Advent of the Archmage – 571: รากฐานความร่วมมือ

Chapter
“อ๊า!!!!ไม่นะ!!!”
ในห้องนอนที่เงียบสงบเซลีนผู้เข้านอนอย่างรวดเร็ว อยู่ๆก็ส่งเสียงร้องออกมา ซึ่งนี่ทำให้ลิงค์ตกใจ ตัวเขานั้นกำลังอ่านหนังสือเวทมนตร์แห่งกาลเวลาอยู่ที่โต๊ะของเขา
เขาวางที่คั่นหนังสือลงบนหน้าที่เขาอ่านอยู่และปิดไฟตะเกียงเวทมนตร์ในห้องของเขาจากนั้นเขาก็เดินไปยังเตียงที่เซลีนนอนอยู่ ยังไงก็ตาม ท่าทางการนอนของเธอนั้นดูมีปัญหา ในบางครั้ง เธอจะขมวดคิ้ว เหงื่อเม็ดใหญ่ได้ไหลออกมาบนหน้าผากของเธอ และมือของเธอก็จับผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น
เธอจะต้องฝันร้ายแน่ๆลิงค์ถอนหายใจ จากนั้นเขาก็นั่งลงข้างเตียงและจับมือของเซลีนอย่างอ่อนโยน
นี่เป็นหนึ่งในผลข้างเคียงหลักที่มาพร้อมกับพลังทำนายของเซลีนเธอกำลังจะเลื่อนขึ้นสู่เลเวล 9 และพลังในการมองเห็นอนาคตของเธอก็กำลังแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ อย่างไรก็ตาม เธอยังไม่เชี่ยวชาญพลังนี้ ในตอนนี้สถานการณ์ของทวีปกำลังซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ การทำนายด้วยฝันร้ายของเธอจึงถี่ขึ้นเช่นกัน ฝันร้ายพวกนี้ชี้ให้เห็นว่าอันตรายกำลังใกล้เข้ามาแล้ว แต่ว่านักเวทย์คนสำคัญของเฟิร์ดไม่จำเป็นต้องใช้การทำนายในการบอกสิ่งที่พวกเขารู้อยู่แล้ว เพราะเรือที่ชื่อว่าเฟิร์ดนั้นตอนนี้กำลังแล่นอยู่ท่ามกลางคลื่นพายุเรียบร้อยแล้ว
มีความตึงเครียดในหมู่นักเวทย์ระดับสูงของเฟิร์ดเพราะว่าพวกเขากำลังเตรียมตัวทำสงคราม
โดยปกตินั้นลิงค์ก็แค่ต้องกุมมือของเซลีนเพื่อทำให้เธอใจเย็นลง และครั้งนี้ก็ไม่ต่างกัน หลังจากที่กุมมือเธออย่างเงียบๆเป็นเวลา 10 นาที เซลีนก็ผ่อนคลายลง การหายใจของธอเสถียรขึ้น และเธอก็หลับอย่างสงบอีกครั้ง
ลิงค์ไม่ได้ลุกออกไปจากเตียงเขาถอดเสื้อคลุมของเขาออกแล้วเอนหลังพิงหัวเตียงกวักมือไปที่โต๊ะ และหนังสือเวทมนตร์ก็ลอยมาหาเขาอย่างว่าง่าย หลังจากนั้นเขาก็เปิดตะเกียงเวทมนตร์ที่อยู่ข้างๆและเริ่มอ่านหนังสือเวทมนตร์แห่งกาลเวลาที่มีความยากอย่างมหาศาลต่อ
3เสาหลักของภพก็คือ มิติ เวลาและพลังงาน ลิงค์ได้เข้าใจมิติกับพลังงานอย่างลึกซึ้งแล้ว เหลือแค่ปริศนาของเวลาเท่านั้นที่เขายังแก้ไม่ได้ เขายังอยู่ระดับเริ่มต้นอยู่เลย
ในระหว่างที่เขากำลังหมกมุ่นอยู่กับการแก้สูตรเวทมนตร์เซลีนที่นอนหลับอยู่ข้างเขา ก็หันมาอย่างกระทันหัน มือของเธอจับที่เอวของลิงค์และพูดออกมา “ยังไม่นอนหรอ?” ลิงต์ปิดหนังสือแล้วถาม “นี่ฉันทำให้เธอตื่นรึเปล่า?”
“ไม่ใช่หรอกฉันแค่ฝันร้ายหน่ะ” เซลีนพูดอย่างงัวเงีย เธอหยิบหนังสือมาจากมือของลิงค์และดูที่ปกของมัน “หนังสือเล่มนี้ยากมากเลยเหรอ? ฉันเห็นนายอ่านมันมาตั้ง 2 เดือนกว่าแล้วนะแต่นายเพิ่งอ่านจบไปแค่บทแรกเอง”
หัวของลิงค์ใกล้จะระเบิดแล้วในตอนที่เซลีนแย่งหนังสือไปจากเขา เขาก็ตัดสินใจที่จะไม่อ่านมันต่อ เขานวดขมับของตัวเองและหัวเราะอย่างขมขื่น
“มันไม่ใช่แค่ยากแต่โคตรอภิมหายากต่างหากหล่ะ มันเกินกว่าระดับพลังของฉันด้วยซ้ำ บางทีฉันน่าจะต้องมีเลเวล 14 ก่อนถ้าหวังจะวิจัยมันต่อไปให้ไกลกว่านี้”
ในโลกเกมเวทย์แห่งกาลเวลาเวทย์แรกที่มีให้นักเวทย์ใช้ก็คือ เร่งเวลา ซึ่งสกิลที่ผู้เล่นได้รับมาก่อนเลเวล 14 นั้นไม่สามารถเทียบกับเวทย์กาลเวลาได้เลย เวทย์มิติว่าเชี่ยวชาญยากแล้ว แต่เวทย์กาลเวลานั้นยากยิ่งกว่า 100 เท่า เวทย์กาลเวลานั้นเกี่ยวข้องกับการคำนวนผลอย่างซับซ้อน รูปแบบของตรรกะ และกระแสเวลา ซึ่งมันก็มากพอที่จะทำให้สมองของลิงค์รับไม่ไหวได้
แม้ว่าจะเห็นความเหนื่อยล้าบนใบหน้าของลิงค์แต่เซลีนก็ไม่ได้บอกให้เขาไปพักกลับกัน เธอชวนคุยเรื่องอื่นที่ใช้สมองน้อยกว่าแทน “แล้วนากาเป็นไงบ้าง?”
“นากาหรอ?”ลิงค์ยิ้ม “ขั้นตอนเป็นไปได้อย่างราบรื่น แวนซ์กับคนอื่นๆค้นพบวิธีที่จะทำให้เธออยู่ภายใต้การควบคุมอย่างไว้ใจได้แล้ว ปัญหาเพียงอย่างเดียวที่พวกเราเจอก็คือหอกแห่งชัยชนะของเธอ มันถูกสร้างขึ้นมาให้ปกป้องเจ้านายโดยอัตโนมัติ แต่ว่าพลังของอาวุธล้วนมีจำกัด ฉันคิดว่ามันน่าจะใช้พลังหมดภายในหนึ่งอาทิตย์เนี่ยหล่ะ”
“ฟังดูดีนะแต่ว่าเมื่อกี้ฉันพึ่งฝันถึงนากา นายอยากที่จะฟังมันมั้ย?”
“ไหนลองเล่ามาซิ”
เซลีนวางหนังสือเวทมนตร์กาลเวลาลงที่ข้างโต๊ะจากนั้นเธอก็ลุกขึ้นมานั่งและซบไหล่ของลิงค์ แล้วเธอก็เริ่มพูด “ความฝันมันเลือนลางมาก และเต็มไปด้วยการเปรียบเทียบและการแสดงเชิงสัญลักษณ์ แต่ว่ามันก็แปลกและน่ากลัวมากๆ”
ลิงค์ไม่กล้ามองข้ามความฝันของเซลีนเขาฟังอย่างตั้งใจ
เซลีนหลับตาลงราวกับว่าเธอพยายามจะนึกย้อนถึงความฝันของเธอหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็พูดขึ้นมาเบาๆ “ในความฝัน ฉันเห็นพ่อของฉัน ตั้งแต่ที่ฉันถูกผนึกพลังปีศาจเอาไว้ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเขาในความฝัน ภายในฝันนั้น ฉันเห็นคนกำลังมุ่งหน้ามาที่เฟิร์ดจากทางทะเล คนๆนั้นแปลกมาก เขามีดวงตาสีแดง จากระยะไกล มันดูเหมือนกับไฮเอลฟ์ แต่เมื่อมองดูใกล้ๆ มันดูเหมือนกับเด็กสาวที่มีเขาเหมือนกับแพะอยู่บนหัว ฉันเห็นใบหน้าของเธอไม่ค่อยชัด แต่ในตอนที่เธอมาถึงท่าเรือเฟิร์ด ฉันคิดว่าเธอเห็นฉัน หลังจากนั้นฉันก็ได้ยินเธอพูดอะไรบางอย่างกับฉัน น้ำเสียงมันดูสดใสและชัดเจนมาก มันเหมือนกับเป็นเรื่องจริงเลย เธอพูดว่า ‘พี่ใหญ่ พ่อคิดถึงพี่นะ’ แล้วในตอนที่พูดจบ เธอก็แปลงร่างเป็นผู้ชายที่ถูกปกคลุมด้วยเงามืดในทันที ถึงแม้ว่าฉันจะเห็นหน้าของเขาไม่ชัดนัก แต่ฉันก็รู้อยู่ลึกๆว่านั่นคือโนโซม่า เขากางปีกออกและจับฉันด้วยกรงเล็บอันใหญ่”
ความฝันของเซลีนนั้นดูประหลาดมากมันเหมือนกับว่านี่เป็นสิ่งที่เธอจินตนาการขึ้นมาเองเลย แต่ว่าสิ่งที่เธออธิบายนั้นก็มากพอที่จะทำให้ลิงค์หนาวไปถึงกระดูกสันหลังได้
“โนโซม่าไฮเอลฟ์ แสงสีแดงเลือด คนที่เรียกเธอว่าพี่สาว เรื่องพวกนี้มันดูแปลกเกินกว่าที่จะเรียกว่าความฝันนะ พวกเราลองไปหาเอลินกันดูไหม? ฉายาธิดาพยากรของเธอไม่ได้มาเล่นๆ เธอเชี่ยวชาญเรื่องการตีความจากความฝัน เพราะฉะนั้นฉันว่าเธอน่าจะบอกอะไรที่พวกเราไม่รู้เกี่ยวกับฝันของเธอได้อยู่นะ”
ในส่วนของคนที่เรียกเซลีนว่าพี่ใหญ่นั้นลิงค์คิดถึงซาโรวินี่ทันที แต่ว่าเธอน่าจะยังอยู่ในภพอารากู่ไม่ใช่หรอ?
ตอนนี้ซาโรวินี่น่าจะใช้ชีวิตในอารากู่ไปหลายร้อยปีแล้วนี่เธอมีพลังมากพอที่จะเป็นอิสระจากภพนั้นได้แล้วหรอ? หรือว่าโนโซม่าเจอตัวเธอแล้วและตอนนี้ก็ร่วมมือกับเธออยู่? 　　เรื่องพวกนี้ที่อยู่ในหัวของเขาทำให้ลิงค์รู้สึกกังวลเล็กน้อย
“ก็ได้ฉันจะไปกับนาย แต่ว่าตอนนี้มันดึกแล้ว นอนซักหน่อยละกัน อย่าเก็บไปคิดมากเลย” เซลีนดึงแขนของเขาพยายามจะทำให้เขานอนด้วย ไอลีนโนเวล
ลิงค์ปล่อยให้เซลีนดึงเขาลงเขานอนลงบนเตียง ผ่อนคลายตัวเองลงและไม่นานนัก เขาก็หลับสนิท
ค่ำคืนผ่านไปโดยที่พวกเขาไม่ได้คุยกันอีก
วันต่อมาลิงค์ก็ไปตรวจเช็คสภาพของคาทูช่าเพื่อดูให้แน่ใจว่าขั้นตอนทุกอย่างเป็นไปได้อย่างราบรื่น เขาพาเซลีนมาด้วยเพื่อพาไปหาชาวยับบ้าที่เกาะหินน้ำเงิน แต่เดิมเกาะนั้นไม่สามารถอาศัยอยู่ได้ แต่หลังจากที่ชาวยับบ้าพัฒนาเกาะอยู่เป็นปีๆ ในที่สุดเกาะก็เริ่มดูเหมือนกับเมืองมากขึ้นแล้ว
ในตอนที่ลิงค์เห็นเกาะจากระยะไกลเขาก็เริ่มลดความเร็วและความสูงลง จากนั้นเขาก็ใช้เดินอากาศในการเดินทางที่เหลือและในที่สุดก็มาถึงท่าจอดเรือเหาะ
ในตอนที่ผู้ดูแลเรือเหาะเห็นลิงค์ลงมาที่ท่าเขาก็รีบตรงเข้ามาทักทาย แล้วเรือเหาะลำเล็กก็ถูกเตรียมให้พวกเขาทันทีหลังจากที่ลิงค์บอกกับผู้ดูแลว่าจะไปที่ไหน
ลิงค์กับเซลีนขึ้นไปบนเรือเหาะเรือออกตัวและบินต่ำบนท้องฟ้า 5 นาทีต่อมา พวกเขาก็มาถึงบริเวณหน้าผาสูงที่อยู่ใกล้กับทะเล ที่ซึ่งเป็นที่ตั้งของหอคอยเวทมนตร์เล็กๆ นี่คือที่อยู่ของเอลิน หอคอยแห่งโชคชะตา
ลิงค์กับเซลีนเดินตรงไปที่หอคอยก่อนที่เขาจะเคาะประตู มันก็เปิดออก แล้วหญิงสาวชาวยับบ้าที่มีอายุ 12 ปีก็ยืนรออยู่ที่ทางเข้า เธอมองลิงค์ด้วยดวงตาสีเขียวมรกตและพูดด้วยน้ำเสียงแหลมสูง “ลอร์ด ท่านนักพยากรณ์บอกว่าเธอเตรียมน้ำชายามบ่ายสำหรับพวกท่านทั้งสองคนเอาไว้ที่ระเบียงแล้ว เธอกำลังรอพวกท่านอยู่”
ลิงค์กับเซลีนมองหน้ากันก่อนที่จะเข้าไปในหอคอยเวทมนตร์สาวยับบ้าตัวจิ๋วเป็นคนนำทาง เธอเดินแบบก้าวกระโดดตลอดทางจนไปถึงห้องโถงใหญ่ที่ชั้น3 ที่ด้านนอกห้องโถงคือระเบียง เอลินกำลังยืนอยู่ข้างๆโต๊ะกลมที่อยู่ข้างนอก และส่งยิ้มมาให้พวกเขา
ในตอนที่ลิงค์กับเซลีนเดินออกมาที่ระเบียงเอลินก็พูดกับพวกเขา “ยินดีต้อนรับค่ะ ลอร์ดกับคุณผู้หญิง”
ถึงแม้ว่าพวกเขาสองคนจะยังไม่มีแผนแต่งงานกันแต่ทุกคนก็รู้ดีว่าพวกเขามีความสัมพันธ์กันแบบไหน ลิงค์ตั้งใจจะแต่งงานกับเซลีนอย่างเป็นทางการหลังจากที่จัดการกองทัพแห่งการทำลายล้างแล้ว ซึ่งทุกคนก็รู้เรื่องนี้เหมือนกัน เพราะฉะนั้น ลิงค์กับเซลีนจึงไม่ว่าอะไรที่เอลินจะเรียกเซลีนว่า “คุณผู้หญิง”
ทั้งสามคนนั่งลงที่โต๊ะและก่อนที่ลิงค์จะมีโอกาสพูด เอลินก็พูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องพูดหรอกค่ะ ก่อนอื่น จั่วไพ่ออก 2 ใบก่อนดีมั้ยคะ?” 　　เอลินหยิบสำรับไพ่ทาโร่และวางมันลงบนโต๊ะ
“ตอนนี้พลังทำนายของข้าอยู่ในไพ่สำรับนี้แล้วลอร์ด เหมือนกับที่เคยทำมา ลองคิดถึงคำถามที่ท่านอยากรู้คำตอบ และสำรับไพ่จะให้คำตอบกับท่านเอง”
ลิงค์พยักหน้าและตั้งสมาธิเกี่ยวกับความฝันที่เซลีนเล่าให้กับเขาฟังเมื่อคืนก่อนจากนั้นเขาก็จั่วไพ่ออกมา 2 ใบ
พอเห็นว่าไม่มีใครอยู่ที่ระเบียงแล้วนอกจากพวกเขาสามคนลิงค์ก็หงายไพ่
ซึ่งสิ่งที่เห็นนั้นต่างก็ทำให้พวกเขาตกตะลึง
บนไพ่สองใบที่ลิงค์ดึงออกมานั้นไม่มีอะไรเลยนอกจากสีเทาอ่อนๆแต่ถ้าสังเกตุดูดีๆนั้น พวกเขาจะเห็นว่าอันที่จริงแล้วมันมีภาพอยู่ในไพ่ทั้งสองใบ แต่ว่ามันมีพลังที่ไม่สามารถอธิบายได้ปกคลุมภาพนั้นเอาไว้อยู่ ทำให้พวกเขาไม่สามารถอ่านความหมายของมันได้　　พอสัมผัสได้ถึงพลังแปลกๆที่อยู่บนไพ่ทั้งสองใบลิงค์ก็สะดุ้งขึ้นมาและนึกถึงอะไรบางอย่างที่เขาเคยอ่านเจอในหนังสือกาลเวลา: ม่านเวลา!
ม่านเวลาจะเกิดขึ้นในตอนที่เหตุการณ์ในอนาคตนั้นมีกระแสเวลาที่รุนแรงจนทำให้นักทำนายไม่สามารถทำนายมันได้อย่างแม่นยำ
สีหน้าของลิงค์ดูเครียดขึ้นในตอนที่เขาเห็นไพ่ที่เต็มไปด้วยหมอกเขารู้สึกได้ว่าอันตรายที่พวกเขาจะต้องเผชิญในครั้งนี้มันจะรุนแรงกว่าที่พวกเขาเคยประสบมาในอดีต
“มีอะไรรึเปล่า?”เซลีนถาม
ลิงค์มองไปที่เอลินแล้วรอฟังคำตอบจากเธอ
เอลินเองก็ตกใจเหมือนกันเธอหยิบไพ่และสัมผัสดูรูปแบบที่อยู่ด้านหลังของไพ่ทั้งสอง เธอคุ้นเคยกับไพ่ทุกใบในสำรับ ด้วยการสัมผัสรูปแบบของมัน เธอก็จะสามารถบอกได้ว่ามันคือไพ่อะไร　　สีหน้าของเธอเริ่มแปลกขึ้นในตอนที่เธอสัมผัสไพ่ทั้งสอง,อยู่ๆเธอก็เหม่อในตอนที่เธอกำลังพยายามคิดว่าภาพที่อยู่บนไพ่ทั้งสองนั้นคืออะไร
ซึ่งเธอก็ยอมแพ้ในที่สุดแล้วพูดออกมา “ขอโทษด้วยค่ะลอร์ด ดูเหมือนว่าสิ่งที่ท่านคิดจะทำนายนั้นเหนือกว่าพลังทำนายของข้า ดูเหมือนว่าท่านจะต้องเล่าเรื่องทุกอย่างด้วยตัวเองแล้วหล่ะ”