ตอนที่ 38 : ดันเจี้ยนพังทลาย
“มานี่กลับไปด้านในกัน” ชายร่างยักษ์สั่งลีอา
ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรําคาญ เธอเก็บบุหรี่ที่ยังไม่สูบลงไป “ฉันไม่ก่อนนะบาย” เธอโบกมือลาเบ็นพร้อมเดินเข้าไปด้านใน
สายตาของแฟนหนุ่มของเธอจับจ้องไปที่เป็น เมื่อเธอออกจาก สายตาของเขาไป เขาก็หันมาขู่เป็นทันที “แกห้ามมาคุยกับแฟนฉันอีก ไอเจ้าโง่ หรือว่าจะให้ฉันจัดการแกละห้ะ” หลังจากพูดพร้อม กับข่มขู่ เขาก็ตามหลังแฟนสาวของเขาไปทันที
เบ็นกัดฟันแน่นเขาเคยโดนล้อเลียนมาบ่อยครั้งก็จริง แต่เขาก็ไม่ คุ้นเคยกับมัน เมื่อไม่กี่สัปดาห์มานี้ชีวิตของเขาพัฒนาขึ้นมาจนเกือบจะลืมความรู้สึกนี้ไปแล้ว เขามองดูเงาของไอ้ขี้แพ้ผ่านทางกระจกหนาต่างเมื่อไหร่ฉันจะเลิกเป็นที่ระบายอารมณ์ของคนอื่นเสียที่?” เขาดูแคลนตัวเองด้วยรอยยิ้มมืดมน
เขาคิดเรื่องที่จะใช้น้ำหอมโคตรซวยมาสองสามครั้งแล้ว ทว่ามันก็เป็นไอเทมหายากเขาไม่ควรใช้ไอเทมเช่นนี้กับพวกโง่ที่ไม่ได้สร้างประโยชน์ให้กับเขา ท้ายที่สุดเขาก็จบสัปดาห์นี้ราวกับคนโง่ นี่มันดีแล้วจริงๆงั้นเหรอ? เบ็นส่ายหน้าออกมาพร้อมเดินกลับเข้าไปด้านใน
เขาเดินไปตามทางของบาร์ที่เต็มไปด้วยแสงสลัวๆเสียงเพลง ดังขึ้นเข้าไปในหูของเบ็น เขาจ้องมิงลงไปยังโทรศัพท์ของเขา เวลาอีเวนต์สามชั่วโมงกําลังจะจบลงแล้ว
“พวก!” อันโตนิโอโบกมือของเขาและตะโกนเรียกเบ็นตอนนี้ เขานั่งอยู่ที่บาร์เครื่องดื่ม
เบ็นเดินเข้าไปหาเขาและถามว่า “สาวที่อยู่ด้วยเป็นไงบ้าง?”
“ก็ดี ฉันได้เบอร์มาด้วย แล้วนายล่ะ? มีไรดีๆไหม?”
เบ็นส่ายหัวออกมา
อันโตนิโอยักไหล่ออกมา “อย่ากังวลไปเลย นายน่าจะยังไม่เห็น ว่าเกมในคืนนี้มันเริ่มดุเดือดขึ้นแล้ว”
“ทําไมงั้นเหรอ?”
อันโตนิโอยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “น้องชาย นายไม่ได้ มองรอบๆเลยงั้นเหรอ? พวกผู้ชายที่จะออกมาเที่ยวผับหรือบางส่วนมากจะทั้งสูง, ทั้งหล่อ แถมรวย พวกเขาสามารถจ่ายค่าเข้าหรือค่าเครื่องดื่มราคาแพงได้โดยง่าย การแข่งขันจะเริ่มเข้มข้นและดุเดือนขึ้นมาก โดยเฉพาะสาวทุกคนนั้นจะถูกจีบจากผู้ชายนับสิบ ทําให้มาตราฐานของเธอสูงขึ้นกระทันหัน จึงเป็นเรื่องยากที่ชายหน้าธรรมดาอย่างเราจะเข้าไปสู้ด้วย”
เบ็นลูบคางของเขา สิ่งที่อันโตนิโอพูดมันก็ถูก
อันโตนิโอพูดต่อว่า “แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเกมในครั้งนี้จะ สิ้นสุดลง อย่าลืมสิบาร์คือสถานที่ที่ดีที่สุดในการหาสาวร่านขี้เมาใน ตํานาน…มันเป็นพฤติกรรมพื้นฐานของพวกเธอ พวกเธอเป็นสิ่งมีชี วิตที่หากินกลางคืน และใช้เวลาตอนกลางวันต่างจากสัตว์ทั่วไป”
“ร้านของเรากําลังจะปิดแล้ว!” บาเทนเดอร์ตะโกนออกมา
เวลาของอีเวนต์พิเศษที่มีสามชั่วโมงเหลือเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น พวกเขาทั้งสองต่างเริ่มถูกปลุกเร้า พวกเขาไปยังทางออกเป็นกลุ่มแรกก่อนที่ฝูงคนจะมาถึง
“ พรุ่งนี้นายจะมาที่นี่อีกไหม?” เบ็นถาม เบ็นต้องการจะออกมาเที่ยวทุกคืนต่อจากนี้จนกว่าจะเคลียร์ภารกิจเป็นนตายของเขาลงได้
อันโตนิโอยักไหล่ “แน่นอน ทําไมจะไม่ล่ะ? ฉันไม่มีไรทําอยู่แล้ว” จากนั้นเขาก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ “โอ้ พรุ่งนี้มา เจอกันอีกที่หน่อยได้ไหม? ฉันจะแสดงอะไรให้นายดู”
เบ็นรับคําเมื่อพวกเขากําลังจะอําลากัน เบ็นก็ตัวแข็งค้างจากระบบเมื่อได้ยินเสียงการแจ้งเตือน
[ดันเจี้ยนกําลังพังทลาย]
เขากระพริบตา “ดันเจี้ยนพังทลาย?”
อันโตนิโอหาวออกมาและถามว่า “มีอะไรงั้นเหรอ?”
เป็นมองไปที่หน้าประตูของโดมิน่า ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วและมีคน เพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เดินไปมาตามถนน พนังงานของบาร์ปิดเพลง และเปิดไฟขึ้น สิ่งเหล่านี้ทําขึ้นเพื่อไล่คนออกจากร้านและจะได้ ปล่อยให้พนักงานกลับบ้าน ด้วยเหตุนี้ทุกคนจึงรีบออก
เบ็นมองไปยังประตูไม้ของบาร์ที่เปิดเพื่อให้ฝูงคนเดินออก
เขาคิดอยู่พักหนึ่ง และเช็คระบบเพื่อยืนยันบางสิ่ง
[ดันเจี้ยนพังทลาย – เหล่าสาวร่านที่มารวมตัวกันจะถูกปล่อยคืนกลับสู่ธรรมชาติแล้วมันเป็นโอกาสที่ดี ทว่ามันเหมาะกับนักผจญภัยที่แสนกล้าหาญเท่านั้น]
ดวงตาของเบนเปล่งประกาย “ตอนนี้แหละถึงเวลาแล้วที่จะตกสาว! เบ็นเข้าใจตรรกะของระบบดี สาวที่เดินออกมาต้องเมามากแน่ๆ! “อันโตนิโอ! ไม่มีเวลาให้พักแล้ว! โชคชะตากําลังเรียกพวกเรา เหล่าผู้กล้าให้ทําหน้าที่!”
คิ้วของอันโตนิโอผูกเป็นปม เขาไม่เข้าใจว่าเบนต้องการสื่ออะไร
เบ็นอธิบายอย่างจริงจัง “พวกสาวขี้เมากําลังจะทะลักออกมาแล้ว! จะมีเวลาไหนที่ดีกว่านี้อีกล่ะ?
พวกเธอกําลังจะกลับบ้านไม่ใช่เหรอ? มาทําให้พวกเธอพาคน เร่ร่อนอย่างเรากลับบ้านไปด้วยกันเถอะ!”
อันโตนิโอไม่จําเป็นต้องฟังมันอีกต่อไป เขาตบหน้าตัวเองสองครั้ง! “ฉันพร้อมแล้ว!”
เมื่อความรู้สึกถูกปลุกขึ้นเขาก็มองไปที่เบ็นด้วยความนับถือ “หมอนี้หาโอกาสได้ยอดเยี่ยมจริงๆ…”
เบ็นจ้องมองไปที่หน้าอกและกันที่กําลังจะมา…”เอาล่ะ! สถาน การณ์นี้จะอยู่ไม่นานนัก เรามาจีบกันอย่างต่อเนื่องเถอะ! เข้าไปเกาะแกะแล้วหาเหยื่อใหม่! เข้าไปจีบอย่างดุดัน หากไม่ได้ผลก็เปลี่ยน เป้าหมาย! ฉันรู้ว่านายเองก็เหนื่อยเหมือนกัน ไม่จําเป็นต้องคิดอะ ไรอีกอยากพูดอะไรพูด!”
“เป็นโตนิโอ! รวมตัว!” อันโตนิโอตะโกนก้องไปทั่วฟ้า ทว่าเป็นนั้นเตรียมตัวพร้อมกับสนามรบแล้ว
เบ็นมองไปรอบๆเพื่อหาสาวสวย “เชี่ย ฉันไม่มีประโยคเปิดเหลือ แล้วและยังไม่มีเวลาคิดอีกด้วย” เขาคงคิดเกี่ยวกับมันอยู่แต่ก็ไม่ได้ให้ความสําคัญกับคําพูดอีกต่อไป จากนั้นหัวของเขาก็ต้องหมุนไป ในทันทีเมื่อเขาเห็นอันโตนิโอ ญาติของเขานั้นเริ่มก่อนแล้ว!
อันโตนิโอคุยกับสาวที่อยู่มุมถนน “ผมชอบคุณ”
“ทําไมล่ะ?” เธอถาม
“คุณสวย”
“ขอบใจ”
“ผมชอบคุณมาก! อย่าทิ้งผม”
“ขอบใจ…”
“ผมรักคุณ!”
“จ้าวโลกของผมแข็งแล้วตอนนี้”
“นั่นฟังดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่” เธอพูด
“ฉันยังไม่ได้ทําผิดกฎหมายสักหน่อย…”
“ผมต้องการเอิ่ม…สัมผัสตัวคุณเดี๋ยวนี้”
“ผมต้องการขย้ําคุณ…เดี๋ยวนี้”
อันโตนิโอขมวดคิ้วขึ้น “ว้าว! คุณทําให้ผมประหลาดใจนะเนี่ย คนส่วนใหญ่คงวิ่งหนีไปแล้ว”
“ฉันอยู่บนรถเข็น…แถมทางออกยังแน่นอยู่อีกด้วย”
“ผมชอบผู้ป่วยสาวสุดๆไปเลย”
