Advent of the Archmage – 506: การมาถึงของผู้ส่งสารตัวจริง

Chapter
ในปราสาท
ลิงค์ยืนอยู่ใกล้กับหม้อคริสตัลที่สูงเกือบเท่าตัวเขาเขากำลังยุ่งอยู่กับการกวนยาหนาเหนอะที่อยู่ในหม้อให้เข้ากันด้วยแท่งคริสตัล
ยาผสมกันหนามากจนการกวนแต่ละครั้งสิ้นเปลืองแรงกายของเขาอย่างมากลิงค์รู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังพายเรือผ่านเหล็กหลอมเหลว
“เจ้าต้องกวนให้เร็วกกว่านี้นะแล้วก็ควรตั้งใจกวนให้เป็นวงด้วย ใช่ แบบนั้นแหละ เจ้าทำงานนี้ได้ดีกว่าการ์ดมังกรวันสิ้นโลกอีกนะเนี่ย ”
ตอนนี้ลิงค์หอบแล้วตอนแรกเขาตั้งใจจะใช้เวทย์เสริมพลังทำให้แท่งคริสตัลกวนยาด้วยตัวเอง แต่เกรเทลบอกว่าการใช้เวทมนตร์จะส่งผลกับคุณสมบัติของยา ซึ่งนั่นทำให้เขาจำเป็นต้องกวนยาด้วยมือตัวเอง
ด้วยคำพูดนั้นลิงค์ก็ถูกบังคับให้ทำงานจนมือของเขาแทบจะไร้ความรู้สึก
ในตอนที่เขากำลังกวนยาด้วยแรงทั้งหมดที่มีเกรเทลก็ยืนอยู่ที่อีกฝั่งของหม้อ เธอคอยควบคุมความแรงของไฟ และในบางครั้ง เธอจะใส่สมุนไพรลงไปในหม้อ
หลังจากนั้นเธอก็เทถ้วยสมุนไพรสีทองลงไปในหม้อ ซึ่งเธอเรียกมันว่า “สมุนไพรตะวันร่วงโรย” จากนั้นเธอก็พูดกับลิงค์ “กวนให้เร็วกว่านี้หน่อย ใช่ แบบนั้นแหละ…อย่าให้เหงื่อของเจ้าหยดลงไปนะ ใช่ แบบนั้นแหละ”
ลิงค์ทำการกวนยาต่อไปตามคำแนะนำของเกรเทล
มีเสียงฟองดังมาจากในหม้อและเขาก็เห็นว่าส่วนผสมกำลังหนาขึ้นเรื่อยๆ สมุนไพรตะวันร่วงโรยนั้นได้ละลายเข้าไปอย่างสมบูรณ์ และยาก็ค่อยๆกลายเป็นสีเขียวหยก ในเวลาเดียวกันนั้นเอง กลิ่นหอมอันน่าพอใจก็เริ่มฟุ้งออกมาจากหม้อต้ม
จมูกของพวกเด็กที่อยู่รอบๆกระตุกเพราะกลิ่นนี้โดยไม่ได้ตั้งตัว
สีหน้าของเกรเทลสดใสขึ้นในตอนที่สภาพของยาเปลี่ยนไป“นั่นแหละ เนื้อของมันเริ่มออกมาดีแล้ว อย่าหยุดกวนนะ ลิงค์”
ลิงค์ยังคงกวนต่อไปมันเป็นเรื่องดีที่พลังมังกรภายในร่างของเขาสามารถซ่อมแซมส่วนที่เสียหายได้ในเวลาแทบจะทันที ไม่อย่างนั้น ตอนนี้แขนทั้งสองข้างของเขาคงจะหักไปแล้ว
หลังจากที่กวนยาอยู่นานกว่า1 ชั่วโมง ในที่สุดหม้อต้มก็เหลือของเหลวสีเขียวหยกไม่ถึงหนึ่งในสิบ มันได้เปลี่ยนเป็นสีเขียวเข้ม และกลิ่นหอมของมันก็ฉุนขึ้นมากจนแทบจะทำให้มึนหัว
เกรเทลเริ่มปรับไฟลงจากนั้นเธอก็พูดขึ้น “ใกล้เสร็จแล้ว ตอนนี้ค่อยๆกวนนะ ใช่ แบบนั้นแหละ”
ลิงค์ทำตามคำแนะนำเขากวนยาต่อไปอีกครึ่งชั่วโมงจนของเหลวที่อยู่ข้างในนั้นเกิดการควบแน่นจนกลายเป็นแคปซูลสีดำที่มีขนาดใหญ่พอๆกับใข่นกพิราบ
“เสร็จแล้ว”เกรเทลพูดด้วยรอยยิ้ม เธอหยิบแคปซูลขึ้นมาจากในหม้อต้ม เธอกัดมันไปเล็กน้อย และจากนั้นก็ยกส่วนที่เหลือให้กับลิงค์ “กินซะสิ”
“ทำไมหล่ะ?ผมไม่ได้ติดพิษนะ” ลิงค์ถามด้วยความงุนงง
“กินไปเถอะหน่าเดี๋ยวเจ้าก็รู้เองว่าทำไม มันไม่ใช่แค่ยาแก้พิษธรรมดาหรอกนะ” เกรเทลพูด เธอยิ้มให้เขาเหมือนกับรู้อะไรบางอย่าง
ลิงค์รับยาที่เหลือครึ่งนึงมาและสูดเอากลิ่นยาเข้าไปเขากินมันอย่างระมัดระวัง ในตอนที่ยาละลายเข้าไปกับน้ำลายของเขาและไหลลงไปในคอ ลิงค์ก็รู้สึกถึงคลื่นความร้อนในท้องของเขาและจากนั้นมันก็กระจายไปทั่วร่าง
หลังจากนั้นในทันทีก็มีข้อความแจ้งเตือนจากเกมเกี่ยวกับยาที่เขาเพิ่งกินไปเมื่อสักครู่
ยาแก้พิษของราชินีมังกรแดง
คุณภาพ:เลเวล11
คำอธิบาย:ใช้รักษาพิษของตะขาบแห่งความว่างเปล่า ในขณะเดียวกันยังใช้ฟื้นฟูความแข็งแกร่งทางกายภาพได้ด้วย ถ้าเกิดว่ากินหลังจากที่ออกแรงเยอะ ยาจะช่วยซ่อมแซมกล้ามเนื้อที่ฉีกขาด และเพิ่มพลังให้กับผู้กินในเวลาเดียวกัน
(หมายเหตุ:อะไรก็ตามที่ราชินีมังกรแดงเป็นคนสร้างขึ้นมันจะถูกรับประกันว่าเป็นของระดับสุดยอด)
หลังจากที่อ่านข้อความลิงค์ก็ยกยาที่เหลือคืนให้กับเกรเทล “ผมว่าคุณควรกินส่วนที่เหลือนะ คุณเป็นคนติดพิษ คุณต้องการมันมากกว่าผม”
“เจ้าโง่”เกรเทลส่ายหัวแล้วยิ้มให้ “ข้าได้คำนวณปริมาณยาที่จำเป็นสำหรับข้าเอาไว้แล้ว ข้าแบ่งยาส่วนที่เหลือนั่นเอาไว้ให้เจ้าโดยเฉพาะ เจ้าคิดว่าทำไมข้าถึงให้เจ้าเป็นคนปรุงยามาจนถึงตอนนี้หล่ะ? นั่นก็เพราะว่าเจ้าจะได้ทำให้ตัวเองเหนื่อยและสามารถใช้ยานี้รักษาได้ไง แต่ถึงอย่างนั้นเจ้าก็ยังอยากจะยกส่วนของเจ้าให้กับข้าอย่างงั้นหรอ?”
“ผมเข้าใจแล้ว”ลิงค์พูด เขากลืนส่วนที่เหลือทั้งหมดในคำเดียว และความร้อนอันรุนแรงก็พุ่งพล่านในท้องของเขา
ความร้อนนี้รุนแรงมากแต่ว่ามันก็ไม่ได้ร้อนจนเกินไป กลับกันมันทำให้รู้สึกสบายในตอนที่มันกำลังเดือดอยู่ทั่วร่างกายของเขา
ไม่ว่าความร้อนจะผ่านไปส่วนไหนมันก็จะละลายความเหน็ดเหนื่อยของเขาไปจนหมด หลังจากนั้นไม่นาน ลิงค์ก็รู้สึกว่าพลังในร่างของเขาพุ่งพล่านมากจนเหมือนกับว่าเขาสามารถระเบิดได้ตลอดเวลา
ไฟในตัวเขาเริ่มรุนแรงขึ้นตอนนี้ร่างกายของลิงค์เหมือนกับบอลลูน พูดให้ชัดกว่านี้ก็คือ เขาเหมือนกับเหล็กชิ้นนึงที่ถูกหลอมอยู่ในบ่อลาวา
นี่เกรเทลคิดจะละลายฉันจากข้างในอย่างงั้นหรอ?ผลของยานี้มันรุนแรงเกินไปแล้ว! เขาคิด ลิงค์ไม่สามารถทนมันได้อีกต่อไป เขาชักดาบราชามังกรพิโรธออกมาและรีบวิ่งไปยังลำธารที่อยู่ใกล้ๆ และเขาก็เริ่มฝึกดาบในน้ำอย่างบ้าคลั่ง
เกรเทลพูดไม่ออกในตอนที่ลิงค์กลืนยาเข้าไปในคำเดียวเธอลืมบอกเขาไปเลยว่าให้ค่อยๆกินทีละนิด
“เขาคงจะได้เผชิญกับช่วงเวลาอันแสนสาหัสอย่างแน่นอน”เธอพูด
เกรเทลค่อยๆกินยาเข้าไปอย่างระมัดระวังแล้วสีหน้าที่ซีดเผือดของเธอก็เริ่มมีเลือดฝาดขึ้นมาในทันที และการหายใจของเธอก็ดูมั่นคงกว่าก่อนหน้านี้
เธอรู้สึกได้ว่าพิษอันเย็นยะเยือกที่กำลังกัดกร่อนร่างกายของเธออยู่นั้นได้ถูกแผดเผาด้วยความร้อนอันมหาศาลจากยาตัวนี้พอเป็นอิสระจากพิษ พลังมังกรก็ไหลผ่านร่างกายของเธออีกครั้ง หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ฟื้นพลังมังกรกลับมาได้กว่า 1,000 แต้ม.Aileen-novel.
ก่อนหน้านี้เธอไม่สามารถจัดการกับส่วนเน่าเปื่อยในร่างกายของเธอที่ลิงค์ใช้เวทย์ผนึกเอาไว้ได้ แต่ตอนนี้ ด้วยพลังมังกรของเธอ เธอสามารถปัดเป่าส่วนที่เน่าเปื่อยออกไปจากร่างกายของเธอพร้อมกับเวทย์ผนึกของลิงค์ได้
พลังงานปนเปื้อนที่เธอปล่อยออกมาจากร่างนั้นรุนแรงมากจนมันอาจจะทำให้ทั่วทั้งพื้นที่ในรัศมีสิบไมล์ราบเป็นหน้ากลองได้ถ้าเกิดว่าเธอไม่จัดการมันอย่างเหมาะสมในตอนที่มันออกมาจากร่างของเธอ เกรเทลก็เปิดประตูมิติอย่างระมัดระวังและส่งมันออกไปนอกภพฟิรุแมน
ในตอนที่เธอจัดการเสร็จเรียบร้อยเกรเทลก็ได้ยินเสียงลิงค์เหวี่ยงดาบดังมาจากลำธารที่อยู่ใกล้ๆ เธอส่ายหัวและหัวเราะเขา จากนั้นเธอก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับรู้สึกเคารพและขอบคุณลิงค์อยู่ในใจ
หลายครั้งแล้วที่เกรเทลได้เห็นการยับยั้งชั่งใจของลิงค์ด้วยตัวเธอเอง
เขาเป็นคนที่ไว้ใจได้และจะไม่ปล่อยให้อารมณ์ควบคุมตัวเองอย่างแน่นอนเธอไม่เคยต้องกังวลว่าเขาจะทำตามคำขอของเธอไม่ได้ แถมเขายังเป็นคนที่ขยันมากเลยด้วย ตลอดระยะเวลา 2,000 ปีมานี้ในฐานะราชินีมังกรแดง เกรเทลไม่เคยเจอกับคนแบบเขามาก่อนเลย
ความสำเร็จของเขาจะไม่หยุดอยู่แค่ตรงนี้อย่างแน่นอนลิงค์จะเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆจนในที่สุดเขาก็จะสามารถจัดการกับทุกคนและทุกอย่างได้
มันถือเป็นโชคดีของเผ่ามังกรจริงๆที่มีลิงค์เป็นดยุค
โถ่ถ้าเกิดข้าพบเจ้าเร็วกว่านี้หล่ะก็นะ….พอมีเซลีนมาขวางทางอยู่แบบนี้ ข้าจะทำยังไงดีหล่ะเนี่ย? เกรเทลคิดพร้อมกับขมวดคิ้ว
ในตอนแรกเธอต้องการจะครอบครองลิงค์เอาไว้คนเดียวแต่พอเวลาผ่านไป ยิ่งเธอรู้จักกับเขามากขึ้น เธอก็ยิ่งรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำเช่นนั้น เจ้าตัวน้อยคนนี้นั้นฉลาดมากและแทบจะไม่เคยทำอะไรผิดพลาดเลย
หลังจากที่คิดอยู่พักนึงดวงตาของเธอก็เบิกกว้าง “ถ้าเกิดว่าข้าเข้าไปหาเขาตรงๆไม่ได้หล่ะก็ บางทีข้าน่าจะจัดการเรื่องนี้ผ่านเซลีนได้นะ ข้าอาจจะพอมีโอกาสทำให้เซลีนเห็นด้วยกับเรื่องนี้ได้…เอาหล่ะ ตกลงเอาตามนี้!”
…
ในขณะที่ลิงค์กำลังใช้พลังงานส่วนเกินที่ได้มาจากยาแก้พิษอยู่น้ำทะเลก็ซัดเข้ามาใส่หาดทรายสีขาวที่อยู่ไกลออกไปหลายร้อยไมล์ ในตอนที่น้ำทะเลถอยออกไปจากชายหาด มันก็เผยให้เห็นปลาสีดำตัวใหญ่ที่นอนอยู่บนทราย
ปลามีความยาวประมาณ2 ฟุต และเกล็ดของมันก็หนาแน่นมากๆ เมื่อมองดูใกล้ๆ คุณจะสามารถเห็นได้ว่าเกล็ดของมันเต็มไปด้วยรูนมากมาย และพอคลื่นหายไป เกล็ดของมันก็กลายเป็นผ้าคลุมสีดำที่มีลวดลายสีทอง ในผ้าคลุมนั้น ปลาได้แปลงกายเป็นมนุษย์
ก่อนที่คลื่นลูกต่อไปจะซัดเข้ามาคนที่สวมผ้าคลุมดำก็ลุกขึ้น และไอร้อนก็เริ่มแผ่ออกมาจากร่างของเขา หลังจากนั้นไม่นานตัวของเขาก็แห้งสนิท
คนๆนี้เป็นผู้ชายที่มีอายุประมาณ20 ปี และมีผมสีดำกับผิวที่เรียบเนียน ร่างกายของเขาผอมเหมือนกับโครงกระดูก
ชายคนนี้เริ่มเดินไปตามชายหาดประมาณ10 ไมล์จนเขามาถึงหมู่บ้านที่ดูธรรมดาๆแห่งนึง
มีคนจำนวนมากที่มีโครงสร้างร่างกายเหมือนมนุษย์เดินอยู่ข้างในกระท่อมไม้ที่หมู่บ้านหากสังเกตดูดีๆ จะเห็นว่าทุกคนมีหัวเป็นปลาในขณะที่มีร่างกายเป็นมนุษย์ ในขณะเดียวกันร่างกายของพวกเขาก็เต็มไปด้วยของเหลวเหนียวๆเหมือนกับสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ
พวกเขาตกใจกับรูปร่างของชายในผ้าคลุมดำพวกเขาเริ่มตะโกนและโบกสามง่ามของพวกเขาพร้อมกับวิ่งไปหาชายผ้าคลุมดำคนนั้น
ด้วยรอยยิ้มที่ดูชั่วร้ายชายคนนั้นก็โบกมือให้กับมนุษย์ปลา จากนั้นก็เกิดคลื่นบนอากาศเหมือนกับคลื่นคริสตัล มันนำทรายสีขาวขึ้นมาและลอยไปหามนุษย์ปลาเหมือนกับตาข่ายขนาดยักษ์
เกิดเสียงตัดอย่างรุนแรงและมนุษย์ปลากว่า 200 คนในหมู่บ้านก็ถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยมด้วยการโจมตีแบบไม่ทันตั้งตัวนี้ ร่างกายที่ถูกตัดเป็นชิ้นๆของพวกเขากระจัดกระจายไปทั่วพื้นทราย
ชายผ้าคลุมดำไม่สนใจศพที่อยู่รอบตัวและเดินไปตามหมู่บ้านต่อจนถึงกรงขนาดใหญ่กรงนั้นเปิดออกมาเองและมันได้ปล่อยปีศาจเลือดผสมที่ถูกขังเอาไว้ออกมา
เหล่าปีศาจเลือดผสมได้ก้มกราบลงกับพื้นต่อหน้าเขาพวกเขาต่างก็พูดขึ้นมาพร้อมกัน “ท่านผู้ส่งสารจากพระเจ้าผู้แข็งแกร่ง ในที่สุดท่านก็มาช่วยพวกเราแล้ว!”
ชายหนุ่มพยักหน้า“ทอโรผู้ยิ่งใหญ่ได้สั่งให้ข้าจุติลงมาในโลกมนุษย์เพื่อที่จะช่วยเหลือเหล่าลูกๆของเขา มาสิ ตามข้ามาและพวกเราจะจัดการกับความมืดที่อยู่ที่นี่ออกไปให้หมด ข้าสัมผัสได้ ความมืดได้ฝังรากลึกลงไปในเกาะแห่งนี้แล้ว”
ในเมื่อมนุษย์ปลาตายไปหมดแล้วปีศาจเลือดผสมก็ไม่มีอะไรที่จะต้องพูดอีก “ตามประสงค์ครับ ท่านผู้ส่งสารจากพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่!”