Advent of the Archmage – 647 แกเก่งนะ, แต่ว่าพูดมากเกินไปหน่อย

Chapter
　　บนทุ่งหญ้าสีดำอันแห้งแล้งที่ถูกเวทมนตร์ทำลายไปก่อนหน้านี้
　　ลิงค์กับโนโซม่ากำลังยืนประจันหน้ากันและจ้องมองอีกฝ่าย พวกเขามีสมาธิอย่างมาก แต่ว่าไม่มีใครลงมือเลย
　　ฟิ้วฟิ้ว สายลมพัดผ่าน ลมในทุ่งหญ้านี้เป็นสีดำ ในตอนที่มันพัดผ่านผืนดิน มันจะพัดฝุ่นสีดำขึ้นมาบดบังทัศนวิสัยของพวกเขา
　　…
　　ที่ทะเลแห่งความว่างเปล่า
　　เทพแห่งการทำลายกำลังเฝ้าดูสถานการณ์ในภพอยู่เธอทำได้แค่สบถอยู่ในใจ ไอ้ปีศาจโง่นั่น, ชักจะพูดมากเกินไปแล้วนะ!
　　ภารกิจนี้สามารถจัดการได้ง่ายๆแท้ๆแต่เขากลับสร้างปัญหาขึ้นมามากมาย ตอนนี้ ทั้งสองฝั่งแทบจะสูสีกันแล้ว มันยากมากที่จะบอกว่าใครจะเป็นฝ่ายชนะ
　　ไม่กี่ไมล์จากสนามรบเกิดแสงสว่างขึ้น 3 จุด ในตอนที่แสงหายไป ก็มีคนปรากฏตัวขึ้นมาสามคน พวกเขาต่างก็ล้มลงอย่างหมดแรง รวมทั้งโรเมออนด้วย
　　สีหน้าของเขาซีดมากและปากของเขาก็มีสีแดงเลือด เขากำลังรับการปฏิเสธจากภพแทนลิงค์เพื่อให้ลิงค์ใช้พลังได้อย่างเต็มที่ และค่าใช้จ่ายของมันนั้นก็ทำให้เขาไร้ซึ่งพลัง
　　เขาล้มลงกับพื้น,หยิบหินรูนออกมาและใส่พลังที่เหลือเข้าไปในทันที หินรูนเปล่งแสง หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีลมพัดมาหาเขาพร้อมกับยูนิคอร์นคู่กาย
　　ปีศาจทั้งสองที่อยู่ข้างๆเขายังไม่ได้สติพวกเขากลัวสุดๆ ร่างกายท่อนล่างของทั้งคู่นั้นเหม็นเหมือนกับกำมะถัน เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งสองฉี่และขี้แตกออกมาพร้อมกันเพราะความกลัว
　　สองคนนี้ช่างใจเสาะจริงๆน่าอับอายยิ่งนัก โรเมออนเอาเชือกมัดพวกเขาและเอาพวกเขามาพาดไว้บนหลังยูนิคอร์น ในท้ายที่สุด เขาก็ปีนขึ้นมาและตบที่คอของยูนิคอร์น “ไปกันเถอะ เพื่อนยาก”
　　ในตอนที่พวกเขาบินขึ้นไปบนฟ้าโรเมออนก็เหลือบมองสนามรบที่อยู่ด้านล่างเขา “มังกร” เขาพึมพำ “อย่าทำให้ข้าผิดหวังหล่ะ”
　　ถึงเขาอยู่ต่อไปก็มีแค่ความตายเท่านั้นที่รออยู่ตอนนี้ เขาต้องรีบกลับไปยังดินแดนของผู้พิทักษ์ สถานที่เดียวที่เขาจะปลอดภัยจริงๆ
　　ในตอนที่ยูนิคอร์นพุ่งออกไปลมกระโชกก็เกิดขึ้นที่สนามรบของลิงค์กับโนโซม่า ฟิ้ว! มันพัดฝุ่นสีดำขึ้นมาเกือบหมด และปกคลุมท้องฟ้าในทันทีจนบดบังการมองเห็นของพวกเขา
　　แทบจะในเวลาเดียวกันนั้นเองพวกเขาทั้งคู่ก็ลงมือ
　　ลิงค์เป็นฝ่ายเสียเปรียบวิญญาณของเขาไม่ได้แข็งแกร่งเท่าโนโซม่า แต่ว่าเขารู้เรื่องของโนโซม่ามากกว่าที่โนโซม่าคิด และจิตใจของเขาก็สงบกว่า เทคนิคการต่อสู้ของพวกเขาทั้งคู่นั้นต่างก็อยู่ในระดับสุดยอด
　　มันพูดได้เลยว่าพวกเขาทั้งคู่ต่างก็มีข้อได้เปรียบของตัวเองมันยากมากที่จะบอกว่าใครเป็นผู้ชนะ
　　ลิงค์หรี่ตาและพุ่งออกไปเขาเห็นภาพของโนโซม่าลางๆ ด้วยการฟังเสียงลมรอบตัว, เขาก็ระบุตำแหน่งที่แน่นอนของโนโซม่าได้จากความเปลี่ยนแปลงของลม
　　เขาแทงดาบออกไปด้วยแรงเพียง70% เพื่อที่เขาจะได้ปรับมันได้ตามที่ต้องการ
　　ทันใดนั้นเองเขาก็ได้ยินเสียงเหล็กปะทะกัน เขาหรี่ตาลง และเห็นแสงสีเงิน พุ่งเข้ามาทางเขาด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ
　　เร็วมาก!
　　ลิงค์จริงจังขึ้นมาเขาตั้งใจจะใช้ดาบรับมัน ในตอนนั้นเอง เขาก็รู้ตัวว่าเขาเร็วไม่พอ ด้วยความเร็วของเขาในตอนนี้ เขาจะถูกแทงก่อนที่จะป้องกันได้ ด้วยเหตุนี้เองเขาจึงเปลี่ยนแผน บริเวณรอบดาบของเขาเบลอ เขาเปิดใช้สนามพลังระดับต่ำ
　　พวกเขาต่อสู้กันด้วยการโจมตีทางกายภาพแต่ว่าพวกเขาทั้งคู่ก็ยังเป็นนักเวทย์อยู่ดี เวทย์ระดับต่ำนั้นเหมือนกับสัญชาติญาณ พวกเขาสามารถร่ายมันได้โดยไม่ต้องคิดอะไรมากและสร้างผลลัพธ์อันสุดยอดให้กับเทคนิคการต่อสู้ของพวกเขาได้
　　สนามพลังของลิงค์มี2 เป้าหมาย หนึ่งคือเพิ่มความเร็วของดาบ และสองคือขัดจังหวะโนโซม่า
　　พริบตาต่อมาโนโซม่าก็ได้รับผลกระทบ พลังของเขาไม่สมบูรณ์แบบเหมือนตอนแรก ดาบของเขาช้าลงในขณะที่ของลิงค์เร็วขึ้น พริบตาต่อมาก็เกิดเสียงปะทะกันขึ้น อาวุธของพวกเขาปะทะกันแต่ว่าไม่ได้แยกออกจากกัน พวกมัน ‘ติด’ อยู่ด้วยกัน พลังของลิงค์และโนโซม่ากำลังปะทะกันอยู่ภายใน และอาวุธของพวกเขาก็สั่นจนสร้างวงคลื่นกระแทกออกมาในอากาศ　　ในตอนที่คลื่นกระแทกปรากฏขึ้นพวกมันก็ยกฝุ่นดำขึ้นมาด้วย ฝุ่นในอากาศหนาแน่นขึ้นมากจนมองอีกฝ่ายแทบไม่เห็นเลย
　　ในการต่อสู้นี้ลิงค์ด้อยกว่าเล็กน้อย แต่ว่าจิตใจของเขาสงบ เขาสามารถทำหลายอย่างพร้อมกันได้โดยไม่มีความผิดพลาด ถึงเขาจะแข็งแกร่งไม่พอ แต่เขาก็จะใช้เวทย์เล็กๆมาสนับสนุนตัวเองและทำให้โนโซม่าสับสน ดังนั้น ภายในหนึ่งวินาที พวกเขาจึงปะทะกันอยู่หลายครั้งแต่ว่าพวกเขาก็ยังกินกันไม่ลง
　　1วินาทีต่อมา โนโซม่าก็รู้สึกว่าเขาไม่สามารถเอาชนะได้และเกรี้ยวกราดขึ้นมาในทันที
　　เขารู้ว่าความโกรธจะส่งผลต่อจิตใจของเขาแต่ว่าเขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ในตอนที่เจอกับศัตรูทั่วๆไปอารมณ์พวกนี้จะทำให้เขาดุร้ายขึ้น เขาจะสามารถขู่ศัตรูและใช้มันเป็นข้อได้เปรียบได้ ในการต่อสู้มากมายหลายพันครั้ง เขามักจะใช้ออร่านี้และเอาชนะมาได้โดยตลอด　　แต่ว่าในครั้งนี้เขารู้ว่ามันเปล่าประโยชน์
　　ออร่าพวกนี้เป็นแค่ภาพลักษณ์ทางจิตลิงค์สามารถมองอาการทางจิตวิทยาเหล่านี้ได้อย่างทะลุปรุโปร่ง ถ้าโนโซม่าอารมณ์เสีย คู่ต่อสู้ของเขาก็จะไม่ได้รับผลกระทบอะไรในขณะที่เขาได้รับผลคนเดียว เขาจะไม่สามารถทำหลายอย่างพร้อมกันและร่ายเวทย์แบบลิงค์ได้
　　ในการต่อสู้ระยะใกล้การใช้เวทมนตร์สนับสนุนตัวเองนั้นจะทำให้เก่งขึ้นมาก แต่ถ้ามีข้อผิดพลาดและเกิดการเด้งกลับของเวทมนตร์ขึ้นมา มันจะอันตรายมาก เขาอาจจะตายได้ในทันที!
　　จิตสังหารของเขากำลังพุ่งพล่านและแสงสีแดงเลือดในดวงตาของเขาก็เข้มขึ้น โนโซม่าส่งเสียงคำรามออกมาโดยไม่รู้ตัว
　　ในอีกด้านนึง,ลิงค์ยังคงใจเย็นเหมือนปกติ เขาสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของโนโซม่า พลังจากดาบของเขานั้นรุนแรงขึ้น แต่ว่าความมั่นคงของมันลดลง ภัยคุกคามที่มีต่อลิงค์เองก็ลดลงไปด้วย เขาสามารถป้องกันมันได้อย่างง่ายดายด้วยเทคนิคการต่อสู้
　　พวกเขาปะทะกันอยู่1 วินาที 2 วินาที 3 วินาที ในวินาทีที่ 8 พวกเขาก็ยังคงเสมอกัน
　　“ข้าจะฆ่าเจ้าซะ!”โนโซม่าตะโกนราวกับสัตว์ป่า เขาซัดดาบใส่ลิงค์เพื่อบังคับให้เขาถอย
　　ลิงค์ใช้โอกาสนี้ในการถอยในเวลาเดียวกันนั้นเอง โนโซม่าก็เก็บดาบและเริ่มร่ายเวทย์
　　เขาพ่ายแพ้ในด้านเทคนิคการต่อสู้เขาทำได้แค่ใช้เวทมนตร์จัดการลิงค์ เวทย์ธรรมดานั้นไม่มีผล แต่ว่าเขาสามารถใช้เวทย์เพื่อทำให้เกิดการโจมตีทางกายภาพขนาดใหญ่ได้ ยกตัวอย่างเช่น ฝนดาวตกที่น่าจะสามารถบดขยี้ลิงค์ให้เป็นผุยผงได้!
　　แต่หลังจากนั้นเองก็มีบางอย่างเกิดขึ้นมีบางอย่างขยับเข้ามาในทัศนวิสัยของเขา และดาบก็ปรากฏขึ้น มันคือการโจมตีของลิงค์ เขามีความคิดเหมือนกับโนโซม่าและเป็นฝ่ายลงมือก่อน!
　　โนโซม่าเก็บดาบไปแล้วดาบของเขามีความยาว 6 ฟุตและไม่สามารถชักออกมาได้ง่ายๆ
　　ดาบของลิงค์ปรากฏขึ้นใต้ซี่โครงของเขา,ถึงจะดึงดาบออกมาได้ทันเขาก็ป้องกันไม่ได้อยู่ดี พอเห็นว่าเขากำลังจะถูกแทงที่หัวใจ โนโซม่าก็คำรามและจับปลายดาบด้วยมือเปล่า
　　ฉึก!เขาจับดาบได้สำเร็จ แต่ว่ามีเลือดไหลออกมาจากแผลที่มือของเขา
　　“เจ้ารนหาที่ตายจริงๆ!”หลังจากถูกกระตุ้นด้วยความเจ็บ อารมณ์ของโนโซม่าก็เกินกว่าจะควบคุม เขาลืมคำสั่งของเทพแห่งการทำลายที่ให้จับลิงค์กลับไปเป็นๆ มีแสงปรากฏขึ้นที่มือของเขา หินรูนได้ปรากฏขึ้น เขาใส่พลังความมืดเข้าไป และหินรูนก็ส่องแสงสีดำออกมา
　　แต่ในตอนนั้นเองเขาก็เหลือบไปเห็นแสงสีขาวที่อยู่ภายใต้ฝุ่นเบื้องหน้าเขา หลังจากนั้นดาบที่อยู่ในมือของเขาก็หายไป
　　การค้นพบนี้ทำให้โนโซม่าตกใจมากไม่ มันกำลังจะหนี!
　　เขามองหินรูนสีดำที่อยู่ในมือและเขาก็ล้มเลิกที่จะใช้เวทย์ทำลายล้างในทันที
　　เขาหยิบดาบขึ้นมาและพุ่งไปข้างหน้า แต่ในตอนที่พุ่งไปได้ 300 ฟุต เขาก็รู้สึกผิดปกติ เขาคิดว่าลิงค์ไม่ได้ถอยไปเรื่อยๆ 300 ฟุตนั้นมากพอที่จะให้ลิงค์ใช้เวทย์เทเลพอร์ทหนีแล้ว
　　อย่างที่คาดเอาไว้ในจังหวะสุดท้ายที่เขาพุ่งไปหาลิงค์ เขาก็เห็นแค่เศษเสี้ยวของแสงสีขาว
　　“โนโซม่าแกแข็งแกร่งนะ และแกก็ยิ่งใหญ่มาก แต่ว่าแกพูดมากเกินไปหน่อย”
　　แกร๊กโนโซม่าเดือด เขาขยี้หินรูนเป็นผุยผง หลังจากที่เขาตั้งสติกลับมาได้เขาก็ตรวจสอบระลอกคลื่นมิติที่หลงเหลืออยู่ในอากาศ
　　เหอะนี่เจ้าคิดจะหนีไปตลอดชีวิตที่เหลืออยู่เลยรึไง?
　　ครั้งต่อไปที่โนโซม่าเจอเขาเขาตั้งใจจะใช้เวทย์โจมตีลิงค์จากระยะไกล เขาอยากจะดูว่าในตอนนั้นลิงค์จะสามารถทำอะไรได้อีก!