Advent of the Archmage – 606 ได้เวลาจัดการเฟิร์ดแล้ว

Chapter
ท่าเรือธาราทมิฬ
ทุกคนที่อยู่ในห้องโถงใหญ่ต่างก็ตกตะลึงกับการกระทำของไฮเอลฟ์หนุ่มยังไงก็ตาม ความเงียบสงบได้กลับมาที่ห้องหลังจากที่พวกเขาทุกคนรู้สึกตัวว่าไม่สามารถละสายตาออกจากเจ้าหญิงดาร์คเอลฟ์ได้
แม้กระทั่งโมลิน่าเองก็ต้านทานความสวยของเจ้าหญิงไม่ไหว
เธอดึงสติกลับมาได้ในทันทีและพึมพำกับตัวเอง“นายท่าน โปรดยกโทษให้บาปของข้าด้วย!”
ที่อีกฝั่งนึงของห้องยูจินกำลังหัวเราะอยู่ในใจให้กับการที่เธอได้รับความสนใจจากทุกคนอย่างเต็มที่ ต้องขอบคุณร่างใหม่ของเธอจริงๆ ไอ้พวกนี้โง่เง่าชะมัด
ยังไงก็ตามที่ภายนอก เธอยิ้มให้กับพวกเขา หลังจากนั้นเธอก็หันไปหาลอนเดลและพูดอย่างไพเราะ “ลุกขึ้นมาเถอะ ทาสอันซื่อสัตย์ของข้า”
ลอนเดลยืนขึ้นและตามไปอยู่ใกล้ๆกับเธอ
หลังจากนั้นยูจินก็เข้ามาในห้องโถงใหญ่และพูดไพเราะขึ้นกว่าเดิม“ทุกท่าน ข้าคิดว่าพวกท่านลืมอะไรไปบางอย่างนะ”
“อะไรหรอครับ?”ปีศาจถาม
ด้วยวิธีการบางอย่างยูจินสามารถยิ้มได้เย้ายวนกว่าเดิม“อันที่จริงป่าทมิฬกับท่าเรือธาราทมิฬนั้นล้วนเป็นส่วนนึงของดินแดนดาร์คเอลฟ์ มันไม่ได้เป็นของสัตว์เขายาวหรือทาสไร้กระดูกของเทพแห่งการทำลายซักหน่อย แต่ตอนนี้ แขกทั้งหลายกลับมาทำตัวเหมือนเป็นเจ้าของพื้นที่ ในขณะที่เจ้าของพื้นที่ที่แท้จริงถูกลดชนชั้นลงจนต่ำกว่าทาสเสียอีก ทุกอย่างกลับตาลปัตรไปหมด พวกเจ้าไม่คิดว่ามันแปลกมั่งหรือไง?”
โมลิน่าขมวดคิ้วและสัมผัสได้ว่ากำลังจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น เธอไม่ชอบวิธีการที่เจ้าหญิงดาร์คเอลฟ์พูดเลย และความจริงที่เธอไม่สามารถวัดพลังของเจ้าหญิงได้อย่างแม่นยำนั้นก็ทำให้โมลิน่ารู้สึกกังวลอย่างมาก หลังจากที่คิดอยู่พักนึง เธอก็หันไปหาเทวดาตกสวรรค์เลเวล 10 ที่นั่งอยู่ข้างเธอและกระซิบ “ทดสอบพลังของเธอซิ”
ปีศาจดูจะไม่เต็มใจที่จะทำมันแต่ว่าโมลิน่าเป็นผู้บัญชาการของกองทัพแห่งการทำลาย ดังนั้นสุดท้ายแล้ว เขาจึงยอมแพ้ให้กับอำนาจของเธอและเดินไปหายูจิน
“ยัยหนูปากเก่งเหมือนกันนิ หึหึ” ปีศาจพูดอย่างหยาบคาย
ยูจินมองดูปีศาจตั้งแต่หัวจรดเท้าเขาสูงประมาณ 6 ฟุตและมีปีกที่สวยงามรวมทั้งเส้นแสงที่ออกมาจากหลังของเขา พลังแห่งความมืดเลเวล 10 ได้แผ่ออกมาจากตัวเขา ที่มุมปากของยูจินขยับเหมือนกับว่าเธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่างกับปีศาจ
แต่ทันใดนั้นเองเธอก็ชี้คทาแห่งความมืดไปที่เทวดาตกสวรรค์และใส่พลังทั้งหมดเข้าไปในคทาวินาทีต่อมาลำแสงสีเขียวก็ถูกยิงออกมาจากปลายคทา
ลำแสงโดนเข้ากับเทวดาตกสวรรค์เขายืนนิ่งไปพักนึง ครึ่งวินาทีต่อมา จุดที่ปีศาจถูกยิงก็เริ่มกลายเป็นสีเทาอ่อน การเปลี่ยนสีเริ่มแพร่กระจายไปทั่วร่างของเขาอย่างรวดเร็วจนเทวดาตกสวรรค์กลายเป็นรูปปั้นหินอย่างสมบูรณ์
จากนั้นด้วยการขยับคทาเพียงเล็กน้อยยูจินก็ส่งรูปปั้นลอยไปในทิศตรงข้ามจนไปกระแทกกับพื้นและแตกเป็นเสี่ยงๆ
ทุกคนที่อยู่ในห้องโถงใหญ่ต่างก็พูดไม่ออกมีแค่เสียงกลืนน้ำลายกับเสียงหายใจเท่านั้นที่ดังอยู่ในห้อง
เจ้าหญิงดาร์คเอลฟ์คนนี้สามารถฆ่าปีศาจระดับตำนานได้ด้วยเวทย์เพียงบทเดียวเสน่ห์และความงดงามของเธอนั้นตรงข้ามกับความโหดร้ายและพลังอันเหลือเชื่อของเธอเลย
ยูจินสังเกตดูทุกคนที่อยู่ในห้องโถงใหญ่รอยยิ้มไม่มีทีท่าว่าจะหายไปจากใบหน้าของเธอเลย พวกเขาทุกคนต่างก็เป็นพวกระดับสูงในกองทัพแห่งการทำลาย ในแง่ของระดับพลัง, พวกเขาส่วนใหญ่มีเลเวลอย่างน้อย 8 และพวกเขาทุกคนก็พากันตกใจกับการกระทำของเธอ
ในที่สุดยูจินก็มองมาที่โมลิน่าเธอถามด้วยรอยยิ้ม “นากา เจ้ากับพรรคพวกของเจ้าล้ำเส้นเกินไปหน่อยนะ บอกข้ามาซิว่าข้าควรเตะพวกเจ้าทุกคนออกจากป่าทมิฬตอนนี้เลยรึเปล่า?”
เสียงของเจ้าหญิงดาร์คเอลฟ์นั้นราบเรียบและสงบมากเหมือนกับว่าเธอกำลังพูดคุยเรื่องดินฟ้าอากาศกับโมลิน่ายังไงก็ตาม โมลิน่ารู้สึกได้ถึงแรงกดดันอันมหาศาลกำลังกดทับตัวเธออยู่ ขาของเธออ่อนเปลี้ย และหลังของเธอก็เต็มไปด้วยเหงื่อ
นายท่านคะ…เธอเริ่มภาวนาต่อเทพแห่งการทำลายเพื่อขอคำปลอบใจ
ยูจินโบกคทาและคริสตัลสีดำที่อยู่ปลายคทาก็เริ่มส่องแสงสีดำออกมา ก่อนที่โมลิน่าจะสวดภาวนาสำเร็จ ยูจินก็พูด “เจ้านายของเจ้าไม่สามารถเข้ามาในภพฟิรุแมนได้หรอก และเวทย์ที่เจ้าเรียกว่าเวทย์ศักดิ์สิทธิ์แห่งการทำลายก็ไม่มีผลกับข้าด้วยเพราะข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้ามีโอกาสใช้มันกับข้า ถ้าเกิดเจ้าคิดจะร่ายเวทย์อะไรใส่ข้าตอนนี้ ข้าก็ไม่ลังเลหรอกนะที่จะฆ่าเจ้าให้ตายตรงนี้เลย”
ด้วยความที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเวทย์วิญญาณยูจินจึงสามารถอ่านใจของโมลิน่าได้อย่างง่ายดาย
ขาของโมลิน่าเริ่มสั่นแล้วเธอพยายามข่มใจตัวเองให้สงบ เธอถาม “ท่านหมายความว่ายังไง?”
ยูจินหัวเราะและไปโผล่ที่ข้างๆโมลิน่าหลังจากนั้นเธอก็เดินมาอยู่ข้างหน้านากานักบวช นากากับปีศาจที่อยู่รอบๆต่างก็ถอยออกไป เพื่อรักษาชีวิตของตัวเอง ในอีกด้านนึง พวกดาร์คเอลฟ์มองดูการเคลื่อนไหวทุกฝีก้าวของเจ้าหญิงด้วยความชื่นชม　　ยูจินหยุดยิ้มและมองดูทุกคนที่อยู่รอบๆจากจุดที่เธอยืนอยู่หลังจากนั้นเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงดังสนั่น “ป่าทมิฬเป็นของดาร์คเอลฟ์ ไม่ใช่ของนากากับปีศาจ นับจากนี้ไปจะไม่มีใครเป็นพันธมิตรกับดาร์คเอลฟ์โดยที่ไม่ได้รับคำอนุญาตจากข้า และนี่ก็ไม่ใช่คำขอ มันคือคำสั่ง”
ยูจินมองเจ้าหน้าที่ของไฮเอลฟ์กอเร่และยิ้มให้เขาอย่างเย็นชาหลังจากนั้นเธอก็ยิงลำแสงสีดำใส่เขา ร่างของกอเร่สั่นอย่างรุนแรงในทันทีที่โดนการโจมตีของยูจิน ร่างของเขาเริ่มละลายเหมือนกับเทียนขี้ผึ้งจนมันเหลืออยู่แค่กองโคลนเหม็นๆสีดำ
มันเป็นฉากที่น่ากลัวมาก
ไฮเอลฟ์ที่อยู่ในห้องโถงใหญ่ต่างก็ตกใจและรู้สึกโกรธกับการกระทำนี้แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ไม่มีใครกล้าพูดออกมา พวกเขาต่างก็หวาดกลัวกับพลังที่แท้จริงของเจ้าหญิงดาร์คเอลฟ์
ยังไงก็ตามยูจินยังคงใจเย็นอยู่หลังจากทำเรื่องทั้งหมดนี้ไป “ไฮเอลฟ์อย่างพวกเจ้าคงจะตาบอดไปแล้วแน่ๆถึงไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นผู้นำ ณ ที่นี้ นี่คือผลลัพธ์จากการไม่เคารพของพวกเจ้า!”
ในตอนที่พูดจบเธอก็เห็นไฮเอลฟ์คนนึงแอบย่องออกจากห้องโถงใหญ่จากหางตา บางที่เขาน่าจะไปรายงานหัวหน้าของเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ เธอไม่ได้หยุดเขาและรออยู่เฉยๆจนเขาออกไปจากห้องโถง
พริบตาต่อมาก็เกิดแสงสีขาวขึ้นที่ใจกลางห้องโถง มันคือเวทย์เทเลพอร์ต มีคนกำลังมา
มีร่างของคนๆนึงปรากฏตัวขึ้นในใจของยูจินในทันทีที่เธอเห็นแสงสีขาวความโกรธผุดขึ้นมาในตัวเธอ และเธอก็ชี้คทาไปที่แสงสีขาวนั้น “ป่าทมิฬเป็นของข้า ออกไปซะ!”
หึ่ม..ลำแสงโปร่งแสงถูกยิงออกมาจากปลายคทาและรวมตัวกันกลายเป็นลูกบอลโปร่งแสงที่กลางอากาศหลังจากนั้นลูกบอลแสงก็ลอยไปทางแสงสีขาว　　แสงทั้งสองปะทะกันอยู่ชั่วขณะนึงหลังจากนั้นแสงสีขาวของเวทย์เทเลพอร์ตก็หายไปในทันทีที่มันปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครอยู่ที่นั่นในตอนที่แสงสีขาวหายไป เวทย์เทเลพอร์ตนั้นล้มเหลว
ยูจินไม่ได้เชี่ยวชาญเวทย์มิติแต่ว่าเธอเป็นผู้เชี่ยวชาญเลเวล 14 ที่มีทักษะหลายอย่างที่แก้ทางเวทย์มิติได้ ดังนั้นต่อให้ไม่มีเวทย์มิติ พลังของเธอก็ถึงจุดที่สามารถขัดขวางเวทย์มิติได้ถ้าเกิดว่าเธอสังเกตเห็นมัน
ไกลออกไปหลายพันฟุตข้างในกระท่อม ราชาไฮเอลฟ์มอร์เดอน่าได้กลับเป็นร่างกายภาพเพราะเขาถูกยูจินขัดขวางการเทเลพอร์ต เขาเดินเซไปเซมาในตอนที่ปรากฏตัวขึ้นมาอีกครั้ง พอเขาตั้งตัวได้ เขาก็รู้สึกคลื่นไส้ และโดยที่ไม่มีการแจ้งเตือน เลือดก็พุ่งออกมาจากปากของเขา
ใบหน้าของมอร์เดอน่าเต็มไปด้วยความกลัว“นั่นใครกัน? ทำไมเธอถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?” เขารู้สึกได้ว่าพลังของอีกฝ่ายเหนือกว่าเขามาก ถ้าเกิดเขาไม่รีบถอยออกมา คงไม่มีใครบอกได้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา
ย้อนกลับมาที่ห้องโถงหลังจากที่ฆ่ากอเร่ ยูจินก็หันกลับมาหาโมลิน่า และหมุนคทาไปมาอย่างสบายใจ “นักบวชนากา บอกข้ามา ข้าคือผู้บัญชาการของกองทัพนี้ใช่หรือไม่?”
โมลิน่าตัวซีดเธอพยักหน้า “พลังเวทย์ของท่านแข็งแกร่ง แข็งแกร่งกว่าพวกเราทุกคน เพราะฉะนั้นท่านคือผู้บัญชาการที่แท้จริงของกองทัพนี้ค่ะ”
“เป็นนักบวชที่ฉลาดจริงๆในเมื่อเป็นแบบนี้ ข้าก็จะไว้ชีวิตเจ้า” ยูจินถอนหายใจหลังจากนั้นก็มองไปที่พวกปีศาจ ไอรีนโนเวล
ก่อนที่จะได้พูดอะไรปีศาจทุกตัวก็คุกเข่าลงต่อหน้าเธอและพูดออกมาพร้อมกัน
“ท่านผู้บัญชาการพวกข้าจะทำตามคำสั่งของท่านทุกอย่างครับ! เชิญสั่งพวกเรามาได้เลย!”
ยูจินปรบมืออย่างมีความสุขหลังจากนั้นเธอก็หันไปหาพวกไฮเอลฟ์และพูด “ไปบอกราชาของพวกเจ้าซะว่าเกาะรุ่งอรุณมีทางเลือกแค่ทางเดียว ไม่ว่าลอร์ดเฟิร์ดจะได้ชิ้นส่วนหนังสือแห่งการรังสรรค์มารึเปล่า เขาก็จะต้องเป็นพันธมิตรกับพวกเรา ถ้าเกิดเขาเลื่อนการตัดสินใจไปนานกว่านี้อีก เกาะรุ่งอรุณจะต้องจัดการกับเฟิร์ดด้วยตัวเอง!”
พวกไฮเอลฟ์มองหน้ากัน
“เอาหล่ะตอนนี้ก็ไสหัวไปได้แล้ว!” ยูจินตะโกน
พวกไฮเอลฟ์รีบวิ่งออกจากห้องโถงในทันที
หลังจากนั้นยูจินก็ไปนั่งที่เก้าอี้ของโมลิน่าและพูดกับพวกปีศาจ“สะกดรอยตามพวกไฮเอลฟ์ไป ถ้าเกิดพวกมันเปลี่ยนใจเรื่องพันธมิตรหรือคิดจะหนีหล่ะก็ ฆ่าให้หมดซะ! ”
พอได้ยินแบบนี้โมลิน่าก็รีบพูดออกมา “แต่ว่า, องค์หญิงคะ….”
ยูจินโบกคทาของเธอและปิดปากของโมลิน่าในทันที จากนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา “นากา, จำใส่กะลาหัวเอาไว้นะ ข้ารู้แผนการของเทพแห่งการทำลายดี เขาคิดจะทำลายทุกอย่างในฟิรุแมน แต่ข้าไม่อยากให้เป็นแบบนั้น ข้าขอเตือนเจ้าเอาไว้เลยนะว่าข้าไม่ลังเลที่จะร่ายเวทย์วงกว้างเลเวล 13 ใส่ค่ายของอกาธานากาถ้าเกิดว่าเจ้าไม่ร่วมมือกับข้าอย่างเต็มที่”
เสียงพึมพำจากปากของโมลิน่าหยุดลง
ยูจินหัวเราะ“ช่างเป็นนากาตัวน้อยที่เชื่อฟังดีจริงๆ ข้าเริ่มถูกใจเจ้าแล้วหล่ะ ตราบใดที่ข้ายังมีชีวิตอยู่ เจ้าหยุดคิดเรื่องเทพนั่นไปได้เลย แต่ถ้าข้าตายไปแล้ว ข้าอนุญาตให้เจ้าทำอะไรก็ได้ตามที่ต้องการ ตอนนี้ ข้าอยากให้เจ้าโฟกัสไปที่ลอร์ดเฟิร์ด เข้าใจมั้ย?”
ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าเธอยังต้องการพลังของนากาอยู่ยูจินก็คงจะฆ่าพวกเธอทุกคนโดยไม่ลังเลเลย เธอตั้งใจจะจัดการกับพวกเธอทุกคนหลังจากที่จัดการกับเฟิร์ดเสร็จ　　ทาสของเทพแห่งการทำลายทำตัวล้ำเส้นในฟิรุแมนมากเกินไปแล้ว
โมลิน่ายังเงียบอยู่ดูเหมือนว่าเธอจะถูกก่อกวนด้วยคำพูดของยูจิน เธอรู้ว่าเทพแห่งการทำลายสำคัญต่อนากายังไง ยูจินไม่ได้เร่งโมลิน่า เธอรอคำตอบของโมลิน่าอย่างใจเย็น
5นาทีต่อมา โมลิน่าก็พยักหน้า “องค์หญิง ท่านจะได้รับความช่วยเหลืออย่างเต็มที่ในการจัดการกับลอร์ดเฟิร์ด”
เจ้าหญิงดาร์คเอลฟ์มีพลังแข็งแกร่งมากซึ่งเป็นสิ่งที่กองทัพแห่งการทำลายขาดไปในตอนนี้ นอกจากนี้ เธอน่าจะไม่กล้าดูถูกนากาในตอนที่เทพแห่งการทำลายดูอยู่ โมลิน่ามองว่าการปล่อยให้เธอบัญชาการกองทัพในตอนนี้ไม่น่าจะเป็นปัญหาอะไร โดยเฉพาะยูจินที่เป็นคนออกตัวอย่างกระตือรือร้นว่าจะไปโจมตีเฟิร์ด
พระเจ้าทุกคนต่างก็มีสิ่งนึงที่เหมือนกัน:ความอดทน　　“ดีมาก”ยูจินพูด
ในตอนนั้นเองก็เกิดความวุ่นวายขึ้นที่หลังประตูห้องโถงใหญ่ เกิดการต่อสู้ขึ้นระหว่างไฮเอลฟ์กับปีศาจ มีปีศาจตนนึงเข้าห้องมารายงาน “องค์หญิง พวกไฮเอลฟ์ปฏิเสธที่จะเป็นพันธมิตรกับพวกเราครับ และพวกเราก็เริ่มลงมือจัดการพวกมันแล้ว”
“ดีมากเอาหล่ะโมลิน่าถึงเวลาแสดงให้เห็นความจงรักภักดีของเจ้าแล้ว” ยูจินพูดในขณะที่หันไปมองนักบวช
โมลิน่ากวักมือเรียกเหล่าพี่น้องที่อยู่ข้างเธอและนากาทั้งหมดก็เลื้อยออกไปจากห้องโถงใหญ่
การต่อสู้ที่ท่าเรือเกิดขึ้นเป็นเวลา10 นาที จากนั้นปีศาจที่ได้รับบาดเจ็บหนักก็เข้ามารายงานยูจิน “องค์หญิง จากพวกไฮเอลฟ์ 109 คน พวกเราฆ่าพวกมันไปได้ 108 คนครับ เรือนกกระจอกวายุเงินของไฮเอลฟ์ถูกทำลายไปแล้วเหมือนกัน มีแค่ราชาไฮเอลฟ์เท่านั้นที่หนีไปได้ครับ” 　　“ดีมากตอนนี้พวกไฮเอลฟ์มันเป็นบ้าไปแล้ว ครั้งต่อไป ถ้าเจอพวกมันอีกก็ฆ่าได้เลย แล้วอย่าปล่อยให้ศพของพวกมันเสียเปล่าล่ะ กัดมันขึ้นมา และบดขยี้กระดูกของพวกมันให้เป็นผง เข้าใจใช่มั้ย?”
ถ้าเกิดว่าไฮเอลฟ์ไม่ได้คิดจะวางแผนรวม 2 ภพเข้าด้วยกัน ยูจินก็คงไม่ต้องดั้นด้นขึ้นเหนือเพื่อตามหาชิ้นส่วนหนังสือแห่งการรังสรรค์ และทำให้ร่างกายของเขาถูกลิงค์ทำลายและในท้ายที่สุดก็มาจบลงที่การใช้ร่างของเจ้าหญิงดาร์คเอลฟ์
ที่เขาต้องมาอยู่ในสภาพนี้ส่วนใหญ่เป็นเพราะไฮเอลฟ์
ในเมื่อไฮเอลฟ์ไม่มีความตั้งใจจะเข้าร่วมเป็นพันธมิตรยูจินก็จะไม่แสดงความสงสารแก่พวกเขา ยิ่งไปกว่านั้น ไฮเอลฟ์จะไม่ยอมแพ้เฟิร์ดด้วยไม่ว่ายูจินจะทำอะไรก็ตามในจุดนี้
“ครับท่านผู้บัญชาการ!” ทุกคนพูดขึ้นมาพร้อมกัน
สิ่งนี้ทำให้ยูจินมีความสุขมากเธอหัวเราะออกมาด้วยเสียงเบาแหลมเหมือนกับระฆังสีเงิน และสีหน้าของเธอก็เคร่งขรึมขึ้นมาทันที “ได้เวลาจัดการเฟิร์ดแล้ว!”
��