ตอนที่ 419 : ล่าซอมบี้
“อาร์คนิม มีอีกสี่กําลังไปทางด้านหลัง!”
เมื่อเขาหันกลับ จึงได้เห็นซอมบี้เชื้อราอีกจํานวนหนึ่ง กําลังลุกคลานขึ้นจากบึงน้ํา แม้เรื่องนี้จะรู้ตัวในภายหลัง แต่อัตราการเกิดของซอมบี้เชื้อรานั้นมีกําหนดตายตัว พวกมันกว่าจะเกิดก็ตอนที่เวลาผ่านไประยะหนึ่ง หากเขาไม่อาจรับมือพวกมันได้ในระยะเวลาที่จํากัดเอาไว้ จํานวนของพวกมันมีแต่จะเพิ่มมากขึ้น พวกมันจะเกิดขึ้นมาอย่างไม่หยุดหย่อน แม้ภาพลักษณ์ของพวกมันจะน่าหวาดกลัวประดุจหนังซอมบี แต่อาร์คเพียงมองพวกมันเป็นค่าประสบการณ์รอให้เชือด
“อืม พวกมันรับมือง่ายมาก แต่จํานวนที่เพิ่มขึ้นตลอดก็ออกจะทําให้งานยากเกินไป บุคซิล ตอนนี้มีซอมบี้ประมาณกี่ตัว?”
“ครั้งนี้มีซอมบี้โผล่ออกมาห้าสิบตัวได้ครับ”
บุคซิลตรวจนับจํานวนโดยคร่าวโดยผ่านดวงตาที่บินได้
“ จํานวนพวกมันเพิ่มขึ้นมาหน่อยนึงแล้วสิ ได้เวลาไปลดจํานวนแล้วมั้ง?”
อาร์คพยายามหลบเลี่ยงซอมบี้เชื้อราและตะโกนเสียงดัง
“ราคาร์ด ล่อพวกมันมาที่เดียวกันหน่อย”
“ทางนี้- ทางนี้จ้า ไอ้พวกซอมบี้หน้าโง่!”
ราคาร์ดไปรวมซอมบี้เชื้อรามาประดุจไล่ต้อนสุนัขเข้ากรงเชือด เมื่อซอมบี้มารวมตัวกันในที่เดียวแล้ว อาร์คจึงจับดาบเอาไว้แน่น
“เรียกปีศาจ ดาบแห่งธาตุไฟ!”
ดาบแห่งกิลซาลสั่นไหวก่อนจะปรากฏเปลวเพลิงปกคลุม อาร์คเงื้อดาบขึ้นและบรรจงฟาดมันลงอย่างพอดิบพอดีพร้อมเสียงตะโกน
“กระโดด! คมดาบแห่งความมืด!”
กล้ามเนื้อต้นขาของอาร์คเริ่มขยายตัวหลายเท่าก่อนที่จะกระโดดพุ่งตัวออกไป อาร์คพุ่งผ่านพร้อมทั้งฉีกกระชากซอมบี้โดยการใช้คมดาบแห่งความมืด นี่คือวิธีการใหม่ที่อาร์คคิดได้ว่าควรรับมือกับซอมบี้อย่างไรดี
ความจริงแล้ววิธีนี้นับว่าดีกว่าการใช้จรัสแสงยามพวกมันรวมตัวกันอยู่ เป็นเพราะสถานที่แห่งนี้คือบึงน้ํามันไม่ใช่สภาพภูมิประเทศที่เขาสามารถใช้แสงสาดส่องไปทั่วทั้งรัศมียี่สิบเมตรได้เพราะต้นไม้หนาทึบ กระทั่งว่าเขามียาถอนพิษ ทักษะก็คงถูกยกเลิกไปหากเขาต้องตกลงในบึงน้ําเพียงเล็กน้อย ดังนั้นแล้วเขาจึงผสมผสานทักษะกระโดดกับคมดาบแห่งความมืดเข้าด้วยกัน แม้จะยากลําบากไปบ้างตอนพยายามใช้ครั้งแรก แต่หลังลองผิดลองถูกหลายครั้งก็สามารถจับจังหวะได้ ทักษะกระโดดสามารถทําให้อาร์คพุ่งตัวไปได้นับสิบเมตร และร่างกายท่อนบนของเขาก็ยังว่างพอที่จะใช้ดาบฟาดฟัน และหากเขาย่อตัวลงกับ
พื้นแล้วโน้มตัวไปด้านหน้าสักหน่อยการกระโดดก็จะเป็นการพุ่งตัว
อาร์คพยายามยื่นขยายการโจมตีออกไปให้มากที่สุดผ่านการกระโดดและฟาดฟันดาบลงมา เพราะเหตุนั้นทั้งความเร็วและพลังอํานาจจึงเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล ทั้งยังมีทักษะอย่างดาบผ่าร่างช่วยเสริมโบนัสการเก็บเกี่ยว ปัญหาเดียวอย่างพวกเชื้อราตอนนี้เขาก็ไม่ต้องกังวลอีกต่อไป อาร์คกวาดล้างซอมบี้เชื้อราจนได้รับค่าประสบการณ์มาไม่น้อย
“หึหึหึ เป็นยังไงล่ะ? ขอตั้งชื่อเทคนิคนี้ว่ากระโดดฟาดฟัน!”
เพราะพลังโจมตีเพิ่มขึ้น โอกาสที่ดาบผ่าร่างจะเกิดผลสําเร็จก็มากขึ้น จํานวนค่าประสบการณ์และไอเทมที่จะได้รับก็เพิ่มขึ้นเป็นเงาตามตัว! โชคไม่ดีนัก กระโดดเป็นทักษะที่ติดเสริมมากับไอเทม เพราะงั้นเขาจึงไม่อาจลงทะเบียนทักษะต่อเนื่องร่วมกับดาบผ่าร่างได้ อย่างไรแล้วผลลัพธ์ของมันที่แสดงอยู่นี้ก็น่าทึ่งมากพอแรง นอกจากจรัสแสงแล้ว นี่เป็นทักษะอย่างที่สองสําหรับโจมตีระยะไกลที่เขาคิดขึ้นมา เมื่อมีวิธีรับมือที่เหมาะสม อาร์คสามารถจัดการกวาดล้างซอมบี้เชื้อราแทบทั้งหมดได้ แต่อย่างไรแล้วช่วงเวลาสําหรับโจมตีของอาร์คก็มีจํากัด
ผลของยาฆ่าเชื้อราจะคงอยู่อีก 59 วินาที
“ชิ ได้แค่นี้งั้นเหรอ?”
“ราคาร์ด ได้เวลาเก็บกวาดแล้ว รวมพวกมันมาอีก!”
“ขอรับ เฮ้ย ไอ้พวกหน้าเละ! มาทางนี้โว้ย!”
ราคาร์ดใช้ยั่วยุลากซอมบี้เชื้อราให้ตามติดมา อาร์คตัดสินใจใช้พลังมานาที่เหลือเร่งใช้งานกระโดดฟาดฟันอย่างต่อเนื่องเฉือนนั่นซอมบี้เชื้อราออกเป็นชิ้น ทุกร่างที่ตายไปจะระเบิดพร้อมเชื้อราที่กระจายออกหลากหลายสีสันทั่วทั้งพื้นที่ หากไม่คิดว่ามันเป็นเชื้อราก็อาจมองว่าเป็นดอกไม้ไฟที่สวยงามได้อยู่ หลังจากสังหารพวกมันจนหมดสิ้นแล้ว กว่าพวกมันจะเกิดใหม่ก็ต้องใช้เวลาอีกสักพักหนึ่ง
เลเวลของท่านเพิ่มขึ้น
หลังจัดการซอมบี้ไปได้นับร้อยตัวในระยะเวลาหนึ่งชั่วโมง เลเวลของเขาก็เพิ่มมา 1 ระดับ อาร์คกลับไปยังหลุมฝังศพ เพื่อตรวจสอบผลลัพธ์ของการต่อสู้ครั้งนี้
“หน้าต่างข้อมูลตัวละคร!”
ชื่อตัวละคร : อาร์ค
เผ่าพันธุ์ : มนุษย์
แนวโน้ม : ความดี +450
ชื่อเสียง : 11,725 (+500)
เลเวล : 334
อาชีพ : ผู้เดินทางแห่งความมืด
ฉายา : อัศวินแห่งแมว, ผู้เยียวยาแห่งผู้ถูกทอดทิ้ง, วีรบุรุษแห่งแจ็คสัน, สุดยอดนักผจญภัย, สมาชิกสมาคมเวทมนตร์, ผู้กล้าแห่งซอแทนดาล
พลังชีวิต : 5,255 (+150)
พลังมานา : 5,295
พลังจิตวิญญาณ : 200
พละกําลัง : 652 (+28)
ความคล่องตัว : 829 (+55)
ความอดทน : 1,002 (+20)
สติปัญญา : 118 (+10)
ความฉลาด : 1,031
โชค : 112 (460)
ความยืดหยุ่น : 136
ศาสตร์แห่งการสื่อสาร : 66
ความรัก : 62 (+10)
ยืดหด : 421
ค่าสถานะพิเศษ ภูมิความรู้โบราณวัตถุ : 153
ผลจากอุปกรณ์สวมใส่
– ชุดเกราะผู้พิทักษ์แห่งชาวเงือก : ภูมิต้านทานธาตุน้ํา +100%, ขีดจํากัดของน้ําไร้ผล
– อุ้งตีนแมว (ถุงมือ) : ความเร็วโจมตี +10%, ความคล่องตัว +15, อัตราการโจมตีคริติคอล +10%
– หมวกแรคคูน (หมวก) : ความคล่องตัว +10, สติปัญญา +10
– เท้าหมาป่า (รองเท้า) : ความคล่องตัว +40, ความเร็วเคลื่อนที่ +409%, ความเร็วโจมตี +10%, สามารถใช้ทัก ษะ กระโดด
*ผลลัพธ์จากเซ็ตไอเทม [ราชัน] : พละกําลัง +20, ความคล่องตัว +20, ความอดทน +20, พลังป้องกัน +40
– บันทึกแห่งนักรบ (เกราะไหล่) : พละกําลัง +3
– ชุดขนแกลกาชิ (ผ้าคลุม) : ภูมิต้านทานความหนาว +100%, ความคล่องตัว +20, เมื่อพลังชีวิตน้อยกว่า 50% “เวทมนตร์คุ้มกัน” จะทํางานโดยอัตโนมัติ
– สร้อยคอของอเดเลียน (สร้อยคอ) : พลังป้องกัน +40, เสน่หา +10
– ปลุกวิญญาณ (แหวน) : พละกําลัง +5, ฟื้นฟูพลังมานา
– แหวนแห่งราลูกัน (แหวน) : ความคล่องตัว +10, ความ เร็วการโจมตี +10%, โอกาสโจมตีคริติคอล +8%, สามารถใช้งาน การคุ้มครองจากความมืด
– เครื่องรางแห่งพลัง (กําไล) : พลังชีวิต +50, ฟื้นฟูพลังชีวิต 5 หน่วยทุกระยะเวลา 20 วินาที
– เกียรติยศแห่งนักสู้ (กําไล) : พละกําลัง +10, ความคล่องตัว +10, ความอดทน +10, ชื่อเสียง +500, อัตราเติบโตทักษะทางดาบ +5%
*ทุกความสามารถเพิ่มขึ้น 50% ในความมืด
*ท่านได้รับความสามารถหลบซ่อนตัวตนในความมืด ระยะเวลาส่งผล 30 นาที ยกเลิกเมื่อเข้าสภาวะต่อสู้
*ภูมิต้านทานความกลัว ความมืด ตาบอด และคาถาเสน่ห์เพิ่มขึ้น 50%
*ท่านสามารถนําเอาความสามารถแท้จริงออกมาได้ จากอุปกรณ์ทุกชนิด
*ดูดซับแรงกระแทกเพิ่มขึ้น 20%
*ภูมิต้านทานพิษเพิ่มขึ้น 50%
*เพิ่มพลังโจมตีและพลังป้องกัน 10%
“พื้นที่เก็บเกี่ยวแถวนี้นับว่าไม่เลวเลย…”
อาร์คมองหน้าต่างข้อมูลพร้อมถอนหายใจ หลังจัดทํายาฆ่าเชื้อรามาได้ เขาใช้เวลากว่าสิบวันเพื่ออกล่าในบริเวณหลุมฝังศพนักบุญแห่งนี้ ตอนเข้ามาภายในบึงเลเวลของเขาคือ 325 และช่วงเวลาที่ผ่านมาเขาก็เพิ่มเลเวลมาได้ 9 ระดับ จนเป็นเลเวลที่ 10 ก็วันนี้เอง
“ถ้าเราทําแบบนี้ต่อไปได้เรื่อยๆล่ะก็…”
นั่นคือสิ่งที่อาร์คเสียดาย ยาฆ่าเชื้อรานั้นสามารถใช้ได้แค่สามครั้งต่อวัน ในเมื่อยาฆ่าเชื้อราสามารถคงสภาพไว้ได้หนึ่งชั่วโมง ก็หมายความว่าใช้ได้แค่สามชั่วโมงต่อวัน ส่วนเวลาที่เหลือของวันจะกลายเป็นเขาทําอะไรไม่ได้เลย นับว่าน่าทึ่งไม่น้อยที่มันทําให้เขาได้รับเลเวลมา 10 ระดับในเวลาสิบวันที่ผ่านมา เมื่อเริ่มการออกล่า เขาจะกําจัดซอมบี้เชื้อราทั้งหมดให้ทันภายในเวลา หากไม่มีเรื่องเชื้อรามาเกี่ยวข้อง เขาคงเพิ่มเลเวลได้อย่างน้อย 20 ไม่สิ 30 ระดับเลยต่างหาก
“ตราบเท่าที่เชื้อรายังคงอยู่ก็ทําอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้วสินะ?”
เมื่อพิจารณาค่าประสบการณ์เฉลี่ยต่อชั่วโมง ที่แห่งนี้ก็นับว่าเป็นพื้นที่เก็บเกี่ยวที่ไม่เลว อย่างไรแล้วมูลค่าของมันจะยิ่งตกลงไปเพราะมีเรื่องยาฆ่าเชื้อราเข้ามา เกี่ยวข้อง นอกจากนี้ไอเทมที่พวกซอมบี้ดร็อปออกมาก็ค่อนข้างแย่เป็นอย่างมาก หรือก็คือ ค่าประสบการณ์และไอเทมเป็นไปอย่างสวนทางกัน แต่มันก็มีเหตุผลที่อาร์คต้องอยู่ถึงสิบวัน
“บุคซิล นายรวบรวมไอเทมร่วมกับราดัน แบกิว จะไปรวบรวมศพของพวกซอมบี้”
“ครับ”
ซื่อ ซื่อ ซื่อ !
ระหว่างที่ต้องล่าในช่วงเวลาจํากัด อาร์คไม่มีเวลามากพอที่จะไปสนใจสิ่งของดร็อป เพราะแบบนั้นเขาจึงฝากฝังหน้าที่รวบรวมไอเทมไว้กับบุคซิลและราดัน บุคซิลนั้นรวบรวมไอเทมบนพื้น ขณะที่ราดันลงไปเก็บไอเทมที่หล่นลงบึงน้ํา ทางด้านศพของซอมบี้เชื้อราอาร์คให้แบกิวไปเก็บพวกมันมาแล้วค่อยเฉือนด้วยมีดในภายหลัง ร่างกายของแบกิวต้องสั่น เพิ่มขณะเร่งร้อนวิ่งรับส่งศพไปทั่ว เพียงแค่นึกภาพศพเน่าเละต้องแบกไว้บนหลังขนส่งไปมาก็ทําเอาแบกิวร่างสั่นไม่น้อย หลังจากนั้นอาร์คจะนําศพเหล่านั้นมาถลกหนังและชําแหละด้วยมีด
ท่านได้รับ “แผ่นหนังคนตาย” จากการถลกหนัง
ท่านได้รับ “หัวใจแห่งคนตาย” จากการชําแหละ
นี่คือเหตุผลของอาร์คว่าทําไมถึงต้องอยู่ที่หลุมฝังศพนักบุญแห่งนี้ถึงสิบวัน มันก็เพื่อรวบรวมไอเทมจากอันเดต! พวกมันคือวัตถุดิบจําเป็นสําหรับการทําเม็ดยาเนโครแมนเซอร์อมตะ แต่พื้นที่ซึ่งมีอันเดตปรากฏตัวในซอแทนดาลนับว่ามีจํากัด เขาก็แทบลืมเลือนเรื่องนี้ไปแล้วด้วยเพราะการรุกรานของชนเผ่านาคูจัก
“นี่เป็นสถานที่เหมาะสมและเป็นโอกาสดีที่จะได้รับวัตถุดิบจําเป็นสําหรับเม็ดยา”
นั่นคือความคิดแรกที่อาร์คได้เห็นซอมบี้พวกนี้ แน่นอนว่าการรวบรวมวัตถุดิบไม่ใช่เรื่องง่ายแม้จะมีซอมบี้มากมายขนาดนี้ ทักษะชําแหละและถลกหนังของเขายังเป็นขั้นต่ํา เพ ราะงั้นมีโอกาสสามในสี่ที่ไอเทมจะเสียหายและไม่อาจใช้งาน ทั้งแผ่นหนังและหัวใจนั้นอาร์ครวบรวมมาได้แล้วอย่างละ 2,000 ชิ้น นั่นหมายความว่าทั้งหมดรวมกันมี 4,000 ชิ้นโดยประมาณ และนั่นเท่ากับว่าเขาสังหารซอมบี้ไปแล้วทั้งสิ้นกว่าหนึ่งหมื่นสองพันตัว
จํานวนเท่านี้เหมือนโดนล้อกันเล่นเลยกับผลลัพธ์ที่ได้ แต่กับสูตรทําเม็ดยาอมตะระดับ A เราจะยอมถอยเพราะเรื่องแค่นี้ไม่ได้ เราต้องทําให้สําเร็จต่อให้ต้องใช้เวลานานมากก็ตาม เราต้องไม่พลาดโอกาสในเมื่อไม่รู้ว่าจะเจอกับอันเดตจํานวนมากขนาดนี้อีกตอนไหน
ด้วยเหตุนี้ อาร์คจึงใช้ชีวิตสิบวันกับบึงน้ําอันมืดมนด้วยความคิดอันแน่วแน่ แต่ตอนนี้ก็คล้ายถึงขีดจํากัดแล้ว
“อาร์คนิม นี่ก็สิบวันแล้วนะครับ พวกเราต้องอยู่ที่นี่ต่ออีกนานแค่ไหนกัน?”
บุคซิลเอ่ยถามพลางถอนหายใจ ราคาร์ดและแบกิวต่างก็เผยสีหน้าปวยการออกมาพร้อมส่งเสียงบ่น
“ที่พวกเราได้ทําก็แค่จัดการพวกซอมบี้”
“กลิ่นพวกนี้ มันทําจมูกข้าแทบพัง”
“ข้าด้วยขอรับเจ้านาย ที่นี่มันแย่มากทั้งยังไม่เจริญหูเจริญตา”
ซื่อ ซื่อ? ซื่อ ซื่อ ซื่อ?
ทางด้านราดันคล้ายไม่เข้าใจคําพูดของบุคซิลเลยพยายามถามไถ่ อันที่จริงอาร์คก็รู้สึกเช่นเดียวกันนี้ ตามปกติเขาคือคนที่ไปโน่นมานี่หรือไม่ก็เข้าดันเจี้ยนสับเปลี่ยนไปมา แต่อาร์คใช้เวลาทั้งสิ้นสิบวันอยู่ในหลุมฝังศพนักบุญแห่งนี้ แม้จะเป็นสถานที่ปลอดภัย แต่ลมหายใจของเขาแทบจะมีกลิ่นเหม็นเน่าของซากศพตลบอบอวลอยู่แม้จะออกไปนอกเกมแล้วก็ตามที
จํานวนที่ได้มาทั้งหมด… น่าจะได้เยอะกว่าครึ่งแล้ว และนี่ก็เพียงแค่ด่านหน้าของบึงน้ําแห่งนี้เท่านั้น ไม่ใช่ว่าเราสามารถล่าพวกซอมบี้ต่อไปได้ระหว่างผ่านบึงน้ําไปด้วย? นอกจากนี้ เรายังสามารถกลับมาตอนไหนก็ได้ ตอนนี้ยังไม่จําเป็นต้องอยู่นานไปมากกว่านี้ แถมยาถอนพิษก็รวบรวมไว้ได้จํานวนหนึ่งแล้ว คงถึงเวลาแล้วสินะ”
อาร์คตรวจสอบกระเป๋าก่อนพยักหน้ารับและลุกขึ้นยืน
“ก็ได้ ถึงเวลาแล้วแหละนะ ไปกันเถอะ”
“ครับ? ไปกันตอนนี้เลยไหม?”
บุคซิลกระตือรือร้นผุดลุกขึ้น ปาร์ตี้ของอาร์คในที่สุดก็ได้ฤกษ์ออกจากหลุมฝังศพนักบุญที่อยู่มานับสิบวันเสียที
