Chapter
เมืองหลวงของไฮเอลฟ์อันวาร์
วันต่อมาลิงค์ได้มาถึงชานเมือง จากตรงนี้เขามองเห็นต้นไม้โลกตั้งอยู่ไกลๆ
ถ้ามองจากตรงนี้มันมีความสูงอย่างน้อยพันฟุตร่มเงาหนาๆของต้นไม้ดูเหมือนจะยืดไปทั่วเมืองอันวาร์ มานาบริสุทธิ์ตามธรรมชาติได้ไหลลงมาจากใบและกิ่งของต้นไม้โลกเหมือนกับน้ำตกก่อนที่จะระเหยไปในอากาศและกลายเป็นหมอกมานาสีเขียว มันทำให้ทั่วทั้งเมืองดูเหมือนกับอยู่ในเทพนิยายเลย
คนธรรมดาคงจะตกตะลึงกับความสวยงามอันไร้ที่ติของต้นไม้ที่ตั้งเด่นเป็นสง่านี้
ยังไงก็ตามลิงค์มองเห็นทะเลมานาที่หลั่งไหลออกมาจากต้นไม้ได้
รากของต้นไม้ฝังตัวลึกเข้าไปในแก่นกลางของภพฟิรุแมนปริมาณพลังงานเลเวล 19 ที่หลั่งไหลออกมาจากต้นไม้เยอะกว่าของฉันมาก ดูเหมือนฉันจะไม่มีทางรับมือกับมันได้สินะ ลิงค์คิด
การที่ไฮเอลฟ์สามารถอาศัยอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้นี้ได้อย่างสงบสุขมาเป็นเวลากว่า3,000 ปีนั้นถือเป็นโชคดีของพวกเขาจริงๆ
ด้วยการปล่อยวางความคิดของตัวเองลิงค์ก็รีบมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ที่อยู่ชานเมืองของอันวาร์
เขาเริ่มเดินไปตามเส้นทางเล็กๆผ่านป่าจนไปโผล่ที่แม่น้ำใสๆริมภูเขาบนหุบเขานั้นเต็มไปด้วยกลิ่นของดอกไม้ป่าที่บานอยู่เต็มสองฝั่งของแม่น้ำ ในตอนที่ผ่านหุบเขาไปได้ เขาก็เดินตามเสียงนกที่ร้องเจื้อยแจ้วอยู่ในป่า และในที่สุด สวนสตรอเบอรี่จันทรา ก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าเขา จุดหมายปลายทางของเขาอยู่ที่ปลายสุดของสวนนี้
มีรั้วหนามล้อมทั้งสวนนี้เอาไว้มีอาคารหลังเล็กตั้งอยู่ใกล้ๆกับทางเข้าสวน มันคือสถานที่ที่การ์ดของคฤหาสน์พักอาศัยอยู่ มีการ์ดวัยกลางคนอยู่คนนึงกำลังผ่าฟืนอยู่ใกล้ๆกับทางเข้าในตอนที่ลิงค์มาถึงพอได้ยินเสียงเท้า การ์ดก็เงยหน้าขึ้นมาและมองลิงค์ด้วยสีหน้าตกตะลึง
นักรบไฮเอลฟ์ที่อยู่เบื้องหน้าเขามีหน้าตาที่คุ้นเคยมากเขารู้สึกว่าอีกฝ่ายดูคล้ายกับมาสเตอร์ทีโอดอร์ แต่สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือหน้าตาที่ดูโทรมของเขาและร่างกายที่กำยำ แถมเขายังห้อยดาบเอาไว้ที่เอวด้วย และที่ฝักดาบก็ยังมีรอยสีน้ำตาลเข้ม การ์ดรู้ได้ในทันทีว่ามันคือรอยเลือดที่แห้งไปแล้ว ซึ่งนั่นบ่งบอกว่าดาบของไฮเอลฟ์คนนี้ไม่ใช่ของที่เอามาโชว์เฉยๆ
“ลุงดาร์ซี่ข้ากลับมาแล้ว” นักรบหนุ่มพูด เสียงของเขาทุ้มต่ำและแหบแห้งเหมือนกับว่าเขาพึ่งฟื้นฟูจากอาการบาดเจ็บ แต่มันก็ยังมีความคล้ายคลึงบางอย่างในน้ำเสียงนี้
ราวกับว่าในที่สุดก็จำได้ว่าเขาเป็นใครดวงตาของการ์ดก็เบิกกว้าง “นายน้อยทีโอดอร์ใช่ไหมครับ?” เขาถามอย่างไม่มั่นใจ “ใช่ข้าเอง” ลิงค์ตอบด้วยรอยยิ้ม การ์ดจำเขาที่เป็นทีโอดอร์อยู่ได้อย่างง่ายดาย
ดูเหมือนว่าไฮเอลฟ์หนุ่มคนนี้ค่อนข้างจะเป็นที่เคารพในคฤหาสน์ตระกูลมอร์เกนสตาร์
การ์ดดูดีใจมากเขารีบทิ้งขวานลงพื้นและหันหลังไปตะโกนบอกคนอื่นในทันที “อาย่า อาย่า นายน้อยทีโอดอร์ยังไม่ตาย เขากลับมาแล้ว!”
ไฮเอลฟ์หญิงวัยกลางคนรีบวิ่งพรวดออกมาจากกระท่อมไม้ที่อยู่ข้างหลังการ์ดในตอนที่เธอเห็นลิงค์ เธอก็อ้าปากค้าง จากนั้นเธอก็ตะโกน “ขอบคุณเทพแห่งแสง ใช่นายน้อยทีโอดอร์จริงๆด้วย! ข้าจะรีบไปบอกเรื่องนี้กับทุกคนนะ!”
จากนั้นเธอก็ดึงชายกระโปรงขึ้นและรีบวิ่งไปทางคฤหาสน์ที่อยู่ท้ายสวนในทันที
การ์ดดาร์ซี่รีบเปิดประตูสวนให้กับลิงค์อย่างรวดเร็วจากนั้นเขาก็ตรวจสอบร่างกายของลิงค์ตั้งแต่หัวจรดเท้า เขามีสีหน้าที่เจ็บปวดในทันทีที่เขาเห็นรอยแผลบนหน้าและที่หลังมือของเขา “นายน้อย ท่านคงผ่านอะไรมาเยอะเลยสินะครับ”
ในตอนที่ข่าวการสังหารหมู่ไฮเอลฟ์ที่ท่าเรือใกล้กับป่าทมิฬมาถึงเขาพ่อของทีโอดอร์ก็ถอนหายใจออกมาอย่างสิ้นหวังและเขาก็เอาแต่ดื่มไวน์และจัดงานเฉลิมฉลองทุกรูปแบบเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดที่เขาเสียลูกชายไป ไฮเอลฟ์เฒ่าดูแก่ขึ้นกว่าเดิมภายในเวลาไม่กี่วัน
ดาร์ซี่ไม่รู้ว่านายน้อยกับคุณหนูคนอื่นๆของบ้านมอร์เกนสตาร์นั้นตอบสนองกับข่าวการตายของพี่น้องพวกเขายังไงแต่เขารู้ว่าคนรับใช้คนอื่นๆก็รับไม่ได้เหมือนกัน
ทีโอดอร์ไม่ได้เป็นแค่ความหวังของตระกูลเท่านั้นแต่เขายังเป็นคุณชายที่มีความรับผิดชอบมากที่สุดในตระกูลมอร์เกนสตาร์รุ่นนี้ด้วย
เขาเป็นไฮเอลฟ์หนุ่มใจดีที่ไม่เคยกลั่นแกล้งคนรับใช้ในบ้านเลยถ้าเกิดความตายไม่ได้พรากเขาไป ตอนนี้เขาก็คงกลายเป็นผู้นำตระกูลของบ้านมอร์เกนสตาร์ไปแล้ว ซึ่งถ้าเขาได้เป็นผู้นำตระกูลความเป็นอยู่ของพวกคนรับใช้ก็จะสบายขึ้นมาก
ความฝันและความหวังทั้งหมดของพวกเขาได้จบลงไปพร้อมกับการตายของทีโอดอร์
ความตายของทีโอดอร์ส่งผลกับดาร์ซี่ด้วยเขาเฝ้ามองการเติบโตของทีโอดอร์มาโดยตลอด เขายังจำตอนที่นายน้อยของเขายังเป็นเด็กได้อยู่เลย; เขากับพี่น้องของเขาชอบเหยียบพวกต้นอ่อนอยู่บ่อยๆในตอนที่พวกเขามาเล่นกันในสวน และพอดาร์ซี่มาถึง ไม่มีพี่น้องคนไหนที่รู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเองเลย มีแค่ทีโอดอร์คนเดียวเท่านั้นที่ก้าวออกมาข้างหน้าและขอโทษกับสิ่งที่เขาทำ เขาเป็นเจ้าหนูน้อยที่น่าชื่นชมมากตั้งแต่ตอนนั้น
ดาร์ซี่ส่ายหัวเพื่อออกจากภวังค์จากนั้นเขาก็ดึงลิงค์เข้ามาในกระท่อมไม้และรินไวน์ที่บ่มจากสตรอเบอรี่จันทราในสวนให้กับเขา เขารู้ว่านายน้อยทีโอดอร์นั้นชอบดื่มไวน์สตรอเบอรี่จันทราที่อาย่าเป็นคนต้ม
“นายน้อยท่านคงจะเดินทางมาเหนื่อย เชิญพักผ่อนที่นี่ก่อนเถอะครับ อาย่ากำลังไปบอกทุกคนเกี่ยวกับการกลับมาของท่าน อีกไม่นานน่าจะมีรถม้าออกมารับท่านครับ” ดาร์ซี่พูด
“ขอบคุณนะลุง”ลิงค์พูด จากนั้นเขาก็รับแก้วไวน์จากไฮเอลฟ์วัยกลางคนและเริ่มจิบมัน
ไวน์แก้วนี้มีเนื้อสัมผัสที่นุ่มละมุนและยังมีความหวานแฝงอยู่ข้างในด้วย มันน่าจะเป็นไวน์ที่อร่อยที่สุดเท่าที่ลิงค์เคยดื่มมาเลย เขาดื่มมันหมดแก้วภายในเวลาไม่นาน
ดาร์ซี่มองลิงค์อย่างอ่อนโยนราวกับว่าเป็นลูกของเขาเอง
ลิงค์สัมผัสได้ถึงสายตาของไฮเอลฟ์วัยกลางคนที่กำลังมองมาที่เขาฉันเลือกไฮเอลฟ์ที่ปลอมตัวมาถูกคนจริงๆ บางทีฉันน่าจะทำภารกิจได้โดยไม่มีอะไรติดขัดเลยนะ ลิงค์คิดในตอนที่นึกถึงการตอบสนองของภรรยาของการ์ดคนนี้, อาย่า
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงวุ่นวายดังมาจากนอกกระท่อมไม้ไม่กี่วินาทีต่อมา เสียงอันอ่อนโยนก็ดังมาจากข้างหลังประตู
“ทีโอดอร์น้องชายข้าอยู่ที่ไหน?อย่าบอกนะว่าเขามาดื่มไวน์ในกระท่อมของการ์ดอีกแล้วหน่ะ?”
ในทันทีที่เขาได้ยินเสียงดาร์ซี่ก็หน้าซีด เขาพูดพึมพำเบาๆ “นายน้อยทีโอดอร์ นายน้อยลูเมี่ยนมาแล้วครับ”
หืมนี่คือลูเมี่ยนที่ว่าสินะ ลิงค์คิด
ลิงค์รีบขุดคุ้ยข้อมูลเกี่ยวกับลูเมี่ยนที่อยู่ในหัวของเขาอย่างรวดเร็วไฮเอลฟ์คนนี้เป็นลูกคนโตสุดของตระกูลมอร์เกนสตาร์รุ่นปัจจุบัน เขามีอายุ 45 ปีและเป็นนักเวทย์เลเวล 4 ไร้ประโยชน์ที่ชอบไปงานสังสรรค์อยู่บ่อยๆ แถมช่วงนี้เขายังติดมิลมิลูที่เป็นเครื่องดื่มชนิดนึงของเกาะรุ่งอรุณที่มีคุณสมบัติเป็นยาปลุกอารมณ์และให้ผลหลอนประสาทด้วย ลูเมี่ยนนั้นแต่เดิมเป็นตัวเลือกสุดท้ายที่จะได้รับตำแหน่งผู้นำตระกูลคนต่อไปยังไงก็ตาม ด้วยการจากไปอย่างกระทันหันของทีโอดอร์ ผนวกกับความที่อาวุโสสุดในหมู่พี่น้องมอร์เกนสตาร์และมีทักษะเวทมนตร์มากกว่าพี่น้องคนอื่นๆอยู่เล็กน้อย ตำแหน่งนี้จึงถูกยกให้กับเขา
เขามีเหตุผลให้กังวลมากมายกับการกลับมาอย่างปาฏิหารย์ของทีโอดอร์
ลิงค์วางแก้วของตัวเองลงบนโต๊ะและเดินออกมาจากกระท่อมที่ข้างนอกมีคนอยู่สิบกว่าคน ซึ่งส่วนใหญ่ดูเหมือนจะเป็นคนรับใช้ มีแค่ 3 คนที่สวมชุดหรูหรา ไฮเอลฟ์ชายที่ยืนอยู่ใกล้เขาที่สุดมีผิวขาวมากจนลิงค์คิดว่าเขาจะต้องทาแป้งมาก่อนแน่ คนนี้ต้องเป็นลูเมี่ยนอย่างแน่นอน สายตาทื่อๆของไฮเอลฟ์คนนี้มองมาที่เขาตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาขมวดคิ้วราวกับไม่พอใจกับสิ่งที่เห็น
ที่ด้านหลังของลูเมี่ยนมีผู้ชายกับผู้หญิงอยู่อย่างละคนผู้ชายนั้นทำหน้าบึ้งด้วยความรังเกียจ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เป็นมิตรกับทีโอดอร์อย่างแน่นอน
เขาคงเป็นนายน้อยลำดับ3 ของตระกูลมอร์เกนสตาร์ ไดลินสินะ ลิงค์คิด อ้างอิงจากข้อมูลที่ลิงค์มี, ไดลินนั้นมีหน้าที่สะสางปัญหาที่ลูเมี่ยนก่อเอาไว้
ไฮเอลฟ์หญิงที่อยู่ข้างหลังลูเมี่ยนนั้นดูมีอายุพอๆกับทีโอดอร์มีความอบอุ่นแฝงอยู่ในสายตาที่มองมาที่เขา
หืมนี่คงเป็นลาเมียล พี่สาวคนโตของทีโอดอร์สินะ ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะมีแม่คนเดียวกัน ลิงค์คิด พ่อของทีโอดอร์นั้นไม่สามารถมีลูกชายกับลูกสาวเยอะขนาดนี้ได้ด้วยการมีภรรยาคนเดียว อันที่จริงตลอดช่วงชีวิตของเขานั้นเขาได้แต่งงานกับผู้หญิงกว่า 20 คน
“น้องชายนั่นเจ้าจริงๆด้วย ข้าไม่อยากพูดหรอกนะ แต่รอยแผลยาวที่ใบหน้าของเจ้ามันดูไม่งามเอาซะเลย” ลูเมี่ยนพูดด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาก็เอาผ้าเช็ดหน้าสบัดไปมาที่จมูกของเขา “แล้วก็ทีโอดอร์ นี่เจ้าไม่ได้อาบน้ำมากี่วันแล้วเนี่ย? ตัวเจ้าเริ่มเหม็นเหมือนกับพวกคนรับใช้แล้วนะ”
ลิงค์ขมวดคิ้วตัวเขานั้นไม่ได้รู้สึกโกรธง่ายๆกับคำดูถูกจากคนที่อ่อนแออย่างลูเมี่ยน ยังไงก็ตาม เขาอดรู้สึกหงุดหงิดกับนิสัยที่น่ารำคาญของชายคนนี้ไม่ได้ นิ้วของลิงค์กระตุกในตอนที่เขาพยายามหักห้ามใจตัวเองไม่ให้ชักดาบออกมากระซวกท้องของชายคนนี้
พอเห็นว่าลูเมี่ยนกำลังจะล้ำเส้นลิงค์ก็พูดออกมาในทันที “ลูเมี่ยน เก็บปากไว้กินข้าวเถอะนะ ข้าไม่มีเวลามายุ่งกับเจ้าหรอก เพราะฉะนั้นอย่ามายั่วโมโหข้าจะดีกว่า”
“น้องชายเจ้าควรจะหัดควบคุมอารมณ์ของตัวเองบ้างนะ…”
ก่อนที่จะพูดจบเขาก็ลอยไปยังทิศทางตรงกันข้าม ราวกับว่ามีพลังที่มองไม่เห็นมาผลักเขา ร่างของเขาลอยหมุนกลางอากาศก่อนที่จะตกลงไปที่พื้น แรงกระแทกนั้นทำให้เกิดบาดแผลยาวที่แก้มของเขา
ลิงค์เก็บดาบลำนำจันทร์เต็มดวงของเขาซึ่งตอนนี้มันถูกปลอมเป็นดาบเอลฟ์ธรรมดาๆอยู่ ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเขาดึงมันออกมาเมื่อไหร่
“ลูเมี่ยนสิ่งเดียวที่ข้าไม่อยากนึกถึงเกี่ยวกับที่นี่ก็คือปากที่ชอบพล่ามเรื่องไร้สาระของเจ้า ถ้ายังห่วงตัวเองอยู่ ข้าหวังว่าเจ้าจะหัดสงบปากสงบคำในตอนที่อยู่กับข้านะ เข้าใจมั้ย?” ลิงค์พูดอย่างเย็นชา จากนั้นเขาก็เมินลูเมี่ยนที่กำลังตัวสั่นอยู่กับพื้นแล้วหันไปหาไดลิน
ไดลินตั้งท่าป้องกันตามสัญชาติญาณในทันทีจากนั้นเขาก็เห็นสีหน้าดูถูกของลิงค์ เขาไม่คู่ควรกับเวลาของลิงค์เลย
จากนั้นลิงค์ก็หันไปคุยกับพี่สาวของทีโอดอร์,ลาเมียล “พี่ครับ พี่รู้มั้ยว่าท่านพ่ออยู่ที่ไหน? ข้าอยากจะไปพบเขาหน่อยหน่ะ”
“อะอื้ม…ได้สิ ตามข้ามาเลย ข้าจะพาเจ้าไปหาท่านพ่อเอง” ลาเมียลรีบดึงลิงค์ออกมาในทันที เธอเดินผ่านลูเมี่ยนไปโดยที่แทบจะไม่ได้มองเขาเลย
ในตอนที่ทั้งสองคนจากไปคนรับใช้ก็รีบพากันมาช่วยพยุงลูเมี่ยนขึ้น
“ไสหัวไปซะพวกคนใช้!”ลูเมี่ยนตะโกน “ดาลินรีบมาช่วยพยุ่งข้าเร็ว ข้าก็ต้องไปหาท่านพ่อเหมือนกัน ท่านพ่อต้องได้เห็นว่าทีโอดอร์ทำอะไรกับข้าบ้าง โอ๊ย เจ็บชะมัด หน้าของข้า! ”
ไดลินรีบช่วยพยุงลูเมี่ยนขึ้นมาในทันทีและทั้งสองคนก็เดินกลับไปทางคฤหาสน์ พวกคนรับใช้มองหน้ากันอย่างมีความสุขในตอนที่เห็นไฮเอลฟ์สองคนนี้จากไป
มีบางคนพูดขึ้นมาอย่างเป็นห่วง“เจ้าคิดว่าท่านเจ้าบ้านคนก่อนจะลงโทษกับสิ่งที่ท่านทีโอดอร์ทำรึเปล่า?”
“ไม่มีทางหรอกเขาน่าจะมีความสุขกับการกลับมาของท่านทีโอดอร์มากกว่าจะไปสนเรื่องพวกนั้นนะ” “ท่านทีโอดอร์แข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยเจ้าเห็นความเร็วที่ท่านทีโอดอร์ชักดาบออกมารึเปล่า?”
“ดูเหมือนว่าตระกูลมอร์เกนสตาร์ยังมีความหวังอยู่สินะ”
คนรับใช้ทุกคนต่างก็ประทับใจกับทักษะดาบที่ลิงค์แสดงให้ดูอย่างสุดซึ้งห่างออกไปไม่ไกลเท่าไหร่ ราชินีไฮเอลฟ์เองก็มีแขกมาหาเหมือนกัน
แขกของราชินีนั้นไม่ได้มาจากภพนี้เธอสวมเสื้อคลุมต่อสู้สีดำ ผิวของเธอขาวเหมือนกับหิมะ และสีหน้าของเธอก็มีความเย็นชาและเย่อหยิ่ง เธอคือซาโรวินี่ “องค์ราชินี มีเรื่องเกิดขึ้นที่ภพอารากู่ค่ะ” เธอพูดในทันทีที่เธอพบกับราชินีไฮเอลฟ์
เมืองหลวงของไฮเอลฟ์อันวาร์
วันต่อมาลิงค์ได้มาถึงชานเมือง จากตรงนี้เขามองเห็นต้นไม้โลกตั้งอยู่ไกลๆ
ถ้ามองจากตรงนี้มันมีความสูงอย่างน้อยพันฟุตร่มเงาหนาๆของต้นไม้ดูเหมือนจะยืดไปทั่วเมืองอันวาร์ มานาบริสุทธิ์ตามธรรมชาติได้ไหลลงมาจากใบและกิ่งของต้นไม้โลกเหมือนกับน้ำตกก่อนที่จะระเหยไปในอากาศและกลายเป็นหมอกมานาสีเขียว มันทำให้ทั่วทั้งเมืองดูเหมือนกับอยู่ในเทพนิยายเลย
คนธรรมดาคงจะตกตะลึงกับความสวยงามอันไร้ที่ติของต้นไม้ที่ตั้งเด่นเป็นสง่านี้
ยังไงก็ตามลิงค์มองเห็นทะเลมานาที่หลั่งไหลออกมาจากต้นไม้ได้
รากของต้นไม้ฝังตัวลึกเข้าไปในแก่นกลางของภพฟิรุแมนปริมาณพลังงานเลเวล 19 ที่หลั่งไหลออกมาจากต้นไม้เยอะกว่าของฉันมาก ดูเหมือนฉันจะไม่มีทางรับมือกับมันได้สินะ ลิงค์คิด
การที่ไฮเอลฟ์สามารถอาศัยอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้นี้ได้อย่างสงบสุขมาเป็นเวลากว่า3,000 ปีนั้นถือเป็นโชคดีของพวกเขาจริงๆ
ด้วยการปล่อยวางความคิดของตัวเองลิงค์ก็รีบมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ที่อยู่ชานเมืองของอันวาร์
เขาเริ่มเดินไปตามเส้นทางเล็กๆผ่านป่าจนไปโผล่ที่แม่น้ำใสๆริมภูเขาบนหุบเขานั้นเต็มไปด้วยกลิ่นของดอกไม้ป่าที่บานอยู่เต็มสองฝั่งของแม่น้ำ ในตอนที่ผ่านหุบเขาไปได้ เขาก็เดินตามเสียงนกที่ร้องเจื้อยแจ้วอยู่ในป่า และในที่สุด สวนสตรอเบอรี่จันทรา ก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าเขา จุดหมายปลายทางของเขาอยู่ที่ปลายสุดของสวนนี้
มีรั้วหนามล้อมทั้งสวนนี้เอาไว้มีอาคารหลังเล็กตั้งอยู่ใกล้ๆกับทางเข้าสวน มันคือสถานที่ที่การ์ดของคฤหาสน์พักอาศัยอยู่ มีการ์ดวัยกลางคนอยู่คนนึงกำลังผ่าฟืนอยู่ใกล้ๆกับทางเข้าในตอนที่ลิงค์มาถึงพอได้ยินเสียงเท้า การ์ดก็เงยหน้าขึ้นมาและมองลิงค์ด้วยสีหน้าตกตะลึง
นักรบไฮเอลฟ์ที่อยู่เบื้องหน้าเขามีหน้าตาที่คุ้นเคยมากเขารู้สึกว่าอีกฝ่ายดูคล้ายกับมาสเตอร์ทีโอดอร์ แต่สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือหน้าตาที่ดูโทรมของเขาและร่างกายที่กำยำ แถมเขายังห้อยดาบเอาไว้ที่เอวด้วย และที่ฝักดาบก็ยังมีรอยสีน้ำตาลเข้ม การ์ดรู้ได้ในทันทีว่ามันคือรอยเลือดที่แห้งไปแล้ว ซึ่งนั่นบ่งบอกว่าดาบของไฮเอลฟ์คนนี้ไม่ใช่ของที่เอามาโชว์เฉยๆ
“ลุงดาร์ซี่ข้ากลับมาแล้ว” นักรบหนุ่มพูด เสียงของเขาทุ้มต่ำและแหบแห้งเหมือนกับว่าเขาพึ่งฟื้นฟูจากอาการบาดเจ็บ แต่มันก็ยังมีความคล้ายคลึงบางอย่างในน้ำเสียงนี้
ราวกับว่าในที่สุดก็จำได้ว่าเขาเป็นใครดวงตาของการ์ดก็เบิกกว้าง “นายน้อยทีโอดอร์ใช่ไหมครับ?” เขาถามอย่างไม่มั่นใจ “ใช่ข้าเอง” ลิงค์ตอบด้วยรอยยิ้ม การ์ดจำเขาที่เป็นทีโอดอร์อยู่ได้อย่างง่ายดาย
ดูเหมือนว่าไฮเอลฟ์หนุ่มคนนี้ค่อนข้างจะเป็นที่เคารพในคฤหาสน์ตระกูลมอร์เกนสตาร์
การ์ดดูดีใจมากเขารีบทิ้งขวานลงพื้นและหันหลังไปตะโกนบอกคนอื่นในทันที “อาย่า อาย่า นายน้อยทีโอดอร์ยังไม่ตาย เขากลับมาแล้ว!”
ไฮเอลฟ์หญิงวัยกลางคนรีบวิ่งพรวดออกมาจากกระท่อมไม้ที่อยู่ข้างหลังการ์ดในตอนที่เธอเห็นลิงค์ เธอก็อ้าปากค้าง จากนั้นเธอก็ตะโกน “ขอบคุณเทพแห่งแสง ใช่นายน้อยทีโอดอร์จริงๆด้วย! ข้าจะรีบไปบอกเรื่องนี้กับทุกคนนะ!”
จากนั้นเธอก็ดึงชายกระโปรงขึ้นและรีบวิ่งไปทางคฤหาสน์ที่อยู่ท้ายสวนในทันที
การ์ดดาร์ซี่รีบเปิดประตูสวนให้กับลิงค์อย่างรวดเร็วจากนั้นเขาก็ตรวจสอบร่างกายของลิงค์ตั้งแต่หัวจรดเท้า เขามีสีหน้าที่เจ็บปวดในทันทีที่เขาเห็นรอยแผลบนหน้าและที่หลังมือของเขา “นายน้อย ท่านคงผ่านอะไรมาเยอะเลยสินะครับ”
ในตอนที่ข่าวการสังหารหมู่ไฮเอลฟ์ที่ท่าเรือใกล้กับป่าทมิฬมาถึงเขาพ่อของทีโอดอร์ก็ถอนหายใจออกมาอย่างสิ้นหวังและเขาก็เอาแต่ดื่มไวน์และจัดงานเฉลิมฉลองทุกรูปแบบเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดที่เขาเสียลูกชายไป ไฮเอลฟ์เฒ่าดูแก่ขึ้นกว่าเดิมภายในเวลาไม่กี่วัน
ดาร์ซี่ไม่รู้ว่านายน้อยกับคุณหนูคนอื่นๆของบ้านมอร์เกนสตาร์นั้นตอบสนองกับข่าวการตายของพี่น้องพวกเขายังไงแต่เขารู้ว่าคนรับใช้คนอื่นๆก็รับไม่ได้เหมือนกัน
ทีโอดอร์ไม่ได้เป็นแค่ความหวังของตระกูลเท่านั้นแต่เขายังเป็นคุณชายที่มีความรับผิดชอบมากที่สุดในตระกูลมอร์เกนสตาร์รุ่นนี้ด้วย
เขาเป็นไฮเอลฟ์หนุ่มใจดีที่ไม่เคยกลั่นแกล้งคนรับใช้ในบ้านเลยถ้าเกิดความตายไม่ได้พรากเขาไป ตอนนี้เขาก็คงกลายเป็นผู้นำตระกูลของบ้านมอร์เกนสตาร์ไปแล้ว ซึ่งถ้าเขาได้เป็นผู้นำตระกูลความเป็นอยู่ของพวกคนรับใช้ก็จะสบายขึ้นมาก
ความฝันและความหวังทั้งหมดของพวกเขาได้จบลงไปพร้อมกับการตายของทีโอดอร์
ความตายของทีโอดอร์ส่งผลกับดาร์ซี่ด้วยเขาเฝ้ามองการเติบโตของทีโอดอร์มาโดยตลอด เขายังจำตอนที่นายน้อยของเขายังเป็นเด็กได้อยู่เลย; เขากับพี่น้องของเขาชอบเหยียบพวกต้นอ่อนอยู่บ่อยๆในตอนที่พวกเขามาเล่นกันในสวน และพอดาร์ซี่มาถึง ไม่มีพี่น้องคนไหนที่รู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเองเลย มีแค่ทีโอดอร์คนเดียวเท่านั้นที่ก้าวออกมาข้างหน้าและขอโทษกับสิ่งที่เขาทำ เขาเป็นเจ้าหนูน้อยที่น่าชื่นชมมากตั้งแต่ตอนนั้น
ดาร์ซี่ส่ายหัวเพื่อออกจากภวังค์จากนั้นเขาก็ดึงลิงค์เข้ามาในกระท่อมไม้และรินไวน์ที่บ่มจากสตรอเบอรี่จันทราในสวนให้กับเขา เขารู้ว่านายน้อยทีโอดอร์นั้นชอบดื่มไวน์สตรอเบอรี่จันทราที่อาย่าเป็นคนต้ม
“นายน้อยท่านคงจะเดินทางมาเหนื่อย เชิญพักผ่อนที่นี่ก่อนเถอะครับ อาย่ากำลังไปบอกทุกคนเกี่ยวกับการกลับมาของท่าน อีกไม่นานน่าจะมีรถม้าออกมารับท่านครับ” ดาร์ซี่พูด
“ขอบคุณนะลุง”ลิงค์พูด จากนั้นเขาก็รับแก้วไวน์จากไฮเอลฟ์วัยกลางคนและเริ่มจิบมัน
ไวน์แก้วนี้มีเนื้อสัมผัสที่นุ่มละมุนและยังมีความหวานแฝงอยู่ข้างในด้วย มันน่าจะเป็นไวน์ที่อร่อยที่สุดเท่าที่ลิงค์เคยดื่มมาเลย เขาดื่มมันหมดแก้วภายในเวลาไม่นาน
ดาร์ซี่มองลิงค์อย่างอ่อนโยนราวกับว่าเป็นลูกของเขาเอง
ลิงค์สัมผัสได้ถึงสายตาของไฮเอลฟ์วัยกลางคนที่กำลังมองมาที่เขาฉันเลือกไฮเอลฟ์ที่ปลอมตัวมาถูกคนจริงๆ บางทีฉันน่าจะทำภารกิจได้โดยไม่มีอะไรติดขัดเลยนะ ลิงค์คิดในตอนที่นึกถึงการตอบสนองของภรรยาของการ์ดคนนี้, อาย่า
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงวุ่นวายดังมาจากนอกกระท่อมไม้ไม่กี่วินาทีต่อมา เสียงอันอ่อนโยนก็ดังมาจากข้างหลังประตู
“ทีโอดอร์น้องชายข้าอยู่ที่ไหน?อย่าบอกนะว่าเขามาดื่มไวน์ในกระท่อมของการ์ดอีกแล้วหน่ะ?”
ในทันทีที่เขาได้ยินเสียงดาร์ซี่ก็หน้าซีด เขาพูดพึมพำเบาๆ “นายน้อยทีโอดอร์ นายน้อยลูเมี่ยนมาแล้วครับ”
หืมนี่คือลูเมี่ยนที่ว่าสินะ ลิงค์คิด
ลิงค์รีบขุดคุ้ยข้อมูลเกี่ยวกับลูเมี่ยนที่อยู่ในหัวของเขาอย่างรวดเร็วไฮเอลฟ์คนนี้เป็นลูกคนโตสุดของตระกูลมอร์เกนสตาร์รุ่นปัจจุบัน เขามีอายุ 45 ปีและเป็นนักเวทย์เลเวล 4 ไร้ประโยชน์ที่ชอบไปงานสังสรรค์อยู่บ่อยๆ แถมช่วงนี้เขายังติดมิลมิลูที่เป็นเครื่องดื่มชนิดนึงของเกาะรุ่งอรุณที่มีคุณสมบัติเป็นยาปลุกอารมณ์และให้ผลหลอนประสาทด้วย ลูเมี่ยนนั้นแต่เดิมเป็นตัวเลือกสุดท้ายที่จะได้รับตำแหน่งผู้นำตระกูลคนต่อไปยังไงก็ตาม ด้วยการจากไปอย่างกระทันหันของทีโอดอร์ ผนวกกับความที่อาวุโสสุดในหมู่พี่น้องมอร์เกนสตาร์และมีทักษะเวทมนตร์มากกว่าพี่น้องคนอื่นๆอยู่เล็กน้อย ตำแหน่งนี้จึงถูกยกให้กับเขา
เขามีเหตุผลให้กังวลมากมายกับการกลับมาอย่างปาฏิหารย์ของทีโอดอร์
ลิงค์วางแก้วของตัวเองลงบนโต๊ะและเดินออกมาจากกระท่อมที่ข้างนอกมีคนอยู่สิบกว่าคน ซึ่งส่วนใหญ่ดูเหมือนจะเป็นคนรับใช้ มีแค่ 3 คนที่สวมชุดหรูหรา ไฮเอลฟ์ชายที่ยืนอยู่ใกล้เขาที่สุดมีผิวขาวมากจนลิงค์คิดว่าเขาจะต้องทาแป้งมาก่อนแน่ คนนี้ต้องเป็นลูเมี่ยนอย่างแน่นอน สายตาทื่อๆของไฮเอลฟ์คนนี้มองมาที่เขาตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาขมวดคิ้วราวกับไม่พอใจกับสิ่งที่เห็น
ที่ด้านหลังของลูเมี่ยนมีผู้ชายกับผู้หญิงอยู่อย่างละคนผู้ชายนั้นทำหน้าบึ้งด้วยความรังเกียจ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เป็นมิตรกับทีโอดอร์อย่างแน่นอน
เขาคงเป็นนายน้อยลำดับ3 ของตระกูลมอร์เกนสตาร์ ไดลินสินะ ลิงค์คิด อ้างอิงจากข้อมูลที่ลิงค์มี, ไดลินนั้นมีหน้าที่สะสางปัญหาที่ลูเมี่ยนก่อเอาไว้
ไฮเอลฟ์หญิงที่อยู่ข้างหลังลูเมี่ยนนั้นดูมีอายุพอๆกับทีโอดอร์มีความอบอุ่นแฝงอยู่ในสายตาที่มองมาที่เขา
หืมนี่คงเป็นลาเมียล พี่สาวคนโตของทีโอดอร์สินะ ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะมีแม่คนเดียวกัน ลิงค์คิด พ่อของทีโอดอร์นั้นไม่สามารถมีลูกชายกับลูกสาวเยอะขนาดนี้ได้ด้วยการมีภรรยาคนเดียว อันที่จริงตลอดช่วงชีวิตของเขานั้นเขาได้แต่งงานกับผู้หญิงกว่า 20 คน
“น้องชายนั่นเจ้าจริงๆด้วย ข้าไม่อยากพูดหรอกนะ แต่รอยแผลยาวที่ใบหน้าของเจ้ามันดูไม่งามเอาซะเลย” ลูเมี่ยนพูดด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาก็เอาผ้าเช็ดหน้าสบัดไปมาที่จมูกของเขา “แล้วก็ทีโอดอร์ นี่เจ้าไม่ได้อาบน้ำมากี่วันแล้วเนี่ย? ตัวเจ้าเริ่มเหม็นเหมือนกับพวกคนรับใช้แล้วนะ”
ลิงค์ขมวดคิ้วตัวเขานั้นไม่ได้รู้สึกโกรธง่ายๆกับคำดูถูกจากคนที่อ่อนแออย่างลูเมี่ยน ยังไงก็ตาม เขาอดรู้สึกหงุดหงิดกับนิสัยที่น่ารำคาญของชายคนนี้ไม่ได้ นิ้วของลิงค์กระตุกในตอนที่เขาพยายามหักห้ามใจตัวเองไม่ให้ชักดาบออกมากระซวกท้องของชายคนนี้
พอเห็นว่าลูเมี่ยนกำลังจะล้ำเส้นลิงค์ก็พูดออกมาในทันที “ลูเมี่ยน เก็บปากไว้กินข้าวเถอะนะ ข้าไม่มีเวลามายุ่งกับเจ้าหรอก เพราะฉะนั้นอย่ามายั่วโมโหข้าจะดีกว่า”
“น้องชายเจ้าควรจะหัดควบคุมอารมณ์ของตัวเองบ้างนะ…”
ก่อนที่จะพูดจบเขาก็ลอยไปยังทิศทางตรงกันข้าม ราวกับว่ามีพลังที่มองไม่เห็นมาผลักเขา ร่างของเขาลอยหมุนกลางอากาศก่อนที่จะตกลงไปที่พื้น แรงกระแทกนั้นทำให้เกิดบาดแผลยาวที่แก้มของเขา
ลิงค์เก็บดาบลำนำจันทร์เต็มดวงของเขาซึ่งตอนนี้มันถูกปลอมเป็นดาบเอลฟ์ธรรมดาๆอยู่ ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเขาดึงมันออกมาเมื่อไหร่
“ลูเมี่ยนสิ่งเดียวที่ข้าไม่อยากนึกถึงเกี่ยวกับที่นี่ก็คือปากที่ชอบพล่ามเรื่องไร้สาระของเจ้า ถ้ายังห่วงตัวเองอยู่ ข้าหวังว่าเจ้าจะหัดสงบปากสงบคำในตอนที่อยู่กับข้านะ เข้าใจมั้ย?” ลิงค์พูดอย่างเย็นชา จากนั้นเขาก็เมินลูเมี่ยนที่กำลังตัวสั่นอยู่กับพื้นแล้วหันไปหาไดลิน
ไดลินตั้งท่าป้องกันตามสัญชาติญาณในทันทีจากนั้นเขาก็เห็นสีหน้าดูถูกของลิงค์ เขาไม่คู่ควรกับเวลาของลิงค์เลย
จากนั้นลิงค์ก็หันไปคุยกับพี่สาวของทีโอดอร์,ลาเมียล “พี่ครับ พี่รู้มั้ยว่าท่านพ่ออยู่ที่ไหน? ข้าอยากจะไปพบเขาหน่อยหน่ะ”
“อะอื้ม…ได้สิ ตามข้ามาเลย ข้าจะพาเจ้าไปหาท่านพ่อเอง” ลาเมียลรีบดึงลิงค์ออกมาในทันที เธอเดินผ่านลูเมี่ยนไปโดยที่แทบจะไม่ได้มองเขาเลย
ในตอนที่ทั้งสองคนจากไปคนรับใช้ก็รีบพากันมาช่วยพยุงลูเมี่ยนขึ้น
“ไสหัวไปซะพวกคนใช้!”ลูเมี่ยนตะโกน “ดาลินรีบมาช่วยพยุ่งข้าเร็ว ข้าก็ต้องไปหาท่านพ่อเหมือนกัน ท่านพ่อต้องได้เห็นว่าทีโอดอร์ทำอะไรกับข้าบ้าง โอ๊ย เจ็บชะมัด หน้าของข้า! ”
ไดลินรีบช่วยพยุงลูเมี่ยนขึ้นมาในทันทีและทั้งสองคนก็เดินกลับไปทางคฤหาสน์ พวกคนรับใช้มองหน้ากันอย่างมีความสุขในตอนที่เห็นไฮเอลฟ์สองคนนี้จากไป
มีบางคนพูดขึ้นมาอย่างเป็นห่วง“เจ้าคิดว่าท่านเจ้าบ้านคนก่อนจะลงโทษกับสิ่งที่ท่านทีโอดอร์ทำรึเปล่า?”
“ไม่มีทางหรอกเขาน่าจะมีความสุขกับการกลับมาของท่านทีโอดอร์มากกว่าจะไปสนเรื่องพวกนั้นนะ” “ท่านทีโอดอร์แข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยเจ้าเห็นความเร็วที่ท่านทีโอดอร์ชักดาบออกมารึเปล่า?”
“ดูเหมือนว่าตระกูลมอร์เกนสตาร์ยังมีความหวังอยู่สินะ”
คนรับใช้ทุกคนต่างก็ประทับใจกับทักษะดาบที่ลิงค์แสดงให้ดูอย่างสุดซึ้งห่างออกไปไม่ไกลเท่าไหร่ ราชินีไฮเอลฟ์เองก็มีแขกมาหาเหมือนกัน
แขกของราชินีนั้นไม่ได้มาจากภพนี้เธอสวมเสื้อคลุมต่อสู้สีดำ ผิวของเธอขาวเหมือนกับหิมะ และสีหน้าของเธอก็มีความเย็นชาและเย่อหยิ่ง เธอคือซาโรวินี่ “องค์ราชินี มีเรื่องเกิดขึ้นที่ภพอารากู่ค่ะ” เธอพูดในทันทีที่เธอพบกับราชินีไฮเอลฟ์
