Advent of the Archmage – 535: น่าอับอายเกินไป

Chapter
ภายในป่า
ลิงค์ยืนอยู่กับที่อย่างมั่นคงมีหมอกสีฟ้าฟุ้งอยู่รอบตัวเขา, และปิดบังร่างกายของเขาเอาไว้
พลังมังกรสูงสุดของเขาอยู่ที่17,000 แต้ม โดยหนึ่งแต้มนั้นเทียบเท่ากับมานาห้าแต้มของมนุษย์ ซึ่งนี่ก็หมายความว่าเขามีมานาทั้งหมด 85,000 แต้ม
ปริมาณพลังระดับนี้ถือว่าเป็นพลังที่น่าเหลือเชื่อ,ในฟิรุแมนมีอยู่แค่ห้าคนเท่านั้นที่มีปริมาณพลังมากกว่าลิงค์ซึ่งได้แก่ ราชินีมังกรแดง, ไบรอันท์, นักเวทย์แห่งความมืดยูจิน, นักเวทย์แสงฮาลิโน่, แล้วก็ผู้ไล่ตามแห่งความมืดมอร์เฟียส
ไฮเอลฟ์ทั้งสามคนที่อยู่เบื้องหน้าเขานั้นพึ่งจะเข้าสู่เลเวล10 พลังของพวกเขายังได้ไม่ถึงหนึ่งในสี่ของลิงค์เลย ถ้าแปลงเป็นพลังมังกร, พวกเขาก็มีมากที่สุดแค่ 4,000 แต้ม พลังของพวกเขานั้นไม่ได้ใกล้เคียงเลยซักนิด
ต่อให้ไม่นับเรื่องพลัง,ความรู้ด้านเวทมนตร์ของลิงค์เองก็สูงกว่าพวกเขาจนเทียบไม่ติด
ไฮเอลฟ์พวกนี้ใช้ชีวิตอยู่ที่เกาะรุ่งอรุณ,เมืองแห่งเวทมนตร์ พวกเขาเองก็ฝึกฝนเวทมนตร์มานานกว่า 30 ปีแล้ว จากจุดนี้, พวกเขาควรจะอยู่ในระดับผู้เชี่ยวชาญ, แต่เอาจริงๆแล้วมันก็ไม่ใช่แบบนั้นเลย
ชีวิตในเกาะรุ่งอรุณนั้นสงบสุขเกินไปไม่มีความกดดันและเห็นได้ชัดว่าไม่มีแรงจูงใจด้วย ไฮเอลฟ์ส่วนใหญ่เรียนเวทย์มนตร์ก็เพราะผลประโยชน์ของตัวเอง
ซึ่งมันต่างจากลิงค์เขาให้ความสำคัญกับทุกๆวินาทีของทุกวัน
ลิงค์พึ่งจะเรียนรู้เวทมนตร์มาได้แค่สองปี,แต่เขาก็ได้รับเคล็ดลับมาจากผู้ที่แข็งแกร่งมากมาย—ไม่ว่าจะเป็นราชินีมังกรแดง, เทพผู้ถูกเนรเทศ, คำภีร์ความรู้ของไบรอันท์, รางวัลของเทพแห่งแสง, และอื่นๆ แถมเขายังเรียนศิลปะการต่อสู้ด้วยและยังอยู่ในจุดที่เริ่มเปิดโรงเรียนของตัวเองแล้ว
ตอนนี้,ลิงค์มีทักษะในทุกๆด้าน ความสามารถของเขานั้นไม่สามารถวัดได้
ในด้านอุปกรณ์เวทมนตร์,ก็ไม่จำเป็นต้องพูดถึง ในฐานะลอร์ดเฟิร์ด, เขาถือว่าเป็นคนรวยคนนึงและไม่ขาดวัตถุดิบในการสร้างของต่างๆเลย เมื่อนำของที่เขาสร้างกับรางวัลที่เขาได้รับมาโดยบังเอิญมารวมกัน, เขามีอุปกรณ์ระดับตำนานอย่างน้อยหกชิ้น ถึงแม้ว่าไฮเอลฟ์พวกนี้จะเป็นอัจฉริยะของเผ่า แต่พวกเขาก็ไม่ได้มีอุปกรณ์มากขนาดนั้น, พวกเขาไม่สามารถแข่งกับลอร์ดผู้ปกครองดินแดนในเรื่องนี้ได้ ซึ่งถ้านำมาเปรียบกับระยะทางจริง, ไฮเอลฟ์พวกนี้อาจจะต้องใช้กล้องส่องทางไกลถึงจะมองเห็นลิงค์
ถ้าให้สรุปง่ายๆก็คือเขาได้เปรียบกว่าในทุกๆด้าน
ต่อให้เอวิเลน่าลงมาจากต้นไม้และเข้าร่วมการต่อสู้,จนกลายเป็นการต่อสู้สี่ต่อหนึ่ง, ลิงค์ก็ยังไม่กลัวอยู่ดี เขามั่นใจว่าการต่อสู้นี้จะจบลงภายในสองวินาที
ในอีกด้านนึง,ไฮเอลฟ์ทั้งสามเองก็คิดว่าพวกเขาจะชนะการพนันในครั้งนี้เหมือนกัน
มันเหมือนกับเรื่องตลกลิงค์จะยืนอยู่กับที่และปล่อยให้พวกเขาโจมตี พวกเขานั้นมีข้อได้เปรียบตรงที่ได้โจมตีก่อน และแทนที่จะเอาชนะเขา, พวกเขาแค่ต้องทำให้เขาขยับก็พอแล้ว ซึ่งถ้าพวกเขาไม่สามารถทำแบบนั้นได้, พวกเขาก็คงเป็นที่น่าอับอายเป็นอย่างมาก
“ลอร์ด,ตอนนี้พวกเราจะเริ่มแล้วนะ เตรียมรับมือ” อีโลแวนเตือนก่อนที่จะเริ่ม เขาคิดว่าครั้งนี้มันง่ายเกินไปสำหรับพวกเขา เขาจึงต้องสุภาพหน่อย
ลิงค์อยากจะส่ายหัวให้พวกเขาไฮเอลฟ์พวกนี้ยังหัวอ่อนเกินไปและยังไม่รู้จักความโหดร้ายที่แท้จริงของโลกใบนี้ ถ้าเขาอยู่ในสภาพเดียวกับพวกเขา เขาคงจะหาโอกาสโจมตีทีเผลอแทนที่จะพูดแบบนี้
เขาแค่ยืนอยู่กับที่โดยไม่ใช้เวทย์ป้องกันเลย“หยุดเสียเวลาแล้วรีบลงมือเถอะ”
ในตอนที่เขาพูดจบ,อีโลแวน, ซอนย่า, และมิโลสก็เคลื่อนไหวพร้อมกัน พวกเขาใช้เถาวัลย์สีดำทอง, ลูกไม้ที่แข็งแกร่งที่สุดและคล่องมือที่สุดของพวกเขา
ครืนน,ครืนน, ครืนน เถาวัลยพิษสีดำทั้งสาม, ที่หนาพอๆกับกำปั้นและส่องแสงสีทองได้ทะลุขึ้นมาจากพื้น เหมือนกับงูยักษ์, พวกมันพุ่งเข้าใส่ลิงค์จากคนละทิศ
เวทย์นี้เหมือนกับตอนที่พวกเขาใช้กับเอวิเลน่า,แต่พลังนั้นต่างกัน
ตอนใช้กับเอวิเลน่า,พวกเขายังมียั้งมือบ้าง, ดังนั้นเอวิเลน่าจึงรอดไปได้ แต่ในตอนที่ใช้กับลิงค์, พวกเขาไม่กล้าดูถูกเขา และใช้พลังทั้งหมดกับเวทย์นี้
ซู่ว,ซู่ว, ซู่ว เถาวัลย์ทั้งสามโจมตีพร้อมกันด้วยความเร็วที่สูงมาก อากาศสั่นสะเทือนด้วยแรงลมและเสียงฟ้าร้อง หนามพิษแตกหน่อออกมาจากเถาวัลย์ เถาวัลย์ทั้งสามได้ฟาดเข้าไปพร้อมกัน, และหนามก็พุ่งไปหาลิงค์เหมือนกับฝูงแมลง
เถาวัลย์ทั้งสามและดงหนามได้ปิดกั้นเส้นทางหนีทั้งหมดของลิงค์
หนามทุกชิ้นเปล่งแสงสีเขียวมรกตออกมาซึ่งมันเป็นพิษ ในตอนที่มันเข้าไปในร่างของลิงค์, เขาก็จะได้รับผลของมัน และไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนมันก็ไร้ประโยชน์เว้นเสียแต่ว่าเขาจะมียาปฏิชีวนะของไฮเอลฟ์ และถึงแม้ว่าเขาจะไม่ตาย, เขาก็คงจะไม่สามารถต่อสู้ได้อีก ไอรีนโนเวล
พอเห็นแบบนี้,เอวิเลน่าก็เอามือมาปิดปากแล้วร้องออกมาเบาๆ “จบแล้วหล่ะ”
เถาวัลย์สีดำทองนั้นเป็นกลยุทธ์ที่ดีที่สุดของไฮเอลฟ์กลุ่มนี้เมล็ดเถาวัลย์นี้มาจากต้นไม้โลกและถูกหล่อเลี้ยงด้วยเวทย์ธรรมชาติ คุณสมบัติของพวกมันนั้นพิเศษมาก นอกจากเวทย์ธรรมชาติแล้ว, แทบจะไม่มีเวทย์ไหนที่สามารถเทียบเคียงกับพวกมันได้เลย แล้วมันก็ทนทานมากพร้อมกับความสามารถในการต้านทานเวทมนตร์ที่ยอดเยี่ยม สำหรับพวกมัน, เหล็กนั้นบอบบางเหมือนกับกระดาษ โล่ที่มีเลเวลต่ำกว่า 11 แทบจะไม่มีค่าเมื่ออยู่ต่อหน้าพวกมัน
หากต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีเช่นนี้,ต่อให้เป็นนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดก็คงจะเหมือนกับการฆ่าตัวตาย และในส่วนของนักเวทย์นั้นทางแก้มีอยู่แค่ทางเดียว นั่นก็คือการใช้เวทย์หลบหนี
แต่ก่อนหน้านี้ลิงค์ได้พูดเอาไว้ว่าเขาจะไม่ขยับไม่แต้ก้าวเดียวซึ่งนั่นก็หมายความว่าเขาทำได้แค่รอความตายเท่านั้น
ในขณะที่หนามกำลังจะถึงตัวเขา,พลังมังกรของลิงค์ก็ปะทุขึ้น เสียงครืนทำให้หัวใจของทุกคนสั่นไหวในขณะที่พื้นที่รอบตัวเขาได้ขยายออกอย่างกระทันหัน มันยืดออกไปเหมือนกับหนังยางรัดจนกระทั่งพื้นที่ทั้งหมดขยายตัวออกอย่างเต็มที่
สำหรับคนอื่นๆนั้น,มันเหมือนกับว่าจู่ๆร่างของลิงค์ก็อยู่ห่างออกไปหลายพันฟุต
อีโลแวน,ซ่อนย่า, แล้วก็มิโลสยืนล้อมรอบลิงค์เป็นรูปสามเหลี่ยม, แต่พวกเขาต่างก็รู้สึกแบบเดียวกัน เอเลียร์ดกับเอวิเลน่าที่อยู่บนต้นไม้เองก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน พวกเขาเฝ้าดูอยู่ในขณะที่ต้นไม้พุ่งสูงขึ้นจนเหมือนพวกเขาอยู่เหนือพื้นดินหลายพันฟุต
สิ่งที่พวกเขาไม่สามารถทำความเข้าใจได้ก็คือว่าลิงค์นั้นไม่ได้ขยับจริงๆเขายังอยู่ที่เดิม
ซึ่งนี่แหล่ะที่เป็นปัญหา;จู่ๆพวกเขาก็อยู่ห่างจากลิงค์ ไม่ว่าเถาวัลย์นั้นจะแข็งแกร่งขนาดไหน, มันก็มีระยะอยู่ หนึ่งพันฟุตคือขีดจำกัดของมัน, แต่ตอนนี้พวกเขาอยู่ห่างจากเขาหลายพันฟุต แล้วมันจะไปถึงได้ยังไงกันหล่ะ?
สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือเวทย์เถาวัลย์หนามสีดำทองนั้นหยุดลงหลังจากที่พุ่งไปได้อีกประมาณ300 ฟุต หนามเองก็พุ่งไปถึงขีดจำกัดของพวกมัน, แล้วก็ร่วงลงมาอย่างหมดสภาพ
ในตอนที่การโจมตีทั้งหมดจบลง,พื้นที่ก็มีเสียงครืนอีกครั้งแล้วก็กลับเป็นปกติ ร่างกายของลิงค์ “ถูกดึง” กลับมาจากระยะหลายพันฟุต
ในระหว่างการโจมตีพวกนี้ลิงค์ไม่ได้ขยับจริงๆเขาแค่ยืนอยู่นิ่งๆ
ไฮเอลฟ์ทั้งสามแพ้แล้ว
ป่ากลับมาเงียบสงบ
พวกไฮเอลฟ์ต่างก็กลืนน้ำลายพร้อมกันพวกเขาจะไปเอาชนะเทคนิคมิติที่มหัศจรรย์ระดับนี้ได้ยังไงกัน? ไม่ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน, พวกเขาก็ไม่สามารถโจมตีลิงค์ได้ ในตอนที่พวกเขาใช้พลังไปจนหมด, เขาก็จะกลับมาเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ นี่มันสิ้นหวังเกินไป
หลังจากผ่านไปพักนึง,อีโลแวนก็เป็นคนแรกที่เก็บคทา เขาโค้งให้ลิงค์โดยไม่พูดอะไรแล้วเดินจากไป ซอนย่ากับมิโลสเองก็ตกใจเหมือนกัน ซอนย่าอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ยอมแพ้แล้วเดินตามอีโลแวนไป; จากนั้นมิโลสก็ตามไปด้วย
ทั้งสามยังแข็งแกร่งไม่พอพวกเขาได้โจมตีก่อนแต่ก็ยังทำให้ลิงค์ขยับตัวไม่ได้ด้วยซ้ำ มันน่าขายหน้าเกินไป
ในตอนที่ทั้งสามคนหายลับตาไป,เอเลียร์ดก็พาเอวิเลน่าลงมาจากต้นไม้ “เห็นไหมหล่ะ, ฉันบอกแล้วว่าลิงค์จะชนะ, ไม่ยอมเชื่อ” เขาพูดอย่างตื่นเต้น “เธอหน่ะไม่รู้อะไรซะแล้ว”
เอวิเลน่าไม่สามารถเถียงได้เธอยังตกใจอยู่, และตอนนี้เธอก็กังวลเรื่องชะตากรรมของตัวเองด้วย
“ท่านลอร์ด,ท่านจะลงโทษข้ายังไงหรอ?” ความคิดที่จะสู้กลับได้หายไปจนหมดหลังจากที่ได้เห็นทักษะของลิงค์
ลิงค์ยกเลิกหมอกสีฟ้าที่อยู่รอบตัวเขาแล้วมองเอวิเลน่าอย่างเย็นชา“เธอสร้างนักรบไร้กาย 97 คนในอาณาจักรเซาท์มูน, และไม่ว่าจะด้วยทางตรงหรือทางอ้อม, มันได้ส่งผลกระทบกับคน 12 คน, รวมทั้งผู้อาวุโสของสภาบันเวทมนตร์กริ๊นซ์และอาเมียร์, นักเวทย์ที่เป็นคณะฑูตของเฟิร์ด ซึ่งเรื่องพวกนี้ต่างก็เป็นความผิดร้ายแรงที่ต้องได้รับการลงโทษ”
พอได้ยินแบบนี้,เอเลียร์ดก็อ้าปากเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง อย่างไรก็ตาม, เขานึกขึ้นมาได้ในทันทีว่าเขาไม่มีเหตุผลให้ปกป้องเอวิเลน่า, ดังนั้นเขาจึงเงียบไป
ทางด้านเอวิเลน่านั้นเธอถอดใจยิ่งกว่าเอเลียร์ดเธอยักไหล่ราวกับว่าได้ทิ้งความหวังทั้งหมดไปแล้ว “ถ้างั้นเชิญบอกมาได้เลยว่าท่านจะทำยังไง ข้ามีอยู่แค่ชีวิตนี้ชีวิตเดียว ถ้าท่านต้องการก็เชิญเอาไปได้เลย”
“เธอต้องให้บางอย่างกับอาณาจักรเซาท์มูนแล้วก็ฉันด้วยฉันต้องรู้รายละเอียดเกี่ยวกับไร้กายแล้วก็สมาคมทางใต้ รวมทั้งเรื่องเวทย์ไฮเอลฟ์ระดับตำนานด้วย ถ้าเธอยอมบอกฉัน, ฉันก็จะไว้ชีวิตเธอ, แต่ก็แน่นอนว่าเธอจะต้องถูกจับขัง”
เขาอยากให้เอวิเลน่ามาอยู่ฝั่งเธอ,แต่ดินแดนนั้นมีกฏระเบียบอยู่ เขาไม่สามารถปล่อยเธอไปเพียงเพราะเธอมีประโยชน์ได้ ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่ได้มาฟรีๆ
“ก็ได้,ตอนนี้ข้าเป็นเชลยแล้ว ถึงยังไงข้าก็เลือกอะไรไม่ได้อยู่ดี, ดังนั้นข้าจะบอกทุกอย่างที่เจ้าอยากรู้ แต่ข้ามีเงื่อนไขอยู่ข้อนึง ถ้าเจ้าไม่ตกลง, ข้าขอตายดีกว่า”
เธอเป็นเหมือนกับทหารรับจ้างของสมาคมในเรื่องของความซื่อสัตย์นั้น, เธอทิ้งความคิดพวกนั้นไปตั้งแต่ที่รู้ว่าแม่ของเธอเห็นด้วยกับสภาอาวุโสแล้ว
“ก็ได้,เงื่อนไขอะไรหล่ะ?” ลิงค์ถาม
“ข้ายอมโดนขัง,แต่ข้าอยากให้เอเลียร์ดเป็นการ์ดของข้า”
เอเลียร์ดพูดไม่ออกเขาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้คิดอะไรอยู่ แต่ว่า…เขาก็รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก
ลิงค์จ้องไปที่เอวิเลน่าตาเขม็งสายตาของเธอเปล่งประกายและสั่นไหว หลังจากนั้นสักพัก, ลิงค์ก็เดาสิ่งที่เธอต้องการได้ เขาพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ “ฉันตกลง แต่เธอต้องถามเอเลียร์ดก่อนนะว่าเขาโอเครึเปล่า”
เห็นได้ชัดว่าเธออยากจะใช้ความรู้สึกที่เอเลียร์ดมีให้เธอในการหนีแต่ก็น่าเศร้าที่เธอถูกเอเลียร์ดมากเกินไป มันคงใช้เวลาไม่นานก่อนที่เธอจะพลาดท่าให้กับเขา
“เอเลียร์ด,เจ้าโอเคไหม?” เอวิเลน่าหันไปมองเขา “ฉะ…ฉันจะทำตามความเห็นของลิงค์” เอเลียร์ดสับสนแต่ก็ยังยอมตกลง