Advent of the Archmage – 582: ผู้ปกครองต้นไม้โลก

Chapter
ลิงค์กำลังปรับแต่งพลังแก่นภพในร่างของเขาในตอนที่ฮาลิโน่กับยูจินมาหา
ด้วยการนำสายเลือดของเอวิเลน่ามาเป็นต้นแบบ,ความช่วยเหลือของไบรอันท์และความรู้ของเขา, ตอนนี้ลิงค์จึงเข้าใจสายเลือดราชวงศ์ของไฮเอลฟ์มากขึ้น
ซึ่งก็แน่นอนว่า,เขายังไม่ได้ครอบครองพลังนั้นจริงๆ, อย่างไรก็ตามพลังแก่นภพของเขาสามารถลอกเลียนคุณสมบัติบางอย่างของสายเลือดราชวงศ์ได้
ณตอนนี้, พลังแก่นภพของลิงค์สามารถปรับแต่งได้เหมือนกับของจริงแล้ว แม้กระทั่งเอวิเลน่าก็ไม่สามารถบอกความแตกต่างได้, แต่ว่ามันก็พูดได้ไม่เต็มปากนักเนื่องจากความจริงที่ว่าสายเลือดของเธอนั้นไม่บริสุธิ์ อย่างไรก็ตาม, ในฐานะนักเวทย์, ลิงค์เป็นคนที่ละเอียดละออ เขาเคยเผชิญหน้ากับพลังของไฮเอลฟ์ราชวงศ์เลือดบริสุทธิ์มาแล้วผ่านการปะทะกับมิลด้า, แอเรียล, แล้วก็ราชินีไฮเอลฟ์ เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาพบข้อบกพร่องในการลอกเลียนสายเลือดไฮเอลฟ์, มันก็เหมือนกับมีบางอย่างมารบกวนเขารอให้เขาแก้ปัญหาให้สมบูรณ์ ลิงค์รู้สึกว่าเขาคงจะหลับได้ไม่เต็มตื่นด้วยซ้ำถ้าปัญหายังคงค้างคาไม่ได้รับการแก้ไข
สามวินาทีหลังจากที่ฮาลิโน่เห็นลิงค์,สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป จากนั้นเขาก็พูด “เกิดอะไรขึ้นกับเจ้าเนี่ย? เจ้ากลายเป็นสมาชิกของราชวงศ์ไฮเอลฟ์ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? นี่เจ้าเป็นบ้าไปแล้วหรอ?”
ยูจินเป็นคนช่างสังเกตกว่า“ลอร์ดเฟิร์ด, พลังของเจ้าบริสุทธิ์ขึ้นเยอะเลยนะ เจ้าทำยังไงถึงแปลงพลังของตัวเองจนเหมือนราชวงศ์ไฮเอลฟ์ตัวจริงได้เนี่ย!? นี่มันมหัศจรรย์จริงๆ!”
พอได้ยินแบบนี้,ลิงค์ก็ขมวดคิ้ว “รู้ได้ยังไง? หรือว่านายสัมผัสได้ถึงข้อบกพร่องในพลังของฉัน?” 　　ยูจินส่ายหัว“ไม่ใช่ครับ, ไม่มีข้อบกพร่องอะไรหรอก มันแค่สมบูรณ์แบบเกินไป ทุกสิ่งนั้นล้วนมีข้อบุกพร่องซักอย่างสองอย่างอยู่ในตัว, แม้กระทั่งพลังของไฮเอลฟ์ราชวงศ์ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น อย่างไรก็ตามพลังของเจ้านั้นหาข้อบกพร่องยากเกินไปเท่านั้นเอง”
“เข้าใจหล่ะดูเหมือนว่าการลอกเลียนพลังของฉันยังหลอกคนระดับนายไม่ได้นะ” ลิงค์พูดด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ จากนั้นเขาก็พักเรื่องสายเลือดของไฮเอลฟ์ราชวงศ์เอาไว้แล้วพูดขึ้นมา “ฉันอยากรู้จังว่าพวกนายคิดจะทำลายแผนของไฮเอลฟ์ยังไง พวกนายตั้งใจจะทำลายต้นไม้โลกหรอ?”
จากความทรงจำของไบรอันท์,ต้นไม้โลกนั้นไม่ใช่ผลงานของไฮเอลฟ์ มันมีตัวตนอยู่ตั้งแต่โบราณกาลแล้ว ไฮเอลฟ์แค่อาศัยอยู่ใต้ร่มเงาของมันเท่านั้น
เพื่อที่จะอาศัยอยู่ในพื้นที่รอบต้นไม้โลก,ไฮเอลฟ์เองก็ถูกบังคับให้ต้องจ่ายอย่างมหาศาล พวกเขาต้องปรับแต่งพลังของตัวเองและรูปแบบการใช้ชีวิตให้เข้ากับพลังของต้นไม้โลก เป็นเวลา 3,000 ปีแล้ว, ที่ไฮเอลฟ์อยู่ร่วมกับต้นไม้โลก, และมันก็ค่อยๆเกิดเป็นความสัมพันธ์ทางชีวิภาพระหว่างทั้งสองจนถึงทุกวันนี้
ความสัมพันธ์นี้คล้ายกับสิงโตและเห็บที่กำลังดูดเลือดในร่างของมันซึ่งต้นไม้โลกก็คือสิงโต, และไฮเอลฟ์ก็คือเห็บดูดเลือด แต่ว่าเห็บพวกนี้ดูดเลือดจากสิงโตยักษ์ตัวนี้มาเป็นเวลานานแล้ว พวกเขารู้วิธีชี้นำมันให้ไปในทิศทางที่ต้องการได้
ในอีกด้านนึง,มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เห็บตัวอื่นๆนอกเกาะรุ่งอรุณจะเข้าใกล้สิงโตตัวนี้
อย่างน้อย,ลิงค์ก็ไม่รู้วิธีที่จะทำแบบนั้น
ฮาลิโน่ส่ายหัว“ต้นไม้โลกไม่ใช่สิ่งที่ทำลายได้ พลังของมันไร้ขีดจำกัด รากของมันชอนไชตรงเข้าไปในแก่นกลางของฟิรุแมน การทำลายมันก็หมายถึงการทำลายทั้งฟิรุแมนไปด้วย　　“ถ้างั้นพวกเราควรทำยังไงดีหล่ะ?”ตอนนี้ลิงค์สงสัยยิ่งกว่าเดิม
ก่อนหน้านี้,เขาคิดว่าฮาลิโน่ไม่รู้ถึงความหน้ากลัวของต้นไม้โลกเลย แต่พอฟังจากคำอธิบายของเขาแล้ว, ดูเหมือนว่านักเวทย์แสงคนนี้จะรู้จักมันมากกว่าลิงค์ซะอีก และในเมื่อเขารู้เรื่องที่ลิงค์ไม่รู้, เขาก็ต้องมีความคิดบางอย่างที่จะหยุดไฮเอลฟ์ได้ ซึ่งทั้งหมดนี้ก็คือเหตุผลที่ลิงค์ควรฟังสิ่งที่ฮาลิโน่จะพูดต่อไป
ตอนนี้ลิงค์หูผึ่ง,และสนใจที่จะฟังฮาลิโน่อย่างเต็มที่
ยูจิน,นักเวทย์แห่งความมืดพูดเสริม “ต้นไม้โลกคือวัตถุเวทมนตร์ที่ถูกสืบทอดมาจากโบราณกาล ในความรู้สึกนั้น, มันก็คล้ายกับหุ่นเชิดเวทมนตร์ตัวนึงที่มีรูปร่างเป็นต้นไม้ยักษ์, ซึ่งมันก็ไม่ได้แตกต่างจากวิญญาณหอคอยลิลลี่ที่เจ้าเพิ่งพัฒนาขึ้นมาเลย ต้นไม้โลกดำเนินการด้วยระบบอำนาจผู้ใช้คล้ายกับหอคอยเวทมนตร์ของเจ้า, และมีการมอบอำนาจจัดการสูงสดในการควบคุมต้นไม้ด้วยแต่เท่าที่เรารู้, ไม่มีไฮเอลฟ์คนไหนที่ได้รับเกียรตินั้นเลย ตำนานว่าเอาไว้ว่า, อำนาจนี้จะต้องสลักลงบนแผ่นหินแผ่นนึง”
“อำนาจจัดการสูงสุดหรอ?แล้วก็แผ่นหินด้วย?” ลิงค์ยิ่งอยากรู้ขึ้นไปอีก เรื่องนี้ไม่เคยถูกพูดถึงภายในเกมส์ เขามักจะคิดว่าต้นไม้โลกเป็นต้นไม้โบราณที่คล้ายกับเทพผู้พิทักษ์ เขาไม่เคยรู้เลยว่าต้นไม้นี้เป็นสิ่งก่อสร้างเวทมนตร์
ถ้ามีแผ่นหินแบบนั้นอยู่จริงๆ,มันก็คือการมอบพลังที่ทำลายโลกทั้งใบได้ให้ใครซักคนไปโดยปริยายไม่ใช่หรอ? ลิงค์คิด
ข้อมูลชิ้นนี้สร้างความประหลาดใจให้เขาอย่างมากชะตากรรมของโลกสามารถอยู่ในมือของใครซักคนได้จริงๆ ลิงค์คงไม่ติดใจอะไรถ้าแผ่นหินนี้อยู่ในมือของคนที่เขาสามารถไว้ใจว่าจะรักษาความสงบของโลกได้ อย่างไรก็ตาม, มันคงจะเป็นเรื่องตรงข้ามกันเลยถ้าแผ่นหินนี้ไปตกอยู่ในกำมือของปีศาจ
นักเวทย์แสงฮาลิโน่ก็คิดแบบนั้นเหมือนกันเขาเหลือบมองยูจินแล้วพูด, “แล้วก็นะ, ตามที่ตำนานว่าเอาไว้, แผ่นหินนี้ถูกเรียกว่าหนังสือแห่งการรังสรรค์ มันถูกลอร์ดพายุฉีกเป็นชิ้นๆในช่วงมหาสงครามในอดีต และด้วยเหตุนั้นเอง, มันจึงไม่มีใครในโลกนี้ที่มีอำนาจในการปกครองโลกทั้งใบมาเป็นเวลานานแล้ว”
“หนังสือแห่งการรังสรรค์ถูกทำลายแล้วหรอ?”ลิงค์สะดุ้งในตอนที่ฮาลิโน่พูดถึงลอร์ดพายุ มันช่างบังเอิญจริงๆที่, ดาบลำนำจันทร์เต็มดวงของลิงค์เคยเป็นของลอร์ดพายุในชีวิตก่อนของมัน มันน่าจะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้
ด้วยความไม่รู้ต้นกำเนิดของดาบของลิงค์,ฮาลิโน่ก็พูดต่อ “ต้นแบบหนังสือแห่งการรังสรรค์ได้หายไปตลอดกาลแล้ว, และจะไม่มีวันปรากฎขึ้นมาบนพื้นโลกอีก แต่ว่า, ชิ้นส่วนของมันได้ถูกค้นพบ ในตอนนี้, เท่าที่รู้มีชิ้นส่วนหนังสืออยู่สามชิ้นที่ยังอยู่ในโลกนี้ หนึ่งในนั้นอยู่ในมือของไฮเอลฟ์, อีกชิ้นนึงอยู่ในการครอบครองของมันกร, และชิ้นที่สามก็อยู่ที่ไหนซักแห่งทางตอนเหนือที่ห่างไกล ไม่ว่าจะเป็นชิ้นไหนก็มีพลังมากพอที่จะทำให้ได้รับพลังของต้นไม้โลกในระดับนึง และบางทีสิ่งนี้ก็อาจจะใช้หยุดความบ้าคลั่งของไฮเอลฟ์ได้ก็เป็นได้”
“ฟังดูแล้วไม่น่าจะใช่งานง่ายๆนะ”ตอนนี้ลิงค์รู้สึกหลงใหลในเรื่องนี้อย่างมาก แต่เขาก็ยังรักษาสีหน้าไร้อารมณ์เอาไว้ได้ และเสียงของเขาก็ยังคงราบเรียบในขณะที่พูด
พอเห็นสีหน้าไร้อารมณ์ของลิงค์,ฮาลิโน่ก็คิดว่าลิงค์ยังไม่รู้ถึงความหนักหน่วงของสถานการณ์นี้ เขาพูดต่อ “ลอร์ดเฟิร์ด, เจ้าต้องเข้าใจนะ, แผนการรวมภพของไฮเอลฟ์นั้นจะสร้างความปั่นป่วนทางเวทมนตร์ไปทั่วฟิรุแมน เมื่อถึงตอนนั้น, คนธรรมดาอาจจะไม่รู้สึกอะไร, แต่ถ้าไม่ได้รับการคุ้มครองจากต้นไม้โลก, ยิ่งนักเวทย์แข็งแกร่งเท่าไหร่ก็จะยิ่งได้รับผลรุนแรงเท่านั้น ถ้าพวกเราหยุดเรื่องนี้ไม่สำเร็จ, พลังของพวกเราก็จะเกินควบคุม, และพวกเราก็จะตายกันหมด!”
ความเข้าใจปรากฎขึ้นบนสีหน้าของลิงค์นี่สินะคือเหตุผลที่ทั้งยูจินกับฮาลิโน่มาขอความช่วยเหลือจากเขา ดูเหมือนว่าลิงค์เองก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นจากผลความปั่นป่วนทางเวทมนตร์นี้เช่นกัน ไอรีนโนเวล
อย่างไรก็ตาม,เขาไม่ใช่นักเวทย์หนุ่มที่ถูกคำพูดของคนอื่นชักจูงได้ง่ายๆอีกแล้ว เขามีพลังและอิทธิพลของตัวเอง เขาสามารถตัดสินใจสิ่งต่างๆจากการไตร่ตรองของตัวเองได้
แม้ว่าเรื่องนี้จะร้ายแรงจริงๆ,แต่ลิงค์กับพรรคพวกของเขาได้พิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่จะเกิดความปั่นป่วนทางเวทมนตร์และคิดมาตรการป้องกันที่เหมาะสมเอาไว้แล้ว
พอสังเกตเห็นว่าสีหน้าของลิงค์ยังคงเฉื่อยชา,ยูจินก็พูด “ถ้าเจ้าคิดว่าเจ้าสามารถหลบพายุนี้ได้อย่างปลอดภัย, เจ้าก็ควรรู้ถึงผลกระทบที่สองจากการรวมภพเอาไว้ด้วยนะ” 　　“ไหนว่ามาซิ” ลิงค์พูด
“เรื่องที่สองที่น่ากลัวที่สุดเกี่ยวกับรอยแตกในเทือกเขาโคโลราโด้ในตอนที่ภพทั้งสองรวมกันแล้ว, รูนเสถียรภาพที่อยู่รอบรอยแตกจะสูญเสียพลังของมัน, แล้วรอยแตกก็จะขยายตัวออก ไม่ต้องพูดเจ้าก็คงจะเข้าใจสินะว่าโลกจะพบจุดจบในทันทีเมื่อถึงตอนนั้น, และเทพแห่งการทำลายจะใช้ประโยชน์จากจุดนี้จุติลงมาในโลกของเราและนำพาจุดจบมาให้อย่างแน่นอน!”
เรื่องนี้น่าเป็นห่วงจริงๆนั่นแหล่ะ”ลิงค์พยักหน้า, แต่เขากับคนอื่นๆได้คิดถึงปัญหานี้เอาไว้แล้ว จากความทรงจำของไบรอันท์, กระบวนการรวมภพจะไม่เกิดขึ้นในทันที ขั้นแรกของมันจะใช้เวลาอย่างน้อยสองปี ซึ่งตอนนี้, ลิงค์ก็รวบรวมโจกุได้ 224 ชิ้นแล้ว อีกไม่นานเขาก็จะเก็บครบสามร้อยชิ้น, ซึ่งเป็นจำนวนที่เขาตกลงเอาไว้กับนักเวทย์พเนจรไอเซนิสสำหรับการใช้บริการของเขา
เวลาสองปีนั้นมากพอที่จะซ่อมแซมรอยแตกมันไม่ได้ร้ายแรงเหมือนกับที่ยูจินอธิบายเลย
แม้ว่าเขาจะรู้ถึงความร้ายแรงของเรื่องที่นักเวทย์ระดับตำนานทั้งสองบอกเขา,แต่ลิงค์ก็ยังตัดสินใจที่จะไม่เป็นเดือดเป็นร้อนกับเรื่องทั้งหมดนี้ ฮาลิโนกับยูจินมองหน้ากัน, ด้วยความลำบากใจที่มากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ทำไมลอร์ดคนนี้ถึงไม่กังวลเกี่ยวกับความอันตรายของความปั่นทางเวทมนตร์และรอยแตกของโลกเลยหล่ะ?หรือว่าเขาจะมีมาตรการจัดการกับภัยคุกคามทั้งสองนี้แล้ว? หรือว่าลิงค์วางแผนจะอพยพไปที่เกาะรุ่งอรุณด้วยการลอกเลียนสายเลือดราชวงศ์ไฮเอลฟ์
ในที่สุด,นักเวทย์แสงก็พูดออกมา “ลอร์ด, ทั้งสองเรื่องนี้ร้ายแรงมากพอที่จะทำให้เจ้าเข้ามาหยุดความบ้าคลั่งของไฮเอลฟ์รึเปล่า?”
ลิงค์ส่ายหัว“ไม่เลย, นายเข้าใจฉันผิดแล้ว เอาจริงๆฉันไม่ได้คิดว่าสถานการณ์เลวล้ายเหมือนกับที่พวกนายว่าหรอกนะ บางทีฉันแค่อาจจะเป็นคนมองโลกในแง่ดี, แต่ฉันคิดว่าพวกนายทั้งคู่ดูพูดเกินจริงไปหน่อย ฉันจำเป็นต้องตรวจสอบเรื่องนี้ด้วยตัวเองก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไร”
“เอางั้นก็ได้”ฮาลิโน่ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ลิงค์พูดถูก พวกเขาทั้งคู่อาจจะรีบร้อนมาปรึกษาปัญหากับเขาเร็วเกินไปหน่อย เด็กหนุ่มคนนี้แตกต่างจากพวกเขา เขามีอำนาจปกครองดินแดนที่กว้างใหญ่ มีหอคอยเวทมนตร์ที่มีพลังอันน่าหวาดกลัวและลูกน้องที่แข็งแกร่งอีกมากมาย โดยพื้นฐานนั้น, ลิงค์แข็งแกร่งและฉลาดกว่าพวกเขาทั้งคู่ มันคงจะไม่ใช่งานง่ายๆในการโน้มน้าวให้เขามองปัญหาเหล่านี้เหมือนพวกเขา
ลึกลงไป,ฮาลิโนรู้สึกผิดหวัง ลอร์ดเฟิร์ดเป็นคนที่เขาอยากเป็นพันธมิตรด้วย มันช่างน่าละอายจริงๆที่เรื่องไม่ได้เป็นไปตามที่เขาคิด เขาถอนหายใจแล้วพูด “แต่ข้ามั่นใจนะว่าท่านจะได้ข้อสรุปเหมือนกับพวกเราหลังจากที่ได้เห็นด้วยตัวเอง” 　　“พูดไปก็เปลืองน้ำลายหน่า,ฮาลิโน่” นักเวทย์แห่งความมืดยูจินพูดอย่างถากถาง
ลิงค์ไม่ได้ถือสาอะไรกับคำพูดของยูจินเขายิ้มแล้วพูด “ทั้งสองคนอุตส่าเดินทางมาไกลเพื่อมาหาฉัน ไม่จำเป็นต้องหงุดหงิด, เพียงแค่เพราะพวกเรามองเรื่องนี้ไม่เหมือนกันหรอก มาเถอะ, ตอนนี้ถึงเวลาอาหารเที่ยงแล้ว ทำไมไม่มากินด้วยกันหล่ะ?”
ฮาลิโนส่ายหัว“ไม่หล่ะขอบคุณ, พวกเราต้องไปหาพันธมิตรอื่นที่เป็นไปได้ พวกเราจะไปเยี่ยมหุบเขามังกร, แล้วจากนั้นก็น่าจะเป็นปราชญ์แห่งขุนเขา”
“ช่างเถอะหน่า,หยุดพล่ามได้แล้วฮาลิโน่ ไปกันเถอะ, พวกเราไม่ค่อยมีเวลานะ!” ยูจินพูด, ร่างของเขาเริ่มกลายเป็นควันแล้ว จากนั้นเขาก็พุ่งออกนอกหน้าต่างและลอยขึ้นไปบนทั้งฟ้า หลังจากนั้นไม่นาน, เขาก็หายไปสุดลูกหูลูกตา
ฮาลิโน่ยักไหล่“ลอร์ดเฟิร์ด, ไม่ต้องคิดมากเรื่องเขาหรอกนะ ยูจินเป็นคนขี้หงุดหงิดแบบนี้แหล่ะ, แถมช่วงนี้เขาอารมณ์เสียง่ายกว่าปกติด้วย”
“โอเคเดินทางปลอดภัยนะ” ลิงค์พูดด้วยรอยยิ้ม
ฮาลิโนพยักหน้า,แล้วเขาก็จากไป
ในตอนที่พวกเขาทั้งคู่จากไปแล้ว,ลิงค์ก็วางมือบนด้ามจับของดาบ จากนั้นเขาก็ถามในใจ ลอร์ดพายุทำลายหนังสือแห่งการรังสรรค์จริงๆหรอ?
ดาบลำนำจันทร์เต็มดวงตอบกลับข้าคิดว่าเขาเคยทำลายแผ่นหินบางอย่างมาก่อนนะ บางทีมันอาจจะเป็นฝีมือข้าเองหล่ะ เรื่องมันนานมากแล้ว ความทรงจำของข้าค่อนข้างเลือนลาง, ข้าขอคิดก่อนนะ