ผู้รักษาสุดแกร่ง – บทที่ 438 แฟนหล่อ

กลิ่นดินปืนเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ และเพื่อนร่วมชั้นสองสามคนก็รีบลุกขึ้นไปประนีประนอม

“เหอะ ๆ เพื่อนกันทั้งนั้น ไม่จำเป็นต้องขนาดนี้หรอก พวกเราแค่ล้อเล่นเท่านั้น ใช่มั้ยเค่อเอ๋อร์?”

เฉินเค่อเอ๋อร์กลอกตา และไม่สนใจมากเกินไป ในท้ายที่สุดเรื่องก็จบลงหลังจากนั่งลง

บรรยากาศที่โต๊ะอาหารค่ำค่อนข้างกลมกลืนกัน เฉินเค่อเอ๋อร์และพานถิงถิงก็ไม่ได้มีอะไรทับซ้อนกันมากนัก

“ถิงถิง ทำไมแฟนเธอยังไม่มาอีก? ฉันได้ยินมาว่าแฟนคุณหล่อ รวย จริงรึเปล่า?”

พานถิงถิงเคยพูดถึงแฟนกับเพื่อน ๆ ของเธอมาก่อน หลายคนรู้ว่าแฟนเธอหล่อ รวย และพวกเขาก็อิจฉา

เมื่อพูดถึงแฟนของเธอ พานถิงถิงแสดงสีหน้าไม่พอใจ

“แฟนฉันไม่เพียงแต่รวยและหล่อเท่านั้น แต่ยังทุ่มเทให้ฉันด้วย รู้มั้ยว่าเขาทำงานต่างประเทศและตามจีบฉันมาสามปี เขาให้ความอบอุ่นทุกวัน มอบอั่งเปาให้ฉัน คุยกับฉันทางโทรศัพท์ และทุ่มเทให้กับฉันเป็นพิเศษ”

“ว้าว!”

ทันทีที่พานถิงถิงพูดจบ ทุกคนก็อิจฉา

ที่จริงแล้วมีคนหล่อและรวยมากมาย ลูกร่ำรวยมีจำนวนมากในทุกวันนี้ แต่ลูกคนร่ำรวยเหล่านี้โดยพื้นฐานแล้วถือว่าผู้หญิงเป็นของเล่น และพวกเขาจะกำจัดพวกเธอเมื่อเบื่อหน่ายกับการเล่น ดังนั้นจึงไม่มีอะไรดี เกี่ยวกับการคบหากับลูกคนรวย

แต่แฟนของพานถิงถิงแตกต่าง หล่อ และทุ่มเท ซึ่งหายากเกินไป

“ถิงถิง แฟนเธอจะมาเมื่อไหร่ เราอยากเจอเขาจริง ๆ ”

พานถิงถิงยิ้มแล้วพูดว่า “น่าจะมาเร็วๆ นี้ ฉันจะออกไปรับเขา ให้พวกเธอดูว่าแฟนที่สมบูรณ์แบบคืออะไร”

เมื่อพูดถึงแฟนที่สมบูรณ์แบบ เขายังเหลือบมองที่ฉินจุน

มีการเปรียบเทียบมากเกินไประหว่างผู้หญิง ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญมากกว่าผู้ชาย การหาคู่ครองที่ดีนั้นดีกว่าสิ่งอื่นใด

พานถิงถิงออกไป และในไม่ช้าก็พาชายร่างสูงผอมบางกลับมา

“สวัสดี ฉันเกาจื่อเหวิน”

เกาจื่อเหวินมีออร่า ทรงผมเนี๊ยบ ชุดสูทสง่า มองดูแล้วเลอค่ามาก

ทันทีที่เกาจื่อเหวินเข้ามา ดวงตาของทุกคนก็สว่างไสว

“แฟนของถิงถิงหล่อมาก!”

“ใช่ เธอเห็นมั้ยว่าเสื้อผ้าของเขาไม่ถูกเลย เขาดูเหมือนเศรษฐี!”

“หล่อแพงมาก และที่สำคัญที่สุด เขาใส่ใจ มันหายากมาก!”

“ฉันอิจฉาจริง ๆ! ”

“…”

หลังจากที่เกาจื่อเหวินเข้ามาในห้อง เขาก็หยิบกุหลาบสีน้ำเงินออกมาจากแขน และส่งให้พานถิงถิง

“ถิงถิง ผมไม่ได้กลับมานานแล้ว ผมเป็นหนี้เธอมากเกินไป ผมหวังว่าคุณจะยกโทษให้ผมนะ”

“ว้าว!”

กุหลาบหนึ่งดอก พิชิตทุกคน

เกาจื่อเหวินคนนี้โรแมนติกเกินไปใช่ไหม?

หากคุณสามารถมีแฟนหนุ่มที่ทุ่มเท โรแมนติก และรักใคร่ได้ขนาดนี้ แม้ว่าเขาจะไม่หล่อมากก็ตามมันดีมาก!

พานถิงถิงหยิบดอกกุหลาบขึ้นมา และจูบเกาจื่อเหวินบนใบหน้าด้วยท่าทางเขินอาย และมีความสุข

“ที่รัก คุณใจดีจัง”

“คุณเกาทำงานอะไรเหรอ?” ทุกคนต่างสงสัยเกี่ยวกับเกาจื่อเหวินเป็นอย่างมาก

เกาจื่อเหวินเป็นคนสุภาพและอ่อนน้อม “ผมทำการค้านำเข้าและส่งออก มักจะอยู่ในทะเล ไม่ค่อยติดต่อกับผู้คน มีหัวหน้าใหญ่อยู่รอบ ๆ สภาพแวดล้อมการทำงานอยู่ในระดับปานกลาง ฮ่า ๆ ”

เกาจื่อเหวินพูดแบบนี้ แม้จะดูสุภาพไปหน่อย แต่ผู้หญิงหลายคนแสดงความอิจฉาริษยา

แฟนคนนี้สมบูรณ์แบบเกินไปใช่มั้ย?

เขาหล่อ รวย ทุ่มเท และไม่ทำงานกับผู้หญิง

มิฉะนั้น ใบหน้าของเกาจื่อเหวินจะต้องดึงดูดผึ้งและผีเสื้อ

พานถิงถิงมองไปที่เฉินเค่อเอ๋อร์ด้วยรูปลักษณ์ที่ยั่วยุ

“เค่อเอ๋อร์ ดูแฟนฉันสิ เขาดีกว่าแฟนเธอรึเปล่า?”

เฉินเค่อเอ๋อร์พูดไม่ออก และกลอกตาอย่างดุเดือด

“พานถิงถิง ถ้าจะอวดก็อวดตัวเองสิ ดึงฉันเข้าไปเกี่ยวทำไมเล่า!”

เฉินเค่อเอ๋อร์ไม่ได้ตั้งใจเปรียบเทียบ แต่เป็นพานถิงถิงที่จงใจยั่วยุ

เฉพาะคนที่ไม่มั่นใจเท่านั้นที่ต้องการเปรียบเทียบ พานถิงถิงไม่ดีเท่าเฉินเค่อเอ๋อร์ในทุกด้าน ดังนั้นเธอจึงต้องการเปรียบเทียบ

พานถิงถิงยิ้มจาง ๆ “เปรียบเทียบหน่อยแล้วยังไง เรามักเปรียบเทียบผลการเรียนของเราในสมัยเรียนไม่ใช่เหรอ?”

พานถิงถิงนี้ดูเหมือนจะตั้งใจจะทำให้เฉินเค่อเอ๋อร์อับอาย และต้องเปรียบเทียบต่อหน้าทุกคน

เฉินเค่อเอ๋อร์กลอกตา รู้สึกเบื่อจริง ๆ และนั่งกินโดยไม่พูดอะไร

พานถิงถิงถามว่า “พี่ฉินนี่ ทำอะไรเหรอ?”

ฉินจุนเตา “หมอ”

พานถิงถิงแสร้งทำเป็นแปลกใจ “อ้าว หมอ หมอก็เป็นอาชีพที่ดีเหมือนกัน แต่แฟนผมทำธุรกิจส่วนตัว ทำธุรกิจส่วนตัวดีกว่าทำงานใช้แรงงานใช่มั้ย?”

พานถิงถิงกวาดสายตามองทุกคน ราวกับถามความคิดเห็นของทุกคน

ทุกคนมาพร้อมใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส “ฮ่า ๆ แม้ว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างอาชีพที่สูงและต่ำ แต่ในแง่ของรายได้ หมอไม่ได้ดีไปกว่าการทำธุรกิจอย่างแน่นอน”

“แต่อาชีพนี้ทรงพลังไม่ใช่เหรอ เทียบกับรายได้ได้ที่ไหน?”

แม้ว่าจะเป็นแบบนี้ ทุกคนทำงานเพื่อหาเงิน และไม่มีความแตกต่างระหว่างอาชีพที่สูงและต่ำ หากคุณต้องเปรียบเทียบสูงและต่ำ คุณจะสามารถเปรียบเทียบตามรายได้เท่านั้น

“…”

พานถิงถิงยิ้มจาง ๆ “ว่าไงเค่อเอ๋อร์ แฟนฉันดีขึ้นนิดหน่อยแล้วสินะ?”

เฉินเค่อเอ๋อร์แค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา “ทำธุรกิจมีอะไรที่ดูถูกไม่ได้เหรอ พี่สาวฉัน … แฟนของฉันเป็นแพทย์อัจฉริยะ! แพทย์อัจฉริยะเข้าใจมั้ย?” สุดยอดจะตาย!”

ท้ายที่สุดเฉินเค่อเอ๋อร์ยังเป็นเด็กที่มีอารมณ์แปรปรวน และหายากที่พานถิงถิงจะตื่นตาตื่นใจที่นี่

พานถิงถิงแค่นเสียงเหอะอย่างเสียงเย็นชา “หมออัจฉริยะมีดีอะไร? เหอะ ๆ แต่แค่แสดงให้คนเห็นถึงโรค หมอเก่งแค่ไหนก็ทำงานให้คนรวยอยู่ดี จริงมั้ย?”

หลังจากพานถิงถิงพูดจบ เกาจื่อเหวินพยักหน้า

“คำพูดหยาบคายจัดการกับคำพูดหยาบคายไม่ได้หรอก แม้ว่าหมอจะฟังดูสูงส่งมาก แต่เท่าที่ฉันรู้ รายได้ของหมอนั้นต่ำมาก และงานก็หนักมาก ไม่ได้สูงอย่างที่ใคร ๆ ทำงานจัดการกับเรื่องเล็ก ๆ ทำงานซ้ำซากจำเจ”

“ตอนนี้เครื่องจักรมีความก้าวหน้ามากขึ้นเรื่อย ๆ โดยพื้นฐานแล้วไม่จำเป็นต้องให้แพทย์วินิจฉัย คุณแค่ต้องนั่งอยู่ที่นั่น สั่งยา เขียนยาสองสามอย่าง คุณก็จะเป็นหมอได้”

“ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นระหว่างการรักษา คุณสามารถรับรู้ได้ถึงความโชคร้าย และเปลี่ยนความรับผิดชอบไปที่เครื่อง ง่ายมาก”

“ลองคิดดู อาชีพดังกล่าวจะแข็งแกร่งขนาดไหน บางทีมันอาจจะถูกแทนที่ด้วยเครื่องจักรในอนาคต”

“หมอเป็นแค่อาชีพกระจอก ฉันคิดว่าอาชีพแบบนี้อาจถูกแบนได้ในอนาคต”

เมื่อคำพูดลดลง ฉินจุนก็ขมวดคิ้ว

เดิมทีเขาไม่ได้ตั้งใจจะเข้าร่วมในหัวข้อนี้

ดีกว่าอาชีพของใครบางคน รวยกว่า หล่อกว่าใคร นี่คือพฤติกรรมของเด็กทั้งหมด เฉินเค่อเอ๋อร์ยินดีที่จะเปรียบเทียบ และ ฉินจุนขี้เกียจเกินกว่าจะให้ความร่วมมือ

แต่คำพูดของเกาจื่อเหวินเกี่ยวข้องกับอาชีพของพวกเขา และฉินจุนก็ไม่สามารถฟังได้อีกต่อไป

หมอกระจอก? หมอไม่มีประโยชน์?

ต้องการเครื่องมือเท่านั้น ไม่ต้องการคนจริงในการใช้งาน?

เกาจื่อเหวินคิดได้ยังไง ไม่เคยเห็นหมออัจฉริยะมาก่อนใช่สินะ?