Advent of the Archmage – 504: ตำนานของราชาตาเดียว (3)

Chapter
รอยเท้าในป่ายังใหม่อยู่ลิงค์จึงไม่มีปัญหาในการสะกดรอย
ใครก็ตามที่ทิ้งรอยเท้าพวกนี้เอาไว้ดูเหมือนว่าคนๆนั้นจะเป็นเพื่อนตัวใหญ่จริงๆลิงค์ยังคงไล่ตามต่อไป, โดยไม่กังวลว่าจะถูกเหยื่อสลัดหลุด ในระหว่างทาง, เขาได้เก็บสมุนไพรที่เกรเทลต้องการไปด้วย
ไม่นานนัก,เขาก็รวบรวมสมุนไพรได้โหลนึง เกรเทลยังบอกกับเขาด้วยว่ายิ่งหาได้มากเท่าไหร่, ก็ยิ่งดีเท่านั้น
หลังจากไล่ตามเหยื่อและเก็บสมุนไพรไปตามทางได้เป็นระยะกว่า30 ไมล์, ในที่สุดเขาก็เห็นทะเลสาปอยู่ข้างหน้า
ทะเลสาปเป็นรูปวงรี,มันมีรัศมีกว้างกว่าหนึ่งพันฟุต น้ำในทะเลสาปนั้นใสสะอาด และใกล้ๆกับต้นกกที่ริมทะเลสาป, ลิงค์ก็เหลือบเห็นสิ่งที่เขากำลังตามหาอยู่
มันคือยักษ์ดูเหมือนว่าเขาจะสูงประมาณ 150 ฟุต, และมีลักษณะเกือบจะเหมือนมนุษย์ เขาไม่ค่อยมีผม, และแทบจะไม่มีเสื้อผ้าปกปิดร่างกายที่กำยำของเขาเลย
ที่ใต้หว่างขาของยักษ์,ลิงค์, มองเห็นก้อนเนื้อสองลูกที่ห้อยไปตามการเคลื่อนไหวของยักษ์ค่อนข้างชัดเจน มีนกกลุ่มนึงบินมาเกาะร่างกายที่ใหญ่โตของยักษ์, เห็นได้ชัดว่าพวกมันกำลังมองหาอาหารอยู่
ในตอนนั้นเอง,ยักษ์ที่นั่งอยู่ริมทะเลสาปก็ใช้มือตักน้ำขึ้นมาจิบ เขาจะมีปลาตัวใหญ่ติดมือมาด้วยในบางครั้ง จากนั้นด้วยรอยยิ้มโง่ๆบนหน้าของเขา, เขาก็จะใช้นิ้วคีบมันเอาไว้, เงยศรีษะแล้วปล่อยให้ปลาไหลเข้าไปในกระเพาะขนาดใหญ่ของเขาโดยไม่แม้แต่จะเคี้ยว
ดูเหมือนว่าเขาจะสนุกกับการทำเรื่องทั้งหมดนี้,เพราะเข้าหัวเราะคนเดียวเป็นเวลาพักใหญ่ๆ ในตอนที่เขาหยุดหัวเราะ, ยักษ์ก็จะดื่มน้ำจากทะเลสาปต่อ
ลิงค์สังเกตสิ่งมีชีวิตนี้จากใต้ต้นไม้และเห็นแท่งไม้ขนาดใหญ่วางอยู่บนพื้นใกล้กับตัวยักษ์เหมือนกับที่เขาได้ฟังมาจากชาวบ้าน, มันคือลำต้นของต้นไม้ที่ถูกดึงใบกับกิ่งออกจนหมด และที่ปลายของมันก็ถูกตัดออกมาอย่างหยาบๆ
ลิงค์เปลี่ยนมุมมองจากใต้ต้นไม้แล้วเห็นว่ายักษ์คนนี้มีร่างกายคล้ายมนุษย์ความแตกต่างเดียวก็คือเขามีดวงตาแค่ดวงเดียว ซึ่งดวงตานั้นอยู่ด้านบนเหนือดั้งของยักษ์ ลูกตาขนาดยักษ์นี้แทบจะปกคลุมไปครึ่งหน้าของเขา แล้วมันก็เปล่งแสงสีส้มที่ไม่เสถียรออกมาด้วย
นี่ต้องเป็นราชาตาเดียวแน่ๆ,ลิงค์คิดในใจ เขาตรวจสอบออร่าของยักษ์อย่างละเอียด แข็งแกร่ง, ประมาณจุดสูงสุดของเลเวล 8 และใกล้จะถึงพลังสูงสุดในภพมนุษย์แล้วด้วย
อย่างไรก็ตาม,ไม่ว่าจะแข็งแกร่งแค่ไหน, ก็ยังอยู่ในระดับภพมนุษย์ สำหรับผู้เชี่ยวชาญระดับตำนานแล้ว, ขนาดของศัตรูเป็นแค่เรื่องเล็กๆ
มาดูกันดีกว่าว่าสมองของไอ้เจ้าตัวโตนี่จะใหญ่เหมือนกับร่างกายรึเปล่า,ลิงค์คิด เขาเดินออกมาจากใต้ต้นไม้, แล้ววิ่งไปหาไซคลอปส์, พร้อมกับตะโกนออกมา “นี่, พี่บึ้ก!”
เขาพูดออกมาด้วยภาษาพื้นเมืองแล้วเขาก็ใช้เวทมนตร์ขยายเสียงด้วย
“หา?”ยักษ์ได้ยินเขา, แล้วหยุดดื่มน้ำ, จากนั้นก็หันมายังต้นเสียง
เขาไม่ได้คิดว่าเสียงที่ดังขนาดนี้จะมาจากร่างกายเล็กๆของลิงค์ในตอนที่สายตาของเขาเหลือบมาเห็นลิงค์, เขาก็มองข้ามไปแล้วมองไปที่อื่นเพื่อหาเพื่อนตัวใหญ่ที่เป็นเจ้าของเสียงนั้น
ลิงค์อดหัวเราะไม่ได้กับเรื่องนี้ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ฉลาดสมกับหน้าตา ทั้งหมดมีแต่กล้ามเนื้อ, และไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
เขาเดินมาข้างหน้า,แล้วโบกมือเรียกยักษ์, พร้อมกับตะโกนออกมาอีกครั้ง “นี่, ทางนี้!”
ครั้งนี้,ยักษ์ตาเดียวสังเกตเห็นเขา เขาก้มลงมามองใกล้ๆ จากนั้นก็ถามอย่างแปลกใจ “เจ้าหนู, ทำไมเจ้าถึงมีเสียงดังขนาดนั้นหล่ะ?”
ลิงค์ยิ้มเขาตามยักษ์มาเพื่อวัดระดับความอันตรายของเขา แต่จากที่ดูแล้ว, ยักษ์คนนี้ก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากเจ้าโง่ตัวใหญ่
และด้วยเหตุนี้เอง,สิ่งที่ลิงค์ต้องทำก็มีแค่สร้างความหวาดกลัวให้ยักษ์คนนี้จนเขาไม่กล้าเข้าไปใกล้ปราสาท
เขาเปิดใช้เวทย์เดินอากาศแล้วบินขึ้นไปเขาเร่งความเร็วขึ้น, และด้วยสูงตูมในอากาศ, ลิงค์ก็มาอยู่บนไหล่ของยักษ์ในทันที
เขาเดินไปตามแนวไหล่ของยักษ์อย่างสบายใจเฉิบแล้วพูดออกมา“นี่พี่บึ้ม, เห็นปราสาทในป่าแห่งนี้รึเปล่า?”
“ไอ้หนู,เจ้ามาทำอะไรตรงนี้? ออกไปจากตัวข้า…อะไรนะปราสาทหรอ? ไม่, ข้าไม่เห็นเลย มันอยู่ไหนกัน? ข้าจะไปทำลายมัน ข้าชอบทำลายปราสาท”
คำพูดของยักษ์ไม่ปะติดปะต่อกันดูเหมือนว่าแนวความคิดของเขานั้นจะถูกชักจูงได้ง่าย
แม้ว่าจะถูกลิงค์เบี่ยงความสนใจได้อย่างง่ายดายด้วยการพูดถึงเรื่องปราสาท,แต่มือของเขาก็ยังเคลื่อนมาที่ไหล่ได้อย่างรวดเร็ว, เตรียมพร้อมที่จะตบเขา ถ้าลิงค์ตอบสนองช้ากว่า, เขาคงจะเละเป็นเศษเนื้อติดคามือยักษ์อย่างแน่นอน.ไอลีนโนเวล.
การถูกยักษ์ตบคงจะเป็นประสบการณ์ที่แสนสาหัสมากถ้าลิงค์ป้องกันตัวไม่ทันเวลาแต่ก็แน่นอนว่า, เขาคงไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น
ลิงค์ไม่ได้หลบฝ่ามือของยักษ์,เขายังคงนั่งอยู่บนไหล่และร่ายเวทย์สนามพลังเลเวล 10 ออกมาคลุมรอบตัวเขาแทน
ในตอนที่เขาร่ายเวทย์เสร็จ,ก็มีนิ้วโป้งมาอยู่เหนือหัวของเขา มือของไซคลอปส์ปะทะกับสนามพลัง ผ่านผลของมัน, แรงกระแทกจากมือจึงเปลี่ยนเส้นทางกระจายออกไปรอบสนามพลังโดยไม่ทำอันตรายกับลิงค์
“หืม?ทำไมข้าตบไหล่ของตัวเองไม่ได้?” ไซคลอปส์ตะโกนออกมาด้วยความประหลาดใจ เขาพยายามตบไหล่ของตัวเองอยู่สองสามครั้ง, และผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม มือของเขาถูกปัดออกไปจากไหล่อย่างไร้รอยขีดข่วนในทุกๆครั้งที่เขาพยายามจะตบลิงค์
ลิงค์ยังคงนั่งสบายใจเฉิบอยู่บนไหล่ของยักษ์จากนั้นเขาก็ถามขึ้น “พี่บึ้ม, นายมีเพื่อนบ้างรึเปล่า?”
“มีสิ,ข้ามีเพื่อนเยอะเลยแล้วก็รู้จักกับราชาด้วย ดูเหมือนว่ามือของข้าจะหักนะ ข้าตบไหล่ของตัวเองไม่ได้เลย…แปลกชะมัด” ยักษ์ตอบกลับ เขายังคงพยายามตบลิงค์ที่อยู่บนไหล่, โดยไม่รู้สึกตัวเลยว่าความพยายามของเขามันไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย
นี่เขาไม่ใช่ราชาตาเดียวหรอกหรอ?คำตอบของยักษ์ทำให้ลิงค์ตกตะลึง เขาคิดเรื่องนี้อยู่พักนึง, จากนั้นก็ถาม “นายช่วยพาฉันไปหาราชาของนายหน่อยได้ไหม?”
“ทำไมข้าต้องพาเจ้าไปด้วย?ไหล่ของข้า, มือของข้า, พวกมันใช้การไม่ได้หมดเลย… ไม่นะ!” ทันใดนั้น, ยักษ์ก็ร้องออกมาด้วยความผิดหวัง มีหยดน้ำตาขนาดยักษ์ไหลออกมาจากดวงตาของเขา, และเขาก็ตีไหล่ของตัวเองต่อไปอย่างไม่ลดละ
พอสังเกตเห็นว่ายักษ์เริ่มเหนื่อยแล้ว,ลิงค์ก็ลอยขึ้นไปอยู่บนหัวของเขา
ตุ้บ!ในที่สุดไซคลอปส์ก็สามารถใช้มือตีไหล่ของตัวเองได้แล้ว เขาหัวเราออกมาดังลั่น “555, มือของข้าหายดีแล้ว, และตอนนี้ไหล่ของข้าก็ไม่มีอะไรผิดปกติแล้ว ว่าแต่, เจ้าหนูนั่นไปอยู่ไหนแล้วหล่ะ?”
เขามองไปรอบๆแต่ก็ไม่เห็นลิงค์เลยจากนั้นเขาก็พูดกับตัวเอง “แปลกชะมัด”
เขากลับไปนั่งลงที่เดิมแล้วดื่มน้ำต่อ
บนหัวของเขา,ลิงค์ถอนหายใจออกมาด้วยความผิดหวังกับความโง่ของยักษ์ เขาเปิดใช้เวทย์แนะนำเลเวล 1, แล้วพูดขึ้น “ไปหาราชาของนายซะ!”
“หา?”ยักษ์มองไปรอบๆอีกครั้งนึง, แต่ก็ไม่เห็นอะไรหรือใครที่พูดออกมาเลย เขายกมือขึ้นมาเกาหัวในขณะที่พูดอย่างแปลกใจ “ทำไมข้าต้องไปหาราชาด้วยหล่ะ? ข้าไม่ไปหรอก”
จากนั้นเขาก็ตักน้ำขึ้นมาดื่มต่อ
“ไปหาราชาของนายซะ!”
“อะไรเนี่ย?มีคนกำลังพูดอยู่ในหัวของข้ารึไง?”
“ไปหาราชาของนายซะ!”
“ก็ได้,ก็ได้, ไม่ต้องพูดซ้ำหรอกหน่า, ข้าไปแล้ว” ในที่สุดยักษ์ตาเดียวก็เลิกดื่มน้ำ เขาลุกขึ้น, หยิบแท่งไม้ของเขาแล้วเดินออกไปจากทะเลสาป
ลิงค์ถอนหายใจอย่างหงุดหงิดในขณะที่เขาเอามือกุมขมับต้องมีอะไรซักอย่างผิดพลาดในกระบวนการสร้างเจ้าโง่นี่แน่ๆ ความแข็งแกร่งทางจิตใจของเขาต้านทานเวทย์แนะนำเลเวล 1 ไม่ได้ด้วยซ้ำ
ยักษ์เดินไปอย่างรวดเร็ว,ด้วยระยะทาง 30 ฟุตต่อวินาที ต้นไม้รอบตัวเขาไม่ต่างอะไรจากวัชพืชที่ไม่ได้ทำให้เขาช้าลงเลยแม้แต่นิดเดียว
ลิงค์จะสังเกตเห็นสมุนไพรที่เกรเทลต้องการในระแวกใกล้เคียงเป็นบางครั้ง,แล้วเขาก็จะกระโดดลงจากหัวของยักษ์เพื่อไปเก็บมันเพิ่ม ในตอนที่เขาเก็บเสร็จ, เขาก็จะกระโดดกลับมาอยู่บนหัวยักษ์อีกครั้ง
หลังจากเดินตัดป่ามาได้สองชั่วโมง,ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงหุบเขาขนาดยักษ์ จากที่ไกลๆ, ลิงค์เห็นว่ามีสิ่งก่อสร้างมากมายตั้งอยู่
สถาปัตยกรรมของหุบเขาแห่งนี้เป็นรูปแบบง่ายๆสิ่งก่อสร้างเองก็ดูเหมือนจะสร้างขึ้นมาง่ายๆด้วยการเอาหินก้อนใหญ่ๆมาวางซ้อนกันเป็นชั้นๆ ลักษ์ณะที่เด่นชัดเพียงอย่างเดียวก็คือทุกอย่างนั้นมีขนาดใหญ่พอๆกับวิหารมังกร
ท่ามกลางหุบเขามีสิ่งก่อสร้างสีขาวตั้งอยู่มันเป็นสถานที่เดียวที่มีหลังคา, ซึ่งสูงจากพื้นกว่าหนึ่งร้อยฟุต และตัวสิ่งก่อสร้างก็กว้างประมาณหนึ่งพันตารางฟุต, ที่นั่นมียักษ์คนนึงที่สวมเสื้อขนหนังสีดำเอาไว้ที่ไหล่กำลังกินสัตว์ขนาดใหญ่ที่ถูกปรุงมาแล้วอย่างเอร็ดอร่อย
มีกองไฟขนาดยักษ์จุดอยู่ข้างนอกสิ่งก่อสร้างและมีไซคลอปส์ไม่ใส่เสื้อผ้าสองคนกำลังยุ่งอยู่กับการพลิกเนื้อสัตว์แบบเดียวกันที่ถูกห้อยอยู่เหนือกองไฟ
มียักษ์หลายคนใช้ชีวิตอยู่ในหุบเขาแห่งนี้ไม่ว่าจะเป็นเพศไหนพวกเขาก็ไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่ ยักษ์ที่อยู่กลางหมู่บ้านนั้นดูเหมือนจะเป็นคนเดียวที่สวมเสื้อผ้าครบชุดและมีคนอื่นกำลังเฝ้ารอเขา
เขาต้องเป็นราชาตาเดียวอย่างแน่นอน
แล้วยักษ์คนนี้ก็ดูเหมือนจะฉลาดกว่าคนอื่นๆด้วยเขาสังเกตเห็นลิงค์จากจุดที่เขานั่งอยู่, แต่ปฏิกิริยาตอบสนองของเขานั้นก็ทำให้ลิงค์รู้สึกประหลาดใจอย่างเต็มที่ ราชายักษ์โยนอาหารของเขาไปด้านข้างแล้ววิ่งออกมาจากสิ่งก่อสร้าง เขาวิ่งออกมาอย่างรีบร้อนและจากนั้นก็คุกเข่าพร้อมกับตะโกนออกมา “ผู้กอบกู้อันยิ่งใหญ่ได้มาปลดปล่อยพวกเราให้เป็นอิสระแล้ว!”
ลิงค์ขมวดคิ้วกับเรื่องนี้ตอนแรกก็ปีศาจเลือดผสม, พอมาตอนนี้ก็ไซคลอปส์, เกิดอะไรขึ้นกับคนพวกนี้กัน?