Advent of the Archmage – 466: การลอบโจมตีใต้น้ำ

Chapter
บนเรือธงนกกระจอกวายุเงิน
ไบรอันเอาแต่หมกตัวเองอยู่ในห้องของตัวเองตั้งแต่ตอนที่เขากลับมา
เขาดูผิดปกติราวกับว่าเขาได้ใช้พลังทั้งหมดในร่างไปแล้วเขานั่งพิงอยู่ที่มุมเตียงในห้องของเขา
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็หยิบหนังสือเวทมนตร์ขึ้นมาอ่าน เขามักจะทำอย่างนี้เสมอเพื่อทำให้เขาใจเย็น
ยังไงก็ตามในครั้งนี้ ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผลเหมือนครั้งก่อนๆ
ในตอนที่เขาเปิดหนังสือสิ่งเดียวที่โผล่ขึ้นมาในใจเขาก็คือภาพเหตุการณ์ตอนที่อยู่บนดาดฟ้า เขาไม่สามารถหยุดคิดถึงใบหน้า คำพูด และทุกๆการกระทำของนักเวทย์หนุ่มได้
หลังจากผ่านไปพักใหญ่ๆเขาก็ถอนหายใจออกมา “ในปีที่ข้าได้ขึ้นไปถึงระดับตำนาน ข้าเองก็มั่นใจในความแข็งแกร่งเหมือนกับเขา แต่ว่าทุกอย่างมันจบลงหลังจากที่ข้าได้พบกับฟิโอน่า…”
ในตอนนี้ไม่มีหนทางถอยกลับแล้วทางเดียวที่เหลืออยู่ก็คือเขาต้องเดินไปตามเส้นทางนี้ให้จบ ลิงค์จะต้องตายและถูกยึดโอกาสที่จะเข้าร่วมกับไฮเอลฟ์ถ้าเกิดว่าไบรอันสามารถทำมันได้อย่างราบรื่น
ไบรอันปิดหนังสือลงเขาลุกขึ้นและตรงไปที่ประตูเพื่อที่จะไปสูดอากาศจากทะเลที่ดาดฟ้าเรือ
ในเวลาเดียวกันนั้นเองก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมกับมีเสียงพูดดังมาจากข้างนอก “ท่านนักทำนาย ข้าขอเข้าไปได้ไหม?”
เขาคือนักเวทย์วอนเฮลอนเขาเป็นขุนนางไฮเอลฟ์ที่มีสายเลือดของไฮเอลฟ์บริสุทธิ์ไหลเวียนอยู่ในร่างกาย แม้ว่าเขาจะเรียกไบรอันว่า “ท่านนักทำนาย” แต่เขาก็รู้ว่าวอนเฮลอนนั้นไม่เคยคิดว่าพวกเขาเท่าเทียมกัน
แต่ก็แน่นอนว่านี่เป็นแค่เรื่องเล็กน้อยสำหรับเขา
“เข้ามา”ไบรอันเอารูนล็อกออกจากประตู
วอนเฮลอนเข้ามาในห้องและปิดประตูหลังจากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา “ท่านนักทำนาย ข้าต้องรู้ให้ได้ ว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
ในคืนนี้พวกเขาถอยออกจากเฟิร์ดโดยที่ไม่ได้มีการปะทะกัน ซึ่งนี่นับเป็นเรื่องที่น่าอับอายอย่างถึงที่สุดทำหรับทั้งนกกระจอกวายุเงินและกองทัพนักเวทย์ ลูกเรือและสมาชิกของกองทัพนักเวทย์ต่างก็รู้สึกโกรธมากกับเรื่องนี้
ไบรอันไม่ได้คิดที่จะปิดบังความจริงจากเขา“ลิงค์กับชนเผ่ามังกรได้ร่วมมือเป็นพันธมิตรกัน ตอนนี้เขาแต่งงานกับราชินีมังกรแดงแล้ว”
พันธมิตรกับชนเผ่ามังกรนั้นเป็นเรื่องที่เขาจะละเลยไม่ได้ไบรอันไม่ได้สงสัยเรื่องที่ลิงค์พูดเลย ตอนนี้เมืองมอดไหม้เต็มไปด้วยนักรบมังกรแดงมากมาย รวมทั้งผู้อาวุโสมังกรแดงด้วย ตอนแรกเขาตกใจที่เห็นมัน เขาพึ่งมารู้ความจริงทีหลังว่าลิงค์นั้นได้ถูกแต่งตั้งให้เป็นดยุคของเผ่ามังกรแล้ว
วอนเฮลอนรู้สึกตกตะลึงกับคำตอบของไบรอันมันเป็นเรื่องที่ไม่มีใครจินตนาการถึง มันคือมุขตลกร้ายที่ทำให้ผู้ฟังได้แต่หัวเราะเจื่อนๆออกมา
นักเวทย์ไฮเอลฟ์ผายมือออก“ข้าไม่คิดเลยว่าเรื่องมันจะกลายเป็นแบบนี้ ขอโทษด้วยนะ ท่านนักทำนาย ที่ข้าสงสัยท่าน แต่ว่านี่มันอุกอาจเกินไปแล้ว!”
“ถ้าเกิดว่าข้าไม่ได้เห็นผู้อาวุโสมังกรแดงอยู่ในเฟิร์ดข้าก็คงจะไม่เชื่อเหมือนกัน…แต่ถึงยังไง ถ้าเกิดว่าลิงค์ไม่คิดที่จะย้อมแพ้เรื่องเกาะแม่เหล็ก พวกเราก็อาจจะต้องทำสงครามกัน และโอกาสที่พวกเราจะชนะในสงครามนั้นก็น้อยมากๆ”
“นี่ท่านตั้งใจจะส่งหนามทมิฬออกไปหรอ?”
“ลิงค์รู้เรื่องหนามทมิฬแถมยังรู้จักเงาคู่ด้วย ข้าไม่รู้ว่ามันไปได้ข้อมูลพวกนี้มาจากไหน แต่อย่างนึงที่ข้ารู้แน่ๆก็คือมันเตรียมการป้องกันตัวเองเอาไว้ดีมากๆ การใช้นักฆ่าไปฆ่ามันในตอนที่หลับนั้นมีโอกาสสำเร็จต่ำมาก”
วอนเฮลอนรู้สึกจนปัญญาและเงียบไปพักใหญ่ๆก่อนที่ในที่สุดเขาจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด“ข้าคิดว่าพวกเราควรให้องค์ราชินีเป็นคนตัดสินใจว่าจะทำยังไงต่อจากนี้ดี”
ในตอนนี้มีทางเลือกอยู่แค่สองทาง:คือการที่พวกเขายอมรับความพ่ายแพ้ หรือไม่ก็จับอาวุธขึ้นมาและสู้จนตัวตาย และวอนเฮลอนรู้ว่านี่เป็นหนทางที่ดีที่สุดที่มีอยู่ในตอนนี้
ในประวัติศาสตร์3,000 ปีของไฮเอลฟ์ นี่อาจจะเป็นครั้งแรกเลยที่นกกระจอกวายุเงินได้ล่าถอยโดยไม่ได้ทำการต่อสู้
นี่เป็นความอับอายอย่างมากในประวัติศาสตร์ของพวกเขา.Aileen-novel.
วอนเฮลอนรู้สึกเศร้าและตรงไปทางประตูพร้อมที่จะออกจากห้องทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงระเบิดดังมาจากข้างนอก
ผ่านหน้าต่างวอนเฮลอนเห็นว่านกกระจอกวายุเงินลำที่อยู่ข้างๆนั้นถูกเงาดำที่ได้ผุดขึ้นมาจากในทะเลแยกเป็นสองส่วน
และคลื่นกระแทกของมันก็ซัดมาโดนเข้ากับเรือที่วอนเฮลอนและไบรอันอยู่มันทำให้เรือทั้งลำกระเด็นไปอีกทางอย่างรุนแรงและทำให้ไฮเอลฟ์ทั้งสองล้มกลิ้งอยู่ในห้อง
ในขณะที่กำลังล้มกลิ้งมีแสงสีขาวเกิดขึ้นที่ร่างของวอนเฮลอน เขาร่ายเวทย์เทเลพอร์ท และด้วยเสียงเบาๆ ร่างของเขาก็หายไปจากห้องพัก เกิดเสียงดังขึ้นอีกครั้ง และไฮเอลฟ์ก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งที่กลางอากาศสูงจากเรือ 100 ฟุต
ในอีกด้านนึงร่างของไบรอันนั้นได้สลายกลายเป็นหมอก เขาพุ่งออกมาจากหน้าต่างที่แตกและออกมาข้างนอก
ในตอนที่ทั้งสองลอยอยู่กลางอากาศพวกเขาก็เห็นสัตว์ประหลาดสีดำตัวเดิมโผล่ขึ้นมาจากใต้ทะเลและจัดการทุบนกกระจอกวายุเงินที่ยังไม่ได้ฟื้นสมดุลกลับมา ด้วยเสียงปะทะดังสนั่น เรืออันแข็งแกร่งก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ
ในการปะทะครั้งนี้ลูกเรือและนักเวทย์ที่อยู่บนเรือตายไปหลายคน บางคนก็บาดเจ็บสาหัสและบางคนก็หนีไปได้ สถานการณ์บนเรือนั้นเต็มไปด้วยความวุ่นว่าย และท้องทะเลก็เต็มไปด้วยเลือดของไฮเอลฟ์
ในตอนที่นกกระจอกวายุเงินลำที่สองถูกทำลายเงาสีดำก็พุ่งตรงไปยังเรือลำที่สามด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ
“หยุดมันซะ!”ไบรอันตะโกน ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เขาก็เริ่มร่ายเวทย์ ใบไม้สีเงินถูกยิงออกจากคทาระดับตำนาน, ฟิโอน่าและพุ่งไปทางเงาสีดำ
นี่เป็นไพ่ตายของไบรอันมันเหมือนกับสายฟ้าฟาด ใบไม้เฉือนใส่เงาสีดำที่อยู่ในทะเล
แต่เขาก็ไม่ได้คำนึงถึงการตอบสนองของมันในตอนที่เขาร่ายเวทมนตร์ เงาสีดำก็ทำการหลบด้วยการดำลึกลงไปในทะเล
“มันกำลังจะหนี!แปลงพิภพ!”
เกิดแสงสว่างขึ้นที่ตาของไบรอันและใบไม้สีเงินก็โปร่งแสงขึ้นมาจากนั้นมันก็พุ่งลงไปในทะเลเพื่อไล่ตามเป้าหมายของมันโดยที่ไม่ได้ช้าลงเลย, มันเหมือนกับว่าน้ำทะเลที่อยู่รอบๆใบไม้นั้นถูกหยุดไปพักนึง
ในตอนที่ใบไม้กำลังจะไปถึงเงาดำจู่ๆก็เกิดเสียงดังสนั่นขึ้นที่พื้นผิวทะเล นกกระจอกวายุเงินลำสุดท้ายได้ถูกเงาดำอีกตัวพุ่งเข้ามาทะลวงเรือจากด้านล่างและถูกทำลายไปในทันที
ในเวลาไม่ถึง5 วินาที นกกระจอกวายุเงินทั้งสามลำก็ถูกทำลายจนหมด
หลังจากนั้นเงาสีดำก็พุ่งจากในทะเลขึ้นมาบนฟ้า
ในตอนนั้นเองไบรอันก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขากำลังเจอกับอะไรอยู่มันคือปลาจะละเม็ดเงิน แต่ว่าขนาดของมันใหญ่กว่าปลาจะละเม็ดเงินปกติถึง 10 เท่า มันมีความยาว 30 ฟุต และเกล็ดทั่วร่างของมันก็เป็นสีแดงเข้มที่เต็มไปด้วยแสงของรูนเวทมนตร์
“นี่มันสัตว์เวทมนตร์!พวกมันมีกันสองตัว!” ไบรอันตะโกน
วอนเฮลอนที่ลอยอยู่กลางอากาศข้างๆเขาได้ยกคทาขึ้นแล้วชี้ไปทางปลาพร้อมกับตะโกนออกมา “คมดาบสูญญากาศ!”
คมดาบสูญญากาศ
เวทย์มิติเลเวล8
คำอธิบาย:สร้างสภาวะสูญญากาศขึ้นมาโดยใช้มานาดูดเอาอากาศออกทั้งหมด ทำให้เกิดเป็นใบมีดสูญญากาศที่คมมากๆและสามารถตัดวัสดุต่างๆที่มีตัวตนได้
(หมายเหตุ:เป็นเวทย์มิติลับของไฮเอลฟ์)
แผ่นใสๆสีเงินได้พุ่งผ่านอากาศไปและในวินาทีที่ 10 มันก็โดนเข้ากับปลาจะละเม็ดเงิน!
ครืน!เกล็ดสีดำของสัตว์ประหลาดได้ปล่อยแสงสีแดงอ่อนๆออกมา ทันใดนั้นเองคมมีดสูญญากาศก็สลายไปในอากาศ ทำให้ร่างของปลานั้นไร้รอยขีดข่วน ในวินาทีต่อมา ปลาก็ได้กลับลงไปในทะเลและดำลึกลงไปใต้ทะเล
ไบรอันเห็นทุกอย่างและมองด้วยความตกตะลึง“นั่นพลังศักด์สิทธิ์นี่! มันไม่ใช่สัตว์เวทมนตร์ธรรมดา มันคือสัตว์ศักดิ์สิทธิ์!”
มีแค่พลังศักดิ์สิทธิ์เท่านั้นที่สามารถปัดเป่าการโจมตีมิติได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ในตอนนั้นเองใบไม้สีเงินก็ไล่ตามสัตว์เวทมนตร์ที่อยู่ใต้ทะเลทัน
ด้วยเสียงดังแหลมร่างของปลาจะละเม็ดเงินก็ปล่อยแสงแบบเดียวกันออกมาและป้องกันตัวเองจากการโจมตีของไบรอัน ยังไงก็ตาม ใบไม้สีเงินนั้นรุนแรงกว่าคมมีดสุญญากาศของวอนเฮลอนถึง 10 เท่าและสามารถทะลวงการป้องกันของมันได้ มันทะลวงเข้าไปในร่างของปลา ทำให้เกิดบาดแผลลึกครึ่งฟุต
แต่ว่า…ใบไม้สีเงินก็สามารถไปได้ไกลมากที่สุดเพียงเท่านั้นก่อนที่มันจะต้องกลับมาฟื้นแรงอยู่ใต้น้ำ
บาดแผลครึ่งฟุตนั้นเป็นแค่แผลเล็กๆสำหรับปลาที่ตัวใหญ่ขนาดนี้ด้วยการสะบัดครีบ มันก็เริ่มเร่งความเร็วขึ้นมาบนผิวน้ำอีกครั้ง ในครั้งนี้ มันได้กินลูกเรือผู้รอดชีวิตที่ลอยอยู่บนทะเล
”ช่วยด้วย!”
”ไม่นะขาของข้า!”
”โอ้พระเจ้าช่วยข้าด้วย!”
เหล่าลูกเรือที่ลอยอยู่ได้ตกอยู่ในความยุ่งเหยิงก่อนที่พวกเขาจะถูกกระแทกด้วยคลื่นมีแค่นักเวทย์บางส่วนเท่านั้นที่สามารถลอยบนอากาศได้ ส่วนสมาชิกลูกเรือที่เหลือต่างก็ลอยอยู่ในน้ำรวมไปถึงผู้บัญชาการกองเรือด้วย
ที่กลางทะเลพวกเขานั้นไร้พลังเมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับปลาจะละเม็ดเงินขนาดยักษ์ที่สามารถจมเรือทั้งลำได้ด้วยเวลาเพียงแค่ไม่กี่วินาที
ปลาอีกตัวก็กลับมาบนผิวน้ำและเริ่มไล่กินพวกเอลฟ์ที่เหลืออยู่
น้ำทะเลได้กลายเป็นสีแดงเพราะเลือดของเหยื่อที่พวกมันกินในทันที
นักเวทย์ไฮเอลฟ์กว่า30 คนที่ลอยอยู่กลางอากาศได้ร่ายเวทย์ใส่ปลาจะละเม็ดเงินพร้อมกัน แต่ว่าการโจมตีของพวกเขานั้นก็ไม่มีประโยชน์อะไร
ในบรรดาเหล่าไฮเอลฟ์ในกองเรือมีเพียงแค่ไบรอันเท่านั้นที่สามารถสร้างความเสียหายให้กับปลาพวกนี้ได้ แต่ว่าถึงจะเป็นเวทย์ที่รุนแรงที่สุดของเขา ก็ยังความเสียหายให้กับปลาได้แค่เล็กน้อยเท่านั้น
สีหน้าของเหล่านักเวทย์ที่ลอยอยู่ซีดเผือดพวกเขาปล่อยเวทย์ออกมาด้วยความสิ้นหวัง แต่ว่าความพยายามของพวกเขาก็ไร้ประโยชน์ พวกเขาทำได้แค่มองพวกพ้องถูกเจ้าปลายักษ์สองตัวนี้กินอย่างโหดเหี้ยม
ในเวลาแค่ครู่เดียวจำนวนลูกเรือของไฮเอลฟ์ก็ลดลงไปอย่างรวดเร็ว
“ท่านนักทำนายพวกเราจะทำยังไงกันดี?” วอนเฮลอนตะโกน ตอนนี้เขาจนปัญญาแล้ว
“พวกเราทำได้แค่หนีข้ารู้สึกได้ว่านี่เป็นแค่การเริ่มต้นของการลอบโจมตี ตอนนี้มันอันตรายเกินไปที่จะอยู่ที่นี่ต่อ!” พอพูดจบ ไบรอันก็เริ่มบินไปทางแผ่นดินใหญ่
เขาตะโกนกลับไปหานักเวทย์คนอื่นๆ“ทุกคน ไปทางแผ่นดินใหญ่ เร็วเข้า! เร็วๆหน่อย!”
พวกเขายังออกมาจากแผ่นดินใหญ่ได้ไม่ไกลมากซึ่งมันเป็นที่เดียวที่พวกเขาสามารถหนีไปได้ ถ้าพวกเขาไปในทะเลไกลกว่านี้อีก พวกเขาจะต้องถูกฆ่าอย่างแน่นอน
ในขณะที่มองปลายักษ์สองตัวและลูกเรือผู้รอดชีวิตที่ตะโกนร้องขอความช่วยเหลืออยู่ด้านล่างพวกนักเวทย์ก็ลังเลอยู่พักนึง จากนั้นพวกเขาก็กัดปากของตัวเองและตัดใจที่จะช่วยเหลือพวกเขา
พวกเขาเลิกมองลูกเรือที่กำลังดิ้นรนและค่อยๆบินตามไบรอันไปทางแผ่นดินใหญ่ที่ละคนๆ
ในตอนที่พวกเขาบินไปได้แค่100 ฟุต ก็มีเสียงดังขึ้นมาจากพื้นผิวของทะเล “พวกนักเวทย์ ทำไมพวกเจ้าถึงคิดจะไปกันแล้วหล่ะ? ข้าพึ่งจะมาถึงที่นี่เองนะ”
เสียงนั้นดังมาจากทุกทิศทางมันไม่มีทางตัดสินได้เลยว่าต้นเสียงมาจากทางไหนกันแน่ มันเหมือนกับว่าทะเลที่อยู่ข้างล่างนั้นเป็นคนคุยกับพวกเขา
ซึ่งนั่นเป็นเหตุการณ์ที่น่ากลัวมาก
แม้แต่ไบรอันก็ตกใจกับมันจากนั้นเขาก็ตะโกนออกมา “ลิงค์ ข้ารู้นะว่าเป็นเจ้า ถ้าเจ้าอยากจะฆ่าข้า ก็เข้ามาตรงๆสิ การลอบโจมตีแบบนี้มันเป็นการกระทำที่ขี้ขลาดมากเลยนะ!”
“555ไบรอัน เจ้าเป็นคนตลกจริงๆ ถือว่าเป็นรางวัลให้กับความโง่ของเจ้าแล้วกันนะ ข้าจะฆ่าเจ้าเป็นคนสุดท้าย”
ดวงตาของวอนเฮลอนเบิกกว้างเขามองหาศัตรูอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ว่าที่เขาเห็นนั้นก็มีแค่ความมืด เขาตะโกนออกมาอีกครั้ง “เจ้าเป็นใครกันแน่? เจ้าไม่ใช่ลิงค์หรอ?”
“ข้าเป็นใครนั้นไม่สำคัญหรอกที่สำคัญก็คือพวกเจ้าทุกคนจะต้องตายที่นี่ เดี๋ยวนี้!”
พอพูดจบแสงสีแดงเข้มก็ถูกยิงออกมาจากทะเลด้วยความที่ตอบสนองไม่ทัน นักเวทย์คนนึงจึงโดนลำแสงนั้นเข้าไป เขามองลงมาและเห็นรูขนาดเท่ากำปั้นที่หน้าอกของตัวเองก่อนที่เขาจะร่วงลงจากท้องฟ้าในสภาพตาเหลือก
ไบรอันหมดความตั้งใจที่จะต่อสู้ในทันทีที่ได้เห็นภาพนี้“นี่มันเวทย์ศักดิ์สิทธิ์! พวกเราสู้กับมันไม่ได้ หนีเร็ว!”
พูดตามตรงเวทย์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดนั้นมีเลเวล 19 ขึ้นไปแต่ว่าพลังของมันถูกลดลงไปมากเนื่องจากพลังของภพมนุษย์ แต่ว่าเวทย์ศักดิ์สิทธิ์นั้นก็ยังคงรุนแรงกว่าเวทย์อื่นๆในภพมนุษย์ ซึ่งรวมไปถึงเวทย์ระดับตำนานด้วย
ศัตรูยังคงซ่อนตัวอยู่จนถึงตอนนี้ ไบรอันก็ยังไม่รู้ว่าศัตรูของเขาซ่อนตัวอยู่ที่ไหนกันแน่ และที่เหนือกว่าสิ่งอื่นใด เขาสามารถใช้เวทย์ศักดิ์สิทธิ์ได้ด้วย มันเป็นการต่อสู้ที่พวกเขาไม่สามารถเอาชนะได้ การหนีคือทางเลือกเดียวของพวกเขา