ตอนที่ 466 : โรงงานเซรัน
“โรงงานเซรันเป็นโรงงานสารเคมีที่ใหญ่ที่สุดในซิเอล น่าจะติดอันดับหนึ่งในห้าของบริสทาเนียได้เลย โพชั่นหลายอย่างต่างผลิตขึ้นที่นั่นแล้วส่งไปขายที่อื่น”
ดวงตาของอาร์คทอประกายขึ้นในทันทีเมื่อได้ฟังคําบอกเล่าของตารุน “งานที่แม่ของรอนนี้ทําอาจเป็นสาเหตุของโรค เพราะนับตั้งแต่นั้นแม่ของรอนนี่ก็ออกจากงานมา!? มันเป็นสิ่งที่เขาไม่คาดคิดมาก่อน ถ้าหากปัญหาไม่ได้อยู่ที่วัตถุดิบในสลัม แบบนั้นแล้วมันก็ต้องส่งต่อมาจากขั้นตอนการทํางาน และสถานที่ซึ่งมีสมุนไพรและยาน้ําสารเคมีหลายประเภทก็นับว่าน่าสงสัย! เพราะแบบนั้นอาร์คจึงสามารถเข้าถึงสิ่งที่ควรตรวจสอบขั้นถัดไปได้เพราะข้อมูลของตารุน
โพชั่นฟื้นฟูขั้นสูงที่ถูกสร้างขึ้นด้วยเทคนิคพิเศษของการรวมสมุนไพรกว่าสิบชนิด
โรงงานเซรันได้สร้างผลิตภัณฑ์คุณภาพสูง ไอเทมนี้ถือเป็นแกนหลักสําหรับการฟื้นฟูอาการบาดเจ็บที่ได้รับระหว่างการต่อสู้
เมื่อใช้งานจะฟื้นฟูพลังชีวิต 650 หน่วยโดยทันที ทว่าจะไม่สามารถรักษาอาการผิดปกติ พิษ หรือโรค
“อืม…”
อาร์คเขย่าขวดที่มีของเหลวสีแดงเข้มไปมา หลังได้รับข้อมูลจากตารุน เขาจึงมุ่งหน้าไปยังโรงงานเซรันและซื้อโพชั่นมา ในนิวเวิลด์จะมีผลิตภัณฑ์พิเศษแตกต่างกันไปตามพื้นที่ อาจเรียกได้ว่าเป็นของมียี่ห้อในท้องถิ่น อย่างเหล็กที่ดีก็ต้องถูกหลอมโดยคนแคระ มันเป็นเพราะคนแคระสามารถนําเหล็กไปหลอมเป็นผลิตภัณฑ์ที่มีประสิทธิภาพดีกว่าผู้อื่น เอ็นพีซีที่เชี่ยวชาญเทคนิคการสร้างผลิตภัณฑ์มักจะมีการคิดชื่อยี่ห้อขึ้นมา ก็เหมือนในโลกความเป็นจริง ยี่ห้อที่ชื่อดังจะมีราคาสูง แต่ประสิทธิภาพก็สูงตามไปด้วย และเมืองอย่างซิเอลในอาณาจักรแห่งเวทมนตร์บริสทาเนียก็เป็นที่รู้จักกันดีว่ามีโพชั่นยี่ห้อดังวางจําหน่าย โพชั่นของเซรันนั้นราคาใกล้เคียงโพชั่นอื่นแต่ผลของการใช้งานสามารถฟื้นฟูพลังชีวิตได้มากกว่าโพชั่นอื่น 100-150 หน่วย เพราะแบบนั้นจึงเป็นของขึ้นชื่อของบริสทาเนียทั้งนี้ที่พวกเขาทําได้ก็เพราะลดต้นทุนค่าแรงการผลิตโดยการจ้างงานคนจากสลัม
“คนไปทํางานที่โรงงานเซรันก็เลยป่วย?”
นับว่ามีมูลให้น่าสงสัย ทว่าปัญหามันน่าจะอยู่ที่สมุนไพรซึ่งนํามาทําเป็นโพชั่น หากเป็นสมุนไพรก็ไม่มีอะไร แต่มันไม่ใช่ ในเมื่อสมุนไพรหลายชนิดถูกนํามาใช้งาน สมุนไพรหลายอย่างต่างก็มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว บางครั้งการผสมวัตถุดิบผิดพลาดอาจทําให้เกิดสารพิษขึ้นมาได้ ความจริงแล้วอาชีพโจรบ่อยครั้งที่ใช้ทักษะสร้างพิษ ก็ทําขึ้นโดยการนําสมุนไพรหลายอย่างมาผสมรวมกันจนเกิดพิษ ทว่าสิ่งที่เขาซื้อมานั้นเป็นของเหลวที่ผ่านขั้นตอนกระบวนการเรียบร้อยแล้ว จึงทําให้ไม่สามารถจําแนกได้ว่าใช้วัตถุดิบอะไรบ้าง
“เหมือนที่คิดไว้ เอาโพชั่นมาก็ไม่มีทางรู้ว่ามันทําจากวัตถุดิบอะไรบ้าง?
ตอนที่ไปซื้อโพชั่น อาร์คก็พยายามอ้อมแอ้มถามถึงส่วนผสมของสมุนไพร นั่นเป็นเหตุผลแท้จริงว่าทําไมเขาถึงไปซื้อโพชั่น ทว่าสินค้ามียี่ห้อ สูตรและส่วนผสมย่อมเป็นความลับขั้นสูงสุด พวกเขาไม่มีทางบอกเพียงเพราะเขาถามอย่างแน่นอน นั่นทําให้อาร์คโดนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นสายสืบจากบริษัทอื่นจนโดนไล่ออกมา
“แต่ถ้าไม่ใช่ทั้งน้ําในแม่น้ํากับพืชแถวสลัม มันก็ต้องเป็นที่นั่นสิ จะมีวิธีตรวจสอบวัตถุดิบที่ใช้ในนั้นไหมนะ?
อาร์คเขย่าขวดโพชั่นไปมาจนกระทั่งความจริงข้อหนึ่งที่เขาลืมเลือนพลันผุดขึ้นมา
“ทําไมเพิ่งนึกได้กันนะ ที่นี่มีคนส่งของมากมาย และโพชั่นที่ขายในโรงงานเซรันก็ผลิตขึ้นจากโรงงานในเมืองซิเอล มันต้องมีการขนส่งสินค้าจํานวนมากไปยังโรงงานเซรันสิ”
เมื่อนึกขึ้นได้ อาร์คจึงมุ่งหน้าไปยังโรงเตี้ยมทไวไลท์ที่ซึ่งคนส่งของบ่อยครั้งแวะเข้าไปพักกัน
“ใช่แล้ว พวกเราส่งสินค้าให้และนําผลิตภัณฑ์ของโรงงานเซรัน ส่งไปยังข้างนอก”
ชายชราที่อาร์คเคยช่วยก่อนหน้านี้พยักหน้ารับและตอบคําอาร์คถึงกับยินดีขณะถามต่อ
“พอจะบอกได้ไหมครับว่าวัตถุดิบที่ส่งให้เซรันมีอะไรบ้าง?”
“เรื่องนั้น…”
ชายชราเกาศีรษะและเผยความลังเล
โรงงานเซรันคือแหล่งผลิตโพชั่นหลายอย่างในภูมิภาคทางใต้ของบริสทาเนีย เพื่อคงสภาพการเป็นผู้นําตลาด สูตรการผลิตจึงมีการป้องกันไว้อย่างแน่นหนา กฎระเบียบมีการระบุเอาไว้อย่างชัดเจนว่าห้ามคนส่งของและผู้จัดส่งพูดคุยกับบุคคลภายนอก ทว่าอาร์คตอนนี้เป็นคนที่อีกฝ่ายเชื่อใจ
“นิดหน่อยก็ได้ครับ ผมไม่มีเจตนาร้ายจริง ๆ นะครับ”
“ข้าทราบว่าเจ้าไม่ใช่คนไม่ดี แต่ทางบริษัทรับหน้าที่การจัดส่งทั้งหมด ข้าเพียงมีหน้าที่จัดส่งพวกมันเท่านั้น ทางเซรันได้ทําข้อตกลงกับผู้จําหน่ายวัตถุดิบเอาไว้ก่อนแล้ว กล่องนั้นถูกผนึกมาตั้งแต่ต้นทาง เพราะแบบนั้นข้าจึงไม่ทราบว่าภายในมีอะไร นอกจากนี้หากพวกเขารู้ว่าข้าแพร่งพรายข้อมูลออกไปคงได้โดนไล่ออก ข้าก็มีลูกมีภรรยาต้องเลี้ยงดู”
“ก็จริงครับ…”
อาร์คพยักหน้ารับและเข้าใจสถานการณ์ของชายชรา แต่แล้วชายชรากลับเผยสีหน้าคล้ายไม่สะดวกใจก่อนจะถอนหายใจแล้วพูดเสียงเบายิ่ง
“นี่ทําข้าลําบากใจ… ต่อให้ข้าไม่บอกเจ้าก็จริง แต่มันมีวิธีอยู่”
“ครับ? ยังไงกัน?”
“เจ้าลองคิดให้ดี ไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้เคยรับคําร้องขอจากข้าไปหรือ? แล้วเมื่อวานการขนส่งก็เกิดปัญหา ข้าโดนพวกโคบอลท์โจมตีจนทําให้สูญเสียสัมภาระไป ข้าต้องไปเอามันกลับคืนมา พวกมันคือพัสดุที่ทางโรงงานเซรันต้องการเร่งด่วน เพราะแบบนั้นข้าจึงโดนกดดันไม่น้อย”
“ต้องขอโทษด้วยนะครับ แต่ตอนนี้…”
ขณะที่อาร์คกําลังจะตอบเขาก็คล้ายนึกอะไรขึ้นมาได้ ชายชรายิ้มให้แล้วขยิบตา ตอนนี้อาร์คเข้าใจแล้วว่าชายชราอยากพูดอะไรสัมภาระที่สูญหายไปต้องถูกส่งมอบต่อไปยังโรงงานเซรัน หรือก็คือภายในนั้นมีข้อมูลที่อาร์คต้องการทราบ แน่นอนว่าไอเทมนั้นต้องเกี่ยวข้องกับภารกิจ และภารกิจก็มีข้อกําหนดไว้ในสัญญาว่าไม่อนุญาตให้เขานําไอเทมที่เกี่ยวข้องไปใช้งานหรือขายที่ร้านค้าและอาร์คก็ไม่ได้มีเจตนาจะใช้หรือว่าขาย หรือก็คือ เขาเพียงแค่อยากทราบว่าในกล่องมีอะไร
“ในเมื่อกล่องโดนมอนสเตอร์เอาไป จะถูกเปิดมันก็ช่วยไม่ได้นี่นะ”
“ขอบคุณครับ!”
“ข้าสิต้องขอบคุณที่รับคําขอร้องจากข้าอีกแล้ว…”
อาร์คคว้ามือชายชรามาเขย่าด้วยความยินดี ชายชราเพียงหัวเราะแล้วส่ายศีรษะให้เล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกเลยที่อาร์ครู้สึกยินดีกับฉายาวีรบุรุษแห่งแจ็คสัน ตั้งแต่มาที่ซิเอลก็เมื่อสองวันก่อน เขาทําภารกิจหาสัมภาระเสร็จไปอย่างน้อยก็ยี่สิบครั้งแล้วจึงมีค่าความสัมพันธ์กับเอ็นพีซีสูงเอาเรื่อง นอกจากนี้ยังมีปัญหาเรื่องหากชายชราโดนโรงงานเซรันพบเข้าจะเกิดเรื่อง หากไม่มีค่าความสัมพันธ์สูงมากพอ อีกฝ่ายไม่มีทางมอบคําใบ้ให้อย่างแน่นอน เพราะผลพิเศษของฉายาวีรบุรุษแห่งแจ็คสันทําให้เขาได้รับโบนัสค่าความสัมพันธ์ 30% แทนค่าชื่อเสียง เพราะผลพิเศษดังกล่าวทําให้อาร์คสามารถได้รับคําใบ้จากชายชราได้เพียงแค่สองวันเท่านั้นเองอย่างไรแล้วอาร์คตกปากรับทําภารกิจพร้อมมุ่งหน้าไปยังพื้นที่ของพวกมอนสเตอร์โดยทันที หลังได้รับสัมภาระมาแล้ว เขาจึงทําการตรวจสอบวัตถุที่อยู่ข้างใน
“เราคิดผิดงั้นเหรอเนี่ย?”
ความผิดหวังฉายบ่านใบหน้าของอาร์คเมื่อตรวจสอบสิ่งของในกล่อง ภายในเป็นแค่สมุนไพรทั่วไปเท่านั้นเอง
ไม่สิ เรายังไม่เข้าใจทั้งหมด บางที่อาจมีสูตรการทําจากสมุนไพรธรรมดาที่นําไปสู่ความเป็นพิษ
เขาเลือกซื้อวัตถุดิบที่พบจากร้านค้าในซิเอลและทําการทดลองที่บ้านของตารุนอีกครั้ง แต่ไม่ว่าเขาจะพลิกแพลงอย่างไรก็ไม่อาจหาต้นตอของอาการปวยได้พบ แต่บางที่สิ่งของต้องสงสัยอาจไม่ได้อยู่ในกล่องเมื่อครู่ อาร์คจึงไปหาชายชราอีกคนเพื่อทําภารกิจคนส่งของที่ต่างคนกัน เขาทําการตรวจสอบสมุนไพรที่จัดส่งโดยคนส่งของต่างคนกันก็แล้ว แต่ก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้า
“อาการป่วยของคุณมากาเร็ตไม่เกี่ยวข้องกับโรงงานเซรันจริง? เราวนกลับมาที่เดิมอีกแล้วเหรอเนี่ย”
อาร์คคล้ายอยู่ในเขาวงกตขณะเดินกลับไปยังสลัม ฉับพลัน ชายวัยกลางคนสวมใส่ชุดสีสันสะดุดตาพลันเดินเข้ามาหา
“เจ้าใช่อาร์คหรือเปล่า?”
“ครับ ใช่ครับ…”
เขาหยุดเดินขณะชายวัยกลางคนเดินเข้ามาหาอย่างยินดี
“อา ใช่จริงด้วย พอดีข้าได้ยินข่าวลือมา”
“ข่าวลือ?”
“มีข่าวลือกระจายในบรรดาคนส่งของที่นําพัสดุมาส่งที่โรงงานเซรันของเรา”
“โรงงาน… โรงงานเซรันเหรอครับ?”
“เจ้ารู้จักด้วยหรือ? งั้นก็คุยกันง่ายขึ้น ความจริงแล้วข้าชื่อ อากาเต้ เป็นเจ้าของโรงงานเซรันในซิเอล ช่วงนี้มอนสเตอร์ในละแวกนี้ก่อปัญหากับการขนส่งบ่อยครั้งทําให้มาไม่ทันเวลา และช่วงหลายวันมานี้ก็ยิ่งแย่ ข้าได้ยินมาว่าเจ้าช่วยเหลือนําสินค้ากลับมาคืนให้คนส่งของหลายคน นอกจากนี้แล้วเจ้ายังไม่เหมือนคนต่างถิ่นคนอื่น เจ้าทํางานสําเร็จได้ภายในหนึ่งชั่วโมง”
อากาเต้เผยรอยยิ้มเป็นมิตรขณะเข้ามาใกล้มากขึ้น
“พวกคนส่งของกล่าวชมเจ้าไม่น้อย เพราะแบบนั้นข้าเลยมาหาเพื่อขอความช่วยเหลือ ความจริงแล้วมันมีปัญหาเกินรับมืออยู่บ้างไม่นานมานี้ก่อนพวกเขามาถึง คนงานของเราโดนโจมตีที่บริเวณใกล้เคียงเทือกเขาร็อคกี้และโดนขโมยสัมภาระไป สัมภาระพวกนั้นมีราคาที่แพงมาก”
อากาเต้กระแอมไอก่อนจะกล่าวต่อ
“อา ข้าต้องขออภัย เรื่องนี้มันรบกวนใจข้าไม่น้อย ข้าต้องการวัตถุดิบเหล่านั้นอย่างเร่งด่วน พอจะไปนํามันมาให้ได้หรือไม่? ถ้าหากนําพวกมันกลับมาได้ข้าจะให้สองเท่า ไม่สิ สามเท่าของค่าแรงที่พวกคนส่งของเคยให้เจ้าเลย ว่ายังไงล่ะ?”
อาร์คคล้ายพบทางสว่างจากคําพูดของอากาเต้
“สัมภาระที่คนงานไปขนมาเองโดยตรง สวรรค์ ทําไมเราไม่เคย คิดมาก่อนเลยนะ?”
หากกระบวนการผลิตเป็นความลับ แบบนั้นแล้วทางโรงงานเซรันจะเชื่อใจมอบหมายหน้าที่ขนส่งสมุนไพรสําคัญกับคนส่งของทั่วไปหรือ? หากอาร์คเป็นเจ้าของโรงงานเขาคงเลือกขนส่งวัตถุดิบธรรมดาผ่านคนส่งของทั่วไป ขณะที่กําลังคิดอยู่นั้น อากาเต้ก็เอ่ยขึ้นเสียงเบายิ่งกว่าครั้งก่อน
“แต่อย่าได้คิดเปิดกล่องสัมภาระนั้นเด็ดขาด ช่วงนี้มีหลายคนพยายามคิดอยากทราบเทคนิคของทางเรา ไม่นานมานี้ก็มีคนไปถามกันโต้ง ๆ ถึงที่โรงงานเซรัน ไอเทมเพิ่งถูกขโมยไปเมื่อสองชั่วโมงก่อน เพราะงั้นไม่น่าเป็นไปได้ที่กล่องเหล็กซึ่งถูกปิดผนึกไว้จะเปิดออก ถ้าข้าพบหลักฐานว่ากล่องเปิดออก เจ้าจะกลายเป็นผู้ต้องสงสัยเข้าใจใช่ไหม?”
“ชายคนนี้เป็นเจ้าของโรงงาน? เหมือนได้กลิ่นทะแม่งมาจากคําพูดพวกนี้จริง ๆ
อาร์คคิดเช่นนั้นเมื่อได้เห็นสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจของอากาเต้อย่างไรแล้วหน้าต่างข้อมูลภารกิจก็ปรากฏขึ้นหลังจากอากาเต้กล่าวข่มขู่เสร็จ
คําร้องขอจากอากาเต้ เจ้าของโรงงานเซรัน
อากาเต้ผู้เป็นเจ้าของโรงงานเซรันผู้มีชื่อเสียงในซิเอลได้มอบหมายภารกิจสําคัญให้กับท่าน วัตถุดิบแสนสําคัญของเซรันที่จะถูกนํามาจัดทําเป็นโพชั่นถูกโจมตีโดยกลุ่มมอนสเตอร์แล้วขโมยไปหลังได้ยินชื่อเสียงของท่านผ่านทางคนส่งของ อากาเต้จึงต้องการจ้างวานท่านให้นําสินค้ากลับคืนมา หากท่านเก็บกู้สินค้ากลับมาสําเร็จจะได้รับรางวัลสามเท่าโดยมีพื้นฐานจากรางวัลโดยคนส่งของทั่ว ไป ทว่าหากมีร่องรอยว่าสัมภาระได้รับความเสียหาย ภารกิจนี้จะล้มเหลวและท่านจะมีความสัมพันธ์กับโรงงานโดยเป็นปฏิปักษ์กัน
ระดับความยาก : C
ข้อจํากัดภารกิจ : สําเร็จภารกิจหาสัมภาระ 25 ภารกิจขึ้นไป
“นี่แหละโอกาสทอง!”
ดวงตาของอาร์คถึงกับเป็นประกายเมื่อตรวจสอบเนื้อหาของภารกิจ มันเป็นสมุนไพรสําคัญที่ทางโรงงานเซรันต้องการ! หากโรคลึกลับที่ส่งผลกับประชากรของสลัมเกี่ยวข้องกับโรงงานเซรัน มีโอกาสเก้าในสิบว่าจะข้องเกี่ยวกับสมุนไพรตัวนี้ และเขายิ่งเชื่อมากขึ้นเพราะท่าที่ของอากาเต้
“ให้ผมจัดการเองครับ!”
อาร์คเผยยิ้มอ่อนให้ขณะจับมือรับคําขอร้องจากอากาเต้
