Chapter
ด้วยการใช้คำสาปของชิ้นส่วนศักดิ์สิทธิ์ฆ่าโมเซอร์ลิงค์ก็ได้สร้างความวุ่นวายขนาดใหญ่ขึ้นมา แต่ว่าเขาไม่รู้ถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นเลย
ในขณะที่โลกภายนอกกำลังเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วเขากับเอเลียร์ดก็พึ่งมาถึงชายแดนของเฟิร์ด
เอเลียร์ดตั้งสติหน่อย! ลิงค์ตะโกนเรียกเอเลียร์ด
หืม?อ้ะ ขอโทษที ของชิ้นนี้มันน่าดึงดูดเกินไปหน่อย เอเลียร์ดตบหน้าผากของเขาจากนั้นก็ส่ายหัว พยายามที่จะละสายตาออกจากกล่องที่ห้อยอยู่ที่เอวของลิงค์
ในกล่องนั้นมีชิ้นส่วนศักดิ์สิทธิ์อยู่ด้วยเหตุผลบางอย่าง มันได้ปล่อยออร่าที่น่าดึงดูดออกมา มันทำให้เอเลียร์ดรู้สึกเหมือนกับว่ามันใส่อาหารที่อร่อยระดับโลกเอาไว้ในขณะที่เขาเป็นคนจรจัดที่ไม่ได้กินอะไรมา 3 วันแล้ว เขารู้สึกว่าถ้าเขามีกล่องนี้เขาก็จะได้ความสุขทั้งหมดในโลกนี้ไปในทันที
เขาจะเป็นคนที่มีความสุขมากที่สุดในโลกและไม่ต้องรู้สึกเศร้าเสียใจอีกเลย
ความรู้สึกนี้ดียิ่งกว่าครั้งแรกที่เขาได้นอนกับรักแรกของเขาเอเลน่าและรักปัจจุบันของเขาเอวิเลน่าซะอีกเขาไม่รู้ว่าจะต้านทานมันยังไงดี
ในตอนที่ละสายตาออกไปเอเลียร์ดก็ได้ยินเสียงกำลังพร่ำบอกเขาอยู่ ลองดูมันอีกทีดีที่กว่า ไม่เป็นไรหรอก ลิงค์ไม่ว่าฉันหรอก ทำไมลิงค์ถึงมีมันได้แล้วฉันมีไม่ได้หล่ะ? นั่นสิ ถ้าฉันได้มันมา มันจะต้องดีกว่าแน่ๆ ถ้ามันมาอยู่ในมือของฉันแทนคงจะดีกว่าเยอะเลย
เสียงพวกนี้จะหยุดเป็นบางครั้งและมันก็มีความน่าดึงดูดมากเอเลียร์ดอยากจะหยุดมัน แต่เขาทำไม่ได้ เขารู้สึกอับอายกับความคิดของตัวเอง แต่ก็หยุดคิดถึงมันไม่ได้
ลิงค์คงไม่ยอมให้ฉันได้สมบัตินี้ไปหรอกเขาจะให้ได้ยังไงหล่ะ? ดูสิ เขาว่าฉันอีกแล้วถ้าเกิดฉันถามเขา เขาก็คงจะใช้อำนาจของลอร์ดลงโทษฉัน แล้วฉันจะเอามันมาได้ยังไง?
ภายใต้แรงปรารถนานิรนามอันแรงกล้านี้ความคิดที่น่ากลัวก็ผุดขึ้นมา ‘แล้วถ้าเกิดฉันมีโอกาสทำให้ลิงค์หายไปหล่ะ?’
ในตอนที่ความคิดนี้ปรากฏขึ้นสีหน้าซีดๆของเขาก็เปลี่ยนไป เขากลืนน้ำลายและเงยหน้าขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ในตอนที่เขาเห็นแผ่นหลังของลิงค์ เขาก็ก้มหน้าลง สายตาของเขาจ้องลงไปที่พื้นและทำหน้ามืดมน
ความคิดนี้มีอยู่แค่ชั่วครู่เดียวจากนั้นความรู้สึกผิดอย่างรุนแรงก็ปกคลุมจิตใจของเอเลียร์ด ไม่ได้นะ! ฉันคิดแบบนั้นได้ยังไงกัน? ถ้าไม่มีลิงค์ฉันก็คงมายืนอยู่ตรงจุดนี้ไม่ได้หรอก ฉันมีแฟนสุดสวย, เอวิเลน่าและตำแหน่งที่ใหญ่โต ลิงค์ไม่เคยใช้อำนาจลอร์ดมาอวดเบ่งเลย เขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดและพรรคพวกของฉัน พวกเราเคยต่อสู้ร่วมกันมาเพื่อสร้างสวรรค์ของมนุษย์ ฉันคิดแบบนั้นไปได้ยังไงกัน? คำถามทั้งหมดหายไปในเงาจิตใจของเอเลียร์ดสายตาของเขาเป็นประกายขึ้นมาอีกครั้ง แต่ว่ามันก็แค่ไม่กี่วินาทีก่อนที่ความคิดอื่นจะผุดขึ้นมา ลิงค์จะเก็บชิ้นส่วนศักดิ์สิทธิ์เอาไว้เพื่อทำให้ตัวเองขึ้นเป็นเทพรึเปล่านะ?
เขาไม่สามารถหยุดความคิดของตัวเองได้มันเหมือนกับเมล็ดพืซที่อยู่ใต้ดินแล้วมีน้ำหล่อเลี้ยง มันทะลวงพื้นดินขึ้นมาอย่างแน่วแน่ ความคิดเชิงตรรกะและจริยธรรมของเอเลียร์ดพยายามจะทำลายมัน แต่มันก็ยังคงเติบโตขึ้นเรื่อยๆ
ทันใดนั้นเองลิงค์ก็หยุดเดินและพูดขึ้นมา เอเลียร์ด จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้นะ
หืมอะไรหรอ? จิตใจของเอเลียร์ดโล่งขึ้นมา เขารู้สึกตัวว่าความคิดอันแสนวุ่นวายนี้ยังคงอยู่ แต่ว่ามันส่งผลกับเขาไม่ค่อยรุนแรงแล้ว ยังไงซะ ผู้คนก็ยังต้องการพวกพ้องอยู่
กิ๊งลิงค์แตะอากาศที่อยู่ด้านหน้าเอเลียร์ดและทำให้มันแข็งขึ้นมาเป็นกระจกใส เขาเห็นภาพสะท้อนของตัวเองในกระจก
มันเป็นใบหน้าที่คุ้นเคยแต่ก็แปลกออกไปหน้าตาของเขายังคงเดิมอยู่แต่ว่าสีหน้านั้นไม่ใช่
คิ้วของเขาขมวดแน่น,ดวงตาหม่นหมอง, กล้ามเนื้อใบหน้าของเขาตึงและมุมปากของเขาก็แน่น มันเป็นสีหน้าของปีศาจที่ชั่วร้าย
เอเลียร์ดตกใจเขาจับใบหน้าของตัวเองด้วยความไม่เชื่อ มันเป็นไปได้ยังไงกัน?
ใบหน้านี้คือภาพสะท้อนของวิญญาณตอนนี้ชิ้นส่วนศักดิ์สิทธิ์กำลังดึงดูดนายอยู่ ลิงค์สังเกตดูสายตาของเพื่อนเขา แต่เอเลียร์ดก็หันหน้าหนีไป เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในอดีต
ลิงค์ไม่ได้ตกใจเอเลียร์ดแต่ตกใจพลังของชิ้นส่วนศักดิ์สิทธิ์ พูดตามตรงเขาเองก็ได้รับผลจากมันเหมือนกัน ยังไงก็ตาม เขาได้เห็นมอร์เฟียส ดิโลเซ่น และโดยเฉพาะโมเซอร์ตายเพราะมันมากับตาตัวเองแล้ว จิตใจของเขาคอยเตือนเขาตลอด ดังนั้นเขาจึงไม่ถลำลงไปลึก แต่ดูเหมือนว่าเอเลียร์ดจะถูกมันดึงดูดอย่างสมบูรณ์แล้ว
เอเลียร์ดชิ้นส่วนศักดิ์สิทธิ์นี้คือคำสาป มันจะนำโชคร้ายมาให้ฉันกับนายแล้วก็เฟิร์ด นายก็เห็นแล้วนิว่ามันมีพลังดึงดูดผู้คนมากขนาดไหน ยิ่งมีคนเยอะ มันก็ยิ่งมีพลังเยอะ ถ้าเกิดพวกเรานำมันไปที่เฟิร์ด ใครจะรู้หล่ะว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง?
ถ้าถึงตอนนั้นเฟิร์ดอาจจะเข้าสู่ความวุ่นวายเพราะมัน มันอาจจะทำให้เฟิร์ดล่มสลายไปเลยด้วยซ้ำ
เอเลียร์ดรู้สึกกลัวขึ้นมาแต่ว่าเสียงก็ดังขึ้นอีกครั้ง เห็นมั้ย เห็นมั้ยหล่ะ เขาบอกว่าจะไม่เอามันกลับไปที่เฟิร์ด เขาจะต้องเก็บมันไว้ใช้เองแน่ๆ มันต้องใช่แน่ๆเลย
ในทันทีที่ความคิดนั้นผุดขึ้นมาลิงค์ก็ตะโกน เอเลียร์ด ไอ้เพื่อนเวร!
ในตอนนั้นเองลิงค์ก็ยื่นมืออกมาตบเข้าที่หน้าของเอเลียร์ดดังเปรี้ยะ มันทำให้เอเลียร์ดมึนไปครู่นึง อย่างที่เขาพูดกันคุณจะตีคนอื่นตรงไหนก็ได้แต่ไม่ควรตบที่หน้า แม้กระทั่งคนที่ไม่ค่อยสนใจอะไรก็ยังจำการตบแรงๆไปได้ตลอดชีวิต แถมยิ่งเป็นเพื่อนสนิทอย่างเอเลียร์ดด้วย นอกจากการทะเลาะกันที่ประตูหน้าหอคอยเวทมนตร์ของอาจารย์เอร์เรร่าแล้ว อย่าว่าแต่ตบกันเลย พวกเขาไม่เคยโกรธใส่กันด้วยซ้ำ
เอเลียร์ดไม่รู้ว่าควรตอบสนองยังไงดีเขาแค่จับหน้าของตัวเองและมองลิงค์ด้วยความโกรธ
และโดยที่ไม่คาดคิดความโกรธของลิงค์ก็หายไปหลังจากที่ตบ เอาหล่ะ ได้สติรึยัง?
สติหรอ? เอเลียร์ดสับสน เขาไม่รู้สึกว่ามีอะไรเปลี่ยนไป แต่ความคิดอันมืดมนเบาลงไปเยอะแล้ว
พวกมันยังคงอยู่แต่พวกมันกลายเป็นเหมือนกับกลุ่มเมฆที่หายวับไป พวกมันไม่ส่งผลต่อจิตใจของเขาอีกแล้ว ในตอนที่เขาคิดถึงความคิดแย่ๆพวกนั้น เขาก็พบว่ามันเหลือเชื่อมาก
ลิงค์ฉะ ฉัน เอเลียร์ดรู้สึกแปลกใจและอับอาย
ลิงค์สะบัดมือ ไม่ต้องหรอก ฉันเข้าใจ ตอนที่ฉันได้ชิ้นส่วนมาครั้งแรก ฉันก็มีความคิดคล้ายๆกัน ตอนนี้ พวกเราต้องรีบจัดการเจ้าชิ้นส่วนนี้แล้วหล่ะ
ตอนนี้เขาเป็นนักเวทย์วิญญาณที่เก่งกาจคนนึงเขาไม่ได้ตบเอเลียร์ดเพราะอยากตบ เขาใช้การกระทำที่แสนดูถูกนี้เพื่อทำให้จิตใจของเอเลียร์ดไขว้เขว ในตอนที่รอยร้าวเกิดขึ้นในวิญญาณของเขา ลิงค์ก็ตะโกนเพื่อสร้างบาเรียป้องกันขั้นสูงในวิญญาณของเอเลียร์ด
กระบวนการทั้งหมดนั้นไม่มีร่องรอยและได้ผลมันช่วยทำให้เอเลียร์ดหลุดจากอำนาจของชิ้นส่วนได้ แต่ก็แน่นอนว่า มันเป็นแค่ชั่วคราว ตราบใดที่ชิ้นส่วนศักดิ์สิทธิ์ยังคงอยู่ใกล้พวกเขา เอเลียร์ดก็สามารถกลับไปตกหลุมใหม่ได้อีกครั้ง พวกเขาต้องรีบจัดการกับมันให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ หลังจากที่ได้สติกลับมาเอเลียร์ดก็รู้สึกกลัว เขาไม่กล้ามองไปที่กล่องไม้อีก นายพูดถูก พวกเราไม่ควรปล่อยให้มันเข้าไปในเฟิร์ดเลย ลิงค์ นายเตรียมตัวจะไปภพอารากู่ตอนนี้เลยเหรอ?
ตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะอย่างนั้น สีหน้าของลิงค์ดูแปลกไป เขามองไปทางป่าเกอร์เวนท์ที่อยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง มีเสียงกำลังบอกฉันว่าการไปทางป่าตรงนั้นเป็นเส้นทางที่ถูกต้องแล้ว
ลางวิญญาณเหรอ? เอเลียร์ดเองก็เป็นนักเวทย์ที่เก่งกาจเหมือนกัน เขารู้ว่านักเวทย์ที่เก่งกาจทุกคนต่างก็มีความสามารถนี้ แถมลิงค์ยังเคยเรียนเวทย์ลึกลับมาก่อนด้วย
ลิงค์ลังเลเล็กน้อย ฉันก็คิดว่าอย่างนั้นนะ แต่ว่าพูดตามตรง ชิ้นส่วนศักดิ์สิทธิ์นี้แข็งแกร่งเกินไป ศัตรูที่หมายตามันเองก็น่าจะเก่งมากเหมือนกัน ฉันไม่รู้ว่าลางนี้เป็นของฉันหรือว่าเป็นของอะไรบางอย่างที่ส่งผลdy[ฉันกันแน่ ลางนั้นเป็นสิ่งที่ดีในการต่อสู้ระดับต่ำแต่ในระดับนี้ นักเวทย์ส่วนใหญ่จะเคยเรียนรู้มันมาก่อนเหมือนกัน ดังนั้นลางวิญญาณอาจจะไม่น่าเชื่อถืออีกแล้ว ถ้าเกิดเขาเชื่อในตัวมัน เขาอาจจะเดินตรงไปหากับดักได้
เอเลียร์ดไม่มีคำตอบ แล้วนายจะเลือกทางไหนหล่ะ? ถ้าเกิดจะทำตามหลักเหตุผล ก็ไปอารากู่ ถ้าเกิดจะเชื่อลางสังหรณ์ของตัวเองก็ไปทางป่า แต่ไม่ว่าจะไปทางไหนฉันก็จะไปกับนายด้วย
มันเป็นตัวเลือกที่ตัดสินใจยาก
ตอนนี้เขากำลังสับสน ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจอย่างค่อยเป็นค่อยไป เขากำลังพิจารณาแต่ละทางเลือกอย่างละเอียด
ไม่กี่วินาทีต่อมาลิงค์ก็ลืมตาขึ้น สายตาของเขาสดใสเหมือนกับน้ำ
พริบตานั้นเองเอเลียร์ดก็ตกใจกับความสดใสในดวงตาของลิงค์ มันสดใจเหมือนกับดวงตาของเด็กและสะอาดเหมือนกับน้ำบริสุทธิ์ แต่ว่าพวกมันก็มีความรู้อยู่ด้วย มันยากที่จะอธิบาย แต่เขาไม่เคยเห็นคนที่เป็นแบบนี้มาก่อนเลย
เขาเชื่อว่าลิงค์ได้คำตอบแล้ว
ไปป่าเกอร์เวนท์ที่นั่นจะมีผู้เฒ่าคนนึงรอพวกเราอยู่ ลิงค์พูดพึมพำออกมา
ผู้เฒ่าหรอ? นายรู้รึเปล่าว่าเขาเป็นใคร?
ไปเจอเดี๋ยวก็รู้เองหล่ะแต่เขาน่าจะไม่ใช่ศัตรูนะ ลิงค์เดินไปทางป่า เอเลียร์ดรีบตามหลังเขาไป
ทั้งสองคนเดินเร็วมากประมาณ 15 นาทีต่อมา พวกเขาก็มาถึงขอบป่าแล้ว ที่นั้นมีแม่น้ำกับโขดหินอยู่ข้างๆ มีผู้เฒ่าที่สวมเสื้อคลุมเหมือนหิมะกำลังนั่งพิงคทาของตัวเองอยู่ตรงนั้น และยิ้มให้พวกเขาทั้งสองคน
ในตอนที่ลิงค์กับเอเลียร์ดปรากฏตัวขึ้นผู้เฒ่าก็พูดขึ้นมา ลอร์ดเฟิร์ด เจ้าไม่ทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ
เอเลียร์ดกำลังสงสัยตัวตนของผู้เฒ่าคนนี้อยู่แต่ว่าลิงค์รู้แล้วว่าเขาเป็นใคร เขาโค้งคำนับและพูดออกมา อาร์คเมจ ช่างเป็นเกียรติจริงๆที่ได้พบกับท่าน
หลังจากนั้นลิงค์ก็ส่งกล่องไม้ที่ใส่ชิ้นส่วนศักดิ์สิทธิ์ให้เขา เขาไม่อยากจะถือมันเอาไว้อีกแล้ว
แต่แล้วก็ต้องคาดไม่ถึงอาร์คเมจภูผาน้ำแข็งไม่ได้รับมันไว้ เขาส่ายหัว โชคชะตาบอกข้าว่ามันยังไม่ถึงเวลา
เวลาอะไรหรอครับ? ลิงค์อยากจะรีบๆส่งมันให้แล้วรีบกลับ
มีศัตรูที่แข็งแกร่งกำลังใกล้เข้ามาเจ้ากับเพื่อนของเจ้าจำเป็นต้องมีพลังมากกว่านี้ เวลามีไม่มากแล้ว พวกเรามาเริ่มกันเลยเถอะ
หลังจากนั้นหนังสือเวทมนตร์ก็ปรากฏขึ้นที่มือของอาร์คเมจ เขาเปิดมันออกและชี้ไปยังผนึกเวทมนตร์ที่ซับซ้อนมากๆจนไม่สามารถเลียนแบบได้ ผนึกเวทมนตร์เลเวล17: โลกหิมะและน้ำแข็ง เรียนมันให้ได้ภายใน 3 วันซะ!
