Advent of the Archmage – 648: วิหารผู้รังสรรค์ 1

Chapter
　　ในที่สุดลิงค์ก็ไล่ตามยูนิคอร์นของโรเมออนทันด้วยร่างมังกรของเขา
　　ดูเหมือนว่าโรเมออนจะโทรมมากมีเหงื่อไหลพรากเต็มหน้าของเขา, ซึ่งตอนนี้เป็นสีขาวซีดพอๆกับกระดาษ ยูนิคอร์นสีขาวหิมะของเขาเองก็ดูเหมือนจะมาถึงขีดจำกัดแล้วเหมือนกัน การแบกโรเมออนกับปีศาจสองตนเอาไว้บนหลังนั้นได้ใช้เรี่ยวแรงของมันอย่างมาก
　　ด้วยการค่อยๆลดความเร็วลงข้างหลังพวกเขา,ลิงค์ก็ยื่นกรงเล็บออกมาแล้วจับพวกเขาเอาไว้อย่างระมัดระวัง
　　ในที่สุดโรเมออนก็ได้ผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อยภายใต้กรงเล็บของลิงค์,เขาถามขึ้นมา “เอาชนะเขาได้แล้วหรอ?”
　　พอสังเกตเห็นว่าลิงค์ไม่มีรอยแผลเลย,โรเมออนก็คิดว่าเขาต้องเอาชนะโนโซม่าได้ด้วยวิธีการบางอย่าง อย่างไรก็ตาม, เนื่องจากได้เห็นความแข็งแกร่งอันน่าเหลือเชื่อของปีศาจตนนั้นมากับตาตัวเอง, เขาจึงนึกไม่ออกเลยว่าลิงค์สามารถเอาชนะโดยไม่มีรอยขีดข่วนแบบนี้ได้ยังไง
　　“ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกแต่ว่า, ฉันสามารถหาจุดอ่อนของมันได้โดยไม่ต้องโจมตี บางทีทำแบบนี้น่าจะดีกว่า…แล้ว, อีกไกลแค่ไหนกว่าจะถึงที่หมายของเรา?” ลิงค์ถาม
　　“ถ้าด้วยความเร็วประมาณนี้,พวกเราน่าจะถึงที่นั่นในเวลาประมาณสี่ชั่วโมง”
　　สี่ชั่วโมงหรอ?ลิงค์ประเมินได้ว่าพลังของเขาน่าจะยังพอมีอยู่ ตอนนี้มันน่าจะเพียงพอ, แม้ว่าเขาอาจจะต้องใช้พลังจนหมดเกลี้ยงในตอนที่สิ้นสุดการเดินทางของพวกเขาก็ตาม
　　อย่างไรก็ตาม,ตอนนี้พลังของเขาอยู่ที่เลเวล 13, ซึ่งหมายความว่าตอนนี้เขาสามารถบินได้เร็วกว่าเดิม แต่ว่า, การรักษาสภาพความเร็วสูงสุดเอาไว้นั้นจะทำให้เขารู้สึกเหนื่อยอย่างรวดเร็ว สำหรับตอนนี้, เขาแค่จำเป็นต้องรักษาระยะห่างระหว่างตัวเขากับโนโซม่าก็พอ
　　พอปรับความเร็วของตัวเองได้เหมาะสมแล้ว,ลิงค์ก็เริ่มบินไปข้างหน้า
　　ตอนนี้เขาบินอยู่ที่ความสูงประมาณ30,000 ฟุต ข้างใต้เขา, มีหมู่บ้านกับเมืองปรากฎขึ้นเป็นระยะ, เช่นเดียวกับถนนอันราบเรียบซึ่งคดเคี้ยวไปตามภูมิประเทศ มีกองคาราวานกับเหล่านักเดินทางอยู่ตามถนนเป็นจุดๆ, และกำลังเดินอย่างพลุ่งพล่านเหมือนกับมด ต้นไม้เติบโตกระจัดกระจายไปทั่วทำให้เกิดเป็นพื้นดินเขียวชะอุ่ม แม้ว่าภพนี้จะประสบกับภัยสงคราม, แต่ลิงค์ก็มองเห็นว่ามันเป็นสถานที่ที่เปี่ยมไปด้วยชีวิต
　　“สวยใช่ไหมหล่ะ?”โรเมออนพูด
　　“ก็สวยอยู่”ลิงค์ตอบกลับพลางพยักหน้า
　　จากนั้นโรเมออนก็ถาม“ข้าบอกได้เลยว่าบทสนทนาที่เจ้ากับพวกปีศาจคุยกันนั้นไม่ได้เป็นมิตรกันเลย พวกนั้นเรียกเจ้าว่าลอร์ดเฟิร์ด ข้าเดาว่าเฟิร์ดก็คือหุบเขามังกรที่เป็นบ้านเกิดของเจ้าใช่ไหม?”
　　“หุบเขามังกรหรอ?”ลิงค์ยิ้ม โรเมออนน่าจะเข้าใจเขาผิดจากตำนานราชามังกรดำของพวกเขา, ว่ามังกรตัวไหนก็ตามที่เก่งสมฐานะราชาจะมีหุบเขามังกรเป็นของตัวเอง “ก็อะไรประมาณนั้นแหล่ะ” ลิงค์ตอบ
　　“ช่วยเล่าให้ข้าฟังหน่อยได้ไหม?”โรเมออนถาม
　　ลิงค์ก้มไปมองและเห็นว่าโรเมออนกำลังแหงนหน้าขึ้นมาหาเขาจากอุ้งมือของเขาความซีดเผือดบนใบหน้าของเขานั้นเป็นผลข้างเคียงมาจากการรับผลปฏิเสธมิติที่ลิงค์สมควรจะต้องเป็นฝ่ายรับ ในตอนแรก, ลิงค์อยากจะปฏิเสธเขา อย่างไรก็ตาม, พอเห็นโรเมออนอยู่ในสภาพแบบนี้, ลิงค์ก็ใจอ่อนในที่สุด “ในเมื่อนายอยากรู้ขนาดนั้น, ฉันจะบอกให้ฟังคร่าวๆก็ได้”
　　จากนั้นเขาก็อธิบายให้โรเมออนฟังถึงขุมพลังหลักที่ปกครองภพฟิรุแมนก่อนที่จะเข้าสู่สงคครามที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ปีมานี้และในที่สุด,เขาก็บอกโรเมออนถึงเหตุผลที่เขาเข้ามาในภพเฟดาโร่ ตลอดการเล่าเรื่องของเขานั้น, ลิงค์ไม่ได้พูดถึงอุปกรณ์ลึกลับที่เขาออกมาตามหาในทะเลแห่งความว่างเปล่าเลย
　　ในตอนที่เขาเล่าจบ,เขาก็พูดต่ออย่างราบเรียบ “เรื่องก็ประมาณนี้ มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันพูดได้ด้วยความภาคภูมิใจหรอก, เหตุผลที่ฉันเข้ามาในภพนี้ตั้งแต่แรกก็แค่เพื่อหลบหนีคนที่ไล่ตามฉันมาเท่านั้นเอง”
　　โรเมออนไม่ได้พูดอะไรมีความระมัดระวังและความสงสัยผสมอยู่บนใบหน้าของเขา เขาเงียบเป็นเวลาพักใหญ่ๆ ก่อนที่จะพูดออกมาในที่สุด “ช่างบังเอิญจังเลยนะ, ที่ดันมาพบกันในภพที่ห่างไกลอย่างภพของพวกข้าเนี่ย”
　　ลิงค์สัมผัสได้ว่าโรเมออนกำลังพูดเป็นนัยบางอย่างกับเขา“มันเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ” ลิงค์ตอบกลับโดยแสร้งทำเป็นไม่รู้
　　โรเมออนตกอยู่ในความเงียบอีกครั้งในตอนที่ลิงค์บินต่อไปได้อีกครึ่งชั่วโมง, โรเมออนก็พูดขึ้นมาอีกอย่างกระทันหัน “ข้าขอถามหน่อยได้ไหม, เจ้าคิดจะทำอะไรกับปีศาจสองตนนี้? ข้าขอเตือนเจ้าเอาไว้กันเลยนะ ปีศาจเป็นพวกที่เจ้าเล่ห์และชอบทรยศอย่างมาก พวกมันใช้ชีวิตด้วยความโลภและความปราถนาในการฆ่าอย่างไม่รู้จักพอ เจ้าเตรียมแผนรับมือในตอนที่พวกมันทรยศเอาไว้ดีกว่าถ้าเจ้ายังอยากจะทำให้พวกมันเชื่อฟัง”
　　ลิงค์เหลือบมองปีศาจทั้งสองที่อยู่ในกรงเล็บของเขาต้องขอบคุณสติที่แข็งแกร่งของพวกเขา, ทั้งคู่จึงได้สติกลับมาในที่สุด ด้วยความที่ไม่กล้าเถียง, ปีศาจทั้งสองจึงมองลิงค์อย่างเหม่อลอย, รอฟังเขาตัดสินชะตากรรมของพวกเขา
　　พันธวิญญาณที่ปีศาจทั้งสองทำกับลิงค์นั้นมีความหมายว่าเขาสามารถจบชีวิตของพวกเขาได้อย่างง่ายดายด้วยการใช้ความคิดเพียงอย่างเดียวถ้าเกิดว่าเขาต้องการอย่างไรก็ตาม, พวกเขารู้จักราชามังกรตัวนี้ดีพอว่าเขาไม่ใช่คนที่จะสะทกสะท้านง่ายๆกับแค่คำพูดเพียงอย่างเดียว ซึ่งการที่ตอนนี้พวกเขายังห้อยอยู่ใต้กรงเล็บของลิงค์นั้นก็เป็นข้อพิสูจน์แล้วว่าพวกเขายังมีประโยชน์กับลิงค์อยู่
　　ลิงค์เลิกมองปีศาจทั้งสองแล้วพูด“ปีศาจที่พวกเราพึ่งเจอนั้นชื่อว่าเจ้านรก, โนโซม่า ก่อนหน้านี้นายเห็นไหมว่ามันดูไม่ต่างกับฉันหรือนายเลย, อย่างน้อยก็ที่ภายนอก?”
　　“เห็น,ถ้าไม่ใช่เพราะดวงตากับออร่าของมัน, ข้าคงจะคิดว่ามันเป็นแค่คนธรรมดาคนนึง” โรเมออนพูดพร้อมพยักหน้า
　　“มันยังมีอีกร่างนึงอยู่ในตอนที่มันขาดสติ, มันจะกลายร่างเป็นเทวทูต ความสามารถในการต่อสู้ของมันจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก, และมันจะสามารถเดินทางระหว่างภพได้ด้วย หรือหนักกว่านั้น, มันอาจจะสามารถเดินทางข้ามเวลาได้ด้วยซ้ำ โนโซม่าเคยเผยร่างยมทูตอยู่ครั้งนึง, ในบันทึกประวัติศาสตร์ของภพฉัน ซึ่งผลที่ตามมาจากการต่อสู้ครั้งนั้นก็คือ, มันได้จัดการสังหารหมู่มาสเตอร์ในภพของฉันจนเกือบหมด แม้ว่ามันเองจะได้รับบาดเจ็บหนัก, แต่มันก็สามารถย้อนเวลากลับไปยังจุดที่การต่อสู้พึ่งเริ่มขึ้นได้, ซึ่งนั่นจะลบล้างความเสียทั้งหมดที่มันได้รับไปโดยปริยายและทำให้เหมือนกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นเลย”
　　โรเมออนขมวดคิ้วในตอนที่ได้ฟังแบบนี้“ถ้ามันไม่เคยเกิดขึ้น, แล้วประวัติศาสตร์ของเจ้าบันทึกเอาไว้ได้ยังไงกัน?”
　　“ฉันบังเอิญเจอบันทึกเหตุการณ์นั้นจากต้นฉบับของนักเวทย์กาลเวลาคนนึงเวทย์ที่ทำลายกระแสเวลานั้นมักจะทำให้เกิดผลกระทบกับภพ, ซึ่งมันจะเริ่มจากจุดเล็กๆและค่อยๆขยายขึ้นเป็นวงกว้าง โดยเฉพาะเวทย์ย้อนเวลา, ที่จะส่งผลรุนแรงกว่าปกติ และผ่านผลกระทบเหล่านี้เอง, นักเวทย์การเวลาถึงได้เห็นหายนะในอดีตที่เล็ดลอดการสังเกตของนักประวัติศาสตร์ในอดีตไป และหลังจากที่นักเวทย์การเวลาคนนั้นได้เห็น, เขาก็บันทึกเหตุการณ์เหล่านี้เก็บเอาไว้ในห้องสมุดของหุบเขามังกรเพื่อรักษามันเอาไว้ให้ปลอดภัย”
　　อันที่จริง,เขาได้รับข้อมูลนี้มาจากตอนที่อยู่ในเกมส์ ต้นฉบับของนักเวทย์กาลเวลาคนนี้คือกุญใจสำคัญในการเอาชนะโนโซม่า ด้วยสิ่งนี้, ผู้เล่นจะสามารถผนึกเส้นทางข้ามเวลาของมันได้ด้วยความช่วยเหลือจาก NPC ที่ร่วมทางมาด้วยเพื่อที่จะมอบจุดจบที่เด็ดขาดให้กับเจ้านรกจอมเผด็จการคนนี้ อย่างไรก็ตาม, ถ้าไม่มีมันนั้น, เขาก็จะสามารถย้อนเวลากลับไปได้เรื่อยๆ, ปรับแผนการของตัวเองให้สมบูรณ์ขึ้น, และบุกโจมตีภพฟิรุแมนอีกครั้งด้วยความพยายามใหม่
　　ในตอนนั้นเอง,ลิงค์ก็ตระหนักได้ว่าภัยพิบัติแบบนี้อาจจะเคยเกิดขึ้นในฟิรุแมนมาก่อน และบางที, แค่บางทีนะ, มังกรอาจจะไม่ใช่แค่พวกเดียวที่สามารถเดินทางในทะเลแห่งความว่างเปล่าได้…แต่ก็แน่นอนว่า, ทั้งหมดนี้ก็เป็นแค่การคาดเดา เขาต้องพิสูจน์มันให้ได้ก่อน
　　เรื่องทั้งหมดนี้ทำให้โรเมออนตกใจอย่างเต็มที่เขาพูดพึมพำเบาๆ “มะ…มีคนที่แข็งแกร่งขนาดนี้จริงๆหรอ? แล้วทำไมเขาถึงถูกเรียกว่าปีศาจฝันร้ายหล่ะ…” 　　“ปีศาจฝันร้ายอะไร?”ลิงค์ถามขึ้นมาอย่างกระทันหัน
　　“หืม?”โรเมออนสะดุ้ง เขาคิดไม่ถึงว่าลิงค์จะได้ยินเขา ด้วยการสงบสติอารมณ์ของตัวเอง, เขาก็พูดต่อ, “อ๋อ, ข้าแค่คิดกับตัวเองว่าพลังของโนโซม่าน่ากลัวจริงๆ, มันเหมือนกับสิ่งที่ออกมาจากฝันร้ายเลย”
　　ลิงค์บอกได้ว่าโรเมออนกำลังปกปิดเรื่องบากอย่างจากเขาอย่างไรก็ตาม, เขาไม่ได้กดดันให้ตอบ
　　หลังจากนั้นซักพัก,โรเมออนก็ถาม “มังกร, เจ้าคิดว่าภพของเจ้าจะสามารถเอาชนะโนโซม่าคนนี้ได้รึเปล่า?”
　　“ไม่รู้สิ,แต่ฉันจะพยายามสุดตัวเพื่อเอาชนะมัน”
　　“ดูเหมือนมันจะเกลียดเจ้ามากเลยนะนี่ก็แสดงว่าเจ้าเคยไปป่วนแผนของมันมาบ่อยหล่ะสิ”
　　“โนโซม่าไม่ใช่ศัตรูเพียงคนเดียวที่ภพฟิรุแมนต้องเผชิญนายเห็นวังวนสีแดงเข้มที่ส่งโนโซม่าเข้ามาในภพนี้ไหมหล่ะ? นั่นคือฝีมือของเทพแห่งการทำลาย เขาเองก็มองฉันเป็นภัยคุกคาม”
　　โรเมออนยิ้มแหยงๆ“นี่เจ้ากำลังจะบอกว่าเจ้ากำลังถูกเทพกับเจ้านรกระดับตำนานไล่ล่าพร้อมกันหรอ? จากที่ข้าฟังมาดูเหมือนตอนนี้เจ้าจะมีงานล้นมือเลยนะ”
　　ลิงค์หัวเราะดังลั่น“ก็คงจะใช่, แต่ถ้ามองโลกในแง่ดี, ตอนนี้ฉันก็ยังไม่ตายหล่ะนะ”
　　จากนั้นโรเมออนก็จมสู่ความเงียบอย่างไรก็ตาม, ลิงค์มองออกว่าเขากำลังอยู่ในห้วงความคิด, และพยายามประมวลผลทุกอย่างที่ได้ยินมาจากเขา แล้วเขาก็มีความรู้สึกว่าเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม, โรเมออนจะชวนเขาคุยอีกครั้ง
　　สามชั่วโมงผ่านไปด้วยความเงียบทันใดนั้นเอง, ชั้นเมฆหนาก็ปรากฎขึ้นเบื้องหน้าพวกเขา, และทอดยาวไปไกลสุดลูกหูลูกตา
　　“นั่นอะไรหน่ะ?”ลิงค์ตกตะลึงกับภาพของกำแพงเมฆนี้ ร่างมังกรของเขามีความยาวตั้ง 100 ฟุตแต่ก็ยังเป็นแค่จุดเล็กๆเมื่ออยู่เบื้องหน้ามัน
　　ปีศาจทั้งสองเองก็อ้าปากค้าง,ด้วยความประหลาดใจกับตัวตนอันยิ่งใหญ่ที่อยู่ในภพนี้
　　โรเมออนพูดด้วยความภาคภูมิใจ“อย่าดูแค่เป็นส่วนๆสี ลองดูภาพรวม เจ้าเห็นอะไรไหม?”
　　พอฟังคำแนะนำของโรเมออน,ลิงค์ก็เอียงศรีษะไปด้านหลังเพื่อให้เห็นภาพรวมของกำแพงเมฆกว้างขึ้น “เดี๋ยวนะ, นี่มัน…”
　　มีลวดลายเฟืองหกแฉกหนึ่งเฟืองประทับอยู่บนกำแพงเมฆรูปแบบของมันนั้นสะท้อนให้เห็นทุกการแกะสลักบนพื้นผิวของเจ้าสิ่งนั้นในทะเลแห่งความว่างเปล่า มันดูเหมือนกับภาพร่างที่พิอาสเซ่เอาให้ลิงค์ดูจริงๆ
　　มันจะต้องมีจุดเชื่อมโยงระหว่างอุปกรณ์ทั้งสองที่มีตัวตนอยู่ในเวลาเดียวกันทั้งในทะเลแห่งความว่างเปล่าและในภพเฟดาโร่อย่างแน่นอน　　จากนั้น,ลิงค์ก็ได้ยินเสียงของโรเมออนเข้ามาในหู “เห็นไหม? ข้างหลังเมฆนั่นมีวิหารผู้รังสรรค์ตั้งอยู่ สัญลักษณ์ที่เจ้าเห็นอยู่เบื้องหน้าก็คือตราประจำตัวของผู้รังสรรค์!”