Chapter
โนโซม่ายิ้มเยาะในตอนที่เขาเห็นลิงค์รับดาบของเขาจากนั้นเขาก็ถาม “ลิงค์เอ๋ย, เจ้าแทบจะไม่รู้จักผู้ชายคนนี้เลย แล้วอะไรคือเหตุที่ทำให้เจ้าอยากช่วยเขาหล่ะ?”
ณจุดนี้, ลิงค์ได้เตรียมใจตายเอาไว้แล้ว ต่อให้เขากำลังจะถูกขยี้ภายใต้แรงกดดันของดาบโนโซม่า, เขาก็ยังคงยิ้มออกมาได้อยู่ดี “ปกติฉันก็คอยหยุดยั้งแผนการแกมาโดยตลอดตั้งแต่วันที่ฉันเข้ามาในฟิรุแมนแล้วไม่ใช่หรอ? แล้วตอนนี้ฉันจะหยุดไปเพื่ออะไรหล่ะ?”
โนโซม่าพยักหน้าด้วยความอึ้งเล็กน้อยเขาคิดไม่ถึงเลยว่าจะได้รับคำตอบแบบนี้จากสถานการณ์เช่นนี้ “นั่นสินะ แล้วเจ้าก็เป็นสามีของลูกสาวข้า, เพราะฉะนั้นมันก็ถือว่าข้าได้กลายเป็นพ่อตาของเจ้าไปโดยปริยาย ถ้าถามข้า, การที่เจ้ามาคุกเข่าต่อหน้าข้านั้นเป็นสิ่งที่รอมานานจริงๆ”
เขาพูดทุกคำออกมาอย่างราบเรียบ,ด้วยความมั่นใจว่าลิงค์จะไม่สามารถตอบโต้จากสถานการณ์ที่น่าอึดอัดเช่นนี้ได้ต่อให้เขาต้องการก็ตาม
ที่มันพูดมาก็ไม่ผิดนะ,ลิงค์คิด “แต่ก็ช่างน่าอับอายจริงๆนะ, ที่ฉันไม่สามารถผลิตหลานให้นายได้”
โนโซม่าเริ่มโกรธขึ้นมาเล็กน้อยเขากดดาบลงไปแรงกว่าเดิม, ทำให้ลิงค์คุกเข่าลงไปอีก จากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชา “ใครจะรู้หล่ะ? บางทีเจ้าอาจจะทิ้งเชื้อของเจ้าเอาไว้แล้วก็ได้ และพอถึงเวลานั้น, ข้าก็คงจะพาทั้งแม่กับลูกของเจ้าไปที่ปราสาทของข้า แล้วก็ไม่ต้องห่วงนะ, ข้ามั่นใจว่าจะดูแลพวกเขาอย่างดีเลยหล่ะ”
ลิงค์ยังสามารถรักษาความเยือกเย็นเอาไว้ได้ที่ภายนอก“ก็ไม่เลวนะ เพราะถ้าเป็นแบบนั้น, ไม่ว่าพวกเขาจะได้พบจุดจบที่ดีหรือเลวร้าย, อย่างน้อยฉันก็มีผู้สืบทอด แล้วพวกเขาก็คงจะไม่ต้องใช้ชีวิตเยี่ยงสามัญชนธรรมดาในตอนที่ฉันจากไปด้วย บางทีเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม, พวกเขาอาจจะแทนที่แกในฐานะเจ้านรกคนต่อไปก็ได้นะ”
“พอได้แล้ว!”โนโซม่ากดดาบแรงขึ้นอีก ตอนนี้มีความกระหายเลือดอยู่ในแววตาของเขา “จะไม่มีใครมาแทนที่ข้าทั่งนั้น! ไม่มีใครสามารถต่อต้านข้าได้! ข้าคือราชานรกตลอดกาล, และในเร็วๆนี้, ข้าก็จะชิงภพทั้งหมดที่มีอยู่มาเป็นของข้าเอง! ส่วนเจ้า…”
เจ้านรกเหลือบมองลิงค์ที่พยายามดิ้นรนให้หลุดออกจากน้ำหนักดาบของเขาจากนั้นเขาก็ยิ้มอย่างชั่วร้าย “ข้าจะไม่ฆ่าเจ้าหรอก ข้าจะให้เจ้าได้ลิ้มรสการทรมานชั่วนิรันดร์ในฐานะนักโทษของเทพแห่งการทำลาย และข้าก็จะทรมานภรรยาของเจ้าให้ดูด้วยการทรมานอันน่ากลัวทุกรูปที่ข้าสามารถคิดได้ในขณะที่ข้าจะมุ่งหน้าไปสู่ความรุ่งโรจน์”
“แกเสียสติไปแล้วนะ,โนโซม่า” ลิงค์พูด ตอนนี้เขาพูดออกมาอย่างยากลำบาก พลังของโนโซม่ากำลังกดดันเขาผ่านดาบไปจนไปถึงจุดที่ไม่สามารถทนได้แล้ว อย่างไรก็ตาม, เขายังสามารถทำใจให้สงบได้ มันเหมือนกับว่าเขาหมดห่วงทางกายและไม่รู้สึกเกรงกลัวภัยคุกคามของโนโซม่าที่มีต่อชีวิตของเขาอีกต่อไปแล้ว
ด้วยการจ้องมองสีหน้าที่บ้าคลั่งของโนโซม่า,ลิงค์ก็พูดต่อ “ในช่วงโบราณกาลของฟิรุแมน, มาสเตอร์อย่างนายเคยเป็นบุคคลที่พบเห็นได้เกลื่อนกลาด มีผู้ทรงปัญญาคนนึงเคยบอกฉันว่าร่างกายนั้นก็เป็นแค่สิ่งที่ขยายออกมาจากจิตใจ ความเจ็บปวดก็เป็นแค่ภาพลวงตา การเติบโตและการล่วงหล่นของคนๆนึงนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ยืนยง ถ้าตอนนี้ฉันล้มเหลว, มันก็จะมีคนอื่นมาสานต่องานของฉัน มันจะมีลอร์ดเฟิร์ดคนใหม่มาแทนที่ฉันในตอนที่ฉันจากไปอยู่เสมอ โนโซม่า, แกไม่เคยชนะหรอก”
โนโซม่าตกตะลึง มือของเขาที่กำดาบอยู่หย่อนลงอย่างเห็นได้ชัด ผ่านแสงสีเงินที่ดวงตาของลิงค์เปล่งออกมา, โนโซม่ามองเห็นว่าสายตาของเขาไม่มีความลังเลเลยซักนิด ที่ลิงค์พูดมาทั้งหมดนี้มันไม่ใช่ว่าเขาฝืนทำตัวเข้มแข็ง ทุกคำที่พูดออกมานั้นเขาหมายความตามที่พูดจริงๆ
“ร่างกายก็เป็นแค่สิ่งที่ขยายมาจากจิตใจงั้นหรอ,จิตใจของเจ้าไปถึงสภาพนั้นแล้วรึไง? นั่นมันเป็นไปได้ยังไงกัน?” ตอนนี้โนโซม่าประหลาดใจเกินกว่าที่จะรักษาระดับความมั่นคงในการจับดาบของเขาได้
เขามีชีวิตอยู่มานานแล้วและเคยเห็นอะไรมามากกว่าคนทั่วไปแม้ว่าเขาจะเคยเจอแนวคิดเชิงอภิปรัชญามานับครั้งไม่ถ้วนแล้วในช่วงชีวิตของเขา, แต่เขาก็ยังทำไมได้ซักข้อ เขาไม่สามารถทำมันได้ต่อให้เขาอยากทำก็ตาม
ยกตัวอย่างเช่น,สภาพจิตใจที่ลิงค์พูดถึงเองก็เป็นสิ่งที่โนโซม่าเคยพยายามทำให้สำเร็จเมื่อนานมาแล้ว แต่ก็โชคไม่ดีที่, ความพยายามทั้งหมดของเขาก็ต้องมาจบลงที่ความล้มเหลวเสมอ
ในฐานะคนที่นิยมใช้ความรุนแรงและความก้าวร้าวอยู่เสมอ,โนโซม่าไม่เคยเก็บอารมณ์ของตัวเองได้เลย ความปราถนาในวัตถุทางโลกได้ทำให้เขาเป็นอย่างทุกวันนี้ อย่างไรก็ตาม, พวกมันเองก็เป็นอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการแสวงหาการตรัสรู้ของเขา
พอเห็นความเงียบสงบที่เขาปราถนามาเนิ่นนานในสายตาของเด็กหนุ่มอายุ20 ปีคนนึงที่อยู่เบื้องหน้าเขา มันก็ทำให้โนโซม่ารู้สึกประหลาดใจอย่างเต็มที่
พอมาถึงจุดนี้โนโซม่าสามารถเรียกความเยือกเย็นกับคืนมาได้ในระดับนึงแล้วเขามองลิงค์ ตอนนี้ความกระหายเลือดในดวงตาของเขาเริ่มไม่มั่นคง
“เจ้าเป็นคนมีพรสวรรค์ที่หาตัวจับได้ยาก,ข้าขอยอมรับเลย จิตใจของเจ้ามีความยืดหยุ่นในระดับนึงซึ่งนั่นทำให้เจ้าสามารถรักษาความเยือกเย็นและสมาธิได้, มันเป็นบางสิ่งที่ดูเหมือนว่าจิตใจของข้าจะไม่สามารถทำได้ แต่ก็ช่างน่าเสียดายจริงๆ, ที่เจ้าจะต้องมาพบจุดจบที่นี่ เพราะไม่อย่างนั้น, เจ้าก็คงจะเป็นมนุษย์คนแรกที่ได้เข้าสู่ภพเทพ น่าเสียดายจริงๆ…”
โนโซม่าส่ายหัวราวกับว่าเขารู้สึกเสียใจกับสิ่งที่กำลังจะทำกับลิงค์“ตอนนี้ข้าไม่ประหลาดใจเลยที่ลูกสาวของข้าเลือกเจ้าเป็นคู่ครอง เพราะถึงยังไง, ความสามารถทางสายเลือดของเธอก็ทำให้เธอสามารถตัดสินใจเลือกความเป็นไปได้ที่ดีที่สุดได้ในทุกๆสถานการณ์ เห้อ, นี่มันช่างน่าเสียดายจริงๆ…”
จากนั้นโนโซม่าก็ถอยหลัง,แล้วเอาดาบออกจากลิงค์ แล้วเขาก็มองเด็กหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้าก่อนที่จะพูดต่อ “คนอย่างเจ้าสมควรได้รับความพ่ายแพ้อย่างสมเกียรติ เข้ามาสิ, ข้าจะให้โอกาสเจ้าบุกเข้ามาหาข้าด้วยทุกอย่างที่เจ้ามี!”
ลิงค์ปักดาบลำนำจันทร์เต็มดวงลงพื้น,แล้วเขาก็พยายามใช้มันพยุงตัวเองขึ้นมา “โนโซม่า, แกรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงสามารถใจเย็นได้ขนาดนี้?”
“หืม?”โนโซม่ารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติตามสัญชาติญาณ
ในวินาทีต่อมา,ลิงค์ก็สบัดมือไปข้างหลังอย่างกระทันหัน จากนั้นก็มีริ้วแสงถูกยิงออกมา, และปกคลุมผู้พิทักษ์โรเมออนกับปีศาจที่หมดสติทั้งสอง ลิงค์ได้ร่ายเวทย์เทเลพอร์ทใส่พวกเขา
“เป็นไปไม่ได้!ข้าผนึกมิติที่นี่ไปแล้วนี่ เจ้าไม่น่าจะทำแบบนั้นได้นะ!” โนโซม่าพูดด้วยความไม่เชื่อ
“ก็จริง,ตอนนี้ฉันไม่น่าจะร่ายเวทย์มิติได้เลย แต่ฉันเห็นแกกำลังพูดพล่ามอยู่ตั้งนานฉันก็เลยไม่อยากขัดแกเท่านั้นแหล่ะ!” มีความพึงพอใจอยู่บนสีหน้าของลิงค์ ตอนนี้เขาพร้อมต่อสู้กับโนโซม่าให้ตายไปข้างแล้ว
“หึหึ,เข้าใจหล่ะ มันเป็นแบบนี้นี่เอง!” ในที่สุดโนโซม่าก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น “ไอ้ผู้พิทักษ์นั่น มันรับการต่อต้านจากภพที่ส่งผลกับเจ้าสินะ มันเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับตำนานและภพนี้ก็มองว่ามันคือผู้พิทักษ์ ถ้ามันเป็นคนรับรองให้เจ้า, ก็เป็นธรรมดาที่ภพนี้จะหยุดปฏิเสธเจ้า และถ้าเป็นเช่นนั้น, ข้าก็เดาว่าตอนนี้เจ้าคงจะอยู่ในสภาพพลังเต็มที่สินะ?”
ตอนนี้พลังแก่นภพบริสุทธิ์ไหลเวียนอยู่ในตัวลิงค์จากนั้นมันก็เกิดเป็นชั้นคริสตัลบางๆรอบร่างกายของเขา, ทำให้เขาเหมือนกับตัวตนศักดิ์สิทธิ์
พลังของเขาได้กลับมาอยู่ที่ขั้นกลางของเลเวล13, ในขณะที่พลังของโนโซม่าอยู่ที่ประมานช่วงต้นของเลเวล 14 พลังของพวกเขานั้นยังคงมีช่องว่างที่ชัดเจน, แต่ลิงค์คุ้นเคยกับจุดแข็งและจุดอ่อนของอีกฝ่ายดี ดังนั้นเขายังมีโอกาสที่จะเป็นผู้ชนะในศึกนี้อยู่
“ก็คงจะเป็นแบบนั้นหล่ะ”ลิงค์ตอบกลับน้ำเสียงของเขาฟังดูหนักแน่นขึ้นเนื่องจากเขาได้กลับมามีพลังเต็มที่แล้ว “จากจุดที่พวกเราอยู่, พวกเราน่าจะไม่สามารถร่ายเวทย์ใส่กันได้, ตอนนี้คงต้องวัดกันแล้วหล่ะว่าดาบของใครเร็วที่สุด, ไม่ฉันก็แก”
สีหน้าของโนโซม่าไม่มีร่องรอยของความกลัวเลยเขาควงดาบภัยพิบัติของผู้กล้าที่อยู่ในมืออย่างนุ่มนวล, และทำให้เกิดเส้นสีเงินในอากาศ
จากนั้นเขาก็หัวเราะออกมาอย่างน่ากลัว,“5555, ยอดเยี่ยมจริงๆ, เอาสิตามที่สัญญาเอาไว้, ข้าจะให้เจ้าได้เผชิญกับความพ่ายแพ้ที่สมเกียรติที่สุด!”
โนโซม่ายิ้มเยาะในตอนที่เขาเห็นลิงค์รับดาบของเขาจากนั้นเขาก็ถาม “ลิงค์เอ๋ย, เจ้าแทบจะไม่รู้จักผู้ชายคนนี้เลย แล้วอะไรคือเหตุที่ทำให้เจ้าอยากช่วยเขาหล่ะ?”
ณจุดนี้, ลิงค์ได้เตรียมใจตายเอาไว้แล้ว ต่อให้เขากำลังจะถูกขยี้ภายใต้แรงกดดันของดาบโนโซม่า, เขาก็ยังคงยิ้มออกมาได้อยู่ดี “ปกติฉันก็คอยหยุดยั้งแผนการแกมาโดยตลอดตั้งแต่วันที่ฉันเข้ามาในฟิรุแมนแล้วไม่ใช่หรอ? แล้วตอนนี้ฉันจะหยุดไปเพื่ออะไรหล่ะ?”
โนโซม่าพยักหน้าด้วยความอึ้งเล็กน้อยเขาคิดไม่ถึงเลยว่าจะได้รับคำตอบแบบนี้จากสถานการณ์เช่นนี้ “นั่นสินะ แล้วเจ้าก็เป็นสามีของลูกสาวข้า, เพราะฉะนั้นมันก็ถือว่าข้าได้กลายเป็นพ่อตาของเจ้าไปโดยปริยาย ถ้าถามข้า, การที่เจ้ามาคุกเข่าต่อหน้าข้านั้นเป็นสิ่งที่รอมานานจริงๆ”
เขาพูดทุกคำออกมาอย่างราบเรียบ,ด้วยความมั่นใจว่าลิงค์จะไม่สามารถตอบโต้จากสถานการณ์ที่น่าอึดอัดเช่นนี้ได้ต่อให้เขาต้องการก็ตาม
ที่มันพูดมาก็ไม่ผิดนะ,ลิงค์คิด “แต่ก็ช่างน่าอับอายจริงๆนะ, ที่ฉันไม่สามารถผลิตหลานให้นายได้”
โนโซม่าเริ่มโกรธขึ้นมาเล็กน้อยเขากดดาบลงไปแรงกว่าเดิม, ทำให้ลิงค์คุกเข่าลงไปอีก จากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชา “ใครจะรู้หล่ะ? บางทีเจ้าอาจจะทิ้งเชื้อของเจ้าเอาไว้แล้วก็ได้ และพอถึงเวลานั้น, ข้าก็คงจะพาทั้งแม่กับลูกของเจ้าไปที่ปราสาทของข้า แล้วก็ไม่ต้องห่วงนะ, ข้ามั่นใจว่าจะดูแลพวกเขาอย่างดีเลยหล่ะ”
ลิงค์ยังสามารถรักษาความเยือกเย็นเอาไว้ได้ที่ภายนอก“ก็ไม่เลวนะ เพราะถ้าเป็นแบบนั้น, ไม่ว่าพวกเขาจะได้พบจุดจบที่ดีหรือเลวร้าย, อย่างน้อยฉันก็มีผู้สืบทอด แล้วพวกเขาก็คงจะไม่ต้องใช้ชีวิตเยี่ยงสามัญชนธรรมดาในตอนที่ฉันจากไปด้วย บางทีเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม, พวกเขาอาจจะแทนที่แกในฐานะเจ้านรกคนต่อไปก็ได้นะ”
“พอได้แล้ว!”โนโซม่ากดดาบแรงขึ้นอีก ตอนนี้มีความกระหายเลือดอยู่ในแววตาของเขา “จะไม่มีใครมาแทนที่ข้าทั่งนั้น! ไม่มีใครสามารถต่อต้านข้าได้! ข้าคือราชานรกตลอดกาล, และในเร็วๆนี้, ข้าก็จะชิงภพทั้งหมดที่มีอยู่มาเป็นของข้าเอง! ส่วนเจ้า…”
เจ้านรกเหลือบมองลิงค์ที่พยายามดิ้นรนให้หลุดออกจากน้ำหนักดาบของเขาจากนั้นเขาก็ยิ้มอย่างชั่วร้าย “ข้าจะไม่ฆ่าเจ้าหรอก ข้าจะให้เจ้าได้ลิ้มรสการทรมานชั่วนิรันดร์ในฐานะนักโทษของเทพแห่งการทำลาย และข้าก็จะทรมานภรรยาของเจ้าให้ดูด้วยการทรมานอันน่ากลัวทุกรูปที่ข้าสามารถคิดได้ในขณะที่ข้าจะมุ่งหน้าไปสู่ความรุ่งโรจน์”
“แกเสียสติไปแล้วนะ,โนโซม่า” ลิงค์พูด ตอนนี้เขาพูดออกมาอย่างยากลำบาก พลังของโนโซม่ากำลังกดดันเขาผ่านดาบไปจนไปถึงจุดที่ไม่สามารถทนได้แล้ว อย่างไรก็ตาม, เขายังสามารถทำใจให้สงบได้ มันเหมือนกับว่าเขาหมดห่วงทางกายและไม่รู้สึกเกรงกลัวภัยคุกคามของโนโซม่าที่มีต่อชีวิตของเขาอีกต่อไปแล้ว
ด้วยการจ้องมองสีหน้าที่บ้าคลั่งของโนโซม่า,ลิงค์ก็พูดต่อ “ในช่วงโบราณกาลของฟิรุแมน, มาสเตอร์อย่างนายเคยเป็นบุคคลที่พบเห็นได้เกลื่อนกลาด มีผู้ทรงปัญญาคนนึงเคยบอกฉันว่าร่างกายนั้นก็เป็นแค่สิ่งที่ขยายออกมาจากจิตใจ ความเจ็บปวดก็เป็นแค่ภาพลวงตา การเติบโตและการล่วงหล่นของคนๆนึงนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ยืนยง ถ้าตอนนี้ฉันล้มเหลว, มันก็จะมีคนอื่นมาสานต่องานของฉัน มันจะมีลอร์ดเฟิร์ดคนใหม่มาแทนที่ฉันในตอนที่ฉันจากไปอยู่เสมอ โนโซม่า, แกไม่เคยชนะหรอก”
โนโซม่าตกตะลึง มือของเขาที่กำดาบอยู่หย่อนลงอย่างเห็นได้ชัด ผ่านแสงสีเงินที่ดวงตาของลิงค์เปล่งออกมา, โนโซม่ามองเห็นว่าสายตาของเขาไม่มีความลังเลเลยซักนิด ที่ลิงค์พูดมาทั้งหมดนี้มันไม่ใช่ว่าเขาฝืนทำตัวเข้มแข็ง ทุกคำที่พูดออกมานั้นเขาหมายความตามที่พูดจริงๆ
“ร่างกายก็เป็นแค่สิ่งที่ขยายมาจากจิตใจงั้นหรอ,จิตใจของเจ้าไปถึงสภาพนั้นแล้วรึไง? นั่นมันเป็นไปได้ยังไงกัน?” ตอนนี้โนโซม่าประหลาดใจเกินกว่าที่จะรักษาระดับความมั่นคงในการจับดาบของเขาได้
เขามีชีวิตอยู่มานานแล้วและเคยเห็นอะไรมามากกว่าคนทั่วไปแม้ว่าเขาจะเคยเจอแนวคิดเชิงอภิปรัชญามานับครั้งไม่ถ้วนแล้วในช่วงชีวิตของเขา, แต่เขาก็ยังทำไมได้ซักข้อ เขาไม่สามารถทำมันได้ต่อให้เขาอยากทำก็ตาม
ยกตัวอย่างเช่น,สภาพจิตใจที่ลิงค์พูดถึงเองก็เป็นสิ่งที่โนโซม่าเคยพยายามทำให้สำเร็จเมื่อนานมาแล้ว แต่ก็โชคไม่ดีที่, ความพยายามทั้งหมดของเขาก็ต้องมาจบลงที่ความล้มเหลวเสมอ
ในฐานะคนที่นิยมใช้ความรุนแรงและความก้าวร้าวอยู่เสมอ,โนโซม่าไม่เคยเก็บอารมณ์ของตัวเองได้เลย ความปราถนาในวัตถุทางโลกได้ทำให้เขาเป็นอย่างทุกวันนี้ อย่างไรก็ตาม, พวกมันเองก็เป็นอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการแสวงหาการตรัสรู้ของเขา
พอเห็นความเงียบสงบที่เขาปราถนามาเนิ่นนานในสายตาของเด็กหนุ่มอายุ20 ปีคนนึงที่อยู่เบื้องหน้าเขา มันก็ทำให้โนโซม่ารู้สึกประหลาดใจอย่างเต็มที่
พอมาถึงจุดนี้โนโซม่าสามารถเรียกความเยือกเย็นกับคืนมาได้ในระดับนึงแล้วเขามองลิงค์ ตอนนี้ความกระหายเลือดในดวงตาของเขาเริ่มไม่มั่นคง
“เจ้าเป็นคนมีพรสวรรค์ที่หาตัวจับได้ยาก,ข้าขอยอมรับเลย จิตใจของเจ้ามีความยืดหยุ่นในระดับนึงซึ่งนั่นทำให้เจ้าสามารถรักษาความเยือกเย็นและสมาธิได้, มันเป็นบางสิ่งที่ดูเหมือนว่าจิตใจของข้าจะไม่สามารถทำได้ แต่ก็ช่างน่าเสียดายจริงๆ, ที่เจ้าจะต้องมาพบจุดจบที่นี่ เพราะไม่อย่างนั้น, เจ้าก็คงจะเป็นมนุษย์คนแรกที่ได้เข้าสู่ภพเทพ น่าเสียดายจริงๆ…”
โนโซม่าส่ายหัวราวกับว่าเขารู้สึกเสียใจกับสิ่งที่กำลังจะทำกับลิงค์“ตอนนี้ข้าไม่ประหลาดใจเลยที่ลูกสาวของข้าเลือกเจ้าเป็นคู่ครอง เพราะถึงยังไง, ความสามารถทางสายเลือดของเธอก็ทำให้เธอสามารถตัดสินใจเลือกความเป็นไปได้ที่ดีที่สุดได้ในทุกๆสถานการณ์ เห้อ, นี่มันช่างน่าเสียดายจริงๆ…”
จากนั้นโนโซม่าก็ถอยหลัง,แล้วเอาดาบออกจากลิงค์ แล้วเขาก็มองเด็กหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้าก่อนที่จะพูดต่อ “คนอย่างเจ้าสมควรได้รับความพ่ายแพ้อย่างสมเกียรติ เข้ามาสิ, ข้าจะให้โอกาสเจ้าบุกเข้ามาหาข้าด้วยทุกอย่างที่เจ้ามี!”
ลิงค์ปักดาบลำนำจันทร์เต็มดวงลงพื้น,แล้วเขาก็พยายามใช้มันพยุงตัวเองขึ้นมา “โนโซม่า, แกรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงสามารถใจเย็นได้ขนาดนี้?”
“หืม?”โนโซม่ารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติตามสัญชาติญาณ
ในวินาทีต่อมา,ลิงค์ก็สบัดมือไปข้างหลังอย่างกระทันหัน จากนั้นก็มีริ้วแสงถูกยิงออกมา, และปกคลุมผู้พิทักษ์โรเมออนกับปีศาจที่หมดสติทั้งสอง ลิงค์ได้ร่ายเวทย์เทเลพอร์ทใส่พวกเขา
“เป็นไปไม่ได้!ข้าผนึกมิติที่นี่ไปแล้วนี่ เจ้าไม่น่าจะทำแบบนั้นได้นะ!” โนโซม่าพูดด้วยความไม่เชื่อ
“ก็จริง,ตอนนี้ฉันไม่น่าจะร่ายเวทย์มิติได้เลย แต่ฉันเห็นแกกำลังพูดพล่ามอยู่ตั้งนานฉันก็เลยไม่อยากขัดแกเท่านั้นแหล่ะ!” มีความพึงพอใจอยู่บนสีหน้าของลิงค์ ตอนนี้เขาพร้อมต่อสู้กับโนโซม่าให้ตายไปข้างแล้ว
“หึหึ,เข้าใจหล่ะ มันเป็นแบบนี้นี่เอง!” ในที่สุดโนโซม่าก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น “ไอ้ผู้พิทักษ์นั่น มันรับการต่อต้านจากภพที่ส่งผลกับเจ้าสินะ มันเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับตำนานและภพนี้ก็มองว่ามันคือผู้พิทักษ์ ถ้ามันเป็นคนรับรองให้เจ้า, ก็เป็นธรรมดาที่ภพนี้จะหยุดปฏิเสธเจ้า และถ้าเป็นเช่นนั้น, ข้าก็เดาว่าตอนนี้เจ้าคงจะอยู่ในสภาพพลังเต็มที่สินะ?”
ตอนนี้พลังแก่นภพบริสุทธิ์ไหลเวียนอยู่ในตัวลิงค์จากนั้นมันก็เกิดเป็นชั้นคริสตัลบางๆรอบร่างกายของเขา, ทำให้เขาเหมือนกับตัวตนศักดิ์สิทธิ์
พลังของเขาได้กลับมาอยู่ที่ขั้นกลางของเลเวล13, ในขณะที่พลังของโนโซม่าอยู่ที่ประมานช่วงต้นของเลเวล 14 พลังของพวกเขานั้นยังคงมีช่องว่างที่ชัดเจน, แต่ลิงค์คุ้นเคยกับจุดแข็งและจุดอ่อนของอีกฝ่ายดี ดังนั้นเขายังมีโอกาสที่จะเป็นผู้ชนะในศึกนี้อยู่
“ก็คงจะเป็นแบบนั้นหล่ะ”ลิงค์ตอบกลับน้ำเสียงของเขาฟังดูหนักแน่นขึ้นเนื่องจากเขาได้กลับมามีพลังเต็มที่แล้ว “จากจุดที่พวกเราอยู่, พวกเราน่าจะไม่สามารถร่ายเวทย์ใส่กันได้, ตอนนี้คงต้องวัดกันแล้วหล่ะว่าดาบของใครเร็วที่สุด, ไม่ฉันก็แก”
สีหน้าของโนโซม่าไม่มีร่องรอยของความกลัวเลยเขาควงดาบภัยพิบัติของผู้กล้าที่อยู่ในมืออย่างนุ่มนวล, และทำให้เกิดเส้นสีเงินในอากาศ
จากนั้นเขาก็หัวเราะออกมาอย่างน่ากลัว,“5555, ยอดเยี่ยมจริงๆ, เอาสิตามที่สัญญาเอาไว้, ข้าจะให้เจ้าได้เผชิญกับความพ่ายแพ้ที่สมเกียรติที่สุด!”
เราใช้คุกกี้เพื่อให้แน่ใจว่าเรามอบประสบการณ์ที่ดีที่สุดแก่คุณบนเว็บไซต์ของเรา หากคุณยังคงใช้ไซต์นี้ต่อไป เราจะถือว่าคุณยอมรับและเข้าใจ
