เทือกเขาเฮงดวนใต้, 120 ไมล์นอกป้อมโอริด้า
ทั้งกลุ่มกำลังพักผ่อนอยู่ในกระท่อมร้างหลังหนึ่ง มีกองไฟอยู่กลางกระท่อมและสคินอร์ส, กับยับบ้าก็กำลังย่างกระต่ายที่พวกเขาล่ามา นานะมีหน้าที่ในการรักษาความปลอดภัยในขณะที่ลิงค์อยู่ตรงมุมห้อง, กำลังเรียนรู้เวทมนตร์จากแมวดำ
“โฮ่, สมองของเจ้าดีกว่าที่ข้าคิดเอาไว้อีกนะเนี่ย” แมวดำพูด “ตอนนี้, เจ้าประสบความสำเร็จในการทำความเข้าใจผนึกเวทมนตร์นี้แล้ว แต่ก็น่าเสียดายนะที่เจ้ายังช่วยเหลือฟิรุแมนไม่ได้”
ลิงค์คิดว่าแมวดำแค่กำลังพูดถึงรอยแตกของโลกเฉยๆ “ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันจะหาวิธีจัดการมันให้ได้”
แมวทำหน้าเนือย
“บางทีนะ”
หลังจากนั้นลิงค์ก็ไม่ได้สนใจแมวอีก เขาเริ่มไล่ดูสมุดที่เขาทำทีละหน้า, และตรวจสอบเนื้อหาในนั้น ในตอนที่เขายืนยันได้ว่าไม่มีปัญหาอะไร, เขาก็ปิดสมุดแล้วเขียนที่หน้าปกว่า “วิญญาณสลาลม”
สมุดพวกนี้ลงรายละเอียดถึงกระบวนการการร่ายเวทย์อันทรงพลังนี้ ถ้านักเวทย์คนไหนมีความรู้ด้านเวทมนตร์มากพอ, เมื่อได้รับสมุดนี้ก็น่าจะสามารถร่ายเวทย์นี้ได้หลังจากที่ศึกษามันซักพักนึง
และลิงค์ก็ไม่ได้แค่เรียนเฉยๆ เขายังระวังแมวดำอยู่และได้ตรวจสอบเวทย์นี้ในระหว่างที่เรียนรู้กระบวนการไปด้วย เขามั่นใจว่าเวทย์นี้ต้องได้ผลแน่ๆ
พลังระดับพระเจ้าของอสรพิษทมิฬนั้นคือการดูดกลืนวิญญาณเป็นวงกว้าง, ในขณะที่เวทย์วิญญาณสลาลมของลิงค์คือการรวบรวมมานาจำนวนมหาศาล แล้วสร้างพายุมีชีวิตขึ้นมาเพื่อบังคับให้กระจายพลังที่รวบรวมมานี้
จากการคำนวนของลิงค์, เขาจำเป็นต้องใช้มานา 50,000 แต้มในหนึ่งวินาทีเพื่อให้ได้ผลนี้ ซึ่งเขาคาดว่าน่าจะต้องใช้นักเวทย์หนึ่งร้อยคนในการสร้างวงเวทย์สำหรับเวทย์นี้
มันคือการแนะนำง่ายๆ, แต่ทฤษฎีจริงๆนั้นลึกมาก, และมีรายละเอียดมากมายในการร่ายเวทย์ มันเหนือกว่าเวทมนตร์ทั้งหมดที่ลิงค์เคยศึกษามา
มีสองเหตุผลที่ทำไมลิงค์ถึงสามารถเข้าใจมันได้ในระยะเวลาอันสั้น ข้อแรกเลยก็คือ, แมวดำได้อธิบายมันด้วยวิธีที่เข้าใจได้ง่าย และข้อที่สอง, ขุมความรู้ในหัวของลิงค์เองก็ช่วยได้มาก ด้วยเหตุผลบางประการ, ลิงค์รู้สึกว่าตอนนี้สมองของเขาทำงานได้ดีขึ้นเล็กน้อย, โดยเฉพาะหลังจากที่ได้โต้ตอบทางความคิดเรื่องทฤษฎีมิติกับราชินีมังกรแดง
ยกตัวอย่างเช่น, ก่อนหน้านี้เขาสามารถทำงานสามอย่างพร้อมกันได้ ซึ่งเขาก็ทำแบบนี้ได้มาตั้งนานแล้ว,แต่มันก็ไม่เคยผ่านไปได้อย่างราบลื่นเลย
บางทีฉันอาจจะก้าวหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัวก็ได้นะ นี่คือเหตุผลเดียวที่เขาสามารถคิดได้
“นี่สำหรับท่านครับ” สคินอร์สส่งขาหลังกระตายที่ย่างเสร็จแล้วให้
ลิงค์รับมัน ในขณะที่เขากิน, เขาก็พูดออกมา “พวกเรารอดมาได้หกวันแล้ว, และมานาของฉันก็ฟื้นเต็มที่แล้วด้วย ดังนั้นพอพวกเรากินเสร็จแล้ว, ฉันจะใช้อินทรีย์พายุพาพวกเราบินกลับกัน”
เหลือระยะทางอีกประมาณ 120 ไมล์ ด้วยมานาของเขาในตอนนี้, พวกเขาสามารถบินฝ่าไปได้
“โอเคครับ” หลังจากการเดินทางนี้, สคินอร์สก็เชื่อฟังลิงค์อย่างเต็มที่
หลังจากนั้น, ห้องเล็กๆแห่งนี้ก็ตกสู่ความเงียบ ทุกคนไม่พูดอะไรในขณะที่กองไฟกลางห้องส่งเสียงแกร่กๆเป็นบางครั้ง และนานๆทีก็จะมีเสียงนกร้องออกมาจากด้านนอกด้วย
แม้กระทั่งแมวดำอีโลดิมก็ยังเงียบ มันขดตัวอยู่ข้างๆนานะและจัดการกับปลาครีบราตรี มันไม่ปล่อยให้เหลือก้างด้วยซ้ำ, และส่งเสียงแจ้บๆในขณะที่เคี้ยว
ทุกคนเคยชินกับแมวดำตัวนี้แล้ว ในระหว่างที่เดินทางมันเชื่อฟังดีและไม่ได้ทำอะไรผิดปกติเลย ซึ่งลิงค์เองก็เริ่มลดการป้องกันลงกับมันไปบ้างแล้ว
พวกเขาเต็มไปด้วยความเครียดหลังจากที่ผ่านเทือกเขาเฮงดวนและเผชิญหน้ากับอันตรายมากมาย ที่นี่, พวกเขารู้สึกเหนื่อยล้าและได้เพลิดเพลินกับความสงบสุขช่วงสั้นๆ
ณ ตอนนี้, ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ สคินอร์สกับเมอลินด้าได้รู้สึกผ่อนคลายอย่างเต็มที่ แม้กระทั่งลิงค์เองก็รู้สึกสบายใจและผ่อนคลาย
หนึ่งปีหลังจากนี้, เมอลินด้าที่ผ่านช่วงวัยกลางคน, จะชอบส่ายหัวและถอนหายใจทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้, เธอจะรู้สึกหวาดกลัวโดยไม่ได้ตั้งใจ และในตอนที่มีคนถามเธอ, เธอก็จะไม่ยอมเล่าสิ่งที่เกิดขึ้น, เธอมักจะพูดแค่ว่า “มันน่ากลัวเกินไป ข้าไม่อยากนึกถึงมันหรอก”
หลังจากผ่านไปสักพักนึง, ลิงค์ก็กินขากระต่ายเสร็จ เขาเอาผ้าสะอาดออกมาเช็ดมือ และเมื่อเห็นว่าคนอื่นยังกินอยู่, เขาก็ตัดสินใจที่จะเอาหนังสือเสริมพลังเครื่องรางออกมาอ่านฆ่าเวลา
แต่พอขยับไปได้ครึ่งนึง, เขาก็หยุด มีบางอย่างผิดปกติ
เขามองรอบๆและสายตาของเขาก็ไปหยุดที่แมวดำ มันไม่ได้อยู่ข้างๆนานะอีกแล้ว แต่มันไปอยู่ที่หน้าต่างเล็กๆที่อยู่ห่างออกไปสิบฟุตแทน มันยังเคี้ยวปลาอยู่, แต่มันก็ค่อยๆคลานไปทางหน้าต่างอย่างฉลาดในขณะที่กำลังเคี้ยวอยู่
“อีโลดิม, นายกำลังทำอะไร?” นานะเองก็มองมาจากข้างประตู เธอไม่ได้คิดอะไรและเดินไปหาแมวดำพร้อมกับพูดออกมา “กลับมานี่, เจ้าจิ๋ว”
โดยที่ไม่คาดคิด อีโลดิมไม่สนใจเธอ มันกระโดดขึ้นไปบนธรณีหน้าต่าง นานะเคลื่อนไหวเพื่อไล่มัน
“นานะ, อย่าขยับ!” ลิงค์บอกในทันที ด้วยเหตุผลบางประการ, เขาสัมผัสได้ถึงออร่าชั่วร้าย ในขณะที่เขาบอก, เขาก็จ้องอีโลดิมตาเขม็ง “แกกำลังจะเตรียมตัวหนีใช่ไหม?” เขาถามอย่างเงียบสงัด
“ก็เห็นๆอยู่ไม่ใช่หรอ? เมี้ยว” รอยยิ้มบางๆปรากฎขึ้นบนใบหน้ากลมๆของแมวดำ
“แกรู้ว่าแกไม่สามารถหนีได้ด้วยพลังของแก…เว้นเสียแต่ว่าแกจะได้รับพลังแล้ว โลกมีรอยแตกเกิดขึ้น, และปีศาจก็ไม่ใช่พวกเดียวที่แข็งแกร่งขึ้น แกเองก็เหมือนกันสินะ!”
“ข้าหรอ? ใช่รึเปล่านะ? ฮี่ฮี่, ลิงค์, เจ้าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ฉลาดที่สุดเท่าที่ข้าเคยพบมาเลยหล่ะ, แต่น่าเสียดายนะ, ที่เจ้ายังเป็นสิ่งมีชีวิตอยู่ ความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดระหว่างสิ่งมีชีวิตกับพระเจ้าก็คือความอดทน ข้าอดทนมานานมากแล้วเพียงเพื่อเคราะห์ร้ายเดียวจากเจ้า” พอพูดจบ, แมวดำก็เตรียมที่จะหนีจากทางหน้าต่าง นานะรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติและเร่งความเร็วไล่มัน
ความเร็วของนานะนั้นเหนือธรรมชาติ ถ้าเธอเร่งความเร็ว, ก็คงจะไม่ค่อยมีใครหนีจากเธอได้, แต่ครั้งนี้, เธอล้มเหลว แมวดำเคลื่อนที่พริบตาและหนีจากการจับของนานะได้สำเร็จ ความเร็วของมันนั้นไม่สามารถจินตนาการได้เลย
มันหายไปหลังจากเคลื่อนที่พริบตา, แต่ก็ยังมีเสียงสดใสดังกลับมา “ลิงค์, ข้าขอโทษละกันนะ รอยแตกของโลกกำลังกว้างขึ้นเรื่อยๆ, และกฎที่ยับยั้งข้าเอาไว้ก็อ่อนแอลงเหมือนกัน ข้าฟื้นพลังกลับมาเล็กน้อยจริงๆนั่นแหล่ะ—แค่เล็กน้อยนะ, แต่มันก็เพียงพอสำหรับการหนีแล้ว และสำหรับพวกเจ้าทุกคน…ข้าพูดได้แค่ว่าลิงค์, เจ้าสร้างปัญหาเอาไว้มากจริงๆ ข้าแทบไม่ต้องทำอะไรเลยนอกจากทิ้งร่องรอยเล็กๆไว้, 5555”
การจากไปของแมวดูเหมือนจะพรากโล่บางอย่างไปด้วย ลิงค์รู้สึกกลัวขึ้นมาในทันที นี่มันอันตรายถึงชีวิต!
เขาเข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่าทำไมก่อนหน้านี้เขาถึงรู้สึกใจเย็นมาก มันไม่ใช่ว่าไม่มีอันตรายอยู่ แต่, แมวดำได้ใช้เวทย์ลึกลับบางอย่างเพื่อบดบังการรับรู้ของเขา และตอนนี้, มันก็จากไปโดยไม่บอกเลยว่าจริงๆแล้วเขาถูกปีศาจล้อมอยู่
ลิงค์อยากจะใช้เวทย์ข้ามมิติในทันที, แต่ในตอนที่เขาเคลื่อนไหวมานาและพยายามจะสร้างโครงสร้างมานา, มันก็ทำลายตัวเอง มิตินี้ถูกขังเอาไว้อยู่
พวกเขาแวะซ่อนตัวอยู่หลายที่ในระหว่างทางและไม่ได้เร็วมาก ถ้าแมวดำเปิดเผยร่องรอยของพวกเขา, ตอนนี้พวกเขาก็ต้องถูกปีศาจล้อมแล้วแน่ๆ
ในตอนนี้, คำพูดสุดท้ายของอิเซนดิลันได้สะท้อนในหูของลิงค์ เขาบอกว่า “นักเวทย์, สักวันหนึ่ง, เจ้าจะตายด้วยเงื้อมมือของแมวตัวนั้นเหมือนกัน”
ลิงค์ไม่คิดเลยว่าวันนั้นจะมาถึงเร็วขนาดนี้
ยังไงซะฉันก็เป็นแค่มนุษย์ ฉันเทียบกับพระเจ้าไม่ได้หรอก, ต่อให้เป็นพระเจ้าผู้ถูกเนรเทศก็เถอะ นี่คือบทเรียนอันแสนเจ็บปวดสินะ
สคินอร์สเป็นหน่วยสอดแนมที่มีประสบการณ์, และเขาก็เรียกในทันที “ท่านครับ, ไปกันเถอะ!”
“ไม่!” ลิงค์เอาสมุดของเขา, วิญญาณสลาลมออกมา, แล้วส่งมันให้สคินอร์ส “เอามันกลับไปแล้วส่งให้กับนักเวทย์ในป้อมโอริด้า นายต้องเอามันกลับไปให้ได้นะ!”
ลิงค์ทำการตัดสินใจในทันที ตอนนี้ศัตรูล้อมพวกเขาอยู่ด้วยการเตรียมตัวมาอย่างดี, ดังนั้นต้องมีคนอยู่ที่นี่ ซึ่งนั่นไม่ใช่ปัญหาอะไร, แต่ข้อมูลต้องถูกนำกลับไปที่ป้อมโอริด้าให้ได้
“ท่านครับ…” สคินอร์ศรู้ความหมายที่แฝงอยู่ในคำพูดของลิงค์
“รับมันไปซะ!” ลิงค์สั่ง
สคินอร์สไม่มีทางเลือกนอกจากยอมรับสมุดแล้วซ่อนพวกมันเอาไว้กับตัว
ที่ข้างๆพวกเขา, เมอลินด้ารู้สึกถึงอะไรบางอย่าง, และใบหน้าของเธอก็ซีดเผือด เธอเป็นแค่ยับบ้าสาวธรรมดาๆ มันเป็นเรื่องเข้าใจได้ที่เธอจะตื่นตระหนกในครั้งนี้
ตามที่คาดเอาไว้, ลิงค์พูด “เมอลินด้า, บาดแผลของเธอยังไม่หายดี เห็นห้องใต้ดินนั่นไหม? เข้าไปซ่อนในนั้นซะแล้วอย่าออกมาไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นก็ตาม!”
“ข้าสู้ได้ค่ะ! ข้าเป็นทหาร!” เมอลินด้าเม้มริมฝีปาก เธอกำลังจะร้องไห้, แต่เธอก็กำปืนของตัวเองแน่น
ลิงค์ส่ายหัว “นี่ไม่ใช่การต่อสู้ที่ยุติรรม, ไม่มีเกียรติยศอะไรกับการต่อสู้แบบนี้หรอกนะ! อย่าเอาชีวิตมาทิ้งเลย!”
อีกด้านหนึ่ง, นานะเปิดห้องใต้ดินแล้ว มันเป็นห้องเล็กๆเอาไว้เก็บอาหาร มนุษย์ที่โตแล้วไม่สามารถเข้าไปอยู่ได้, แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับยับบ้า
เมอลินด้าไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากกำปืนของเธอแล้วปีนเข้าไปในห้องใต้ดิน, น้ำตาไหลรินบนใบหน้าของเธอ
หลังจากปิดทางเข้าห้องใต้ดิน, ลิงค์ก็ลบตัวตนทั้งหมดของเธอ ในตอนที่จัดการเสร็จ, ลิงค์ก็บอกกับสคินอร์ส “นานะกับฉันจะล่อปีศาจให้เอง เป้าหมายหลักของพวกมันน่าจะเป็นฉัน ซ่อนอยู่ที่นี่แล้วรอโอกาสหนีนะ”
สคินอร์สไม่ได้เก่งการต่อสู้ขนาดนั้น, แต่เขาก็เก่งเรื่องการปล้นข้อมูลที่สุด ถ้ามีคนล่อศัตรูให้, เขาก็น่าจะสามารถหนีได้สำเร็จ
ศาลเตี้ยพเนจรพยักหน้าอย่างจริงจัง ออร่าสีเงินปรากฎขึ้นรอบตัวเขา เขาขยับเล็กน้อยแล้วซ่อนในเงามืดของห้อง หลังจากนั้นเขาก็หายไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้น, ลิงค์ก็เดินไปที่ประตูกระท่อม เขาเอารูปปั้นไนติงเกลออกมา เขาได้ปรับแต่งอุปกรณ์ขี่นี้เอาไว้แล้ว มันทำให้เกิดความปั่นป่วนขนาดใหญ่ในขณะที่กำลังควบม้าและมันก็รวดเร็วมากๆด้วย มันสามารถล่อปีศาจได้อย่างแน่นอน ลิงค์เชื่อว่าปีศาจรู้สถานการณ์ของพวกเขาแล้ว ตราบใดที่เหตุการณ์มันใหญ่พอ, สคินอร์สก็จะมีโอกาสหนี
ในตอนที่อุปกรณ์ขี่แห่งฝันร้ายปรากฎขึ้นนอกห้อง, ลิงค์ก็เห็นปีศาจตัวแรก มันไม่ใช่คนแปลกหน้า; มันคือเมียสเมอร์, ผู้ช่วยของโนโซม่า, เจ้าแห่งนรก
เธอเลียริมฝีปากสีแดงของเธอแล้วยิ้มอย่างยั่วยวน แส้ยาวของเธอเต้นรำในอากาศ, พร้อมกับส่งเสียงเพี้ยะ คลื่นอันแข็งแกร่งที่เธอปล่อยออกมานั้นอยู่ที่จุดสูงสุดของเลเวล 9
“นักเวทย์, พวกเราเจอกันอีกแล้วนะ” เธอพูดด้วยรอยยิ้ม
