Advent of the Archmage – 536 ผลประโยชน์ที่เกินกว่าจะจินตนาการได้

Chapter
ยาที่เอเลียร์ดให้เอวิลน่ากินนั้นได้ผลดีจริงๆไม่กี่ชั่วโมงหลังจากที่กินไป, เธอก็ฟื้นกำลังกลับมาได้ค่อนข้างมากและสามารถเดินได้ด้วยตัวเองแล้ว
แต่ว่าร่างกายของเธอก็ยังอ่อนแออยู่และด้วยความที่ขี้เกียจเดินเอง, เธอจึงยอมให้เอเลียร์ดอุ้มไปตลอดทาง
พวกเขาทั้งสามมุ่งหน้าไปทางใต้ลิงค์ได้เปิดใช้เวทย์เดินอากาศเพื่อเพิ่มความเร็วในการเดินทางของพวกเขา และภายในเวลาครึ่งชั่วโมง, พวกเขาก็มาถึงเขตนอกเมืองฟูลมูน
ในตอนที่พวกเขาลงมาถึงพื้น,ทั้งสามก็เดินเข้าไปในเมือง
เอวิเลน่ามองไปรอบๆเธอสังเกตเห็นว่าสถานการณ์ที่นี่ยังปกติดี มันดูไม่มีร่องรอยความวุ่นวายเลย จากนั้นเธอก็มองลิงค์ที่เดินนำหน้าพวกเขาอยู่อย่างแปลกใจ
ลิงค์รู้สึกได้ถึงสายตาของเธอที่จับจ้องมาที่เขาแล้วหัวเราะ“แผน B ของเธอเกือบจะสมบูรณ์แบบแล้วหล่ะ ติดอยู่อย่างเดียวก็คือพวกนักรบไร้กายนั้นเคลื่อนไหวช้าเกินไป ในตอนที่ฉันมาถึงที่นี่, พวกนั้นยังไม่ได้เข้าไปในเมืองเลย
“แล้วพระราชาหล่ะ?”เอวิเลน่าถาม เธอสังเกตเห็นว่าประกาศจับที่ติดอยู่ทั่วเมืองนั้นได้ถูกฉีกทิ้งหมดแล้ว ซึ่งนี่ก็หมายความว่าพระราชาถูกจัดการแล้ว
ลิงค์ยิ้มแล้วเอาคริสตัลสีเหลืองอ่อนออกมาเขาโยนมันขึ้นลงอยู่ในมือของเขา, จากนั้นก็โยนไปหาเอเลียร์ด “รับไป แล้วก็เอาให้เธอดูด้วย”
เอวิเลน่าสังเกตดูคริสตัลที่เอเลียร์ดถืออย่างอย่างละเอียด
คริสตัลนี้ดูคล้ายกับอำพันอย่างบอกไม่ถูก,และมีสสารที่เหมือนกับสำลีกำลังหมุนวนอยู่ข้างในอย่างเนืองแน่น เธอยื่นมือออกมาสัมผัสมัน ซึ่งมันก็ให้ความรู้สึกที่เรียบเนียบและอบอุ่นในตอนที่สัมผัส, มันไม่ได้รู้สึกคมหรือมีเหลี่ยมเหมือนกับหินอัญมณีทั่วๆไปเลย และในเวลาเดียวกันนั้นเอง, เธอก็สัมผัสได้ถึงออร่าที่คุ้นเคยกำลังแผ่ออกมาจากคริสตัลก้อนนี้ด้วย
“นี่มัน…”เธอหันไปมองลิงค์ด้วยความรู้สึกไม่แน่ใจ
“เธอเดาถูกแล้วหล่ะตอนนี้ไร้กายที่เธอพามานั้นอยู่ข้างในคริสตัลหมดแล้ว ข้างในนี้, พวกมันไม่สามารถมีชีวิตอยู่หรือตายได้”
คริสตัลวิญญาณนั้นเป็นวัตถุที่มีเอกลักษณ์มันสามารถกักเก็บวิญญาณได้ด้วยวิธีการที่คล้ายกับ USB Flashdrive ของโลก โดยที่ไฟล์ใดก็ตามที่ถูกเก็บเอาไว้ใน USB Flashdrive จะถูกรักษาเอาไว้ในสภาพเดิม เป็นของตายที่ถูกลบออกจากอิทธิพลภายนอกทั้งหมด ซึ่งไฟล์นั้นก็เป็นแค่ข้อมูลอย่างนึงที่จะปรับเปลี่ยนได้ก็ต่อเมื่อผู้ใช้ดึงไฟล์จาก USB Flashdrive และทำการประมวลผลผ่านคอมพิวเตอร์
ดังนั้นคริสตัลวิญญาณก็คือUSB Flashdrive ประเภทหนึ่ง, ในขณะที่เหยื่อที่ถูกสิงก็คือคอมพิวเตอร์ที่ติด ‘ไวรัส’ ไร้กาย และในตอนที่พวกมันถูกเก็บเอาไว้ในคริสตัลวิญญาณ, ไร้กายนั้นก็ยังคงเป็นของตายที่อยู่ข้างในนี้
ซึ่ง ‘ของตายพวกนี้’ ก็มีคุณสมบัติที่พิเศษมาก โครงสร้างที่ซับซ้อนของพวกมันได้เก็บกลุ่มรูนปริมาณมหาศาลเอาไว้ ดังนั้นด้วยการผสานพลังของคนๆนึงเข้าไปในคริสตัลด้วยเทคนิคที่ถูกต้อง, คนๆนั้นก็จะสามารถเปิดใช้รูนพวกนี้และดึงเอาพลังของไร้กายออกมาใช้ได้ได้
พูดอีกนัยนึงก็คือ,คริสตัลไร้กายนั้นเป็นวัตถุเวทมนตร์ที่แสดงผลออกมาได้ในทันที
เอวิเลน่ากลืนน้ำลายเธอมองลิงค์อย่างไม่เชื่อสายตาแล้วถาม “พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่สามารถพูดแล้วก็คิดได้นะ, การที่เจ้าเอาพวกมันมาเก็บเหมือนกับสิ่งของแบบนี้ เจ้าไม่กลัวว่าผู้พิทักษ์ของพวกมันจะมีปัญหากับการดูหมิ่นเช่นนี้หรอ?”
ลิงค์หัวเราะเสียงดังลั่น“ไม่ว่าฉันจะเก็บพวกมันเหมือนสินค้าหรือเชือดพวกมันเหมือนกับแกะ พวกมันก็ได้รับสิ่งที่พวกมันสมควรได้รับแล้ว ทำไมฉันถึงไม่ควรจัดการพวกมันด้วยวิธีของฉันหล่ะ? มันไม่ใช่ความผิดของฉันซักหน่อยที่แก่นแท้ของพวกมันมีคุณสมบัติที่มีประโยชน์ขนาดนี้”
เอเลียร์ดฟังเรื่องทั้งหมดนี้ด้วยความสับสนแล้วเขาก็ถามขึ้นมา “ลิงค์, นี่พวกนายพูดเรื่องอะไรกัน? เอวิเลน่า, ใครที่มีความสามารถในการพูดและคิดได้หรอ? แล้วผู้พิทักษ์ที่พูดถึงนี่คืออะไรกัน?”
เอวิเลน่ามองคริสตัลในมือเอเลียร์ด,และยังรู้สึกอยู่ว่าเรื่องทั้งหมดนี้ทำใจยอมรับได้ยาก จากนั้นเธอก็อธิบายให้เอเลียร์ดฟัง “ลิงค์เก็บวิญญาณของไร้กายเอาไว้ข้างในคริสตัลนี้, และเปลี่ยนพวกมันเป็นอุปกรณ์เวทมนตร์ชิ้นนึง”
เอเลียร์ดรู้สึกตกใจกับคำอธิบายของเธอถ้าเป็นตัวเขาในอดีตมาได้ยินเรื่องแบบนี้, เขาคงจะคัดค้านหัวชนฝา อย่างไรก็ตาม, ตอนนี้ความคิดและจิตใจของเขานั้นได้เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนแล้ว
เขาสังเกตคริสตัลที่อยู่ในมืออย่างละเอียดจากนั้นก็ถามลิงค์ “เจ้าสิ่งนี้มีประโยชน์ยังไงหรอ?”
ลิงค์ตอบ“ไร้กายมีพลังเฉพาะตัวอยู่ในวิญญาณของพวกมัน ยกตัวอย่างง่ายๆก็เช่น, ถ้านายถ่ายพลังเข้าไปในคริสตัลนี้ด้วยเทคนิคที่ถูกต้อง, คริสตัลไร้กายที่นายถืออยู่ในตอนนี้ก็จะสามารถสร้างพลังธาตุดินเลเวล 10 ขึ้นมาได้”
สายตาของเอเลียร์ดเป็นประกายขึ้นมาเขาสามารถเข้าใจคำพูดของลิงค์ได้ในทันที จากนั้นเขาก็พูดต่อ “ด้วยทฤษฎีนี้, มันก็หมายความว่านักเวทย์ทั่วๆไปจะสามารถเรียกพลังระดับตำนานออกมาได้ด้วยอุปกรณ์เวทมนตร์ที่ถูกหลอมขึ้นมาโดยใช้คริสตัลนี้เป็นแก่นพลังใช่ไหม?”
ลิงค์พยักหน้า“ใช่แล้ว, แถมประสิทธิภาพในการเปลี่ยนแปลงของมันก็สูงมากเลยด้วย นักเวทย์ฝึกหัดประมาณหนึ่งรอยคนจะสามารถสร้างการโจมตีเลเวล 10 ขึ้นมาได้ด้วยการผสานมานาของพวกเขา ในอีกด้านนึง, นักเวทย์เลเวล 5 ขึ้นไปนั้นจะต้องใช้ประมาณ 20 คนในการสร้างการโจมตีระดับนั้น”
“แล้วค่าใช้จ่ายในการผลิตคริสตัลนี้หล่ะ?”เอเลียร์ดถาม
“ไม่สูงเลยโดยเฉลี่ยแล้ว, คริสตัลหนึ่งชิ้นจะใช้เงินประมาณ 70 เหรียญทอง และถ้ารวมค่าใช้จ่ายของยาที่จำเป็นในการขับไล่ไร้กายออกมาจากร่างโฮสท์ด้วยหล่ะก็, ค่าใช้จ่ายทั้งหมดจะอยู่ประมาณ 130 เหรียญทอง แล้วก็, คริสตัลพวกนี้สามารถใช้ได้อย่างน้อย 100 ครั้ง”
พอมาถึงจุดนี้,เอเลียร์ดก็ตกอยู่ในความเงียบ ไม่กี่วินาทีต่อมา, เขาก็พูดต่อ “คริสตัลวิญญาณนี่มันค่อนข้างเป็นธุรกิจมืดสำหรับฉันนะ, แต่มันก็คงจะสูญเปล่าถ้าไม่ใช้ประโยชน์จากมันในตอนนี้ ด้วยสิ่งนี้, กองทัพเฟิร์ดคงจะพัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดด แม้ว่า, ไร้กายพวกนี้จะไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบสุขก็เถอะ แต่เอาจริงๆถ้าพวกมันอยู่ในภพของตัวเองดีๆ, ก็คงไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับพวกมันหรอก”
ความเสี่ยงของการถูกตำหนิในการละเมิดสิทธิของพวกไร้กายเหล่านี้ดูจิ๊บจ๊อยไปเลยเมื่อเทียบกับผลประโยชน์อย่างมหาศาลที่สามารถเก็บเกี่ยวได้จากพวกมันแถมมันคงเป็นไปได้ยากที่จะมีคนออกมาปกป้องวิญญาณร้ายเหล่านี้ ไอลีนโนเวล
เอวิเลน่าฟังการสนทนาของพวกเขาอยู่เธอรู้สึกเหมือนกับว่าโลกใบใหม่กำลังอยู่เบื้องหน้าเธอ คนที่กำลังยืนอยู่ข้างหน้าเธอนั้นไม่ใช่นักเวทย์, แต่คล้ายกับพ่อค้าหยาบคายที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้รับผลประโยชน์ แต่ด้วยเหตุผลบางการ, เธอไม่ได้รู้สึงรังเกียจวิธีการที่พวกเขาใช้เลย ทั้งลิงค์และเอเลียร์ดได้ชั่งน้ำหนักผลได้ผลเสียของเรื่องนี้เอาไว้อย่างถี่ถ้วนแล้ว พวกเขาจะเลือกทำอะไรบางอย่างก็ต่อเมื่อผลประโยชน์มันมีน้ำหนักมากกว่า
แล้วก็,ดูเหมือนว่าวิธีการของลิงค์ที่จะสร้างอุปกรณ์เวทมนตร์ด้วยวิญญาณไร้กายนั้นจะนำผลประโยชน์อย่างมหาศาลมาให้อย่างแน่นอน ซึ่งเอวิเลน่าประทับใจกับเรื่องน้อย
สายตาของเธอกวาดไปมาระหว่างลิงค์กับเอเลียร์ดอยู่สองสามรอบจากนั้นเธอก็ถาม “ขอข้ามีส่วนร่วมในเรื่องนี้ด้วยได้ไหม?”
เธอไม่เชื่อว่าลิงค์จะขังเธอเอาไว้อย่างไม่มีกำหนดเธอต้องทำให้เขาประทับใจในพรสวรรค์และพลังเวทย์ของเธออย่างแน่นอน การขังเธอเอาไว้นั้นก็เป็นแค่วิธีการหนึ่งที่จะทำให้ยึดทักษะของเธอเอาไว้ได้ ไม่อย่างนั้นเขาจะยอมให้เอเลียร์ดคอยจับตาดูเธอทำไมกัน? และเธอก็ไม่ใช่คนที่จะนั่งอยู่ขอบสนามอย่างเงียบๆและปล่อยให้โอกาสแบบนี้หลุดมือไปด้วย
ลิงค์ยิ้มเขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้มีความกล้ามากพอที่จะทำการทรยศเกาะรุ่งอรุณ จากนั้นเขาก็ถาม “แล้วถ้าพวกเราปฏิเสธหล่ะ?”
“ถ้าเจ้ายอมให้ข้าเข้าร่วมแผนการของเจ้า,ข้าก็จะบอกสถานที่ที่จะหาพวกไร้กายได้เป็นจำนวนมากและจุดที่ปลอดภัยที่สุดในการดักจับพวกมัน แถมข้าจะบอกพิกัดมิติของภพไร้กายเดลูว์ให้เจ้าด้วย แต่ถ้าเจ้าไม่ยอมก็ไม่เป็นไรนะ, เพราะข้าก็จะไม่บอกอะไรกับเจ้าเหมือนกัน”
ลิงค์กับเอเลียร์ดตกตะลึงผู้หญิงคนนี้เหลือเชื่อจริงๆ เธอทรยศพวกไร้กายในทันทีด้วยความหนักแน่นจนแม้แต่ลิงค์ก็ยังรู้สึกว่ามันค่อนข้างสุดโต่งเกินไป เธอถึงกับแนะนำให้จับสิ่งมีชีวิตพวกนี้มาจากภพไร้กายด้วย, มันเหมือนกับว่าการกำจัดพวกมันให้สิ้นซากนั้นไม่ได้มีความหมายกับเธอเลย
แต่ถึงอย่างนั้น,ก็คงมีแค่คนโง่เท่านั้นที่จะปฏิเสธข้อเสนอดีๆแบบนี้
ลิงค์พยักหน้า“ถ้างั้นก็ถือว่าเป็นอันตกลง”
พวกเขาทั้งสามเดินทางผ่านเข้าไปในเมืองต่อครู่ต่อมา, ประตูพระราชวังอันใหญ่โตของอาณาจักรฟูลมูนก็ปรากฎขึ้นเบื้องหน้าเขา และในตอนนั้นเอง, ลิงค์ก็กระซิบ “ก่อนที่ฉันจะลืม, ดูเหมือนว่าเธอจะเล่นสคินอร์สกับเออร์แวนเอาไว้ค่อนข้านโหดอยู่นะ อย่าพยายามไปยั่วโมโหพวกเขาในตอนที่เจอกันหล่ะ”
“เข้าใจแล้ว”
เอเลียร์ดเป็นเพียงคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นเขาถามอย่างไม่สบายใจ “เกิดอะไรขึ้นกับสคินอร์สแล้วก็เออร์แวนหรอ?”
ลิงค์ไม่รู้ว่าจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เขาฟังยังไงดีพอคิดอยู่ซักพัก, เขาก็พูด “ถ้าเป็นด้านกายภาพ, พวกนั้นไม่เป็นอะไรหรอก มันก็แค่ความภาพภูมิใจของพวกเขาถูกทำร้ายด้วยเรื่องบางอย่าง เอาเป็นว่าอย่าไปถามพวกเขาก็แล้วกัน ปล่อยให้เรื่องมันผ่านไปดีกว่า”
“เอาแบบนั้นก็ได้”เอเลียร์ดพยักหน้า, แต่ก็ยังสับสนอยู่
ในตอนนี้,ราชาของอาณาจักรเซาท์มูนได้กลับมาเป็นปกติแล้ว ประตูพระราชวังเปิดให้ลิงค์โดยไม่จู้จี้อะไร ในตอนที่พวกเขาเข้าไป, ก็มีคนรับใช้คอยต้อนรับอยู่แล้วเพื่อพาพวกเขาผ่านทางเดินเขาวงกตและตรอกมุมต่างๆจนกระทั่งพวกเขาไปถึงสวนเล็กๆทางฝั่งตะวันตกของปราสาท
“สคินอร์สกับคนที่เหลือรออยู่ที่นั่นแล้วธุระของพวกเราในอาณาจักรเซาท์มูนใกล้จะจบลงแล้ว หลังจากที่ฉันจัดแจงเรื่องต่างๆเสร็จ, พวกเราจะมุ่งหน้าขึ้นเหนือในทันที”
เอเลียร์ดมองลิงค์อย่างแปลกใจ“ทำไมต้องรีบขนาดนั้นหล่ะ?”
“ฉันกลัวว่าไฮเอลฟ์จะสร้างปัญหาให้พวกเราได้ถ้าพวกเราอยู่ที่นี่นานเกินไป”
เอเลียร์ดตกตะลึงพวกเขาจำเป็นต้องระวังไฮเอลฟ์จริงๆ จากนั้นเขาก็คิดถึงปัญหาที่ร้ายแรงกว่า “เกาะรุ่งอรุณคงไม่ยอมล้มเลิกการค้นหาง่ายๆหรอก ถ้าพวกนั้นมาตามหาเอวิเลน่าในเฟิร์ด, พวกเราจะทำยังไงหล่ะ?”
ตอนนี้,เอวิเลน่าอยู่ในกำมือของพวกเขา มันเป็นเรื่องง่ายถ้าจะส่งตัวเธอให้ในตอนนี้ แต่เอเลียร์ดก็ไม่ได้พูดเรื่องนั้น; คนๆเดียวที่มีความสามารถพอที่จะสู้กับเกาะรุ่งอรุณได้ก็คือลิงค์ มันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเขาว่าจะทำยังไงกับเธอ
เอวิเลน่าเองก็มองไปที่ลิงค์,รอการตอบสนองจากเขา เธอคงถูกส่งไปตายอย่างแน่นอนถ้าเขายอมทำตามคำขอของเกาะรุ่งอรุณในการส่งตัวเธอให้ไฮเอลฟ์
ลิงค์หัวเราะ“พวกเราจะไม่ส่งตัวเธอให้อย่างแน่นอน ถ้าพวกเราทำ, ข้อมูลของไร้กายก็คงจะอยู่เหนือความเข้าใจของพวกเราไปตลอดกาล ในตอนที่พวกเรากลับไปถึงเฟิร์ดแล้ว, พวกเราจะรอให้ไฮเอลฟ์เคลื่อนไหวก่อน จากนั้นพวกเราก็จะดำเนินการตามแผนในทันทีที่โอกาสมาถึง”