Advent of the Archmage – 553:มนุษย์สัตว์ที่แปลกประหลาดในทุ่งหญ้า

　　ทุ่งหญ้าสีทอง
ท้องฟ้าและแผ่นดินที่กว้างใหญ่สายลมที่พัดผ่านทุ่งหญ้า อย่างไรก็ตาม, มันกลับไม่มีฝูงสัตว์อยู่เลย
ที่นี่เป็นพื้นที่อุดมสมบูรณ์แต่ช่างน่าเศร้าที่, มีมนุษย์สัตว์อยู่น้อยเกินไป, และทุ่งหญ้าแห่งนี้ก็กว้างขวางกินไป มนุษย์สัตว์ส่วนใหญ่ไม่รู้วิธีที่ใช้ประโยชน์จากดินแดนอันอุดมสมบูรณ์นี้ ดังนั้นมนุษย์สัตว์จึงต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างยากจน
ในครั้งนี้ลิงค์มาเพื่อเจรจาต่อรองเป็นพันธมิตรกับราชาพวกเขาเคยพบกันมาก่อน แต่ในฐานะผู้นำ, มันก็เป็นแค่ความทรงจำในอดีตเท่านั้น การเป็นพันธมิตรระหว่าง 2 เผ่าพันธุ์ไม่สามารถใช้ความรู้สึกในการตัดสินใจได้; พวกเขาจำเป็นต้องคำนึงถึงผลประโยชน์ที่เผ่าของตนจะได้รับด้วย　　ถ้าเกิดว่าพวกเขาอยากจะก่อตั้งพันธมิตรให้สำเร็จลิงค์ก็จะต้องชัดเจนในเรื่องผลประโยชน์ที่อีกฝ่ายจะได้รับ และด้วยเหตุนั้นเอง เขาจึงไม่ได้ตรงไปที่เมืองหลวงกรอนฮอนที่มีพระราชวังตั้งอยู่ แต่เขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเร่และเดินทางไปทั่วทุกเมืองเพื่อสังเกตุดูความเป็นอยู่ของพวกเขาแทน
ตอนนี้เขาสนิทกับพวกมนุษย์สัตว์จนสามารถต่อรองราคาสินค้าได้แล้ว
เขาเดินทางคนเดียวในสภาพเช่นนี้ตลอดทั้งวันจนกระทั่งเขาไปพบกับคาราวานพ่อค้าชาวมนุษย์ และในเมื่อพวกเขาทุกคนต่างก็เป็นมนุษย์และลิงค์ก็อยู่คนเดียว เขาจึงเข้าร่วมกลุ่มหลังจากพูดคุยกันไปไม่กี่คำ
ลิงค์คอยสังเกตสภาพรอบๆในระหว่างเดินทางและพูดคุยกับพ่อค้าอัธยาศัยดีเหล่านี้ไปด้วยซึ่งที่ให้เขาเข้าใจเรื่องชนชั้นล่างของฟิรุแมนมากขึ้น
ในตอนที่ฟ้าเริ่มมืดก็มีลำธารเล็กๆปรากฏขึ้นเบื้องหน้าพวกเขา แล้วหัวหน้าคาราวานก็บอกให้ทุกคนไปตั้งแคมป์ที่นั่น
มีผู้คนประมาณ300 คนในคาราวานนี้ ซึ่งประกอบไปด้วยพ่อค้าหลายๆกลุ่ม กลุ่มที่ใหญ่ที่สุดนั้นมีชื่อว่า บริษัทโลกาสีชาด พวกเขาขายเครื่องปรุงต่างๆให้กับมนุษย์สัตว์ไม่ว่าจะเป็นกระเทียม หญ้ามังกรและสมุนไพร พวกเขามีเกวียนมากกว่า 20 คันและกินพื้นที่เกินครึ่งของคาราวาน ส่วนกลุ่มอื่นๆนั้นมีจำนวนอยู่ประมาณ 5-12 คน และยังมีพวกคนที่มาคนเดียวแบบลิงค์ด้วย
ในตอนที่ทุกคนอยู่ร่วมกันพวกเขาก็จะมีความแข็งแกร่างด้านจำนวน ดังนั้นคาราวานจึงไม่จ้างทหารรับจ้าง และทางบริษัทโลกาสีชาดก็ไม่เคยปฏิเสธคนนอกด้วย
หญ้าในทุ่งหญ้านั้นส่วนใหญ่จะสูงจนถึงหน้าอกของผู้ชายและหญ้าที่อยู่ใกล้แม่น้ำจะสูงเลยหัวผู้ชายรูปร่างมาตรฐานไปเลย ถ้าเกิดไม่ได้ทำเส้นทางเอาไว้ พวกเขาก็ไม่มีทางเดินผ่านมันไปได้
กลุ่มคาราวานเดินตามเส้นทางไปจนถึงลำธารและพวกพ่อค้าก็ลงมาจากเกวียนของพวกเขา บางคนได้ปลดอานม้าออกและพาพวกมันไปพักผ่อนริมลำธาร บางคนก็ก่อไฟเพื่อเตรียมอาหารเย็น และทหารรับจ้างของบริษัทโลกาสีชาดก็ไปคอยเฝ้าระวังอยู่ข้างๆแคมป์ ทั้งคาราวานนั้นเต็มไปด้วยความคึกคัก
ลิงค์เจอสถานที่นั่งของเขาแล้วเขาไม่สามารถเปิดเผยการมีอยู่ของอุปกรณ์มิติได้ ดังนั้นเขาจึงใช้กระเป๋าธรรมดา เขาเปิดมันออกแล้วหยิบขนมปังออกมา เขาค่อยๆเคี้ยวมันและวางแผนการเดินทางไปด้วย
พวกเขายังอยู่ที่ชายแดนของทุ่งหญ้าสีทองยังเหลือระยะทางอีกเป็นพันไมล์กว่าจะถึงเมืองหลวงกรอนฮอน ด้วยความเร็วของคาราวานในตอนนี้ มันคงใช้เวลานานกว่า 1 เดือนในการไปถึงเนื่องจากต้องผ่านเมืองอื่นๆด้วย
หนึ่งเดือนนั้นถือว่าเป็นระยะเวลาที่ค่อนข้างนานแต่ว่าเขาต้องทำแบบนี้เพื่อให้เข้าใจชีวิตความเป็นอยู่ของมนุษย์สัตว์อย่างแท้จริงเพื่อที่จะขอเป็นพันธมิตรได้โดยไม่โดนพระราชาปฏิเสธ และลิงค์ก็จะไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไปโดยเสียเปล่าด้วย ยกตัวอย่างเช่นตอนนี้เขานั้นกำลังกินอยู่ แต่ว่าสิ่งที่ผ่านเข้ามาในดวงตาของเขา ณ ตอนนี้ก็คือหนังสือเวทมนตร์ที่เขามีอยู่ ซึ่งเขาสามารถแสดงมันขึ้นมาได้ด้วยระบบเกม
ด้วยวิธีนี้คนอื่นจะคิดว่าเขากำลังพักผ่อน แต่จริงๆแล้วเขากำลังเรียนเวทมนตร์อยู่ มีเวลาไม่มากที่เขาจะได้สังเกตชีวิตความเป็นอยู่ของพวกมนุษย์สัตว์
ด้วยความที่เขากำลังตั้งสมาธิอยู่เขาจึงได้ยินเสียงฝีเท้า มีใครบางคนกำลังเดินเข้ามา เสียงนั้นเบามาก; มันคือฝีเท้าของเด็กสาว ลิงค์จำชื่อของเธอได้อย่างรวดเร็ว: แชลลี่
ในตอนที่ความคิดนั้นเข้ามาเขาก็ได้ยินเสียงอันสดใส “พี่ลิงค์ พี่ต้องหิวน้ำมากแน่เลย กินน้ำหน่อยสิ”
ลิงค์ไม่ได้ปิดบังชื่อของเขาอันที่จริง มีเพียงไม่กี่คนที่เรียกเขาด้วยชื่อหลังจากที่เขากลายเป็นลอร์ดเฟิร์ด เขาเป็น “มาสเตอร์” ในทางเหนือ “ลอร์ด” ในเฟิร์ด และเป็นที่รู้จักในชื่อ “ลอร์ดเฟิร์ด” ในสถานที่อื่น นอกจากนี้แล้ว เขายังเป็นลิงค์ โมรานี่ ด้วย ผู้คนที่เรียกเขาด้วยชื่อนั้นส่วนใหญ่จะเป็นคนที่สนิทกับเขามาก
ชื่อ“ลิงค์” นั้นเป็นชื่อธรรมดาๆของฟิรุแมน ดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องปิดบัง
หลังจากที่ได้ยินเสียงเขาก็เงยหน้าขึ้นมาและเห็นหญิงสาววัยรุ่นเดินมาพร้อมกับถ้วยใส่น้ำร้อน มันเป็นน้ำที่พึ่งต้มมาใหม่ๆ ดังนั้นเธอจึงค่อยๆถือมาอย่างช้าๆ
เธอเป็นลูกสาวของหัวหน้ากลุ่มย่อยเธอมีหน้าตาธรรมดาและใบหน้าเต็มไปด้วยกระ ด้วยความที่เธออยู่ข้างนอกตลอดเวลา เธอจึงมีผิวสีแทน ซึ่งนี่ยิ่งทำให้เธอดูเต็มไปด้วยพลังงานและมีชีวิตชีวา ดวงตาของเธอนั้นสดใส รูปร่างผอมเพรียวและมีนิสัยกล้าหาญ เธอสวมเกราะหนังธรรมดาและดูเหมือนว่าจะมีพลังงานไม่จำกัดในทุกๆวัน เธอชื่นชอบที่จะเดินเล่นไปทั่วคาราวาน
ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนก็จะมีเสียงหัวเราะตามมาเสมอ Aileen-novel
ลิงค์ลุกขึ้นและรับถ้วยเอาไว้“ขอบคุณนะ” เขาพูดด้วยรอยยิ้ม
ดวงตาของแชลลี่เป็นประกายขึ้นมาพร้อมกับโค้งรูปพระจันทร์เสี้ยวเธอนั่งลงข้างๆเขา “พี่ลิงค์ พี่ดูเหม่อๆนะ พี่กำลังคิดเรื่องอะไรอยู่หรอ?”
ในตอนที่ลิงค์กำลังจะตอบเขาก็สัมผัสได้ถึงสายตาไม่เป็นมิตร เขาหันไปมองพ่อของแชลลี่ โอลัน เขาเป็นคนจัดหาวัตถุดิบเวทมนตร์ และค่อนข้างมีชื่อเสียง เขาไม่ค่อยชอบเวลาที่ลูกสาวของเขามาอยู่กับลิงค์ แต่เห็นได้ชัดว่าเขาควบคุมลูกสาวของเขาไม่ได้
ลิงค์ชี้ไปที่ถ้วยน้ำเพื่อขอบคุณโอลันจากนั้นเขาก็ยิ้มให้หญิงสาว “แชลลี่ ก่อนหน้านี้พ่อของเธอคงจะบอกเอาไว้แล้วใช่มั้ยว่าพ่อค้าที่เดินทางคนเดียวแบบฉันหน่ะอันตราย เธอควรอยู่ห่างๆเอาไว้นะ เข้าใจไหม?” 　　ลิงค์ห้อยดาบลำนำจันทร์เต็มดวงเอาไว้ที่เอวแน่นอน เขายังไม่ได้ชักมันออกมาเลย และมันก็ดูเหมือนกับดาบเหล็กทั่วๆไป
แชลลี่ไม่ได้สนใจ“ก็ใช่อยู่หรอก พ่อพูดอย่างนั้นจริงๆแต่ว่าเขาแก่แล้ว หนูไม่สนใจหรอก พี่ลิงค์ พี่มีดาบแล้วก็เดินผ่านทุ่งหญ้าคนเดียว พี่ต้องเก่งดาบมากแน่ๆเลยใช่มั้ย?”
“ก็พอจะมีฝีมืออยู่นะ”ลิงค์พูดพลางหัวเราะ
“พี่ช่วยสอนหนูได้ไหม?”ในที่สุดแชลลี่ก็เผยความตั้งใจที่ซ่อนไว้ของเธอ เธอต้องการจะเรียนศิลปะการต่อสู้
ลิงค์ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเขาดูมันออกตั้งแต่ตอนที่เจอกันครั้งแรก สายตาของเธอจะเป็นประกายในตอนที่เธอเจอกับใครก็ตามที่พกดาบ เธอมักจะมองไปที่ทหารรับจ้างที่อยู่กับบริษัทโลกาสีชาด แต่ว่าพวกเขาเคยฆ่าคนมาก่อน เธอรู้สึกกลัวเหมือนกับลูกกวางตัวน้อยๆ เธอทำได้แค่มองแต่ไม่กล้าเข้าไปหาพวกเขา และตอนนี้ลิงค์ที่ดูไม่ค่อยมีพิษมีภัยก็มาอยู่ที่นี่แล้ว เธอจึงเริ่มความคิดนี้ขึ้นมา
“ฉันไม่มีปัญหาหรอกนะแต่ว่าเธอต้องไปขออนุญาตจากพ่อก่อน เขาอาจจะไม่ยอมก็ได้”
แค่เพื่อเทคนิคดาบเล็กๆน้อยแชลลี่ถึงกับยอมทำงานหนักมากเพื่อเอาน้ำสะอาดมาให้เขาในวันนี้ ในตอนที่เขาพูดจบ เขาก็ดื่มน้ำจนหมดและคืนถ้วยไปให้ “ไปถามพ่อของเธอดู” เขาพูด “จำเอาไว้นะ เธอจะแค่มาส่งข้อความเฉยๆไม่ได้ พ่อของเธอจะต้องมาบอกกับฉันด้วยตัวเอง”
แชลลี่ตกตะลึง“หา? นั่นมันยากไปนะ พ่อของหนูจะต้องไม่อนุญาตแน่ๆ พี่ช่วยเปลี่ยนเงื่อนไขเป็นอย่างอื่นได้ไหม?”
ลิงค์กระดิกนิ้วของเขาไปที่พ่อของแชลลี่“ไม่ เรื่องนี้ต่อรองไม่ได้ เทียบกับวิชาดาบแล้ว มันแทบจะไม่ต้องเสียอะไรเลยนะ”
“ก็ได้ค่ะหนูจะลองขอดู” แชลลี่เดินออกไป ด้วยความรู้สึกที่ทั้งตื่นเต้นและสลด　　พอได้อยู่คนเดียวอีกครั้งลิงค์ก็เริ่มอ่านหนังสือต่อ ไม่กี่นาทีต่อมา เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดก็ดังขึ้นใกล้ๆกับลำธาร
จากนั้นลิงค์ก็เห็นทหารรับจ้างวิ่งกลับมาใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด และลูกตาก็ไหลออกมาจากเบ้า มันห้อยต่องแต่งอยู่ที่หน้าเขา เขาจับใบหน้าของเขาและร้องโหยหวนในขณะที่วิ่ง หลังจากวิ่งไปได้ไม่นาน เขาก็ล้มลงลงกับพื้น บางทีเขาน่าจะย้อมแพ้ไปแล้วเพราะเขาไม่ลุกขึ้นมาอีกเลย จากนั้นเสียงร้องของเขาก็เบาลง และเขาก็หอบอย่างรุนแรงอยู่ที่พื้น
พรรคพวกของเขารีบวิ่งมาตรวจสอบในทันทีบางส่วนได้วิ่งไปที่ลำธารพร้อมกับพกดาบไปด้วย ไม่กี่นาทีต่อมา ลิงค์ก็ได้ยินเสียงการต่อสู้ดังขึ้น
พ่อค้าในคาราวานเฝ้ารออย่างกังวลทหารรับจ้างกลับมาพร้อมกับบาดแผลมากมาย ลิงค์จำได้ว่าหัวหน้าทหารรับจ้างนั้นชื่อว่ามิโร่ เขาเป็นนักรบที่อยู่จุดสูงสุดของเลเวล 4 ซึ่งนี่ถือว่าเก่งมากแล้วสำหรับทหารธรรมดา
ในครั้งนี้เขาถือศรีษะสีดำแปลกๆกลับมาด้วย
ลิงค์มองอย่างละเอียดหัวนั้นคล้ายกับของมนุษย์ไม่สิมันคล้ายกับของมนุษย์สัตว์มากกว่า แต่ว่าแปลกมาก ผิวหนังของมันมีสีเขียวเข้ม เลือดที่ไหลออกมาก็เป็นสีเขียวเข้มเหมือนกัน หญ้าไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรในตอนที่เลือดหยดลงไป แต่ว่าลิงค์ก็สังเกตเห็นว่าพลังชีวิตของหญ้านั้นกำลังลดลงอย่างรวดเร็ว
เลือดนี้มีพิษในความเป็นจริง มันเป็นพิษที่แสดงผลช้าซึ่งจะดูออกยากมากๆ และมันยังปล่อยออร่าที่ไม่สามารถอธิบายได้ออกมาด้วย
ลิงค์รู้สึกคุ้นเคยกับมันมากมันเหมือนกับพิษธรรมชาติ แต่ว่าพอตรวจสอบดูดีๆแล้ว มันกลับให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป หรือพูดอีกนัยนึงก็คือ เขาไม่เคยเห็นพลังแบบนี้มาก่อน
และลิงค์ยังสังเกตเห็นด้วยว่าที่ตาของมนุษย์สัตว์นั้นมีสีดำสนิทมันไม่มีตาขาวอยู่เลย ผิวหนังของเขาเต็มไปด้วยรอยสีเทาที่เหมือนกับรอยแผลจากไฟไหม้
มนุษย์สัตว์มีหน้าตาแบบนี้ด้วยหรอ?ลิงค์รู้สึกว่ามันแปลก เขาไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนจากในเกม
และทันใดนั้นเองข้อความก็ปรากฏขึ้นบนทัศนวิสัยของเขา
เปิดใช้งานภารกิจ:มนุษย์สัตว์หน้าตาประหลาด
รายละเอียดภารกิจ:มีมนุษย์สัตว์หน้าตาประหลาดปรากฏขึ้นที่ทุ่งหญ้าสีทอง พวกมันดูชื่นชอบการต่อสู้ จงตรวจสอบดูสาเหตุที่พวกมันปรากฎตัวขึ้น
รางวัล:ค่าโอมนิ 50 แต้ม
รางวัลนั้นไม่ได้มากอะไรแต่ก็ดีกว่าไม่ได้อะไรเลย ลิงค์เลือกที่จะรับมัน　　ในขณะที่ทุกคนในคาราวานกำลังตรวจสอบศรีษะของมนุษย์สัตว์อยู่ลิงค์ก็แอบไปที่ลำธาร เขาต้องไปตรวจสอบดูมนุษย์สัตว์พวกนี้แล้ว