Advent of the Archmage – 555: ไข่มุกควรจะถูกเก็บรักษา

“แฮก, แฮก!” ทหารรับจ้างติดพิษมีอาการชักและส่งเสียงหอบ เขาปล่อยไอสีเขียวอ่อนออกมาผ่านทุกๆลมหายใจของเขา
สายลมย่ามค่ำคืนได้พัดไอสีเขียวนี้ไปทุกทิศทาง
“ออกไป,ออกไปซะ!” หัวหน้าทหารรับจ้างมิโร่ตะโกน “ไอพวกนี้เป็นพิษ!”
ลิงค์มองภาพนี้จากที่ไกลๆด้วยความตกใจช่างเป็นพิษที่ชั่วร้ายจริงๆ ไม่ใช่แค่รักษาไม่ได้เท่านั้น, แต่ดูเหมือนว่ามันจะมีความรู้สึกด้วย มันเปลี่ยนร่างของศพให้เป็นฐานข้อมูลพิษเพื่อสร้างพิษใหม่ขึ้นมา แค่โดนพิษเพียงเล็กน้อยก็ถึงตายแล้ว ถ้าคนที่อยู่รอบๆผู้ติดพิษเป็นคนธรรมดาหล่ะก็, ทั่วทั้งค่ายอาจจะถูกล้างบางได้เลย
ความคิดพวกนี้แล่นเข้ามาในหัวของลิงค์จากนั้นเขาก็เพ่งสมาธิเพื่อร่ายมิติทับซ้อนอย่างเงียบๆ　　ในชั่วพริบตา,มิติรอบๆทหารรับจ้างติดพิษก็ทับซ้อนกัน ในทุกๆชั้นนั้น, พิษจะถลำลึกเข้าไปจนเต็มพื้นที่ จากนั้นมันก็จะถูกฉีกมิติแยกออกเป็นธาตุที่ไม่มีอันตราย สรุปง่ายๆก็คือ, พิษไม่สามารถแพร่กระจายออกไปได้
สำหรับทหารรับจ้างที่อยู่รอบๆนั้น,พวกเขาเห็นแค่ว่าพิษแพร่กระจายผ่านอากาศและจากนั้นก็หายไปโดยไม่มีสาเหตุ
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้คิดอะไรซับซ้อนอย่างเช่นการมีมิติทับซ้อนพวกเขาแค่คิดว่าพิษสลายไปเองและไม่ได้รู้สึกเหมือนโดนคุกคามอะไรเลย
เหตุการณ์นี้ได้ปลุกคนที่เหลือในคาราวานมีคนจำนวนมากมาออกัน, และจ้องมองทหารรับจ้างติดพิษที่ดิ้นและร้องครวญครางอยู่ข้างกองไฟด้วยความหวาดกลัว,
“เกิดอะไรขึ้นกับเขาหน่ะ?”
“เขากำลังจะตายหรอ?”
“ทำไมฉันถึงคิดว่าเขารอดแล้วนะ?” 　　“พวกเจ้าไม่คิดว่าเขากำลังค่อยๆเหมือนมนุษย์ตัวนั้นบ้างหรอ?”
มีความคิดเห็นต่างๆนาๆ,แต่ระดับความดังนั้นไม่สูงมาก อย่างไรก็ตาม, ความรู้สึกหวาดกลัวก็ได้แพร่กระจายไปทั่วค่ายแล้ว
กองไฟโบกสะบัดไปมาอย่างริบหรี่สายลมยามค่ำคืนพัดผ่านทุ่งหญ้า มีเสียงหมาป่าหอนดังขึ้นเป็นครั้งครา ตอนนี้บรรยากาศในค่ายเต็มไปด้วยความน่าขนลุก
ภายใต้ความหวาดกลัวและความสับสน,ทหารรับจ้างติดพิษก็หยุดสั่นอย่างกระทันหัน จากนั้นด้วยเสียงข้อต่อลั่นดังกร๊อกแกร๊ก, เขาก็ลุกขึ้นมาอย่างกระทันหัน
ตอนนี้,นอกจากลักษณะร่างกายของเขา, เขาดูเหมือนกับมนุษย์สัตว์คนนั้นอย่างสมบูรณ์ ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่คุ้นเคยกับร่างของเขา ข้อต่อของเขาบิดเบี้ยวไปทั้งตัว, และส่งเสียงกร้อกแกร้กดังลั่น
“ฆะฆ่าเขาซะ!” อาร์ดา, ผู้มีอำนาจสั่งการทหารรับจ้างเป็นลำดับสาม, ตะโกน “รีบยิงเขาเร็วเข้า!”
นักธนูได้เตรียมพร้อมมาตั้งนานแล้วพอได้ยินคำสั่งของอาร์ดา, พวกเขาก็ปล่อยลูกธนูโดยไม่ลังเล
ฟิ้ว,ฟิ้ว, ฟิ้ว! ศรีษะของทหารรับจ้างติดพิษถูกลูกศรหกดอกยิงทะลุ แล้วเขาก็ถูกบังคับให้ล้มลงไปกับพื้นด้วยแรงกระแทกจากลูกธนู
ตุบเขาร่วงลงไปกับพื้นแล้วส่งเสียงหอบอย่างรุนแรง ร่างกายของเขากำลังบิดเบี้ยวไปเรื่อยๆอย่างผิดธรรมชาติ หลังจากดิ้นรนไปได้ห้าหรือหกนาที, เขาก็เงียบลงในที่สุด อย่างไรก็ตาม, เขายังไม่ตายดี แขนขาของเขาจะกระตุกเป็นบางครั้ง
พอเห็นฉากนี้พ่อค้าทุกคนต่างก็พากันกลั้นหายใจพวกเขาไม่กล้าหายใจดังเพราะการกระทำของพวกเขาอาจจะปลุกสัตว์ประหลาดตัวนี้ให้ตื่นขึ้นมาได้
ครู่ต่อมา,ก็มีสายตาของใครบางคนย้ายไปที่หัวหน้ามิโร่และผู้มีอำนาจสั่งการลำดับสอง ตอนช่วงค่ำ, พวกเขาได้ฆ่ามนุษย์สัตว์ติดพิษด้วยมือของพวกเขา ซึ่งพวกเขาได้รับบาดเจ็บและติดพิษมาด้วย ตอนนี้ผิวหนังของพวกเขาเป็นสีเขียวแล้ว พวกเขาน่าจะกลายสภาพเหมือนกับทหารรับจ้างแปลกๆคนนั้นในเร็วๆนี้
หลังจากนั้นสักพัก,คนที่สองและคนที่สามก็เริ่มหันมา และในที่สุด, ทุกคนก็จ้องมาที่พวกเขาสองคน
ทหารรับจ้างที่อยู่ข้างๆมิโร่ดิ้นถอยไปโดยไม่รู้ตัว,แต่มิโร่ก็จับเขาเอาไว้ “มันไม่มีประโยชน์หรอก, แอร์ พวกเราจะต้องตายในคืนนี้”
นักรบเลเวล4, แอร์เป็นคนที่แข็งแกร่งเป็นลำดับสองในกลุ่มนี้ และเขาจะต้องตายในวันนี้
มิโร่ถอนหายใจแล้วดึงดาบที่เหน็บอยู่ข้างเอวของเขาออกมาจากนั้นเขาก็ส่งให้อาร์ดาแล้วพูด “อาร์ดา, ตอนนี้กลุ่มเป็นของเจ้าแล้ว”
“หัวหน้า!”อาร์ดารับดาบด้วยสองมือแล้วคุกเข่า “ถ้ายังไม่ถึงจุดจบก็อย่าพึ่งสิ้นหวังสิครับ พวกเราต้องการท่านนะ!”
มิโร่มาถึงจุดนี้ได้ด้วยความภักดีและความเคารพจากทหารรับจ้างเหล่านี้แล้วเขาก็เป็นคนที่มีพรสวรรค์มากเลยด้วย มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะสร้างชื่อด้วยตัวเองในทุ่งหญ้าสีทองที่ถูกปกครองโดยมนุษย์สัตว์
พอเห็นว่าหัวหน้าของพวกเขาติดพิษและเตรียมใจที่จะตาย,ทหารรับจ้างทุกคนก็ตกอยู่ในความเงียบ เหล่าพ่อค้าที่อยู่รอบๆก็พากันเงียบเหมือนกัน
ความเงียบกินเวลาอยู่หลายวินาทีก่อนที่จะมีคนตะโกนออกมา“หยุดลังเลได้แล้ว! มันไม่มีวิธีรักษาหรอก”
“ฆ่าเขาซะ!พิษจะส่งผลในเร็วๆนี้, ถ้าปล่อยไว้มันจะทรมานกว่านะ!” มีคนตะโกนขึ้นมาอีก
“เขาตัดใจแล้วลงมือเลยเถอะ!”
ทุกคนต่างก็ได้รับผลกระทบจากความน่ากลัวที่ไม่รู้จักพวกเขาแค่อยากทำลายภัยคุกคามและไม่สามารถกังวลกับความรู้สึกของเหยื่อได้
มีทหารรับจ้างหลายคนเดือดดาลขึ้นมาพวกเขารับเงินเพื่อฆ่าคนอื่น, แต่ครั้งนี้, พวกเขาต้องฆ่าหัวหน้าของตัวเอง แล้วเขาก็ตัดใจที่จะสู้แล้วด้วย ในการเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นนี้, ทหารรับจ้างทุกคนต่างก็รู้สึกว่าอนาคตของพวกเขาสิ้นหวัง พวกเขาไม่สามารถลงมือได้
แถมตอนนี้,พวกคนธรรมดายังมาทำตัวเห็นแก่ตัวและทำเหมือนกับว่าพวกเขาไม่ใช่คนอีก ความโกรธได้ปะทุขึ้นมาในใจของทหารรับจ้างหลายๆคน พวกเขาอยากจะหันอาวุธไปหาพวกที่แหกปากแล้วฆ่าทิ้งซะ
ในขณะที่ทหารรับจ้างกับพ่อค้ากำลังมาถึงจุดแตกหัก,เด็กสาวคนนึงก็ตะโกนออกมาจากในกลุ่ม “ไม่นะ, ทำไมพวกเราต้องยอมแพ้ด้วยหล่ะ? ต้องมีความหวังเข้าไว้สิ!”
เธอคือแชลลี่ข้างๆเธอ, โอลันรู้สึกตกใจและประหลาดใจกับสิ่งที่ลูกสาวทำ
แชลลี่เดินตรงมาที่กองไฟ,ในขณะที่กำหมัดเอาไว้ ใบหน้าของเธอเป็นสีแดงเนื่องจากความกลัวและความเครียด แล้วเธอก็ตัวสั่นด้วย “แล้วก็นะทุกคน, หัวหน้ามิโร่ได้รับพิษในขณะที่พยายามปกป้องพวกเราไม่ใช่หรอ? ตอนนี้, เขาต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้, แต่แทนที่จะพยายามช่วยเขา, ทุกคนกลับอยากให้เขาตาย, เพื่อที่เขาจะได้ไม่แพร่เชื้อมาติด ทำไมทุกคนถึงขี้ขลาดและเห็นแก่ตัวกันแบบนี้!?”
พวกพ่อค้าหมดความอดทน
“ยัยหนู,เจ้าจะไปรู้อะไรกัน!?” มีคนตะโกนออกมาจากฝูงชน
“แชลลี่,เงียบซะแล้วกลับมาที่นี่!” โอลันพูด
“โอลัน,ดูแลลูกสาวให้ดีหน่อย!”
นี่คือเสียงของหัวหน้าบริษัทโลกาสีชาดเขาเป็นชายวัยกลางคน, หุ่นท้วมๆ, และดูมีอำนาจ เขาเดินออกมาจากฝูงชน, แล้วจ้องมองหัวหน้าทหารรับจ้างที่ได้รับพิษ
“มิโร่,ข้าขอโทษนะ หลังจากที่เจ้าตาย, ข้าจะจ่ายให้กลุ่มของเจ้าสองเท่า”
“ขอบคุณครับ”มิโร่พยักหน้า หลังจากนั้น, เขาก็หลับตารอรับความตาย
แชลลี่ยังอยู่ข้างกองไฟอยู่เธอจ้องมองมิโร่แล้วถาม “ทำไมท่านถึงตัดใจหล่ะ? ท่านแข็งแกร่งมากเลยนะ”
“สาวน้อย,ขอบคุณสำหรับความหวังดีนะ, แต่ข้าไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้นหรอก” มิโร่หัวเราะเบาๆอย่างขมขื่น
“ทำไมหล่ะ?มันก็แค่พิษไม่ใช่หรอ?” แชลลี่พูดอย่างไม่ยอมแพ้ “พิษทุกชนิดล้วนมียาปฏิชีวนะ ทำไมพวกเราไม่ลองดู—”
ก่อนที่เธอจะพูดจบ,โอลันก็ฝ่าฝูงชนออกมาแล้วลากตัวเธอกลับไป ไอลีนโนเวล
แม้ว่าเธอจะถูกดึงอยู่,แต่แชลลี่ก็ยังดิ้นรนและตะโกนออกมา “พวกเรามีกันตั้งหลายคน, ไม่มีใครมีวิธีแก้ปัญหาเลยหรอ? มิโร่เป็นคนดีมาก เขายอมติดพิษเพื่อช่วยพวกเรา แต่ทุกคนจะมองดูเขาตายไปเฉยๆเนี่ยนะ?”
เธอพูดถูก,และหลายๆคนก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจกับคำพูดพวกนี้ แต่ว่าความจริงก็คือความจริง, ทุกคนนั้นสิ้นหวังเมื่อต้องเจอกับพิษแปลกๆแบบนี้
ตอนนี้ไม่มีอะไรต้องพูดแล้วมิโร่มองอาร์ดา “ลงมือซะข้าไม่อยากตายอย่างทรมาน”
อาร์ดากัดฟันของเขา,มีน้ำตาไหลออกมา หลังจากนั้นสักพัก, เขาก็คว้าคันธนูมาจากทหารรับจ้างที่อยู่ใกล้ๆ เขาค่อยๆใส่ลูกธนูแล้วง้างเล็งไปที่มิโร่อย่างช้าๆ
ลิงค์เฝ้าดูเหตุการณ์ทั้งหมดนี้จากที่ไกลๆในบรรดาสามัญชนกลุ่มนี้, เขาเห็นความมุ่งมั่นของมิโร่และความกล้าหาญของแชลลี่ พวกเขาเหมือนกับดวงดาวที่ส่องประกายบนท้องฟ้าที่มืดสนิท
มนุษย์ส่วนใหญ่อาจจะไม่ประสบความสำเร็จและเต็มไปด้วยคนที่ไร้เกียรติอย่างไรก็ตาม, ไข่มุกชิ้นสองชิ้นนั้นมักจะถูกพบในผืนทรายอยู่เสมอ
เวลาส่วนใหญ่นั้น,ไข่มุกจะเปล่งประกายแค่ครั้งเดียว จากนั้น, พวกมันก็จะถูกทรายรอบๆกลบ, หรือถูกชีวิตขยี้ให้เป็นผง ผู้คนไม่สามารถปกป้องไข่มุกเหล่านี้ได้
อย่างไรก็ตาม,ครั้งนี้มันไม่เหมือนกันเพราะลิงค์อยู่ที่นี่
ไม่มียาปฏิชีวนะที่สามารถรักษาพิษนี้ได้และลิงค์ก็ไม่มีเวทย์แบบนั้นด้วย, แต่นี่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไร้พลัง เขายังมีระบบเกมส์และค่าโอมนิอีก 700 แต้ม
เขาไม่ได้ซื้อเวทมนตร์มาพักใหญ่ๆแล้ว,ดังนั้นเขาจึงเกือบลืมฟีเจอร์นี้ไปเลย
พอเห็นว่าอาร์ดากำลังจะยิง,ลิงค์ก็เริ่มซื้อเวทย์อย่างรวดเร็ว สายตาของเขาไล่ดูการ์ดเวทมนตร์ที่กำลังเปล่งประกาย และในที่สุด, เขาก็หยุดเลือกไพ่ใบนึงที่ถูกล้อมรอบด้วยรูนสีเขียวอ่อนจำนวนนับไม่ถ้วน　　เวทย์ธรรมชาติ:พายุคลั่ง
พายุคลั่ง
เวทย์ธรรมชาติระดับตำนาน(เลเวลขึ้นอยู่กับเลเวลของผู้ใช้)
ค่าร่าย:(10 ถึง 5,000) ขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายของเป้าหมาย ยิ่งพวกเขาแข็งแกร่งมากเท่าไหร่, ค่าร่ายก็ยิ่งสูงเท่านั้น
ผล:อัญเชิญแหล่งพลังงานที่ไม่บริสุทธิ์ในร่างของเป้าหมาย ทำให้ร่างกายแข็งแกร่งขึ้นและขับไล่มันออกมา เวทย์นี้สามารถกำจัดสิ่งปนเปื้อนที่เกิดขึ้นจากพิษและคำสาปได้
(หมายเหตุ:พายุมาถึงแล้วและจะเติบโตขึ้นอย่างบ้าคลั่ง)
นี่คือเวทย์ลบล้างที่แข็งแกร่งมากๆทฤษฎีของมันนั้นแตกต่างจากเวทย์ส่วนใหญ่ที่อยู่ในประเภทนี้ แทนที่จะเล็งไปที่ตัวพิษ, มันจะทำให้พลังชีวิตของเป้าหมายแข็งแกร่งขึ้นจนกระทั่งสามารถขับไล่พิษออกมาได้เองตามธรรมชาติ　　และเพราะหลักการนี้เองมันจึงไม่สามารถแกะรอยได้หลังจากที่ใช้, พิษจะค่อยๆถูกขจัดไปเอง และมันก็สามารถลบล้างพิษและคำสาปแทบทั้งหมดที่มีอยู่ในฟิรุแมนได้!
ครืดดในอีกด้านนึง, อาร์ดากำลังจะยิงลูกธนูออกมา และในตอนนั้นเอง, ท้องฟ้าก็สว่างขึ้นอย่างกระทันหัน แสงสีเงินปรากฎขึ้นเหนือมิโร่กับแอร์ เหมือนกับแสงจันทร์, แสงนั้นส่องลงมาอาบร่างของทหารรับจ้างทั้งสอง
ภายใต้“แสงจันทร์” นี้พวกเขาดูศักดิ์สิทธิ์และเหมือนกับพระเจ้า
หลังจากนั้นไม่นาน,สีเขียวบนใบหน้าของพวกเขาก็เลือนหายไป ดวงตาของพวกเขาที่กำลังเปลี่ยนเป็นสีดำกลับมาเป็นปกติในทันที
ใครก็ตามที่เห็นก็จะรู้ว่าตอนนี้พวกเขากลับมาเป็นปกติแล้ว
ฝูงชนตกอยู่ในความวุ่นวายและครู่ต่อมา, ก็มีคนอุทานขึ้น “ช่างมหัศจรรย์จริงๆ! มันคือพรจากเทพแห่งแสง!” 　　“พวกเขาได้รับพรจากเทพ!”
เพียงเท่านั้น,ทุกคนในค่ายก็พากันคุกเข่าให้พวกเขาด้วยความหวั่นเกรง
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง,ดวงตาสีดำสนิทยี่สิบคู่ก็กำลังจ้องมองฉากนี้จากข้างนอกค่าย พวกเขาคือมนุษย์สัตว์ประหลาดที่มาเพื่อลอบโจมตี
ในขณะที่พวกเขากำลังจะเคลื่อนไหว,แสงสีเงินก็ปรากฎขึ้น แม้ว่าจะมีขนาดเล็ก, แต่พลังระดับตำนานนั้นก็ยังน่าประทับใจอยู่ดี แก่นภพของลิงค์บริสุทธิ์เป็นพิเศษ, ดังนั้นผู้คนจึงหวาดกลัวมันตามธรรมชาติ
ด้วยความตกตะลึง,มนุษย์สัตว์พวกนั้นก็ถอยกลับไปโดยไม่ลังเล
ลิงค์จะไม่ติดตามคาราวานพ่อค้ากลุ่มนี้อีกแล้วเขาแอบออกมาแล้วตามมนุษย์สัตว์ประหลาดไป
มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะสร้างพิษแบบนี้ขึ้นมาได้ฉันอยากจะรู้จังว่าใครกันนะที่เป็นคนสร้างความวุ่นวายนี้