุษย์กว่าหนึ่งแสนเจ็ดหมื่นนี่ยังต้องอาศัยคนพวกนี้ไปควบคุมและจัดการ
ลู่เฉินสูดลมหายใจเข้าปอด พูดต่อว่า “เรื่องนี้ยังต้องทำการตรวจสอบให้แน่ชัดอีกครั้ง จะมาให้เครื่องมือพวกนี้กำหนดชะตาชีวิตเราไม่ได้ ครั้งนี้…
ครั้งนี้พวกเราต้องการข้อมูลที่แน่ชัดกว่านี้ ผมคิดจะส่งยานรบป้องกันหนึ่งลำออกไปตามติดเศษดาวนิวตรอนด้วยตัวเองดู”
“นี่…มันไม่อันตรายไปหรอ?” มีคนถามขึ้นอย่างสงสัย
“ใช่ อีกอย่างพวกเรายังต้องการข้อมูลอะไรอีก? พวกเราเชื่อฝ่ายวิทยาศาสตร์นะ!”
“อีกอย่าง สสารจำนวนมากกับแรงดึงดูดไม่ถือเป็นข้อมูลหรอ?”
ทุกคนต่างมีสีหน้าสงสัย ยานรบป้องกันเป็นยานอวกาศซี-หวั้งขนาดย่อส่วน ราคาแพงมาก พวกเขารู้สึกว่ายานรบป้องกันนี่ต้องสิ้นเปลืองแน่ ไม่ได้กลับมาหรอก
ลู่เฉินส่ายหน้าปฏิเสธทันทีว่า “ไม่นับอยู่แล้ว! พวกนี้เป็นแค่ข้อมูลที่ผ่านการวิเคราะห์ระบบทดสอบออกมา ที่จริงตอนพวกเราพึ่งจากโลกมา ผมก็คิดได้เรื่องหนึ่งว่า จะมีอารยธรรมต่างดาวที่แข็งแกร่งมากคอยควบคุมชะตามนุษย์เราไว้หรือเปล่า?
การปรากฏตัวของไวรัส Dทำให้พวกเราต้องจากดาวแม่มา
ตอนพวกเราค้นพบเรือรบของชนเผ่าหวัน ผมก็คิดได้อีกเรื่องหนึ่ง เพราะตอนนั้นพวกเรารู้ว่า มีอารยธรรมที่แข็ง
แกร่งกว่าใช้วิธีการห้วงอวกาศยุบตัวมาทำลายชนเผ่าหลัน ถึงทำให้มนุษย์เรารอดพ้นการถูกรุกรานที่ควรจะเกิดขึ้นเมื่อหลายพันปีก่อนมาได้
ตอนนี้พวกเราพึ่งลงหลักปักฐานบนดาวดวงนี้ และเตรียมยึดเป็นดาวแม่
แต่ในตอนนี้เอง กลับพบว่ามีเศษดาวนิวตรอนกำลังจะพุ่งชน นี่มันเหมือนตอนเกิดไวรัส Dเลย คือคิดจะขับไล่พวกเราออกจากดาวแม่ ให้ไปอยู่ในห้วงอวกาศอีกครั้ง
มันบังเอิญเกินไปแล้ว
“ดังนั้นจะมีเศษดาวนิวตรอนไหมยังไม่แน่ ดูจากระดับวิทยาศาสตร์ของเราในตอนนี้แล้ว ดาวนิวตรอนเป็นสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง! ซึ่งเป็นไปได้ไหมว่า… อารยธรรมนอกโลกนั่นอยากยึดครองดาวแม่ของเรา พยายามหาทางให้ได้ดาวนี้มา และไม่อยากทำสงครามกับเรา เลยคิดวิธีแบบนี้ออกมา?”
“ดังนั้น…”
ลู่เฉินพูดด้วยสีหน้าขึงขังว่า “ครั้งนี้ผมจะต้องไปดูว่าดาวนิวตรอนมีจริงไหมให้เห็นกับตาตัวเองให้ได้!”
